بالگرد

بالگرد ترابری سی اچ 47 شینوک

بالگرد ترابری سی اچ 47 شینوک

در اواخر سال 1956 نیروی زمینی  امریکا خواهان یک بالگرد ترابری بزرگ برای جایگزینی سی اچ 37  ساخت سیکورسیکی شد. سی 37 دارای موتور پیستونی  بود و توان حمل   تا 26 سرباز را داشت . در ان زمان در نیروی زمینی  دو دسته  وجود داشتند. یک دسته خواهان یک بالگرد کوچکتر با توان حمل 15 نفر و دسته دوم بالگردی بزرگتر بودند که حتی بتواند  یک توپ 155 م م را نیز  حمل کند.

کمپانی ورتول در ان زمان بر روی طرحی با موتور توربوشفت  و دو پروانه پشت سر هم کار می کرد که وی 107 نام داشت و علیرقم  اینکه هنوز بحث ها بر سر  توانایی  های بالگرد ترابری جایگزین سی اچ 37 ادامه داشت ولی در نهایت  نیروی زمینی  قرار داد ساخت چند پیش نمونه از وی 107 که در ان زمان ولی اچ سی 1 ای خوانده می شد را پذیرفت. یو اچ سی 1 ای که بعدها تبدیل به  سی اچ 46 سی نایت شد بالگرد توانایی   بود ولی نیروی زمینی بالگرد بزرگتر و کارامدتر  می خواست و از طرفی با در نظر گرفتن اینکه بالگرد جدید زیادی بزرگتر بود ارتش یو اچ 1 هیویی را نیز در کنار ان به خدمت گرفت

ورتول با توسعه طرح یو اچ سی 1 ای  طرح یو اچ سی 1 بی را توسعه داد که در واقع نسخه پر توان تر بود. اولین یو اچ سی 1 بی در 21 سپتامبر سال 1961  پرواز کرد  و در سال 1962 مورد پذیرش  نیروی زمین  قرار گرفت و به ان نام سی اچ 47 ای شینوک داده شد

وای سی اچ 1 ای در سمت راست و وای سی اچ 1 بی در سمت چپ
یو سی اچ 1 ای در سمت راست و یو سی اچ 1 بی در سمت چپ

.

سی اچ 47 ای شینوک  مشابه پیش نمونه خود بود. دارای  دو  برامدگی بر روی بدنه بود که بر روی هر کدام یک ملخ سه تیغه نصب شده بود  و دو موتور توربوشفت لیکومینگ T55-L5   در دو طرف بدنه نصب شده بود که هر کدام 2200 اسب بخار قدرت فراهم می کردند  ولی به زودی در خط تولید برای همان نسخه  اولیه تی 55 –ل-7 با توان 2650 اسب بخار نصب شد.

دارای یک سطح شیب دار در قسمت عقب بود که به عنوان یک  درب عقب از ان بهره برده میشد  و به ان اجازه میداد تا خودرو یا بار را بدون تجهیزات بارگیری ، بارگیری کند.از سی نایت تفنگ داران دریایی بزرگتر بود اگرچه  از سی استالیون کوچکتر بود و دارای  چهار ارابه  فرود  ثابت بود که دو چرخ عقب می چرخیدن   و برای حرکت روی زمین  جهت گیری می کردند  و میشد مانند سی نایت انها را به اسکی مجهز کرد  و از مخزن  سوخت داخلی  با ظرفیت 2325 لیتر بهره می برد . دو برامدکی در دو طرف بدنه در طول بدنه قرار داشت که مخزن سوخت بالگرد بود

یک درب در طرغ سمت راست   بالگرد پشت سر کابین خلبان وجود داشت که میشد  که از دو قسمت  تشکیل شده بود، قسمت  بالای کشوی بود و میشد  تا درب را تا نیم باز کرد  و قسمت  پایین که به طرف بیرون باز میشد و حالت پلکان داشت. همچنین در سمت چپ نیز پشت سر کابین پنچره مربع شکل بزرگ داشت که حالت کشوی داشت .دارای  سه خدمه بود و خلبان و کمک خلبان در یک  کابین با دماغه  ای شیشه ای قرار داشتند .

سی اچ 47 ای شینوک می توانست تا33 سرباز   را در داخل حمل میکرد که در دو طرف بالگرد می نشستند  و می  توانست  2.7 تن بار داخلی  ویا 6 تن بار خارجی را از دو غلاب در خارج بده حمل کند.

شینوک در اواخر سال 1962 وارد خدمت شد  و از سال 1965 در ویتنام مورد استفاده قرار گرفت.در مجموع 354 فروند سی اچ 47 ای شینوک  ساخته شد و بر اساس همین مدل یک نسخه توپ دار با نام ای سی 47 ای تولید  شد.

سی اچ 47 ای
سی اچ 47 ای

ای سی 47 ای  یک نسخه مسلح بود که قرار بود به عنوان یک توپخانه پرنده در ویتنام خدمت کند. چهار فروند سی اچ 47 ای به این مدل ارتقا یافته و در ویتنام از سال 1966 استفاده شد که در کنار نقش ترابری نقش پشتیبانی  هوایی نیز داشت. این بالگرد  مسلح به پنج  مسلسل 7.62 م م  ام 60  و یا به جای انها می تواسنت  مسلسل سنگین 12.7 م م را حمل کند  و در دماغه دارای  یک سیستم جنگ افزاری ام5 شامل  یک نارنجک  انداز اتوماتیک  40 م م ام 75 بود  که قابیلت چرخ به دو طرف و بالا و پایین را  داشت. همچنین در دو بالچه کوچک در جلو توان حمل راکت انداز  19 لول هایدرا 70 را داشت  . از چهار فروند بالگرد  تبدیل شده  سه فروند به ویتنام اعضام شدند که  تا سال 1968 همگی نابود شدند و تنها نمونه باقی مانده ، امروزه در موزه قرار دارد

ای سی اچ 47 ای
ای سی اچ 47 ای

 خط تولید شینوک با سی اچ 47 بی ادامه یافت

سی اچ 47 بی که اولین پرواز خود را در  9 سپتامبر  سال 1966 انجام داد  و در سال 1967 وارد خدمت شد . دارای  دو موتور تی 55-ل 7سی بود که دارای توان 2850 اسب بخار بود  و دارای  طول بیشتر و ملخ های از نوع طراحی شده  بود. بر اساس تجارب ویتنام توان حمل شلیک مسلسل 7.62 م م ام60 دی را از درب های کناری داشت  و حتی برخی از سی اچ 47 بی برای پرتاب بمب از سطح شیب دار عقبی شامل  بمب دود زا و یا ناپالم تغییر یافتند  تا بتوان با انها پناهگاه های  ویتکنگ ها  را نابود کرد.

این نمونه به دلیل بازیابی هواگرد های مختلف اسیب دید شهرت بسیار  داشت و 12000 هواگرد زمین گیر  شد  را در ویتنام جابجا  کرد. در مجموع 108 فروند از این نسخه ساخته شد

مدل بعدی سی 47 سی شینوک است.تفاوت مدل سی با مدل بی در  موتور و سامانه انتقال قویتر بود. سی اچ 47 سی دارای دو دستگاه  موتور تی 55-ل11 بود که  دارای  توان 3750 اسب بخار بود که دست کم 900 اسب بخار بیش از نسخه قبلی بود .  این نمونه توان حمل باری به میزان  9 تن را به صورت اویخته را داشت که یکی از دلایل افزایش توان حمل بار در خارج را میتوان به دلیل اصرار ارتش برای توان حمل  یک سیستم کامل توپ خانه ای ،  155 م م ام 198  با مهمات و خدمه  دانست

علاوه بر این این نمونه دارای  سوخت داخلی بیشتر به میزان  4273 لیتر بود  و با افزایش کارایی سامانه هیدرولیک  اجازه استفاده از این مدل را  شرکت های غیر نظامی نیز داده شد. در مجموع 233 و یا 270  فروند سی اچ 47 سی ساخته شد

تمامی مدل های نامبرد  تا کنون در ویتنام به صورت گسترده ای خدمت کردند و در دهه 1970 ارتش تصمیم به ارتقا 407 فروند شینوک نسخه ای/بی و سی به نسخه دی گرفت.

سی اچ 47 سی
سی اچ 47 سی

سی اچ 47 دی در واقع همان بدنه نسخه قبلی  بود ولی ارتقائاتی شامل پروانه ای از جنس کامپوزیت،موتور جدید تی 55-ل712  با توان 3750 اسب بخار و سامانه انتقال قدرت جدید  بود. ظرفیت حمل بار به 6300 کیلوگرم در داخل و 10340 کیلوگرم در خارج به صورت اویخته  افزایش یافت و از سه غلاف در زیر بدنه برای حمل بار بهره می برد  که توان بیشتری  را برای حفظ تعادل بارهای سنگین می داد.همچنین سامانه ناوبری تواناتری داشت  تا بتوان در برد بیشتری عملیات بپردازد. همچنین این مدل دارای سامانه پرتاب کننده شراره بود  این نسخه در سال 1976 معرفی شد و در سال 1979 وارد  خدمت شد

نسخه ای با تغییر سی اچ 47 دی برای  نیروی ها ویژی   با تجهیز  با لوله سوختگیریی هوایی ساخته شده که به ام اچ 47 دی مشهور شد. این نمونه در دهه 1980 مجهز به دوربین دید در شب، سامانه جلونگر فروسرخ در زیر دماغه،کابین خلبان شیشه ای تر، هشدار دهنده راداری،رادار ناوبری  و تعقیب کننده عوارض  زمین  ای پی کیو 174  شد . در مجموع 32 فروند از این نمونه با تبدیل  نسخه های قبلی به دست امد.

سی اچ 47 دی
سی اچ 47 دی

نسخه دیگر عملیات ویژه نمونه ام اچ 47 ایی  که در سال 1991 وارد خدمت شد.26 فروند از این نمونه ساخته شد  که تنها تفاوت ان با ام اچ 47 دی  افزایش سوخت بیشتر  و رادار  ناوبری متفاوت است

سی اچ 47 اف شینوک نسخه  بعدی بود که در سال 2001 معرفی شد و همکنون اخرین نسخه شینوک است و برای خدمت تا سال 2033 در نظر گرفته شده است  .این طرح در سال 2006 عملیاتی شد که شامل ارتقا نسخه های قبلی و ساخت نمونه نو ساز بود.از جمله امتیازات این مدل  میتوان به:

تقویت  بدنه برای  افزایش طول عمر و کاهش لرزش بدنه که باعث کاهش طول عمر سازه می شود،ارتقا کابین و نصب چهار نمایشگر رنگی  چند کاره در درون کابین، سامانه ناوبری بر اساس چی پی اس ، دوربین دید  در شب،موتور ارتقا یافته ل55- ل714  ای با توان 4733 اسب بخار  که پر قدرت ترین  موتور نصب شده روی شینوک است  . این ارتقائات  باعث کاهش 20% مصرف سوخت  و در نتیجه افزایش برد تا 250 کیلومتر شده است. همچنین  هزینه هر ساعت پرواز در این مدل 20% کاهش یافته است.

ارتش  امریکای  397 فروند بالگرد سی اچ 47 دی را به سی اچ 47 اف ارتقا  خواهد داد که تا سال 2017  تمامی انها تحویل شد

شینوک نسخه اف

ام اچ 47 ج(MH-47 G) اخرین نسخه  نیروی ویژه شینوک است که با ارتقاء ام اچ 47 دی و ام اچ 47 ایی ساخته شده دارای  ارتقائاتی  همانند   شش نمایشگر  رنگی درون کابین و ارتقا در رادار  ناوبری و رادار اب و هوا   در دماغه و همچنین  سامانه دید  حرارتی و افزایش سوخت داخلی است.25 فروند ام اچ 47 دی  و 11 فروند  ام اچ 47 ایی  به این نسخه ارتقا یافته اند.

ام اچ 47 جی
ام اچ 47 جی

سی اچ 47 اچ اچ نسخه جستجو  و نجات شینوک است که قرار بود 141 فروند ان  برای نیروی  هوایی ساخته شود ولی در نهایت طرح لغو و به جای ان اچ اچ 60 جی ساخته شد

سی اچ 47 جی(CH-47J)  نسخه تولید در کاوازاکی  ژاپن بود. ارتش ژاپن برای بخش های مختلف 54 فروند سی اچ 47 دی را سفارش  داده که در کاوازاکی تولید شد

شینوک اچ سی 1: این سری برای نیروی  زمینی انگلستان طراحی شده بود . اولین اقدام انگلستان برای خرید شینوک در سال 1967 با سفارش 15 فروند سی اچ 47 بی زمانی که به دلیل افزایش هزینه نظامی لغو شد به جای نرسید ولی در سال 1978  نیروی زمینی انگلستان در نهایت  41  فروند سی اچ 47  سی را سفارش داد که با نام اچ سی 1 تحویل این ارتش  شد. با وجود این بالگرد با موتور تی 55 ل712  بالگرد سی اچ 47 دی تحویل شدند و با تغییر تیغه های ان با تیغه های  کامپوزیت این نسخه به اچ سی 1 بی تغییر نام داد و با ارتقا 32 فروند از 41 فروند تحویلی به استاندارد   سی اچ 47 دی با نام سی اچ2 شناخته  شدند که البته در کنار این 32 فروند انگلستان 3 فروند  سی اچ 2 نو ساز نیز تحویل گرفت

در سال 1995 نیروی زمینی  انگلستان هشت فروند سی اچ 3 را سفارش  داد که در واقع همان ام اچ 47 ایی برای نیروی های ویژه بود.

در میانه دهه 1990 46 بالگرد سی اچ2  به استاندارد سی اچ 4  ارتقا یافتند که شامل  موتور جدید بود و همچنین این کشور 16 فروند  سی اچ 47 اف را در قالب سی اچ 6 سفارش  داده است که شش فروند  تحویل داده شده است

در مجموع تا کنون 1200 فروند شینوک ساخته شد و همچنان خط تولید نسخه سی اچ 47 اف باز است.

شینوک در همان دهه 1960 با تمام توان در ویتنام به کار رفت .این بالگرد از سال 1965 در ویتنام مورد استفاده قرار گرفت که ماموریتها بسیار از جمله  جابجایی  توپ خانه و حمل هواگرد های سرنگون شده را   بر عهده داشت.شینوک خیلی زود ثابت کرد بالگرد با ارزشی است و بری نیروی زمینی  به عنوان یک حمل کننده بارهای  سنگین شناخته شده که در ارتفائات  به خوبی عمل میکرد . در سال 1966 به بعد  شینوک از درب های دو طرف بدنه با مسلسل 7.62 و 12.7 م م مجهز شد تا بتواند دست به پوشش  از خود بزند. در مجموع 750 شینوک در جنوب شرق اسیا   طی درگیری در ویتنام استفاده شدند که 200 فروند از بر اثر حوادث مختلف از دست رفت

ایران دردهه 1970 دست به خرید 70 فروند بالگرد سی اچ  47 سی شینوک از امریکا زد و 50 فروند دیگر نیز سفارش داده البته بعد از انقلاب سال 1357 لغو شد تا بزرگترین کاربر شینوک بعد از امریکا باشد .ایران از این بالگرد به صورت گسترده ای در جنگ ایران و عراق بهره برد  . در سال 1978  زملانی که چهار فروند انها به اشتباه وارد خاک شوروی شدند یکی از انها توسط یک میگ23 ام نیروی هوایی شوروی سرنگون شد. همچنین چند فروند نیز توسط میگ21  و میراز اف1 ارتش عراق سرنگون شد

ارژانتین و انگلستان  هر دو از این بالگرد در نبرد فالکلند بهره بردند

در تمام طول نبرد در افغانستان   و عراق  طی  دهه گذشته کشورهای نیروی های ائتلاف از شینوک در این  دو کشور بهره بردند

کشورهای دارنده بالگرد شینوک

استرالیا:12 فروند که شامل 2 فروند نسخه دی اف و 10 فروند نسخه اف، کانادا 15 فروند نسخه اف ،  تایوان  9 فروند نسخه دی،  یونان 19 فروند نسخه دی، 30  فروند نسخه دی، هند 15 فروند نسخه اف، ایتالیا 24 فروند از نسخه سی و اف،  ژاپن 75 فروند نسخه جی که در واقع تولید تحت امتیاز نسخه دی در داخل ژاپن بود،  کره جنوبی 38 فروند نسخه دی ، لیبی یک فروند نسخه سی، مراکش نسخه دی،ترکیه 11 فروند نسخه اف، هلند 11 فروند نسخه دی و شش فروند نسخه اف، عربستان 48 فروند نسخه اف در سال 2016 سفارش داده است، سنگاپور 16 فروند نسخه دی،  اسپانیا 17 فروند نسخه دی، تایلند 4 فروند نسخه دی، 11 فروند نسخه اف،  امارات 19 فروند نسخه اف و دی، ایران (در بالا اشاره شده)

نام سی اچ 47 ای سی اچ 47 دی سی اچ 47 اف
طول با  ملخ ها 29.10 متر 30.10 متر 30.10 متر
ارتفاع 5.70 متر 5.77 متر 5.77 متر
وزن خالی 7770 کیلوگرم 10185 کیلوگرم 11550 کیلوگرم
بیشترین وزن برخواستن 14920 کیلوگرم 22680 کیلوگرم 22688 کیلوگرم
بیشترین سرعت 298 کیلومتر بر ساعت 315 کیلومتر بر ساعت 315 کیلومتر بر ساعت
سرعت کروز 265 کیلومتر بر ساعت 220 کیلومتر بر ساعت 240 کیلومتر بر ساعت
سقف پرواز 2895 متر 5640 متر 6090 متر
برد با بیشترین بار 185 کیلومتر 741 کیلومتر 650 کیلومتر
برد انتقالی 1600 کیلومتر 2061 کیلومتر 2251 کیلومتر
بیشترین بار داخلی و خارجی 9000 کیلوگرم 12000 کیلوگرم 12000 کیلوگرم
موتور دو دستگاه موتورT55-L-5 oder -L-7- دو دستگاه موتورT55-GA-712-

 

دو دستگاه موتورT55-714A-

 

قدرت 2650 اسب بخار 3750 اسب بخار 4733 اسب بخار

 دیگر بالگرد های مشابه : میل8، سی استالیون، سوپر استالیون

 ترجمه:عبدالحمید تارخ

نوشته های مشابه

‫2 نظرها

دکمه بازگشت به بالا
بستن
بستن