ناوهواپیمابر

ناو هواپیما بر پروژه 23000E Shtorm

گرداوری:وحید مجدی نسب

امروزه اهمیت نیروی هوایی به عنوان نیروی متهاجم و مدافع برای همگان روشن شده است. تاثیر گزاری این نیرو در میدان نبرد تا حدی بالا رفته که میتوان گفت هر کشوری که آسمان را در دست داشته باشد نتیجه نبرد را در دست دارد. تمامی جنگنده ها و بمب افکن های امروزی ( به جز بمب افکن های استراتژیک) محدودیت برد داشته و نمیتوانند با یک پرواز مستقیم بدون سوختگیری مسافت های بسیار طولانی را بپیمایند حتی اگر امکان سوختگیری هوایی هم وجود داشته باشد تا رسیدن این هواگردها به میدان نبرد ممکن است اهداف تغییر کنند و یا دیر شده باشد. دلایل این چنینی باعث به وجود آمدن یک کلاس شناور جدید به نام ناو هواپیمابر شد. از سال 1922 که اولین کریر به آب انداخته شد تا به امروز کم و بیش وظیفه این شناورها یکسان مانده است: یک پایگاه هوایی متحرک. امروز هر کشوری که خواستار انجام عملیات های ضربتی و اثبات قدرت نظامی خود بر دیگران باشد از کریرها استفاده میکند.
برزیل، چین، ایالات متحده، اسپانیا، روسیه، هند، ایتالیا و فرانسه تنها کشورهایی هستند که دارای کریر هستند.
ایالات متحده همواره دنبال گسترش و نوسازی ناوگان کریر های خود به عنوان سرنیزه نیروی نظامی متعارف خود بوده و هست. آخرین کریر این کشورکریرهای کلاس جرالد فورد هستند که یک عدد از آنها ساخته شده و در انتظار عملیاتی شدن است و برنامه برای ساخت 9 عدد دیگر ازین کلاس وجود دارد. چین نیزعقب نمانده و با جدیت ساخت دو کریر، یکی از کلاس Type 001A و دیگری از کلاس Type 002 را دنبال میکند.

در این بین روسیه  تنها دارای یک ناو هواپیمابر با نام ادمیرال کوزنتف است که آنهم با مشکلات متعددی دست و پنچه نرم میکند. چنین وضعیتی برای میراث دار شوروی کبیربه هیچ وجه  قابل قبول نیست و اینجاست که روس‌ها در راستای نوسازی ناوگان دریایی خود  پروژه ناو هواپیمابر 23000E Shtorm را تعریف کردند. این برنامه نوسازی در سال 2011 ارائه شد و طبق این برنامه قرار است که تا سال 2020 صد شناور جدید به ناوگان دریایی روسیه تحویل داده شوند.
پروژه Shtorm در صورت تکمیل شدن به عنوان پرچمدار نیروی دریایی روسیه شناخته خواهد شد. در صورت تکمیل شدن این کریر با وزن صد هزار تن و طول 330 مترو توانایی حمل 90 هواپیما هم‌آورد کلاس جرالد فورد خواهد بود. بزرگترین مزیت این نیروگاه اتمی آن خواهد بود. هم اکنون کریر ادمیرال کوزنتوف از سوخت دیزلی استفاده میکند که برد آن را محدود میکند. Shtorm چنین مشکلی را نخواهد داشت. همچنین برای نسخه صادراتی این کریر یکمدل با سوخت دیزلی نیز در نظر گرفته شده.

بعد از فروپاشی شوروی تنها کتی سازی شوروی که توانایی ساخت شناورهایی با تناژ بالاتر از 60000 تن را داشت (نیکلایف 444) در اوکراین باقی ماند و عدم وجود چنین مجتمع کشتی سازی ای در درون خاک روسیه یکی از موانع بزرگ ساخت کریرهای جدید توسط این کشور بوده است. بنابراین ازآنجایی که هیچ حوضچه خشکی در روسیه فضای کافی برای ساخت سازه ای به این بزرگی را ندارد در صورت نهایی شدن تصمیم برای ساخت آن، دو نصف کشتی در حوضچه های جدا ساخته شده و سپس در سومش(بزرگترین مجتمع کشتی سازی نظامی روسیه) به هم متصل شوند.

در مورد ساخت چنین کریری فرمانده نیروی دریایی روسیه ادمیرال ویکتور چیرکوف بین کرده است که پروژه نسل بعدی کریر این کشور با جدیت دنبال خواهد شد.

دفتر طراحی نوسکوی تنها طراح کریر در روسیه است و مدیر آن ولاسوف گفته است که کریر جدید حدود 1.8 تا 5.6 میلیارد دلار خرج روی دست روسیه خواهد گذاشت و هنوز مشخصات فنی برای ساخت چنین کریری برای این دفتر مشخص نشده است. به گفته وی ساخت چنین کریری ده سال طول خواهد کشید.

نیروگاه اتمی این کریر ابتدا بر روی شناورهای کلاس لیدار روسیه آزمایش خواهند شد و پس از تمام شدن آزمایشات آن تغییرات لازم برای نصب بر روی کریر اعمال خواهند شد.

در نهایت برنامه این کریر برای روسیه اهمیت بالایی دارد و ویژگی های تعریف شده برای آن، آن را همتراز آخرین نسل کریرهای غربی(کلاس جرالد فورد) قرار خواهد داد. اما تا زمان پایان ساخت آن که 2030 اعلام شده باید دید که آیا روسیه توانایی ساخت و طراحی ویژگی های جدید همراه با زمان راه خواهد داشت یا نه.
23000-image01 23000-image03 23000-image5

منابع:
www.globalsecurity.org/military/world/russia/23000.htm

https://en.wikipedia.org/wiki/Project_23000E

http://economictimes.indiatimes.com/news/defence/shtorm-a-look-at-russias-new-design-for-a-future-aircraft-carrier/articleshow/47984571.cms

نوشته های مشابه

دکمه بازگشت به بالا
بستن
بستن