بمب افکن ها

بمب افکن توپلوف4 کپی روسی بمب افکن امریکایی ب29

بمب افکن توپلوف4 کپی روسی بمب افکن امریکایی ب29

بمب افکن توپلوف4

مینا گلرو

در طول جنگ جهانی جهانی دوم اتحاد شوروی از یکسو با آلمان در حال جنگ بود واز سوی دیگر تهدید ژاپن دیگر قدرت متحدین را احساس میکرد و عملا در فشار یک منگنه در وسط دو قدرت متخاصم بود و در نهایت بخت با این کشور یار بود که عملا ایالات متحده وارد جنگ شد و انرژی هر دو قدرت دیگر یعنی ژاپن و آلمان را تحلیل برد و گرنه خیلی دور از تصور نبود که آلمان و ژاپن از دو طرف شوروی را تحت حملات خود اشغال کنند خصوصا ژاپن کشور چین و کره را نیز در اختیار داشت که میتوانست از منابع و نیروی انسانی انها در چنین جنگی نهایت استفاده را برده و یک جبهه وسیع را بر علیه شوروی باز کند بدون اینکه شوروی روی زمین به ژاپن دسترسی داشته باشد

بهرحال اگرچه با شانس و اقبال چنین خطری از روی سر شوروی عبور کرد و ایالات متحده سپر شوروی شد ولی تجربه ناخوشایند این واقعه به شوروی اثبات کرد که وسعت چنین نبرد احتمالی ایجاب میکرد برای آینده نگری و در نظر گرفتن احتمال وقوع شرایط مشابه ای در آینده این کشور نیازمند یک بمب افکن متوسط بلند پرواز که قادر به پوشش و پرواز به دو خط مقدم یا حتی جبهه های بیشتری باشد بشدت احساس میشد تا همزمان به شوروی توان و پتانسیل نبرد در چند جبهه بشکل همزمان را بدهد و این از اولویت های راهبردی کرملین قرار گرفت

نیروی هوایی شوروی کاملا بر خلاف نیازهای این کشور تجهیز شده بود و در حالیکه کشور پهناور و بسیار وسیع شوروی با طول مرزهای بسیار گسترده و جهت پوشش واحدهای زمینی در نقطه از مرزهای خودنیازمند به هواپیماهای بمب افکن بلند پرواز با توان حمل مهمات مناسب بود نیروی هوایی این کشور توسط هواپیماهای شکاری و بمب افکن هایی که در واقع از توانایی حمل سلاح و مهمات در حد یک شکاری و در واقع یا مشتق شده از هواپیماهای شکاری بودند و یا از اندکی توان حمل محموله بیشتربرخوردار بود و اغلب نسخه هایی تاکتیکی بودند که

ریشه شکاری داشتندو تمامی توان هوایی سنگین این کشور محدود به چند ده بمب افکن پلیکاروف Pe8 شده بود که یک بمب افکن دو موتوره متوسط بود

پس از پایان جنگ‌چینش دشمنان شوروی هم تغییر کرد و اتحاد جماهیر شوروی دشمنی پرقدرت و تازه نفس با منابعی نامحدود مانند ایالات متحده را در مقابل خود داشت که از اتحاد با دو قدرت سنتی دیگر جهانی نیز یعنی بریتانیا و فرانسه بهره میبرد که این مسئله یک چالش جدی برای هواپیماهای بمب افکن شوروی بود از بحث رقابت با ایالات متحده هم که بگذریم در سال 1943 برنامه اتمی شوروی آغاز شده بود و این بنوبه خود باعث شده بود این کشور نیاز به یک حامل مناسب ‌بلند

پرواز و راه دور را بشدت احساس کند زیرا  ویژگی برجسته توان اتمی این بود که حامل ان میتوانست نقش بازدارندگی بیشتری ایفا

کند تا خود سلاح ، زیرا بدون یک حامل مناسب شانس رسیدن آن به اهداف مهم و حساس دشمن از بین میرفت و سلاح هم بخودی خود کاملا ناکار آمد میشد

شوروی در خلال جنگ با آلمان انبوهی ازتجهیزات جنگی دریافت کرد که برخی ارزش راهبردی داشتند و در محدوده نیروی هوایی ،  بمب افکن های بی 25 و هواپیمای ترابری داگلاس دی سی 3 را دریافت کرد که هر دو هواگردهای بسیار کارامد و با پتانسیل چندمنظورگی خوبی بودند

خصوصاداگلاس دی سی 3ولی با این وجودهیچکدام از این دو هواپیما قادر به ایفای نقش حامل اتمی نبودند هر دو این هواگردها از هواپیماهای دو موتوره ای بودند که به هیچ وجه مناسب تبدیل و تغییر به یک بمب افکن راهبردی نبودنداتحاد شوروی توانسته بود تعدادی بمب افکن چهارموتوره بی 17 و بی 24 لیبراتور راهم که در خلال جنگ مجبور به فرود اضطراری درخاک شوروی شده بودند را هم بدست بیاورد و بخوبی بررسی کنند

ولی این دو هواپیماها هم در میدان های جنگی آینده خیلی حرفی برای گفتن نداشتند و برد انها هم محدودیت داشت در همان زمان ایالات متحده بوئینگ بی 29 سوپر فورتس را معرفی کردیک هواپیمای بسیار عالی با کارنامه وعملکردی درخشان که برتری کاملی به ایالات متحده میداد از طرفی جوزف استالین بسیار تحت تاثییر کارایی هواپیما قرار گرفته بود

برای اشنایی با بمب افکن ب29 اینجا را کلیک کنید

بی29 بسیار بلند پرواز بود و از نظر مهمات هم توان‌بسیار خوبی داشت و بخوبی از برتری کاملی بر آورو لنکستر بریتانیایی برخوردار بود

استالین بصورت شگفت اوری به بی 29 علاقمند شده بود لذا دستور طراحی هواپیمایی مشابه را صادر کرد ودفتر طراحی توپولف و میاسیشف که بیشتر در حیطه هواپیماهای ترابری و مسافربری فعالیت میکردند مسول طراحی ان شدند

ولی مشکل این بود که این طرح نه تنها برای شوروی بلکه برای قدرتهای دیگر هم پروژه ای جاه طلبانه و بلندپروازانه ای بود و تنها آلمان نازی و بریتانیا قادر بودند مدعی ساخت بمب افکن مشابهی باشند و هیچکدام از این دو شرکت از دانش فنی لازم برای طراحی چینن هواپیمای غول پیکری برخوردار نبودند طرح های اولیه همگی با مشکل مواجه و هرکدام دچار مشکلاتی بودند که از توان شرکت های روسی حل انها خارج بود لذا مدتی کلا طرح کنار گذاشته شدمشکل شوروی موتور نبود بلکه ایجاد ثبات برای هواپیمایی با این جثه بزرگ بود از طرفی شوروی هواپیماهای چهار موتوره طراحی نگرده و تجربه کمی در این ضمینه دارا بودند ، این در حالی بود که حتی المان هواپیمای شش موتوره هم ساخته بود و ایالات متحده در حال کار بر روی هواپیمایی بمب افکن بمراتب بزرگ تر بی ۲۹ بودکه تقریبا دوبرابر بی 29 جثه هواگردبود و از شش موتور برخوردار بود که در نهایت حاصل کار یک بمب افکن ده موتوره به اسم بی 36 از آب در آمد ولی در نهایت یک فرصت طلایی در سال 1944 به دست شوروی افتاد تا به اصل بی 29 دسترسی پیدا کند ، در سال 1944یک اسکادران بی 29 که در طی ماموریتی در آسمان ژاپن دچار اتمام سوخت و برخی هم دچار آسیب دیدگی شدند ، در خاک شوروی فرود آمدند

استالین برخلاف تمامی قوانین بین المللی آنها را مصادره کرد ( زیرا در انزمان هر دو کشور دوست و متحد بحساب می آمدند )  سپس به دفتر توپولف دستور داد عینا از روی بی29 هواپیمای جدید را کپی کنند و به هیچ وجه تفاوتی نباید با هواپیمای اصل داشته باشد

در انسو ایالات متحده  اطمینان داشت حتی با وجود بدست اوردن نمونه هایی از بمب افکن ولی 5 تا 10 سال در بهترین شرایط برای شوروی این کشور هنوز هم با تولید چنین بمب افکن پیچیده ای فاصله دارد ، ولی در سوم آگوست سال 1947 شوروی غرب را حیرت زده کرد و در رژه  سالروز انقلاب کمونیستی دست به پرواز بمب افکن های توپولف تی یو 4  کرد و سه فروند هواپیمای بوئینگ بی 29  مصادره ای ابتدا پرواز کردند و بدنبال انها یک توپولوف 4 بود هدف شوروی این بود که غرب ادعا نکند بمب افکن های بی 29  امریکایی بوده ولی هرگز کسی نفهمید که هواپیمای چهارم که کپی بود بخاطر تعجیل برای رساندن آن به رژه ناقص بود و در آستانه سقوط بود و تنها مهارت خلبان هواپیما که دارای درجه مارشال بود و از فرماندهان نیروی هوایی شوروی و خود یکی از بهترین خلبانان موجود در شوروی بود ترجیح دادچنین هواگرد غیر قابل اطمینانی را خود هدایت کند از سقوط هواپیما جلوگیری کرد تا غرب را بشدت در شوکی عمیق فرو ببرد

با اینکه اولین پیش نمونه ها در سال 1947 و در 19 مه پرواز کرده بود ولی بخاطر رفع نواقص هواپیما رسما در سال 1949 بخدمت گرفته شد زیرا اصرار استالین براین بود که تنها هواپیما برای دقایقی پرواز و نمایش به غرب آماده شود و پس از ان تا هر زمان که مایل بودند روی نواقص آن کار کنند و رفع همه عیب و نقصها تا سال 1949 به طول انجامید

توپلوف 4

تولید بمب افکن جدید از همان سال 1947 آغاز شده بود ولی عملیاتی شدن آن در واحدهای شوروی سال 1949 انجام گرفت و خط تولید بمب افکن تا سال 1952 فعال بود و در

نهایت 847 فروند برای نیروی هوایی ساخته شد و در خدمت ارتش شوروی قرار گرفت در سال 1950 در اختیار چین هم قرارگرفت و چین مصم شد بر اساس ان هواپیمای آواکس نانجینگ کا 1 را هم توسعه دهد و هواپیمای حامل را از شوروی دریافت کند و اقدام به نصب رادار بومی خود روی ان کند که در ادامه به این نکته هم خواهیم پرداخت

هواپیما با نام توپولف 4 بول بمعنای گاو نر نامگذاری شد شوروی هرسه فروند هواپیمای بمب افکن امریکایی را هم مصادره و خلبانان انها هم تا ماهها تحت بازجویی و شکنجه روحی

قرار داشتند شوروی برای پنهان کردن اینکه طرح خود را از روی هواپیمای آمریکایی کپی

کرده تلاشی نکرد و برای انها مهم نبود که دیگران بدانند که توپولف 4 انها در واقع نسخه ای مهندسی معکوس شده از هواپیمای موفق آمریکایی است به همین دلیل هواپیمای تولید روسها از نظر ظاهری و مشخصات و ابعاد آن هیچ تفاوتی با نسخه امریکایی ندارد و به اصرار استالین حتی تعداد پنجره های کابین دقیقا با نسخه امریکایی برابر است و از یک اندازه هم برخوردار هستندو جالب اینکه حتی تعداد پرچهای بدنه با نسخه امریکایی کاملا برابر بود  ولی در بخش موتور و تجهیزات کابین متفاوت بودند هرچند که داخل کابین هم از نظر فضای داخلی و پیکربندی تجهیزات تقریبا مشابه بود دهلیزهای داخلی مهمات هم کاملا مشابه و تعداد ان هم با بی 29 برابر بود بالها در میان بدنه و جلوی هواپیما ، نزدیک کابین خلبان نصب شده بود که هر بال دو موتور غول پیکر را که برای این هواپیما طراحی شده بود را حمل میکرد که هر موتور مجهز به ملخ 4 پره بود و موتور ها درون غلافی که روی بال نصب شده بود قرار داشت دم هواپیما مجهز

به یک سکان عمودی بود که در بخش سکان عمودی که زیر آن نشان کمپانی بوئینگ قرار داشت  در نسخه روسی توسط یک صفحه خمیده یکدست  و بدون علائم و نشانی به بدنه سکان عمودی متصل میشد که بعدها یو ستاره سرخ علامت ارتش شوروی را در آن بخش رنگ آمیزی کردند هواپیما از دو ارابه فرود دوچرخ زیر بالها ویک ارابه فرود دو چرخ هم زیر دماغه بهره میبرد که چرخ های زیر بال در پشت غلاف موتور جمع میشد و اربه جلو هم در میان دماغه توپولف چهار کاملا مشابه پدر آمریکایی خود به یک گروه خدمه شامل 11 نفر برای کار با سیستمهای مختلف هواپیما نیاز داشت در بخش پیشرانه هم از چهار دستگاه موتور پیستونی شویتسوف Ash-73TK با توان برای هر موتور 2400 اسب بخار  نیرو میگرفت که یک موتور پیستونی شعاعی 18 سیلندر بود که توسط هوا خنک میشد و هواپیمارا به سرعت حداکثر 347 مایل ، معادل 624کیلومتر در ساعت میرساند و برد هواپیما 3355 مایل معادل 5400 کیلومتر بود ، سقف پرواز ایمن هم 36745 فوت معادل  11199 متر میرسید در مقایسه با موتور پیستونی توربو سوپر شارژی که پیشرانه بی 29 بود خب باید بگوییم موتور روسی اگرچه اندکی نیروی بیشتری تولید میکرد ولی ولی از نظر مصرف سوخت قابل قیاس با موتور امریکایی نبود و جالب اینکه سرعت بی ۲۹ حدود 10 مایل در ساعت از توپولف بیشتر بود در کل موتور امریکایی پیستونی توربو رایت R-3355-23/23A سوپرشارژ  حدود 2200 اسب بخار قدرت داشت که هواپیما را به حداکثر 357 مایل معدل 642 کیلومتر درساعت میرساندحداکثر ارتفاع قابل دستیابی توسط بی ۲۹ معادل 12000متر بود ولی ارتفاع ایمن و استاندارد هواپیما 32000 فوت حدود 9740 متربود و برد پروازی هم 5600 مایل که معادل 10080 کیلومتر بود این درحالی بود که برای هواپیمای توپولف 6039 کیلومتر بود

در بخش مهمات تی یو 4 قادر به حمل 20000 پوند محموله بود که شامل توپهای دفاعی و مهمات میشد که تقریبا معادل 9071 کیلوگرم بودوشامل  10 توپ 20 میلیمتری که در 5 برجک قرار داشت و یکی روی دم هواپیما بود یکی در پایین عقب و یکی در بالای عقب و دو تای دیگر هم در بالا و زیر قسمت جلو قرار داشت که هر برجک 2 دو توپ داشت و از نوع نودلمن شورانف NS-23بود و برخلاف پدر آمریکایی خود که از مسلسل های 12/7 میلیمتری بیشتر برای دفاع از خود برخوردار بود اما توپولف تی یو 4 برای دفاع دارای توپ های 23 میلیمتری بود

محموله مهمات هواپیما هم از 6 بمب 2205 پوندی (هربمب  1000 کیلوگرم وزن داشت)تشکیل شده بود که البته در نقش متعارف این میزان سلاح حمل میکرد

برای استفاده در نقش اتمی و بازدارنده با یک تیر بمب اتمی از نوع  RDS-1 یا RDS-2و یا RDS-5 جایگزین میشد نسخه گشت دریایی توپولف 4 هم قادر به حمل و شلیک دو فروند موشک KS-1 Komet بود

نسخه های مختلف

نسخه TU-4 :

این نسخه با نام BULL خوانده میشد که بمعنای گاو نر بود و اولین نسخه بود که برای نیروی هوایی ساخته شد و پر تعدادترین نسخه بشمار میرود

نسخه  TU-4K :

این نسخه جهت نیروی دریایی توسعه یافت و از نسخه های بول نیروی هوایی مشتق شده بود و با موشکهای KS-1 کومیت مسلح شد

نسخه مسلح به موشک کومنت

نسخه TU-4-Barge:

این نسخه بهبود یافته  مدل تی یو 4 بول بود در بخش سلاح بهینه شده بود و مهمات بیشتری حمل میکرد که نسخه قویتری ازموتورپیشنهاد شد و بر اساس آن یک نسخه شناسایی هم پیشنهاد شد که هیچکدام تولید نشدند و فقط دو پیش نمونه جهت بررسی تحویل داده شد

نسخه TU-80

نسخه ای‌ که در پاسخ به نیاز نیروی هوایی به بمب افکنی کارآمد تر از توپولف ۴ جهت نقش اتمی ساخته شد و از تی یو 4  توسعه یافت و به عنوان نسل بعدی این بمب افکن جهت خدمت درنیروی هوایی معرفی شد  و‌ پیش نمونه های ان نیز وارد تست های پروازی هم شد ولی با توجه به اینکه موتورهای پیستونی منسوخ شده و نیروی هوایی بمب افکنی میخواست که تا ایالات متحده پرواز کند این نسخه در حالت مسلح از چنین توانی برخوردار نبود و طرح لغو شد پس از این طرح توپولوف طرح توپولف ۹۵ بیر را بدست گرفت

نسخه TU-85 :

نسخه گشت دریایی بر اساس تی یو 80 که علیرغم تولید پیش نمونه‌ ها ولی با توجه به عدم تولید تی یو85 طرح ان لغو شد

نسخه TU-75 :

نسخه ای ترابری بر اساس توپولوف 4 که تنها دو فروند از ان تولید شد و طرح ان لغو شد زیرا آنتونوف طرح کارامد تری را ارائه کرد

نسخه TU-70 Carl :

نسخه مسافربری که با تی یو 75  دراغلب موارد از قطعات و اجزای مشترکی بهره میبردند البته با توجه به اینکه نسخه ترابری وارد خط تولید نشد از این نسخه هم در کل دو پیش نمونه ساخته شد که شوروی آن را در مقابل خبرنگاران غربی رونمایی کرد

نسخه نانجینگ  Awacs k-1

این نسخه بعنوان سیستم پیش اخطار هوابرد توسعه یافت

در فوریه سال 1953  شوروی تعداد 10 فروند بمب افکن توپولف تی یو 4  را به چین تحویل داد

چینی ها تلاش کردند یک پلتفرم بومی بر اساس توپولف 4  و با موتور  اویچنکو AL-20Kرا توسعه دهند  نسخه اولیه از نصب رادار تایپ 374 بر روی یک فروند هواپیمای توپولف 4 توسعه. دادند رادار دارای یک رادوم گرد به قطر 7  متر روی پشت خود بوداین پروژه تا سال 1971 دنبال میشد ولی در این سال پروژه شکست خورد و لغو شد واقعیت این بود این پروژه برای چینی ها زیادی بلند پروازانه بود

تی یو 4  بعنوان اولین هواپیمای پهن پیکر نظامی ساخت روسها دارای نواقص زیادی بود و چنین هواپیمایی نمیتوانست یک پلتفرم مناسب جهت حامل رادار باشد

این هواپیماها تا سال 1988 بعنوان یک بمب افکن بلند پرواز و دور برد در چین در خدمت بود

خروج زودهنگام تی یو 4

این بمب افکن بعنوان هواپیمای بمب افکن اتمی بسرعت از خدمت یگان استدراتژیک اتمی روسها جمع اوری ولی بعنوان یک هواپیمای بمب افکن متعارف تا اوایل دهه 1960 در خدمت بود ودر اوایل دهه ۱۹۶۰ بازنشسته شد

در کل حدود نعهصد فروند با پیش نمونه و نسخه های دریایی از این بمب افکن تولید شد و اگر چه بعنوان یک بمب افکن دارای نواقص متعددی بود اما تجارب زیادی در اختیار دفتر طراحی توپولف داد و بر اساس تجارب ساخت این هواپیما شوروی بمب افکن افسانه ای توپولف 95  بیر را ساخت که تا امروز موفق به رفع نیازهای شوروی کرد

از ویژگی های این بمب افکن بالا بردن سرعت اوج گرفتن جنگ سرد بود وبا ورود این بمب افکن از دو جهت باعث تشدید جنگ سرد شد اول بخاطر توقیف بمب افکن های ایالات متحده چون تا پیش از این واقعه هنوز هم به شوروی به عنوان یک کشور متخاصم نگاه نمیشد وحتی هنوز هم بچشم یک متحد به ان نگاه میشد و به همین دلیل هم انگلیس اقدام به فروش موتور رولز رویس اسپی به شوروی کرد که باعث تبدیل  میگ ۱۵ به یکی از موفق ترین هواپیماهای شکاری شد ، شوروی قبل از آن میگ ۹ را ساخت که تقریبا مشابه میگ ۱۵ بود ولی از کپی موتور یونکرس جمو ۰۰۴ بهره میبرد و به هیچ وجه نتوانست موفقیتی در کارنامه خود ثبت کند و توقیف هواگردهای امریکایی و بدتر از ان آزار و اذیت خلبانان امریکایی که بشدت خشم امریکا و غرب را برانگیخت و ایالات متحده بخاطر  درگیری در جنگ ژاپن و اجتناب از ورود به جنگ جدیدی از ورود به فاز رویارویی خودداری کرد

و در طرف دیگرشوروی که تا آنزمان دست برتر را با امریکا میدید پس از ورود توپولوف ۴ احساس میکرد برابری ایجاد شده و تمام اروپا را در تیرس شوروی قرار داده بودک به همین شوروی شمشیر را از رو برای غرب کشید

و بنوعی باکردن شکافی عمیقی که بین شوروی و غرب در زمینه فن آوری بحساب امده بود هرچند به طور اسمی ولی ترس شوروی از برتری  هوایی عملا از بین رفت و تنش بین دو طرف بطور عجیبی بالا رفت

توپلوف 4 در یک نگاه

کشور سازنده : اتحاد شوروی

طراح : دفتر طراحی توپولوف

طول : 30/18 متر

طول بالها : 43/05

ارتفاع : ۸/۴۵ متر

مساحت بال : 161/7متر مربع

وزن خالی : 36850 کیلوگرم

وزن عملیاتی : 55600 کیلوگرم

حداکثر وزن برخواست : 63600 کیلوگرم

پیشرانه : چهار موتور پیستونی شعاعی Shvetsov Ash-73Tk18 خنک شونده با هوا با قدرت هر موتور 2400اسب بخار با ملخ ۴ پره

حداکثر سرعت : 558 کیلومتر بر ساعت

حداکثر برد : 603۳ کیلومتر

توان حمل مهمات :  در حداکثر برد خود 3000 کیلوگرم سلاح  به علاوه ده درصد ذخیره سوخت

سقف پرواز : 11200 متر

تسلیحات : 10 قبضه توپ 23 میلیمتری در چهار برجک دو لوله و دو توپ تک لوله

توان حمل محموله در عملیات متعادف 6×1000  کیلوگرمی یا بک تیر بمب آر دی اس 1 یا آر دی اس 2 یا آر دی اس 5

برای عضویت در اینستاگرام جنگاوران اینجا را کلیک کنید

نوشته های مشابه

دکمه بازگشت به بالا
بستن
بستن