ناوهواپیمابر

ناو هواپیمابر آدمیرال کوزنتسف

ناو هواپیمابر آدمیرال کوزنتسف

آدمیرال کوزنتسف

شوروی در دهه 60 با افزایش تهدیدات زیر سطحی ایالات متحده به سراغ ناو هواپیمابر رفت تا در بازوی اصلی جنگ ضد زیردریایی و پوشش هوایی ایفای نقش کنند
آدمیرال کورنتسف یا همان تفلیس اولین ناو هواپیمابر واقعی شوروی بود ، شوروی تغریبا دیر به سراغ ناو هواپیمابر رفت و اولین ناو هواپیمابر آن مسکوا و پس از آن رزمناو هواپیمابر های کلاس کیف بود
کیف ها که اولین ناو شوروی با قابلیت حمل جنگنده بودند توانایی رزمی پایینی داشتند و آش دهان سوزی نبودند آن هم در آن زمان در مقابل انبوه ناوگان ایالات متحده …

شوروی که متوجه ضعف سنگین کیف بود کلاس تفلیس را طراحی کرد ، کلاس تفلیس در واقع همان کیف اصلاح شده است ، ناو بزرگتر شده و عرشه از نوع طراحی شده

تفلیس از یک مشکل رنج میبرد و آن پلاتفرم است ، پلاتفرم تفلیس همان پلاتفرم کیف است و پلاتفرم کیف رزمناو کلاس کارا است
تفلیس بصورت کلی در طرحی دارای نقایص است ، طراحی پلاتفرم مخصوص ناو هواپیمابر در زمان صلح انجام شد (ما بین دو جنگ جهانی) اما روس ها بجای طراحی یک پلاتفرم ناو هواپیمابر از یک رزمناو مشتق گرفتند ، این عمل باعث نا هماهنگی در فضای قابل استفاده از شناور و نقص در مهندسی زره میشود که افزایش وزن را به دنبال دارد ( برای درک این نقایص ، قیاس پلاتفرم مشتق شده آن با یک پلاتفرم توسعه یافته ناو هواپیمابر انجام بدهید ، مثلا با توانایی های رزمی یک ناو هواپیمابر اسکس ارتقا یافته)

پروژه تفلیس در 1987 و با نام کرملین آغاز شد ، هدف پروژه کرملین ساخت 8 ناو هواپیمابر سنگین بود تا پشتیبانی هوایی لازم از ناوگان دریایی شوروی را ایجاد کنند همچنین در بخش بلند مدت قرار به ساخت دو ابر ناو هواپیمابر یا همان سوپر کریر در نقش بازوی تهاجمی دریایی نیز بود ، در ابتدای پروژه کرملین 3 ناو هواپیمابر به ترتیب ارائه شد ، اولین پروژه 1160 که درواقع یک نسخه اصلاح شده از پروژه ماقبل 1153 بود و یک سوپر کریر اتمی با دو منجنیق بخار بود که بخاطر هزینه های توسعه زیاد کنار گذاشته شد
دومین طرح ، یک نسخه اصلاح شده از 1160 بود اما این بار با دیگ بخار و سوخت متعارف که باز هم رد شد
طرح سوم یک نسخه اصلاح شده اساسی از روی کیف بود ، ناو بزرگتر شده بود و دارای عرشه بهبود یافته بود ، این عرشه دارای دو بخش ، عرشه پرواز و عرشه فرود زاویه دار بود و در پایان عرشه پرواز بجای منجنیق از یک رمپ پرش استفاده میکند که از نظر هزینه ارزان تر از منجنیق بود ، این طرح مورد قبول واقع شد

تفلیس (کوزنتسف) در بارانداز شمار 444 صنایع نکولایف

سفارش ساخت اولین ناو هواپیمابر در مارس 1981 به صنایع کشتی سازی نکولایف ابلاغ میشود و ساخت آن در سپتامبر 1982 در بارانداز کشتی سازی شماره 444 نکولایف آغاز میشود ، این ناو هواپیمابر ابتدا با نام ریگا شناخته میشد اما دبیرکل حزب سوسیالیست شوروی ، لئونید بروژنف نام خود را بر آن نهاد ، ناو در 1985 به آب انداخته شد و درنهایت در دسامبر 1990 با نام تفلیس به خدمت نیروی دریایی شوروی در آمد

اما عمر شوروی برای رساند تفلیس به توان رزمی کفاف نداد و پس از شوروی روسیه در هزاره جدید این ناو هواپیمابر را به توان کامل رزمی رساند

تفلیس خواهر دوقلویی نیز داشت ، پس از تغیر نام (تفلیس) از ریگا به لئونید بروژنف دستور ساخت دومین ناو هواپیمابر از پروژه کرملین با نام ریگا نیز صادر میشود ، ساخت بلوک های این ناو هواپیمابر از 1985 آغاز شد و در 1988 با نام وریاگ به آب انداخته شد اما عمر شوروی کفاف تکمیل و عملیاتی کردن وریاگ را نداد و با فروپاشی شوروی وریاگ در بار انداز 444 نکولایف اوکراین ماند و بعد ها به چین فروخته شد و به لیائونینگ تغیر نام داد

اما باز گردیم به تفلیس ، تفلیس پس از فروپاشی شوروی به روسیه رسید و به آدمیرال کورنتسف تغیر نام داد و تا امروز تنها ناو هواپیمابر عملیاتی این کشور است

اما همان گونه که در بالا گفتیم ناو هواپیمابر دارای نقایصی در بطن است ، در کنار عوامل بالا ، این ناو هواپیمابر همانند کیف رزمناو هواپیمابر است و در میان عرشه پرواز 12 سیلوی مایل درونی موشک دور برد ضد کشتی گرانیت قرار گرفته ، این لانچر ها بزرگ اند و در حالت قرار گیری مایل فضای زیادی را از عرشه پذیرایی ناو اشغال کرده اند و عرشه ناو کوچکتر از آن چیزیست که باید باشد ، و به همین عامل باعث شده ناو در کمیت پذیرایی از هواگرد ها نسبت به هم طراز های خود بسیار پایین تر باشد ، این ناو هواپیمابر تنها توانایی پذیرائی از 12~15 فروند جنگنده سوخو 33 ، 20 الی 7 فروند بالگرد کاموف 27 ، 1 الی 4 هواپیمای آموزشی سوخو-25یو تی جی و 18 الی 24 جنگنده میگ-29کا را دارد که معمولا ترکیبی از هواگرد های بالا را حمل می کند

اولین فرود سوخو-27کا (سوخو 33) بروی عرشه تفلیس (کوزنتسف) ، 1 نوامبر 1989

اما در دهه 90 جنگنده اصلی این ناو هواپیمابر سوخو 33 بود که بصورت ترکیب 12 سوخو 33 در کنار 11 کاموف 27 و 1 سوخو 25 یو تی جی فعالیت میکرد در سال 2011 تصمیم بر باز نشسته کردن سوخو 33 ها و جایگزینی آنها با 24 میگ-29کا گرفته شد که هرچند کند اما درنهایت لغو شد و قرار شد سوخو 33 در خدمت باقی بماند

سوخو 33 درواقع در باطن همان سوخو 27 است ، سوخو 33 از همان ایونیک و رادار سوخو 27 استفاده میکند ، که شمال سامانه های آنالوگ و انتقال دستور هدایت سیمی بود ، در دماغه جنگنده همان رادار N001 جنگنده سوخو 27 قرار داشت اما با کمی تفاوت ، رادار نصب شده بروی سوخو 33 نسخه بهبود یافته بود و توان پایین نگری بهتری نسبت به رادار سوخو 27 اس (اولین نمونه تولیدی سوخو 27) داشت ، این رادار علیه یک جنگنده 100 کیلومتر و علیه یک بمب افکن 150 کیلومتر برد دارد و توانی شناسایی همزان 10 هدف و در گیر شدن با یک هدف را دارد .

سوخو 33 همانند سوخو 27 اس از دو موتور ساترون ال-31اف استفاده میکند اما ال-31 سوخو 33 نسخه بهبود یافته اف است که با نام ال-31اف3 شناخته میشود این موتور نسبت به ال-31اف چیز در حدود 300 کیلوپوند نیروی بیشتر در حالت پس سوز تولید میکرد (12800 کیلوپوند در اف3 و 12500 کیلوپوند در اف)

در بعد تسلیحات سوخو 33 همانند طیف تسلیحاتی سوخو 27 را داد اما 2 پایلوت حمل سلاح بیشتر دارد

در رزم هوا ب هوا کاملا مشابه سوخو 27 اس است و توانایی حمل تنها دو نوع موشک آر-27 آلامو و ار-73 آرچر را دارد
آلامو های مورد استفاده در سوخو 33 از نسخه هدایت نیمه فعال و نسخه های کاونده فروسرخ هستند .
نسخه های هدایت نیمه فعال مورد استفاده در سوخو 27 اس و سوخو 33
آر-27 آر و آر-27 ائی آر هستند که اولی 50 کیلومتر و دومی 90 کیلومتر برد دارد .
نسخه های کاونده فروسرخ نسخه های آر-27تی و ائی تی هستند که این دو نیز 50 و 90 کیلومتر برد دارند .

آر-73 آرچر نیز یک موشک کاونده فروسرخ است که بسته ب مدل 20 الی 40 کیلومتر برد دارد
در واقع سوخو 33 توانایی حمل موشک هدایت فعال راداری ندارد .
در بحث ضد کشتی این جنگنده به موشک خا-41 موسکیت مسلح است که تا 120 کیلومتر برد دارد ، این موشک سنگین وزن فقط میان دو ورودی موتور نصب میشود و جنگنده فقط یک تیر موشک از این نوع را حمل میکند .
اما حمل این موشک دردسر نیز برای سوخو 33 دارد ، این موشک 4.5 تن وزن دارد و اینجا مشکل زمانی پیدا میشود که سوخو 33 بخواهد از ناو هواپیمابر بلند شود ،

در واقع سوخو 33 بخاطر وزن خالی زیادی ک دارد در هنگام بلند شدن از رمپ پرواز باید حدودا با نصف وزن لود تسلیحاتی خود پرواز کند یا در همان حدود وزنی ، سوخت کمتر حمل کند ، و این گونه اگر سوخو 33 از ناو هواپیمابر با سوخت کامل و یک موشک موسکیت بلند شود باید قید موشک هوا ب هوا را بزند ، اما اینجا یک حالت دیگر نیز وجود دارد ، همان گونه که گفته شد جنگنده از سوخت خود بزند و به جای سوخت با لود کامل از ناو بلند شود و اینجاست که یک مزیت سوخو 33 نسبت به سوخو 27 نمایان میشود و آن داشتن میله سوخت گیری هوایی است ، جنگنده میتواند در آسمان سوخت گیری کند و سپس به سمت هدف پرواز کند و یا در مسیر رسیدن به هدف سوخت گیری هوایی کند ، اما مشکل نیروی دریایی روسیه حل نشد ، قرار بود سوخت رسان هوایی نسخه آموزشی و دو سرنشینه سوخو 33 یعنی سوخو 33 یوبی باشد اما با فروپاشی شوروی و لغو پروژه سوخو 33 چند دهه بدون سوخت رسان هوایی ماند ، همچنین این جنگنده هیچ بروز رسانی دریافت نکرد .
طی چند سال گذشته و با ورود جنگنده میگ 29 کا ب نیروی دریایی روسیه وظیفه سوخت رسانی هوایی ب میگ 29 کا داده شد.

در بعد حمله به اهداف زمینی این جنگنده میتواند طیف گسترده از بمب های سقوط آزاد و راکت های 80 ، 122 و 266 میلیمتری را حمل کند ، امکان حمل این تجهیزات در سوخو 27 اس وجود نداشت و طی نسخه های بعدی به دست آورد . همچنین دست کم تعدادی سوخو 33 طی دو سال گذشته مجهز به سیستم پرتاب بمب های سقوط آزاد اس وی پی-24-33 شده اند ، خبر این موضوع با حضور ناو هواپیمابر آدمیرال کوزنتسف در مداخله روسیه در جنگ داخلی سوریه منتشر شد ، سامانه اس وی پی-24 از روی بمب افکن های استراتژیک توپولف 23 ام3 و سوخو 24 و سوخو 33 در جنگ داخلی سوریه توسط روسیه به صورت گسترده تست شد و عملکردی رضایت بخش برای روس ها از خود نشان داد .

اولین فرود میگ-29کا بروی عرشه تفلیس (کوزنتسف) ، 1 نوامبر 1989

با نظر به تاریخ بخدمت گیری سوخو 33 یعنی سال 1991 میتوان این جنگنده را توانمند نامید ، اما با ورود به هزاره جدید و عصر موشک های هوا ب هوای جدید ، همچون تصویر سازان فروسرخ و نسل جدید کاونده های بکار گرفته شده در موشک های هدایت فعال راداری ، رادار های آرایه فازی ، تسلیحات هدایت دقیق همچون بمب های هدایت ماهواره‌ای و غیره غیره دیگر سوخو 33 ائی که از هرگونه ارتقا و بروز رسانی باز مانده دیگر کارآمد نیست و دلیل این اتفاق پی پولی و فساد مدریتی ارتش روسیه و بی پول تر بودن نیروی دریایی روسیه بود .

با گذشت سال ها تنها چیزی در حدود 26 الی 30 فروند سوخو 33 تولید شد ، که امروزه چیز در حدود 18 فروند آن درخدمت است ، تعداد کم و سن این جنگنده ها ابتدا قرار بود با جنگنده میگ 29 کا جای گزین شود اما طی چند ماه گذشته در ماکس 2017 مقامات روسی از ارتقای سوخو 33 و لغو جایگذینی سخن گفتند ، متن خبر این بود که سوخو 33 را به استاندارد سوخو 30 اس ام می رسانند که خوب میشه این گونه برداشت کرد که ارتقایی همچون سوخو 27 اس ام 3 انتظار سوخو 33 را میکشد ، طی این ارتقا رادار سوخو 27 با یک رادار آرایه فازی تعویض میشود (رادار مورد استفاده در جنگنده های خانواده سوخو 30) همچین سیستم های آنالوگ باز و با سیستم های دیجیتال تعویض میشود ، فعلا بصورت انبوه این ارتقا در میان سوخو 27 ها دیده نمی شود (درحال انجام است) اما نیروی هوایی روسیه قصد دارد بخشی از ناوگان سوخو 27 خود را به استاندارد اس ام 3 برساند به عنوان یک جنگنده موقت تا تکمیل تولید جنگنده سوخو 35 و جایگزین شدن آن با سوخو 27 ، سوخو 27 های خود را در خدمت حفظ کند.

این ارتقا اگر روی سوخو 33 انجام گیرد و برباد رفته ای دیگر نشود ، میتواند روح تازه ای در پیکره سوخو 33 پیر بدمت

دیگر عضو هواگرد های این ناو هواپیمابر ، بالگرد پیش اخطار کاموف-31 است که همان کاموف 27 با یک رادار آرایه فازی جمع شونده با برد 150 تا 200 کیلومتر زیر بدنه است که وظیفه پیش اخطار هوابرد ناو را دارد و جدیدا خبر از بخدمت گیری نسخه پیشرفته از آن یعنی کاموف 35 بروی این ناو هواپیمابر نیز به گوش میرسد که گویا اخیرا در جنگ داخلی سوریه و در زمان حضور این ناو هواپیمابر در سوریه مورد استفاده نیز قرار گرفته است

باز گردیم به کوزنتسف ، کوزنتسف رزمناو هواپیمابر است و بیشتر این را مدیون پلاتفرم و موشک های گرانیت است ، اما این ناو هواپیمابر در میان تسلیحات دفاعی نیز تا دندان مسلح است ، ناو دارای 24 لانچر سامانه پدافندی کین ژال است ، کین ژال نسخه دریاپایه موشک پدافند کوتاه برد تور است ، هر لانچر موشک کین ژال بصورت پرتاب سرد و خشابی است ، به این گونه که درون خشاب لانچر 8 موشک وجود داد که با چرخش یک صفحه آماده ساز که بروی لانچر قرار دارد سیلوی بدی موشک آماده به کار گیری میشود ، زمان آماده سازی تیوپ 2~3 ثانیه عنوان شده است
به این معنی که دو پرتاب متوالی از یک لانچر 2~3 ثانیه زمان آماده سازی خواهد داشت
بروی سازه اصلی جزیره ناو ، در چهار طرف ، چهار مجموعه راداری کلینوک نصب شده ، کلینوک مسئول رهگیری و هدایت موشک های سامانه پدافندی کین ژال است ، بروی کلینوک یک رادار پالس داپلر با بیشینه برد 20 الی 25 کیلومتر در کنار یک الکترواپتیک مسئول کشف اهداف است و یک دیش رادار آرایه فازی مسئول رهگیری اهداف است ، موشک مورد استفاده در سامانه کین ژال 9کا330-2 است که هدایت به فرمان رادیویی است برد این موشک 12 کیلومتر ، حداقل ارتفاع درگیری 10 متر و حداکثر ارتفاع درگیری 6000 متر دارد ، فرامین هدایت از مجموعه راداری کلینوک با یک فرستنده رادیویی به موشک منتقل میشود ، مجموعه راداری کلینوک توان رهگیری و مقابله همزمان با 4 هدف و هدایت 8 موشک است ، این 4 مجموعه راداری پوششی 360 برای کوزنتسف به ارمغان آورد اند

عرشه کوزنتسف و جنگنده سوخو-33 و درهای باز لانچر های مایل درونی گرانیت

سامانه پدافندی کین ژال در دهه هشتاد با ناوشکن های ضد زیردریایی کلاس آدلیو 1 وارد خدمت شد و امروزه پرتعداد ترین سیستم پدافند دریاپایه روسها است و زمان خود پدافند بسیار کارآمد بود اما امروزه این سامانه دست کم روی کاغذ حتی توان مقابله با موشک ضد کشتی هارپون بلاک1سی را ندارد و حال موشک پیشرفته تر هارپون بلاک 2 ، اگزوست بلاک3 و ان اس ام بکنار
(هارپون در نسخه بلاک1سی در فاز حمله 25~35 کیلومتر پایانی را در ارتفاع کمتر از 7 متر از سطح دریا ( تغریبا 4 متر) پرواز میکند که از محدوده عملکرد سامانه کین ژال خارج است)

دیگر سامانه های دفاعی نصب شده بروی این ناو هواپیمابر شامل 6 سامانه دفاع نزدیک ای کی-630ام و 8 سامانه دفاع نزدیک کاشتان-ام اند که تنها امید های ناو هواپیمابر کوزنتسف جهت مقابله با موشک های ضد کشتی اند ، هدایت این سامانه ها در کاشتان بصورت مستقل است و در ای کی-630ام توسط مجموعه راداری کلینوک انجام میشود ، هرچند کلینوک توان هدایت سامانه کاشتان و موشک هایش را دارد

این ناو هواپیمابر فاقد سونار اصلی است اما دارای حسگر های الکترومغناطیسی و یک سونار غیر فعال جهت کشف و اخطار نزدیک شدن اژدر است و از دو راکت انداز سنگین آر بی یو-12000 تحت سیستم مبارزه یو دی ای وی-1 به عنوان دیوار آتش در مقابل اژدر ها استفاده میکند ، این دو راکت انداز در دو طرف پاشنه ناو قرار دارند ، مکانی که هدف عمده اژدر هاست
این سیستم یکپارچه مقابله با اژدر ها که بر پایه راکت انداز آر بی یو-12000 فعالیت میکند ، دارای چندین نوع پرتابه است ، شامل راکت های عمقی ، اهداف کاذب و موشک ضد زیردریایی آر پی کا-5 ، هر راکت انداز دارای 10 تیوپ لانچر است بصورت اتوماتیک توسط یک بازوی تحویل لود میشود ، درون انبار هر راکت انداز مجموعا 40 تا 60 پرتابه بصورت ترکیبی وجود دارد ، برد درگیری این سامانه 10000 متر الی 600 متر و عمق درگیری 0 تا ~ 600 متر است

در بحث کلی راداری ، ناو دارای رادار اصلی ام آر-750 است
این رادار آرایه فازی با دو دیش بروی یک بازوی گردان بر فراز جزیره ناو هواپیمابر نصب شده ، این رادار حداکثر برد 300 کیلومتر دارد و علیه یک هواگرد با سطح مقطع 2 متر مربع تغریبا 200 کیلومتر برد دارد و برای کشف یک شناور دیگر حداکثر 80 کیلومتر برد دارد

رادار دیگر این ناو هواپیمابر که درواقع از زمان بودنش تا الان در حاله از ابهام قرار دارد ، مجموعه راداری «مارس پاساد» است ، این مجموعه راداری با 4 دیش آرایه فازی که در چهار طرف جزیره ناو قرار گرفته اند درواقع پاسخ شوروی به مجموعه راداری اس پی وای-1 آمریکایی بود ، اما پروژه این رادار پس از فروپاشی شوروی به حاله ابهام فرورفت و بسیاری آن را یک طرح شکست خورده یاد میکنند که عملیاتی نیست و حتی اگر باشد هم اطلاعات از عملکرد آن وجود ندارد

تصوری از روی عرشه ناو هواپیمابر کوزنتسف که جزیره آن را به خوبی نشان میدهد بروی جزیره ، دو صفحه راداری مارس پاساد ، رادار ام آر-750 ، دو مجموعه راداری کلینوک و صفحه هات مربوط به سیستم جنگ الکترونیک قابل ملاحظه اند

ناو از نظر ابعاد 306 متر طول ، 33 تا 71 متر عرض ، عمق آبخور 10.4 متر ، ارتفاع کلی سازه 64 متر و وزن 61000 تن در حال فول است ، این ناو هواپیمابر دارای 1980 خدمه است

این قول 61 هزار تنی از 8 دیگ بخار عظیم نیرو میگیرد ، این 8 دیگ بخار به 4 توربین بخار محرک هرکدام به قدرت 50000 اسب بخار نیرو وارد میکنند که هر توربین به یک شفت و یک پروانه محرک متصل است ، در کنار این 8 توربین بزرگ ، 9 ژنراتور توربثین بخار کوچکتر هرکدام با قدرت 1500 کیلو وات در کنار 6 ژنراتور دیزل الکتریک آنها هم هرکدام با قدرت 1500 کیلو وات مسئول تامین برق مورد نیاز ناو هواپیمابر اند ، این ناو هواپیمابر در کوره های خود سوخت مازوت را میسوزاند که یک سوخت سنگین و ارزان و قابل دست رس است

(دلیل دود کردن کوزنتسف هم ، همین سوخت مازوت است که با حرارت بالا میسوزد و در اوایل فعالیت کوره دیگ های بخار و یا به هر نقص در اشتعال دود غلیظی تولید می کند)

در اوایل پروژه کرملین ، زمانی که اولین تصاویر از سازه این ناو در اختیار آمریکا قرار گرفت ، گمان بر این بود که ناو هواپیمابر اتمی باشد و از همان راکتور های رزمناو کلاس کایروف استفاده کند اما …

کوزنتسف بار ها و بار ها با همین دیگ های بخار به مشکل برخورده جوری که بیش از نیمی از عمر خود را در حوضچه و داک تعمیر گذرانده
یا به عبارت دیگه ، این ناو هواپیمابر در 1992 به ناوگان شمال نیروی دریایی روسیه ملحق شد تا اولین عملیات تاریخ خود در خدمت نیروی دریایی روسیه انجام دهد و به درگذر زمان کم کم توان عملیاتی خود را بگیرد ، اما در 1994 در جریان تمرین های اولیه رساند این ناو هواپیمابر به توان اولیه عملیاتی در دیگ های بخار به مشکل خورد تا زمستان 1995 در حوضچه تعمیر گذراند

در 1996 در حالی که ناو به اولین ماموریت خود ارسال شده بود یک سوخو 33 بروی عرشه سقوط کرد و ناو تا 1998 در دست تعمیر قرار میگیرد

ناو در سال 2000 در جریان رزمایش بزرگ نیروی دریایی روسیه پس از فروپاشی شوروی در دیگ های بخار دچار مشکل شد و سپس شعله ور شد و تا 2004 ، درون حوضچه تعمیر بسر برد

(تعمیر کشتی در 2003 پایان یافته بود ، اما در جریان تست های قبل تحویل در سیستم انتقال قدرت به مشکل برخورد و با ورود آب به عرشه زیرین ناو ، مجددا به حوضچه تعمیر رفت)

در همان سال 2004 و در ماه مه ، طرح جهت خارج کردن کوزنتسف بدلیل کسری بودجه مطرح شد اما راه به جایی نبرد و کوزنتسف در سپتامبر همان سال در مانور ناوگان آتلانتیک حضور میابد

در 2005 سیستم فرود ناو هواپیمابر دچار مشکل شد که باعث از دست رفتن یک سوخو 33 شد

در 2008 ناو برای تعمیر دوره ای دیگ های بخار ، چند ماه بروی داک گذراند

در 2009 در حالی که ناو در بندر پهلو گرفته بود ، دچار حریق شد
در 2010 ناو به پورت مادر خورد جهت یک سری تعمیرات سنگین احضار شد و از 2010 تا 2011 تحت تعمیر بود

یک سال گذشته این ناو هواپیمابر به سوریه ارسال و سپس جهت ارتقا و تعمیرات سنگین مجددا به پورت مادر خود احضار شد و فعلا خارج خدمت است تا 2019~20

در سال 2019 در هنگام تعمیرات سنگین یک بار دچار اتش سوزی  و یک بار نیز چرثقیل روی عرشه ان سقوط کرد و حتی برخی خبرگذاریها اعلام کردند که دیگر احتمالا هرگز وارد خدمت نخواهد شد

طی این ارتقا قرار است ناو در سیستم مدریت رزم ارتقا ببیند ، سیستم های دفاع نزدیک ای کی-630ام و کاشتان-ام با سامانه دفاع نزدیک پنتسیر-ام جایگزین شوند

احتمال ارتقا سامانه راداری ناو نیز وجود دارد (تغیر رادار ام آر-750 با نسل جدید خانواده فورگت ، ام آر-760)

سیستم پدافندی و موشک های گرانیت حفظ خواهد شد !!

کوزنتسف از همان ابتدا مشکلات زیادی در ساختار داشت ، هرچند اگر پروژه کرملین کامل میشد چندین برباد رفته روس ها از جمله یاک-141 تکمیل میشد بخش از نقایص این ناو هواپیمابر در توان رزمی التیام پیدا میکرد و اما بی پولی ، فساد مدیریتی سازمان یافته در ارتش روسیه باعث از دست رفت بخش عظیمی از این طرح ها شد بگونه ای که بخش عظیمی از نیروی دریایی روسیه ، عملا فرسوده و فاقد کارایی مناسب است و فقط خرج اضافه اند همانند کوزنتسف اما از آنجا که جایگزینی وجود ندارد و روسیه فعلی ، فعلا از پس برنامه های خود بر نمی اید ناچار به حفظ این نیروی دریایی است

مقالات مشابه:

آرایش ناو های هواپیمابر در جهان

ناوهواپیما بر کلاس نیمیز

تاریخچه ناوهای هواپیما بر شوروی

ناوهای هواپیمابر هند

عرشه و سوخو 33

نوشته های مشابه

دکمه بازگشت به بالا
بستن
بستن