پنج کلاس برتر ناوهای محافظ عملیاتی حال حاضر

پنج کلاس برتر ناوهای محافظ عملیاتی حال حاضر

frigate
ناو محافظ

فریگت یک شناور رزمی سنگینتر و بزرگتر نسبت به کوروت ها است ، همانگونه که از معادل فارسی آن مشخص است وظیفه فریگت حفاظت است ، بازگشت فریگت ها به عصر دریانوردی است
فلسفه کلی ناو محافظ شامل حفاظت از شناور های تدارکاتی و تجاری در برابر شناور های سطحی بود و در جنگ جهانی مراقبت در مقابل زیر سطحی ها نیز به ناو های محافظ افزوده شد ، با پیشرفت تکنولوژی و رسیدن به عصر موشک ها ، ناو های محافظ وظیفه تامین امنیت پدافندی نیز شدند
در طول دهه های اول جنگ سرد تا همین اواخر ناو های محافظ در 3 رسته با وظایف جنگ سطحی ، جنگ ضد زیردریایی و پدافندی طراحی ، ساخته و به خدمت گرفته میشدند ، اما در دهه 90 و پیدایش مفهوم ناو های محافظ رزمی چند منظوره معرف ناو های محافظ با قابلیت انجام هر 3 وظیفه تا میزان قابل قبول بود
ناو های محافظ طولی 100 الی 170 متری و وزنی میان 2700 تا 7000 تن دارند
به طیف گسترده از انواع رادار ها مجهز اند و برای این یک مورد مهدویت ندارند
در آرایش تسلیحات معمولا ب توپ 76 و یا 100 میلیمتری مجهز اند و در برابر جنگ سطحی تا 8 موشک ضد کشتی در اختیار دارند
در جنگ ضد زیردریایی سونار و دو لانچر اژدر و یا لانچر های موشک و راکت ضد زیردریایی و اژدر در اختیار دارند
در بحث پدافند و دفاعی تا 2 سامانه دفاع نزدیک و به موشک کوتاه برد تا برد بلند مجهز اند تا بیش از 48 موشک

برد عملیاتی ناو های محافظ تا بیش از 10000 کیلومتر نیز میرسد و مداومت عملیاتی آن ها تا 30 روز است

شماره 5 لیست ما ، ناوهای محافظ کلاس شیوالیک نیروی دریایی هند است

ایده ناو محافظ کلاس شیوالیک در واقع به 1997 باز میگرد ، در این سال نیروی دریایی هند برای بخدمت گیری یک ناو محافظ برای آینده نیروی دریایی اعلام نیاز میکنم ، ناو جدید از سوی نیروی دریایی هند یک ناو با قابلیت اختفا سفارش داده میشود .
پروژه این ناو با نام پروژه 17 در سال 1999 به پایان میرسد ، اما رضایت نیروی دریایی هند را جلب نمیکند ، نیروی دریایی آن را مسلح تر میخواست ، ناو در تسلیحات مجدد باز طراحی میشود و سر انجام ساخت ساز آن در سال 2001 آغاز میشود ، اولین ناو محافظ از این کلاس در سال 2003 با نام شیوالیک به آب انداخته میشود ، ناو مذکور در سال 2010 وارد خدمت میشود ، دلیل این فاصله طولانی در واقع پیشران این ناو بود ، هند خواهان یک پیشران مناسب برای ناو بود ، روسیه فاقد موتور توربین گازی بود از این جهت هند باید به سراغ کشور دیگر میرفت ، از این میان اوکراین و ایالات متحده بهترین گزینه های هند بودند ، هند در نهایت موتور ال ام 2500 ساخت جنرال الکتریک را انتخاب میکند ، این موتور توربین گازی سابقه ای درخشان دارد و در انواع ناو محافظ ، ناوشکن ، رزمناو و حتی ناو هواپیمابر نصب شده است و نسبت به رقیبان خود مصرف سوخت بهینه و هزینه تعمیر نگهداری کمتری دارد .
دومین ناو محافظ از کلاس شیوالیک در سال 2002 ساختش آغاز و در 2004 به آب انداخته میشود و در 2011 با نام سات پورا عملیاتی میشود
ساخت ساز سومین و آخرین ناو محافظ از این کلاس در 2003 آغاز میشود و در 2005 به آب انداخته میشود و در سال 2012 وارد خدمت میشود .

یکی از مشکلات هند در ساخت این ناو ، آلیاژ بود ، در ابتدا این پیشنهاد مطرح شد که از روسیه در بخش آلیاژ کمک گرفته شود اما در نهایت به یک پروژه بومی ساخت آلیاژ بومی ختم شد .
در بحث تسلیحات این ناو بشدت مسلح شده است
به این شیوه تغریبا هر قسمت آن از یک کشور آمده است :)))
ناو دارای یک توپ سینه اتوملار 76 میلیمتری ایتالیائی دارد که توانایی درگیر شدن با اهداف سطحی تا برد 20 کیلومتر و موشک های ضد کشتی را با گلوله های ترکش شونده دارد .
در بحث رزم ضد سطحی این ناو به یک لانچر عمودی هندی مجهز است ، از این لانچر میتوان طیف گسترده از موشک های ضد کشتی ، کروز تهاجمی و ضد زیردریایی شلیک کرد ، اما هند تنها کاربر دو موشک 91آرتی ائی2 کلاب-ان و موشک برهموس است .
91آرتی ائی2 یک موشک ضد زیردریایی است که نهایتا 40 کیلومتر برد دارد ، برهموس یک موشک ضد کشتی حاصل همکاری روسیه و هند است ، این موشک نهایتا در ارتفاع بالا 300 کیلومتر برد و 2.8 ماخ سرعت داره و توانایی حمله به اهداف ساحلی را نیز دارد.

در بحث پدافند این ناو به 2 لانچر عمودی 16 سیلویی موشک باراک-1 و 1 لانچر ستونی موشک شتیل-1 دارد .

باراک-1 یک موشک پدافندی کوتاه برد مختص مقابله با موشک های ضد کشتی است ، این موشک ساخت اسرائیل است و بزرگترین کاربر خارجی آن همین هند است ، بارک-1 دارای 12 کیلومتر برد ، ارتفاع درگیری 4 الی 5500 متر دارد
موشک شتیل-1 در واقع همان موشک پدافند سامانه بوک ام2 است ، این موشک میان برد 50 کیلومتر برد و ارتفاع درگیری 5 الی 15000 متر دارد ، لانچر این موشک سرعت شلیک 4 موشک در دقیقه ای دارد و در انبار آن 24 موشک جای میگیرد

در بحث رادار این ناو به

رادار ام آر-760
این رادار آرایه فازی از آخرین و جدیدترین رادار های توسعه یافته در روسیه است ، این رادار در واقع حاصل توسعه رادار ام آر-710 است .
این رادار با وظیفه اصلی سرچ آسمان طراحی شده است و توانایی های محدودی در کشف اهداف سطحی دارد .
این رادار دارای 2 دیش است که با زاویه مشخص در روی یک میله گردان نصب شده اند ، این رادار حداکثر 300 کیلومتر و ارتفاع 70 کیلومتر پوشش دارد و یک رادار 3 بعدی است ، دیش اول راداری توان سرچ با زاویه پوشش 55 درجه ای و صفحه دوم که کمی کوچکتر است زاویه پوشش 45 درجه ای دارد ، این رادار توان کشف یک جنگنده با سطح مقطع راداری 2 متر مربع را در فاصله 200 دارد. برد این رادار علیه یک موشک ضد کشتی در پرواز ارتقا بالا 50 کیلومتر و پرواز ارتفاع پست (زیر 10 متر) 20 الی 15 کیلومتر است ، این رادار علیه یک کشتی دیگر نسبت به اندازه و سطح مقطع راداری 100 الی 80 کیلومتر برد دارد.
این رادار توانایی کشف و زیر نظر گرفتن همزمان 40 هدف را دارد ، میله گردان دو سرعت چرخش دارد ، یکی 12 دور در دقیقه و دیگری 6 دور در دقیقه و زمان سرچ آسمان توسط این رادار 2.5 ثانیه و 5 ثانیه است.
(یک تذکر مهم نام دیگر این رادار فورگت ام2ائی ام است ، این نام درواقع به خانواده فورگت مطلق است لذا بار ها دیدم به اشتباه برد این رادار ها را اشتباه زده ذکر کرده اند ، بعنوان مثال مشخصات و برد رادار ام آر-760 را برای ام آر-710 بکار برده اند ک اشتباه است)

این ناو جهت هدایت موشک هاس یامانه اشتیل-1 و سامانه دفاع نزدیک ای کی-630 به چهار رادار ام آر-90 مجهز است ، این رادار تا 74 کیلومتر بردرد دارد .

این ناو همچنین دارای یک رادار سرچ آسمان دیگر نیز هست ، این رادار ائی ال/ام-2238 استار ساخت اسرائیل است ، این رادار 250~300 کیلومتر علیه یک هواگرد برد دارد و برای یک هدف سطحی 120 کیلومتر و برای یک موشک ضد کشتی 20~30 کیلومتر برد دارد.
این رادار در باند اس فعالیت میکند و ساخت شرکت التا سیستم است .
فلسفه قرار گیری این رادار بروی ناو های محافظ کلاس شیوالیک درواقع استفاده از موشک های باراک اسرائیلی است ، این موشک با رادار های روسی هماهنگی ندارد لذا شیوالیک ناگزیر به داشتن دو رادار اصلی است .

رادار اسرائیلی دیگری نیز در این ناو محافظ استفاده میشود و آن ائی ال/ام-2221 است ، این رادار درواقع رادار کنترل آتش موشک باراک-1 است و هر ناو کلاس شیوالیک دارای دو رادار از این نوع است ، این رادار در باند ایکس و کا ای فعالیت میکند و نهایتا تا 30 کیلومتر برد دارد.

شماره 4 : ناو محافظ کلاس زاکسن نیروی دریایی آلمان

دهه 90 میلادی با به بن بست رسیدن پروژه ان اف آر 90  اسپانیا ، آلمان و هلند پروژه مشترک جهت ساخت یک ناو محافظ مدرن جهت افزایش توان سطحی خود آغاز میگنند ، اکثر ناو های جنگی این کشور ها مطلق به دهه 60 و 70 بود .

آلمان ناو محافظ خود را با نام زاکسن طراحی میکند ناو مذکور درواقع یک طرح مشتق شده از ناو های محافظ کلاس برندن بورگ بود ، برندن بورگ یک ناو محافظ با وظیفه اصلی ضد زیردریایی بود که در اوایل دهه 90 طبق استدلال افزایش توان ضد زیردریایی شوروی ساخته میشوند اواخر دهه 90 طراحی یک ناو محافظ دیگر در قالب یک ناو محافظ چند منظوره در دستور کار قرار میگیرد ، ناو مذکور در طراحی خود از اصول اختفا بهرمند میشود ، بدنه از یک آلیاژ ساندویچ شده تشکیل شده است که بازتاب راداری و اثرات الکترومغناطیسی و همچنین گرمای کمتری از خود ساطع کند .

ناو محافظ کلاس زاکسن دارای یک توپ ایتالیایی اتوملار 76 میلیمتری است ، این توپ. دو منظوره توانایی درگیری با اهداف سطحی و هوایی را دارد
همچین به دو توپ بی کا-27 (27 میلیمتری) ساخت شرکت بلند آوازه موزر
همچین ناو در جلوی سامانه رم (جلوی جزیره ناو) به یک لانچر عمودی 32 سیلوی از نوع مارک 41 مجهز است .
ناو میتواند طیف گسترده از موشک های غربی هماهنگ با لانچر مارک-41 را شلیک کند
اما خود آلمان در حال حاضر تنها کار بر موشک ریم-66ام-2 بلاک3ای است این موشک تا 165 کیلومتر برد دارد
موشک دیگر در خدمت آلمان ، موشک ریم-162 ایسم است ، این موشک تا 50 کیلومتر برد دارد و وظیفه اصلی آن مقابله با موشک های ضد کشتی است
این موشک حاصل توسعه سنگین موشک ریم-7 سئی اسپارو است .
با این وجود باز هم آلمان در صورت نیاز میتواند این ناو را به طیف گسترده تری از موشک های متخلف از ضد زیردریایی تا کروز تهاجمی مسلح کند .

در کنار این ها برای دفاع از خود ناو در مقابل موشک های ضد کشتی در برد کوتاه به دو لانچر 21 تایی سامانه پدافند کوتاه برد ریم-116 رم
و برای درگیری با اهداف سطحی به لانچر 4تایی مایل موشک های ضد کشتی هارپون مسلح است ، موشک هارپون مورد استفاده تا 120 کیلومتر برد دارد
ناو برای مقابله با اهداف زیر سطحی به دو لانچر 3 تیوپه اژدر استاندارد غرب نیز مجهز است ، این ناو از این دو لانچر میتواند طیف گسترده از اژدر های ساخت کشور های غربی را شلیک کند .

ناو در پاشنه خود دارای یک پد پذیرایی بالگرد است ، این پد توانایی پذیرایی کامل از دو بالگرد را دارد .

در مجموع تنها 3 ناو محافظ از این کلاس ساخته میشود ، فرآیند ساخت ساز این سه ناو 1999،2000،2001کلید میخورد و به ترتیب هر ناو در سال های 2003،2004و2006 به خدمت گرفته میشوند.
این ناو ها هرکدام از یک موتور توربین گازی جنرال الکتریک ال ام-2500 در کنار دو موتور دیزل ام تی یو-1163 استفاده میکنند که مجموعا 52000 اسب بخار نیرو تولید میکند و این ناو را به حداکثر سرعت 54 کیلومتر در ساعت می رسانند این ناو دارای 7400 کیلومتر برد عملیاتی است.

ناو محافظ کلاس زاکسن در بعد راداری به یکی از بهترین سیستم های راداری اروپایی مجهز است .
این سیستم راداری شامل دو رادار است .

رادار اول ، رادار قدرتمند اسمارت-ال است ، این رادار در اصل یک رادار هلندی است اما توانایی بالای این رادار به سرعت کشور های آلمان ، کره جنوبی ، بریتانیا ، فرانسه و ایتالیا را به خود جذب میکند .
این رادار در باند ال فعالیت میکند و تا 400 کیلومتر بر علیه هواگرد ها و 1000 کیلومتر علیه یک موشک بالستیک برد دارد ، اما این رادار همانگونه که گفته شد در باند ال فعالیت میکند و توانایی های خوبی در کشف اهداف پنهان کار دارد اما باند ال دارای خطای بالاست از این نظر این رادار توان هدایت آتش نداره و پیشتر یک رادار پیش اخطار بسیار قدرتمند است .
نکته جالب برد این رادار آن جایست که برای یک موشک ضد کشتی پنهان کار 65 کیلومتر در ارتفع بالا ذکر شده است .

وقتی در خصوص یک موشک یا هواگرد پنهان کار حرف میزنیم منظور پنهان کاری در باند ایکس امواج الکترومغناطیسی است ، یک مشکل کوچک اینجاست که سطح مقطع راداری هر هواگرد و یا موشک در باند های الکترومغناطیسی مختلف است ، یعنی اگر یک جنگنده در باند ایکس یک دهم متر مربع سطح مقطع راداری دارد میتواند فرضا در باند ال تا نیم متر مربع سطح مقطع راداری داشته باشد
رادار های باند ال و امثال آن (وای اچ اف و وی اچ اف) به عنوان رادار های موج بلند علیه اهداف با سطح مقطع راداری پایین استفاده میشوند .

اسمارت-ال سرعت سرچ آسمان 5 ثانیه ای دارد و یک رادار سه بعدی است و زاویه سرچ آن 70 درجه است .

رادار دیگر این ناو باز هم هلندی است ، رادار چند منظوره آرایه فازی ای پی ای آر ، این مجموعه رادار دارای چهار دیش رادار در چهار طرف برج اول راداری ناو است
این رادار سه بعدی زاویه سرچ 85 درجه ای دارد و در باند ایکس فعالیت میکند ، این رادار علیه یک هواگرد تا 150 کیلومتر و علیه یک هدف سطحی 120 کیلومتر برد دارد ، این رادار وظیفه اصلی هدایت آتش سامانه های دفاعی ناو را نیز بر گردن دارد .

اما این ناو چیزی دارد که خود را از ناو های همکلاس خود متمایز میکند .
سیستم کشف غیر فعال سیریوس/سیریس
این سیستم در واقع شامل یک کاونده فروسرخ است ، این سامانه نیز توسط هلند طراحی و ساخته شده است ، اطلاعات دقیقی از عملکرد این سیستم کشف غیر فعال در دست نیست و فلسفه نصب آن بروی ناو ، کشف هر چه بهتر موشک های ضد کشتی است ، موشک های ضد کشتی با داشتن پیشران های سوخت جامد ، موتور توربوجت و رمجت اثرات حرارتی قابل توجهی تولید میکنند که اهمیت این سامانه را بیشتر میکند.

شماره 3 : ناو های محافظ کلاس دِزیون پرونسین هلند

همانگونه که در متن ناو محافظ کلاس زاکسن گفته شد ، هلند ، آلمان و اسپانیا با همکاری هم ساخت و طراحی یک کلاس ناو محافظ چند منظوره را جهت افزایش توان سطحی خود آغاز میکنند ، اما هر کشور بسته به نیاز های خود ناو خود را طراحی میکند .

هلند کلاس پرونسین را طراحی میکند . این ناو همانند زاکسن با توجه به اصول اختفا طراحی میشود .
بدنه از مواد ساندویچ شده تشکیل شده و در طراحی جزیره و دکل رادار با استفاده از زاویه سعی در کاهش بازتاب های راداری شده است .
در مجموع هلند چهار ناو از کلاس پرونسین ساخته و عملیاتی میکند ، ساخت ساز اولین ناو از این کلاس در 1998 آغاز میشود و در سال 2002 وارد خدمت میشود ، سه ناو دیگر نیز تا سال 2005 به مرور وارد خدمت میشوند .

ناو محافظ پرونسین در بعد پیشران از دو موتور توربین گازی ساخت رولز رویس که هرکدام 24800 اسب بخار نیرو تولید میکند در کنار دو موتور دیزل که هرکدام 5600 اسب بخار نیرو تولید میکند استفاده میکند و در کنار این دو جهت تامین نیروی الکتریکی از چهار ژنراتور دیزل نیز بهره میبرد .
این ناو با این موتور ها میتواند به حداکثر سرعت 58 کیلومتر در ساعت و برد 4700 کیلومتر می رساند .

این ناو به یک توپ دو منظوره ایتالیایی اتوملار 127 میلیمتری در سینه ناو و یک لانچر عمودی 40 سیلوی مارک-41 پشت توپ اصلی مسلح است ، ناو از این لانچر میتواند طیف گسترده از تسلیحات ساخت عرب را شلیک کند ، در حال حاضر ایتالیا از این لانچر در این ناو از موشک های ریم-66ام-2 بلاک3ای و موشک ریم-162 ایسم استفاده میکند.
همچنین ناو در 3 تولیدی اول خود دارای یک سامانه دفاع نزدیک گل کیپر بروی اتاق پذیرایی از بالگرد است اما در ناو چهارم یک سامانه دفاع نزدیک دیگر نیز بالای جزیره ناو و جلوی دکل رادار نصب شده است. این سامانه با یک ارتقا ساده امکان نصب روی 3 ناو دیگر را نیز دارد . گل کیپر یک سامانه دفاع نزدیک ساخت خود هلند است و یک سامانه دفاع نزدیک کاملا مستقل است رادار کنترل آتش و الکترو اپتیک مستقل خود را دارد.
در کنار این ها ناو دارای دو لانچر 3 تیوپه اژدر استاندارد غرب نیز دارد و می توانند طیف گسترده از اژدر های ساخت کشور های غربی را شلیک کند .
همچنین ناو دارای 4 مسلسل سنگین 12.7 و 6 عدد سبک 7.62 نیز میباشد .

هلند همچین به دنبال منطبق کردن موشک ریم-161 استاندارد 3 با ناو های محافظ کلاس پرونسین نیز هست . موشک ریم-161 یک موشک پدافند بلند برد ضد بالستیک است که جز از سامانه دفاع موشکی ایجیس ایالات متحده است .
این موشک توان استفاده در ناو محافظ پرونسین را دارد اما لازمه آن منطبق کردن آن با سیستم راداری ناو است .
ناو در پاشنه خود دارای یک پد پذیرایی از بالگرد است که توانایی پذیرایی از یک بالگرد را دارد

سیستم راداری این ناو مشابه زاکسن است.

شماره 2 : ناو محافظ کلاس آدمیرال گروشکف نیروی دریای روسیه

آدمیرال گروشکف سنگین ترین ناو رزمی طراحی شده در روسیه پس از شوروی است ، روسیه با ورود به هزاره جدید در نیروی دریایی خود دچار مشکل اساسی شد ، این کشور تمام توان دریایی اش بر گردن ناو های باز مانده از شوروی بود و تمام پروژه های نوین شوروی یا ناتمام مانده و لغو شده بودند و یا در نطفه خفه شده بودند .
از این نظر روسیه دست به طراحی و ریختن یک پروژه چند ساله جهت باز یابی توان سطحی و زیر سطحی خود میکند ، یکی از پروژه ها ، ساخت ناو محافظ کلاس آدمیرال گروشکف بود ، گروشکف تا امروز سنگینترین شناوری است که از پروژه بازیابی توان سطحی روسیه ساخته شده است .
گروشکف همانند یک ناو مدرن امروزی بر مبنای اصول اختفا و ساخت ماژولار طراحی شده است و از اولین سیستم های راداری چند منظوره آرایه فازی روسی استفاده میکند.
ساخت اولین ناو از کلاس گروشکف در سال 2006 در کشتی سازی سن پترزبورگ آغاز میشود و درسال 2010 به آب انداخته میشود و در سال 2016 تحویل نیروی دریایی روسیه میشود تا آن را تست کند و وراد خدمت کند < این ناو قرار بود در سال جاری میلادی (2017) وارد خدمت شود که بخاطر عدم تایید بودجه همچنان در بلاتکلیفی موقت بسر میبرد
ناو محافظ دوم از این کلاس در سال 2009 ساخته آغاز میشود و در سال 2014 با نام آدمیرال کُزِتُنوف به آب انداخته میشود ، این ناو همچنان در دست ساخت ساز است و طبق برنامه ریزی در میانه سال آینده میلادی تحویل نیروی دریایی روسیه میشود .
فرآیند ساخت ناو سومی نیز در سال 2012 آغاز شد است این ناو فعلا با نام آدمیرال گولفکو شناخته میشود و قرار است اواسط سال جاری میلادی به آب انداخته شود و تا 2020 تحویل نیروی دریایی روسیه شود .
دو ناو اول یعنی گروشکف و کُزِتُنوف از موتور توربین گازی اوکراینی استفاده میکنند ، پس از فروپاشی شوروی تاسیسات موتور سازی سنگین در اوکراین میماند و دست روسیه از پیشران های با توان بالا خالی میماند ، با سیاه شدن روابط روسیه و اوکراین دست روسیه در حنا میماند .
روسیه ابتدا خرید موتور از چین را پیش میگیرد و در نهایت دست به طراحی توسعه یک موتور توربین گازی بومی میزند که خوب همچنان پروژه طراحی و ساخت آن ادامه دارد ، روسیه برنامه دارد از موتور بومی خود در ناو محافظ گولفکو استفاده کند.

همانگونه که گفته شد ناو محافظ کلاس آدمیرال گروشکف در دو ناو ابتدایی موتور اوکراینی دارند ، این موتور ام90اف آر نام دارد این موتور 27000 اسب بخار نیرو تولید میکند
علاوه بر این موتور ، یک نوع موتور دیزل نیز در ناو استفاده میشود ، این موتور 10دی49 نام دارد ، این موتور 5000 اسب بخار نیرو تولید میکند
هر ناو در مجموع دوتا از هرکدام از موتور های نام برده شده را در اختیار دارد.
همانگونه که گفته شد این ناو بر اساس سیستم های جدید طراحی و ساخته شده ، بنده ناو مذکور یک بنده ساندویچ شده از آلیاژ های سبک و مواد کامپوزیت است ، تا امواج راداری بازگشتی و اثرات الکترومغناطیسی کمتری از خود نشر بدهد .
ناو مذکور بخوبی مسلح شده است .
ناو دارای یک توپ اصلی 130 میلیمتری در سینه ناو است و پشت توپ اصلی دارای 6 مجموعه 8 تایی لانچر عمودی است .
از این لانچر ها 2 تا (16سیلو) از نوع 3اس14 هستند که توانایی شلیک طیف گسترده ای از موشک های ضد کشتی همچون اونیکس و یا نسخه ضد کشتی موشک کلاب و یا نسخه ضد زیردریایی و یا نسخه کروز تهاجمی کلاب حمل کند .
4 لانچر دیگر جز لانچر های سامانه پدافند هوایی ردوت هستند ، ناو محافظ کلاس آدمیرال گروشکف راداری 32 سیلوی شلیک موشک های پدافندی سیستم ردوت دارد ، موشک های این خانواده شامل 3 موشک است .
موشک 9ام96ائی با برد 40 الی 50 کیلومتر
(یک موشک در هر سیلو)
موشک 9ام96ائی-2 که حاصل توسعه موشک 9ام96ائی است با 120 الی 150 کیلومتر برد
(یک موشک در هر سیلو)
موشک 9ام100 یک موشک کوتاه برد با برد 15 الی 20 کیلومتر مخصوص مقابله با موشک های کروز ضد کشتی
(چهار موشک در هر سیلو)

قرار است موشک 48ان6ائی نیز در آینده به سامانه پدافندی ردوت اضافه شود

** نکته : هر چهار موشک مذکور در سه سامانه پدافند هوایی اس-300 ، اس-350 و اس-400 استفاده میشوند لذا سامانه مذکور یکی مشتق از هر سه سامانه است و نام آن ردوت است ، لذا ب هیچ کدام ربط (مستقیم) ندهیم :)) ** اگر عمری ماند این سامانه توانمند پدافندی را درآینده بصورت مفصل توضیح خواهیم داد

ناو در کنار تسلیحات نام برده ، دارای دو سامانه دفاع نزدیک پالاش نیز است ، این سامانه حاصل توسعه سامانه کاشتان است ، تفاوت اصلی این سیستم با کاشتان این است که استقلال کمتری دارد ، این سامانه جهت کشف موشک های ضد کشتی و هدایت راداری آتش به رادار اصلی ناو متکی است ، اما دارای یک سیستم الکترواپت است ، این سامانه از دو گاتلینگ 6 لول 30 میلیمتری با نرخ آتش 10000 گلوله در دقیقه بهره میبرد همچنین در بالای هر گاتلینگ دارای 4 موشک کوتاه برد 9ام337 است این موشک کوچک تا 11 کیلومتر برد دارد.
همچنین ناو در پاشنه دارای یک پد پذیرایی از بالگرد است که توانایی پذیرایی از یک بالگرد کاموف-27 و خانواده مشتق شده آن را دارد

ناو محافظ کلاس آدمیرال گروشکف دارای یک سیستم راداری پیچیده است ، این ترکیب راداری تازگی کامل برای روسیه دارد و تاکنون چنین سیستم راداری طراحی و به کار نبرده است .
سیستم مذکور پوزیتیف -ام ائی کا نام دارد و از سه رادار تشکیل شده است .
رادار اول یک رادار چند منظوره آرایه غیر فعال فازی است که بر روی جزیره ناو قرار است این رادار فورک-4 5پی-27 نام دارد ، رادار مذکور یک رادار چند منظوره کامل نیست ، این رادار یک رادار سرچ آسمان و کنترل موشک های پدافندی است ، این رادار 150 کیلومتر برد دارد و همانگونه ک گفته شد وظیفه اصلی آن در واقع کنترل موشک های پدافندی ناو است .
رادار دوم یک رادار آرایه فازی فعال سرچ آسمان بلند برد است ، این رادار دارای چهار صفحه راداری است که در چهار جهت جزیره ناو قرار گرفته اند ، این رادار وظیفه اصلی کشف اهداف هوایی را دارد و 250 الی 350 کیلومتر برد دارد این رادار پولیمنت 5پی-20کا نام دارد .
رادار دیگر نیز بروی این ناو استفاده میشود ، رادار مذکور ساخته توسعه یافته در شوروی سابق است و پیش از آن در چندین ناوچه روسی ساخته شده در زمان شوروی نصب شده است ، این رادار وظیفه اصلی کشف اهداف سطحی را بر عهده دارد و تا 120 کیلومتر برد دارد .

این ناو همچنین به یک سونار اصلی با نام زاریا-ام مجهز است ، این سونار دارای دو حالت فعال و غیر فعال است ، این سونار در حالت فعال نهایت 35 کیلومتر برد و در حالت غیر فعال تا 160 کیلومتر برد دارد (بسته به صدای تولیدی از هدف)

ناو همچنین دارای یک رادار هدایت آتش پوما نیز هست ، این رادر در این ناو جهت کنترل توپ اصلی مورد استفاده قرار میگیرد .

آدمیرال گروشکف در کلاس خود یکی از بهترین هاست اما مشکلی ک در هزینه ساخت و عملیاتی کردن همچنین پیشران آن وجود دارد باعق شده این پروژه در راه تکامل خود بسیار کند پیش میرود .
بسیاری این ناو را عروس دریا مینامند (از نظر ظاهر) که خوب میتوان با قاطعیت گفت بهش میاد ?

شماره 1 : ناو های محافظ کلاس آلوارو د بازان (اف-100) اسپانیا

همان گونه که در متن دو ناو پیشین گفته شد ، سه کشور آلمان ، هلند و اسپانیا با همکاری هم برنامه ای جهت افزایش توان سطحی خود آغاز میکنند .
هلند و آلمان دو پروژه متفاوت اما با اشتراکات فراوان جهت کاهش هزینه ها آغاز میکنند اما اسپانیا از ایالات متحده در طراحی ناو محافظ خود کمک میگیرد ، ناو اسپانیایی مستقیما از ناوشکن کلاس آرلی بروک مشتق میشود یا بهتر بگیم ، یک نسخه کوچکتر و سبکتر از کلاس آرلی بروک است ، با اینکه این ناو از آرلی بروک مشتق شده است اما جنس سازه و شیوه ساخت آن متفاوت از آرلی بروک است.
اف-100 اصلاح اساسی کلاس آرلی بروک در اسپانیا است در واقع در شیوه ساخت ماژولار ، جنس بدنه و تفاوت های در ظاهر جزیره ناو جهت کاهش بازتاب های راداری و اثرات الکترومغناطیسی است علاوه بر آن از بست های ضد لرزش و عایق های جدید جهت کاهش صدا طولی شفت ها استفاده میکند .
این ناو محافظ توجه استرالیا را نیز بخود جلب میکند ، این کشور جدید ترین ناوشکن خود یعنی کلاس هوبارت را مستقیما از ناو محافظ کلاس اف-100 مشتق میکند.

کلاس اف-100 از دو موتور توربین گازی جنرال الکتریک ال ام-2500 در کنار دو موتور دیزل استفاده میکند ، این چهار موتور حداکثر سرعت 52 کیلومتر در ساعت و بردی 8000 کیلومتری را به این ناو میدهد .
ناو محافظ کلاس اف-100 به
یک توپ اصلی 127 میلیمتری مارک-45 مد2 ساخت ایالات متحده
یک لانچر عمودی 48 سیلوی مارک-41 در پشت توپ اصلی
دو لانچر چهارتایی موشک ضد کشتی هارپون
و چهار تیوپ 324 میلیمتری اژدر
مجهز است و امکان اضافه کردن یک سامانه دفاع نزدیک اف ای بی ای 20/120 نیز وجود دارد و تمهیدات لازم انجام شده که در صورت نیاز در سریعترین زمان سامانه نصب گردد

چیزی که باعث میشود اف-100 از دیگر پروژه های در این مقایسه یک سرگردن فراتر باشد ، در واقع سیستم راداری آن است ، این ناو محافظ از سیستم دفاع هوایی و ضد زیردریایی ایجیس آمریکایی استفاده میکند ، این ناو با استفاده از این سیستم دفاعی توان درگیر شدن با موشک های بالستیک را هم دارد اما اسپانیا کار موشک ریم-161 نیست .
اسپانیا تاکنون تنها دست به خرید موشک ریم-66ام-2 بلاک 3ای و موشک ریم-162 زده است اما این کشور برای پیوستن به سیستم ضد بالستیک یک پارچه ناتو ابراز علاقه کرده .
این ناو محافظ به واسطه سیستم ایجیس توان همکاری و جنگ شبکه محور بسیار قدرتمندی دارد .
قلب تپنده سیستم راداری این ناو را چهار صفحه راداری اس پی وای-1 تشکیل داده است ، این رادار یک رادار چند منظوره واقعی است و توانی کشف اهداف هوایی و دریایی و هدایت آتش به سوی آنها را دارد آمار در کنار آن ناو دارای دو رادار هدایت دقیق آتش اس پی جی-62 نیز هست .
ساخت ساز این کلاس در سال 1999 آغاز میشود ، ابتدا نیروی دریایی اسپانیا 6 ناو محافظ از این کلاس را سفارش میدهد و تا پایان سال 2006 ، 4 فروند آن را عملیاتی میکند ، ابتدا قصد به لغو 2 ناو دیگر میشود اما در نهایت یکی لغو میشود و دیگری تا 2012 عملیاتی میشود .
اما این ناو محافظ آخرش نبود ، سال 2000 نروژ نیز برای یک ناو محافظ جدید برنامه ریزی میکند ، ناو جدید را با کمک اسپانیا و تجارب ناو محافظ اف-100 انجام میشود ، این کلاس با نام فرید تجوف نانسن شناخته میشود و ساخت ساز این کلاس در سال 2003 آغاز میشود و تا سال 2011 پنج فروند از این کلاس عملیاتی میشود .
همچنین استرالیا نیز پروژه جدید خود را از ناو محافظ اف-100 مشتق میکند .

ناو محافظ کلاس اف-100 را میتوان تکامل پایانی ناوشکن های کلاس اولی بروک دانست

این مقاله توسط این جانب و یکی از دوستانم نوشته شده و لیست توسط ما چیده شده است

برتری زاکسن بر شیوا در توانایی های بالای پدافندی و راداری ، جنگ ضد زیردریایی است که عملا با بهره گیری از تسلیحات مدرن تر و کارا در حجم بیشتر است ، همچنین ترکیب بودن شیوا باعث افزایش قابل توجه هزینه های عملیاتی میشود

چرا پرونسین بر زاکسن برتری دارد ، پرونسین حجم آتش بیشتری در مقابل زاکسن دارد ، همچنین با تکمیل شدن پژو هماهنگ کردن موشک پدافندی ضد بالستیک اس ام 6 با سیستم های رادار این ناو ، این ناو توانی ایجاد پوشش پدافندی فراتر از زاکسن را خواهد داشت .

چرا گروشکف بر پرونسین برتری دارد
گروشکف در پدافند هوایی چیزی از پزونسین کم ندارد که هیچ بلکه موشک های قابلی را نیز در پدافند، سیستم پدافندی ردوت در حال حاضر بهترین سامانه پدافندی درخدمت روسیه است ، اما توان ضد بالستیک نداشته و نخواهد داشت ، در سیستم راداری نیز این ناو کم کسری از پرونسین ندارد ، با این که سیستم های رادار این ناو اولین تجربه روسیه در این زمینه است اما عملکردی در کاغذ خوب دارند . در بحث تهاجمی و ضد کشتی این ناو برتری های قابل توجهی به ناو های ماقبل دارد
اما مشکلاتی نیز دارد ، از جمله دیرکرد قابل توجه 11 ساله این ناو و مشکلات تامین پیشران آن

چرا اف100 بر گروشکف برتری دارد
اف100 بر مبنای یک پلاتفرم اثبات شده است ، سیستم راداری ، تسلیحاتی آن نیز با نصب بروی بیش از 70 کشتی جنگی بخوبی اثبات شده و در این زمینه در زمینه هزینه های عملیاتی ، توان رزمی برتری های قابل توجهی با فاصله زیاد با دیگر ناو های این لیست دارد

الیاس امراء / علی نعیمی

مقالات مشابه:

ده زیر دریایی تهاجمی برتر جهان

ده ناوشکن برتر جهان