زیردریایی های تهاجمی اتمی سی ولف

زیر دریایی های کلاس سی ولف

سی ولف درواقع اولین زیردریایی نسل چهارم نیروی دریایی ایالات متحده بود ، در اواخر دهه 80 شوروی طرح یک زیر دریایی توانمند نسل سوم را آغاز کرد
این طرح ، شوکا-بی (آکولا) بود ، برای اولین بار شوروی یک زیردریایی ساخته بود که بسیار توانمند تر از زیردریایی های ایالات متحده بود
شوکا-بی با اینکه یک زیردریایی نسل سوم بود اما بخش هایی از آن از جمله سیستم انتقال قدرت و پوشش های عایق آن شبیه نسل چهارم بود

شوکا-بی یک زیر دریایی اتمی تهاجمی با وظیفه اصلی جنگ با زیر دریایی ها و شناور هاست
شوکا-بی ساکت و آرام بارها و بارها بدون شناسایی شدن تا نزدیکی ایالات متحده و کشور های همجوار آمده بود و زنگ خطری جدی برای ناوگان های سطحی ایلات متحده بود

ایالات متحده برای مقابله با این تهدید جدید بسراغ طراحی یک زیردریایی اتمی تهاجمی با وظیفه اصلی جنگ با زیر دریایی های میرود
طرح زیردریایی جدید در سال 1988 ریخته شد ، طراحی زیردریایی برمبنای پلاتفرم زیردریایی های کلاس لس آنجلس انجام شد و قرار بود جایگزینی برای کلاس لس آنجلس باشد و 30 فروند از آن سفارش داده میشود اما پس از یک بازنگری در هزینه های برنامه به 12 فروند کاهش یافت و درنهایت ساخت اولین زیردریایی در 1989 با نام یو اس اس سی ولف آغاز شد
همانگونه که گفته شد این زیردریایی بر مبنای زیردریایی کلاس لس آنجلس طراحی شد ، راکتور آن اما حاصل یک همکاری مشترک با کمپانی رولزرویس انگلستان بود راکتور سی ولف درواقع همان راکتور اس5دبلیو زیردریایی های کلاس لس آنجلس است این راکتور نسل سومی است اما راکتور با کمک رولزرویس مورد باز طراحی قرار میگیرد تا عمر و امنیت افزایش پیدا کند همچنین سیستم خنک کننده آن نیز ساخت رولزرویس و برمبنای خنک کننده راکتور زیردریایی نسل چهارمی ترافالگار انگلیسی بود
سیستم محرک زیردریایی نیز یک نسخه بزرگتر شده از سیستم انتقال قدرت زیردریایی کلاس ترافالگار بود
شامل راکتور که نیروی بخار آن به دو ژنراتور توربین بخار وارد و انرژی الکتریکی حاصل صرف سیستم های الکترونیک زیردریایی و نیروی محرک میشود ، محرکه این زیردریایی شامل یک پروانه محرک واترجت است که کلش ساخت رولزرویس است
بدنه زیردریایی یک آلیاژ ترکیبی نسل چهارمی با نام اچ وای 100 است که یک آلیاژ با مقاومت بالا در مقابل خوردگی ، فشار های بالا و حرارت است ، لایه بیرونی زیردریایی توسط عایق های خلأ ترکیبی قیر و پلاستیک پوشانده شده در درون زیردریایی نیز تمام اتصالات با میانجیگری ترکیبات پلاستیکی به یک دیگر متصل شده اند تا صدای تولیدی از درون زیردریایی نیز در کمتر حالت ممکن باشد

سی ولف از لس آنجلس در مانور دهی ضعیف تر است دلیل این کار کاهش سطح تماس زیردریایی با آب است در نتیجه حجم آب جا به جا شونده در مسیر حرکت زیردریایی کمتر است تا در هنگام حرکت صدای کمتری تولید شود برای این فعالیت سکان های افقی میان بدنه حذف میشوند درعوض انتهای بدنه و قبل پروانه واترجت پیشران 6 تیغه  قرار میگیرد شامل 2 عمودی و 2 افقی و 2 افقی مایل رو پایین همچنین دو تیغه کوچک افقی در جلوی دماغه
دو تیغه عمودی کاملا متحرک اند و وظیفه حرکت های افقی زیردریایی را دارند ، دو تیغه افقی در لبه های خود دارای دو سکان افقی اند و دو تیغه کوچک جلو کاملا متحرک اند که وظیفه حرکت های عمودی زیردریایی را بر عهده دارند
اما دو تیغه مایل که ثابت اند
از آن آنجا که زیردریایی فاقد سکان های محرک بزرگ در میانه بدنه و سکان های تثبیت کننده در انتهای بدنه است (طرحی مرسوم زیردریایی ها) وظیفه این دو تیغه تثبیت زیردریایی درون آب است زیردریایی بدون تثبیت به راحتی با برخورد به جریانات زیر آب واژگون میشود و از دست میرود .

سونار سی ولف از نوع آرایه ای کروی است که نسبت به سونار های استوانه ای ماقبل مورد استفاده در نیروی دریایی ایالات متحده توانایی های بیشتری دارد
( سونار آرایه ای متشکل از چندین میکروفن (دست کم 3 عدد) قدرتمند در 360 درجه یک کره و یا در یک خط (سونار آرایه خطی) است که باعث دریافت بهتر و واضح تر صدا های اطراف زیردریایی میشود ) این سونار در کنار شکل ظاهر منحصربفردش این اجازه را برای زیردریایی فراهم کرد که در سرعت های بالا (20 گره ، 37 کیلومتر در ساعت) نیز دست به کشف اهداف با استفاده سونار در حالت غیر فعال بزند این مزیت بود که لس آنجلس و شوکا-بی حتی نسل چهارمی انگلیسی (ترافالگار) نیز از آن بی بهره بود
این زیردریایی ها برای استفاده از سونار در حالت غیر فعال خود ناچار به کاهش سرعت زیردریایی به (5~6 گره ، 9~11 کیلومتر در ساعت) بودند و هستند ، زیرا در سرعت های بالاتر سرعت و میزان آب جا به جا شونده از اطراف زیر دریایی بسیار زیاد است که در نتیجه صدای زیادی را در کنار خود سونار ایجاد میکنند که باعث کاهش کارایی و گاها عملا ناکار آمدی سونار در حالت غیر فعال میشود

سونار های آرایه ای همچنین وضوح و سرعت پردازش بسیار بیشتری نسبت به سونار های استوانه ای در کاوش و یا نقشه برداری حالت فعال دارند

به صورت کلی سی ولف در آن زمان 70 برابر ساکت تر از کلاس لس آنجلس بود این در آن زمان گام بسیار بزرگی بود

سی ولف همچنین یک مجموعه صوتی شامل 1الی 3 فریبنده صوتی و یک سونار آرایه خطی نیز بصورت یدک کش دارد
سونار آرایه خطی پشتی نقش مراقب رو به پایین و همچنین هشدار دهنده نزدیک شدن اژدر را برای زیردریایی دارد و فریبنده ها با تقلید صدای پروانه واترجت اهدافی کذب برای اژدر ها در حالت غیر فعال اند
اژدر در حالت غیر فعال به دنبال منبع صدای زیردریایی است که معمولا پروانه محرک است ، از این جهت سونار دوم در پشت زیردریایی نقش پیش اخطار را دارد و فریبنده ها با فاصله ایمن از زیردریایی یدک کش میشوند

سی ولف در تسلیحات دارای یک مجموعه شامل 8 تیوپ پرتاب اژدر است ، این تیوپ ها درواقع همان پرتاب گر های استاندارد 533 میلیمتری است که قطر آن به 660 میلی متر افزایش یافته است ، دلیل این کار افزودن توان حمل تفنگدارن دریایی و پیاده کردن آنها در ساحل و مراکز دریایی دشمن (جهت انجام عملیات های خراب کاری) وارد کردن و خارج کردن جاسوس ها است (همانند این کار را زیردریایی های کلاس تایپ 9 آلمانی در جنگ جهانی دوم انجام می‌دادند) ، تیوپ اژدر بزرگتر برای انتقال بهتر تجهیزات بود ، همچنین این زیردریایی وظیفه ویژه دیگری نیز داشت و آن مین ریزی در مسیر های ناوگروهای نظامی و تجاری دشمن است ، چندین نوع مین در زیردریایی های ایالات متحده مورد استفاده قرار میگیرند که مهمترین آنها ایسلم نام دارد که درواقع یک نوع مین هوشمند برگرفته از تجربیات عملیاتی مین مارک 67 سلم است
این نوع مین درواقع یک نسخه مخصوص از اژدر مارک 48 است به این گونه که این مین دارای دو کلاهک انفجاری است که همان کلاهک مورد استفاده در اژدر مارک 48 و سیستم های کنترل ، سونار و پیشران اصلی همان مارک 48 است اما یک باتری بزرگتر برای سونار دارد
مین پس از پرتاب از تیوپ اژدر و طی مسافتی در عمق مشخص شده توسط اپراتور ثابت خواهد ماند ، سونار مین نیز بصورت غیر فعال انتظار هدف را خواهد کشید ، کلاهک اول این مین هدایت پذیر سیمی است و دارای یک موتور کوچک است که توسط بخش اصلی مین هدایت میشود که باعث میشود این مین بصورت هم زمان به دو هدف مشخص حمله کند ، (البته بردش مشخص نیست)
اما این مین تاریخ مصرف (انرژی باتری مورد نیاز سونار و کامپیوتر مرکزی هدایت و فرمان) دارد و پس از مدتی (دست کم احتمالا 3 روز) که مشخص نیست غیر فعال میشود و تنها سیستم حسگر های انفجاری مجاورتی الکترومغناطیسی آن فعال خواهند ماند
این زیردریایی تنها میتواند حداکثر تا 50 عدد از این نوع مین را حمل کند
تا سال 2001 نوع دیگر مین هوشمند نیز در خدمت نیروی دریایی ایالات متحده بود ، این مین ساده تر بود و در واقع یک محفظه کوچک حمل اژدر سبک مارک 46 بود ، دارای یک سونار ، باتری و یک موتور بود که برد مین مشخص نیست ، همانند ایسلم در انتظار هدف می نشست و پس از کسب هدف اژدر کوچکتر مارک 46 را به سمت هدف آزاد میکرد و همانند ایسلم دارای تاریخ مصرف بود و بعد از پایان آن تنها حسگر الکترومغناطیسی را داشت ، این مین که مارک 60 نام داشت در 2001 بازنشسته شد ، این زیردریایی توان حمل تعداد بیشتر از 50 عدد از این نو را داشت که … این زیردریایی همچنین توان حمل مین های ساده حسگر مجاورتی را نیز دارد (تا 100 عدد)

درواقع از اساس نیروی دریایی ایالات متحده این زیردریایی را در ساکت ترین حالت ممکن میخواست تا این وظایف را انجام دهد

همانگونه که بالاتر گفته شد ساخت اولین زیردریایی از کلاس بانام سی ولف در سال 1989 آغاز شد
با پیشرفت پروژه ساخت سی ولف بزرگترین مشکل آن نیز پیدا شد ، هزینه پروژه
هزینه توسعه و ساخت چنین زیردریایی حتی برای اقتصاد ایالات متحده نیز بسیار گزاف بود و باعث شد ساخت این زیردریایی کند پیش برود ، درحالی که این زیردریایی هنوز حتی به آب انداخته نشده بود اتحاد جماهیر شوروی از هم پاشید و پتکی بر سر برنامه بود ، پس از واپاشی شوروی کل برنامه سی ولف تنها به 3 زیردریایی خلاصه شد و سرعت ساخت سی ولف نیز کند تر شد ، سی ولف نهایتا در 1995 به انداخته شد و در 1997 وارد خدمت شد

دومین زیردریایی از این کلاس با نام کاناتی کت در سال 1992 آغاز شد و در 1997 به آب انداخته شد و در 1998 وارد خدمت شد

در همان دهه نود (1997) پلاتفرم سی ولف ارتقا دید تا توان بیشتری برای انجام عملیات های پیاده سازی تفنگداران نیروی دریایی داشته باشد ، از این رو در ساخت سومین و آخرین زیردریایی کلاس سی ولف به نام جیمی کارتر یک بلوک 30 متری به زیردریایی اضافه شد .
زیردریایی تجهیزات جدید از جمله یک حوضچه به دست آورد که توانایی بکار گیری زیردریایی های کوچک مخصوص تفنگداران نیروی دریایی را به آن داد ، همچنین به تجهیزات شنود الکترونیک و تجهیزات ارتباط ماهواره‌ای قوی تر مجهز شد
درواقع جیمی کارتر برخلاف دو زیردریایی ماقبل که وظیفه اصلی مقابله با زیردریایی ها را دارند تغریبا یک زیردریایی عملیات ویژه و شبه استراتژیک است

ساخت جیمی کارتر در 1998 آغاز و در 2004 به آب انداخته شد و در 2005 وارد خدمت شد تا مهر پایان بر کلاس سی ولف باشد

دو زیردریایی سی ولف و کاناتی کت دارای 107 متر طول ، 10 متر قطر بدنه ، ارتفاع کلی 12.9 متر و 8000 تن درحالت خالی و 9100 تن در حالت لود وزن دارند
جیمی کارتر اما 137 متر طول ، 10 متر قطر بدنه ، ارتفاع کلی 12.9 متر و 10500 تن در حالت خالی و 12100 تن در حالت لود وزن دارد

هر سه زیردریایی در روی سطح آب حداکثر 33 کیلومتر در ساعت و در حالت غوطه وری 64 کیلومتر در ساعت سرعت دارند و در روی کاغذ میتوانند تا عمق 610 متری پایین بروند (هرچند به صورت عملیاتی تا کنون بیشتر از 480 متری نرفته اند ، این معمولی هستش و شرقی و غربی ، جنوبی و شمالی نداره ، هرچی عمق بیشتر بشه فشار وارده بر سازه بیشتر میشه ، سازه مقاومت می کنه اما درصد خستگی فلز رو بشدت افزایش میده و احتمال واپاشی زیردریایی بیشتر میشه …)

هر سه زیردریایی مانند تمام زیردریایی های نیروی دریایی ایالات متحده برای درگیری با زیردریایی ها و شناور های دشمن از اژدر مارک 48 ، برای درگیری با اهداف سطحی و شناور ها موشک هارپون و برای حملات تهاجمی موشک تاماهاوک در اختیار دارند ، انبار این سه 3 زیردریایی توان پذیرایی از 50 اژدر سنگین مارک 48 و یا 50 فروند موشک کروز تهاجمی تاماهاوک و یا بیش از 50 فروند موشک ضد کشتی هارپون (~70 عدد) و یا تا 50 مین هوشمند ایسلم و یا تا 100 مین معمولی مجاورتی الکترومغناطیسی و یا ترکیبی از اینها را دارد .

سی ولف ها تاکنون نیمه اول عمر خود را سپری نکرده اند و حالا حالا ها درخدمت خواهند ماند بدون برنامه جایگزین

گردآوری : الیاس امراء

نوشته شده برای سایت جنگاوران:http://jangaavaran.ir/