ناوهای جنگی

ناوچه سنگین کلاس ادمیرال گریگوروویچ

ناوچه سنگین کلاس ادمیرال گریگوروویچ

در دهه 1990 ارتش روسیه دچار مشکل جدید بود که البته در دهه بعد خودنمایی میکرد. بسیاری از شناور های  رزمی این نیرو در سال های  بعد از سال 2000 به سن بالای می رسیدند  و این کشور  پول لازم برای جایگزین انها را نداشت. مشکل اساس در مورد شناورهای بزگ بود عملا بعد از جنگ سرد روسها  هیچ رزم ناو یا ناوشکنی را طراحی نکردند و تنها از سال 1991 به بعد حدود  10 رزم ناو و ناوشکن تحویل گرفتند که همگی در زمان شوروی توسعه یافته بود و اکثر انها در زمان فروپاشی در خط تولید بودن  و هیچ سفارش جدیدی  برای رزم ناو و یا ناوشکن در حکومت روسیه داده نشده بود

از این رو نیروی دریایی روسیه برای رقابت با امریکا که بیش از 62 ناوشکن (در مقابل 15 ناوشکن روسی) و بیش از 30 رزم ناو(در مقالب چهار رزم ناو روسی) یا باید ناوشکن خریداری میکرد ویا دست به توسعه   ناوچه های سنگین (ناو محافظتی) چند منظوره میزد. مشخصلا روسها راه دوم را برگزیدند. انها  عملا توان رزمی دریایی خود را در اقانوس ارام  و حتی اطلس به دلیل کاهش شناور های  بزرگ از دست داده بودند ولی این به معنی این نبود که انها تلاش  نکنند  در محدوده اب های خود و دریایی سیاه همچنان قدرت خود را حفظ کنند. از این رو دو پروژه همزمان اغاز شد یکی ناوچه  پروژه 22350  که برای عملیات  در اقیانوس  ارام طراحی شده بود و توان تهاجمی بیشتری داشت  و دیگری  پروژه 11356 که برای عملیات در دریای سیاه ساخته شده بود

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

از این رو روسها  برنامه ناوچه چند منظوره گشتی پرژه 61135 ام را اغازکردند  و اولین فروند ان در 2010 به اب انداخته شد و در سال 2016 وارد خدمت شد

ناو  جدید  با نام کلاس ادمیرال گریگوروویچ  شناخته می شود

 این کلاس  یک شناور 4035 تنی در حال بارگیر کامل است که دارای طول 124 متر و 200 خدمه است که برای نبرد دریایی و پوشش هوایی ساخته شده است در در حال حاظر توان تهاجمی زمینی  گسترده ای ندارد.شناور دارای یک بدنه سنتی نسبت به ناو های  مدرن است و تلاش زیادی  برای پنهانکاری  نشده اگرچه تلاش شده با مخفی کردن  دود کش(کوتاه  کردن ان) از امواج فروسرخ  تولید و همچنین بازتاب  امواج رادار بکاهند.

ناو دارای دو موتور توربین گازی DS-71   با توان تولید نیروی معادل 8450 اسب بخار برای هر توربین است  و دو توربین گازی  DT-59 با توان تولید هریک 22000 اسب بخار قدرت است  که در مجموع 60900 اسب بخار قدرت فراهم میکند. موتور ساخت اکرایین است و بزرگترین  مشکل این پروزه این موتور است. روسیه خود موتور توربین گازی تولید نمیکند و با تیره شدن رابطه روسیه و اکرایین ، اکرایین از فروش موتور توربین گازی به این کشور خوداری کرد. توربین ها به دو شفت(پروانه)  که میتوان شناور را با سرعت 56 کیلومتر بر ساعت حرکت دهد ولی سرعت پیمایش بهینه 27 کیلومتر بر ساعت است که با این  سرعت دارای برد 8980 کیلومتر است. شناور میتواند با دو توربین نیز به حرکت خود ادامه دهد و معمولا برای  افزایش سرعت از چهار توربین استفاده  می شد

همچنین چهار ژنراتور   متصل به توربینها 3200 کیلوات برق  برای کشتی  فراهم میکنند

11356r_yantar_160206_02

ناو دارای  یک رادار جستجوی  هوایی از نوع  Fregat M2EM است. این رادار 3 بعدی دارای  دو صفحه ارایه در بالا ترین  دکل کشتی است  . این رادار با توان پوشش 360 درجه در باند E کار میکند و میتواند یک جنگنده متعارف را در برد 230 تا 58 کیلومتری  بسته به سطح مقطعی رادار کشف کند اگرچه بیشترین برد ان به 300 کیلومتر نیز  میرسد و به گفته سازنده توان کشف یک موشک  کرزو را از 50 کیلومتری دارد

ناو برای  جستجوی سطح دریا دارای  یک رادار  3Ts-25E Garpun-B در قسمت جلو  است که در باند I کار میکند   و برد ان  بین   90 تا 130 کیلومتر  بسته به اندازه هدف  است ولی یک شناور کوچکتر با ارتفاع کمتر ممکن است در برد 45 تا 55 کیلومتر کشف کند. رادار دیگر رادار ناوبری MR-212/201-1  و دیگر رادار جستجوی سطحی Nucleus-2 6000A  است که برای کشف اهداف  کوچکتر استفاده می شود

از سیستم  کنترل اتش این ناو میتوان به رادار کنترل اتش  JSC 5P-10E Puma اشاره کرد که برای هدایت اتش  توپ است و دارای یک مجموع اپتیکی شامل دوربین و مسافت یاب لیزری است .  این رادار تا 60 کیلومتر برد دارد و میتواند با چهار هدف درگیری  شود و میتواند  دست به اتش  هدایت موثر توپ  100 م م سینه بر ضد اهداف  دریایی  و شناورهای تند رو و حتی اهداف هوایی بزند، سیستم هدایت اتش 3R14N-11356 FCS برای هدایت اتش  موشک های ضد کشتی کلوب   ویا دیگر موشک های  ضد کشتی، و سامانه هدایت  اتش MR-90 Orekh که وظیفه هدایت اتش سامانه های پدافندی سام را دارد

همچنین ناو دارای یک سامانه جنگ الکترونیک  TK-25E-5 ، سامانه اپتیکی   دید حرارتی A3-SO-50/A3-SOM-50 و پرتاب کننده چف و فلر بهره میبرد و از سه سونار برای کشف و رهگیری زیر دریایی استفاده میکند.

flintoff-5944-edit

تسلیحات

 توپ سینه این ناو یک توپ  100 م م با نام A-190  است که توان اتش  80 گلوله بر دقیقه را دارد. این توپ دارای  دو مخزن مهمات است و بیشترین برد ان به 20 کیلومتر میرسد و همانند دیگر توپ های دریایی توان شلیک مهمات های انفجار قوی ویا انجار مجاورتی برای درگیری با اهداف مختلف را دارد و توسط سامانه اتش پوما هدایت می شود

ناو دارای  هشت سیلوی پرتاب عمود پشت سر توپ 100 م م خود است که محل ذخیره سازی موشک های یاخونت و یا کلوب است. این کشتی  میتواند موشک ضد کشتی  مافوق صوت  یاخونت  با برد 300 کیلومتر و یا نسخه  ضد کشتی موشک کلوب با همین برد  و یا نسخه  تهاجم زمینی ان با برد 2000 تا 2500 کیلومتر را حمل کند. از قرار این ناو توان حمل و شلیک نسخه تهاجم زمینی یاخونت  با برد 300 تا 400 کیلومتر را هم دارد(نسبت به شناور های مدرن این تعداد سیلو واقعا کم است)

همچنین 12 سیلو نیز پشت سر سیلو های  موشک ضد کشتی دارد که محل قرار گیر نسخه دریایی موشک SA-N-12  که نسخه ناو پرتاب موشک پدافند هوایی بوک ام1 است. این نسخه دارای  سامانه هدایت رادار  فعال  است و دارای  برد 50 کیلومتر و ارتفاع عمل 25 کیلومتر است. ناو توان درگیر همزمان  با سه هدف را با این موشک دارد

همچنین برای دفاع حلقه اخر ناو دارای  یک  توپ گاتیلینگ ای کی 630 است در هر سمت  ناو است . در حال حاظر دو نسخه اولیه دارای این توپ هستند ولی ممکن است در اینده روی نسخه های بعدی سامانه کاشتان نصب شود

11356r_150517_01

همچنین برای نبرد ضد زیر دریایی ناو دارای یک لانچر راکت ضد زیر دریایی RBU-6000 است  که در جلوی  ناو  عقب تر از توپ سینه نصب است. این راکت های 213 م م  میتوانند یک کلاهک ضد زیر دریایی انفجار عمقی 19 کیلوگرمی را در برد 1000 متری پرتاب کنند. همچنین ناو دارای یک  دو لوله اژدر افکن 533 م م نیز است

همچنین این ناو توان حمل یک بالگرد ضد زیر دریایی را نیز دارد

نیروی دریایی روسیه خواهان تحویل شش فروند از این ناو را برای عملیات  در دریای سیاه است که سه فروند ان به اب انداخته  شده ولی  فعل دو  فروند  ان عملیاتی است  ولی مشکل بزرگ این ناو موتور است

 همان طور که گفته شد اکراین که سازنده موتور توربین گازی است  به روسیه  تنها برای سه ناو تولیدی موتور تحویل داد  است و در نهایت به دلیل مشکلات در شرق اکراین از تحویل موتور بخه روسیه سر باز زد .سه  ناو دیگر که قرار است تکمیل شود  و در مراحل ساخت هستند فاقد موتور هستند  از این رو روسیه مجبور به فروش این سه  ناو به هند شد زیرا هند میتوانست موتور را از اکراین تحویل بگیرد و از این رو روسیه مجبور به سفارش تعداد بیشتری ناوچه استراگاشی شد. روسیه روی موتور توربین گازی داخلی کار میکند ولی این موتور تا سال 2020 در خدمت نخواهد بود

این ناوچه علیه داعش در سوریه شرکت کرد و دست به شلیک موشک کلوب علیه اهدافی در سوریه زد

هند بر اساس این مدل  شش فروند  ناوچه  کلاس تالوار سفارش داده که همه انها را تحویل گرفته  است. این نسخه  مشابه نسخه اصلی است ولی تسلیحات متفاوتی  دارد  برای نمونه داری هشت پرتابگر عمود برای پرتاب موشک براهاموس(نسخه هند یاخونت) که میتواند در انها موشک کلوب (البته نسخه ضد کشتی تنها)نیز حمل کند ویا ترکیبی از هر دو انها . همچنین این نسخه دارای  سیلو برای حمل 24    موشک بوک است  است و دارای  و  گاتیلینگ ای کی 630 و دو  سامانه دفاعی کاشتان است . این سنخه در هند ساخته شده

کلاس تالوار
کلاس تالوار

مشخصات

وزن کامل:4035 تن

طول:124 متر

خدمه:200 نفر

موتور: چهار موتور توربین گازی با مجموع قدرت 56900 اسب بخار

بیشترین سرعت:56 کیلومتر بر ساعت

برد با سرعت 26 کیلومتر بر ساعت عدد 9000 کیلومتر

تسلیحات: توپ سینه 100م م  هشت سیلوی موشک کروز ، 24 موشک پدافندی  و دو سامانه گاتیلینگ برد کوتاه

برای پیوستن به کانال تلگرام سایت جنگاوران اینجا را کلیک کنید

ترجمه: عبدالحمید تارخ

منابع:

https://en.wikipedia.org/wiki/Admiral_Grigorovich-class_frigate

http://www.military-today.com/navy/admiral_grigorovich_class.htm

Project 11356 Admiral Grigorovich Class Frigates

 

نوشته های مشابه

دکمه بازگشت به بالا
بستن
بستن