ایرانتسلیحات نیروی های پیاده و سلاح های انفرادی

سلاح های تهاجمی ایران

معرفی و مروری بر سلاح های تهاجمی مورد استفاده در ایران

نویسنده: محمد صالح هاشمی

در قرن 21 میلادی پس از گذشت هزاران سال از جنگ میان آدمی، کماکان جنگ ها ادامه داشته و اگرچه که امروزه تجهیزات سنگین و پیشرفته، موشک ها، هواپیما ها، تانک ها و… در سطح عظیمی به کار گرفته می شوند هنوز بدنه ی اصلی و تمام کننده ی ارتش های جهان نیرو های پیاده ی مجهز به سلاح های انفرادی هستند و به همین دلیل سلاح های مورد استفاده ی این نیروها از اهمیت بالایی برخوردار بوده و نقش تعیین کننده ای را در نبرد ها دارا می باشند.

در کشور ما به سبب وجود ترکیبی از سلاح های غربی و شرقی و وجود سه سازمان بزرگ نظامی مستقل ارتش، سپاه و نیروی انتظامی تنوع تسلیحاتی بالایی وجود دارد. در این مقاله می خواهیم به معرفی سلاح های تهاجمی مورد استفاده در این نیرو ها بپردازیم.

پیش از شروع معرفی ابتدا باید تعریفی از سلاح تهاجمی داشته باشیم :

stg 44 با کالیبر 7.92*33 کورز، اولین سلاح تهاجمی دنیا

سلاح های تهاجمی به طور کلی به سلاح هایی اطلاق میشود که قابلیت شلیک چند حالته (رگبار و تک تیر) داشته باشند، از فشنگ های با کالیبر متوسط یا intermediate استفاده بکنند و با خشاب های جدا شونده تغذیه شوند.

ریشه این نوع سلاح های انفرادی برمیگردد به اواخر جنگ جهانی دوم و اسلحه ی انقلابی STG 44، اولین سلاح تهاجمی  دنیا ساخت آلمان نازی، در آن زمان که سلاح ها به دو دسته ی  بتل رایفل ها (که از کالیبر های کامل (full caliber) نظیر 7.62*51 استفاده می کردند) و مسلسل های دستی یا Sub Machine Gun ها (که از فشنگ های پیستول و کوچک تر نظیر 9*19 استفاده می کردند) تقسیم می شدند، اسلحه ی stg 44 با کالیبر جدید 7.92*33 فاصله ی میان این دو دسته را پر کرده به عنوان اولین استفاده کننده از فشنگ با طول پوکه متوسط، اولین اسلحه ی تهاجمی دنیا شد. نام سلاح های تهاجمی نیز از اسم و لقب این سلاح یعنی اشتورم گوور به معنای سلاح تهاجم می آید.

اما بپردازیم به سلاح های تهاجمی موجود در کشور ما ایران:

  1. اسلحه ی تهاجمی کلاشنیکف :
اسلحه تهاجمی AK 47 type 3

خانواده ی سلاح های کلاش، که با AK47 در سال 1947 پایه ریزی شدند و همراه با مدل مدرنیزه شده ی آن AKM در زمان خود دنیا را فتح کردند، در کشور ما به صورت گسترده در هر سه ارگان نظامی، در ارتش به صورت پراکنده و در نیروی انتظامی و سپاه پاسداران به عنوان سلاح سازمانی استفاده می شوند، البته سری AK دارای مدل های کپی شده بسیاری هستند که از جمله شان تولیدات چین، یوگسلاوی، آلمان شرقی، رومانی، مجارستان، مصر و… را می توان نام برد. در کشور ما بسیاری از این مدل ها به صورتی بهم ریخته و بدون تمایز استفاده می شوند لذا صرفا از نام کلاشنیکف برای بیان این دسته استفاده میکنیم. (برای آشنایی با انواع مدل های خانواده AK میتوانید از طریق این لینک و یا جستجوی هشتگ #کلاش در کانال تلگرامی جنگاوران معرفی 20 مدل مختلف از این سلاح را بخوانید.)

 سلاح کلاش در خود کشور سازنده اش روسیه تا بحال چهار بار یکبار از ak 47 به AKM، یکبار از AKM به AK 74، یکبار از AK 74 به AK74m و نهایتا در سال 2018 از AK 74M به AK 12 و AEk 971 جایگزین شده و به طور کلی تغییر کردند و این موضوع خود به سادگی بیانگر جایگاه نمونه ی اولیه این سلاح در دنیای امروز است.

این سلاح به قدری از لحاظ استاندارد های ماژولاریتی و ارگونومی امروزه عقب است که حتی انجام آپگرید های بعضا سنگین که شامل نصب ریل پیکاتینی از کنار روی کاور سلاح و نتیجتا نصب اپتیک ها میشود و یا تعویض هندگارد ها با مدل های ریل پیکاتینی دار روی این سلاح هم آن را جایی نزدیک به استاندارد های نبرد امروزی نمیرساند، گرچه که در کشور ما حتی چنین بروزرسانی های حداقلی نیز عملیاتی نشده اند.

این سلاح از کالیبر 7.62*39 استفاده می کند که در دنیای امروز ضعیف ترین عملکرد را در رده کالیبر های تهاجمی دارد اما جایگاه استراتژیکی به خصوص در خاورمیانه را داراست، برای اطلاعات بیشتر درمورد این کالیبر میتوانید به این مقاله مراجعه کنید.

گسترده ترین مدل استفاده شده از سلاح کلاش در کشور ما مدل چینی آن یعنی اسلحه Type 56 می باشد و مدل تولیدی درون کشور توسط صنایع دفاع، که با نام کلاش7 یا KL 7.62 عرضه می شود نیز در واقع یک کپی از روی این مدل چینی است. اسلحه تایپ 56 خود یک کپی بی کیفیت و بدون لیسانس از AKM (به علاوه خصوصیاتی از AK 47 و RPK) می باشد.

بروشور مدل های AK تولیدی صنایع دفاع (KL.762) به زبان انگلیسی، این سلاح در دو مدل قنداق تاشو (KLF و KLT) و یک مدل قنداق ثابت (KLS) عرضه می شود.
اسلجه تهاجمی AK 12 آخرین نواده ی خانواده کلاشنیکف

مشخصات فنی کلاش (بر اساس کپی تایپ 56 مورد استفاده سازمانی در ایران)

کالیبر: 7.62*39

وزن: 3.8 کیلوگرم

طول: 88 سانتی متر

طول لوله: 16.3 اینچ

ظرفیت خشاب: 30 تیر

برد مفید: 300 تا 400 متر

نرخ آتش: 650 گلوله بر دقیقه

سرعت دهانه: 730 متر بر ثانیه

2. اسلحه ی تهاجمی AK 103

AK103

در آخرین خرید تسلیحاتی سبک ایران که در سال 95 از روسیه انجام شد، سلاح تهاجمی AK 103 به کشور ما راه پیدا کرد، البته این خرید به اندازه ی کافی برای جایگزینی کلاش های های موجود در کشور انجام نشده و نهایتا برای مجهز کردن چند تیپ کفایت میکند، لذا اصلا بحث جایگزینی کلاش های فرسوده کشور با این سلاح جدیدتر عنوان نبوده و قصدی برای آن وجود ندارد.

نکته ی جالب در مورد این خرید این است که در واقع کاملا بیهوده بوده و AK 103 به خودی خود هیچ برتری آنچنانی نسبت به AKM ندارد.

تفاوت های اصلی این سلاح نسبت به AKM، یک ریل کناری برای نصب ریل پیکاتینی که البته روی بسیاری از مدل های نهایی کلاش های نسل قبل و AKM نیز وجود دارد، تغییر در زاویه و حالت سیلندر گاز، استفاده از پلاستیک به جای چوب و کائوچو، قنداق تاشو از کنار، ترمز دهانه ی جدید و حذف قطعه ی پایین آورنده نرخ آتش (که در AKM از شلیک، پیش از عمل چفت شدن در حالت رگبار جلوگیری میکرد) است. تفاوت هایی که گفته شد غیر از قطعه پایین آورنده نرخ آتش و زاویه سیلندر گاز، همگی بدون هیچ گونه ابزار آلات و تکنیک خاصی و نهایتا با یک پیچ گوشتی برای تغییر قنداق، قابل انجام بر روی AKM های قدیمی بوده و نیاز به خرید یک سلاح کاملا جدید نبود.

AK 203

اگرچه این خرید می توانست بسیار هوشمندانه و صحیح بوده باشد، اگر با دور اندیشی و خرد بالاتری انجام شده بود و به جای AK 103 خالی، این سلاح به همراه کیت آپگرید ارائه شده توسط شرکت کلاشنیکف خریداری میشد. سلاح های خانواده AK 100 نهایتا همگی اگرچه یک نسل بعد از AKM و در سال 1991 پدید آمدند. اما حتی این نسل هم برای میدان های نبرد امروزه منسوخ بوده در ماژولاریتی و ارگونومی به شدت ضعیف هستند، به همین دلیل شرکت کلاشنیکف یک آپگرید بر روی این سری با نام AK 100m را عرضه کرد که به تازگی نیز برای بازاریابی بهتر به سری AK 200 تغییر نام داده شد. همانطور که از این نامگذاری برمی آید از نظر خود شرکت کلاشنیکف این آپگرید این سلاح ها را به یک نسل کاملا جدید تبدیل میکند. این آپگرید که به صورت کیت خالی برای تبدیل سری AK 100 های موجود به سری AK 200 نیز عرضه شده است، شامل:

مهم تر از همه یک روپوش (dust cover) جدید، مستحکم تر، مجهز به ریل پیکاتینی سراسری و همچنین چفت شونده از دو قسمت جلو و عقب است، با این روش مشکل همیشگی AK ها برای نصب اپتیک ها و سایت های رد دات تا حد بسیار زیادی رفع شده و دیگر مانند نسل قبلی به خاطر شل و بی استحکام بودن روپوش، هم محوری اپتیک ها بهم نمیخورد. از دیگر تغییرات انجام شده، استفاده از شعله پوش به جای ترمز دهانه، قنداق باز هم جدید تر تلسکوپی و تاشو از بغل، برگه ناظم آتش جدید با زبانه انگشت اشاره، هندگارد (روپوش لوله) جدید مجهز به ریل پیکاتینی ، قبضه ی جدید و ارگونومیک تر و خشاب های جدید این شرکت که البته قابل تعویض با خشاب های قدیمی نیز هستند.

AK 103 مجهز به کیت آپگرید، به برگه نظام آتش، ریل روی روپوش، قفل روپوش به سبک قفل روپوش سلاح دراگانوف و قبضه تپانچه ای دقت کنید.

در نهایت اسلحه AK 103 در صورت استفاده از یک آپگرید مناسب پتانسیل تبدیل شدن به یک سلاح مدرن و مناسب میادین نبرد قرن 21 را دارد. کسی انتظار عملکردی نظیر سلاح های بسیار گران قیمت تر و پیشرفته تر غربی نظیر HK416 را از این سلاح ارزان ندارد اما قطعا  بهتر از جد خود AKM است. اگرچه با توجه به مقدار کم خریداری شده از این سلاح در کشور ما، اگر روزی احیانا بر فرض محال قصدی بر جایگزینی کامل سلاح های قدیمی و منسوخ در نیروهای مسلح بوجود آمد خرید آخرین محصول روس ها AK 12 و یا AK 15 معقول تر و به صرفه تر به نظر میرسد.

اسلحه AK 15 آخرین نواده 7.62 میلیمتری خانواده ی کلاشنیکف

مشخصات فنی اسلحه تهاجمی AK 103

کالیبر: 7.62*39

وزن: 3.4 کیلوگرم

طول: 94 سانتی متر(قنداق باز)

طول لوله: 16.3 اینچ

ظرفیت خشاب: 30 تیر

برد مفید: 600  متر

نرخ آتش: 600 گلوله بر دقیقه

سرعت دهانه: 730 متر بر ثانیه

3. اسلحه HK G3 یا ژ3

ژ3 (نسخه غیرنظامی)

پیش از هرچیز توجه داشته باشید بر اساس تعریف سلاح های تهاجمی که در ابتدای مقاله بیان شد، این سلاح با توجه به کالیبر 7.62*51 خود، در رده ی سلاح های تهاجمی قرار نمی گیرد، بلکه از آن به عنوان یک battle rifle یاد میشود. اما استفاده ی کلی این سلاح دست کم در نیروهای مسلح یا به طور به خصوص ارتش جمهوری اسلامی ایران تا حد زیادی همان نقش سلاح های تهاجمی است فلذا به بررسی این سلاح در همین نقش میپردازیم.

بتل رایفل ژ3 یا HK G3 ساخت شرکت آلمانی هکلر اند کخ، سلاح سازمانی ارتش کشورمان از زمان پهلوی تا کنون است. این سلاح از عملکرد فشار مستقیم گاز باروت تاخیر با غلطک یا roller delayed blowback استفاده کرده و از خشاب 20 تیری تغذیه میشود.

این سلاح نیز همانند سلاح کلاش در زمان خود موفقیت هایی کسب کرد اما باز هم نگاهی به سلسله جایگزینی آن در کشور زادگاه یعنی آلمان نشان دهنده ی جایگاه این سلاح در دنیای امروز است، کشور آلمان سلاح ژ3 را به عنوان سلاح سازمانی ارتش خود استفاده میکرد اما در سال 1997 یعنی 22 سال پیش این سلاح جای خود را به سلاح جدید G36 ساخت همان شرکت داد، خود سلاح G36 در ارتش آلمان چندین بار مورد بروزرسانی قرار گرفته و هم اکنون آخرین مدل این سلاح، G36A4 تحویل نیروهای آلمانی شده است و با این وجود، هم اکنون در سال 2018 ارتش آلمان امتحانات نهایی جایگزینی سلاح جی 36 را نیز آغاز کرده و نهایتا این سلاح در سال 2020 به طور کامل با یکی از سلاح های ارائه شده توسط شرکت های راین متال و اشتایر(STM 556)  و یا هکلر اند کخ (HK433 و یا HK416) جایگزین خواهد شد، که یعنی سلاح ژ3 ما حداقل 3 نسل از میادین جنگ امروزی عقب هست.

G36A4 آخرین مدل G36 پیش از جایگزین شدن

این سلاح متاسفانه به قدری طرح منسوخی دارد که حتی آپگرید آن با نصب ریل و اپتیک ها نیز از لحاظ اقتصادی و عملیاتی به صرفه نبوده و اگرچه می توان نیم نگاهی به آن به عنوان یک سلاح DMR یا تیرانداز دقیق در سطح گروه در صورت تقویت دقت لوله و نصب دوربین های جدید به آن داشت، بخاطر وجود سلاح SVD (که همین نقش را ایفا میکند) در خدمت و در سطح انبوه، انجام چنین کاری منطقی و عاقلانه نیست و تنها گزینه ی پیش رو جایگزینی کامل و کنارگذاری این سلاح است؛ چنانچه کشور های همسایه مان از جمله پاکستان، ترکیه و عربستان سعودی که همگی روزگاری کاربر این سلاح بودند، همگی یا به طور کامل این سلاح را از خدمت خارج کرده اند و یا در حال جایگزینی آن هستند.

ژ3 در قالب سلاح DMR در خدمت ارتش آلمان که خیلی زود با HK 417 جایگزین شد

مشخصات فنی HK G3A3 مورد استفاده اجا

کالیبر: 7.62*51 ناتو

وزن: 4.5 کیلوگرم

طول: 102 سانتی متر

طول لوله: 17.7 اینچ

ظرفیت خشاب: 20 و 30 تیر

برد مفید: 400 متر

نرخ آتش: 500 گلوله بر دقیقه

سرعت دهانه: 800 متر بر ثانیه

4. اسلحه ی تهاجمی CQ 5.56

CQ5.56

آخرین مدل سلاح های تهاجمی مورد استفاده در سطح نسبتا انبوه در کشور ما اسلحه ی CQ 5.56 ساخت نورینکوی چین است. این سلاح یک کپی مستقیم بدون لیسانس (مهندسی معکوس شده) از اسلحه ی M16A1 آمریکایی است که البته با کیفیت بسیار پایین تری نسبت به مدل اصلی M16 ساخته شده و طبیعتا ارزان تر از آن هم عرضه میشود.

برای بررسی بهتر این سلاح بهتر است ابتدا نگاهی به خود M16 داشته باشیم. سری M16 و یا به طور کل خانواده ی AR15 های ساخته ی جناب یوجین اشتونر یکی از بهترین طرح های سلاح های تهاجمی زمان ماست، این سلاح بسیار سبک دارای ارگونومی فوق العاده بالا و ایده آل ترین کنترل هاست و همچنین از کالیبر بسیار موفق و موثر 5.56*45 استفاده میکند، به سبب همین برتری ها سلاح M4 از آخرین مدل های خانواده AR 15، هنوز در ارتش ایالات متحده در حال خدمت است. اما نکات مهمی در خصوص سلاح های این خانواده وجود دارد، بر خلاف رقیب شرقی این سلاح ها، کلاشنیکف، که تمرکز در طراحی و عملکرد سلاح بر سادگی و آسانی ساخت و کار با سلاح است، سلاح M16 سلاحی پیچیده و با طراحی و ساخت بسیار ظریف تر است، به همین دلیل عموما هزینه و پیچیدگی ساخت یک قبضه از این سلاح حداقل دو برابر یک قبضه سلاح کلاش است.

سلاح های خانواده AR 15 از عملکرد فشار مستقیم گاز باروت معروف به direct impingement یا اختصارا (DI) استفاده میکنند که گاز باروت را مستقیما به آلات متحرکه سلاح می رساند و با انبساط این گازها آلات متحرکه و گلنگدن به عقب حرکت  کرده و سلاح مسلح میشود، این روش مسلح سازی اگرچه نسبتا ساده و به لحاظ بازدهی گاز کاملا مناسب است اما به لحاظ دوام پذیری دقیقا بهترین نیستند، مشکل این سیستم ورود گاز های کثیف داخل عملکرد اصلی سلاح است که به مرور و با عدم نظافت صحیح و یا در شرایط نگهداری نامناسب احتمالش وجود دارد که باعث گیر در سلاح شود.در این خصوص البته بزرگنمایی های بسیاری بالاخص هنگام مقایسه ی AR ها با AK ها انجام می شود و مثلا گفته میشود که با اندکی گرد و خاک AR ها گیر خواهند کرد و راحت از کار می افتد و… ولی در حقیقت سیستم گازی AR ها در صورت تولید با کیفیت بالا و بودن در خدمت نیرویی آموزش دیده بسیار دوام پذیر و فوق العاده ایده آل است.

نمای حدودی از نحوه عملکرد گازی فشار مستقیم DI

حال منظور از این توضیحات در خصوص سیستم مسلح سازی AR ها چه بود؟

منظور این است که یک AR 15 دوام پذیر و با دقت که در بهترین حالت خود در میدان نبرد حاضر شود با صرف هزینه به دست می آید. ممکن است در طرح برخی سلاح ها که ارزانی و سادگی از اهداف اصلی توسعه شان است نظیر AK ها شما بتوانید در برخی جاها کیفیت تولید را برای کاهش هزینه پایین بیاورید و تا حدی از زیر این کار قسر در بروید ولی در طرح پیچیده و ظریفی نظیر ar 15 انجام چنین کاری نتیجه اش سلاحی بلا استفاده است!

کاهش کیفیت تولید برای ارائه ی ارزان تر اساسا تمام هدف چینی ها از تولید داخلی سلاح های موفق است، چینی ها اینکار را با سلاح کلاش و با M16 انجام داده و هدف اصلیشان تولید ارزان تر این سلاح ها برای صادرات به کشور های دیگر بوده است و هیچ کدام در خود چین به کار گرفته نشدند و سطح خریداری و به کار گیری این دو کپی چینی شاهدیست بر ادعای ما که یک نسخه ارزان تر از کلاش شاید کارایی داشته باشد، اما نسخه ارزان تر M16 هرگز کارایی کافی را نخواهد داشت.

سی کیو5.56 در دست تیپ صابرین سپاه پاسداران

ایران هم سلاح type 56 که کپی ارزان تر چینی کلاش است و هم چند سال بعد CQ 5.56 را از چین خریداری کرد، سلاح cq البته با توجه به قیمت بالاترش در سطح انبوهی خریداری نشده و تنها برای مجهز کردن چند تیپ، عمدتا تیپ های اصطلاحا نیرو ویژه تهیه شد. تیپ 65 ارتش پس از چند تست از قبول این سلاح خودداری کرد ولی تیپ صابرین سپاه پاسداران احتمالا یا از سر نبود انتخاب دیگر و یا بخاطر نبود دانش و آزمایش های کافی این سلاح را به خدمت گرفت.

اندکی بعد این سلاح عمدتا با نصب دوربین های بزرگنمایی بالا در دستان این نیروها و نیروهای حزب الله و دیگر گروه های تحت حمایت ایران برای استفاده در قالب یک DMR دیده شد، علت این استفاده را میتوان به قولی ندید بدید بودن نیروهای ایرانی بیان کرد، خانواده ی AR 15 همیشه به داشتن دقت بسیار بالاتر نسبت به کلاش معروف بوده اند به طوری که گفته میشود به طور میانگین یک AR خوب دقتی 1.5 تا 2 برابر دقت کلاش های معمولی را داراست، این احتمال میرود که پس از مدتی استفاده از این سلاح بخاطر دقت بسیار بالاتری که نسبت به کلاش های درخدمت، ارائه می داده است نیروها آن را مناسب در نقش DMR و حتی اسنایپر رایفل تصور کرده باشند که البته با استاندارد های امروزه صد البته این سلاح مناسب چنین نقشی نیست.

اسلحه cq با کاستوم ساده شامل قنداق جدید و دوربین در دست یکی از نیرو های حزب الله برای استفاده به عنوان DMR

صنایع دفاع همچنین این سلاح را بدون لیسانس و به صورت کپی مهندسی معکوس شده تحت نام صیاد 5.56 تولید می کند و چندین ارتقاء نظیر نصب ریل پیکاتینی و تعویض قنداق نیز روی آن دیده شده که البته چنگی به دل نمیزند چرا که ریل ها با بدنه ی سلاح یکی نبوده و در واقع به طور جداگانه روی آنها نصب شده اند که قابلیت نگهداری هم محوری یا اصطلاحا صفر دوربین های نصب شده روی آن ها را زیر سوال میبرد.

 

اسلحه صیاد 5.56 ارتقاء یافته

مشخصات فنی سلاح نورینکو CQ 5.56

کالیبر: 5.56*45 ناتو

وزن: 2.9 کیلوگرم

طول: 98 سانتی متر

طول لوله: 20 اینچ

ظرفیت خشاب: 20/30 تیر

برد مفید: 400 متر

نرخ آتش: 00 9گلوله بر دقیقه

سرعت دهانه: 990 متر بر ثانیه

و در آخر سلاح های توسعه یافته درون کشور:

اسلحه مصاف

درون کشور ما تقریبا هر یکی دو سال یک سلاح انفرادی جدید معرفی میشود، از سلاح های بولپاپ خیبر و سما تا فاتح و ذوالفقار و مصاف. این سلاح ها اما گرچه شاید در آینده در مقالات دیگری به آن ها بپردازیم ولی در مقاله ی سلاح های تهاجمی مورد استفاده ایران جایی ندارند. دلیل آن نیز بسیار ساده است؛ تا به امروز هیچکدام از این سلاح ها مورد استفاده ی نیروهای ایرانی واقع نشده اند.علیرغم وعده های هر ساله در خصوص بکارگیری این سلاح ها و تولید انبوه آن ها، هیچ کدام از این سلاح ها طی 20 سال اخیر به تولید و به کارگیری انبوه نرسیده و تنها استفاده ی آن ها حضورشان در نمایشگاه های نظامی هر سال است.

در نهایت توجه داشته باشید وهله ی اول خرید یا توسعه و تولید یک سلاح جدید احساس نیاز است، تا وقتی که فرماندهان ارتش ژ3 توپ دستی را سلاح مناسب و کارآمد بدانند و فرماندهان سپاه به کلاش ها و نورینکو ها سلاح های پیشرفته ی امروزی بگویند و اساساٌ نیازی درون نیرو های مسلح به یک سلاح جدید حس نشود مانند 30 سال گذشته وضع بدون تغییر خواهد گذشت.

جمع بندی:

4 سلاح بالا که معرفی کردیم تنها 4 سلاح تهاجمی هستند که در خدمت نیرو های مسلح ایرانند، هر 4 سلاح خارجی و خریداری شده اند اما همه ی آن ها درون کشور و توسط صنایع دفاع تولید می شوند، اسلحه تایپ 56 چینی با نام کلاش 7.62 یا KL7، سلاح G3 با نام ژ3، اسلحه AK 103 با نام AK 133 و CQ 5.56 با نام صیاد 5.56. همانطور که در طول معرفی و بررسی مشخص است تمامی این سلاح ها کاملا منسوخ و در میدان های نبرد امروزی بی ارزش هستند و نیاز به خرید و یا تولید تحت لیسانس یک سلاح تهاجمی جدید و کارآمد درون نیروهای مسلح ما به شدت وجود دارد.

البته نکته ی جالبی هم در خصوص دو سلاح سی کیو و تایپ 56 و تولیدشان در کشور ما وجود دارد، اگرچه خرید این سلاح ها بخاطر ارزانی را شاید بتوان تا حدی درک کرد، اما تولید بومی این سلاح های بسیار بی کیفیت، عملی به شدت سوال برانگیز است. سلاح تایپ 56 در دنیا معروف به بی کیفیت ترین و بدترین کپی از میان صد ها کپی کلاش است. حتی گروهک های تروریستی هم از استفاده از این سلاح خودداری می کنند. شاید بهترین توصیف حال این سلاح یک اصطلاح معروف ایرانی باشد که میگوید: “جلوی بچه بندازی پس میزنه”. همین وضع عیناً برای سلاح سی کیو نیز صادق است.

سوالی که پیش می آید این است اگر قصد مهندسی معکوس و تولید داخلی چنین سلاح هایی بود چرا به جای مراجعه به نسخه اصلی AKM روسی و M16 آمریکایی، این کپی از یک کپی بی کیفیت چینی انجام شده است.

رهبر گروه تروریستی مالهاما تاکتیکال و نظرش درمورد کلاش های چینی در یک ویدیوی اینترنتی: « همچنین چند مدل کلاش های چینی و قطری و برخی مدل های دیگر هستند که کاملا آشغالند، حتی اگر به من پول هم بدهید از آن ها استفاده نخواهم کرد».

یک مورد دیگر که باید در نظر داشته باشید کار های جزیره ای و تک موردی است، احتمالا در صحبت با نیروهای نظامی بعضا به گوشتان بخورد که بله ما M4 آمریکایی اصل در کشور داریم یا حتی سلاح های پیشرفته و مدرن تر مانند FN scar، چیزی که باید در نظر داشته باشید این است که به دست آوردن یک یا دو عدد از هر نوع سلاح انفرادی در دنیای امروز کار عجیبی نیست، گروهک های تروریستی هم به طرق مختلف چه قاچاق و چه از طریق نظامیان آمریکایی حاضر در منطقه برخی از این سلاح های نوین را تک و توک در اختیار دارند، اما داشتن یک قبضه اسکار، طالبان را تبدیل به یک نیروی نظامی پیشرفته و مقتدر نمیکند. داشتن سلاح های تهاجمی پیشرفته هنگامی ارزش دارد که حداقل یک تیپ از نیروهای ویژه کشور کاملا به آن مجهز شوند.

نوشته شده برای سایت جنگاوران https://jangaavaran.ir

برای عضویت در اینستاگرام جنگاوران اینجا را کلیک کنید

مقالات مشابه

چرا ایران به دنبال خرید سوخو30 است؟

جنگنده های موجود در ایران

ناوهای جنگی و شناورهای موجود در نیرو های مسلح ایران 

بالگردهای موجود در نیروهای مسلح ایران

تانک های موجود در خدمت نیرو های مسلح ایران

هواپیماهای ترابری و اموزشی موجود در ایران 

توپها و راکتهای توپخانه ای موجود در ایران 

موشک های بالستیک موجود در ایران 

موشک های هوا به هوای موجود در ایران 

تسلیحات هواپرتاب موجود در ایران

نوشته های مشابه

‫2 نظرها

  1. یه درخواست از نویسنده عزیز دارم
    لطفا نام یک یا چند سلاح مناسب برای جایگزینی سلاح های قدیمی را در آخر این مقاله بنویسید.

  2. سلام و خسته نباشید به شما
    مقالتون فوق الاده بود.
    من هم حوزه ی جنگ افزار رو به عنوان اوقات فراغت دنبال می کنم و مقاله ی شما واقعا تمیز و زیبا نوشته شده.
    متاسفانه الان تو ایران همه هنوز از جی سه و دراگنو و دوشکا و کلاش صحبت می کنن و نمی دونن که این سلاح ها نه تنها الان بلکه‌ تا 10، 20 سال پیش عتیقه و نوستالوژی محسوب می شدن.
    و خفن ترین پیستول ها تو ایران یه گلاک هفده هست و برتا و ام نوزده یازده اصلا کسی تو ایران سلاح مدرن نمی شناسه.

دکمه بازگشت به بالا
بستن
بستن