سوخو37 فلانکر -اف

سوخو37 فلانکر -اف

در سال 1983 اولین بار در شوروی مباحث بر سر خروجی متغییر و تاثیر ان بر چالاکی جنگنده شروع شد . چنین طرحی در غرب نیز در ان زمان جریان داشت و امریکا با تغییر اف16 و اف18 و اف15 ازمایشاتی را روی یک خروجی دو بعدی انجام داده بود و نتایج نشان دهنده افزایش چالاکی و زاویه حمله هواپیما بود. در شوروی نیز با تغییر یک سوخو27 یو بی و نصب یک نازل خروجی دو بعدی که به طرف بالا و پایین حرکت میکرد این برنامه ازمایشی بود

با وجود این در شوروی بسیاری از طراحان به دنبال خروجی متغییر سه بعدی بودند. خروجی متغییر سه بعدی به غیر از تغییر در دو جهت بالا و پایین به چپ و راست نیز حرکت میکرد. در اواخر دهه 1980 ، کمپانی سوخو روی طراحی با نام سوخو27 ام کار میکرد که یک نسخه ارتقاء یافته سوخو27 بود و در دهه 1990 با نام سوخو35 شناخته شد. این نمونه الکترونیک بسیار بهتری داشت و از اوینک و موتور قویتری برخوردار بود و بهترین گزینه برای نصب خروج متغییر سه بعدی روی ان در شرایط واقعی عملیاتی بود. این نسخه در سال 1988 به پرواز در امد و از هر جنبه ای از سوخو27 برتر بود ولی فروپاشی شوروی و مسائل پیش امده در دهه 1990 به خدمت گیری این پرنده را برای دو دهه به عقب انداخت

سوخو27 ام...پدر سوخو35 — سوخو27 ام…پدر سوخو35

در سال 1995 ، یازدهمین پیش نمونه سوخوی27 ام که تی 10ام-11 نامیده می شد به کمپانی سوخو تحویل داده شده تا برای نصب موتوری با خروجی متغییر تغییر کند. موتور جدید ای ال 31 اف پی نامیده می شد . در ان زمان موتور جدید با نام لیولکا ای ال 37 اف یو با خروجی متغییر سه بعدی در حال توسعه بود ولی به دلیل اینکه هنوز تکمیل نشده بود خروجی متغییر را روی موتور ای ال 31 اف نصب کردند و با اضافه نمودن حرف پی نشان دادند که این نسخه دارای خروجی متغییر است. این نازل خروجی تنها دو بعدی بود و می توانست تا 15 درجه به بالا و پایین برگردد ولی ازمایشان روی همین نمونه دو بعدی بسیار عالی بود و جنگنده میتوانست بدون هیچ مشکلی یک چرخش 180 درجه به دور خود انجام دهد و همگان را شیفته کارایی خود کرد

سوخو27 و خروجی با قابلیت حرکت به طرف پایین و بالا

این نسخه همچنین طی چند ماه اینده مورد ارتقا الکترونیک نیز قرار گرفت و به رادار باروس همان راداری ارایه فازی غیر فعالی که در دماغه سوخو30 نصب شد با توان درگیر همزمان با چهار هدف مجهز شد که از رادار پالس داپلر سوخو27 ام یک نسل جلوتر بود . همچنین این نسخه برای اولین بار بین جنگنده های روسی در دم نیز مجهز به یک انتن رادار بین دو خروجی متغییر شد که تا 120 درجه در عقب را پوشش میداد طرحی که در نهایت تنها بعدها روی سوخو34 و تی 50 و نه سوخو35 به عنوان فرزند سوخو27 ام نصب شد

از نظر تسلیحاتی می توانست تا هشت تن سلاح را در 12 جایگاه جنگ افزاری حمل کند و اگرچه هرگز ازمایش تسلیحاتی نداشت ولی می توانست موشک ار77، ار27 و ار 73 را حمل کند و حتی پیشبینی برای ازمایش شلیک موشک ار 73 را به عقب جنگنده را نیز با نصب برعکس موشک روی جایگاه انجام انجام شده بود ولی این برنامه به دلایل مشکلات ایرودینامکی پیش امده برای موشک رها شد . به عنوان یک نسخه چند منظوره توان کامل هوا به زمین داشت و می توانست تمامی تسلیحات هوا به زمین موجود در ارتش روسیه را حمل کند

کابین بسیار ارتقا یافت و مجهز به پیشرفته ترین تجهیزات الکترونیک ان دوران شد و در کابین مجهز به چهار نمایشگر رنگی چند کاره ساخت تالس فرانسه شد و از یک اچ یوی دی بزرگتر با فناوری غربی استفاده میکرد . ولی بزرگترین تغییر در این نمونه افزودن دو کانارد متحرک در زیر کابین خلبان بود که برای کنترل زاویه حمله در مانورهای تند بسیار مهم بود زیرا داشتن خروجی متغییر باعث افزایش زاویه حمله شده بود و نیاز به کانارد برای کنترل زاویه دماغه در مانور سنگین بود

این نسخه با رنگ امیزی جدید با شماره بدنه 711 در سال 1996 به نمایش در امد و با نام سوخو37 شناخته شد

این هواپیما در نمایشگاه هوایی لندن در سال 1996 شرکت کرد و در مرحله اول دست به انجام مانور سوپر کبرا زد و یک چرخش 360 درجه توجه همگان را به خود جلب کرد. در سال 1998 یکی فروند دیگر نیز تغییر کرد و در همان سال در نمایشگاه هوایی پارس و مسکو نیز شرکت کرد. نسخه دوم با کد 712 هرگز مجهز به خروجی متغییر نشد و برای ازمایش تسلیحاتی و راداری استفاده شد . نسخه 711 در سال 2001 مجهز به موتور جدید ای ال 37 اف یو شد که یک خروجی متغییر سه بعدی بود شد تا ازمایشات با خروجی سه بعدی پیگیری شود ولی در سال 2002 این پیش نمونه سقوط کرد.

سوخو تلاش در بازار یابی سوخو37 کرد ولی در واقع سوخو37 از همان اول تنها یک برنامه برای ازمایش خروجی متغییر بود. از انجای که سوخو با فروند SU-30MKI به هند به عنوان اولین جنگنده عملیاتی جهان مجهز به خروجی متغییر نیاز به بستری برای ازمایش این طرح داشت سوخو37 بهترین گزینه بود . همچنین با در نظر گرفتن اینده برنامه سوخو35 این پرنده در ازمایشات خرجی متغییر سوخو35 نیز شرکت کرد . کمپانی سوخو مدتی تلاش در بازار یابی این پرنده کرد ولی سوخو30 مشتری پسند تر بود زیرا دو سرنشینه بود و در عملیات تهاجمی بیشتر به کار می امد و در نهایت با سقوط پیش نمونه 711 در سال 2002 برنامه بازار یابی نیز به طور کامل رها شد و نسخه 712 نیز به عنوان بستر ازمایش چند نوع رادار و الکترونیک به کار رفت ولی ان نیز از سال 2004 دیگر پرواز نکرد

بدین گونه دو پرنده مشهور سوخو یعنی سوخو 47 برکوت و سوخو37 هر دو تنها به عنوان یک بستر ازمایشی برای تکمیل برنامه های چون سوخو30، 34، 35 و پاکفا به کار رفتند

برای اشنایی با سوخو47 برکوت اینجا را کلیک کنید