بمب افکن هاجنگ جهانی دوم

بمب افکن سنگین B-29 سوپر فرترس

بمب افکن سنگین B-29 سوپر فرترس

نیاز به یک بمب افکن دوربرد و بزرگتر در همان سال 1938 و اغاز جنگ جهانی دوم در امریکا شکل گرفت. در ان زمان امریکا اصلا وارد جنگ نشده بود ولی باید پیشبینی  همه چیز را میکرد.

نیروی هوایی امریکا که البته در ان زمان وجود نداشت و در واقع  هواپیمای نیروی زمینی(هوانیروز)قدرت هوایی ارتش امریکا را تشکیل میداد در سال 1939 ب17 را به عنوان اولین بمب افکن چهار موتوره بزرگ خود به خدمت گرفت (نیروی هوایی امریکا در سپتامبر سال 1947 دو سال بعد از جنگ جهانی دوم تاسیس شد و تا ان زمان جزئی از نیروی هوایی بود). ولی نیاز به بمب افکن بزرگتری احساس میشد و دست کم یک بار در برنامه ایکس ب 15 ، بوئینگ تلاش به ساخت هواپیمای بزرگتر کرد ولی به دلیل نداشتن موتور قدرتمند  مناسب برنامه کنسل شد ولی از سال 1938 موتور جدیدی وارد میدان شد که البته در ان زمان در حال توسعه بود ولی امید بوئینگ برای توسعه طرحی جدید بود.

این موتور همان موتور مشهور ویرگیت ار 3350 بود که یک موتور شعاعی 2200 اسب بخاره 18  سیلندر بود که 1000 اسب بخار قویتر از موتور ب17 بود.

بوئینگ کار بر روی پروژه با نام 334 اغاز کرد. این تلاش در سال 1939 اغاز شد که در واقع یک نسخه بزرگتر ب 17 با موتور ویرگیت بود.این نسخه  37 متر طول و 8500 کیلومتر برد داشت. این پروژه تا پایان همان سال لغو شد

ولی طرح نهایی  پروژه 345 بود. برنامه 345 بعد از اعلام نیاز نیروی زمینی  به یک بمب افکن  با برد 8600 کیلومتر و سرعت 688 کیلومتر  توسعه یافت. نیروی زمینی میخواست که بمب افکن جدید توان حمل 7.5 تن بمب را داشته باشد. طرح جدید بوئینگ با دیگر طرح های قبلی فرق بسیار داشت بسیار بزرگ بود ودارای چهار موتور ویریگت بود و از سه ارابه فرود هر کدام  از دو  چرخ بهره میبرد.

پیش نمونه ب29
پیش نمونه ب29

نیروی هوایی بر روی کاغذ از طرح خوشش امد و دستور ساخت 14 پیش نمونه و خرید 250 فروند ب29 را صادر کرد ولی به دلیل محدودیت بودجه طرح  به کندی پیش می رفت تا اینکه حماقت ژاپنی ها در حمله به پل هاربر و اغاز جنگ با امریکا در 7 دسامبر  1941  به پروژه جان دوباره بخشید و در ان زمان یک بودجه 3 میلیارد دلاره برای تولید 1500 ب29 اختصاص داده شد.

در 21 سپتامبر سال 1942 اولین ب29 پرواز کرد و دومین پیش نمونه سه هفته بعد پرواز کرد که دارای  برجک های مسلسل با هدایت از طریق پیرسکوپ بود . در اولین پرواز یکی از چهار موتور از دست رفت و همین پیش نمونه دوم در 18 فوریه سال بعد اتش گرفت  و سقوط کرد که ده نفر از خدمه ان و 20 نفر روی زمین  مردند. در نهایت  در اواخر سال 1943 ب29 که گرانترین برنامه  جنگی نیروی زمینی  در جنگ دوم بود وارد خط تولید شد. سری اول 100 فروندی اول انقدر مشکل داشت که تنها 15% انها وارد خدمت شدند که بیشتر به مشکلات خط تولید بر میگشت ولی در نهایت  مشکلات خط تولید رفع شد. بمب افکن جدید سوپر فرترس نامیده شد

ب29 یک بمب افکن سنگین  چهار موتوره با بدنه تمامی فلزی بود که دارای بال های کاملا صاف و بدنه استوانه ای شکل بود.دارای کابین تحت فشار شیشه ای  بدنه ضد گلوله و و تجهیزات  پیشرفته الکترونیکی که در روزگار خود بسیار پیشرفته بود.

بمب افکن از چهار موتور پیستونی 18 سیلندر رایت ار 3350 مجهز بود. این موتور با توان 2200 اسب بخار در نسخه پیش نمونه ب 29 و قدرت 2230 اسب بخار در نسخه تولیدی  توانمند ترین موتور زمان خود بود که یک موتور توربوشارژ بود که از تمامی قدرت موتور به صورت بهینه استفاده را میکرد. ولی موتور چندان بی عیب نبود .برای تولید ب 29 این موتور به سرعت طراحی و تولید شده بود و دارای مشکلاتی از جمله گرمای شدید بود.مشکل این بود که موتور 18 سیلندر  بود که 8 سیلندر  در جلو و هشت سیلندر در پشت سر ان بود. انقدر به هم نزدیک بودند که باعث افزایش گرما موتور میشد از جمله اینکه پایگاه های اصلی ب29 در اقیانس ارام در محیط گرم و شرجی بود. تلاش شد تا مشکلات با افزایش ایمنی سامانه  خنک  کنندگی حل شود.

0738286

همچنین اگزوز بسیار داغ میشد و گهگاه به دلیل پاره  شدن شلنگ  های سوخت رسان از بخش بالای  موتور به درون موتور، باعث پاشیدن سوخت بر روی اگزوز و اتش گرفتن موتور میشد که چندین بار با فاجعه تمام شد. به گفته خدمه قبلی ب29 ، این بمب افکن همواره مشکل نرسیدن به بیشترین میزان قدرت را به دلیل گرمای بالا رنج می برد. با وجود این تا بعد از جنگ جهانی  مشکلات موتور کاملا رفع نشد و همواره موتور ار 3350 کابوس واحد تعمیرات  بود اگرچه مدلهای بعدی بسیار عالی بودند و بر روی 25  نوع مختلف هواپیمای دیگر نصب شد.

 بوئینگ برای رفع مشکلات دست به نصب موتور پرات اندویتنی ار 4360 با توان 3500 اسب بخار بر روی نسخه جدید ب29 دی زد ولی این نسخه به جنگ نرسید و اصلا تولید نشد.

بمب افکن توان پرواز در ارتفاع 12200 متر با سرعت بیش از 650 کیلومتر بر ساعت را داشت ، ارتفاعی که از دست تمامی شکاری های ژاپنی در امان  بود و همچنین  عملا ژاپنی ها هیچ توپ ضد هوایی برای این ارتفاع به صورت موثر نداشتند. در واقع استفاده از گلوله های مجاورتی برای درگیر با بمب افکنها در چنین ارتفاعی اگر  غیر ممکن نبود  ولی فوق العاده دشوار بود.

در جنگ جهانی دوم به دلیل عدم وجود تهدید هوایی ب29 بدون اسکورت بر فراز ژاپن پرواز میکرد
در جنگ جهانی دوم به دلیل عدم وجود تهدید هوایی ب29 بدون اسکورت بر فراز ژاپن پرواز میکرد

یکی از جنبه های بسیار پیشرفته ب29 مسلسل های 12.7 م م  دفاعی ان بود. هواپیما دارای چهار برجک هر کدام شامل 3 مسلسل 12.7 م م بود ودر قسمت عقب نیز در برخی نسخه ها دارای  برجکی با دو مسلسل 12.7 م م ور برخی نسخه ها  یک توپ 20 م م بود . چهار برجک اصلی  توسط رایانه انالوک هدایت میشد. دو برجک در پایین و دو برجک در بالای بدنه بود که  انها توسط توپچی از راه دور هدایت میشد . توپچی دارای یک سامانه اپتیک نوری ساده بود که کار هدفگیر را انجام میداد و وظیفه رایانه کنترل اتش انالوک این بود که با در نظر گرفتن سرعت ، زاویه پرواز و رطوبت و سرعت باد زمان مناسب  اتش  را به توپچی اطلاع دهد. چهار توپچی در میانه بدنه قرار داشتنتد و توسط پیرسکوپ نوری خود که به برجک متصل بود هدف را  رویت میکردند.  یک مسلسل  12.7 م م ویا در برخی توپ 20 م م در انتهای بمب افکن وجود داشت که توسط یک کاربر به صورت مستقیم هدایت میشد در اواخر جنگ جهانی با در نظر گرفتن اینکه عملا دیگر در اسمان برای ب 29 در خدمت ارتش در جبهه ژاپن هیچ تهدید نبود تمامی برجک ها  حذف شده و جای توپچی ها را بمب و مخزن سوخت گرفت و  در عقب مجهز به یک رادار کنترل اتش ای پی جی-15 شدند.

ب 29 دارای 11 خدمه بود. دو خلبان، ناوبر،مهندس پرواز،بمب انداز،کاربر بیسیم  و پنچ توپچی

کابین ب29... در بین دو خلبان کمی جلوتر پشت دماغه شیشه ای بمب انداز قرار میگیرد
کابین ب29… در بین دو خلبان کمی جلوتر پشت دماغه شیشه ای بمب انداز قرار میگیرد

ب29 اولین بمب افکن امریکایی بود که خدمه واقعا در ان احساس ارامیش می کردند. دارای کابین تحت فشار بود که کاهش و یا افزایش ارتفاع روی خدمه هیچ تاثیری نداشت .هواپیما دارای اشپزخانه و محلی برای استراحت خدمه و توالت بود.محفظه بمب در میانه بدنه قرار داشت و خدمه در  یک لوله بزرگ  به صورت درازکش برای رفت به عقب و یا جلوی بمب افکن حرکت میکردند  که  از بالای سر محفظه بمب رد می شد .هواپیما دارای بیسیم دوربرد با برد ارتباطی 500 کیلومتر بود و سامانه بمب انداز ان اجازه بمب باران دقیق را می داد. ب29 اولین بمب افکن امریکا با توان بمب باران در ارتفاع بالای 7000 متری به دلیل سامانه پرتاب بمب پیشرفته بود

ب29 دارای دو دهلیز جنگ افزاری در میانه بدنه بود که هر کدام دارای درب دو لنگه بود  و میتواند  تا 9 تن بمب شامل  تا 40  بمب 227 کیلوگرمی  ویا  8 بمب 900 کیلوگرمی را حمل کند. در اواخر جنگ جهانی دوم به بمب های هدایت رادیوی نیز تجهیز شد که در خط دید بمب انداز با کمک امواج رادیویی هدایت میشد(مانند هواپیمای کنترل از راه دور هدایت رادیویی)همچنین ب29 می توانست  در مجموع 35000 لیتر سوخت با خود حمل کند.

برد انتقالی ب29 عدد 9000 کیلومتر بود و بردش با 9 تن بمب عدد 5000 کیلومتر  بود. در حالت مسلح دارای سرعت 350 کیلومتر بر ساعت بود.

 اولین ماموریت ب29 به دستور  روزولت در بمب باران برخی از پایگاه های ژاپنیها در جنوبی چین و تایوان انجام شد. بمب افکنها  به هند اعضام شدند و از انجا دست کم 90 بمب افکن مناطقی در ژاپن و تایوان را بمب باران کردند. این عملیات در اوریل سال 1944 انجام شد

اولین حمله به خاک اصلی ژاپن توسط ب29 به 15 ژوئن همان سال بر میگردد که 68  فروند ب29 یاهاتا که  محل اصلی تولید فولاد برای ژاپن بود یورش بردند . دست کم تا پایان همان سال 31 بار ب29 ها دست به بمب  باران مناطق مختلف ژاپن زدند که انبارهای سوخت در اولویت بالا قرار داشت و در هیچ کدام از عملیات ها کمتر از 24 فروند ب 29 حضور نداشت.

مراسم تحویل هزارمین ب 29 در فوریه 1945
مراسم تحویل هزارمین ب 29 در فوریه 1945

بمب افکنها از پایگاه های از هند و چین بر می خواستند و  بدین سام هم ژاپن و هم تایوان تایلند و سنگاپور و هر جا ژاپنی ها پایگاه داشتند را بمب  باران میکردند ولی محدودیت های وجود داشت . از سال 1945 ب29 از جزایر  اقیانوس ارام از جمله جزیره ماریانا دست به پرواز میزدند و در نهایت  در 29 مارس 1945 اخرین  ب29 از هند خارج شد تا بقی عملیات ها از اقیانوس  ارام  انجام شود

تا قبل از استقرار در ماریانا تنها جایی که میشد از انجا پرواز و تا ژاپن رفت برخی پایگاهای در غرب  و جنوب غربی چین بود زیرا ب29 برخاسته از هند تمامی خاک ژاپن از جمله توکیو را پوشش نمی دادند ولی استقرار در جزیره ماریانا که تنها 2400 کیلومتر با توکیو فاصله داشت مشکل را حل کرد.

با افتادن گوام به دست امریکایها  امریکا باز به  ژاپن نزدیکتر شدند و بدینسان   انها می توانستند  بمب های بیشتر و سنگینتری  روی سر ژاپنیها بریزند . با پایان نبرد زمینی  و نزدیک شدن امریکا به خاک اصلی ژاپن با در نظر گرفتن اینکه امریکا اصلا خیال درگیری درخود ژاپن را نداشتند  دست به بمب باران خورد کننده ژاپن با ب29 برای تسلیم ژاپن  زدند. امریکا از پنج جزیره برای این کار بهره می برند که در اقیانوس ارام از شمال تا مرکز ادامه داشتند و بسیار ایمنتر از پایگاه های  زمینی  در چین بودند که ممکن بود در معرض حمله زمین ژاپنیها باشد.این پنج جزیره شامل دو جزیره از شبه جزیره تیتان ، جزیره سایپن و دو جزیره از شبه جزایر گوام.

در نهایت  وقتی  امریکا به فکر افتادن که شاید ژاپنیها  تسلیم نشوند دست به پرتاب بمب اتمی  با کمک  ب29 بر فراز ژاپن زدند

انها یکی از ب29 در خط تولید را برای پرتاب اولین بمب  اتم تاریخ با نام پسر کوچک تغییر دادند که بمب در 6 اگوست سال 1945 بر فراز هیروشیما انداخته شد و بمب بعدی سه روز بعد برفراز ناکازاکی انداخته شد.

کره سال 1951
کره سال 1951

. خط تولید در سال 1946 با تولید 3970 فروند بسته شد و از همان سال تعداد زیادی از انها در بخش خصوصی به عنوان هواپیما  باربری  استفاده شد

در حالی که در سال 1946 تعداد زیادی از ب29 یا ذخیره ویا اوراق شدند فرمانده ای نیروی هوایی امریکا که تازه تاسیس شده بود  دستور ارتقا 509 فروند ب 29 برای پرتاب بمب اتمی را داد. بعد از پایان جنگ با تجهیز ارتش امریکا به بمب اتم ب29 تا مدتی تنها حامل این بمب بود و به اروپا اعضام شد و در انجا به عنوان بمب افکن اتمی مشغول به خدمت شد

با شروع جنگ کره بین سال های 1950 و 1953  بمب افکن ب29 تنها بمب افکن ارتش امریکا بود.در روز های نخست مشکلی وجود نداشت تاکتیک نبرد مشابه نبرد با ژاپنی ها بود .در ژاپن ب29 بدون اسکورت  وارد اسمان میشدند زیرا هیچ شکاری ژاپنی به انها نمی رسید و تنها محدود تلفات انها مربوط به توپ های ارتفاع بالا و یا نقص فنی میشد ولی در کره داستان  به سرعت عوض شد. با ورود میگ15 مسلح به توپ  37 م م دیگر ب29 دژ دست نیافتی نبود و تعداد زیادی از انها توسط میگها شکار شد. امریکا  دست به اسکورت ب29 با اف86 زدند.در طول  جنگ کره ب 29 توانست 20000 پرواز انجام  داده و 200000 تن بمب را روی کره فروریختند.

با ورود ب50 و ب36 و در نهایت ب52 ، ب29 به سرعت نقش خود را از دست داد و در نهایت  در سال 1965 از خدمت خارج شد

ب29 در زمان خودش یک غول بی شاخ و دم بود و هر کسی ان را از نزدیک میدید تحت تاثیر قرار میگرفت .  دو برابر ب17 و یا لنکاستر برد داشت و دو برابر بمب بیشتری حمل میکرد.در واقع ب29 نمادی از فناوری پیشرفته امریکایی و جلو بودن امریکا در فناوری نظامی در جنگ بود

مدل های مختلف

ایکس بی 29:نسخه ازمایشی که 14 فروند از ان ساخته شد

ب29:نسخه تولیدی که 2513 فروند از ان ساخته شد و بمب افکن  های  پرتاب کننده بمب اتم  بر فراز ژاپن از این نسخه بودند

ب29 ای(B-29A):نسخه تولید با ارتقائاتی همچون  نصب توپ 20 م م در قسمت عقب و تعویض بال های بمب افکن. 1119 فروند از این نسخه ساخته شد

ب29 بی: نسخه سریعتر برای پرتاب بمبهای اتش زا در ارتفاع پایین .این نمونه مجهز به رادار برای بمب  باران و همچنین مسلسل های دفاع متفاوتی بود. 311 فروند از این نسخه برای پرتاب بمبم ناپالم ساخته شد

کی بی 29:نسخه سوخت رسان ب29 که بعد از جنگ دوم جهانی با ارتقاء 282 فروند ب29 به کی بی 29 شکل گرفت.اولین سری این ارتقا در سال 1948 تحویل نیروی هوایی شد و تبدیل  به نخستین سوخت رسان نیروی هوایی امریکا شد. اولین نسخه  ارتقا یافته کی بی 29 ام شناخته  میشد که دارای یک  شلنگ سوخت رسانی در زیر بدنه (انتهای بدنه) برای سوخت رسانی هوایی بود . برخی بعدها به یک شلنگ دیگر زیر هر بال نیز  تجهیز شدند  در دهه1950 به دلیل سرعت پایین سوخت رسانی شلنگی نیروی هوایی تعدادی نسخه جدید کی ب29 پی  خود را به بوم برای سوختگیری لوله ای به خدمت گرفت. تا اوائل دهه 1970 این نسخه در خدمت با و با کی سی 135 جایگزین شد

ار بی 29: دست کم 118 فروند ب29 ای به نسخه شناسایی ارتفاع بالای ار بی 29 تغییر یافتند که در دهلیز بمب خود مجهز به تیجهزات شناسایی شدند

توپلوف4:

استالین در اواخر جنگ جهانی دوم با در نظر گرفتن حرکت شوروی به سوی  سلاح اتمی دستور ساخت یک بمب افکن اتمی را به دفتر طراحی توپلوف داد. شوروی با استفاده از دو بمب افکن  ب29  امریکای که به به دلیل مشکلات فنی در شوروی فرود امدند دست به طراحی بمب افکن خود زدند که در واقع مهندسی معکوس ب 29 بود . نتیجه  این تلاش توپلوف 4 یا همان  ب 29 روسها بود که اولین بمب افکن  اتمی شوروی  بود. اگرچه تا سال 1953 صدها فروند از ان ساخته شد ولی مشکل این بود که توپلوف 4 توان رسیدن به خاک  امریکا را برای بمب باران اتمی نداشت. نصب لوله سوختگیری  هوایی روی چند فروند انجام شد ولی در کل بردش  برای  شوروی کم بود.

سوخت رسانی هوایی کی بی 29 به اف84 در سال 1953
سوخت رسانی هوایی کی بی 29 به اف84 در سال 1953
فیفی تنها ب29 که همچنان در حال پرواز است
فیفی تنها ب29 که همچنان در حال پرواز است
800px-TU-4-MONIN0
توپلوف4

مشخصات

طول:30.18 متر

ارتفاع:8.45 متر

کمترین وزن برخاستن:33800 کیلوگرم

بیشترین وزن برخاستن:69560 کیلوگرم

موتور: چهار موتور پیستونی توربوشارز ویرگیت ار 3350 با قدرت 2200 اسب بخار

بیشترین سرعت:574 کیلومتر بر ساعت

سرعت کروز:350 کیلومتر بر ساعت

برد انتقالی :9000 کیلومتر

ارتفاع پروازی با سلاح:9100 متر

سلاح: تا 9 تن بمب و ده مسلسل دفاعی 12.7 م م

 گرداوری و ترجمه: عبدالحمید تارخ

مقالات مشابه: بمب باران اتمی ژاپن

نوشته های مشابه

دکمه بازگشت به بالا
بستن
بستن