توپخانه و راکت های توپخانه ای

توپ پاریس،دوربردترین توپ تاریخ

توپ پاریس،دوربردترین توپ تاریخ

توپ پاریس(یا تفنگ پاریس) (به آلمانی: Paris-Geschütz / Pariser Kanone) نامی بود که به توپی دوربرد آلمانی اطلاق شد، که چندین مورد از آنها برای گلوله باران پاریس در طول جنگ جهانی اول استفاده شد. این سلاح از مارس تا اوت 1918 در خدمت بودند. هنگامی که این توپ برای اولین بار استفاده شد، پاریسی ها معتقد بودند که توسط یک زپلین در ارتفاع بالا بمباران شده اند، زیرا صدای نه هواپیما و نه توپی شنیده می شود. آنها بزرگترین واحد توپخانه ای بودند که در طول جنگ از نظر طول لوله مورد استفاده قرار گرفتند و تحت تعریف رسمی (بعد) توپخانه کالیبر بزرگ نامیده شد . این توپ اغلب با بیگ برتا، هویتزر آلمانی که در نبرد لیژ در سال 1914 علیه قلعه های بلژیکی استفاده شد، اشتباه گرفته می شدند. در واقع، فرانسوی ها آنها را با این نام نیز صدا می زدند. اگرچه سازندگان معروف توپخانه خانواده کروپ همه این اسلحه ها را تولید کردند، اما این شباهت به همین جا ختم می شود .

به عنوان سلاح های نظامی، توپ های  پاریس موفقیت بزرگی نداشتند: مهمات کوچک بود، لوله نیاز به تعویض مکرر داشت و دقت اسلحه ها فقط برای اهدافی به اندازه شهر کافی بود. هدف آلمان ساخت یک سلاح روانی برای حمله به روحیه پاریسی ها بود نه تخریب خود شهر.

با توجه به انهدام کامل ظاهری این سلاح توسط آلمان ها در مواجهه با حملات نهایی متفقین برای اینکه به دست انها نیفتد ، ویژگی های آن به شکل کامل مشخص نیست. ارقام اعلام داد شده برای ابعاد ، برد و عملکرد سلاح بسته به منبع بسیار متفاوت است – حتی تعداد گلوله های شلیک شده نیز مشخص نیست. با کشف یک جرو طولانی که توسط دکتر فریتز راوزنبرگر در سال 1926 ، که مسئول توسعه این توپ در کروپ نوشته شده بود، در دهه 1980 و بعدها در کتاب بول و مورفی چاپ شد قابلیت های این توپ به طور قابل توجهی روشن شد.

این توپ قادر به شلیک یک گلوله 106 کیلوگرمی برد 130 کیلومتر و حداکثر ارتفاع 42.3 کیلومتر بود.ارتفاع دسترسی این توپ بیشترین ارتفاع قابل دسترسی یک پرتابه ساخت انسان تا اولین آزمایش موفقیت آمیز پرواز راکت V-2 در اکتبر 1942 بود گلوله 182 ثانیه پرواز میکرد تا به هدف بخورد ،  هر گلوله این توپ به سرعت 1640 متر بر ثانیه می رسید که میشد 5904 کیلومتر بر ساعت

توپ پاریس در حال ساخت در گروپ

هفت لوله برای توپ ساخته شد. آنها برای ساخت این لوله ها از متریال توپ های قدیمی 380 م م فرسوده استفاده کردند. این لوله 31 متر (102 فوت) طول داشت و 13.9 متر (46 فوت) از انتهای اسلحه بیرون می‌آمد.نخه جالب این لوله ای بود که تنها بخشی از ان خان داشت یخشی هم خان نداشت که دلیل ان کاهش تنش لوله و به دلیلی حرکت گلوله درون لوله بود تا دقت بیش از این کاهش نیابد اگرچه دقت این سلاح فوق العاده کم بود . کالیبر توپ 211 م م بود ولی لوله از سر تا ته دارای یک قطر نبود بخش جلوی دارای 238 م م بود و در میانه لوله به بعد قطر به 211 م م میرسید . دلیل گشاد بودن ته لوله کنترل گاز احتراق بود

سلاح برای کاهش لگد بر روی یک واگن مخصوص حمل و نقل ریلی نصب شده بود ولی انقدر لگد داشت که باز تمام واگن را به عقب حل میداد

از آنجایی که این توپ بر اساس یک سلاح دریایی نصب شده روی شناور های جنگی ساخته شده بود، این توپ توسط خدمه ای متشکل از 80 ملوان نیروی دریایی امپراتوری المان تحت فرماندهی نایب دریاسالار ماکسیمیلیان روگ، اداره میشد

مهمات به طور قابل توجهی بالاتر از مهمات های توپ های معمولی پرواز می کرد. نویسنده و روزنامه نگار، آدام هوشچیلد، آن را اینگونه بیان می کند: “حدود سه دقیقه طول کشید تا هر مهمات این توپ غول پیکر مسافت توپ تا شهر را طی کرد و تا ارتفاع 40 کیلومتری بالا میرود .این بسیار زیاد بود. بالاترین نقطه ای که تاکنون توسط یک جسم ساخته دست بشر به آن رسیده است، آنقدر بالا که توپچی ها در محاسبه محل فرود گلوله ها، باید چرخش زمین را در نظر می گرفتند.

وزن گلوله‌های توپ پاریس 106 کیلوگرم (234 پوند) بود. پوسته از فولاد ضخیم تشکیل شده بود که حاوی 7 کیلوگرم ماد انفجاری تی ان تی بود. این میران نسبت به اندازه مهمات کم بود . ضخامت پوسته گلوله برای مقاومت در برابر نیروهای شلیک زیاد بود و این به معنی این بود که پوسته روی در قطعات کم تری متلاشی میشد و ترکش کمی تولید میکرد و از این رو تاثیر تخریبش کم بود.یک شاهد عینی که در اثر افتادن مهمات این توپ در باغش چاله ای ایجاد شد بود گود چاله ایجاد شده 3 تا3.5 متر و عرض ان را 1.2 متر عنوان کرده بود .گلوله ها با چنان سرعت بالایی به حرکت در می آمدند که هر شلیک مقدار قابل توجهی فولاد را از سوراخ لوله توپ بیرون می اناخت که در واقع ناشی از خوردگی لوله توپ بود. پس از شلیک 65 گلوله، که هر لوله لوله باز میشد و به کمپانی سازنده برده میشد تا روی ان کار شود زیرا بعد تعدادی شلیک لوله گشاد میشد برای همین در محاسبات شلیک بعد از شلیک قطر لوله اندازه گیری میشد تا در مجاسبه شلیک بعدی مد نظر گرفته شود مواد منفجره گلوله در دو محفظه قرار داشت که با دیواری از هم جدا شده بودند و البته عر محفظه چاشنی انفجاری خود را داشت . یکی از دو فیوز مهمات روی دیوار و دیگری در انتهای مهمات نصب شده بود. فیوزها بسیار قابل اعتماد بودند زیرا هر یک از 303 گلوله که در پاریس و اطراف آن فرود آمدند با موفقیت منفجر شدند.دماغه گلوله دارای یک

توپ پاریس برای گلوله باران پاریس در برد 120 کیلومتری (75 مایلی) مورد استفاده قرار گرفت. اسلحه از یک تپه جنگلی (Le mont de Joie) در نزدیکی کرپی شلیک شد و اولین گلوله در ساعت 7:18 صبح روز 23 مارس 1918 بر روی کوای دو لا سن فرود آمد و صدای انفجار در سراسر شهر شنیده شد. گلوله ها در فواصل 15 دقیقه ای به فرود آمدند و 21 گلوله در روز اول شمارش شد. در روز اول پانزده نفر کشته و سی و شش نفر زخمی شدند.تأثیر بر روحیه در پاریس فوری بود: در 27 مارس هزاران نفر در راه اهن شهر دنبال بلیت بودند تا شهر را ترک کنند

فرض اولیه این بود که بمب‌هایی که از هواپیما یا زپلین در ارتفاع بسیار بالا که نه دیده میشوند و نه صدای انها قابل شنیدن است شلیک میشوند . در پایان روز، مقامات نظامی متوجه شدند که گلوله ها از پشت خطوط آلمانی توسط یک توپ دوربرد جدید شلیک می شود، اگرچه گمانه زنی های اولیه مطبوعاتی در مورد منشاء این گلوله ها بسیار بی ربط بود مثلا این نظریه بود که آنها توسط سربازان آلمانی در نزدیکی پاریس یا حتی در خود شهر با کمک توپ های کوچک و یا خمپاره انداز شلیک میشود.. بر اساس همین نظریه هزاران نیروی نظامی شهر و نزدیکی شهر را میگشتند

ولی به زودی خلبانان فرانسوی با بررسی مسیر گلوله‌ها که در پاریس فرود آمد و جهت شلیک آن‌ها محل توپ را کشف کردند . انها سه سایت اتش را شناسایی کردند. نزدیکترین محل توسط یک توپ راه آهن 340 م م فرانسوی مورد حمله قرار گرفت و دو سایت دیگر توسط جنگندها بمب باران شد ، اگرچه این امر نتوانست بمباران آلمان را قطع کند.

بین 320 تا 367 گلوله با حداکثر سرعت حدود 20 گلوله در روز شلیک شد. این گلوله ها باعث کشته شدن 250 نفر و زخمی شدن 620 نفر شد و خسارات مالی قابل توجهی بر جای گذاشت. بدترین حادثه در 29 مارس 1918 بود، زمانی که یک گلوله به سقف کلیسای سنت گروایس ات-سنت پروتایس اصابت کرد و سقف بر روی جماعت دعا کننده فرو ریخت که در مجموع 91 نفر کشته و 68 نفر زخمی شدند. بین 25 و 29 مارس، زمانی که اولین لوله در حال تعویض بود، شلیکی انجام نشد. یک گزارش اطلاعاتی تایید نشده مدعی شد که لوله یکی از توپها منفجر شده بود . احتمالاً لوله ها دوباره بین 7-11 آوریل و دوباره بین 21-24 آوریل تغییر کرده اند

DIGITAL CAMERA

.

مکان دیگری که بعداً مشخص شد به‌عنوان محل شلیک توپ پارسیس در نظر گرفته شده بود، توسط نیروهای آمریکایی در اوایل ماه اوت در سمت شمالی تپه جنگلی در Coucy-le-Château-Auffrique، در حدود 86 کیلومتری پاریس پیدا شد.

این توپ در اوت 1918 به آلمان بازگردانده شد زیرا پیشروی های متفقین امنیت آن را تهدید می کرد. هیچ توپی هرگز توسط متفقین غنیمت گرفته نشد. اعتقاد بر این است که در اواخر جنگ آنها به طور کامل توسط آلمانی ها نابود شدند. یکی از لوله های یدکی توسط سربازان آمریکایی در برویر-سور-فر، نزدیک شاتو تیری پیدا شد، اما خود توپ هرگز پیدا نشد. به نظر می رسد نقشه های ساخت و توسعه نیز از بین رفته است.

بر اساس شرایط معاهده ورسای، آلمانی ها موظف بودند یک توپ کامل پاریس را به متفقین تحویل دهند، اما آنها هرگز این کار را نکردند

در دهه 1930، ارتش آلمان به راکت هایی برای توپخانه دوربرد به عنوان جایگزینی برای توپ پاریس علاقه مند شد – که به طور خاص طبق معاهده ورسای ممنوع شده بود. این کار در نهایت منجر به ساخت راکت V-2 شد که در جنگ جهانی دوم مورد استفاده قرار گرفت.

مقالات مشابه

بزرگترین توپ های تاریخ

عبدالحمید تارخ

نوشته های مشابه

دکمه بازگشت به بالا
بستن
بستن