موشک های ضد کشتی و سلاح های دریایی

بهترین موشک های ضد کشتی ساخت شوروی از شادوک تا گرانیت …

بهترین موشک های ضد کشتی ساخت شوروی از شادوک تا گرانیت ...

بهترین موشک های ضد کشتی ساخت شوروی از شادوک تا گرانیت …

ترجمه و گردآوری : الیاس امراء

جنگ سرد ، شوروی که مدعی در اختیار داشتن بهترین ارتش جهان بود اما در عین حال شکاف های عظیمی در ناوگان سطحی داشت
بزرگترین مشکل روس ها نداشتن یک ناوگان سطحی هم طراز با غرب بود ، زمانی شوروی تنها یک ناوگان سطحی متشکل از ناوچه های موشک انداز تعدادی ناوشکن و رزمناو بود که بیشتر شبیه یک ناوگان مدافع ساحلی بود تا یک ناوگان محاجم ، (شوروی تا پایان عمر خود موفق نشد ناوگان سطحی خود را به حالت تهاجمی در بیاورد)
این ناوگان سطحی شوروی چه در تعداد چه در کیفیت و توانایی ، توانایی مقابله ناوگان سطحی غربی را نداشت از این جهت رهبران شوروی به فکر چاره می افتند ، راه چاره موشک های ضد کشتی دور برد و توانمند بود تا سیستم های دفاعی ناوگان های غربی را به چالش بکشد .
اما مشکلی سد راه بود ، شلیک یک موشک از برد بلند شرایط خاص خود را دارد .
شیوه ای که شوروی استفاده میکرد ، استفاده از یک هواپیمای شناسایی و یا یک هواپیمای گشت دریایی و ضد زیردریایی برای کشف ناوگان های سطحی غربی استفاده میکند ، با کشف هدف یا اهداف و تحلیل شیوه حرکت ناو و یا ناوگان با یک لینک امن به بمبر های استراتژیک و یا ناوگان های سطحی و زیر سطحی جهت شلیک موشک ضد کشتی دور برد اطلاع میدهد ، این سیستم تا امروز همچنان اصلی ترین شیوه مقابله روسیه با ناوگان های غربی است ، اما مشکل در این سیستم وجود دارد ، آنم اینکه اگر ناو از الگوی رفتاری پیش بینی شده خارج شود و یا الگو درست نباشد موشک ها با رسیدن به محل کاوش حضور اهداف و کشف نکردن هدف یا اهداف خطا میروند ، برای این مشکل موشک ها به کلاهک های اتمی مسلح میشوند .

توپولف-95 ام آر ، نسخه شناسایی بمب افکن استراتژیک توپولف-95 که برای شناسایی و کشف اهداف سطحی در نیروی دریایی شوروی و روسیه خدمت میکرد .

از این جهت شما را چندی از این موشک های ضد کشتی دور برد آشنا میکنیم که ساخت شرکت ماشینا استروینا هستند و در کلاس خود در طول تاریخ همواره جز بهترین ها بودند

موشک کروز پی-5 شادوک

موشک پی-5 یک موشک کروز اتمی ساخت شرکت ان پی او ماشینااستروینا بود ، این موشک در واقع پاسخی از سوی شوروی به موشک کروز اتمی رگلس 1 ایالات متحده بود ، این موشک کروز ساخته شده بود تا توسط زیردریایی های شوروی حمل شود و در موقعیت مناسب زیردریایی به سطح آب آمده و از موشک های خود استفاده کند . برخلاف رگلس که یک موشک کروز تهاجمی بود ، پی-5 توانایی به کار گرفته شدن برای اهداف سطحی را نیز داشت ، اگر چه هیچ وقت به طور قطع از این توانایی در نسخه ابتدای این موشک نام برده نشد و در نسل بعدی این موشک با اضافه شدن یک رادار در دماغه موشک در دهه 60 این قابلیت برای آن ذکر شده است .
کار ساخت این موشک در سال 1957 و با دستور نیروی دریایی شوروی آغاز شد ، هدف ساخت این موشک همانند رگلس بود و قراره بود زیر دریایی های شوروی با استفاده از این موشک با کلاهک اتمی عمق استراتژیک خاک مادر ایلات متحده را زیر برد داشته باشد ، نسخه اول این موشک درسال 1959 وارد خدمت میشود ، اما شرکت ان پی او ماشینااستروینا توسعه آن را متوقف نمیکند و در سال 1962 نمونه ای بهبود یافته از این موشک را معرفی میکند ، این موشک نسبت به موشک قبلی از سیستم هدایت بهتر و یک رادار دالپر استفاده میکند و دقت به مراتب بهتری دارد ، این موشک با نام پی-5 دی شناخته میشود و طبق برخی گفته ها از اواخر سال 1962 در دستور تولید قرار میگیرد
به طور کلی موشک پی-5
10 متر طول ، 900 میلیمتری قطر ، 4.5 تن وزن و تا 650 کیلومتر برد ، یک کلاهک اتمی با قدرت 200 کیلوتن تی ان تی داشت ، این موشک ابتدا توسط دو بوستر سوخت جامد شلیک میشود سپس با رسیدن به سرعت و ارتفاع مناسب موتور توربو جت آن روشن میشود ، این موشک با این موتور به سرعت 0.9 ماخ می رسید.
شوروی برای حمل پی-5 توسط زیردریایی های خود دست به طراحی و توسعه زیردریایی های جدید میکند

کلاس اول درواقع توسعه زیردریایی های کلاس پروژه 613 است ، مرحوم شوروی در مرحله اول دست به توسعه سه زیردریایی از این کلاس جهت حمل و تست موشک پی-5 میکند . زیردریایی کلاس پروژه 613 در آخرین توسعه تا چهار موشک پی-5 حمل میکرد
مرحوم شوروی سپس دست به طراحی زیردریایی مخصوص حمل موشک های کروز اتمی میزند ، حاصل آن پروژه 651 بود ، این زیردریایی ها میتوانستند تا 4 موشک پی-5 حمل کند ، مرحوم شوروی تا قبل از پایان جنگ سرد 16 زیردریایی از این کلاس را بخدمت گرفت
شوروی جهت حمل تسلیحات بیشتر پروژه 651 را توسعه میدهد و پروژه 675 را معرفی میکند ، این زیردریایی تا هشت موشک پی-5 حمل میکرد ، مرحوم شوروی تا 29 زیردریایی از این کلاس را بخدمت میگیرد.

موشک پی-5 زیاد درخدمت نمی ماند و توسط موشک حاصل توسعه خود به سرعت جایگزین میشود.

موشک کروز پی-5

موشک کروز ضد کشتی پی-35 (همچنین شناخته شده نسخه ای از آن با نام پی-6)

پی-35 حاصل توسعه موشک پی-5 بود ، سریعتر با برد کمتر با وظیفه تخصصی ضد کشتی با یک کلاهک اتمی و یک سیستم دفاع ساحلی بود .
پی-35 از موتور قوی تر از پی-5 استفاده میکرد که مراتب بزرگتر و پرمصرف تر بود ،
به صورت کلی ، پی-35 حدود 10 سانتیمتر کوچکتر از پی-5 بود اما در عوض 10 سانتیمتر قطور تر است و نیم تن سنگینتر .
به لطف قطر بیشتر ، موشک دارای یک دیش رادار دالپر بزرگتر و قوی تر در دماغه است . اما سیستم شلیک این موشک در نسخه های ابتدایی ، هدایت فعال راداری/رادیویی بود به این معنی که هدف توسط رادار موشک کشف میشد اما باید توسط یک اپراتور در ناو حامل از طریق پیام های رادیویی انتخاب میشد .
در این حالت بیشترین برد برای این موشک 150 کیلومتر تخمین زده شده است (در برخی مقاله ها 50 کیلومتر هم دیده ام که از سوی اینجانب هیچکدام قابل اطمینان کامل نیستند)

این موشک در نسخه های اول تا 270 کیلومتر برد داشت اما در نسخه های پایانی خود به برد 460 کیلومتری رسید همچنین کامپیوتر داخلی موشک دچار تغیر تحول شد و کنترل موشک توسط اپراتور حذف شد ، سرعت این موشک بیش از سرعت صوت بیان شده است (به تعداد 1.5 الی 1.8 ماخ برخورد ام)
اما در کل این موشک دو نسخه اصلی داشت ، پی-35 و پی-6
پی-6 حدود 12 سانتیمتر بزرگتر از پی-35 بود و از یک موتور دیگر استفاده میکرد
پی-6 درواقع نسخه زیردریایی پرتاب پی-35 بود و حاصل باز طراحی پی-35 تا آن با کمترین هزینه با تیوپ لانچر موشک پی-5 هماهنگ شود .
نسخه زیردریایی پرتاب تا 560 کیلومتر برد داشت اما چند ابهام در خصوص این نسخه وجود دارد ، یکی از این ابهام ها موتور آن است ، اعتقاد بر آن است که در پی-6 از نسخه توسعه یافته از موتور پی-5 استفاده شده و این موشک به مراتب کند تر از پی-35 است که دلیل آن هم این بود که در پی-6 در کنار نقش ضد کشتی نقش تهاجم نیز همچنان مد نظر بود
در برخی گفته ها سرعت این موشک 0.9 ماخ ذکر شده است که وب قابل تایید یک جانبه نیست و احتمال تولید یک موتور جدید و یا توسعه موتور پی-35 وجود دارد . و خوب تا کنون با گذشت چندین دهه از شوروی همچنان اطلاعات دقیقی از این موشک مطرح منتشر نشده .

در تمام نسخه های موشک پی-5 ، 6 و 35 موشک با کمک دو بوستر از لانچر خود شلیک میشد و با رسیدن به سرعت و ارتفاع مناسب موتور توربو جت اصلی آن فعال میشد و تا هدف موشک را همراهی میکرد ، خوب گفتیم برد این موشک 460 الی 560 کیلومتر است بسته به مدل خود ،

پی-35 تنها در دو رزمناو کلاس پروژه 58 و پروژه 1134 مورد استفاده قرار گرفت ، کلا 8 فروند رزمناو از این دو کلاس ساخته میشود (از هرکدام 4 فروند) و هر رزمناو دارای 8 موشک پی-35 بود .
اما همانگونه که گفتیم قبلا این موشک گونه ساحل پرتاب همان دفاع ساحلی نیز دارد ، در این سامانه از نسخه بی این موشک استفاده میشد که کلاهک اتمی آن با یک کلاهک یک تنی متعارف تعویض شده بود ، هر لانچر ساحلی نیز تنها یک تیر در اختیار داشت ، این موشک بصورت گسترده توسط شوروی صادر میشود و کشور های زیادی حتی تا امروز کاربر این موشک در امر دفاع ساحلی هستند ، از جمله این کشور ها ، وارث اصلی شوروی یعنی روسیه نیز هست .

در زیرسطحی وضع از سطحی بهتر بود پی-5 کاملا با موشک پی-6 در زیردریایی های کلاس پروژه 651 و در زیردریایی کلاس پروژه 675 نیز مورد استفاده قرار گرفت .
هر زیردریایی کلاس 651 ، 4 موشک و هر زیردریایی کلاس پروژه 675 ، 8 موشک حمل میکرد در مجموع شوروی 45 زیردریایی مجهز به پی-6 از این دو کلاس به خدمت میگیرد .
نسخه سطح پرتاب این موشک در اواخر دهه 90 میلادی و با کنار رفتن رزمناو های پروژه 1134 از خدمت خارج شد
در زیرسطحی نیز به مرور با خروج از خدمت زیردریایی ها نهایتا در 1995 این موشک به طور کلی در نیروی دریایی شوروی/روسیه باز نشسته شد .

پی-5 ، 6 و 35 و تفاوت های ظاهری این 3 موشک

موشک پی-500 بازالت

اگر فکر میکنید موشک پی-35 و پی-6 خاتمه کار موشک پی-5 بوده ، خوب در اشتباه هستیم ، درواقع تازه داستان داره به جاهای جالب قضیه می رسه .
شرکت ماشینااستروینا موشک پی-35 را توسعه میدهد ، هدف ساخت یک موشک ضد کشتی اتمی برای پروژه رزمناو هواپیمابر های کلاس کیف است که نسبت به پی-35 برد بیشتر اطمینان و سرعت بیشتر دارد ، همچنین پلت فرم پروازی خطرناک تری داشته باشد .
همچنین برای استفاده در دو کلاس زیردریایی اتمی و یک کلاس رزمناو نیز برنامه ریزی میشود ، اما درنهایت تنها در ناوهای رزمناو هواپیمابر کلاس کیف استفاده میشود .

موشک مذکور در نهایت به دو پروژه مجزا در ماشینااستروینا ختم میشود . یکی موشک سطح پرتاب با هزینه کمتر و دیگری برای زیردریایی ها و گرانتر و پیچیده تر .
در سطحی پروژه به موشک پی-500 بازالت ختم میشود ، بازالت از آلیاژی سبکتر اما مقاوم تر نسبت به پی-35 استفاده میکند همچنین یک موتور توربو جت قویتر با مصرف سوخت بهینه تر دارد که قدرت بیشتری تولید میکند .
از نظر ظاهری بازالت به پی-35 شباهت های زیادی دارد با چند تفاوت کوچک در ورودی هوا اگزوز و بال ها ، همچنین حدود یک متر از پی-35 بزرگتر است در و عوض قطر کمتری دارد و یک رادار پالس دالپر با توانایی بیشتر دارد .
پلت فرم پرواز پی-35 به این گونه است که پس از پرتاب اوج میگیرد ، سپس با کسب هدف با زاویه تغریبا 30 درجه بروی آن شیرجه میرود ، این شیوه در زمان خود خوب بود اما با روی کار آمدن موشک های پدافند دریا پایه دیگر این شیوه کارآمدی گذشته خود را نداشت .
در واقع رادار ها توانایی کشف موشک ها را در ارتقا های بالا را داشتند اما مشکل کشف هدف در ارتفاع پست سرجاش بود و تا امروز هست ، اما یک مشکل در ارتفاع پست هوا به اندازه کافی به موتور موشک نمی رسد و باعث افزایش مصرف سوخت در کنار کاهش قدرت و سرعت دارد و این خود یک چالش بود ، زیرا شوروی نیازمند یک موشک دور برد بود تا خارج از محدوده خطر یک ناو گروه ایالات متحده و با کمک یک هواگرد شناسایی دست به حمله بزند ، از این نظر پلت فرم پروازی بازالت بگونه ای برنامه ریزی شد که در فاز اول پرواز خود در ارتفاع بالا باشد و با کسب هدف توسط رادار موشک ارتفاع خود را کم کند و در ارتفاع پست به ناو حمله کند .

در پایان بازالت تنها بروی چهار رزمناو هواپیمابر کلاس کیف عملیاتی میشود و در استفاده از زیردریایی از پروژه موازی خود شکست می خورد ، این موشک نهایتا در اواسط دهه نود و پس از فروپاشی شوروی و عدم توانایی روسیه از پس هزینه های عملیاتی نگاه داشتن ناوهای کلاس کیف به همراه آن از خدمت بازنشسته شد.

بازالت 11 متر طول
4800 کیلوگرم وزن
880 میلیمتر قطر
و 500 کیلومتر برد داشت

موشک پی-500 بازالت

و اما موشک موازی بازالت

موشک موازی یک موشک حاصل تجربیات پی-35 بود ، موشک موازی ابتدا برای رقابت با بازالت طراحی شد اما در زمان استارت کار دستور ساخت هر دو موشک صادر میشود ، فرایند ساخت موشک موازی و بازالت در 1969 در صنایع ماشینااستروینا میشوند ،
بازالت در 1970 و با تکمیل پروژه ساخت خود وارد مراحل است میشود ، دلیل این سرعت عملکرد در واقع توسعه مستقیم این موشک از پی-35 بود اما این موشک در اوایل تنها 350 کیلومتر برد داشت ، فرایند است و اصلاح این موشک تا 1974 ادامه پیدا میکند و نهایتا به برد 500 کیلومتر میرسد .
اما موشک موازی حاصل باز طراحی تجربیات پی-35 بود و موشک مذکور هزینه ساخت بیشتری نسبت به پی-500 بازالت داشت .
درحالی بازالت در 1974 تست های خود را پایان برد ، موشک موازی همچنان در دست اصلاح طراحی بود ، در نهایت موشک موازی در 1975 تست های خود را آغاز میکند دقیقا در همان سالی که بازالت به عرصه رزم میگذارد ، بازالت سریعتر از موشک موازی به فرجام رسید و احتمال میرفت موشک موازی به فراموشی برود ، اما یک پروژه عظیم افزایش توان سطحی شوروی باعث شد موشک موازی ادامه پیدا کند .
موشک موازی پس از پایان تست های خود در 1982 به پایان می رساند اما این موشک دو سال زود تر به خدمت گرفته میشود و نام پی-700 گرانیت شناخته میشود .
موتور گرانیت یک دوره توسعه پیچیده را پشت سر میگذارد ، برای این موشک دو موتور توسعه داده میشود ، یک موتور رمجت و یک موتور توربو جت ، ابهامات زیادی در این خصوص وجود دارد و دقیقا مشخص نیست که چ نوع موتوری در این موشک استفاده شده است در دوره توسعه موشک دارای موتور رمجت پی-500پی و نوع دارای موتور توربو جت پی-50 نام داشت که در برخی مقاله ها به نسخه پی-50 جهت عملیاتی شدن و گرفتن نام پی-700 برده شده است که میتوان این گونه گفت که گرانیت دارای یک موتور توربو جت است اما نمیتوان با اطمینان کامل گفت و ابهامات زیادی همچنان در خصوص این موشک وجود دارد ، همچنین این موشک یک پلت فرم پروازی کاملا متفاوت دارد .
این موشک را میتوان تنظیم کرد تا در سه پلت فرم پروازی به دشمن حمله کند ، یکی ارتفاع بالا است که همانند پی-35 از ارتفاع بالا و تحت یک زاویه بروی دشمن شیرجه میرود ، این موشک در این حالت 2.5 ماخ سرعت و 700 کیلومتر برد است .
پلت فرم دوم پروازی ، همانند پی-500 بازالت است ، این موشک یک مسیر را با سرعت 2.5 ماخ و ارتفاع بالا پرواز میکند ، سپس با کسب هدف ارتفاع و سرعت خود را کاهش میدهد (تا 1.5 ماخ که تاثیر پرواز در ارتفاع پست است اما معمولا مسیر مانده تا هدف آنقدر زیاد نیست که کاهش سرعت خیلی احساس شود و بعضا موشک در سرعت 2 تا 2.3 ماخ می ماند) در این حالت دو برد برای گرانیت عنوان شده ، یکی 550 کیلومتر (کلاهک متعارف) و دیگری 625 (کلاهک اتمی) کیلومتر
پلت فرم سوم پروازی درواقع خطرناک ترین پلت فرم پروازی این موشک است ، موشک در تمام طول مسیر در ارتفاع پایین پرواز میکند ، اما یک مشکل در این حالت وجود دارد ، آنم اینست که در این حالت رادار دماغه موشک نیز محدود میشود ، درواقع همان گونه که میدانید و بارها گفته ایم موشک های ضد کشتی از برای فرار از دست رادار های ناو ها به ارتقا پست رفته اند اما این ارتفاع پست همان گونه که محدودیت رادار های ناو را به همراه دارد ، کاهش توانایی رادار موشک راهم به همراه دارد و چه بسا موشک در ارتفاع پست توسط ناو کشف شود اما موشک همچنان با رادار کوچکتر خود ناو را کسب نکرده . برای حل این معضل طراحان سیستم جدیدی را معرفی میکنند ، شلیک هم زمان تعدادی موشک گرانیت (3 الی 8 فروند) در این شیوه ، یک موشک در ارتفاع بالا پرواز میکند و اطلاعا راداری خود را با دیگر موشک های شلیک شده به اشتراک میگذارد ، موشک های دیگر در ارتفاع پست پرواز میکنند تا از دید راداری محفوظ بمانند اما اگر موشکی که در ارتفاع بالا پرواز میکند شناسایی و نابود شود موشکی دیگر ارتفاع خود را افزایش میدهد و لیدر گروه میشود . گرانیت در حالت پرواز تمام ارتفاع پست دارای 1.5 ماخ سرعت و نهایتا 200 کیلومتر برد است .

گرانیت از نظر ابعاد یک متر از بازالت کوچکتر است اما 2.2 تن از آن سنگینتر است ، گرانیت 7 تن وزن دارد (برای درک بهتر وزن ، وزن خالی میگ-21 ، 5.8 است)
گرانیت 10 متر طول
850 میلیمتر قطر
و دو سر بال آن 2.6 متر است
حداکثر ارتفاع پروازی 12 الی 14 هزار متری
و حداقل ارتفاع پروازی 25 متری دارد
همچنین به یک کلاهک متعارف 518 الی 750 کیلوگرمی و یا یک کلاهک اتمی با قدرت 500 هزار تن تی ان در اختیار دارد

پی-700 گرانیت در مقایسه با موشک بازالت موفق تر بود ، این موشک بروی یک کلاس رزمناو و زیردریایی اتمی به عنوان سلاح اصلی و بروی یک کلاس رزمناو هواپیمابر نصب میشود .
رزمناو مورد اشاره درواقع همان کلاس کایروف است که دارای 20 سیلوی مایل درونی پرتاب موشک گرانیت است ، در مجموع تنها 4 رزمناو از این کلاس ساخته میشود که در حال حاضر تنها یک فروند از آن عملیاتی است که آن هم برای تعمیرات اساسی در حال حاضر از خدمت خارج شده است.
زیردریایی مورد اشاره کلاس اسکار است ، هر زیردریایی کلاس اسکار دارای 24 تیوپ مایل شلیک موشک گرانیت است ، زیردریایی های کلاس اسکار اتمی هستند و در مجموع 13 فروند از این زیردریایی ها ساخته میشود که امروزه تنها 5 فروند عملیاتی است .
رزمناو هواپیمابر مورد اشاره نیز ، ناو هواپیمابر آدمیرال کوزنتسف است که در حال حاضر تنها ناو هواپیمابر روسیه است که این ناو نیز امروزه جهت تعمیرات اساسی از خدمت خارج شده است. این ناو هواپیمابر 12 سیلوی مایل درونی پرتاب موشک گرانیت دارد .

پی-700 گرانیت

خوب برسیم سر وقت آخرین عوض خانواده موشک های پی-5

در زمان توسعه موشک گرانیت دو رزمناو و دو طرح زیردریایی جهت مسلح شدن به موشک گرانیت و یک موشک دیگر انتخاب برنامه ریزی شد .

قرار بود در کنار رزمناو سنگین کلاس کایروف یک رزمناو سبکتر و ارزانتر نیز به‌عنوان مکمل ساخته شود ، کلاس مورد نظر کلاس اسلاوا بود ، اسلاوا علاوه بر وزن و شمار تسلیحات کمتر نسبت به کایروف دارای موشکهای ضد کشتی ارزانتر نیز بود .
در دریا یک کلاس زیردریایی مخصوص حمل گرانیت با نام پروژه 949 گرانیت در دست ساخت بود و قرار بود زیردریایی دیگر اصلاح شده از همین کلاس به عنوان یک مکمل ارزان ساخته شود اما پروژه آن لغو شد و در عوض پروژه زیردریایی های کلاس پروژه 949ای آنتیه بروی کار آمد ، آنتیه اصلاح گرانیت بود و همانند پروژه گرانیت حامل 24 موشک ضد کشتی پی-700 گرانیت (این دو کلاس در ناتو اسکار 1 و 2 نامیده میشوند)
موشک ارزانتر درواقع حاصل باز طراحی و توسعه موشک بازالت بود و هدف آن رساندن برد این موشک به 1 هزار کیلومتر بود .
اگر چه این موشک در توسعه خود به این برد رسید اما …
موشک جدید که پی-1000 ولکان نام میگیرد از یک موتور توربو جت با مصرف بهینه سازی شده استفاده میکند که حاصل توسعه همان موتور موشک بازالت است ، همچنین بالچه های موشک و ورودی هوا موتور آن نیز از نوع طراحی میشوند و از آلیاژ های سبکتر و مقاوم تر در ساخت آن استفاده میشود .
آما بزرگترین تفاوت این موشک با بازالت در پلت فرم حرکتی بود ، ولکان پلت فرم پروازی گرانیت را داشت از این نظر از بازالت یک پله فراتر بود .
آزمایشات ولکان در 1982 آغاز میشود و برای اولین بار در 22 دسامبر 1983 از یک زیردریایی کلاس 765 تست پرتاب از زیر آب را می گذراند .
با این حال این موشک نیز همانند پدرش موفقیت چندانی بدست نیاورد و تنها بروی رزمناو های کلاس اسلاوا مورد استفاده قرار گرفت و میشود
شوروی قصد داشت 10 رزمناو کلاس اسلاوا بسازد اما عمرش کفاف نداد و تنها 3 رزمناو تکمیل و یکی نیمه تمام میماند ، رزمناو نیمه تمام به اوکراین و 3 رزمناو تکمیل به روسیه می رسند
این سه رزمناو نیز امروزه در روسیه خدمت میکنند و تنها سکو های پرتاب موشک ولکان هستند.
ولکان دارای
11.7 متر طول
880 میلیمتر قطر
2.6 متر طول دو سر بال
8000 کیلوگرم وزن داشت (یک تن سنگینتر از گرانیت)
موشک مذکور دارای سه پلت فرم پروازی بود ، یکی ترکیب همانند پی-500 و دیگری ارتفاع پست و لیدر در بالا همانند گرانیت و آخری همانند پی-35 و شیرجه از آسمان
در این سه پلت فرم پروازی موشک برد های متفاوت دارد در حمله ارتفاع بالا تا 2.5 ماخ سرعت و 700 کیلومتر برد ، ترکیب نیز 550 کیلومتر ، عداد دقیقی از برد ارتفاع پست آن در دست نیست اما احتمالا در حدود همان 145 الی 200 کیلومتر گرانیت میتوان در نظر گرفت

پی-1000 ولکان

این موشک آخرین موشک ضد کشتی از خانواده مشتق و توسعه پیدا کرده موشک پی-5 بود

خوب شما را طیف گسترده خانواده موشک های ضد کشتی پی-5 آشنا کردیم ، حال بپردازیم به طراح و سرپرست ارشد ساخت تمام موشک های این خانواده
ولادیمیر نیکلایویچ چلومئی
ولادیمیر زاده 1914 در یک خانواده اوکراینی در لهستان (امپراتوری روسیه) بود ، وی تازه متولد شده بودن جنگ جهانی اول در جبهه شرقی به لهستان رسیده بود که خانواده وی ناگزیر به ترک لهستان میشوند .
ولادیمیر در کیف (اوکراین) بزرگ میشود و در سن 18 سالگی به موسسه پلی تکنیک کیف ملحق میشود و پس از پایان تحصیل به عنوان یک مدرس دانشگاه مشغول به کار میشود ، وی با آغاز جنگ جهانی دوم به موسسه بارانوف ملحق میشود ، وی در آنجا اولین موفقیت خود را کسب میکند ، وی در 1942 موفق به ساخت اولین موتور پالس جت برای شوروی میشود و آغاز روند موفقیت های وی آغاز میشود .
شوروی با دیدن عملکرد بمب پرنده آلمانی وی-1 پروژه ای مشابه را آغاز میکند ، سرپرست پروژه ولادیمیر است ، این پروژه در 1944 آغاز میشود و در 1945 به موشک 10خا میرسد ، موشک 10خا اولین موشک کروز شوروی و ولادیمیر و اولین موفقیت شرکت ماشینااستروینا بود .
ماشینااستروینا با سر ارشدی ولادیمیر تغریبا اکثر اصلی ترین موشک های ضد کشتی شوروی را طراحی و میسازد .
ولادیمیر علاوه بر موشک های ضد کشتی ، بسوی موشک های بالستیک قاره پیما نیز میرود
وی ساخت موشک قاره پیما یو آر-100 و 200 را سرپرستی میکند و بر مبنای آن حتی راکت های فضایی موفق خانواده پروتون را نیز میسازد .

ولادیمیر در سن 70 سالگی در 1984 میمیرد .
اما تجربیات گران بهایی را برای شوروی و روسیه برجای میگذارد .
تجربیاتی که به موشک همچنون پی-800 اونیکس ختم شده است.

ولادیمیر نیکلایویچ چلومئی
پی-1000 پی-700 پی-500 پی-35 پی-5 نام – مشخصات
11.7 متر طول 10 متر 11 متر 9.9 متر 10 متر طول
880 میلیمتر 850 میلیمتر 880 میلیمتر 1000 میلیمتر 900 میلیمتر قطر
8 تن 7 تن 4.8 تن 5 تن 4.5 تن وزن
700 کیلومتر 700 کیلومتر 500 کیلومتر 460 کیلومتر 650 کیلومتر برد
2.5 ماخ 2.5 ماخ 2.5 ماخ 1.8ماخ 0.9 ماخ سرعت
اتمی با قدرت 350 یا 500 هزار تن تی ان تی کلاهک متعارف 518 الی 750 کیلوگرمی و یا یک کلاهک اتمی با قدرت 500 هزار تن تی ان اتمی با قدرت 350 هزار تن تی ان تی اتمی با قدرت 20 هزار تن تی ان تی

متعارف 1000 کیلوگرمی

اتمی با قدرت 200 هزار تن تی ان تی کلاهک

سئوالات و نظرات خود را می‌توانید با نویسنده مقاله با ایمیل
omara.elyas@gmail.com و یا با مدریت سایت با ایمیل
jangaavaran@Yahoo.com در میان بگذارید.

منابع
http://testpilot.ru
https://ru.wikipedia.org
http://militaryrussia.ru

نوشته های مشابه

دکمه بازگشت به بالا
بستن
بستن