نگاهی به طرح های ناکام SMG I و SMG II شرکت هکلر و کخ

در دهه ۱۹۸۰ میلادی و با بالا رفتن محبوبیت مسلسل سبک MP5 و خانواده آن بین نیروهای نظامی و اعمال قانون در جهان، نیروی دریایی ایالات متحده که واحدهای SEAL آن از کاربران این مسلسل شناخته می شدند به شرکت هلکر و کخ پیشنهاد ساخت مسلسل سبک جدیدی بر اساس طرح MP5 دادند که از MP5 عملکرد بهتر، توانایی استفاده از ساپرسور یکپارچه با لوله جدا شونده، وزن سبکتر و قیمت تمام شده پایینی داشته باشند. شرکت هکلر و کخ دو طرح را برای نیروی دریایی ایالات متحده ساخت که در ادامه به بررسی آن ها خواهیم پرداخت.

طرح SMG I

طرح اولیه تحویل داده شده به نیروی دریایی ایالات متحده برای انجام آزمایش ها، طرح SMG I بود. این مسلسل در نگاه اولیه شبیه پلتفرم MP5 می باشد، اما نقاط برتری نسبت به آن داشت. از قسمت قنداق شروع می کنیم، قنداق آن از نوع کشویی بوده و در زمانی که قنداق بسته است به موازات بدنه مسلسل می باشد. قسمت بعدی که به آن می پردازیم ، بخش سایت های نشانه روی آهنی می باشد که با تمامی سایت های نشانه روی معمول HK متفاوت بود. سایت آهنی آن در دو حالت تنظیم می شد، از سمت چپ تنظیم کننده برای زمانی که از مهمات سوپر سونیک استفاده می شود و سمت راست برای مهمات ساب سونیک قابل تنظیم است و برای مسافت های ۲۵ تا ۱۵۰ متر تنظیم شده است.

بخش بعدی که بررسی می کنم، بخش بدنه پایینی SMG I می باشد. این قسمت با استفاده از دو پین به بدنه بالایی متصل شده بود. برگه ناظم آتش آن از نوع 0-1-30 می باشد که در دو طرف سلاح قرار داده شده بود. عدد صفر بیان کننده حالت ایمن، عدد ۱ حالت نیمه خودکار و عدد ۳۰ حالت تمام خودکار می باشد. در جلوی برگه ناظم آتش دو دگمه قرار دارند، دگمه بالایی ، دگمه رها کننده گلنگدن پس از خشاب گذاری مجدد ( مانند اهرم رها کننده گلنگدن موجود در سری تفنگ های AR15/M16 ) و دگمه پایینی ، دگمه رها کننده خشاب می باشد. این دگمه ها در دو سوی بدنه قرار داشتند که تیراندازهای چپ دست و راست دست می توانستند به راحتی از آن استفاده نمایند.

در قسمت بدنه بالایی SMG I ، در پشت دریچه پوکه ران فوروارد اسیست قرار داده شده که آن نیز الهام گرفته شده از نمونه مشابه AR-15/M16 می باشد که در زمانی که گلنگدن به خوبی عمل نمی کند، تیرانداز با فشار دادن اهرم تعبیه شده در انتها به مسلح سازی صحیح سلاح کمک می کند. در بالای بدنه سلاح دو گیره نصب اوپتیک تعبیه شده که به کاربر اجازه نصب سایت های اوپتیکی موجود در آن زمان را بر روی آن می داد. در بالای سلاح نیز دستگیره گلنگدن قرار داده شده بود. برای کنترل بهتر سلاح موقع شلیک، این مسلسل به قبضه تپانچه ای جلویی مجهز شده بود که به صورت کشویی در جلوی سلاح قرار می گیرد.

طرح SMG II

نسخه دوم این طرح ، تفاوت هایی جزیی با طرح اولیه SMG I دارد که در ادامه به آن اشاره می کنم. طرح SMG II دارای سایت آهنی تنظیم شونده استاندارد HK را داشت، اهرم ناظم آتش آن  از نوع 0-1-3-30 بوده که عدد ۳ توانایی شلیک در حالت سه تیره یا burst می باشد. اما یکی از جالب ترین امکانات این مسلسل اهرم تنظیم شلیک در حالت های سرعت دهانه پایین ( Low Velocity ) و سرعت دهانه بالا (High Velocity ) می باشد که در جلوی مجموعه خشاب و خشاب گیر قرار دارند. این توانایی با استفاده از یک کپسول CO2 کوچک که در داخل مجموعه پوشش لوله و قبضه تپانچه ای جلویی قرار داده شده که موقع تنظیم آن روی سرعت دهانه پایین ، گاز تولید شده وارد شده و پایین آمدن میزان گاز در داخل خزانه اسلحه می شد که زمان استفاده از ساپرسور یکپارچه با لوله باعث پایین آمدن صدای گلوله می شد. در بخش گلنگدن، هر دو سلاح از سیستم گلنگدن بسته و تاخیری استفاده می کردند که در نوع SMG II مجموعه گلنگدن سبکتر تر می باشد.

شرکت هکلر و کخ اولین سری پیش نمونه های SMG I را در سال ۱۹۸۴ تحویل نیروی دریایی آمریکا داد که در ادامه با تحویل نسخه SMG II ادامه یافت و در سال ۱۹۸۷ نیروی دریایی آمریکا مجموعه گذارش خود در این باره را تحویل شرکت هکلر و کخ داد و با اینکه هیچگاه SMG I و SMG II را سفارش داده نشد، ولی بعدها از نوآوری های ایجاد شده در این طرح برای ساخت مسلسل های UMP و MP7استفاده شد. نیروی دریایی ایالات متحده به جای خرید یک مسلسل جدید به دنبال نسخه ویژه نیروی دریایی MP5N رفت که در کنار آن شرکت KAC ساپرسور مخصوص ضد آب نیز برای آن تولید کرد.