بمب افکن ها

بمب افکن ضربتی مارتین ایکس بی51

بمب افکن ضربتی مارتین ایکس بی51

ترجمه و گردآوری : الیاس امراء

اواخر دهه 40 میلادی با ظهور موتور های جت نیروی هوایی ایالات متحده خواهان یک بمب افکن ضربتی با موتور جت با توان بالای حمل سلاح جهت جای گزین کردن آرام آن با بمب افکن ای-26 بود
اوایل سال 1940 بود که نیروی هوایی ایالات متحده برای یک بمب افکن متوسط برنامه ریزی میکند و در این میان شرکت داگلاس مسئول ساخت بمب افکن جدید میشود ، یک سال پیش شرکت داگلاس بمب افکن متوسط ای-20 را مورد آزمایش قرار داده بود که هدف از ساخت ای-26 هم جای گزین کردن آن با ای-20 بصورت آرام بود ، (ای-20 اولین پرواز خود را در 23 ژانویه 1939 انجام داد و در 10 ژانویه 1941 وارد خدمت شد ، این بمبر را ادوارد هنری هاینمن طراحی کرد ، وی یکی از طراحان ارشد شرکت داگلاس بود و یکی از مشهورترین هواپیمایی که طراحی کرد ای-4 اسکای هاوک بود)

1
داگلاس ای-20

طراحی بمب افکن ای-26 هم توسط ادوارد هنری هاینمن انجام شد ، وی طرح را براساس ای-20 انجام میدهد
اوایل پیش نمونه از بمب افکن جدید در با نام ایکس ای-26 در 10 ژوئن 1942 انجام میدهد یکی از وجه های متمایز کننده ای-26 با بمب افکن متوسط ای-20 توانایی حمل بمب و تسلیحات هم در خارج از بدنه و هم در داخل بدنه بود این عمل به معنی حمل بیشتر تسلیحات بود در نتیجه موثرتر واقع شدن در جنگ ها بود .

این بمب افکن پس از پایان آزمایشات خود وارد خدمت شد و در جنگ جهانی دوم ، جنگ کره و ویتنام خوش درخشید . این بمب افکن توسط کشور های فراوانی به خدمت گرفته شد و در نهایت تمام اپراتور های آن را تا 1980 باز نشسته کردند.

این بمب افکن با طول بدنه 15.2 متر ، طول دو سر بال 21.3 متر ، ارتفاع 5.6 متری ، سطح بال 50 متر مربع با وزن خالی 10365 کیلوگرم و حداکثر وزن برخاستن 15900 کیلوگرم دارای دو موتور پیستونی شعاعی پرات و ویتنی آر-2800 بود ، هر کدام از این موتور ها 2000 اسب بخار نیرو تولید میکنند . این موتور که در اواخر دهه 30 میلادی طراحی شده بود در سال 1940 و پس از پایان آزمایشات خود در طیف گسترده ای از جنگنده های ، هواپیما های مسافربری و بمب افکن ها استفاده شد .
منجمله در جنگنده های پی-47 تاندر بولت و اف6اف هلکت و یا هواپیمای مسافربری دی سی-6 (این هواپیمای مسافربری سابقه حضور در ناوگان هوایی کشور را نیز دارد ، گفته میشود 9 فروند از این هواپیما در خدمت ناوگان مسافربری کشور بوده است که طبق گفته ها در سال 1972 از خدمت خارج شد اند)
«موتور های پیستونی شعاعی یا ستاره ای به موتور های پیستونی درون سوزی گفته میشود که در آن برخلاف موتور های پیستونی درون سوز معمول که پیستون ها پشت سرهم و در طول قرار گرفته‌اند ، با زاویه یک سان در عرض یک دیگر قرار دارند یا به عبارتی مثل شعاع های یک دایره با زاویه یک سان از یک دیگر قرار گرفته اند . خاصیتی این عمل افزایش بازدهی موتور ، کاهش وزن ، آسیب پذیر کمتر در شرایط جنگی ، اعتماد بیشتر ، کاهش لرزش های موتور و کاهش طول موتور است . وقتی از روبه رو به این گونه موتور ها نگاه کنیم همانند یک ستاره بنظر می رسند و از این جهت به نام موتور های ستاره ای نیز شناخته میشوند.»
این دو موتور قدرتمند توانایی رساندن ای-26 را به حداکثر سرعت 570 کیلومتر در ساعت و حداکثر برد 2090 کیلومتر را داشت (بدون اسلحه).
این بمب افکن در حالت تهاجمی تا 2700 کیلوگرم توانایی حمل سلاح داشت که از این میان 1800 کیلوگرم آن را در داخل محفظه حمل بمب ، حمل میکرد و 910 کیلوگرم را بروی بال هایش داشت .
همچنین این بمب افکن به تنهایی خود یک دژ مستحکم هوایی بود .
این بمب افکن در دماغه خود بسته به مدل بین 6 تا 8 مسلسل براونینگ ام-2 و تا هشت مسلسل براونینگ ام-2 دیگر بروی دوبال خود و همچنین دارای دو برجک مسلسل هرکدام مجهز به دو مسلسل براونینگ ام-2 بروی بدنه خود بود .

3
داگلاس ای-26

همانطور که در ابتدای مقاله گفتم در اواخر دهه چهل میلادی بود که با ظهور موتور های جت عرصه موتور های پیستونی رو به افول گذاشت ،
از این جهت ارتش ایالات متحده خواهان یک بمب افکن متوسط جهت جای گزین کردن با ای-26 بود .
همچنین با پایان جنگ جهانی دوم ایالات متحده وارد یک جنگ جدید شده بود ، جنگ سرد
بزرگترین مضل ایالات متحده در آن زمان توان و قدرت بالای زرهی شوروی سابق بود . و در واقع تنها استراتژی تهاجمی شوروی سابق روانه داشتن سیل بزرگی از تانک های سبک سنگین (بعدا تانک های میدان اصلی نبرد) به اروپا بود ، جواب ایالات متحده و متحدانش به این امر بمب افکن های متوسط (امروزه با نام بمب افکن های ضربتی و یا تاکتیکی شناخته میشوند) بود که با بمب ها ، راکت ها و موشک های خود ارتش زرهی شوروی را متوقف کنند.

در ماه مه سال 1946 مناقصه ای میان شرکت های بزرگ آمریکایی جهت طراحی و ساخت بمب افکن جدید برگزار میشود.
در مجموع در این مناقصه شرکت مارتین پیروز میشود و کار بروی بمب افکن خود را آغاز میکند.

شرکت گلن ال مارتین ، یک شرکت تحقیق توسعه نظامی در ایالات متحده بود که در سال 1912 در زمینه هواپیما و جنگنده تاسیس شد ، این شرکت در زمینه های موشک های بالستیک و موشک های هوا به هوا و موشک های ضد ماهواره هواپرتاب و اکتشافات فضایی و طراحی ساخت انواع بوستر های کمکی موشک ها و جنگنده ها و بمب افکن ها فعالیت میکرد، یکی از بزرگترین دست آورد های این شرکت خانواده موشک های تایتان است ، این موشک بزرگترین موشک بالستیک اتمی ایالات متحده و همچنین آخرین موشک بالستیک اتمی قاره پیما سیلو پرتاب این کشور بود.
طراحی این بمب افکن کاملا جدید و متفاوت از دیگر بمب افکن های متوسط هم نقش خود بود ، این بمب افکن دارای یک بدنه کشیده با بال های روبه عقب با زاویه 35 درجه و 6 درجه به سمت پایین بود ، در انتهای بدنه دارای یک سکان عمودی و افقی تی شکل بود .
این بمب افکن داری سه موتور توربو جت جنرال الکتریک جی-47 بود . شیوه قرار گیری موتور های بنوبه خود جالب بود . دو موتور ان در زیر بال ها و کمی جلوتر از ریشه بال ها و به بدنه اصلی بمب افکن قرار داشتن و موتور سوم در پشت جنگنده و در زیر سکان عمودی قرار داشت

اولین پیش نمونه این بمب افکن در 28 اکتبر 1949 به پرواز درآمد و پروازی رضایت بخشی را انجام داد .
ایکس بی-51 همچنین دارای دو خدمه بود که هردو در یک کابین تحت فشار قرار داشتند ، و صندلی هردو نفر از نوع پرتاب شونده بود.

4
مارتین ایکس بی-51

اما با ورود ایالات متحده به جنگ کره اوضاع خراب میشود ، در جریان این جنگ ایالات متحده نیاز مبرم به یک بمب افکن متوسط جدید را بیش از پیش احساس میکنند و بر شرکت مارتین فشار میآورد ، شرکت مارتین دومین پیش نمونه را نیز میسازد و به انجام آزمایشات پایانی میپردازد . که در سال 1952 لغو میکند و در عوض امتیاز تولید بمب افکن متوسط انگلیسی کانبرا را دریافت میکند و شروع به تولید میکند.
در این جاست است که دو تئوری کاملا مجزا مطرح میشود ، عده‌ای بر این باورند که نیاز مبرم ایالات متحده به یک بمب افکن متوسط جهت پشتیبانی از نیرو های خودش ، همچینن جواب پس دادن کانبرا ، اطمینان بالای بمب افکن و مانور پذیری خوب آن باعث انتخاب شدن از سوی ایالات متحده آمریکا بود و این تصمیم یک تصمیم بجا و درست بود ، اما در سمت مخالف عده‌ای ایکس بی-51 را یک بمب افکن کامل میدانند و این تصمیم ایالات متحده را یک تصمیم سیاسی یاد میکنند . (حال خود بیابید پرتقال فروش را)

با این حال ، پروژه ایکس بی-51 در سال 1952 کنار گذاشته شد و شرکت مارتین شروع به تولید تحت امتیاز بمب افکن متوسط کانبرا با نام بی-57 کانبرا کرد.

بمب افکن کانبرا خود ساخته و طراحی شده توسط شرکت انگلیش الکتریک بود، در سال های پایانی دهه چهل میلادی بود که خطر شوروی به وضوح برای انگلستان قابل رویت بود ، همچنین نیروی هوایی بریتانیا که در طول جنگ فرسایشی با آلمان توان گذشته ندارد و همچنین نیازانگلستان برای یک بمب افکن متوسط داشت تا در مقابل نیروی زرهی شوروی توازن ایجاد کند.
بمب افکن جدید توسط شرکت انگلیش الکتریک طراحی شد
انگلیش الکتریک خود در سال 1918 و پس از پایان جنگ جهانی اول تاسیس شد ، این شرکت در زمینه الکترونیک ، راه آهن ، موتور های دیزل ، موتورهای الکتریکی ، موتورهای توربین بخار ، جنگندها ، موشک های هدایت پذیر ، رایانه های و … فعالیت میکرد ، یکی بزرگترین دست آورد های این شرکت موشک پدافند هوایی تاندربرد بود .
در سال 1944 بود که بریتانیا خواهان یک بمب افکن متوسط جدید شد تا به مرور زمان آن را جایگزین دوهاولند موسکیتو کند. موسکیتو خود درسال 1941 وارد خدمت ارتش بریتانیا شده بود و یک بمب افکن متوسط قدرتمند و چند منظوره بود (شناسایی ، حمله در شب و روز ، گشت و حمله دریایی ، جنگنده رهگیر) این بمب افکن بصورت گسترده در جنگ جهانی دوم مورد استفاده قرار گرفت.

6
دوهاولند موسکیتو

بمب افکن جدید درواقع بر مبنای همان موسکیتو طراحی شد . بدنه جنگنده کشیده تر شد و موتورهای پیستونی آن با موتور های جت جای گزین شد ، همچنین خود ساختار بدنه مورد طراحی مجدد قرار گرفت .
در ابتدای پروژه و در طرح مفهومی بمب افکن از میان دماغه خود دارای یک ورودی هوا بود و بمب افکن داری یک موتور بود اما در همانجا و با مشکل مواجه شد و طرح مورد باز طراحی قرار گرفت و اینبار موتور ها به روی بدنه و در ریشه بال قرار گرفتن اما بازهم مورد توجه قرار نگرفت و مجددا باز طراحی شد و این بار موتور ها در میان بال و در نزدیکی ریشه بال انتقال پیدا کردند ، این تغییرات برای پیدا کردن مرکز ثقل بمب افکن انجام شد. برای این جنگنده از قدرتمند ترین موتور توربو جت موجود قرار بود استفاده شود ، طرح در ابتدای طراحی های خود بسیار شبیه موسکیتو بود و فقط کمی در ابعاد فرق میکرد و سنگین تر بود.
در 9 ژانویه 1946 بود که نیروی هوایی بریتانیا سفارشی چهار فروند از اولین پیش نمونه های این بمب افکن را صادر کرد تا آن را مورد ارزیابی قرار دهند ،
اولین پیش نمونه در 13 ماه مه 1949 انجام میدهد ، و از همان پرواز اول رضایت فرماندهان نیروی هوایی بریتانیا را کسب میکند به گونه ای در همان سال ارتش بریتانیا سفارش 132 فروندی آن را میدهد ، این بمب افکن در نهایت در سال 1951 وارد خدمت میشود و در ارتشهای زیادی خدمت میکند.

7
انگلیش الکتریک کانبرا

ایالت متحده که وارد جنگ کره میشود نیاز مبرم به یک بمب افکن متوسط را احساس میکند و زیر فشار طرح بمب افکن متوسط جدید خود یعنی مارتین ایکس بی-51 را لغو میکند و در عوض با خرید امتیاز تولید از انگلیش الکتریک شروع به تولید کانبرا میکند ، این نسخه از کانبرا ها توسط شرکت مارتین تولید میشوند و با نام مارتین بی-57 کانبرا شناخته میشوند .
این نسخه همچنین دارای یک بدنه کمی کشیده تر است و از موتور و ایونیک آمریکایی استفاده میکنند همچنین خدمه آن از 3 نفر به 2 نفر کاهش یافته. این نسخه نیز توسط آمریکا به پاکستان صادر شد.

9
بی-57 کانبرا

در سال 1952 و پس از لغو پروژه مارتین ایکس بی-51 ، پیش نمونه دوم این بمب افکن در 9 مه 1952 در یک نمایش هوایی شرکت میکند که به علت نقص فنی موتور سقوط میکند .
پیش نمونه اول این بمب افکن در سال 1956 در فیلم بسوی ناشناخته ها هنر نمایی میکند اما در جریان فیلم برداری در 25 مارس 1956 و پس از یک توقف برای سوخت گیری در تگزاس سقوط میکند تا پایانی تلخ برای این بمب افکن در تاریخ رقم بخورد.

10
هر دو پیش نمونه ایکس بی-51 در یک قاب

در پایان یک جدول از عملکرد بمب افکن های متوسط نام برده شده در این مقاله رو مشاهده میکنید

مارتین بی-57 کانبرا انگلیش الکتریک کانبرا دوهاولند موسکیتو مارتین ایکس بی-51 داگلاس ای-26 داگلاس ای-20
2 3 2 2 3 3 خدمه
20 متر 19.9 متر 13.5 متر 25.9 متر 15.2 متر 14.6 متر طول بدنه
19.5 متر 19.5 متر 16.5 متر 16.2 متر 21.3 متر 18.6 متر طول دو سر بال
4.5 متر 4.7 متر 5.3 متر 5.3 متر 5.36 متر 5.3 متر ارتفاع
89 متر مربع 89 منر مربع 42 متر مربع 51 متر مربع 50 متر مربع 43.2 متر مربع مطح بال
12285 کیلوگرم 9820 کیلوگرم 6490 کیلوگرم 13419 کیلوگرم 10365 کیلوگرم 6827 کیلوگرم وزن خالی
24365 کیلوگرم 24984 کیلوگرم 11000 کیلوگرم 28330 کیلوگرم 15900 کیلوگرم 12338 کیلوگرم حداکثر وزن برخاستن
دو موتور توربوجت رایت جی-65-دبلیو-5 با قدرت هرکدام7200 پوند دو موتور توربو جت رولز رویس آوون مارک-109 باقدرت هرکدام 7400 پوند دو موتور پیستونی وی شکل رولز رویس وی-12 هرکدام باقدرت 1700 اسب بخار سه موتور توربو جت جنرال الکتریک جی-47

هردکدام با قدرت 7900 پوند

دو موتور پیستونی شعاعی پرات و ویتنی آر-2800 هرکدام باقدرت 2000 اسب بخار دو موتور شعاعی رایت آر-2600 هرکدام باقدرت 1600 اسب بخار قدرت
960 کیلومتر در ساعت 933 کیلومتر در ساعت 668 کیلومتر در ساعت 1040 کیلومتر در ساعت 570 کیلومتر درساعت 546 کیلومتر در ساعت سرعت
4 توپ 20م.م

3300 کیلوگرم بمب

4 توپ 20 م.م

2 موشک هوا ب زمین ای اس-30 یا دو غلاف راکت های غیر هدایت شونده و یا 3600 کیلوگرم بمب

1800 کیلوگرم بمب 8 توپ 20م.م

4700 کیلوگرم بمب و یا راکت های غیر هدایت شونده

18-20 مسلسل 12.7 م.م

2700 کیلوگرم بمب

9 مسلسل 12.7 م.م

910 کیلوگرم بمب

تسلیحات
1500 کیلومتر 1300 کیلومتر 1300 کیلومتر 1700 کیلومتر 1200 کیلومتر 1600 کیلومتر محدوده عملیاتی

منابع
http://www.defensemedianetwork.com
http://www.militaryfactory.com
http://www.aeroflight.co.uk
http://www.boeing.com
http://www.aviation-history.com
https://en.m.wikipedia.org

 

نوشته های مشابه

‫2 نظرها

  1. چون دانشجو هستم اگر امکانش هست و حجم مطالب بالا فرصتی را برای بنده فراهم کنید حتی الامکان این 4 سری را (جنگ خلیج فارس و سرکوب پدافند هوایی عراق)

همچنین ببینید

بستن
دکمه بازگشت به بالا
بستن
بستن