جنگنده هاهواپیماهای اموزشی

جت اموزشی تی-37 و هواپیمای تهاجمی ای-37

جت اموزشی تی-37 و هواپیمای تهاجمی ای-37

جت اموزشی” تی-37″ و هواپیمای تهاجمی “ای-37”

شرکت سسنا در امریکا شهرت بسیاری از قبل از جنگ جهانی دوم در ساخت هواپیماهای تک موتوره پیستونی  غیر نظامی یک  تا چهار نفره داشت و همکنون نیز یکی از مشهور ترین شرکتهای سازنده هواپیماهای کوچک زیر ده نفر در انواع  موتور پیستونی ، پراپ و جت  است. این شرکت هر جا نیز وارد بازار نظامی شد در واقع بر اساس تبدیل یک طرح غیر نظامی این شرکت وارد این بازار شد

در سال 1952 نیروی هوایی امریکا خواهان یک جت اموزشی برای اموزش مقدماتی خلبانان نیروی هوایی شد که کوچک سبک و راحت تعمیر باشد. سسنا تا ان زمان هواپیما جت  نظامی نساخته بود(و البته بعد از این طرح دیگر هم نساخت) ولی یک پیشنهاد به نیروی هوایی امریکا مبنی بر یک طرح با دو خدمه در کنار هم و دو موتور جت در ریشه بال داد . نیروی هوایی از طرح خوشش امد از جمله اینکه قرار گیری مربی و دانشجو در کنار هم باعث افزایش تعامل بین این دو میشد. سسنا طرح جدید را مدل 318 نام گذاشت  و در بهار سال 1954 نیروی هوایی با طرح سسنا موافقت کرد و طرح جدید ایکس تی 37 نامیده شد

ایکس تی -37
ایکس تی -37

اولین ایکس تی 37 در اکتبر سال 1954 پرواز کرد. هواپیما دارای بالی کاملا صاف و بدون پس گرایی و موتورهای که در ریشه بال نصب شده بود دو خدمه در کنار  قرار داشتند  که ار طریق  درب کابین در بالای سرشان  نصب میشد. هواپیما دارای سه   ارابه فرود تک چرخ  کوتاه بود و ارتفاع هواپیما تا زمین  بسیار کم کرده بود   تا تعمیر و نگهداری ان بسیار راحت باشد.

هواپیما دارای دو موتور توربوجت کونتنتال جی 69 –تی 9  با قدرت 960 پاوند  رانش بود که برای وزن این هواپیما مناسب بود و میتوانست  هواپیما را به سرعت 690 کیلومتر بر ساعت و ارتفاع 7700 متری برساند. هر موتور در  ریشه یکی از بالا نصب بود  و به دلیل  اندازه کوچکش و وزن کمش پیاده و سوار کردن ان  بسیار راحت بود

 هواپیمای جدید سرانجام در سال 1957 وارد خدمت شد و به ان نام تی 37 تویت داده شد و اولین سری دانشجویان  یک سال بعد با این هواپیما فارق تحصیل شدند. تی 37 از نظر دانشجویان  و مربیان فوق العاده مناسب بود زیرا هم چالاکی خوب داشت و همچنین  ارتباط مربی با دانشجو در بالاترین سطح  خود قرار گرفته بود  ولی یک از مشکلاتش سر صدای بالای موتور ان بود حتی در قیاس با هر جت توربوجت دیگری بالا بود  تا انجای که فریاد زدن در درون کابیت برای صحبت  کرده بسیار عادی بود

نیروی هوایی تا پایان سال 1959 در مجموع 444 فروند T-37A را سفارش داد و حتی در سال 1957 نیروی هوایی در صدد   به کار گیری نسخه دیدبانی و شناسایی  ان برای هدایت اتش توپخانه نیز  بود که البته در نهایت این نقش بهOV-1 داده شد

جت اموزشی" تی-37" و هواپیمای تهاجمی "ای-37"
T-37A

علیرقم  راضی بودن نیروی هوایی از تی 37 ای ، نیروی هوایی  از قدرت موتور این هواپیما راضی نبود و خواهان یک نسخه با موتور قویتر  بود که سسنا به سرعت تی 37 بی را پیشنهاد داد که دارای موتور قویتر جی 69 – تی 25 بود که ده درصد رانش بیشتری را ایجاد میکرد . این نسخه  در سال 1959 پرواز کرد و 599 فروند نیز از این نسخه تحویل ارتش امریکا شد

تا اواخر دهه 1960 به دلیل مقاومت کم شیشه جلو که با چند مورد برخورد پرنده به شیشه باعث حوادث شد ، شیشه هواپیما مقام سازی شد تا در برابر برخورد یک پرنده 1.8 کیلوگرمی با سرعت 460 کیلومتر بر ساعت مقاومت کند

تی 37 ای و بی هیچ جایگاه خارجی نداشتند  زیرا نقش اموزشی  داشت ولی سسنا در سال 1961 دست به توسعه نسخه ای با نام تی37 سی زد که دارای جایگاه خارجی برای حمل سلاح بود. البته نیروی هوایی اصلا نیاز به توان حمل سلاح نداشت  و تی 37 سی برای صادرات در نظر گرفته شده بود . تی 37 سی دارای بال های قویتر بود و بر روی نوک هر بال یک مخزن  سوخت 245 لیتری را حمل میکرد  که قابل رها شدن بود

زیر هر بال دو برجک حمل سلاح  قرار داشت  که می توانست شامل  غلاف مسلسل گاتیلینگ شش لول مینیگان با کالیبر 7.62 م م ویا غلاف مسلسل 12.7 م م و یا غلاف راکت 70 م م ویا چهار عدد بمب مارک 81 باشد  . برای  هدفگیر درون کابین دارای یک سایت  اتش ساده درجه بندی شده بود و  ارتقائات  انجام شده  دست کم 650 کیلوگرم بر وزن این هواپیما افزوده بود که سرعت ان را به 550 کیلومتر کاهش داده بود اگرچه مخازن سر بال برد را از 1500 کیلومتر در نسخه قبلی به 1770 کیلومتر افزایش داده بود

کابین تی-37 بی
کابین تی-37 بی

تی 37 تا سال 1975 در خط تولید بود و توسط 15 ارتش جهان در نقش اموزی و حتی در نسخه سی در نقش پشتیبانی  هوایی نزدیک به خدمت گرفته شده بود . 1296 فروند از این جت اموزش ساخته شد که 273 فروند ان نسخه تی 37 سی بود

ترکیه، پاکستان، برزیل، اردن،تایلند،کره جنوبی، المان غربی،ویتنام جنوبی،برمه، کامبوج،شیلی  ، کلمبیا ، یونان و اسپانیا از جمله شتریان این جت بودند که هنوز در چند  کشور در خدمت  است. تی 37 حدود 50  سال تا سال 2009 میلادی در خدمت نیروی هوایی امریکا باقی ماند تا اینکه سرانجام با تی 6 هگزان 2 جایگزین شد

با اغاز دخالت غیر مستقیم  امریکا در سال 1962 در جنگ ویتنام  که در ان مرحله شامل  دادن کمک فنی به ویتنام  جنوبی بود ، پنتاگون به دنبال یک هواپیما ضد شوروی  و پشتیبانی هوایی برای کمک به متحدین این کشور بود که با کمونیستها در حال نبرد هستند از این روی چند تی 37 سی وارد ویتنام جنوبی شدند و بر ضد ویتکنگها ازمایش شدند.  تی 37 سی کارایی خوبی داشت ولی نیروی هوایی خواهان توان بیشتری در حمل تسلیحات توسط این جنگنده بود

از این رو سسنا در سال 1963 نسخه جدید با نام تی 37 دی را توسعه داد که شامل  سه جایگاه زیر هربال (در مجموع شش جایگاه) و مخازن سوخت بزرگتر 360 لیتری  بر نوک بالها بود . همچنین این نسخه دارای سلاح ثابت بود و در  داخل دماغه سمت راست   دارای یک مسلسل مینیگان  7.62 م م با سرعت  اتش 3000 گلوله بر  دقیقه بود که 1500 گلوله حمل میکرد و در دماغه دارای یک دوربین برای هدفگیر مسلسل بود.

از انجایی که هواپیما سنگینتر  شده بود سسنا موتور تی 37 دی را تعویض کرد و به جای موتور قبلی ، موتور جنرال الکترونیک جی 85 جی2/5 نصب شد که دارای 2400 پاوند رانش  بود که بیش از 2 برابر موتور قبلی  قدرت فراهم می کرد  . موتور جی 85 بر روی اف5 نیز نصب شده بود ولی نسخه نصب شده روی تی 37 دی نسخه بدون پس سوز و کم توانتر بود

تی37 دی که بعدها "ای-37ای" نامیده شد مجهز به مسلسل مینیگان در دماغه
تی37 دی که بعدها “ای-37ای” نامیده شد مجهز به مسلسل مینیگان در دماغه

نسخه جدید در اکتبر  سال 1964 پرواز کرد و دومین پیش نمونه ان  در زیر هر بال دارای چهار جایگاه خارجی بود(در مجموع هشت جایگاه) . نیروی هوایی در ان زمان در ویتنام  درگیر شده بود و با تلفات بالا ای 1 اسکای ریدر مواجع  بود. ای1 اسکای ریدر یک پرنده پیستونی بازمانده از جنگ جهانی دوم بود(البته  ای1 در اواخر جنگ طراحی شده بود و به جنگ دوم نرسید ) که علیرقم    برد و توان حمل سلاح مناسب  ولی به دلیل سرعت پاینتر و تا حدی فرسودگی ،   در برابر پدافند اسیب پذیر  بود از این روی نیروی هوایی چند فروند تی 37 دی را برای تست در ویتنام  برای جایگزینی با ای1 اسکای ریدر می خواست

نیروی هوایی سفارش ساخت 39 فروند تی 37 دی را به سسنا داد  و در مرحله اول با نام ای تی -37 دی شناخته  شد ولی به سرعت نام  A-37A به ان داده شد که نشان میداد نسخه تهاجمی تویت است

ای 37 دارای  یک تن وزن خالی  بیشتر و 3.5 تن وزن برخاستن بیشتری نسبت به تی 37 بود و میتوانست  تا 1.8  تن سلاح حمل کند. شکل کلی همان تی 37 بود و حتی دارای دو صندلی در کنار هم بودد که جای مربی را میشد با یک ناظر پر کرد ولی در عملیات های رزمی معمولا تنها با یک خلبان پرواز میکرد.

ای -37بی
ای -37بی

نیروی هوایی ای 37 را با لقب دراگون فلی  را  در سال 1967 وارد ویتنام کرد  که برای پشتیبانی هوایی نزدیک، اسکورت بالگرد ها و حتی ماموریت  شبانه استفاده شد  که برای این ماموریتها از بمب های خوشه ای راکت و غلاف مسلسل  استفاده میکرد و یک مخزن سوخت خارجی زیر هر بال نیز حمل  میکرد

ای 37 هزاران پرواز  در خدمت نیروی هوایی امریکا در ویتنام انجام داد و هیچ کدام بر اثر  اتش دشمن از بین نرفت و تنها دو فروند  در هنگام فرود  از دست رفتند . در نیروی هوایی امریکا به انها لقب سوپر تویت داده شد شاید دلیل ان این بود  از همه لحاظ بر تی 37 برتری داشت حتی از نظر سر صدا تولید توسط موتور

ای 37 ای  کارایی بالای داشت ولی نشان داد در برابر اتش پدافند اسیب پذیر  است علیرقم  اینکه  هیچ کدام از 39 فروند تحویلی  از بین نرفتند . از این رو نیروی هوایی خواهان  نسخه تقویت شده ان بود. در جواب سسنا نسخه  A-37B  را توسعه داد که نیروی هوایی 127 فروند ان را سفارش داد ولی نه برای خودش بلکه برای نیروی هوایی ویتنام  جنوبی تا ان را جایگزین  ای 1 اسکای ریدر بکند.اولین دسته در سال 1968 تحویل ارتش ویتنام جنوبی شد

ای 37 بی زره پوشتر بود و سنگینتر  به شکلی که توان حمل تا 2.6 تن سلاح  را داشت  و در زیر هر بال می توانست  تا سه  مخزن سوخت حمل کند  و با در نظر گرفتن مخزن سوخت نوک بال  در مجموع  توان حمل هشت  مخزن سوخت خارجی داشت . بیشترین سرعت این نسخه 815 کیلومتر بر ساعت بود و برد انتقالی ان 1480 کیلومتر وبا 2 تن سلاح 740 کیلومتر بود.

ای-37 بی
ای-37 بی

این نسخه   سلاح های سنگیتری را حمل میکرد برای نمونه توان حمل غلاف 20 و یا 30 م م را داشت  و میتوانست انواع لانچر های  راکت 70 م م در انواع 7 و 19 لول را حمل کند  و از دو موتور قویتر جی 85 جی ایی-17 ای با توان 2850 پاوند قدرت میگرفت که 20 درصد رانش بیشتری نسبت به نسخه قبلی ایجاد میکرد   .  تی 37 و ای 37 ای دارای صندلی پرتاب شونده نبودند ولی ای 37 بی دارای صندلی پرتاب شونده بود و دارای کابینی زره پوش   و یک لوله سوختگیری هوایی در دماغه

در مجموع 577 فروند ای 38 ساخته شد که 254 فروند ان توسط ویتنام  جنوبی مورد استفاده قرار گرفت. این هواپیما کارایی بسیار  داشت و کارایی ان رضایت بخش بود   ولی هنگامی که در نهایت در سال 1975  ویتنام  جنوبی توسط ویتنام  شمالی اشغال شد  دست کم 90 تا 100 فروند ای 37 دست ویتنام  شمالی افتاد که تا اواخر  دهه 1970 در خدمت بود ولی به دلیل کمبود لوازم یدکی از خدمت ارام ارام خارج شدند و جای  انها را سوخوی22 به خدمت گرفته شد.

نیروی هوایی امریکا نیز تعداد محدودی ای 37 بی به خدمت گرفت که در دهه  1980 انها را با ای10 جایگزین کرد

 بازار  بزرگ ای 37 در امریکای جنوبی بود. جای که ای 37 به دلیل  هزینه کم تعمیرات و راحتی تعمیرات  مشتریان بسیاری داشت و بارها بر ضد نیروی های شورشی و یا قاچاقچیان  به کار رفت.شیلی، کلمبیا، اکوادور،السالوادور،گواتمالا،هندوراس، پرو و اروگوئه از جمله مشتریان این هواپیما در امریکای جنوبی و لاتین بودند  و همچنان در پنج کشور امریکای جنوبی در خدمت است

 مشخصات

مشخصات T37 تویت و A37 دراگون فلای
تولید کننده امریکا،کمپانی سسنا
تعداد خدمه دو سرنشین
طول و ارتفاع 9 متر و 2.8 متر برای تی37
وزن خالی 1840  کیلوگرم برای تی 37
بیشترین سرعت 684 کیلومتر در ساعت برای تی37 و 816 کیلومتر در ساعت برای ای37
برد 740 کیلومتر با 1300 کیلوگرم سلاح برای ای37
سقف پرواز 12730 متر برای ای37
موتور دو دستگاه موتوره کونتیتتال کورنت با توان 1025 پاوند در تی 37 و دو دستگاه موتور جنرال الکتریک جی 85-جی ای 17 با توان 2850 پاوند بدون پس سوز برای ای37
رادار ندارد
تسلیحات در نسخه رزمی ای37 دارای یک توپ شش لول گاتیلینگ 7.62 میلیمتری مینیگان در دماغه،دارای چهار جایگاه حمل تسلیحات زیر هر بال با توان حمل 2.8 کیلوگرم سلاح شامل انواع غلاف مسلسل و توپ های 7.62 ،20 و 30 میلیمتری،راکت اندازهای 70 میلیمتری هایدرا در انواع 7 و 19 لول،و تا چهار بمب 225 کیلوگرمی و موشکهای هوا به هوای سایدواندر
تعداد تولید شده و قیمت 577 فروند ای37 و 1269 فروند تی37 بین سالهای 1955 تا 1975 تولید شد.

ترجمه:عبدالحمید تارخ

منابع:

http://www.a-37.org/

1743304

نوشته های مشابه

دکمه بازگشت به بالا
بستن
بستن