موشک های بالستیک هایپر سونیک هواپرتاب اسرائيل (بلو اسپارو)

نویسنده: atmix fatemi

اسرائیل به شکل سنتی به دلیل داشتن سابقه تجاوزگری دارای دشمنان بسیار است .

این دشمنان همگی و بدون استثنا اکثر تسلیحات خود را از شوروی خریداری میکردند و در جنگ های مختلف نیز انرا بر علیه اسراییل استفاده کردند. تهدید هایی همچون تانک و هواپیما و… که برای اسراییل وجود داشت، اسراییل سلاح مناسب پاسخ گویی به ان را داشت اما یک تهدید بود که اسراییل هیچ توانایی برای مقابله با ان را نداشت و یک تهدید بسیار خطرناک بود به گونه ای که دشمنان اسراییل میتوانستند ان تهدید را در خاک خود تولید کنند و ان چیزی نبود جز موشک های بالستیک اسکاد که از شوروی وارد میشد و حتی خط تولید ان نیز راه اندازی میشد و نابودی خود ان موشک ها نیازمند یک سامانه پدافندی بود اما نابودی لانچر قبل از شلیک نیازمند این بود که اسراییل سرکوب پدافند کرده و ریسک  تلفات را برای جنگنده های خود را پذیرفته و سپس به تاسیسات ساخت و پرتاب یا لانچر ها حمله کند که اصلا عقلانی نبود بنابراین نیاز بود که یک تسلیحات ضد پدافند یا تسلیحاتی با قابلیت عبور از پدافند و ضربه زدن به ان تاسیسات خاص ساخته شود پس یک سامانه ضد بالستیک عقلانی تر بود ولی باید کار بر روی هردو انجام میشد.

اما در این بین یک مشکل ایجاد شد و ان اینکه اگر اسراییل بخواهد به سمت سامانه ضد بالستیک برود باید با چه چیزی ان را تست کند؟؟ در غرب هیچ کس موشک بالستیک میانبرد و کوتاه برد نداشت و امریکا هم که داشت به دلیل پیمان ای ان اف همگی نابود شدند و اصلا اگر هم میبود به دلیل عمق کم اسراییل و گران بودن موشک بالستیک اصلا کار عقلانی نبود…

از طرفی اسراییل یک موشک عمقی پر سرعت هواپرتاب میخواست که به تاسیسات دشمن به دور از دسترس پدافند اسیب بزند و همچنین خود قابلیت حمله به پدافند را داشته باشد..

با اعلام نیاز ها شرکت صنایع هوافضای اسراییل دست به کار شد و سه نوع موشک را برای این کار در نظر گرفت در ان سالها اسراییل تازه داشت روی موشک ارو1 و 2 کار میکرد و از پاتریوت استفاده میکرد که خوب البته اسراییل یک دور حملات اسکاد های صدام را هم به خود دیده بود و مصمم بود که دیگر چنین اتفاقی نیافتد اما انگار همسایه نزدیک به صدام  تصمیم گرفته دوباره همین کار را با قدرت وشدت بیشتر بر علیه او انجام دهد و آن ایران بود ایرانی که در حال توسعه موشک های بالستیک بود و همین کار را از تولید موشک های اسکاد شروع کرد…

سه نوع موشک در دستور کار قرار گرفته و این موشک ها خانواده گنجشک (sparrow family ) نام نهاده شدند که در خود سه موشک black sparrow ،  blue sparrow و silver sparrow را جای میداد این موشک ها طراحی شدند و سپس به مرحله تست و رفع مشکل رفته و در نهایت کمتر از سه ماه بعد به مرحله تولید رسیدند و با هواپیمای اف 16 و اف 15 مچ شدند

موشک های اسپارو شبیه ساز اهداف مانور پذیر و همچنین موشک های بالستیک بودند و قابلیت استفاده بر علیه اهداف زمینی را نیز داشتند.

1-موشک بک اسپارو:

این موشک یک موشک هایپر سونیک است و میتواند شبیه ساز اهداف مانور پذیر و موشک های بالستیک کوتاه برد همچون اسکاد،قیام،ذوالفقار و….باشد و همچنین به دلیل مانور پذیر بودن و داشتن سیستم های هدایتی مختلف میتواند بر علیه اهدافی زمینی و پدافند استفاده شود البته سرعت و برد این موشک اعلام نشده است.

موشک بلک اسپارو و سیلور اسپارو:

این دو موشک موشکهایی برای شبیه سازی بالستیک های کوتاه برد و میانبرد هستند و نسبت به بلک اسپارو سرعت بیشتر و برد بیشتر دارند و دارای سرجنگی جدا شونده با  سیستم 3 محوره کنترل وضعیت  هستند که احتمالا شبیه به موشک تاد خواهند بود و توانایی انجام مانور را به موشک میدهند و میتواند موشک های سری اسکاد دی و سی و و ذوالفقار که سرجنگی جدا شونده دارند و همچنین موشک های میانبرد شهاب و عماد و… را شبیه سازی کنند که خوب البته موشک های بالستیک میانبرد ایرانی توان انجام مانور ندارند چون اصلا چنین سیستمی ندارند و فقط دارای بالک تصحیح مسیر هستند و در واقع این توانایی موشک بلو اسپارو و سیلور اسپارو برای شبیه سازی موشک های بالستیک “کوتاه برد” مانور دهنده(ذوالفقار) و همچنین برای حمله به پدافند و یا فرار از دست پدافند با مانور های سنگین و در سرعت هایپر سونیک است بنا بر این ممکن است اسراییل برای حمله به اس سیصد از این موشک استفاده کند و احتمالا موشک های اس 300 هم نتوانند شکارش کنند یا اینکه بخواهد در حمله به ایران از ان استفاده کند.

موشک ذوالفقار (تصویر در زیر)و سیستم ها تراست و همچنین موتور  سرجنگی و همچنین بالک هدایت که میتواند با کمک انها چه داخل جو و چه بیرون ان مانور ها یا تغییر مسیر هایی برای سخت تر شدن شکارش و عدم پیشبینی محل برخوردش انجام دهد:

شکل کلی هر سه موشک و ویژگی های ان ها:

قابلیت های پرواز موشک ها:

همانطور که گفتیم موشک های خانواده اسپارو توانایی انجام مانور های سنگین را دارند:

همچنین این موشک ها توانایی پرواز در تراجکتوری های متفاوت برای شبیه سازی پرواز انواع موشک های بالستیک را دارند:

و اما سرجنگی های قابل حمل توسط این موشک ها:

کلاهک های سه نوع هستند(از راست به چپ): بدون موارد منفجره و بی اثر،کلاهک دارا مواد منفجره و در اخر کلاهک دارای مایع است.

این موشک ها تا امروز نه تنها بار ها برای تست موشک های پدافندی شلیک شده اند و موشک های ارو 2 و 3 و فلاخن انها را شکار کرده اند بلکه میتوانند با قابلیت هایی همچون سرعت هایپرسونیک و انجام مانور های فریب بر ضد پدافند و یا بر علیه تاسیسات مهم و فرار از پدافند استفاده شود.

و در اخر تصاویری از حمل موشک های خانوده اسپارو توسط جنگنده های نیروی هوایی اسراییل: