موشک هوا به زمین پوپای و بمب اسپیس

اسپیس:

بمب برگرفته شده از موشک پوپای فاقد پیشرانه دارای سامانه هدایت اپتیک حرارتی در کناه هدایت جی پی اس.این سلاح دقیقتر از سلاح های هم رده ای خود مانند جی بی یو 15 است زیرا دارای دو سامانه هدایت است. هدایت اپتیک حرارتی به ان اجازه درگیری با اهداف متحرک ویا اهدافی که از پیش ماهیت انها مشخص نیست را می دهد و هدایت ماهواره اجازه موثر درگیری با اهداف ثابت را به بمب می دهد. همچنین در صورت اینکه در هنگام پرتاب بمب به هر دلیل در اسمان بعد از پرتاب یکی از سامانه های هدایت از دست رفت ، سامانه هدایت دیگر کنترل را در دست میگ یرد .دقت سلاح 3 متر گذارش شده و 12 بالچه بر روی بدنه باعث افزایش توان سرش بر روی هوا شده و برد ان به 60 کیلومتر بدون پیشرانه در صورت رها شدن در ارتفاع بالا می رسد . همچنین از اسپیس می توان به روش هدایت همزمان بهره برد. اسپیش یک کیت است و می توان ان را روی چندین بمب سقوط ازاد نصب کرد . تاکنون سه مدل از این سلاح ساخته شده ، یکی اسپیس 1000 برای نصب روی بمب 450 کیلوگرمی مارک 83 و بمب های نفوذ کننده بی ال یو 110 ، اسپیش 2000 برای نصب روی بمب 900 کیلوگرمی مارک 84 و بی ال یو 109 و اسپیش 250 برای نصب بر روی بمب های مارک 81 با وزن 113 کیلوگرم که برد ان را به 100 کیلومتر می رسد و دارای یک نسخه دوربرد تر با برد 150 کیلومتر با کد ایی ار است

موشک هوا به زمین پوپای

کار روی موشک هوا به زمین پوپای در سال 1981 به هدف ساخت یک سلاح دوربرد با توان اتش و رها درشرکت رافال اسرائیل اغاز شد. سلاح جدید می بایشت این توان را داشته باشد که دور از دسترس سامانه های پدافند از نها بر علیه اهداف محافظت شده توسط پدافند به کار برد .اسرائیل برای ساخت این موشک کمی به سلاح امریکای ای جی ام 15 نیز نظر داشت که یک بمب هدایت اپتیکی بود.در نهایت پروژه در سال 1985 با ورود به خدمت نسخه اولیه پوپای به نتیجه رسید. پوپای یک موشک هدایت اپتیکی است که توسط دوربین سر موشک روی هدف قفل می شود .موشک دارای یک پیشرانه سوخت جامد است که بیش از دو دقیقه کار میکند و ما بقی راه را موشک بر روی امواج هوا سوار میشود. موشک دارای چهار بالچه بزرگ در میانه بدنه و چهار بالچه کوچک تر در انتهای بدنه است. بالچه های بزرگ میانی بدنه به ان کمک میکند تا روی امواج هوا سوار شود و مسافت 75 کیلومتر را طی کند. البته در صورت پرتاب در ارتفاع پایین برد موشک به 45 کیلومتر محدود می شود. موشک را میتوان هنگامی که زیر بال هواپیما است روی هدف قفل کرد ولی از انجای که کسب هدف از فاصله بیش از 20 کیلومتر با اپتیک دوربین میسر نیست برای هدف قرار دادن هدف بهترین روش پرتاب بدون قفل است. در این حالت بمب به طرف منطقه هدف پرتاب شده ، فرستنده ای در موشک تصاویر دوربین را برای جنگنده ارسال می کند و کاربر هنگامی که هدف را در دوربین خود دید دست به قفل دوربین بر روی هدف می زند. این کار هدایت همزمان نامیده می شود. برای این کار نیاز است تا هواپیما یک غلاف ارتباطی را برای دریافت تصاویر از بمب ، با خود حمل کند. معمولا این علاف از نوع ای ایکس کیو 14 است که برای دریافت تصایر بمب جی بی یو 15 و یا ای جی ام 130 در ارتش امریکا مورد استفاده قرار میگیرد .پوپای در نسخه نخست دارای 1360 کیلوگرم وزن و 340 کیلوگرم کلاهک جنگی بود و از سامانه هدایت اپتیک با چشمی دید حرارتی برای استفاده در شب بهره می برد . اولین کار بر این موشک اف4 فانتوم نیروی هوایی اسرائیل بود .

در ادامه را پوپای 2 طراحی شد که دارای وزن 1125 کیلوگرم بود و دست کم 230 کیلو سبکتر از نسخه قبلی بود و برای پرتاب از اف16 و اف15 در نظر گرفته شده بود . از دیگر تغییرات این نسخه میتوان به برنامه ریز برای حمله به هدف از بالا به صورت یک شیرجه 80 درجه ویا برخورد با ان از پهلو است. همچنین این نمونه دارای یک گیرنده چی پی اس نیز است که می توان از ان مستقل و بدون استفاده از سامانه دیده اپتیکی بره برد . برد این نمونه 130 کیلومتر ست که این برد به دلیل زمان سوزش بیشتر موتور به دست امده است

نسخه بعدی پوپای توربو الکام است. این نسخه دوربرد با موتور توربوجت با سوخت مایع است که طبق گذارشات 320 کیلومتر برد دارد. از وضعیت عملیاتی این نمونه اطلاعی در دست نیست

بر اساس نسخه پوپای 2 نسخه هاوی رین برای نقش ضد کشتی که در سال 2004 میلادی توسعه یافت و قرار است بر روی پی 3 اوریون نصب و پرتاب شود . از وضعیت ان اطلاعی در دست نیست

پوپای توربو اس ال سی ام نسخه زیر دریایی پرتاب اتمی این موشک است.اسرائیل زمانی که در سال 2000 میلادی زیر دریایی کلاس دلفین را تحویل گرفت خواهان موشک کروز تاماهاک از امریکا شد که با مخالفت این کشور با تحویل این موشک مواجه شد از این رو اسرائیل دست به توسعه پوپای توربو زد.این نمونه در سال 2002 میلادی عملیاتی شد و دارای یک پیشرانه توربوجت است و برد ان به 1500 کیلومتر می رسد و از لوله اژدرافکن 533 م م شلیک می شود.موشک دارای سامانه هدایت تراکام است و احتمالا در اخرین لحظه از سامانه تصویر ساز برای تعیین هدف استفاده میکند . موشک تنها دارای قابلیت حمل کلاهک اتمی با توان 200 کیلوتن تی ان تی است .توان پرواز در ارتفاع کم از جمله ویزگی این موشک کروز است . گفته شده این موشک از سه زیر دریایی کلاس دلفین این کشور پرتاب می شود

به غیر از اسرائیل این موشک در چند کشور دیگر نیز خدمت کرد

ایالات متحده از جمله خریداران این موشک بود که در میانه اواخر ده 1980 این موشک را برای نصب روی بمب افکن ب52 دریافت کرد و نام ای جی ام 142 را بر ان نهاد. نیروی هوایی امریکا یک دست 154 تایی از نسخه پوپای 1 را در سال 1989 و در سال 1996 نیز یک دسته 54 فروندی دیگر را دریافت کرد. این بمب های برای پرتاب از ب52 در نظر گرفته شده بود .ب 52 اچ نیروی هوایی امریکا از این سلاح در جریان جنگ در سال 2001 در افغانستان استفاده کرد ولی به دلیل برخی ملاحظات سیاسی(استفاده از یک سلاح اسرائیلی علیه اعراب)از این سلاح در دو جنگ علیه عراق بهره برد .

به غیر از امریکا ، ترکیه نیز این موشک را خریداری کرد و بر روی اف4 ترمینتاور 2020 و اف16 خود به کار برد و استرالیا ان را از اف111 سی خود که البته دیگر در خدمت نیست استفاده کرد و کره جنوبی و هند نیز این موشک را دریافت کردند

موشک	پوپای 1	پوپای 2	اسپیس
طول	4.8 متر	4.2 متر	بسته به نوع بمب که کیت روی ان نصب می شود
قطر	533 م م	533 م م	بسته به نوع بمب که کیت روی ان نصب می شود
وزن	1360 کیلوگرم	1125 کیلوگرم	بسته به نوع بمب که کیت روی ان نصب می شود
وزن کلاهک	340 کیلوگرم	453 کیلوگرم	بسته به نوع بمب که کیت روی ان نصب می شود
برد	75 کیلومتر	150 کیلومتر	60 کیلومتر برای بمب مارک 83 و 84 و 100 کیلومتر برای بمب مارک 81
نوع هدایت	اپتیک حرارتی	اپتیک حرارتی در کنار چی پی اس	اپتیک حرارتی در کنار چی پی اس