بالگرد ترابری UH-60 بلک هاوک ملقب به شاهین سیاه اصلیترین بالگرد ترابری نیروی زمینی و سپاه تفنگ دار دریایی امریکاست وباید ان را اسب بارکش هوانیروز ارتش امریکا دانست. بلک هاوک را باید جایگزینی شایسته برای بالگرد UH-1هیویی دانست که امروزه به صورت گسترده ای چه در امریکا و چه در کشورهای متحد این کشور در حال خدمت وجایگزنی با بالگردهای قدیمی UH-1 و خانواده ان است(برای اشنایی با یو اچ-1 اینجا را کلیک کنید)
اولین بار نیاز به یک بالگرد برای جایگزینی هیویی در سال 1972 توسط ارتش امریکا اعلام شد.تا سال 1974 دو بالگرد از دو کمپانی برای جایگزینی هیویی به ارتش پیشنهاد شدند .یکی YUH-60 طرح کمپانی سیکورسکی و دومی YUH-61از کمپانی بوئینگ بود(حرف Y در اول هوا گردهاي امريكايي نشان دهنده این است که این طرح در حال حاضر در حال ازمایش است).نیازی که ارتش امریکا برای این بالگرد اعلام کرده شامل یک بالگرد حمل نقل تاکتیکی با توان حمل نقل نفرات و بار و تخلیه مجروحین و در صورت امکان پشتیبانی اتش بود.همچنین ارتش خواهان این بود که بالگرد اینده باید بتواند دست کم 11 نفر سرباز مسلح و یا یک هویتزر 105 میلیمتری با 30 گلوله ان را با خود حمل کند. اولین پرواز UH-60 بلک هاوک تحت برنامه نیروی زمینی که UTTAS نام داشت در17 اکتبر 1974 انجام شد.این بالگرد جدید اول توسط کمپانی سیکرسکی S70 نام گرفت که بعدا بر طبق نام گذاری استاندارد ارتش امریکا برای بالگردهای ترابری با حرف UH نام گزاری شد(اگرچه بعدها مدلهای صادراتی این بالگرد با نام S-70 عرضه شد).UH-61نیز در همان سال در 29 نوامبر اولین پرواز خود را انجام داد.طرح بوئینگ که در این برنامه رقیب بلک هاوک بود دارای چهار پروانه و یک موتور جنرال الکتریک T700 مشابه بلک هاوک بود و می توانست 11 سرباز مسلح را با خود حمل کند. قرار شود هر یک از این دو کمپانی سه پیش نمونه برای شرکت در مناقصه UTTAS تولید کنند تا توسط خلبانان نیروی زمینی تست شوند. در طی انجام پروازهای ازمایشی این دو بالگرد بلک هاوک نظر فرماندهان نظامی را به شدت به خود جلب کرد و کارایی خود را برای یک نبرد سخت در شرایط دشوار به رخ رقیب خود کشید. برای نمونه یکی از سه پیش نمونه بلک هاوک در جریان ازمایش سقوط کرد ، خدمه بدون جراحت جدی از بالگرد خارج شدند وبا تعویض پروانه و یک تعمیر سبک بالگرد دوباره به پرواز درامد. در ان زمان فرمانده هان ارتش همگی متفق القول بر این مسئله تاکید داشتند که اگر همین حادثه برای یک UH-1 پیش می امد بالگرد را باید به طور کامل از خدمت خارج می کرد. سرانجام بعد از چهار سال ازمایشات پی درپی طرح UH-60 که از ان به بعد بلک هاوک (شاهین سیاه)لقب گرفت در سال 1976 پیروز رقابت UTTAS شناخته شده و اجازه تولید را دریافت کرد.اولین نمونه تولید بلک هاوک نمونه پاییه UH-60A بود که از سال 1978 وارد خدمت ارتش امریکا شد. این مدل دارای سه خدمه پرواز و توان حمل 11 سرباز مسلح و یا چهار برانکار و سه پزشک و یا هشت صندلی را در درون خود دارد .اولین سری سفارشی برای نیروی زمینی امریکا شامل 15 فروند UH-60A بلک هاوک بود. اولین واحدی که بلک هاوک در ان عملیاتی شد لشکر 101 هوابرد نیرویی زمینی بود که در سال 1979 اولین اسکادران این بالگرد را وارد خدمت کرد و تنها سه سال بعد در سال 1983 این بالگرد در جریان اشغال جزیره گرانادا حضور داشت ودر یک مورد یکی از این بالگردها درنبرد گرانادا با یک خلبان زخمی و 45 سوراخ بر روی بدنه،دو سوراخ بر روی پروانه اصلی و یک بر روی دم به پایگاه خود برگشت.اگر این حمله به یک UH-1 شده بود حتما بالگرد نابودمی شد.
UH-60A و UH-60L بلک هاوک
UH-60A از دو موتورتوربو شف جنرال الکتریک T700-GE-700 با توان هر یک 1560 اسب بخار نیرو میگیرد .این موتور که در ارتش امریکا بسیار محبوب است بر روی بالگردهای اپاچی و سوپر کبرا نیز نصب شده است. موتورها در بالای و کنار درهای ورودی نصب شده و برای تامین قدرت استارت موتور از یک واحد قدرت کمک T62T-40-1 با توان 100 اسب بخار که در بین موتورها نصب شده است بهره می برد.بالگرد برای فرود در جلو از دو عدد چرخ با کمک فنر استفاده می کند تا بتواند ضربه های فرود های سخت را مهار کند. در صورت نیاز می توان بجای چرخ بر روی این بالگرد اسکی نیز وصل کرد تا توان انجام عملیات در مناطق برفی را نیز داشته باشد.بالگرد دارای دو درب کشویی در دو طرف بدنه است و خدمه نیز دارای درهای لولای برای سوار شدن بر بالگرد هستند.بالگرد از یک پروانه اصلی چهار تایی و چهار پروانه دم استفاده می کنند که با زاویه 20 درجه کج شده است.پروانه اصلی بالگرد در مقابل اتش سلاح های ضد هوایی تا کالیبر 23 میلیمتری مقاوم هستند.تیرک اصلی پروانه از جنس تیتانیوم ساخته شده و خود پروانه ها از مواد کامپوزیت مرکب ساخته شده اند. پروانه اصلی برای اسان بودن حمل و نقل جمع می شدند که این یکی از الزامات مناقصه UTTAS بود که یک فروند هواپیمای C130 باری باید بتوان یک بلک هاوک و یک c5 گلاکس شش فروند بلک هاوک را با خود حمل کند.UH-60A می توان با دو مسلسل M60 که از لای پنجره های درب اصلی بیرون امده اتش پشتیبانی فراهم کند .UH-1هیویی اگر چه میتوانست مسلسل حمل کند ولی باید درب کشوی پهلوی را کاملا باز میکردید تا بتوان مسلسل را بیرون اورد و با ان شلیک کرده.تجربه در ویتنام ثابت کرد که این کار نتنها وقت زیادی را میگیرد از طرفی کل هيكل تیر انداز را نیز در معرض اتش دشمن قرار می دهد.از این رو UH-60A می تواند مسلسل خود را از لای پنجره های درب شلیک کند. در اغاز بر روی بلک هاوک از مسلسل 7.62 میلیمتری M60D استفاده می شود ولی بعدها مسلسل 7.62 میلیمتری شش لول گاتیلینگ M134 نیز بر روی این بالگرد نصب شد.
مشخصات فنی UH-60A بلک هاوک
طول پروانه اصلی | 16.36 متر |
طول پروانه دم | 3.35 متر |
طول کامل بالگرد با پروانه اصلی باز | 19.75 متر |
طول بدنه بالگرد | 15.26 متر |
بلندی تا بالاترین قسمت پروانه اصلی | 3.76 متر |
وزن بالگرد | 4.820 کیلوگرم |
بیشترین وزن بر خواستن | 9185 کیلوگرم |
بیشترین سرعت | 295 کیلومتر در ساعت |
بیشتریم ارتفاع پرواز خدمتی | 5790 متر |
برد با سوخت داخلی | 592 کیلومتر |
به غیر از نیروی زمینی امریکا برخی دیگر از واحدهای انتظامی دیگر نیز UH-60A را به خدمت گرفتن که برای نمونه 14 فروند از این بالگرد مجهز به یک نورافکن به گمرک امریکا تحویل داده شد که پل هاوک خوانده می شوند.
تجهيزت جانبی UH-60A
1=از جمله تجهیزاتی که بعدها بر روی بالگرد UH-60 بلک هاوک نصب شد می توان به تجهیزات زیر اشاره کرد
این بالگرد می تواند دو بالچه جمع شوند را در بالای دربهای ورود حمل کند. این بالگرد می تواند دو نوع بالچه جمع شوند را در خارج از بدنه با خود حمل کند که یکی بالچه ESSS و دیگری بالچه ETS می باشد.بالچه های بزرگتر می توان در زیر هر کدام از این بالچه تا 4535 کیلوگرم بار از قبیل توپ و راکت و موشک و مخازن سوخت را حمل کرد.این بالگرد می تواند برای افزایش برد انتقالی خود در زیر هر کدام از این بالچه ها دو مخزن سوخت 872 لیتری سوخت را حمل کند که جمع انها به چهار مخزن می رسد.با این چهار مخزن برد بلک هاوک از 592 کیلومتر به 2130 کیلومتر افزایش پیدا می کند.این سیستم برای اولین بار در سال 1982 بر روی بلک هاوک ازمایش شد و تا سال 1986در گردان های پروازی بلک هاوک عملیاتی شد.ولی بالچه های کوچکتر ETS توان حمل بارکمتری داشته و تنها می توان در زیر هر کدام از انها یک مخزن سوخت را حمل کرد.
2=سپر محافظتی در قسمت عقب موتور برای کاهش احتمال قفل کردن موشک های فروسرخ شانه پرتاب بر روی خروجی موتور.این سیستم کهHIRSS خوانده می از سال 1989 بر روی بالگردهای بلک هاوک نصب شد.
3=اختلال گر امواج فروسرخ برای مقابله با موشک های فروسرخ از نوع AN/ALQ-144 و گیرنده و هشدار دهنده راداری AN/APR-39(V)1 و AN/APR-44 و پرتاب کننده پوشاله و شراره AN/ALE-39 سوار شده در انتهای دم.
4=سیستم قطع کننده کابل نصب شده بر روی جلوی پروانه اصلی.
5=بسته ارتقاع نصب زره قابل برداشتن برای سطح زیر بدنه بالگرد برای مقابله با اتش سلاحهای سبک.این زره بعد از نبرد در گرانادا عرضه شده است،یک بالابر خارجی،سیستم ناوبری رادیویی دوربرد AN/ARN-148،و یک سیستم مکان یاب جانی GPSبا خطوط انتقال داده و سیستم هدایت اینرسی از نوع AN/LST-5B از دیگر تجهیزاتی است که بعدها بر روی UH-60 بلک هاوک نصب شد.
در مجموع 974 فروندUH-60A بلک هاوک تا سال 1989 ساخته تا اینکه این مدل جای خود را در خط تولید به UH-60L بلک هاوک داد که بیشتر انها به موتور قدرت مند تر T700-GE-701C با توان 1900 اسب بخار مجهز بودند.تمامی بهسازیهای انجام شده بر روی خط تولیدUH-60A و یا روند تدریجی بهسازی هنگام خدمت به پیدایش استاندارد جدید که همان UH-60L باشد شد که شامل یک سیستم انتقال قدرت جدید برای پروانه دم و نیز موتور T700-GE-701C می شود.از جمله این بهسازهای انجام شده بر روی خط تولید که برخی از انها در بالا ذکر شد می توان به تعویض موتور و سیستم کنترول پرواز اتوماتیک نصب شده بر روی نمونه دریایی بلک هاوک(ملقب به سی هاوک)نیز اشاره کرد.
UH-60L بلک هاوک
اولین پرواز UH-60L در 22 مارس 1987 انجام شد و تحویل ان از سال 1989 اغاز شد و تا سال 2002 میلادی 539 فروند از ان تحویل ارتش امریکا شد.سخت است که درباره تفاوت بین UH-60L با نمونهA بگویم زیرا UH-60A موجود در ارتش امریکا طی سالهای مختلف عملا تا سطح مدل L بهسازی شده بودند که این بالگرد به تولید رسید.در جریان جنگ خلیج فارس در حدود 400 فروند از هر دو مدلA/L در ارتش امریکا کار پشتیبانی هوایی در جنگ را انجام دادند که بیشتر انها به سرعت برای در امان مانند موتورهای انها از گرد غبار صحرا شامل بهسازی های بر روی ورودی موتور شدند .بعد از ان این بالگرد در نبرد در افغانستان و در عراق در سالهای 2002 و 2003 نیز به کار گرفته شدند.
مدل های برگرفته شده از UH-60A و UH-60L بلک هاوک
مدل های UH-60Q ,MH-60A, MH-60L, MH-60K
UH-60Q یکی از مشتقات UH-60A می باشد که در واقع برای انجام عملیات های پزشکی و یا بهتر است بگویم یک امبولانس هوایی است. این مدل تفاوتی از نظر فنی با مدل پاییه بلک هاوک ندارد ولی دارای تجهیزات کامل پزشکی مانند دستگاه شوک الکترونیکی در دورن این بالگرد است.همچنین این مدل به یکی سیستم جلو نگر فروسرخFLIR مجهز بوده و در کنار درب سمت چپ نیز دارای یک بالابر کوچک برای حمل مجروحین از زمین است.بیشتر این مدل بعدها به HH-60L ارتقاع پیداکردند که البته جزییات بهسازی دقیقا معلوم نیست.
نیروی زمینی امریکا همچنین تعداد 30 فروند UH-60A را به استاندارد MH-60A ارتقاء داد که مدل عملیات ویژه بلک هاوک بود با لقب ویلکر هاوک شناخته می شود. این مدل دارای تجهیزات ویژه :لوله سوخت گیری هوایی، بالچه های حمل سوخت،443 لیتر سوخت بیشتر در درون بدنه،سیستم جلو نگر فروسرخ در دماغه،سیستم ناوبری رادیویی برد بلند،سیستم پرتاب کننده پوشاله و شرار،دوربین دید در شب و تجهیزات لازم برای حمل سلاح در زیر بالچه.این مدل به گارد ملی تحویل داده شد ولی نیروی زمینی دست به دریافت مدل عملیاتی ویژه بلک هاوک بر اساس UH-60L کرد که MH-60L نام گرفت.این مدل می توانست سلاحهای بیشتری مانند موشک ضد تانک لیزری هلفایر و توپ 30 میلیمتری را زیر بال خود حمل کند.هر دو مدل MH-60A و MH-60L تنها به صورت موقت به خدمت گرفته شدند تا اینکه مدل MH-60K وارد خدمت شود که به مراتب تجهیزات بیشتری را در اختیار داشت. از جمله تجهیزات مدلMH-60K می توان به :سیستم جلونگر فروسرخ حساس تر AN/AAQ-16B،رادار هشدار دهنده بر خورد با زمین AN/APQ-174 ساخت تگزاس اینترمیت ،سیستم ناوبری جدید برد بلند توسعه یافته شده برای سی هاوک به همراه سامانه مکان یاب جهانی GPS و نقشه ديجيتال متحرک در درون کابین، خط انتقال داده برای ارسال مستقیم تصاویر سیستم جلونگر فروسرخ به مرکز فرمانده ای ، سیستم هشدار نزدیک شدن موشک AN/AAR-47 و هشداردهنده لیزری AN/AVR-3 (برای هشدار به خلبان در مورد قفل شدن یک سلاح لیزری بر روی بالگرد)،ایجاد کننده اختلال و پارازيت AN/ALQ-162 و رادار موج میلیمتری AN-APQ174 در دماغه نام برد.لوله سوخت گیری هوایی،بالابر برقی خارجی و سیستم مولد اکسیژن از جمله تجهیزات MH-60K می باشد.
این مدل می توان به جایی مسلسل 7.62 میلیمتری مینی گان از دو مسلسل12.7 میلیمتری استفاده کنند که از پنجره درب کشوی بغل شلیک می شود .اگرچه این مسلسل از مدل مینی گان نرخ اتش کمتری دارد ولی قدرت تخریب و برد موثر ان بیشتر است. همچنين این مدل می تواند موشک هوا به هوای فروسرخ استینگر ،موشک ضد تانک هلفایر و راکت انداز 76 میلیمتری هایدرا را با خود حمل کند.از قرار معلوم سیستم جلو نگر فروسرخ واقع در دماغه توان هدفگیری لیزری اهداف را برای موشک هلفایر را دارد. دو مدل پاییه UH-60A/L می توانند در زیرا بالچه های خود تا 16 موشک هلفایر را حمل کنند ولی این دو مدل توان حمل غلاف هدفگیر لیزری را ندارند از این رو UH-60A/L تنها نشان شلیک کننده موشک بوده و هدفگری لیزری باید از بالگرد دیگری انجام شود .اولین نمونه MH-60K در سال 1990 پرواز کرد و در سال 1992 بعد از جنگ خلیج فارس1 تحویل ارتش شد.ولی این بالگرد نقش غیر قابل انکاری در نبردهای عراق و افغانستان داشته است.
مدلهای YEH-60B / EH-60C / VH-60N
در سال 1981 اولین نمونه نغییر یافته UH-60A به منظور انجام وظیفه رادار پرنده (مشابه هواپیمای اوکس)با نام YEH-60B به پرواز درامد.این مدل در زیر بدنه مجهز به یک رادار مستطیل شکل Motorola SOTAS بود که در هنگامی که بالگرد بر روی زمین نشسته بود جمع می شد .سرانجام ارتش تصمیم گرفت این نقش را به هواپیمای بوئینگ707 در قالب هواپیمای E8 بدهد از این رو این طرح در همان سال لغو شد.همچنین ارتش امریکا تعدادی از UH-60A را به مدل EH-60Cکویک فاکس مجهز به سیستم Quick Fix IIBتبدیل کرد که وظیفه جنگ الکتریک ،استراق سمع وسایل راديویي دشمن را بر عهده داشت.اولین نمونه نغییر یافته EUH-60A در سال 1981 پرواز کرد ولی این مدل ان قدر نغییر کرد که EH-60C نام گرفت.ارتش در مجموعه130 فروند از این بالگرد را سفارش داد که به خاطر کمبود بودجه این تعداد به 60 فروند کاهش پیدا کرد.این مدل دارای دو انتن در دو طرف دو و یکی در زیر شكم بود .همچنین خلبان از یک خط انتقال داده برای ارسال مکالمات ضبط شده و اطلاعات دریافتی به مرکز عملیات بهره می برد.تا سال 1988 تمامی EH-60C ها تحویل ارتش امریکا شد.قرار شد EH-60C های موجود به تجهيزات پروازی UH-60L مجهز شده(ماننده موتور قدرتمند تر و سیستم انتقال قدرت جدید)ولی این پروژه لغو شد و حتی تعداد زیادی از EH-60C نیز از خدمت بازنشسته شدند.همچنین نه فروند از UH-60A در سال 1998 در یکی از مراکز تفنگداران دریایی در ویرجینیا به مدل حمل نقل VIP برای حمل نقل مقامات نظامی در نیروی دریایی نغییر پیدا کردنند. این مدل VH-60A نام گرفت که یکی از ان در اختیار ر ئیس جمهور امریکا نیز است.
مدل هایMH-60G & HH-60G برای نیروی هوایی
نیروی هوایی امریکا نیز از جمله استفاده کنند گان بلک هاوک است که از جمله نیازهای همیشگی این نیرو دارا بودن بالگرد جستجو و نجات برای پیدا و نجات دادن خلبانان فرود امده در عمق خاک دشمن و یا منطقه نبرد است.در سال 1980 نیروی هوایی خواهان یک بالگرد جستجو و نجات جدید برای جایگزنی بالگردهای s-61 و HH-1هیویی شد. ولی به خدمت گرفتن این بالگرد جایگزین خود داستان جالبی داشت.نیروی هوایی در سال 1981 خواستار نمونه ای از UH-60A برای انجام عملیات های جستجو و نجات با نام MH-60D شد.این مدل دارای برخی از تجیهزات MH-60K نیروی زمینی بود ولی در سطح پایین تر.تجهیزات این مدل عبارت بود از لوله سوخت گیری هوایی،سیستم جلونگر فروسرخ،پخش کننده فریب دهنده.این مدل جدید اولین پرواز خود را در 4 فوریه 1984 انجام داد.نیروی هوایی اول قصد داشت 243 فروند از این مدل را به خدمت بگیرد ولی در نهایت از انجایی که بودجه لازم برای این کار فراهم نشد قرار شد 89 فروند MH-60D در کنار نمونه سادتر و ارزان تر HH-60E به خدمت گرفته شود.در نهایت این طرح نیز اجرا نشد و برنامه ساخت هر دو مدل لغو شد.نیروی هوایی در سال 1985 خواهان مدل سادتر MH-60D با نام HH-60A شد.اولین فروند این مدل در 3 ژانویه 1985 پرواز کرد ولی باز هم به دلیل نبود بودجه کافی این طرح نیز لغو شد.ولی نیروی هوایی دست بردار نبود.در نهایت نیروی هوایی خواستار نمونه نغییر یافته UH-60A شد.این مدل دارای تجهزات پیشرفته تری نسبت به مدل پاییهA بود که شامل لوله سوختگیری هوایی،سپر محافظتی امواج فروسرخ ،یک مخزن سوخت داخلی443 لیتری در انتهای بدنه،تدابیر لازم برای مخازن سوخت خارجی، پنجره بزرگتر برای نصب مسلسل 12.7 میلیمتری به جای مسلسهای 7.62 میلیمتری M60 و مینی گان و در نهایت دوربین دید در شب و کابین هماهنگ با ان بود.این بالگرد با لقب کیردیبلی هاوک شناخته شد.10 فروند از UH-60A نیروی هوایی به سیکورسکی رفتند تا این نغییرات بر روی انها انجام شود.اگرچه بعدها تعداد بیشتر از مدلA به این استاندارد رسیدن ولی در نهایت نیروی هوایی تصمیم به دریافت MH-60G نمود.این مدل در واقع بر اساس مدل L ساخته شده بود و پایو هاوک نام داشت.پایو هاوک دارای رادار ناوبری Bendix-King 1400C در یک پوشش لاستیکی در سمت چپ بدنه، رادارداپلرAN/ASN-137 ،سامانه هدایتی GPS و اینرسی، نقشه الکترونیکی متحرک،سیستم جنگ الکتریک،پرتاب کننده فریب دهندهAN/ALE-40 و هشدار دهنده لیزری AN/APR-39A(V)1 میباشد.همچنین طی یک برنامه ارتقاي سه مرحله ای این مدل یک سامانه جلو نگر فروسرخ AN/AAQ-16 ،کابین شیشه ای تر مجهز به دو نمایشگر فول سایز و یک نمایشگر سربالای HUD ،سیستم سوختگیری هوایی در شب شدند.با وجود این ، تنها 16 فروند از 98 فروند MH-60G نیروی هوایی این مراحل بهسازی را پشت سر گذاشتند. از سال 1991 این بالگرد به نیروهای ویژه نیروی هوایی تحویل داده شد و این نیرو برای جستجو نجات 82 فروند HH-60G را دریافت کرد.
مدل بهسازی شده UH-60M بلک هاوک
در اواخر دهه 1990 ارتش امریکا برنامه ای را برای بهسازی 1217 فروند UH-60A/L به استاندارد UH-60M برپا کرد.این بهسازیها برای افزایش عمر خدمتی این بالگرد تا سالهای2018 انجام شد.اولین نمونه مدل M در سال 2000 پرواز کرد و برای بهسازی بالگردهای قبلی به این مدل چهار سطح مختلف در دستور کار قرار گرفت.پروژه 1-بهسازی UH-60A به استاندارد UH-60M پروژه2-بهسازی UH-60L به استاندارد UH-60M ،پروژه 3-بهسازی UH-60L به HH-60M و در نهایت پروژه اخر که تولید UH-60M تازه ساخت بود.ارتش خواهان دریافت300 فروند UH-60M تازه ساخت بود و می خواست که این بالگرد درخط تولید جایگزین UH-60L شود.اولین مدل تولیدی این بالگرد در سال 2006 میلادی تحویل ارتش امریکا شد و قرار است از سال 2008 در عراق و یا افغانستان به خدمت گرفت شد. ازجمله بهسازیهای انجام شده بر روی مدل AوL برای رسیدن به استاندارد M عبارت است از:بهسازی بدنه برای افزایش طول عمر به 20 تا 30 سال،افزایش پهنای بالگرد و پروانه جدید از جنس مواد مرکب که برای انجام عملیات در مناطق اب هوای گرم و مرطوب طراحی شده. این پروانه های اصلی قبلا بر روی بالگرد سیکرسکی S-92 نیز نصب شده است،کابین جدید و دیجیتال تر برای کاهش حجم کاری خلبان،خط انتقال داده MIL-STD 1553B برای ارسال دادها به مرکز و یا دیگر بالگردهای مجهز به این سیستم،کابین مجهز به چهار نمایشگر رنگی چند کاره،نقشه ديجيتال و یک سیستم جدید که خلبان می تواند به وسیله کامیپوتر شخصی خود اطلاعات پرواز را به بالگرد بدهد،سامانه GPS و اینرسی از جمله تجهیزات استاندارد UH-60M می باشد.ساختمان بدنه این مدل بر اساس سی هاوک های نیروی دریایی ساخته شده که مقاومت بیشتری در مقابل خوردگی و فرسایش و همچنین طول عمر بیشتری دارد. در این بهسازی UH-60A نیاز به بهسازی بیشتری نسبت به UH-60L برای رسیدن به استاندارد M دارند.UH-60M مجهز به موتور T700-GE-701C و جعبه دنده جدید است که قبلا بر روی UH-60L در خط تولید نصب شده است ولی مدل A فاقد این موتور و جعبه دنده جدید هستند و باید این سیستم را تحویل بگیرند.همچنین نصف UH-60A تحویل فاقد بالچه برای حمل مخزن سوخت هستند که این مورد در کنار نصب یک مخزن سوخت خارجی870 لیتری باید بر روی UH-60A نصب شود. همچنين این برنامه ارتقاء شامل بهسازی 66 فروند EH-60C Quick Fix بازنشسته شده به استاندارد UH-60M نیز می شود. نکته جالب این است که هنوز UH-60M وارد جرگی عملیاتی نشده ارتش امریکا با سیکرسکی برای بهسازی UH-60M به استاندارد UH-60X در حال مذاکره است.
AH-60
نسخه مسلح این بالگرد که برای بری کشورهای امریکای جنوبی مانند کلمبیا داده شد. این نسخه دارای یک رادار اب و هوا در دماغه بود که به ان اجازه پرواز در هر شرایط اب و هوایی را میداد و همچنین دارای یک سامانه اپتیکی مجهز به نشان گذار لیزری و دوربین دید حرارتی زیر دماغه است .دارای یک چشمی بر روی کلاهک خلبان از نوع ANVIS / HUD-24 است که تصاویر دوربین دید حرارتی را در اختیار خلبان در جلوی چشمانش میگذارد تا ناوبری ارتفاع پایین در شب را ممکن کند. این نسخه همانند تمامی نسخه های بالگرد بلک هاوک دارای بالچه است که زیر هر بالچه نیز دارای دو جایگاه سخت برای حمل راکت 70 م م، موشک ضد تانک لیزری هلفایر و غلاف مسلسل است .همچنین این نسخه دارای جی پی اس، هشدار دهنده راداری و لیزری و پرتاب کننده فلر و چف است
بلک هاوک در کشورهای دیگر
بلک هاوک به صورت کسترده ای برای پر کردن جای UH-1هیویی صادر شد. بیشتر این مشتریان مدل صادراتی بلک هاوک یعنی S-70 را برگزیده اند که مشابه UH-60L می باشد.بزرگترین مشتری خارجی بلک هاوک کره جنوبی است که 100 فروندUH-60P بلک هاوک ساخته شده برای این کشور را در خدمت دارد.این مدل در واقع همان UH-60L است که 19 فروند ان در تاسیسات سیکرسکی و مابقی در تاسیسات knockdown کره جنوبی مونتاژ شد. کمپانی میتسابیشی ژاپن نیز اجازه تولید نمونه از این بالگرد با نام UH-60J را در ژاپن به دست اورد و بلک هاوک را برای جایگزینی بالگردهای سی کینگ تولید کرد.UH-60J که در واقع مشابه مدلL است دارای بالچه های حمل سوخت خارجی،باتری برقی،سیستم جلو نگر فروسرخ و یک رادار ساخت ژاپن است.اولین فروند بلک هاوک تولیدی در ژاپن در سال 1991 تحویل شد و از سال 1992 وارد خدمت شد.در مجموعه ژاپن 50 فروند از UH-60J را در داخل تولید کرد که انها مجهز به موتورT700-IHI-701A بودند که ان هم در داخل ژاپن مونتاژشده بود.استرالیا نیز مجوز تولید 38 فروند از مدل S-70A-2(مشابه UH-60L) را برای تولید در کمپانی هاوکر دی هاویلند به دست اورد.قرار بود این تعداد تنها به نیروی هوایی استرالیا تحویل داده شود ولی تعدادی از این بالگردها به نیروی زمین نیز رسید .بلک هاوک استرالیایی مجهز به بالابر برقی و سپر حرارتی در پشت خروجی موتور است.اسرائیل نیز ده فروند بلک هاوک را در سال 1994 از امریکا به صورت رایگان دریافتن کرد. نیروی هوایی اسرائیل نیز24 فروند UH-60L را سفارش داد که تا سال 2002 تحویل انها به پایان رسید.عربستان نیز بلک هاوک های خود را شاهین صحرا نام گزاری کرده و 21 فروند از ان را در خدمت دارد.این تعداد شامل 12 فروند S-70A و8 فروند S-70A-1 است.ترکیه 66 فروند بلک هاوک از نوع S70 را در خدمت دارد که انها را مجهز به نارجک انداز و مسلسل کرده است، این کشور طی قراردادی 106 فروند بالگرد بلک هاوک را با نام تی70 در داخل تولید میکند .دیگر کشورهای دارانده بلک هواک عبارات اند از بحرین یک فروند S-70A14 برای حمل نقل شخصیتها، مصر دو فروند S-70A-21 ،هنگ کنگ دو فروند S-70A-27،مکزیک دو فروند S-70A-24 ،مراکش دو فروند S-70A-26 ،فیلیپین دو فروند S-70A-5،تایلند دو فروند S-70A-6 و دو فروندS-70A-20 ،چین 24 فروند S-70C و تایوان 14 فروند S-70C.
S-70B سی هاوک شاهین دریا
بلک هاوک تنها در نیروی زمینی و هوایی مشتری نداشت بلکه از همان روز اول فرمانده هان نیروی دریایی را مجذوب خود کرد.نیروی دریایی امریکا در اواسط دهه 1970 نیاز خود را به بالگرد ضد زیر دریایی وبا نقش ثانوي جستجو و نجات را اعلام کرد.در ان زمان نیروی دریایی برای بهره برداری مفید تر از توان ضد زیر دریایی بالگردهای خود یک سیستم هوابرد کارامد چند منظوره را با نام لمپس 1در اواسط دهه 1970 بنیان گزاری کرد. این سیستم یک سیستم بسیار پيچيده و خودکار برای هماهنگی بین بالگردها و رزم ناوها و یا ناو شکن ها برای نقش ضد زیر دریای با توان ثانوی جستجو نجات بود.همین سیستم با اندکی نغییرات و جایگزینی برخی از سیستمهای انالوگ با سیستمهای دیجیتال باعث به وجود امدن لمپس 2 شد.در نهایت در اواسط دهه 1980 مدل تکمیل یافته لمس3 بر روی کشتی های جنگی و بالگردهای سی هاوک نیروی دریایی عملیاتی شد.لمس3 یک سیستم یک پارچه ارتباطی است که امکان کشف تهدیدات زیر سطحی را به کمک بالگرد و هماهنگی های لازم برای مقابله با زیر دریایی از طریق یک سیستم خودکار به صورت همانگ با رزم ناوها و یا ناوشکن ها را در اختیار نیرو دریایی امریکا می گزارد. لمپس3 که در برگیرنده یک بالگرد مجهز به تجهیزات الکترونیکی برای مراقبت از رزم ناوها و ناوشکن های نیروی دریایی در مقابل تهدیدات سطحی بود در سال 1978 نیروی دریایی خود به صورت جداگانه دست به انتخاب بالگرد مورد نظر برای نصب این سیستم بین دو بالگرد YUH-60A و YUH-61 زد .بعد از اینکه نیروی زمینی بالگرد سیکورسکی UH-60 را پیروز مناقصه UTTAS خواند نیروی دریایی نیز نمونه دریایی بلک هاوک با نام سی هاوک را انتخاب کرد.شرکتی که در طرح لمپس3 با نیروی دریایی مشارک داشت شرکت IBM سیستم بود که در سال 1974 کار خود را اغاز کرده بود.اولین فروند YSH-60B سفارشی شده بر مبنای طرح لمپس3 در 12 دسامبر1979 پرواز کرد که به دلیل راضی نبودن نیروی دریایی از تجهیزات نصب شده بر روی ان و عدم هماهنگی با طرح لمپس3 مورد پذیرش قرار نگرفت. بعد از بهسازیهای لازم اولین فروند تولیدی SH-60B در سال 1983 پرواز کرد و از سال 1985 در نیروی دریایی عملیاتی شد.سی هاوک های نیروی دریایی در %83 از اجزا با بلک هاوک های نیروی دریایی با هم اشتراک داشتند.البته تفاوتهای نیز در سیستمهای الکتریک پرواز وجود داشت که ناشی از نوع ماموریت متفاوت سی هاوک بود. برای نمونه: سی هاوک دارای تجهیزات جانبی برای شلیک و هدایات موشک ضد کشتی هارپوم برای مقابله با تهدیدات سطحی دشمن بودند،ارابه فرود متفاوت از جمله ارابه فرد عقبی که نسبت به بلک هاوک نیروی زمینی در قسمت جلو تر نسبت به دم و نصب شده است،خطوط ارتباط امن داده AN/ARQ-44 که تیرک ان در زیر دم بالگرد قرار دارد،یک سیستم کنترول پرواز خودکار،افزایش چشم گیری کارایی و ایمنی سیستم کنترول پرواز نسبت به بلک هاوک،سیستم سوخت گیری HIFR که اجازه میدهد بالگرد بدون فرود امدن کامل بر سطح ناو سوخت گیری کند ،یک سیستم شناور سازی برای فرود اضطراری بر روی اب از جمله تفاوتهای سی هاوک و بلک هاوک بود ولی تجهیزاتی نیز بر روی سی هاوک برای انجام مامورتهای مبوط به برنامه لمپس3 نصب شده که شامل:رادار جستجوی 360 درجه AN/APS-124 نصب شده در یک محفظه ای استوانه ای شکل زیر بدنه بالگرد،این رادار دارای برد کشف 240 کیلومتر بر زد کشتی های دشمن است و می تواند تصاویر رادار را با کمک سیستم امن انتقال داده به کشتی های جنگی خودی بفرستد ،سیستم جنگ الکتریک AN/ALQ-142 که انتن های اختلال گر ان در چهار طرف بالگرد نصب شده اند، حس کننده مغناطیسی AN/ASQ-81(V)2 که می تواند با حس کردن به هم ریختن امواج مغناطیسی در زیر اب حرکت توده فلزی(زیر دریایی)را تشخص دهد ،پرتاب کننده سانوبویی که در سمت چپ بدنه وصل است(سانوبویی یک نوع فرستنده و گیردند است که از بالگرد به درون اب پرتاب شده تا بتواند به وسیله ميكروفن ان به زیر اب گوش داد و صدای حرکت زیر دریایی را شنود و به وسیله فرستند این صدها را به بالگرد می فرستند).این بالگرد می تواند پنچ پرتاب کننده 25 تایی سانوبویی را با خود حمل کند. برای کشف محل زیردریایی ها بالگرد باید تعدادی زیادی از این گیرندهای صدا را در محل های احتمالی حضور زیر دریایی پرتاب کند.سیستم کنترول این سانوبویی از نوع AN/ARR-75 می باشد .همچنین sh-60b می تواند دو اژدر مارک46 را در جایگاه خارجی کنار درهای ورود و یا دو مخزن سوخت 455 لیتری را حمل کند.سی هاوک از بلک هاوک بزرگتر و سنگین تر بود از این رو از موتور بهسازی شده GE T700-GE-401 با توان 1690 اسب بخار قدرت می گیرند .این سری موتور از مدل GE T700 بر روی سوپر کبراهای نیرو دریای نیز نصب شده است.همچین سیستم انتقال قدرت در این مدل از عمر بیشتری نسبت به سیستم مشابه در بلک هاوک برخوردار است.بعدها این موتور به مدل T700-GE-401C ارتقا پیدا کرد که دارای تواند بیشتر 1900 اسب بخار اسب. بهترین راه تشخیص بلک هاوک از سی هاوک چرخ عقب بالگرد است که نتها جلو تر نسبت به بلک هاوک وصل شده است بلکه دو قلو نیز است. درهای کمی بزرگتر شده اند ولی در SH-60B درب بجای دو پنجره دارای یک پنجره است.بالگرد دارای سه خدمه است که یک خلبان دیگری افسر تاکتیکی هوابرد و سومی که در پشت سر انها قرار دارد کاربر سنسورهای بالگرد است. بیشتر اطلاعات دریافتی توسط خط انتقال داده به کشتی های گروه منتقل می شوند و خدمه می توانند برای انجام عملیات جستجو و نجات از یک بالابر خارجی نیز استفاده کنند.تا سال 1990 در مجموع150 فروند SH-60B سی هاوک تحویل نیروی دریایی شد که ان میزان از نیاز 260 فروندی این نیرو به مراتب کمتر بود. در جریان جنگ نفت کش ها در خلیج فارس در سال 1987 25 فروند از SH-60B به این منطقه اعضام شدند که برخی از انها برای انجام نبرد با نیرو های ایرانی به تجهیزات زیر مجهز شدند:سیستم جنگ الکتریک AN/ALQ-144،دو پرتاب کننده پوشاله و شرارهAN/ALE-39،سیستم هشداردهنده نزدیک شدن موشک الکتوراپتاتیکی AN/ARR-47 برای مقابله با موشک های پدافندی ،دو مسلسل 7.62 میلیمتری M60D در کنار درهای ورودی،و سیستم جلو نگر فروسرخ AN/TAS-6A.سی هاوک ها در جنگ خلیج فارس نتنها نقش مراقبت از ناوهای جنگی امریکا را داشتند بلکه توانستند به عنوان بالگرد جستجو و نجات سرنشینان دو جنگنده F-16 و AV8B هارییر را نیز نجات دهند .در جنگ خلیج فارس SH-60B تنها به مسلسل 7.62 میلیمتری و اژدر مجهز بودند ولی بعد از جنگ انها به مسلسلهای 12.7 میلیمتری و اژدرهای مارک50 که قابلیت انجام عملیات در عمق بیشتر را داشتند مجهز شدند.ولی شاید اصلیترین موشک نصب شده بر روی این بالگرد موشک ضد کشتی AGM-199 پنگوین ساخت نروژبود که توسط نیروی دریایی امریکا خریداری و بر روی این بالگرد نصب شد.موشک پنگوین دارای سیستم جستجو گر فروسرخ است و می تواند ان را از فاصله 20 کیلومتری به طرف هدف شلیک کرد.
SH-60F OCEAN HAWK / HH-60H RESCUE HAWK / HH-60J & MH-60T JAYHAWK
همان طور که قبلا نیز گفته از اصل SH-60B برای نقش ضد زیر دریایی طراحی نشده بود و تنها وظیفه مقابله با اهداف سطحی را داشت(اگرچه این توانایی به ان داده شده بود).از این رو نیروی دریایی امریکا خواهان مدل جدید SH-60F اوشن هاوک(شاهین اقیانوس) برای انجام عملیات ضد زیر دریایی شد.این بالگرد برخلاف بالگرد SH-60B که در واقع با سیستم لمپس3 هماهنگ شده بود و باید با نرزم ناوها سیستم لمپس3 به صورت مشترک عملیات انجام میدادند این مدل(SH-60F)به مراتب در عملیات مستقل تر بود.این مدل برای انجام عملیات ضد زیر دریایی مجهز به یک سونار فروبرنده AN/AQS-13F در زیر بدنه بود(سونار وسیله است که به وسیله ارسال امواج صوتی به زیر اب می تواند محل زیر دریایی را کشف کند)این سونار به وسیله کابلی از زیر بالگرد به درون اب پرتاب می شود بعد از اینکه محل زیر دریایی کشف شده سونار بالا کشیده می شود .این مدل مجهز به رادار مراقب و سیستم انتقال داده نبود که این مطلب نیز خود نشان دهنده استقلال بیشتر نسبت به سی هاوک در زمان انجام عملیات است.در این مدل پرتاب کننده سانوبویی در سمت چپ بدنه حذف شد ولی خدمه این کار را به صورت دستی انجام می دهند.اوشن هاوک می تواند به وسیله یک جایگاه پهنتر در سمت چپ بدنه سه اژدر مارک 50 و یا دو اژدر و یک مخزن سوخت را حمل کند(در جایگاه طرف چپ جای دو اژدر و در سمت راست یک اژدر قرار می گیرد).اوشن هاوک بر خلاف سی هاوک که بیشتر بر روی رزم ناوها عملیات انجام می دهد بر روی ناوهای هواپیما بر مستقر است.اولین فروندSH-60F اوشن هاوک در سال 19 مارس 1987 پرواز کرد و در سال 1991 وارد خدمت شد.نیروی دریایی برای انجام عملیات جستجو و نجات مدل وِیژی HH-60H رسکیو هاوک را سفارش داد که قرار بود اول به لوله سوخت گیری هوای مجهز شود ولی در نهایت به داشتن مخازن سوخت بیشتر رضایت داده شد.رسکوی هاوک به سیستم جنگ الکتریک AN/ALQ-144 و یک سپر محافظتی فروسرخ پشت اگزوز خروجی و سیستم پرتاب پوشاله و شراره AN/ALE-47 مجهز است.سیستم ضد عمل الکتریکی در انهای دم و دوربین دید در شب ازجمله تجهیزات استاندارد رسکوی هاوک است.یک بالابر اکتریکی نیز در این بالگرز نصب شده که جزء لاینفک بالگردهای جستجو و نجات است.این بالگرد به دو مسلسل M-60D مجهز بود که از لای پنجرهای درب پهلوی شلیک می شود ولی بعدها با توجه به برد کم و توان کمتر این مسلسل بالگرد به مسلسل12.7 میلیمتری مجهز شد.اولین پرواز HH-60H رسکوی هاوک در 17 اوت 1987 انجام شد و تحویل ان از سال 1988 اغاز شد.در مجموع 45 فروند از این بالگرد تحویل نیروی دریایی شد.گارد ساحلی امریکا نیز نمونه خاص خور ا از S-70B با نام SH-60J جی هاوک را سفارش داد.این بالگرد برای انجام عملیات از ساحل برای نجات افراد گرفتار شده در اقیانوس سفارش داده شد.این مدل مجهز به تسلیحات و یا اژدر و تجهیزات مثل پخش کننده شراره و پوشال و سیستم جنگ الکتریک نیست (این بالگرد برای انجام عملیات رزمی طراحی نشده است)ولی می تواند مانند اوشن هاوک تا دو مخزن سوخت را با خود حمل کند.این مدل به یک رادار جستجو گر و اب هوایی مجهز است و دارای یک سیستم ناوبری جهت یاب دوربرد برای تعیین جهت در هنگام عملیات نجات در فراز اقیانوس است.یک بالابر خارجی با توان حمل 272 کیلوگرم بار و یک نورافکن قدرتمند و دوربین دید در شب از جمله تجهیزات این بالگرد است.بالگرد دارای چهار خدمه شمال خلبان و کمک خلبان کاربر رادار و نجات دهنده است.این بالگرد با مخازن سوخت خارجی 455 لیتری می تواند 480 کیلومتر را پرواز کند.قرار داد این بالگرد با سیکورسکی در سال 1988 بسته شد و اولین سری تولیدی جی هاوک در ژوئن سال 1991 تحویل گارد ساحلی امریکا شد. تنها چند ماه بعد در اکتبر این بالگرد نه سرنشین یک قایق 106 ساله و چهار نفر مرد از یک قایق تفریحی را نجات داد.این کار در حالی انجام شد که هر دو قایق در یک روز و به فاصله 200 کیلومتری از هم قرار داشتندو تنها یک جی هاوک تمامی ان کارها را انجام داد و 560 کیلومتر را طی کرد.اگرچه این بالگرد در نقش جستجو و نجات نیازی به سلاح نداشت ولی برای مقابله با قایق های که محموله انها مواد مخدر بود این بالگرد به یک مسلسل 12.7 میلیمتری مجهز شد.
مدل بهسازی شده سی هاوک MH-60S / MH-60R
نیروی دریایی برای اینکه بتواند SH-60 خود را برای قرن جدید همچنان سر پا نگه دارد تصمیم به انجام بهسازیها بر روی SH-60 موجود با دو مشخصه MH-60S کینگ هاوک و مدل چند منظوره MH-60R گرفت. طرح MH-60S کینگ هاوک که برای جایگزینی بالگرد CH-46 سی نایت توسعه پیدا کرد به عنوان یک بالگرد چند منظوره برای انجام طیف وسیعی از ماموریتها به کار می رود .ولی مدل MH-60R چند منظوره تر از کینگ هاوک بود که نتها ماموریت جايگزيني سی نایت را برعهده داشت بلکه قرار است در خدمت جايگزين HH-60H رسکیو هاوک در نقش جستجو و نجات و CH-53E سی دراگون در نقش مین روب نیز بشود(بالگرد مین روب وظیفه جمع اوری و یا خنثی کردن مین های دریایی را دارد).اول قرار بود نیروی دریایی به طور کامل یک بالگرد کاملا جدید را جايگزين S-70B بکند ولی با افزایش قیمت بالگردهای جدید طرح بهسازی بالگرهای موجود در دستور کار قرار گرفت. برخی از بهسازی های انجام شده بر روی این بالگرد مشابه بهسازیهای انجام شده بر روی UH-60M می باشد که شامل بهسازی دوم و پروانه دم،چرخ دم و بهسازی سازی بدنه می باشد.همچنین پنجره و درهای شبیه به UH-60L بالچه های بیرونی ESSS و مخازن سوخت هماهنگ با ان ،زره جدید برای حفاظت از خدمه و کاهنده امواج فروسرخ پشت خروجی موتور، پروانه های تاشو به همراه پروانهای دوم جمع شونده،لوله سوخت گیری هوایی و کابین دیجیتال تر.همچنین موتور این مدل با مدل پر توان تر T-700-GE-401C تعویض شده است.این مدل در کابین دارای چهار نمايشگر کیرستال مایع رنگی 20 در 25 سانتیمتری و نقشه دیچیتال با سامانه GPS می باشد.برای انجام عملیات های ویژه برای نیروهای ویژه در مدل MH-60Sاین بالگرد می توان زیر بالچ های خارجی ESSS مسلسلهای خارجی را حمل کند. همچنین به کمک یک سامانه فروسرخ جلونگر با توان هدف گیری لیزری این بالگرد می تواند موشک های لیزری هلفایر را نیز حمل کند. نیروی دریایی قرار داد تحویل MH-60S در سال 1997 امضا کرد و قرار شد اولین نمونه این بالگرد در سال 2000 تحویل داده شود. اولین سری تحویلی کینگ هاوک در سال 2002 به میزان 30 فروند تحویل نیروی دریایی امریکا شد.این نیر قصد دارد تا 237 فروند از این بالگرد را به خدمت بگیرد.با ورود به خدمت کینگ هاوک بالگرد CH-46 سی نایت که طی سه دهه اسب کارایی نیرو دریایی بود در سال 2004 میلادی بازنشسته شد.MH-60R نیز دارای تفاوت کمی با MH-60S هستند که از ان جمله می توان به :کابین شیشه تر نسبت به کینگ هاوک،طراحی جدید کابین عقب ،یک رادار روزنه ساختگی،سونار فروبرنده،سیستم ESM به روز شده به اضافه سیستم جلونگر فروسرخ و هدفگیر لیزری برای موشک های هلفایر.دیگر تسلیحات MH-60R موشک ضد کشتی پنگون و اژدرهای ضد زیر دریایی خواهد بود.قرار بود که MH-60R جایگزین انواع SH-60BSH-60F بشود و اولین نمونه ان در سال 2001 اولین پرواز خود را انجام داد. اولین فروند عملیاتی این مدل در اگوست سال 2005 تحویل نیروی دریایی شد و قرار است که این نیرو 243 فروند از این مدل را تحویل بگیرد.این تعداد شامل انواع بهسازی شده مدلهای پیشین و مدلهای تازه تولید است.
سی هاوک درخارج از امریکا
سی هاوک در بازار خارجی اگر چه درخشش بلاک هاوک را نداشت ولی در میان بالگردهای هم رده خود فروش قابل قبولی را از خود به جای گذاشت.نیروی دریایی استرالیا 16 فروند S-70B-2 را به دست اورد که از نظر کلی بسیار به S-70B شبیه است.یک رادار باند x جستجو کنند سوپر سرچر MEL در یک محوظه زیر بدنه بر روی این بالگرد نصب است. این بالگرد دارای سانوبویی AN/SSQ-81 و یک سونار فربرنده است. سی هاوکهای استرالیا می تواند انواع موشک های ضد کشتی سی اسکوا و پنگون را برای حمله به اهداف سطحی با خود حمل کنند.هشت فروند از این بالگرده توسط خود سیکورسکی برای استرالیا ساخته شود و هشت فروند دیگر در تاسیسات ASTA استرالیا تولید شده است.سی هاوک نیروی دریایی استرالیا به همراه یک فروند رزم ناو این کشور در جریان جنگ خلیج فارس 1در خلیج فارس مستقر شدند که در ان مدت به یک سیستم جلو نگر فروسرخ ASTA و سیستم هشدار موشکی AN/AAR-47 مجهز شدند.
یونان نیز شش فروند از این بالگرد ها را برای تجهیز رزم ناوهای MEKO 200 خود سفارش داد.سی هاوک های یونانی از نوع S-70B-6 بودند که مجهز به رادارAN/APS-143(V)3 و یک سونار فروبرنده AN/ASQ-18(V)3 و موشک های پنگون بودند.سی هاوک های در سال 1990 به یونان تحویل داده شدند.
نیروی دریایی ژاپن نیز نسخه ویژه خود را تحت نام SH-60J در کمپانی میتسابیشی مونتاژ کرد.این مدل که در واقع همان SH-60B است در این نیرو جایگزین بالگردهای سی کینگ انگلیسی شد در خود سیکورسکی با نام S-70B-3 شناخته می شود.مدل ژاپنی اگرچه از تجهيزات پروازی امریکایی استفاده می کند ولی اکثر تجهیزات الکتریکی ان ساخت خود ژاپن است.این بالگرد به یک دستگاه سونار فربرنده ساخت داخل HQS-103 و یک رادار جستجوی داخلی Hps-104 ویک سیستم ESM ساخت داخل Hlr-108 بهره می برد. کابین خلبان نیز دارای یک خط انتقال داده و یک ژیروسکوپ لیزری داخلی است.این مدل دارای 25 عدد سانوبوتی بوده و از موتور توربوشف T700-IHI-401C استفاده می کند که تحت امتیاز در shikawajima-Harima در ژاپن تحت امتیاز جنرال الکتریک تولید می شود. در سال 2001 میلادی میتسابیشی مدل ارتقاع یافته SH-60J را با نام SH-60K را ارائه داد.این مدل که در اصل SH-60JKAI می باشد دارای کابین بزرگتر و مجهز به شش نمایشگر رنگی کیرستال مایع می باشد .از دیگر تفاوتهای این مدل می توان به اقدامات متقابل دفاعی که در بردارنده سیستم هشدار دهنده نزدیک شدن موشک و پخش کننده شراره و پوشاله،موشک ضد کشتی ژاپنی ASM-2 ،به همراه یک پروانه اصلی جدید .در حال حاضر معلوم نیست که ژاپن قصد بهسازی و یا خرید چند فروند از SH-60K را دارد.
اسپانیا نیز 12 فروند بالگرد SH-60B سی هاوک را مجهز به سونار فروبرنده AN/AQS-13Fبرای عملیات از روی رزم ناوهای خود در اختیار دارد. این بالگرد در اسپانیا با نام HS.23 نام گزاری شده است.
تایوان نیز 10 فروند S-70C(M)1تاندر هاوک را در اختیار دارد که بسیار به SH-60F اوشن هاوک شبیه است.این مدل به یک رادار جستجو گر AN/APS-128C در زیر بدنه به همراه سونار فرو برنده AN/AQS-18(V) به همراه سیستم ESMAN/ALR-606(V) مجهز می باشد. این ده بالگرد بر روی شش فروند رزم ناو کلاس KWANG HUA در تایوان در حال انجام عملیات میباشند.
ترکیه:این کشور نیز اولین دسته هشت فروندی سی هاوک های خود را از مدل S-70B-28 را برای انجام عملیاتهای ضد سطح برای استقرار بر روی رزم ناوهای این کشور خریداری کرد که در سال 2002 تحویل انها کامل شد.یک سفارش 12 فروندی دیگر نیز در سال 2005 میلادی داده شده که قرار است در سال 2008 میلادی تحویل این کشور شود.
گرداوری :عبدالحمید تارخ