نویسنده:حمید اسماعیل پور
چند ماه پیش یک درگیری کوتاه یا به عبارت دیگر یک جنگ چند روزه بین هند و پاکستان رخ داد که اخبار مربوط به آن در کانال جنگاوران انتشار یافته و یک مقاله ی تخصصی در مورد جنگ های بین هند و پاکستان نیر در وبسایت جنگاوران منتشر شد.
پس از پایان جنگ چند روزه نیروی هوایی هند ادعا کرد که در شب اول شروع درگیری چهار فروند سوخو 30 ام کی آی هندی مورد رهگیری دو فروند اف 16 بلاک 52 پاکستانی قرار گرفته اند و در آن لحظات چهار تیر موشک هوا به هوای AIM 120 آمرام مدل C به سمت جنگنده های سوخو 30 هندی شلیک میشود و این جنگنده ها به وسیله ی پاد های اخلالگر جنگ الکترونیک خود موشک ها را منحرف میکنند. ابتدا کسی این ادعای هندی ها را باور نکرد و نگاهی همچون نگاه به سینمای بالیوود هندوستان بر این موضوع حاکم بود تا اینکه نیروی هوایی هند در یک نشست خبری با اصحاب رسانه ، گذشتن یه چیز نورانی (تقریبا چیزی شبیه به موشک) در تاریکی شب از کنار یک هواپیما را به آنان نشان داده و ادعا کرده اند که این ویدئو توسط سوخو 30 ضبط شده است. فردای آن روز نیروی هوایی پاکستان اعلام کرد که نیروی هوای هند دروغ گفته است و اولاً فقط یک فروند سوخو 30 در شب اول مورد رهگیری قرار میگیرد نه چهار فروند، دوماً همان سوخو 30 نیز با آتش جنگنده ی پاکستانی سرنگون میشود و سوماً جنگنده ی پاکستانی که سوخو 30 را رهگیری و نابود کرده اف 16 نبوده بلکه جی اف 17 پاکستانی بوده و در اثبات حرفشان تصاویری از یک جی اف 17 تندر پاکستانی را با کیل مارک سوخو 30 هندی به خبرنگاران نشان دادند!!!
اما نظر شخصی من این است که ادعای پاکستان درست نیست و حرف هندی ها قابل قبول تر است اما چرا پاکستان اسرار دارد که سوخو30 را با جی اف 17 سرنگون کرده! برای دانستن پاسخ این سوال مقاله ی “شکارچی میگ 21” را در همین سایت بخوانید. پاکستان بسیار تلاش میکند که چند پیروزی هوایی برای جی اف 17 از هر کجا که شده دست و پا کند. و برای کسب این پیروزی های خیالی، خود را به آب و آتش میزند. و گاه حتی باعث رفتن آبروی خودش نیز میشود. برای مثال در اطراف جنگنده ی میگ21 هندی سرنگون شده لاشه ی یک تیر موشک آمرام پیدا شده و به نمایش در آمد و حتی شماره ی ریجیستری این موشک نیز تایید شد که از موشک های آمریکایی فروخته شده به پاکستان بود اما پاکستان کیل مارک آن میگ21 را بر روی جی اف 17 زده است!!!
در نهایت دو هفته ی پیش از یک پچ جدید برای خلبانان سوخو 30 نیروی هوایی هند رونمایی شد که در آن موشک آمرام از کنار جنگنده ی سوخو 30 میگذرد و سوخو را سرنگون نمیکند. نیروی هوایی هند اعلام نکرده که کدام پاد اخلالگر سوخو 30 ها را از دست اف 16 و آمرام نجات داده است، اما در پچ جدید پاد هایی بر نوک هر دو بال نصب است که اولاً بسیار شبیه به پاد های خیبینی هستند و دوماً به شکل دو تایی یعنی در نوک هر دو بال حمل میشوند و خیبینی نیز یک پاد اخلالگر دوقلو است.
در بالای این پچ نوشته avenger به معنای انتقام گیرنده. (نظر شخصی من: احتمالا منظور هندی ها اینه که جریان تموم نشده و سوخو30 های ما انتقام میگ21 سرنگون شده رو خواهند گرفت)
و در وسط پچ نوشته شده su30mki AMRAAM dodger یعنی سوخو30 شرمنده کننده ی آمرام یا خجالت دهنده ی آمرام.
پایینش هم که همون جمله ی معروف ارتش ها یعنی برای دفاع از ملت.
دیدن این پچ شدیداً من را ترغیب کرد تا ببینم این پاد اخلالگر روسی چیست.
پس از پایان جنگ چند روزه نیروی هوایی هند ادعا کرد که در شب اول شروع درگیری چهار فروند سوخو 30 ام کی آی هندی مورد رهگیری دو فروند اف 16 بلاک 52 پاکستانی قرار گرفته اند و در آن لحظات چهار تیر موشک هوا به هوای AIM 120 آمرام مدل C به سمت جنگنده های سوخو 30 هندی شلیک میشود و این جنگنده ها به وسیله ی پاد های اخلالگر جنگ الکترونیک خود موشک ها را منحرف میکنند. ابتدا کسی این ادعای هندی ها را باور نکرد و نگاهی همچون نگاه به سینمای بالیوود هندوستان بر این موضوع حاکم بود تا اینکه نیروی هوایی هند در یک نشست خبری با اصحاب رسانه ، گذشتن یه چیز نورانی (تقریبا چیزی شبیه به موشک) در تاریکی شب از کنار یک هواپیما را به آنان نشان داده و ادعا کرده اند که این ویدئو توسط سوخو 30 ضبط شده است. فردای آن روز نیروی هوایی پاکستان اعلام کرد که نیروی هوای هند دروغ گفته است و اولاً فقط یک فروند سوخو 30 در شب اول مورد رهگیری قرار میگیرد نه چهار فروند، دوماً همان سوخو 30 نیز با آتش جنگنده ی پاکستانی سرنگون میشود و سوماً جنگنده ی پاکستانی که سوخو 30 را رهگیری و نابود کرده اف 16 نبوده بلکه جی اف 17 پاکستانی بوده و در اثبات حرفشان تصاویری از یک جی اف 17 تندر پاکستانی را با کیل مارک سوخو 30 هندی به خبرنگاران نشان دادند!!!
اما نظر شخصی من این است که ادعای پاکستان درست نیست و حرف هندی ها قابل قبول تر است اما چرا پاکستان اسرار دارد که سوخو30 را با جی اف 17 سرنگون کرده! برای دانستن پاسخ این سوال مقاله ی “شکارچی میگ 21” را در همین سایت بخوانید. پاکستان بسیار تلاش میکند که چند پیروزی هوایی برای جی اف 17 از هر کجا که شده دست و پا کند. و برای کسب این پیروزی های خیالی، خود را به آب و آتش میزند. و گاه حتی باعث رفتن آبروی خودش نیز میشود. برای مثال در اطراف جنگنده ی میگ21 هندی سرنگون شده لاشه ی یک تیر موشک آمرام پیدا شده و به نمایش در آمد و حتی شماره ی ریجیستری این موشک نیز تایید شد که از موشک های آمریکایی فروخته شده به پاکستان بود اما پاکستان کیل مارک آن میگ21 را بر روی جی اف 17 زده است!!!
در نهایت دو هفته ی پیش از یک پچ جدید برای خلبانان سوخو 30 نیروی هوایی هند رونمایی شد که در آن موشک آمرام از کنار جنگنده ی سوخو 30 میگذرد و سوخو را سرنگون نمیکند. نیروی هوایی هند اعلام نکرده که کدام پاد اخلالگر سوخو 30 ها را از دست اف 16 و آمرام نجات داده است، اما در پچ جدید پاد هایی بر نوک هر دو بال نصب است که اولاً بسیار شبیه به پاد های خیبینی هستند و دوماً به شکل دو تایی یعنی در نوک هر دو بال حمل میشوند و خیبینی نیز یک پاد اخلالگر دوقلو است.
در بالای این پچ نوشته avenger به معنای انتقام گیرنده. (نظر شخصی من: احتمالا منظور هندی ها اینه که جریان تموم نشده و سوخو30 های ما انتقام میگ21 سرنگون شده رو خواهند گرفت)
و در وسط پچ نوشته شده su30mki AMRAAM dodger یعنی سوخو30 شرمنده کننده ی آمرام یا خجالت دهنده ی آمرام.
پایینش هم که همون جمله ی معروف ارتش ها یعنی برای دفاع از ملت.
دیدن این پچ شدیداً من را ترغیب کرد تا ببینم این پاد اخلالگر روسی چیست.
خیبینی نام یک رشته کوه و بزرگترین قله ی این رشته کوه است که در شبه جزیره کولا ی روسیه در نزدیکی قطب شمال قرار دارد. خیبیینی جدیدترین سیستم سخت افزاری-نرم افزاری روس ها برای مبارزه با رادار ها و رادیوالکترونیک دشمن است. این پاد اخلالگر در تمام هواپیماهای مدرن روسیه قابل نصب میباشد.
رسانه های روسی ادعا کرده اند اخیرا این سیستم جنگال تحت آزمون های پیشرفته و منظم نیروی هوایی و نیروی دریایی روسیه قرار گرفته و با نتایج خیره کننده یی از این آزمایشات سربلند بیرون آمده و در هر دو نیروی هوایی و دریایی به کار گرفته خواهد شد. این آزمون ها در منطقه ی بوریاثا ی روسیه انجام شده است. ظاهراً روسیه در این منطقه یک میدان جنگ واقعی را باز سازی کرده بود و سامانه های دفاعی مختلفی را در میدان آزمون های این پاد اخلالگر مستقر کرده بوده و آزمایشها در شرایطی که تا حد امکان به یک میدان واقعی جنگی شبیه بود انجام شده و موفقیت آمیز بوده است.
رسانه های روسی ادعا کرده اند اخیرا این سیستم جنگال تحت آزمون های پیشرفته و منظم نیروی هوایی و نیروی دریایی روسیه قرار گرفته و با نتایج خیره کننده یی از این آزمایشات سربلند بیرون آمده و در هر دو نیروی هوایی و دریایی به کار گرفته خواهد شد. این آزمون ها در منطقه ی بوریاثا ی روسیه انجام شده است. ظاهراً روسیه در این منطقه یک میدان جنگ واقعی را باز سازی کرده بود و سامانه های دفاعی مختلفی را در میدان آزمون های این پاد اخلالگر مستقر کرده بوده و آزمایشها در شرایطی که تا حد امکان به یک میدان واقعی جنگی شبیه بود انجام شده و موفقیت آمیز بوده است.
خیبینی ال 175 وی (Khibini / L-175V) یک سیستم جنگ الکترونیک و ضد جنگ الکترونیکی برای هواپیمای مدرن نسل 4+ و 4++ روسی است. این سیستم برای مقابله با امواج راداری و همچنین امواج رادیویی دشمن طراحی شده. و میتواند با ایجاد تغییرات در امواج راداری و رادیویی در عملکرد آنها اخلال ایجاد کند. این پاد میتواند به شکل غیر مستقیم با سیگنال های راداری و رادیویی درگیر شود یعنی روی امواجی که در آسمان متساعد میشوند اخلال ایجاد کند و با شبیه سازی آن امواج منبع منتشر کننده ی سیگنال ها را سردرگم نماید و یا اینکه مستقیماً با منبع تابش سیگنال های دشمن درگیر شود (البته برای اینکه مستقیما با منبع رادار یا رادیوی دشمن بخواد درگیر بشه باید فاصله ش با اون منبع کمتر از 10 کیلو متر باشه چون پاد های جنگال حداکثر برد عملکردی 10 کیلومتر دارند). پاد با این توانایی یعنی تغییر پارامتر های سیگنال های منعکس شده در آسمان میتواند شناسایی هواپیمای روسی در آسمان را برای دشمن به تاخیر بیاندازد و در صورت شناسایی میتواند با ایجاد هدف کاذب در اطراف جنگنده ی اصلی رادار ها را مجبور به درگیری با هدفی که در واقع وجود خارجی ندارد بکند و در نهایت اگر دشمن بتواند با جنگال پیچیده ی این پاد مقابله کرده و جنگنده ی اصلی را شناسایی کند در محاسبه ی سرعت، جهت، ارتفاع، فاصله و زاویه ی حرکت جنگنده دچار مشکل میشود. و این عملکرد در نهایت باعث از دست رفتن زمان دشمن برای نابود کردن جنگنده ی روسی میشود و در این زمان از دست رفته، یا جنگنده ی روسی به اندازه ی کافی به دشمن نزدیک شده و میتواند آن را هدف قرار دهد و یا اینکه به اندازه ی کافی از دشمن دور شده و از دسترس سامانه ها و موشک های پدافندی خارج گردیده است.
اولین گام ها برای ساخت پاد اخلالگر خیبیینی در سال 1977 در موسسه تحقیقات رادیویی شوروی در شهر کالوگا برداشته شد. هدف اصلی این طرح ایجاد یک مجموعه ی سخت افزاری یکپارچه و قدرتمند جنگ الکترونیکی و ضد جنگ الکترونیکی برای همه نیروهای مسلح شوروی اعم از نیروی هوایی ، نیروی دریایی و پدافند هوایی بود. این موسسه تحقیقات رادیویی در کارنامه ی خود سابقه ی ساخت دو پاد اخلالگر قبلی شوروی را داشت. پس شوروی میتوانست مطمعن باشد که اولا پاد اخلالگری را که میخواهد در نهایت به دست میاورد و ثانیا حفاظت از اطلاعات این پاد به درستی انجام میشود (که این موضوع برای شوروی خیلی مهم بود) و غرب توانایی پی بردن به اطلاعات این پاد را ندارد.
طبق ادعای روس ها تحقیقات علمی مربوط به خیبینی در سال 1980 تحت شدید ترین تدابیر حفاظتی و امنیتی تکمیل گردیده و در سال 1982 اولین نمونه ی آن که تقریبا میتوان گفت نسخه ی پیشرفته تر و کامل تر دو پاد اخلالگر قبلی شوروی بود ساخته شد. در توسعه ی این سیستم از تجربیات به دست آمده از ساخت پاد جاذب امواج رادار سورپشن “Sorption” که روزی قرار بود بر روی سوخو27 شوروی نصب شود نیز استفاده شد. اسم های مختلفی برای نامگذاری این پاد پیشنهاد شد که در نهایت وزارت دفاع نام خیبینی را برای این پاد انتخاب کرد. شوروی از موسسه ی تحقیقات رادیویی خواسته بود که اطمینان حاصل کنند که این پاد اولاً در همه ی نیروی های این کشور (هوایی،دریایی و پدافندی) میتواند خدمت کند. دوماً روی تمامی جنگنده های حال حاظر شوروی و جنگنده هایی که در سال های آینده در شوروی ساخته خواهد شد قابل نصب باشد.
طبق ادعای روس ها تحقیقات علمی مربوط به خیبینی در سال 1980 تحت شدید ترین تدابیر حفاظتی و امنیتی تکمیل گردیده و در سال 1982 اولین نمونه ی آن که تقریبا میتوان گفت نسخه ی پیشرفته تر و کامل تر دو پاد اخلالگر قبلی شوروی بود ساخته شد. در توسعه ی این سیستم از تجربیات به دست آمده از ساخت پاد جاذب امواج رادار سورپشن “Sorption” که روزی قرار بود بر روی سوخو27 شوروی نصب شود نیز استفاده شد. اسم های مختلفی برای نامگذاری این پاد پیشنهاد شد که در نهایت وزارت دفاع نام خیبینی را برای این پاد انتخاب کرد. شوروی از موسسه ی تحقیقات رادیویی خواسته بود که اطمینان حاصل کنند که این پاد اولاً در همه ی نیروی های این کشور (هوایی،دریایی و پدافندی) میتواند خدمت کند. دوماً روی تمامی جنگنده های حال حاظر شوروی و جنگنده هایی که در سال های آینده در شوروی ساخته خواهد شد قابل نصب باشد.
اولین نمونه های خیبیینی برای نصب روی جنگنده ها ایده آل نبودند، چرا که وزن و اندازه ی آنها برای نصب در هواپیمای جنگنده بسیار سنگین و بزرگ بود. برای حل این مشکل موسسه ی تحقیقات رادیویی شوروی همکاری نزدیکی را با کمپانی سوخو تحت عنوان برنامه ی Rollan G. Martirosov شروع کرد. همکاری دو شرکت باعث به وجود آمدن محصولی با کد عملیاتی L-175V شد که همان پاد اخلالگر خیبینی امروزی است. چنین همکاری هایی در صنعت هوافضا کاملا عادی بوده و باعث هر چه بهتر شدن محصول نهایی میشود.
این همکاری تنگاتنگ بین موسسه ی تحقیقات رادیویی و شرکت سوخو تا سال های پایانی دهه ی 80 ادامه یافت و طبق ادعای کارشناسان نظامی روسی محصول نهایی خیبینی در ابتدای دهه ی 90 آماده ی ورود به خدمت در نیروی های مسلح شوروی (بهتره بگیم روسیه چون عمر شوروی ملعون کفاف نداد تا خیبینی رو روی جنگنده هاش ببینه) شد.
این همکاری تنگاتنگ بین موسسه ی تحقیقات رادیویی و شرکت سوخو تا سال های پایانی دهه ی 80 ادامه یافت و طبق ادعای کارشناسان نظامی روسی محصول نهایی خیبینی در ابتدای دهه ی 90 آماده ی ورود به خدمت در نیروی های مسلح شوروی (بهتره بگیم روسیه چون عمر شوروی ملعون کفاف نداد تا خیبینی رو روی جنگنده هاش ببینه) شد.
خیبینی یک رقیب قدرتمند برای پاد های جنگ الکترونیک غربی است و تاثیر زیادی در افزایش قدرت جنگ الکترونیک نیروهای مسلح روسیه گذاشته است.
پس از فروپاشی رژیم شوروی و تشکیل حکومت جدید روسیه ، خوشبختانه این کشور دچار بحران پس از فروپاشی شد و این بحران اجازه ی عرض اندام را از صنایع جنگ افزار سازی این کشور گرفت. دیگر نه تانک، نه جنگنده، نه هلیکوپتر و نه هیچ جنگ افزار جدیدی در این کشور متولد نمیشد و بودجه ی نظامی روسیه به شدت کاهش پیدا کرده و قدرت نظامی که در زمان شوروی اولویت اول این مملکت محسوب میشد حتی تا اولویت دهم نیز تنزل یافت. به مرور زمان روسیه بحران پس از فروپاشی را پشت سر گذاشته و دوباره خیال ابرقدرت شدن به سرش زد به این ترتیب خیبینی خفته دوباره بیدار شده و در پاییز سال 2009 مراحل تست و ارزیابی اش را شروع کرد.
خیبینی ثابت کرده است که توانایی فوق العاده یی را به جنگنده ی حامل خویش میدهد. نیرو های مسلح روسیه هیچ اطلاعات خاصی را در مورد این پاد بروز نمیدهند و به جرات میتوان گفت اطلاعات مربوط به خیبینی در طبقه بندی حفاظتی در رده ی مسائل فوق سری قرار دارد.
(پیام نویسنده: دوستان عزیز، وقتی میگویند کارشناسان نظامی روس به این معنی نیست که آن ها افرادی نظامی هستند، نخیر معمولا اساتید دانشگاه ها در رشته های علوم سیاسی، حقوق بین الملل، تاریخ جهان و چنین رشته هایی هستند که در مورد مسائل نظامی کشورشان اطلاعات کافی داشته و صاحب نظر میباشند. اما تعداد معدودی از این کارشناسان توانایی دسترسی به بعضی اطلاعات خاصی را دارند که دیگران مانند خبرنگاران و مردم عادی از دسترسی به آن عاجزاند. و به عبارت دیگر فرمانده هان ارتش چیزی را که نمیخواهند جهانیان از زبان خودشان بشنوند را به این کارشناسان میگویند تا آنها در مصاحبه های داخلی و خارجی شان اعلام کنند پس نتیجه میگیریم خیلی هم حرف مفت نمیزنند)
اما کارشناسان نظامی روس همواره بر این نکته تاکید میکنند که پاد اخلالگر خیبینی بسیار فراتر از چیزی است که مردم عادی از آن خبر دارند و طی مراحل توسعه ی آن مرز های تکنولوژیکی روسیه جابجا شده است. آنها ادعا میکنند که این پاد مخصوص جنگ شبکه محور توسعه یافته و توانایی های مختلف و فوق العاده یی همچون مدیریت میدان نبرد هوایی را زمانی که بر روی یک جنگنده ی برتری هوایی و یا رهگیر نصب شده باشد را دارد به طوری که اطلاعاتی را که از رادار و اپتیک جنگنده و مرکز فرماندهی و کنترل زمینی میگیرد جمع آوری کرده و با محاسبه ی پارا متر های مختلف به دسته ی جنگنده های خودی دستور میدهد که چگونه با دسته ی جنگنده های دشمن درگیر شوند (مثلا کدام جنگنده ی خودی با کدام جنگنده ی دشمن درگیر شود و یا مثلا برای این درگیری از کدام موشکی که در دسترس دارد استفاده کند). و زمانی که بر روی یک جنگنده بمب افکن همچون سوخو 34 نصب شده باشد و به عمق خاک دشمن نفوذ کند این پاد میتواند پیام های رادیویی مختلفی را که خلبان به مرکز فرماندهی و کنترل خود ارسال میکند را در نهایت امنیت کد گزاری کرده و ارسال کند به نحوی که شناسایی این پیام های رادیویی برای دشمن امکان پذیر نباشد و در صورت شناسایی توانایی رمز گشایی را نداشته باشند و برعکس یعنی پیام های رادیویی مختلفی را که از مرکز فرماندهی و کنترل برای جنگنده ارسال میشود را در نهایت امنیت به جنگنده و خلبان برساند.
طبق گفته ی منابع و رسانه های روس این سیستم جنگ الکترونیکی از چیزی که در دهه ی 80 ساخته شده فاصله ی بسیار زیادی گرفته است به شکلی که بیشتر سخت افزار و نرم افزار این پاد بین سال های 2009 تا سال 2014 توسعه یافته اند.
منابع غربی احتمال میدهند که روسیه قبل از تجاوز آشکار به خاک اکراین خیلی به این پاد علاقه یی نداشته اما مشاهده ی کارایی آن در دریای سیاه که به شکل غیر مستقیم نیز توسط پنتاگون تایید شد باعث تولید عمده ی این پاد در روسیه شد.
پس از ورود روسیه به جنگ داخلی سوریه که یک میدان جنگ تمام عیار مدرن با حضور بهترین تجهیزات پدافندی جهان محسوب میشد به مرور زمان مشکلات و ایرادات جزئی این پاد نیز برطرف شده و امروزه تقریبا این سیستم جنگال کامل شده است.(پیام نویسنده: دوستان شاید بعد از خواندن عبارت “یک میدان جنگ تمام عیار مدرن با حضور بهترین تجهیزات پدافندی جهان” خندیده و بگویید که داعش پاتریوت داشت! تحریر الشام کورتال داشت! یا ارتش آزاد هاوک!؟ بله حق با شماست گروه های تروریستی و مخالفین بشار اسد هیچ سامانه ی پدافندی به درد بخوری نداشتند و در میادین نبرد امروزی شیلیکا و توپ23 و ایگلا پدافند حساب نمیشوند. اما ائتلاف جهانی ضد داعش به رهبری آمریکا تقریبا در هر شهری یک یا چند پایگاه مجهز داشتند که با بهترین سامانه های پدافندی غرب از آن ها حفاظت میشد و جنگنده های مختلف از اف ای 18 سوپر هورنت نیروی دریایی آمریکا که از روی ناو های هواپیما بر حاضر در دریای مدیترانه برمیخواستند تا رافال های نیروی دریایی فرانسه و اف 16 های اسرائیلی و حتی گاهی اف 22 های نیروی هوایی آمریکا که با بمب های هدایت ماهواره یی مقر ها، انبار ها و تاسیسات داعش را هدف قرار میدادند همواره در آسمان سوریه حضور داشتند و این یک فرصت فوق العاده و کم نظیر برای روسیه بود تا تجهیزاتش را در مقابل نیروهای غربی و ناتو بیازماید).
جنگ در سوریه برای روسیه یک فرصت استثنایی بود. چراکه نه تنها تجهیزات خود را به خوبی آزمایش کرد بلکه خلبانان خود را نیز به بهترین شکل ممکن تمرین داد تا بتوانند از سیستم های سخت افزاری و نرم افزاری خود، از جنگنده گرفته تا پاد و رادار و اپتیک جنگنده بهترین استفاده را ببرند طبق ادعای برخی منابع، خلبانان روسی که از جنگ سوریه به کشورشان برمیگردند برای سایر خلبان ها کلاس هایی برگزار کرده و تجربیات خود را در اختیار آنها نیز قرار میدهند.
نشریات و رسانه های تخصصی نظامی غربی اعم از سایت ها و مجلات معتبر اذعان دارند که روسیه در این چند سالی که در سوریه علیه مخالفان بشار اسد میجنگد، با حضور در کنار نیروهای ائتلاف غربی به رهبری آمریکا که آنها ضد داعش میجنگد یک جهش تکنولوژیکی عظیمی را تجربه کرده است. به عبارت دیگر روسیه از طروق مختف (یعنی جاسوسی های گوناگون) اطلاعاتی را از جنگ افزار های نوین غربی به دست آورده که اگر در سوریه حضور نداشت شاید با بیشتر آنها در جنگ جهانی سوم بین ناتو و خودش متوجه وجود آنها میشد.
خیبینی روی جنگنده های مدرن سوخوی روسی اعم از سوخو30 ، سوخو33 ، سوخو 34 و سوخو 35 دیده شده اما روی هیچکدام از جنگنده های میگ تا به امروز مشاهده نشده و احتمالا دلیل آن بزرگ و سنگین بودن خیبینی است که جنگنده های میگ29 یا میگ35 توانایی استفاده از آن را ندارند زیرا جنگنده های کوچکی هستند. زمزمه هایی به گوش میرسد که روسیه در حال ساخت نمونه ی کوچکتر خیبینی برای نصب بر روی جنگنده های کوچکتر خود همچون میگ35 است.
(پیام نویسنده: دوستان همونطور که میدونیم جنگنده های نسل پنجم برای اینکه رادار گریزی شون حفظ بشه مجبور هستند در پایلود های بیرونی خود هیچ چیزی را حمل نکنند و این شامل پاد های جنگ الکترونیک نیز میشود ، پس جنگنده های نسل پنج چگونه با جنگ الکترونیک دشمن مقابله میکنند و یا از جنگ الکترونیک بر علیه دشمن استفاده میکنند؟ به وسیله ی رادار های قدرتمندشان. بله جنگنده هایی همچون اف22 و اف35 با رادار های خاص و پیشرفته ی خود عمل جنگ الکترونیک و ضد جنگ الکترونیک را انجام میدهند (البته رادار پاکفا هم چنین قابلیتی دارد)، اما گویا روسیه تصمیم به ساخت مدل کوچکتر خیبینی گرفته که علاوه بر جنگنده های کوچک میگ ، توانایی حمل این پاد در دهلیز های داخلی جنگنده ی سوخو57پکفا را نیز داشته باشد ).
منابع غربی احتمال میدهند که روسیه قبل از تجاوز آشکار به خاک اکراین خیلی به این پاد علاقه یی نداشته اما مشاهده ی کارایی آن در دریای سیاه که به شکل غیر مستقیم نیز توسط پنتاگون تایید شد باعث تولید عمده ی این پاد در روسیه شد.
پس از ورود روسیه به جنگ داخلی سوریه که یک میدان جنگ تمام عیار مدرن با حضور بهترین تجهیزات پدافندی جهان محسوب میشد به مرور زمان مشکلات و ایرادات جزئی این پاد نیز برطرف شده و امروزه تقریبا این سیستم جنگال کامل شده است.(پیام نویسنده: دوستان شاید بعد از خواندن عبارت “یک میدان جنگ تمام عیار مدرن با حضور بهترین تجهیزات پدافندی جهان” خندیده و بگویید که داعش پاتریوت داشت! تحریر الشام کورتال داشت! یا ارتش آزاد هاوک!؟ بله حق با شماست گروه های تروریستی و مخالفین بشار اسد هیچ سامانه ی پدافندی به درد بخوری نداشتند و در میادین نبرد امروزی شیلیکا و توپ23 و ایگلا پدافند حساب نمیشوند. اما ائتلاف جهانی ضد داعش به رهبری آمریکا تقریبا در هر شهری یک یا چند پایگاه مجهز داشتند که با بهترین سامانه های پدافندی غرب از آن ها حفاظت میشد و جنگنده های مختلف از اف ای 18 سوپر هورنت نیروی دریایی آمریکا که از روی ناو های هواپیما بر حاضر در دریای مدیترانه برمیخواستند تا رافال های نیروی دریایی فرانسه و اف 16 های اسرائیلی و حتی گاهی اف 22 های نیروی هوایی آمریکا که با بمب های هدایت ماهواره یی مقر ها، انبار ها و تاسیسات داعش را هدف قرار میدادند همواره در آسمان سوریه حضور داشتند و این یک فرصت فوق العاده و کم نظیر برای روسیه بود تا تجهیزاتش را در مقابل نیروهای غربی و ناتو بیازماید).
جنگ در سوریه برای روسیه یک فرصت استثنایی بود. چراکه نه تنها تجهیزات خود را به خوبی آزمایش کرد بلکه خلبانان خود را نیز به بهترین شکل ممکن تمرین داد تا بتوانند از سیستم های سخت افزاری و نرم افزاری خود، از جنگنده گرفته تا پاد و رادار و اپتیک جنگنده بهترین استفاده را ببرند طبق ادعای برخی منابع، خلبانان روسی که از جنگ سوریه به کشورشان برمیگردند برای سایر خلبان ها کلاس هایی برگزار کرده و تجربیات خود را در اختیار آنها نیز قرار میدهند.
نشریات و رسانه های تخصصی نظامی غربی اعم از سایت ها و مجلات معتبر اذعان دارند که روسیه در این چند سالی که در سوریه علیه مخالفان بشار اسد میجنگد، با حضور در کنار نیروهای ائتلاف غربی به رهبری آمریکا که آنها ضد داعش میجنگد یک جهش تکنولوژیکی عظیمی را تجربه کرده است. به عبارت دیگر روسیه از طروق مختف (یعنی جاسوسی های گوناگون) اطلاعاتی را از جنگ افزار های نوین غربی به دست آورده که اگر در سوریه حضور نداشت شاید با بیشتر آنها در جنگ جهانی سوم بین ناتو و خودش متوجه وجود آنها میشد.
خیبینی روی جنگنده های مدرن سوخوی روسی اعم از سوخو30 ، سوخو33 ، سوخو 34 و سوخو 35 دیده شده اما روی هیچکدام از جنگنده های میگ تا به امروز مشاهده نشده و احتمالا دلیل آن بزرگ و سنگین بودن خیبینی است که جنگنده های میگ29 یا میگ35 توانایی استفاده از آن را ندارند زیرا جنگنده های کوچکی هستند. زمزمه هایی به گوش میرسد که روسیه در حال ساخت نمونه ی کوچکتر خیبینی برای نصب بر روی جنگنده های کوچکتر خود همچون میگ35 است.
(پیام نویسنده: دوستان همونطور که میدونیم جنگنده های نسل پنجم برای اینکه رادار گریزی شون حفظ بشه مجبور هستند در پایلود های بیرونی خود هیچ چیزی را حمل نکنند و این شامل پاد های جنگ الکترونیک نیز میشود ، پس جنگنده های نسل پنج چگونه با جنگ الکترونیک دشمن مقابله میکنند و یا از جنگ الکترونیک بر علیه دشمن استفاده میکنند؟ به وسیله ی رادار های قدرتمندشان. بله جنگنده هایی همچون اف22 و اف35 با رادار های خاص و پیشرفته ی خود عمل جنگ الکترونیک و ضد جنگ الکترونیک را انجام میدهند (البته رادار پاکفا هم چنین قابلیتی دارد)، اما گویا روسیه تصمیم به ساخت مدل کوچکتر خیبینی گرفته که علاوه بر جنگنده های کوچک میگ ، توانایی حمل این پاد در دهلیز های داخلی جنگنده ی سوخو57پکفا را نیز داشته باشد ).
روزنامه روسی ایزوستیا “Izvestia” در مقاله یی که اخیرا چاپ کرده ادعا نموده مدل جدیدی از خیبینی در حال توسعه است که در صورت عملیاتی شدن تمام سامانه های پدافند هوایی کشور های عضو پیمان آتلانتیک شمالی (ناتو) فلج خواهد شد. این روزنامه از مدل جدید با نام خیبینی یو (Khibiniy-U) نام برده است. این روزنامه در ادامه اضافه کرده که خیبینی یو دیگر نیازی به نصب به شکل دو تایی در جایگاه دو سر بال ها را ندارد و این پاد جدید به تنهایی و در جایگاه زیر بدنه نصب خواهد شد. این روزنامه در ادامه ی مقاله ی مفصل خود در باره ی خیبینی گفته که زمانی که خیبینی یو تولید شود دیگر نیازی نیست که هر جنگنده یی یک پاد اخلالگر را با خود حمل کند بلکه در یک گروه پروازی فقط یک جنگنده یک پاد خیبینی یو را در زیر جایگاه مرکزی بدنه خود حمل خواهد کرد و به وسیله ی آن پاد از کل دسته ی پروازی تا شعاع 20 کیلومتر محافظت خواهد نمود (پیام نویسنده: البته این ویژگی همه ی پاد های اخلالگره و توی یه دسته ی پروازی فقط یکیشون پاد حمل میکنه، اگه همهشون پاد حمل کنن دیگه چی میمونه برای مهمات!) این روزنامه در ادامه ی مقاله ی خود گفته که پس از ورود خیبینی یو به خدمت، آمریکا هر نمایشی را که شروع کند ، نقش اول آن نمایش روسیه خواهد بود. در پایان این گزارش نویسنده ادعا کرده که خیبینی یو آزمون های ارتش را پشت سر گذاشته و به زودی وارد چرخه ی تولید خواهد شد و 80 درصد پاد های خیبینی قبلی هم تا سال 2020 به مدل خیبینی یو ارتقا خواهد یافت.
(پیام نویسنده: دوستان این روزنامه ی روسی که به احتمال زیاد کیهان روسیه هست ادعا های عجیب و غریب دیگه یی هم کرده که چون خیلی مسخره ن من نمینویسم به عنوان نمونه گفته خیبینی یو حتی توان مقابله با ماهواره های نظامی رو هم داره!!!)مجلات و رسانه های نظامی غربی چندین بار ثابت کرده اند که ایالات متحده ی آمریکا در حال تکمیل سیستم جنگال ویژه یی است که توانایی سرکوب قدرت خیبینی را دارد. و همچنین چند تن از کارشناسان نظامی آمریکایی ادعا کرده اند که پاد سرکوبگر خیبینی در آمریکا ساخته شده و در حال تکمیل است و تا سال 2027 وارد خدمت خواهد شد.
(پیام نویسنده: دوستان این روزنامه ی روسی که به احتمال زیاد کیهان روسیه هست ادعا های عجیب و غریب دیگه یی هم کرده که چون خیلی مسخره ن من نمینویسم به عنوان نمونه گفته خیبینی یو حتی توان مقابله با ماهواره های نظامی رو هم داره!!!)مجلات و رسانه های نظامی غربی چندین بار ثابت کرده اند که ایالات متحده ی آمریکا در حال تکمیل سیستم جنگال ویژه یی است که توانایی سرکوب قدرت خیبینی را دارد. و همچنین چند تن از کارشناسان نظامی آمریکایی ادعا کرده اند که پاد سرکوبگر خیبینی در آمریکا ساخته شده و در حال تکمیل است و تا سال 2027 وارد خدمت خواهد شد.
سلام آقای تارخ این پاد قویتره یا NGJ؟
سلام به نظر ngj
سلام این اقای نویسنده خیلی جبهه گیره مثلا همین عبارت “خوشبختانه بعد از فروپاشی شوروی روسیه دچار بحران شد…” رو از کجا اورده؟؟؟!! مگه اینجا نماز جمعه است یا تسنیم و فارس و ….