بالگرد های موجود در خدمت نیرو های مسلح ایران

بالگرد های موجود در خدمت نیرو های مسلح ایران

به روزرسانی: فروردین 1402

اولین  بالگردها در دهه 1320 شمسی وارد ایران شد ولی ابن بالگردها معمولا جزئی  از نیروی هوایی بودند تا اینکه هسته  هوانیروز (هواپیمای نیروی زمین در سال 1941 ریخته شد)

هسته اولیه هوانیروز در سال ۱۳۴۱ پایه‌گذاری گردید. در این سال ۱۰ نفر از افسران فنی و خلبانی از بین داوطلبان برگزیده و به منظور فراگیری و آموزش به ایالات متحده اعزام شدند. پس از آن تا سال ۱۳۴۲ به ترتیب هر ۴ ماه ۶ نفر برای آموزش اعزام می‌شدند.

در آغاز سال ۱۳۴۱ هواپیمایی نیروی زمینی شاهنشاهی ایران با شش فروند هواپیمای یک موتوره سسنا ۱۸0(U-17)و شش خلبان در شهر اصفهان تشکیل شد. شمار وسایل پرندهٔ این نیرو تا سال ۱۳۴۵ به ۳۰ فروند رسید. پس از آن هوانیروز که یک گردان هوایی بود به یک گردان هواپیمایی و یک گروهان نگهداری تقسیم شد. تا اینکه در سال ۱۳۴۵ ۱۷ فروند هلیکوپتر H-۴۳ نیز به گردان افزوده و در سال ۱۳۴۸ گردان هواپیمایی به هنگ هواپیمایی که محل آن در اصفهان بود تبدیل شد. برای تکمیل و تجهیز آن شماری هلیکوپتر آگوستا- بل ۲۰۵ و بل ۲۰۶ به ایتالیا سفارش داده شد و همزمان با آن نیروهای مورد نیاز برای گذراندن دوره خلبانی و فنی به آن کشور اعزام شدند. در سال ۱۳۵۰ گروهی از مستشاران آمریکایی به ایران آمدند و پس از بازدید و ارزیابی مناطق گوناگون ایران از دیدگاه موقعیت جغرافیایی وسعت سرزمینی و شرایط اقلیمی تصمیم گرفته شد که هواپیمایی نیروی زمینی به سه گروه رزمی یک گروه پشتیبانی عمومی و یک مرکز آموزش خلبانی و فنی گسترش یابد.

در چارچوب اجرای این طرح ۲۰۲ فروند هلیکوپتر کبرا و بیش از ۳۰۰ فروند بل ۲۱۴ از کشور آمریکا خریداری شد. اندک اندک گروههای کرمانشاه مسجد سلیمان کرمان گروه پشتیبانی عمومی اصفهان و مرکز آموزش (پایگاه وطن پور) به ترتیب در شهرهای یاد شده پایه‌گذاری گردید.

پس از سال ۱۳۵۰ شمار بسیاری از متخصصان آمریکایی برای آموزشهای نخستین در مرکز آموزش اصفهان و در پایگاههای تکمیل شده همانند کرمانشاه مشغول به کار شدند و تصمیم گرفته شد که گروههای هوانیروز یاد شده به سرعت تشکیل و تا سال ۱۳۵۷ عملیاتی گردد ولی به علل گوناگون تاریخ پایان این طرح برای سال ۱۳۶۰ برنامه ریزی شده بود که با وقوع انقلاب اسلامی ایران به فراموشی سپرده شد(این بخش از ویکی پیدای فارسی گرفته شده است)

به غیر از هوانیروز  ارتش که همکنون بزرگترین دارنده بالگرد در کشور است نیروی دریایی و هوایی ارتش نیز دارای بالگرد می باشند. همچنین  سپاه پاسدران نیز از دهه 1370 شمسی اولین سری بالگردهای خود را که معمولا بالگردهای اسیب دیده ارتش در جنگ بود که توسط سپاه هزینه تعمیر  ان داده شد به خدمت گرفت و با خرید بالگرد از روسیه ناوگان  خود را تشکیل داد. در سال 1395 به دستور رهبر انقلاب ، هوانیروز سپاه نیز  با دریافت  بالگرد های نیروی هوا و فضای سپاه تشکیل شد

در این مقاله به بالگردهای  موجود در نیروی های مسلح جمهوری اسلامی  ایران خواهیم پرداخت .

یو اچ 1: همکنون یو اچ1 قدیمیترین  بالگرد ترابری موجود در کشور است. ایران بین سال های 1969 تا 1970  در مجموع 25 فروند  بل 205 (کد نظامی یو اچ1 دی) را از اگوستای ایتالیا  دریافت کرد اگرچه گفته شده ایران تعدادی دست دوم نیز از امریکا دریافت کرد که حتی در ویتنام نیز جنگیده بودند . یو اچ1 ساخت امریکا است ولی  نسخه تولید در اگوستای ایتالیا تحت امتیاز با نام AB-205 شناخته می شود . این بالگرد  تک موتوره که پر تولید ترین بالگرد نظامی غربی است وشهرت بسیار دارد و عملا ان را یکی از نمادهای جنگ ویتنام باید   داشت در بیش از 80 کشور جهان به خدمت گرفته شد و با وجود اینکه از دهه 1980 دیگر تولید نمی شود  ولی همچنان یکی از پرتعداد ترین بالگردهای عملیاتی جهان است. این بالگرد  در دهه 1370 شمسی  به ارامی از خدمت هوانیروز ارتش خارج   شد. در واقع تعدادی در جنگ اسیب دید و  بعد طی برنامه با نام شباویز تعمیر و به یگان های دیگر چون هلال  احمر ، نیروی انتظامی و در برنامه های دیگری به سپاه تحویل داده شد. همکنون چند فروند همچنان باید در خدمت ارتش باقی مانده باشد.

بل212:

ایران در سال 1971 موفق به دریافت 11 فروند بل212 شد. این بالگرد در ان زمان بهترین بالگرد چند منظوره ساخت امریکا بود و ایران از ان در نیروی هوایی، زمینی  استفاده شد. در ادامه بین سال های  1976 تا 1979 نیروی دریایی نیز 20 فروند AB-212   از ایتالیا را برای عملیات  جستجو  و نجات دریافت کرد که برخی از انها مجهز به رادار جستجوی سطحی را سقف کابین و بودند و تعدادی نیز به سونار  فروبرنده AQS-13 برای کشف زیر دریایی  مجهز شدند. این بالگردها می توانست  موشک ضد تانک ای اس 12  را که دارای  سیستم هدایت چشمی بود را در نقش ضد کشتی حمل کند. طی جنگ به دلیل  نبود قطعات  رادار جستجوی  سطحی این رادار ها حذف شد و موشک  ای اس 12 هم کارایی بسیار کمی داشت و از این بالگردها حذف شد. امروزه  همچنان  حدود 14 فروند بل 212 در خدمت نیروی دریایی و 2 تا فروند  در خدمت نیروی هوایی باقی مانده است و البته بل212 در بخش های دیگری  از جمله هلال  احمر در خدمت است

بل 206:

ایران همانند دو بالگرد قبلی بل206 را نه از بل امریکا بلکه  از بل اگوستای ایتالیا دریافت کرد. اولین بار ایران نسخه نظامی بل 206 را با نام OH-58A به میزان 25 فروند  بین سالهای 1969 تا 1970 دریافت کرد و 14 فروند دیگر نیز در سال 1971 تا 1976. این بالگرد در نقش ارتباطی، اموزشی  و دید بانی وارد خدمت شدند و حتی تعدادی مسلسل گاتیلینگ  مینیگان نیز برای مسلح کردن انها وارد ایران شد که در نهایت  معلوم  نشد  چه شدند… این بالگرد  در جنگ در نقش دیدبانی و اموزشی  خدمت کرد . همچنان در نقش اموزشی  در حال خدمت است . حدود 20 فروند  از این بالگرد  در نیروی زمینی   وهوایی ارتش  و چند فروند در خدمت نیروی زمینی  و دریایی سپاه است. سپاه یک و یا دو فروند انها را برای حمل یک موشک  ضد کشتی نصر زیر بدنه ارتقا داده است

بل 214

ایران در استفاده از بل 205 متوجه شد با در نظر  منطقه بیابانی و نیم بیابانی ایران و دمای بالا  در  بسیاری از فصل ها  در این مناطق بل 205 توان لازم را ندارد و نیاز به بالگردی پر توان تر بود از این رو  کمپانی  بل به سفارش ایران بالگرد بل 214 را توسعه داد و  از انجای که قرار شد این بالگرد بعد از تحویل چند صد فروند نسخه ای از ان در داخل تولید شود و خط تولید نیز در اصفهان اماده شد و اصفهان نیز مرکز تعمیر و نگهداری ان شد،  به این بالگرد بل 214 اصفهان گفتند

بل 214بل 214 دارای یک دستگاه موتور  Lycoming LTC4B-8D با توان  2930 اسب بخار بود که در قیاس با موتور  Lycoming T53-L-11A  بالگرد یو اچ 1با قدرت 1100 اسب بخار قدرت بسیار بیشتری داشت. این نسخه  دو متر بزرگتر بود و وزن ان در حالت خالی  حدود یک تن سنگینتر بود و می توانست  14 سرباز  و 1.7 تن بار را حمل کند. ایران بین سال 1970 تا زمان انقلاب  در مجموع 296 فروند BELL214A را برای نیروی زمینی  تحویل گرفت و در کنار ان و 39 فروند بل 214 سی   در نقش جستجو و نجات برای نیروی هوایی تحویل شد. ایران با دریافت این ناوگان بزرگ تبدیل به سومین  بزرگترین دارنده بالگرد در نیروی زمینی  بعد از امریکا و شوروی  شد(بود دیگه نیست). قرار شد 400 فروند بالگرد بل 214 از مدل A و نسخه دو موتوره پر توان تر بل 214 اس تی  را تولید کند و تاسیسات ان در اصفهان توسط بل ساخته شد که 80 درصد از کار پیش رفته که به انقلاب اسلامی برخورد کرد و برنامه رها شد

بل214 همکنون پر تعداد ترین بالگرد موجود در ایران است  که توسط یگانهای نظامی و غیر نظامی بسیاری خدمت میکند.  در منابع  مختلف بین 50 تا 150 فروند بل 214 در ایران(نیروی زمینی ارتش) همچنان در خدمت هستند برخی نسخه ها طی ارتقا مجهز به دوربین دید حرارتی در زیر دماغه و ابین مجهز به نمایشگر رنگی برای نمایش تصاویر دوربین شده اند.غلاف مورد نظر زیر دماغه دارای توان نشان گذاری لیزری است و تا کنون چند نوع موشک ضد تانک هدایت لیزری همچون موشک  لیزری قائم114  زده است

برای اشنایی با بالگرد بل214 اینجا را کلیک کنید

سی اچ 47 شینوک

شینوک  امروزه  پرتوان ترین بالگرد  هوانیروز ارتش است.ایران در سال1970دست به سفارش20فروند این بالگرد  را سفارش  داد که تا سال1976تحویل گرفت. ایران طی دو سری دیگر 26و22 فروند دیگر  شینوک همگی از نسخه سی را تحویل گرفت.سفارش اخر که 26 فروند ان تحویل شد شامل 53 فروند بود که در جریان انقلاب لغو شد.ایران بزرگترین دارنده شینوک در جهان بعد از خود امریکا بود اگرچه امروزه این چنین نیست.نسخه تحویلی به ایران از نسخه سی است که امروزه احتمالا جز در ایران دیگر جای خدمت نمی کند  زیرا بعد از ان نسخه دی و اف ساخته شد و اکثر نسخه ها سی به این دو مدل ارتقا یافتند که موتوری قویتر و توان بیشتری داشتند .شینوک در جریان جنگ ایران و عراق  خدمات بسیاری انجام داد و بزرگترین بالگرد نیروی زمینی  بود که تاثیر بسیاری در روند جنگ نیز داشت.تعداد از در جنگ از دست رفت و امروزه ایران  همچنان حدود 20تا30فروند شینوک را به شکل عملیاتی در خدمت دارد. ارتقا خاصی روی شینوک  انجام نشده ویا رسما اعلام نشده و تنها در برخی تصاویر تعدادی شینوک با یک سامانه  دید حرارتی زیر بدنه مشخص است.شایان به ذکر است که غیر سفارش22فروندی نخست که ساخت خود ورتول  امریکا بود،ما بقی شینوک های توسط اگوستای ایتالیا ساخته شدند

AH-1J سی کبرا

ایران در دهه 1970 با افزایش توان زرهی خود برای مقابله با توان  زرهی عراق دست به خرید بالگرد کبرا از امریکا به عنوان اولین مشتری این بالگرد در جهان زد. نسخه که ایران خرید نسخه  دوموتوره دریای کبرا ملقب به سی کبرا بود. کبرا در دو نوع تک و دو موتوره تولید شد که نسخه تک موتوره برای نیروی زمین و نسخه دو موتوره برای نیروی دریایی ساخته شد.  ایران 202  فروند سی کبرا را بین سالهای 1974 تا 1977 تحویل گرفت که 62 فروند انها در دماغه دارای  پریسکوپ موشک تاو  بود و می توانست  موشک تاو نیز حمل کند ولی باقی فاقد  چنین توانی بودند. این بالگرد طی جنگ به ایران  خدمات بسیار زیادی کرد البته به دلیل  زره کمتر تلفات زیادی نیز داشت. ایران همچنان از این بالگرد بدون هیچ ارتقا خاصی روی اکثر ناوگان  بهره می برد . تعداد کمتر از 15 فروند  طی برنامه ارتقاء با طوفان 1 ارتقاء یافتند که شامل نصب شیشه ضد گلوله و ارتقا سامانه اونیک بود و طی برنامه ای با نام  طوفان 2 چند  فروند نیز ارتقا در ناحیه سامانه اتش  و نصب سامانه نشان گذار لیزری  و دوربین دید حرارتی در دماغه به جای سایت  اتش  تاو شدند. همچنین سلاح های جدید چون موشک ضد تانک دهلاویه(کورنت) موشک ضد تانک حیدر(با سیستم هدایت اپتیک حرارتی) و موشک هوا به هوای قمر بنی هاشم(سیستم هدایت فروسرخ) روی ان نصب شده است. برخی منابع گفته اند طوفان1 شامل نصب پریسکوپ تاو در دماغه ،  تعویض شده برخی از انواع بدون تاو نیز بوده است. در نهایت  حدود 50 تا 70 فروند کبرا همچنان در خدمت هوانیروز  ارتش  است که حدود 11  تا 15 فروند نسخه طوفان1 است. کبرا به شکل محدود در هوانیروز سپاه پاسدران نیز خدمت میکند

اس اچ-3 سی کینگ

ایران در دهه 1970 با رشد توان دریایی خود فاقد یک بالگرد  تخصصی ضد زیر دریایی بود از این رو در ان زمان بهترین بالگرد ضد زیر دریایی را که شامل بالگرد سی کینگ ساخت سیکورسکی  امریکا بود را خریداری کرد. ایران در سال 1974 دست به سفارش 20 فروند بالگرد سی اچ 3 دی سی کینیگ نسخه تولیدی اگوستا را سفارش داد که حتی تا یک سال بعد از انقلاب نیز بخشی از ان تحویل  ایران شد . نسخه  دی نسخه ضد زیر دریایی این بالگرد بود ولی در ایران توان  حمل موشک ماوریک را داشت و تمامی انها  زیر بدنه دارای  یک رادار با توان جستجوی 360 درجه را داشت  اگرچه به دلیل نبود  قطعات ان برخی از انها امروزه  این رادار را ندارند  . این بالگرد در ایران بیشتر در نقش گشت  دریایی و حمل نقل ترابری  مورد استفاده قرار گرفت .ایران بعدها دست به خرید 255 فروند موشک  ضد کشتی اپتیکی  چینی تی  ال 6  ضد که نسخه  چینی موشک سی کیلر2 ایتالیایی است . ایران این نسخه را فجر دریا می خواند ولی مشخص نیست ایا ایران همه این تعداد را تحویل گرفت ویا خیر زیرا  از قرار چین بعد از تحویل  یک سوم انها تحت فشار امریکا برنامه را رها کرد. همچنان ده فروند از این بالگرد در خدمت نیروی دریایی ایران است که برای لجستیک  فرماندهان و تفنگدارن دریایی نیز استفاده می شود

سی اچ 53 سی استالیون

تجربه نبرد سال 1973 یوم لکیپور و مین ریز  کانال سوئز باعث شد تا شاه ایران به دنبال یک بالگرد با توان مین روبی بروند و از این رو دست به سفارش شش فروند RH-53D سی استالیون زد. سی استالیون  در ایران  در نقش ترابری  نیز در نبرد با عراق  به خوبی استفاده شد و با  توان حمل حدود 11 تن بار همکنون قدرتمند ترین بالگرد ایرانها است . ایران سه  فروند سی اچ53 دیگر البته از نسخه از حمله امریکا در عملیات  پنچه عقاب در طبس به دست  اورد که یکی لوازم یدکی شد، یکی مدتی پرواز کرد ولی مدتها است زمینگیر است ویکی همچنان در خدمت است.ایران همچنان سه فروند به گفته منابع مختلف  از این بالگرد در خدمت دارد اگرچه سه فروند بدنه دیگر نیز دردسترس است که همچنان در خدمت نیروی دریایی  ایران است. این بالگرد تاکنون بزرگترین بالگرد تاریخ ایران بوده است

میل17

میل17 در دهه 1990 زمانی که سپاه پاسدران برای خود دنبال یک بالگرد جدید بود بر میگردد.ایران در سال 1998 اولین بار 5 فروند بالگرد میل 8 ام تی (میل17) را دریافت کرد و طی سه  سال اینده 42 فروند  دیگر از نوع میل 171 اس اچ  را دریافت کرد  . میل 17 که تنها توسط سپاه استفاده می شود میتوانند غلاف دو لول توپ23 م م و راکت 80 م م حمل کنند  و برخی نسخه های در خدمت نیروی دریایی سپاه مجهز به یک رادار زیر بدنه و موشک ضد کشتی نور شدند . در کنار سپاه نیروی انتظامی   هم تعداد محدودی میل17 در خدمت دارد .همینک این بالگردها جوانترین بالگردهای نظامی کشور هستند

بالگرد شاهد۲۷۸: بالگرد طراحی شده در سپاه  پاسداران که در صنایع بالگرد سازی ایران هسا تولید شد. این بالگرد بر اساس  بل ۲۰۶ جت رنجر که پیش از انقلاب وارد ایران شده ساخته شده است و دارای  موتور  انگلیسی رولز ریس ۲۵۰ است که به صورت قاچاق وارد  ایران شد و دارای قدرت  ۴۲۰ اسب بخار است  . این موتور روی بل ۲۰۶ نیز نصب شده است. شاهد ۲۷۸ در دو مدل ساخته شده یکی نسخه غیر نظامی  سبک برای  گشت های غیر نظامی  و حتی نظامی غیر مسلح و نسخه مسلح با نام  OH-78   که دارای  دو بالچه در دو طرف است که میتواند غلاف مسلسل ۱۲٫۷ م م ویا لانچر ۷ تایی راکت هایدرا ۷۰ را حمل کند. یک نسخه با یک مسلسل متحرک ۱۲٫۷ م م زیر بدنه  و یک دوربین  زیر ان برای هدایت از درون کابین به عنوان مسلسل متحرک نیز دیده شده است . گفته شده کمتر از ۲۰ فروند از این بالگرد بیشتر تولید  نشده (در منابع غربی  هفت عدد  ذکر شده) برخی از منابع این بالگرد را دارای عدم تعادل کافی به دلیل عدم تنظیم درست مرکز ثقل بیان کرده اند. تنها در سپاه به خدمت رفته شده است

بالگرد شاهد ۲۸۵: بالگردی بر اساس شاهد ۲۷۸   در نقش تهاجمی سبک(دیدبان مسلح  با توان ببین و بکش) که دارای  یک کابین و یک خدمه است و  نسخه اولیه  که شاهدی ۲۸۵ A  خوانده میشد دارای  یک مسلسل ۷٫۶۲ م م ثابت در درون دماغه  و  دو لانچر ۷ لول راکت  ۷۰ م م هایدرا در دو طرف بدنه است  و از بدنه کامپوزین و به گفته روزنامه همشهری با قطعات روسی ساخته شده است. این نسخه چیزی شبیه به OH-58B است. نسخه دیگری که در نمایشکاه کیش به نمایش گذشته شده شاهد ۲۵۸ سی  نسخه تهاجمی دریایی مسلح  به  دو  به موشک ضد کشتی  کوثر با هدایت اپتیکی و  برد ۳۰ کیلومتر ویا هشت موشک لیزری هواپرتاب سدید ۱ .  شاهد ۲۸۵ نیز در سپاه طراحی شده ولی در هسا ساخته شده مشخص  نیست  چند فروند از  ان ساخته شد   ولی تنها در سپاه به خدمت گرفته شده است

وضعیت کلی

خوب ناوگان بالگردهای ما از جمله در ارتش وضعیتش از تمامی ناوگاهای دیگر از هواپیمای جنگی و ترابری تا تانک و ناو بدتر است زیرا عملا ارتش تمامی بالگردهایش متعلق به زمان حکومت پیشین و بیش از 40 سال پیش است.هوانیروز ارتش که زمانی سومین هوانیروز  بزرگ جهان بود همکنون بسیار تحلیل رفته است زیرا طی هشت سال جنگ  تعداد زیادی  بالگرد از  دست داده بدون اینکه بالگردی تحویل بگیرد. البته هنوز از نظر کمیتی   جایگاه بسیار خوبی دارد ولی مشکل سن بالای  ناوگان و فناوری قدیمی است. برای نمونه هیچ کدام  از بالکردهای ارتش از کبرا تا بل 214 و یا شینوک پرتاب کننده فلر و یا  جمینگ فروسرخ ندارند و عملا در برابر موشک های فروسرخ کاملا بی دفاع هستند (برایم جالب است که اصلا نصب پرتاب کنده فلر  کار سختی نیست ، اصلا سخت نیست و برای ما کاری راحت است چرا نصب نمی کنند واقعا نمی دانم)

همچنین این بالگردها فاقد دوربین دید  در شب و یا کابین هماهنگ با ان است ویا به شکل گسترده ندارند و کابین های  کاملا انالوگ و بدون سیستم کاملا دیجیتال  است …

در نهایت این ناوگان سن بالای دارد و نیاز به نوسازی دارد .. ایران چندین سال است از بالگرد ملی می گویند و سه سال می باشد  قرار است رو نمایی  شود  ولی   فعلا که خبری  نیست این بالگرد بر اساس بنرهای منتشر شده بسیار شبیه بالگرد بل 214 اس تی است که قرار بود زمانی در ایران تولید شود. اگر این بالگرد تولید شود(نه اینکه رو نمایی  شود و تولید نشود ویا تنها تعداد کمی تولید شود) میتواند جایگزین بل 214 شود  اگرچه به شخصه با وضعیت بودجه بعید میدانم زمانی  باز به استعداد سال 57 برسیم ولی به هر حال اقدام بسیار مثبتی است.  البته بیاد دید  ایران چه موتوری روی این بالگرد سوار خواهد کرد و موتور را از کجا تهیه خواهد کرد زیرا موتور مهمترین بخش این بالگرد است .اگر قرار باشد از خارج تهیه کنیم بتوانیم از غرب  خرید کنیم (که دور از ذهن است) بهترین گزینه  برای ما ای 109  اگوستای ایتالیا و یا بل 412 است. بل412 در ایران خدمت میکند برای نمونه تعداد در هلال  احمر و تعدادی نیز  در اشیانه  ریاست  جمهوری است. ابن بالگرد بسیار به بل 214 نزدیک است از این رو برای ما با در نظر گرفتن توان تعمیراتی خانواده بل بهترین گزینه است و از طرفی ما سالها با اگوستا کار مریدم  گزینه دوم خرید از روسیه  است. بالگرد کاموف60 یک بالگرد میان وزن است که بسیار بهتر از بلگرد بزرگی چون میل 17 است. این بالگرد همکنون  در خود روسیه وضعیتش مشخص نیست زیرا روسها مدتی مشکلات تهیه موتور از خارج  را داشتند  و در نهایت دنبال  موتور داخلی رفتند. اگر بتوان ان را با موتور فرانسوی سفارش  داد (نسخه صادراتی موتور فرانسوی دارد)که خوب ولی نشد چاره ای جز سفارش  با موتور  روسی نیست

در زمینه بالگرد تهاجمی میتوان یک ارتقاء  سنگین روی کبرا داد . اگر پروژه توفان 2 فراگیر شود و این بالگردها ارتقا یابد  خوب است ولی نیاز  به تعمیرات اساسی در سازه نیز است زیرا سن بالگرد بالا است  ولی برای خرید از خارج میتوانیم  بالگردی مثل میل35 خریداری  شود که هم توان لجستیکی  دارد و هم تهاجمی که برای ما هم مقرون به صرفه است ویا حتی نسخه تخصصی ای  چون میل 28 خریداری کنیم اگرچه گزینه ای مانند اگوستا  ای 129 ایتالیا  نیز است  که بسیار هم به کبرا نزدیک است(در دهه 1370 شمسی ایران مدتی دنبال خرید شینوک و بل 412 و ای 129 از ایتالیا رفت ولی با مخالفت امریکا روبرو شد)

البته ایران به دنبال طرحی با نام شاهد 216 است که شباهت بسیار هم به کبرا دارد. البته  این طرح فعلا روی کاغذ است ولی اگر زمانی ایران بتواند این بالگرد را در داخل به تعداد مناسب نیز تولید کند ، نیاز خود را به بالگرد تهاجمی بر طرف کرده است

گزینه خرید از چین نیز موجود است ولی به نظر نسخه های روسی برای ما بهتر هستند زیرا دست  کم میل17 را در کشور داریم اگر چه کاموف ۶۰ بهتر است

در نهایت ایران نیاز به حدود 150 تا 200 بالگرد ترابری در کلاس بل 214، حدود 50 تا 70 بالگرد در کلاس کبرا و 30 تا 40 بالگرد در کلاس شینوک دارد ( دست کم)و حتی کمی کمتر که خرید  انها اگر از اگوستای ایتالیا  ممکن باشد که بسیار خوب نباشد باید به طرف  گزینه های روسی برویم

برای عضویت در اینستاگرام جنگاوران اینجا را کلیک کنید

مقالات مشابه

اشنایی با جنگنده های موجود در ایران

ناوهای جنگی و شناورهای موجود در نیرو های مسلح ایران 

سلاح های تهاجمی ایران(سلاح انفرادی)

بالگردهای موجود در نیروهای مسلح ایران

تانک های موجود در خدمت نیرو های مسلح ایران

هواپیماهای ترابری و اموزشی موجود در ایران 

توپها و راکتهای توپخانه ای موجود در ایران 

موشک های بالستیک موجود در ایران 

موشک های هوا به هوای موجود در ایران 

تسلیحات هواپرتاب موجود در ایران

خرید های نظامی ایران در زمان جنگ با عراق

پاینده باد ایران

عبدالحمید تارخ