ناوچه کلاس موگامی (もがみ)( Mogami)
تولید ژاپن
زیر بنای این کلاس توسط صنایع سنگین میتسوبیشی با پروژه داخلی (30FF) ایجاد شد .
پیش تر وزارت دفاع ژاپن بودجه ای در سال 2015 برای ایجاد یک شناور با بدنه فشرده و قابلیت چند منظوره در نظر گرفته بود؛ در نهایت هردوی این طرح ها باعث شد اژانس ( ATLA: Acquisition, Technology & Logistics Agency) شرکت های MIH (Mitsubishi Heavy Industries) و شرکت Mitsui Engineering and Shipbuilding را به عنوان پیمانکار و پیمانکار فرعی انتخاب کند و کار در قالب جدید از سر گرفته شود.
همچنین قرار شد پروژه بر اساس طرحی جدید از (30DX) پیگیری شود که در نهایت به ناوچه موگامی رسیده است.
قرار است از این ناوچه در نهایت تا سال 2032 بیست و دو فروند ( 22 ) وارد خدمت نیروی دریایی ژاپن شود
هدف از این پروژه ساخت یک شناور چند منظوره و کار امد برای نیرویدریایی ژاپن بود تا ضمن کاهش هزینه در افق دور دست توانایی های دفاعی این نیرو افزایش یافته و توان مقابله با تحدید رو به رشد چین را بیابد. این شناور توانایی انجام عملیات های نسبتا طولانی مدت را دارد در دریا پایدار است و میتوان اهدافی مانند مین گذاری معابر دریایی ، انتقال نیرو های عملیات ویژه ، گشت دریایی، عملیات امداد و نجات و عملیات رزمی را انجام دهد و تمام این موارد ضمن کاهش نفرات فعال در ان نسبت به شناور های هم رده و یا هم تناژ است که به واسطه افزایش اتوماسیون در کشتی و همچنین خلاقیت در جهت ترکیب بخش های نظارتی ان مانند ترکیب بخش کنترل عملیات و کنترل موتورخانه و… همگی در یک واحد است .
ابتدا قرار بود پروژه تحت طراحی 30FF باشد که نفرات ان 100 نفر بود از دکلی یک پارچه استفاده میکرد و برتری های کمتری نسبت به طراحی فعلی داشت اما برنامه ریزان ژاپنی با اشراف کامل بر این مسئله اقدام به باز طراحی طرح نموده و نسخه 30 DX را ایجاد نمودند .
طرح جدید برخلاف طرح قبلی توانست اصل پنهان کاری را بهتر پیاده سازد سیستم اوتوماسیون را فراگیر تر کند و از ابعاد ناوچه بکاهد و همچنین توان حمل ان را به 5500 تن برساند و سرعت ناوچه را تا فراتر از 30 گره معادل 56 کیلومتر بر ساعت ببرد ( سرعت بالایی در دریا به حساب می اید ) همچنین گفت شد در طراحی این سری (30DX) از درس های طراحی جنگنده شین شین 0 ان نیز ساخت صنایع سنگین میتسوبیشی است ) نیز استفاده شده تا بتواند بلوغ طراحی رادارگریز خود را بهتر نشان دهد . در کل با توجه به فرم طراحی مدرن شناور میتوان سطح مقطعی معقولی از ان انتظار داشت ضمن داشتن دکل یک پارچه و ان بخش استوانه ای انتهای ان که طبق گفته خود ژاپنی ها برای جلوگیری از تابش امواج بر روی ان بسیار کار شده است ، از یک سطح شیب دار در کناره شناور نیز سود میبرد .
توجه داشته باشید که منظور از رادار گریزی به معنای ناپدید شدن نیست بلکه منظور کاهش سطح مقطع ، دیر تر کشف شدن ، و هدف قرار گرفتن سخت تر است مخصوصا که ما درباره یک جنگنده سخن نمیگوییم و منظورمان یک کشتی چند ده متری با طول بیشتر از 100 متر
است که شما حتی اگر چشمانتان را هم ببندید از نزدیک متوجه حضورش خواهید شد .
در این ناوچه توجه بسیار زیادی به مفهوم اتوماسیون شده است و همچنین استفاده از تکنولوزی های مدرن مانند واقعیت افزوده شده است از این رو با توجه به سطح تکنولوژی بسیار بالاتر ناوشکن زامولات این ناوچه (30DX) را میتوان شبیه ترین شناور به ان دانست .
CIC(Combat information center)
در این ناوچه مجموع سیستم های مدیریتی در یک اتاق دایری مانند با مجموع بزرگی از صفحات نمایش امده که میتوانید ان را در شکل ببینید از صفحه نمایش پاناروما تا قابلیت واقعیت افزوده همگی باعث شده است که این سیستم که میتسوبیشی ان را (CIC یکپارچه و پیشرفته )مینامد باعث کاهش فزای اشغال شده و همچنین مدریت تعداد نفرات شود علاوه بر ان سیستم اتوماسیون باعث میشود کاربران با تمرکز بیشتری بر روب موارد مربوط به خود تمرکز کنند و کیفیت خود را در مامورت های بلند حفظ نمایند .( این اتاق را میتوان تجمیع بخش هایی مثل کنترل موتور و… در اتاق فرماندهی شناور دانست که طرحی جالبی است )
در بخش قوای متحرکه کشتی از سیستم CODAG متشکل از یک توربین گازی رولز رویس MT-30 و دو موتور دیزلی MAN 12V28/33D استفاده میکند ، که به ان اجازه رسیدن به سرعت بیشتر از 30 گره دریایی ( 56 کیلومتر بر ساعت ) را میدهد .
در بخش سنسور ها و رادار در جهت کاهش بازتاب رادار و استفاده مناسب از فضای موجود تلاش شده تا کشتی از یک دکل یکپارچه سود ببرد این بخش در بالای پل فرماندهی کشتی قرار دارد اما بر روی ان میتوان یک بخش استوانه مانند را دید که ان نیز یک دکل مجزا است که در طراحی ان سعی در کاهش سطح مقطع شده تا کشف کشتی دیر تر میسر شود
رادار اصلی این ناو یک رادار چند منظوره میتسوبیشی الکتریک OPY-2 ( جزئی از هلدینگ میتسوبیشی است ) از این رادار اطلاعات کمی موجود است ولی میدانیم یک رادار اسکن الکترونیکی فعال با قابلیت تصویر سازی سه بعدی و برد اعلامی 324 کیلومتر طرف هستیم که قابلیت تحت نظر گرفتن هوا و سطح را دارد (J/OPY-2 VSR برد بلند ) و (J/OPY-2 MFR برد متوسط ) با قابلیت سطح به سطح و سطح به هوا با برد 222کیلومتر.
سیستم J/OAX-3 که یک دوربین دید حرارتی برای کنترل اسلحه و جست و جوی هدف است و برد ان در نهایت به 83.3 کیلومتر میرسد
دوربین دید روزانه J/OAX-3 ویژوال ، مدیریت سلاح و کنترل و هدف یابی با برد 83.3 کیلومتر
سنسورهای میتسوبیشی الکتریک OAX-3EO/IR (Mitsubishi Electric) ( این بخش از هلدینگ میتسوبیشی کلور نیز میسازد ) که جز سیستم اخطار دهنده شناور است .
سونار ضد مین هیتاچی OQQ-11 به صورت فقط فعال با برد حداکثری 900 متر
سونار ضد زیردریایی NEC OQQ-25 (VDS/TASS)
VDS: سونار فعال/ غیر فعال ، عمق متغیر و برد حداکثری 44.4 کیلومتر
TASS: سیستم سونار ارایه غیر فعال بکسل شونده با برد حداکثریه 129.6 کیلومتر
و همچنین سیستم های UUV و USV به عنوان سیستم های مدرن ضد مین در بخش های انتهایی کشتی . این شناور همچنین از سیستم های J/NOLQ-3E [ضد جنگ الکترونیک ] و J/NOLQ-3E [جنگ الکترونیک ] در نقش جنگ الکترونیک و مکان یابی رادیویی و مقابله با اقدامات الکترونیک استفاده میشوند ، که این سیستم در این شناور در دکل یکپارچه مخفی شده است
شناور موگامی و دکل یکپارچه
تصویر مربوط به ناوشکن کلاس اکیزوکی
در مجموع در بخش الکترونیک میتوان شاهد بومی سازی عالی و استفاده گسترده از ادوات داخلی توسط نیروی دریایی ژاپن بود البته استفاده از رادار ها و سیستم های خارجی به خصوص امریکایی و یا فرانسوی ارزان تر و مطمئن تر بود اما ارتش ژاپن علاقه زیادی به بومی سازی ادوات و نشان دادن توان مهندسان ژاپنی دارد .
کنترل این سیستم و همچنین فرایند کاری بخش متحرکه همانند بخش عمده دیگری از تجهیزات به صورت الکترونیک در سیستم یکپارچه میدیریتی انجام میشود .
تسلیحات این شناور ۸ تیر موشک ضد کشتی ساخت ژاپن از مدل تایپ ۱۷ که یک موشک ضد کشتی کروز با سیستم هدایت رادار فعال با توان تهاجم زمینی به دلیل داشتن سامانه هدایت فرعی جی پی اس با برد 400 کیلومتر ، اژدرهای ژاپنی تایپ ۱۲ ، ۱۶ سلول پرتاب عمودی مارک ۴۱ برای پرتاب موشک های ضد هوایی تایپ ۰۳ ساخت ژاپن که در جلوی ناو پشت سر توپ127 م م سینه نصب شد را شامل میشود که یک موشک پدافند هوایی هدایت رادار فعال با برد 50 کیلومتر و سقف عمل 10 کیلومتر است که توان مقابله با موشک های ضد کشتی کروز را نیز دارد
علاوه بر تسلیهات داخلی از سیستم های خارجی نیز استفاده میکند مانند : یک توپ سینه 127 م م که به شکل معمول روی ناوشکن های امریکایی و ژاپنی نصب میشود و میتوان با ان توسط رادار بر ضد اهداف دریایی و هوایی اتش کرد و دارای سرعت اتش 20 گلوله بر دقیقه بوده و به دلیل مهمات های انفجار مجاورتی ان که در اسمان منفجر شده و موجی از ترکش را ایجاد میکند میتوان از ان بر علیه هر هدف پروازی استفاده کرد
سیستم تسلیحاتی ریموت استیل ورک 12.7 میلی متری(شامل دو مسلسل 12.7 م م برونینگ و دوربین های اپتیک حرارتی )
سامانه پدافند ضد موشک سی رم ساخت شرکت ریتون به تعداد یک عدد لانچر بالای اشاینه بالگرد که شامل 21 موشک پدافندی هدایت شونده فروسرخ با برد 10 کیلومتر میشود
و همچنین توان مین گذاری نیز دارد و میتواند مین روبی نیز کند ( بخشی از توان مد نظر فرماندهان ژاپنی برای تبدیل این ناومحافظ به یک کشتی چند منظوره)
ضمنا این ناوچه مانند بقیه ناو های جنگی مدرن از سیستم های جنگ الکترونیک و اخلال گر و سیستم دفاع نزدیک و چف ( در اخرین خط دفاعی) استفاده میکند .
ژاپن علاوه بر سفارشات خود برای این ناوچه برنامه صادرات نیز دارد که اولین سفارش دهنده خارجی ان کشور اندونزی بوده است که 4 فروند سفارش داده است و قرار است 4 فروند دیگر نیز سفارش دهد که سفارش اول در خاک زاپن و توسط میتسوبیشی و سفارش دوم در خاک اندونزی ساخته خواهد شد .
ناو های در حال خدمت
- JS Mogami(FFM-1)
- JS Kumano(FFM-2)
- JS Noshiro(FFM-3)
- JS Mikuma(FFM-4)
- JS Yahagi(FFM-5)
- JS Agano(FFM-6)
فروند 7 و 8 ساخته شده و در حال ازمایش هستند و نام ندارند فروند 9 و 10 نیز در حال ساخت هستند ولی همگی با کد FFM وارد خدمت خواهند شد FFM1 تا FFM22
اشیانه واتاقک کنترل فرود و برخاست هواگرد ( در سقف ان میتوان سیستم اطفای حریق را دید)
طول : 133 متر
عرض :16 متر
وزن فول لود : 5500 الا 6000 تن
تعداد خدمه : 90 نفر
تعداد در خدمت :6 عدد از 8 فروند ساخته شده
تعداد سفارش :22 فروند
هزینه ساخت هر عدد :387 میلیون دلار امریکا
نویسنده:BLACK
جهت آگاه شدن از آخرین مقالات سایت و مطالب نظامی به کانال جنگاوران در تلگرام بپیوندید
