نویسنده:مهندس رضا عبدالهی
خودروی با قابلیت حمل و نقل داخلی M1161 یک خودروی تهاجم سریع چند منظوره ای است که به وسیله شرکت امریکایی گراولر توسعه یافته و لقب آن نیز از نام شرکت برگرفته شده. لازم به ذکر است که برخی از مراحل ساخت این خودرو تاکنون به تاسیسات جنرال دینامیکز منتقل شده است. آغاز توسعه این خودرو به سال 1999 باز میگردد. این خودرو به طور ویژه جهت حمل داخلی توسط هواگرد V-22 Osprey طراحی شده و در ساخت آن از برخی اجزای حرکتی جیپ M151 MUTT نیز بهره گرفته شده.
گراولر در سال 2009 توسط سپاه تفنگداران دریایی ایالات متحده به خدمت گرفته شد و تا سال 2011 در مجموع 209 دستگاه از مدل M1161 و 102 دستگاه از مدل M1163 آن به ساخت رسیده و سفارشات بیشتری نیز برای ساخت آن دریافت گردید. این خودرو بخشی از نقش های جیپ M151 را عهده دار شد و جایگزین خودروهای تهاجم سریع موقت بر پایه مرسدس بنز کلاس G گردید ، خودروهایی که از سال 1999 در خدمت سپاه تفنگداران دریایی امریکا بودند. گراولر به ارتش امریکا اجازه میدهد تا از توانایی و برد 500 کیلومتری هواگرد V-22 جهت جا به جایی آن استفاده کنند.
نقش اصلی این خودرو که توانایی استقرار هوایی را دارد ، عملیات در خط مقدم است و از آن میتوان به عنوان خودرویی ضربتی یاد کرد. تا کنون خانواده ای از این خودروهای قابل حمل و نقل داخلی توسعه داده شده است که نمونه پایه ای آن خودروی چند منظوره M1161 است که امکان به کارگیری در نقش خودروی تدارکاتی ، گشتی یا تهاجم سریع را دارد. تعداد سرنشینان ان 4 نفر است و ظرفیت حمل 900 کیلوگرم بار را دارد. این خودرو به منظور حمل میزانی کافی از تدارکات شامل آب ، سوخت ، غذا و مهمات جهت پشتیبانی از عملیاتی سه روزه طراحی شده است. گراولر دارای پوششی برزنتی است که در صورت لزوم و در شرایط آب و هوایی خاص روی آن نصب میگردد. صندلی های این خودرو از جنس کولار بوده و سطحی از حفاظت در برابر تهدید ترکش ها را فراهم میکنند. در بخش عقبی خودرو حلقه تیربارچی تعبیه شده که امکان نصب و به کارگیری تیربارهای کالیبر 7.62 میلیمتریM 240 ، 12.7 میلیمتری M2 یا نارنجک اندازهای خودکار 40 میلیمتری MK.19 را فراهم میکند.
مدلی تدارکاتی از این خودرو ساخته شده که فاقد حلقه تیربارچی بوده و از محفظه بار بزرگتری برخوردار است که حمل تجهیزات بیشتری را امکان پذیر میسازد. یکی از مدل های این خودرو ، M1163 کشنده (Prime Mover) است که از طول کمتری برخوردار بوده و دو سرنشین دارد. وظیفه آن کشش قطعات توپخانه ای سبک نظیر خمپاره انداز 120 میلیمتری M327 آتش اژدها و تریلرهای مخصوص حمل مهمات است. هر کدام از تریلرهای مهمات از امکان حمل 30 گلوله در محفظه های جداگانه برخوردار هستند. برای حمل قطعات توپخانه ای به دو خودرو نیاز است که یکی از آن ها کشش قطعه توپخانه ای و دیگری کشش تریلر حاوی مهمات را بر عهده خواهند داشت. زمان حمل و استقرار کوتاه خمپاره انداز M327 ، امکان استفاده از آن برای فراهم کردن آتش ضد آتشبار (counter-battery fire) را فراهم میکند. ترکیب گراولر با قطعات توپخانه ای در مجموع یک سیستم پشتیبانی آتش اعزامی را ایجاد میکند. از جمله نمونه هایی که در آینده از این خودرو ساخته خواهند شد ، خودروی امدادی ، ایستگاه زمینی پهپاد ، و خودروی هواشناسی خواهند بود. گراولر از پیشرانه دیزلی توربوشارژ 2.8 لیتری Navistar نیرو میگیرد که 132 اسب بخار قدرت داردو به جعبه دنده خودکار 4 سرعته ساخت جنرال موتورز متصل شده است.
همانطور که پیشتر گفته شد این خودرو از برخی بخش ها و اجزای حرکتی جیپ M151 نیز بهره میگرد هر چند که پیشرفته تر از آن محصوب میشود. پیکربندی این خودرو 4×4 بوده و به سیستم کنترل مرکزی باد تایر و همچنین تایرهای پنچررو (Run Flat) مجهز است که امکان طی مسافتی 30 کیلومتری در زمان پنچر شدن هر یک از تایرها را فراهم میکند. این خودرو بدون مقدمه و هر گونه آماده سازی از امکان عبور از آبی به عمق 0.76 متر برخوردار است. از جمله تجهیزاتی که بر روی آن نصب شده ، وینچ خود بازیابی است که برای خارج کردن خودرو از موقعیت های خاص مورد استفاده قرار میگیرد. خودروی گراولر مجهز به چهارچوبی حفاظتی است که در زمان حمل به جهت کاهش ارتفاع ، از خودرو جدا میشود.
علاوه بر این شیشه جلو نیز قابلیت جمع شدن دارد. این خودرو به سیستم تعلیق با قابلیت تنظیم ارتفاع مجهز است که ارتفاع آن در زمان حمل و نقل را کاهش میدهد. پس از استقرار گراولر با هواگرد های ترابری ، این خودرو در مدت یک دقیقه آماده استفاده خواهد بود. این خودرو به طور معمول توسط هواگرهای V-22 ، CV-2 و MV-22 حمل میگردد اما قابلیت حمل داخلی و بیرونی توسط بالگرد CH-47 شینوک و CH-53سوپر استالیون را نیز دارد. علاوه بر این از امکان حمل توسط هواپیماهای ترابری تاکتیکی نظامی نظیر C-130 و همچنین نفربرهای آبی/خاکی AAV7 برخوردار است.
