بمب ناپالم

بمب ناپالم
این بمب آتشزا مخلوطی از عامل حجم دهنده بنزین با اکتان بالا نفت و یا موادی از این دست و موادی با گرانروی بالا مانند صابون و یا مواد ژلاتینی و یا هر ماده ی مشابه دیگر هست. ناپالم بمبی وحشتناک برای نیروهای پیاده میباشد چرا که تا جسم قربانی رو به طور کامل نابود نکند ( بسته به نوع و کلاس بمب ) خاموش نمیشود و به دلیل داشتن ترکیباتی از صابون و مواد ژلاتینی حتی بر روی آب هم به سوختن خود ادامه میدهد .
این بمب مرگبار نخستین بار در سال 1942، با یک تیم به رهبری استاد شیمی دانشگاه هاروارد (لوئیس) در یک آزمایشگاه مخفی در ماساچوست توسعه داده شد . در ابتدا این بمب به جهت استفاده بر روی ساختمان ها و بنا های بتنی دشمن طراحی شد اما پس از مدت زمان کوتاهی به سلاحی مرگبار برای نفرات پیاده ی دشمن تبدیل شد . .در 4 ژوئیه 1942، اولین آزمایش در زمین فوتبالی در نزدیکی مدرسه بازرگانی هاروارد انجام شد. تست در شرایطی رخ داد که افراد محلی آن را محکوم میکردند .
استفاده از اتش برای سرکوب دشمن سابقه ای طولانی دارد برای نمونه اتش یونانی که اعتقاد تارخ نگران بر این هست که از نوعی ماده ی نفتی گرفته شده بود و خواصیت چسبندگی داشت .استفاده ی از اتش در جنگ جهانی دوم تنها به ناپالم اختصاص نداشت و از شعله افکن ها مین های اتش زا و لاستیک های طبیعی از نمونه هایی از استفاده ی اتش در این جنگ بود .توسعه ی ناپالم در اواسط آوریل 1942 به Nuodex سپرده شد و آنها ، پودر خشک قهوه ای رنگی را که به خودی خود چسبنده بود رو به ناپالام افزودند ، اما زمانی که با بنزین ترکیب شد تبدیل به ماده ای بسیار چسبناک و قابل اشتعال به رنگ نارنجی شد .
نخستین استفاده ی ناپالم به جنگ جهانی دوم و بمب باران جزایر روستاها و شهرهای کوچک ژاپنی برمیگردد.استفاده از این بمب در ژاپن بین سال های 1944-1945 موجب مرگ دردناک بیش از 330000 نفر شد .استفاده از این بمب طبق بیانیه سال 1980 سازمان ملل متحد بر ضد افراد غیر نظامی جنایات جنگی و ممنوع خوانده شد .
اما ناپالم تنها برای دشمنان خطرناک نبود حوادثی که در انبارهای ذخیره ی این بمب مرگبار رخ داد گواه بر این بود که باید تغییراتی در ترکیب و ساختار ناپلام ایجاد کنند چرا که در بسیاری از این حادثه ها بمب ها حتی با شعله ی اندک سیگار نگهبان انبار منفجر میشدند و حوادث وحشتناکی رو رقم میزدند به این دلیل پس از مدتی نمونه ی B این بمب ساخته و ازمایش شد و تا حدود زیادی از نیای خود متمایز بود . در نمونه ی جدید بمب ترکیبی از پلی استایرن و بنزن، به عنوان یک عامل حجم دهنده و خنک کننده استفاده می شود تا بنزین خنک بماند. یکی از مزایای استفاده از این مخلوط جدید در افزایش ایمنی دارنده ی سلاح هست زیرا دیگر با حرارت جانبی منفجر نمیشد .
نمونه ی B معمولا یک ترکیب 21 تا 32درصد بنزن و از 70 تا 64 درصد پلی استایرن هست . نمونه ی B خود شامل 4 زیر مجموعه با درصد های مختلف و ترکیب های دیگر (مقادیر باقی منده تا 100 درصد در هر خانواده از ناپالم ) از مواد دیگر جهت افزایش حجم و قدرت تخریب هست هست . در نمونه ی پایه ی ناپالم شعله به مدت 15 تا 30 دقیقه با حرارت بالا میسوخت اما در نمونه ی Bاین عدد به 10 کاهش پیدا کرد که باعث میشد کمی از قدرت تخریب بمب بر روی ساختمتن ها کاسته شود به این منظور در اصلاحات بعدی فسفر سفید رو به عنوان ماده ی پشتیبان سوخت به ناپالم اضافه کردند تا شعله ای به مراتب پر حرارت تر و تخریب گر تر بسازند .
یکی از افراد پروژه ی توسعه ی ناپالم پیشنهاد اضافه کردن فسفر به مخلوط که باعث افزایش قدرت نفوز ماده به عمق عضلات قربانی میشد را داد تا حتی بعد از نجات احتمالی قربانی از بمب باران و شعله هایی که خاموش نمیشوند فرد قربانی عملا یک مهره ی بدون استفاده تلقی شود زیرا اگر درون اتش هم نباشد بر اثر سوختن سریع مواد درون بمب مقادیر بسیار زیاد کربن دی اکسید تولید میشود که موجب خفگی فرد میشود
از سال 1965 تا سال 1969، شرکت شیمیایی داو (DOW) تولید بمب ناپالم را برای نیروهای مسلح آمریکا بر عهده داشت . پس از گزارش های خبری که از اثرات مرگبار و بد شکل بمب ناپالم B منتشر شده بودند، داو کمیکال با تجربه چند تحریم محصولات خود و شرایط سخت برای استخدام نیرو برای تکمیل آزمایشات خود دست به استخدام نیروی جدید زد که نیاز به شیمیدانان جدید، مهندسین شیمی، و غیرهداشت و برای جبران این این وضع دست به استخدام فارغ التحصیل های جدید کالج زد.پس از حمایت دولت ایالات متحده ی امریکا از شرکت داو مشکلات این شرکت تا حدودی برطرف شد .در همین زمان ها استفاده های گسترده از ناپالم در جنگل های انبوه ویتنام این بمب را به بهترین سلاح برای پاکسازی جنگل ها تبدیل کرد .
اولین استفاده راهبردی ثبت شده از بمب ناپالم در یک حمله توسط USAAF ضد برلین در تاریخ1944 مارس 6 رخ داده است.بیشترین استفاده از بمب ناپالام توسط نیروهای آمریکایی در عملیات هایی که در بین سال های 1944 و 1945رخ داد بوده است . بمب ناپالم به عنوان یک سلاح تاکتیکی در برابر پناهگاه ژاپنی، تونل ها، و دیگر استحکامات، به خصوص در سایپان، ایوو جیما، فیلیپین مورد استفاده قرار گرفت. در حدود دو هفته قبل از پایان رسمی جنگ جهانی دوم استفاه ای گسترده از ناپالم ضد سربازان آلمانی ( و افراد غیر نظامی سهوا فرانسه در رویان ) مورد استفاده قرار گرفت .
طبق گفته ی کیم فو، یکی از بازماندگان بمباران درد ایجاد شده از سوختن در ناپالم فرا تر از انتظار هست .برای مثال آب در دمای 100 درجه به جوش می اید که سوختن با این درجه دردی وحشتناک ایجاد میکن حال ناپالم را در نظر بگیرید که با دمایی 800 تا 1200 درجه میسوزد تنها نکته ی مرگبار ناپالم حرارت بالای اون نیست بلکه باعث خفگی ، بیهوشی ، از کار افتادن بینایی ، گیجی ، ناتوانی در حرکت می شود .حال یک نکته ی دیگه ناپالم برای افراد درون پناهگاه های ایمن هم مرگبار میباشد و باعث سکته مغزی هیپرترمی / گرما، گرمای تابشی ، کم آبی بدن ، خفگی ، قرار گرفتن در معرض دود، و یا مسمومیت با مونوکسید کربن میشود .
در اوایل قرن 21 سازمان CCW استفاده از ناپلام رو بر ضد افراد نظامی هم ممنوع اعلام کرد تا این که در سال 2009 با تایید سازمان ملل تولید و به کارگیری این بمب ممنوع شد. باراک اوباما در تاریخ تاریخ 21 ژانویه 2009 به نمایندگی از ایالات متحده به عضویت کنوانسیون CCW (همون ممنوعیت استفاده از بمب های آتش زا ) پیوست اما ایالات متحده همچنان به تولید و ذخیره ی این نوع بمب ها ادامه میدهد.
سایر استفاده کننده ها :
فرانسه در طول جنگ نخست هندوچین (1946-1954) ، جنگ الجزایر (1954-1962) ، جنگ پرتغال ( 1961-1974 ) ،جنگ شش روزه توسط اسرائیل (1967) ، نیجریه (1969) ، هند و پاکستان (1965 و 1971) ، ترکیه در حمله به قبرس (1974)، توسط مراکش در طول جنگ صحرای غربی ( 1975-1991 ) ، ایران در جنگ 8 ساله با عراق ( 1980-1988 ) ، برزیل (1972) ، مصر ( 1973) ، عراق (هم عراق استفاده کرد هم ایران ودر جنگ اول خلیج فارس هم هر دو طرف استفادده کردند ( 1980-1988 ، 1991) ، آنگولا (1993) ، یوگسلاوی ( 1991-1996 ) و آرژانتین (1982) .