جنگنده بمب افکن فوک ولف-190
در سال 1935 وزارت دفاع المان نیاز خود را به یک شکار پیشرفته اعلام کرد. چندین طرح به وزرات دفاع پیشنهاد شد که دو عدد از انها طرحی با نام فوک ولف 159 و دیگری طرحی با نام میشراسمیت 109 بود.طی ارزیابی ها در 12 مارس سال 1936 نیروی هوایی میشراسمیت 109 را انتخاب کرد که بعدها تبدیل به بهترین شکاری نازی ها در جنگ دوم جهانی شد
اگرچه طرح فوک ولف 159 که طرح مشهور المان ها کلت تانک ان را طراحی کرده بود رد شد ولی حتی قبل از انتخاب میشراسمیت 109 نیروی هوایی یک طرح جنگنده بمب افکن نیز اعلام کرده بود که قرار بود در کنار میشراسمیت 109 خدمت کند. در ان زمان کورت تانک که سر طرح شرکت فوک ولف بود طرحی را ارائه کرد که بر اساس فوک ولف 159 ساخته شده بود و به فوک ولف 190 نامیده شد و برای ورود به خدمت نیروی هوایی نازی پذیرفته شد
طرح فوک ولف 190 دارای موتور شعاعی بود. در ان زمان موتور شعاعی عملا دیگر در طرح های اروپایی استفاده نمی شد و موتور های خطی روی جنگنده ها نصب م می شد . موتور شعاعی که در واقع سیلندرها به شکل دارای شکل دور هم چیده شده بود باعث میشد جلوی هولپیما بزرگ شود و دید کاهش یابد از این رو موتورهای خطی که سیلندرها در یک خط به صورت مستقیم قرار داشتند محبوبتر بود ولی موتور شعاعی نیز امتیاز خود را داشت از جمله اینکه به دلیل در معرض هوا بودن سیلندر و پیستون، موتور با هوا نیز خنک می شد
از طرفی موتور های شعاعی اگرچه بزرگتر بودن ولی طول کمتری داشتند از این رو هواپیما کوتاه تر می شد و البته تعمیر و نگهداری موتورها شعاعی اسان تر بود از این رو کلت تانک تصمیم به استفاده از موتور شعاعی گرفت
جنگنده فوک ولف 190 (که در مقاله با نام 190 خوانده می شود) پرنده ای دو باله و تمام فلزی بود که از دو ارابه جمع شونده زیر بالها بهره می برد. تاکید فراوان کلت تانک برای استفاده میدانی از 190 باعث شد تا ارابه های فرود بسیار مستحکم ساخته شود. بر خلاف میشراسمیت 109 که ارابه فرود در زیر بدنه قرار داشت و شعاع کمی را پوشش میداد و از طرفی هر ضربه محکم به ارابه فورد در هنگام فرود باعث یک عمل کنش و واکنش سریع میشد که کلا بدنه جنگنده را دوباره به هوا پرتاب می کرد و جنگنده با سر پایین می امد زیرا نیروی برخورد سریع به زمنی جذب بدنه میشد ولی در 190 چرخ ها زیر بال بود و نیرو توسط بال ها جذب می شد و هواپیما بعد از یک برخورد شدید به زمین دوباره به هواپرتاب نمی شد . نصب ارابه فرود زیر بدنه میسراسمیت 109 باعث از دست رفتن یک پنجم انها در هنگام فرود شد
هواپیما دارای یک موتور شعاعی BMW801 بود.این موتور دارای یک شبکه گردش روغن برای خنگ کردن موتور بود . روغن در گردشش از پشت سر ملخ رد میشد تا با هوا خنک شود و البته یک رادیاتور هم برای خنگ کردن روغن بود.موتور 14 سیلندر بود و 1529 اسب بخار قدرت فراهم میکرد
جنگنده جدید در 1 ژانویه سال 1939 پرواز کرد و از اگوست سال 1941 وارد خدمت شد
قبل از اینکه به سابقه عملیاتی 190 بپردازیم به مدلهای مختلف ان خواهیم پرداخت
FW-190V1 :نخستین نمونه ای که به پرواز درامد و چند پیش نمونه از ان نیز ساخته شد. این نمونه دارای موتور بی ام دبلیوی 139 با 14 سیلندر که قدرتی معادل 1529 اسب بخار را فراهم می کرد . کابین خلبان مستقیم پست موتور بود و هواپیما به سرعت 601 کیلومتر در ساعت نیز در وزن سبک دست می یافت . دارای یک ملخ سه تیغه با گام ثابت بود و دارای چهار مسلسل شامل یک مسلسل 7.92 م م و یکی مسلسل 13 م م در ریشه هر بال بود. مسلسل 7.92 م م MG-17 دارای سرعت اتش 1200 گلوله بر دقیقه بود و هر مسلسل 500 گلوله حمل می کرد. این مسلسل از همان کالیبر سلاح پیاده نظام موز98 کا استفاده می کرد. مسلسل دیگر مسسل13 م م MG 131 بود که مسلسل سنگین به حساب می امد.این مسلسل 900 گلوله بر دقیقه اتش می کرد و چندان کارایی ان رضایت بخش نبود و مستعد گیر کردن بود.475 گلوله 13 م م برای هر مسلسل حمل می کرد
بعد از چند پیش نمونه موتور با موتور ارتقا یافته BMW801 تعویض شد که 1539 اسب بخار قدرت داشت. موتور قبلی مشکلاتی داشت از جمله در ارتفاع بالای 2600 متر حرکت سریع دست گاز ممکن بود باعث خفه شدن موتور شود که مربوط به سوپر شارژ موتور می شد . از این رو موتور جدید ارتقا یافت. همچنین در پیش نمونه ها بعد شکل سکان عمودی تعویض شد و بدنه تقویت شد . توان بارگذاری بال کم بود زیرا ارتش به فکر نصب توپ 20 م م روی جنگنده بود از این رو بار گذاری بال افزایش یافت اگرچه بعدها برنامه تغییر کرد
با تغییرات داده شده نخستین نمونه تولید و عملیاتی 190 ساخته شد
FW-190A0: این نمونه در نوامبر سال 1940 وارد تولید شد و 28 فروند ان ساخته شد. به دلیل اینکه هنوز در این نسخه بال تقویت نشده بود دارای شش مسلسل 7.92 م م بود که یکی در ریشه هر بال و چهار عدد در جلوی شیشه کابین روی موتور که با ملخ هماهنگ شده بود تا گلول ها از میان ملخ ها رد شوند. این مسلسل ها به دلیل قرار گرفتن در راستای مستقیم دید خلبان دقت بالای داشت .دارای یه لایه زره در زیر بدنه و دور موتور بود و بخش های از بدنه نیز زره بیشتری داشت. یک واحد عملیاتی از این جنگنده تشکیل شد تا ارزیابی عملیاتی انجام شود ولی مشکل همچنان باقی بود و موتور دچار مشکل خفگی بود از طرفی به شکل عجیبی موتور جدید دارای گرمایی بالای بود و دمای سرسیلندر بسیار بالا می رفت. فوک ولف تلاش کرد یک فن نیز برای کاهش دمای موتور کار بگذارد ولی مشکل موتور انچنان زیاد بود که حتی چند بار تا کنسل شدن کل پروژه 190 پیش رفت . نیروی هوایی 50 تغییر را در جنگنده خواهان بود و فوک ولف چاره ای جز افزایش سرعت تغییرات نداشت
FW-190A1: این نسخه دارای موتور بهبود یافتهBMW801-C1 که عملکرد بهتری داشت . همچنین این نمونه دارای دو مسلسل 7.92 م م در درون بال، دو مسلسل جلو کابین خلبان و توپ 20 م م در ریشه بال. یکی از دلایل انتقال دو مسلسل از جلو به بال تاثیر گرمای مسلسل ها روی موتور و البته بلعکس بود .توپ MG151 دارای سرعت اتش 750 گلوله بر دقیقه بود و 250 گلوله برای هر توپ موجود بود. 315 فروند از این نسخه ساخته شد و در نزدیکی پاریس مستقر شد. با وجود این ، هنوز این نمونه ازمایشی بود زیرا مشکلات کامل برطرف نشده بود در ازاء هر 40 ساعت پرواز موتور نیاز به تعمیرات اساسی به دلیل دمای بالا داشت
FW-190A2: این نسخه در اکتبر سال 1941 وارد خط تولید شد و تلاش برای اصلاح اگزوز برای کاهش دمایی تولید موتور بود . موتور BMW801-C2 روی این نسخه دارای 13 اگزوز برای 14 سیلندر قرار داده شد که لوله ها انها از زیر و کنار بدنه بیرون امده بود. این اگزوز ها تلاش برای خروج سریع گاز احتراق و کاهش گرمای موتور بود . با رفع مشکل دمای موتور 910 فروند از این نمونه تا اوت سال 1942 تولید شد
FW-190A3: این نسخه دارای موتور BMW-801D2 بود که دارای 1700 اسب بخار قدرت داشت و سوخت بیشتری حمل می کرد. این نسخه خود چند زیر مجموع داشت. نسخه ای 3 یو1 و یو2 دو نسخه تولید اولیه بود که توان حمل یک غلاف راکت زیر بال را داشت. این غلاف زیر جایگاه حمل سلاح نصب می شد زیرا این نسخه اصلا زیر بال جایگاه نداشت و در واقع این غلاف که حاوی یک راکت 73 م م بود با بسته های زیر بال هواپیما طرحی شده بود . نسخه بعدی با نام ای3یو3 دارای یک جایگاه خارجی زیر بدنه بود که می توانست یک بمب 500 کیلوگرمی را زیر بدنه حمل کند ویا جای ان یک مخزن سوخت خارجی 300 لیتری را حمل میکرد.این نسخه فاقد مسلسل 7.92 م م درون بال بود و به جای ان توپ MGFF را حمل میکرد که یک توپ 20 م م و تنها توپ توپ20 م م در ریشه بال و دو مسلسل 7و92 م م در جلوی کابین داشت. نسخه ای3 یو4 دیگر نسخه این نمونه بود که برای حمل یک غلاف دوربین در نقش شناسایی در جایگاه زیر بدنه توسعه یافته بود.
FW-190-A4: این نسخه دارای همان موتور و جنگ افزار نسخه قبلی است ولی در زمینه بیسیم و زره ارتقا یافته بود. همچنین این نسخه تنها دارای توپ 20 م م درون ریشه بال بود ولی همچنان توان حمل بمب زیر بدنه را دارد. چندین نسخه از این مدل ساخته شده ولی نسخه ای4 یو8 دارای یک جایگاه خارجی زیر هر بال نیز بود که توان حمل یک مخزن سوخت خارجی 300 لیتری زیر هر بال را نیز به ان می داد و یک توپ 20 م م MGFF درون بال نصب شد(در کنار توپ 20 م م ریشه بال یعنی هر بال دارای دو توپ 20 م م بود)
نسخه ای4 دارای سرعت 670 کیلومتر بر ساعت و برد رزمی 800 کیلومتر بود و 976 فروند از ان از ژوئن سال 1942 تا مارس 1943 ساخته شد
FW-190-A5: دو طرح A3 و A4 نشان داد که 190 توان حمل تسلیحات بیشتری دارد و در نقش یک جنگنده بمب افکن بسیار کارا است. از این رو جایگاه مخزن سوخت 300 لیتری که در زیر بال های در نسخه A4 نصب شده بود با اصلاحاتی توان حمل یک بمب 250 کیلوگرمی(در مجموع دو بمب 250 کیلورمی زیر بال) را پیدا کرد . این نسخه نیز دارای چندین زیر مجموع بود که برخی تنها دارای دو توپ 20 م م ریشه بال بودند و برخی هر سه سلاح ثابت را داشتند(چهار توپ و دو مسلسل که دو ملسل در دماغه و چهار توپ در بال قرار داشت). بین نوامبر 1942 تا ژوئن سال 1943 در مجموع 1752 فروند از این مدل ساخته شد
FW-190-A6: این نسخه در زمانی تولید شد که امریکا شروع به بمباران خاک المان با بمب افکن های ب17 زدند. از این رو این نسخه برای مقابله با این حملات ساخته شد و دارای چهار توپ 20 م م و دو مسلسل 7.92 م م بود. ریشه بال تقویت شده بود تا در صورت لوزم بشود توپ 30 م م را نیز روی هواپیما جای توپ 20 م م حمل کرد. همچنین دارای سامانه ناوبری رادیویی بود تا در شب نیز بتواند جای بمب افکنها را تشخیص دهد.963 فروند از این نمونه تا جولای سال 1944 ساخته شد
FW-190-A7: این نسخه نیز برای مقابله با بمب افکن های امریکای طراحی شده بود. به دلیل اینکه مسلسل 7.92 م م رو دماغه کارایی بر ضد بمب افکنها نداشت جای خود را به دو مسلسل 13 م م داد که در کنار چهار توپ 20 م م استفاده می شد. همچنین اکثر نسخه های تولید این مدل توان حمل راکت 210 م م بی ار 21 را نیز زیر بال داشتند . یک راکت زیر هر بال حمل می شد که برای حمله به اهداف زمینی استفاده میشدند و 40 کیلوگرم کلاهک جنگی داشتند. تا اوریل سال 1944 در مجموع 701 فروند از ان ساخته شد
FW-190-A8: این نسخه دارای موتور بهبود یافته BMW801Q بود که با روش جدید تزریق سوخت و بهبود اگزوز برای کاهش بیشتر گرمای موتور دارای قدرت 1953 اسب بخار بود اگرچه به دلیل روش پاشش و مخلوت کردن سوخت با هوا مصرف سوخت این مدل بالاتر بود از این رو یک مخزن سوخت جدید 115 لیتری پست کابین خلبان نصب شد. این نسخه نیز زیر مجموع های مختلفی داشت و در برخی نسخه ها در این مدل توپ 20 م م ریشه بال با توپ 30 م م مارک 108 تعویض شد(برخی نسخه ها چهار توپ 20 م م و دو مسلسل 13 م م داشت و برخی نسخه ها دو توپ 30 م م و دو مسلسل). این توپ 650 گلوله بر دقیقه شلیک میکرد و 150 گلوله حمل میکرد و دارای زره بیشتر به میزان 5 م م در دور موتور داشت. این نسخه یکی از پرتولید ترین نسخه های 190 بود و در مجموع 6655 فروند ان تا پایان جنگ در هشت کارخانه ساخته شد
FW-190A9: این نمونه اخرین نسخه تولید بود که در سپتامبر سال 1944 به پرواز در امد. این نسخه مجهز به موتور قویتر BMW801S بود که دارای قدرت 1973 اسب بخار بود البته قرار بود موتور BMW801F1 با قدرت 2367 اسب بخار روی این پرنده نصب شود ولی این موتور در ان زمان هنوز تکمیل نشده بود. تا پایان جنگ 910 فروند از این نسخه تولید شد
در مجموع 13291 فروند فوک فول 190 از سری A تولید شد ولی فوک ولف مدل های دیگری هم داشت.
مشکل اساسی سری A این بود که همان طور که گفته شده موتور BMW801 در ارتفاع بالای 3000 متر بسیار مستعد خفه کردن بود. حرکت سریع موتور می توانست باعث خاموش شدن موتور شود اگرچه با یک استارت دوباره روشن می شد ولی این مسئله باعث شد که نیروی هوایی تا پایان جنگ میشراسمیت 109 را با وجود مشکلاتش در خط تولید نگه دارد زیرا همیشه نسبت به کارایی 190 سری A در ارتفاع بالا شک داشت
در سال 1941 زمانی که هنوز نسخه های نخست به صورت گسترده عملیاتی نشده بودند کلت تانک متوجه شد تنها راه قلبه بر مشکلات موتور تعویض موتور است . از این رو نسخه دیگری که ملقب به نسخه ارتفاع بالای فوک ولف 190 است توسعه یافت
این نمونه بر اساس موتور جونکرس 213 توسعه یافت که یک موتور خطی بود و مانند نسخه قبلی موتور شعاعی نبود. این تغییر موتور باعث افزایش طول ماغه و کشیده تر شدن هواپیما شد
FW-190D-9: نخستین نمونه تولید ارتفاع بالا که در زمانی وارد خدمت شد که المان ها زیر بمب باران خورد کننده متفقین قرار داشت . این نسخه اولین بار در اوت سال 1944 به خدمت گرفته شد. موتور جدید جونکرس 213A که یک موتور خطی 12 سیلندر خنگ شونده با اب بود دارای بیشترین قدرت 2071 اسب بخار بود و می توانست هواپیما را به سرعت 686 کیلومتر در ساعت و ارتفاع پروازی 12000 متری برساند. این نسخه 1.5 متر کشیده تر از نسخه قبلی بود . اگرچه این مدل سریعتر از نسخه سریA بود ولی نرخ اوجگیری کمتری داشت . از این رو اگرچه عملکرد بالای در ارتفاع بالا دست کم نسبت به نسخه قبلی داشت ولی چندان نظر خلبانان المانی را جلب نکرد .این نسخه دارای دو مسلسل 13م م با 400 گلوله برای هر مسلسل بر روی دماغه و دو توپ 20 م م در ریشه بال با 250 گلوله بود که کاهش مهمات دید نسبت به نسخه قبلی داشت که دلیل تلاش برای کاهش وزن برای افزایش سرعت سعود بود. 1805 فروند از این مدل تا پایان جنگ ساخته شد
در ادمه بر اساس این مدل سه مدل ئی 11-12 و 13 ساخته شد که ارتقائاتی در موتور و ملخ به خود دیدند ولی در نهایت کمتر از 50 فروند از انها تولید شد
به غیر از دو سری اولی ، فوک ولف 190 دارای نسخه حمله به زمین نیز بود
FW-190F: این نسخه بر اساس سریA با موتورBMW801 ساخته شد. این سری دارای یک جایگاه خارجی زیر هر بال و یکی زیر بدنه بود ولی جایگاه دارای گیره های چند گانه بودند که توان حمل چندین بمب را به هر کدام از جایگاه می داد و برای نمونه میتواند تا دو بمب 50 کیلوگرمی زیر بدنه و یا یک بمب 250 کیلومی زیر بدنه و یا دو بمب 50 کیلوگرمی زیر هر بال و یا یک بمب 250 کیلوگرمی زیر هر بال ویا زیر هر بال یک غلاف تکی راکت 280 م م (در مجموع دو راکت ) وی تا پنچ راکت 55 م م زیر هر بال را حمل کند.برخی از نمونه های تولید برای حمل یک اژدر 1400 کیلوگرمی زیر بدنه نیز تغییر یافتند. تسلیحات ثابت این مدل دو توپ 20 م م در ریشه بال و دو مسلسل 13 م م در دماغه بود.همچنین این مدل زره بیشتر در زیر بدنه داشت و وزن بیشتری داشت . 270 فروند از این نسخه تولید شد
FW-190G: این نسخه فاقد توپ 20 م م ریشه بال بود در عوض می توانست دو بمب 250 کیلوگرمی ویا یک بمب 500 کیلوگرمی را زیر بدنه حمل کند و همچنین توان حمل یک بمب 250 کیلوگرمی را نیز زیر هر بال حمل می کرد. این نمونه می توانست در یک ماموریت تا 1500 کیلوگرم بمب را حمل کند که در تمامی اعضای این خانواده بیشترین میزان را داشت . برخی نسخه های تولیدی این مدل نیز دارای شش توپ 20 م م بود که برای حمله به خودرو های زرهی سبک به کار می رفت
با مجموع تولید نسخه های سری A ، مدل ارتفاع بالا و نسخه تهاجمی ، 20000 فروند از این هواپیما ساخته شد
سابقه رزمی
فوک ولف 190 در اوت سال 1941 عملیاتی شد. این هواپیما در نبرد بریتانیا حضور نداشت دست کم چندین ماه بعد عملیاتی شد. خلبانان انگلیسی به سرعت گذارش دیدن ان را دادند. از دید انها هواپیمای جدید شبیه پی 40 امریکایی با یک موتور شعاعی بود. هواپیما عملکرد خوبی در ارتفاع پایین داشت و نشان داد به خوبی از پس هاوکر هاریکن و پی 40 در ارتفاع پایین بر می امد و شتاب بالای داشت اگرچه همچنان پاینتر از اسپید فایر بود
در ژوئن سال 1942 یک خلبان المانی با 190 به اشتباه در انگلستان فرود امد و انگلیسیها ان را ازمودند و کارایی ان در ارتفاع پایین انها را به شدت تحت تاثیر گذاشت و در کل خلبانان المانی از ان راضی بودند دست کم تا زمانی که در ارتفاع زیر 3000 متر با ان دست به درگیری میزدند
اولین درگیر بزرگی که 190 در ان حضور داشت به عملیات دیپ بر میگردد. این عملیات در شمال فرانسه در 19 اوت سال 1942 انجام شد و هدف ان اشغال یک بندر در شمال فرانسه برای باز کردن جبهه جدید در اروپا ضد المان بود که در نهایت عملیات شکست خورد. این عملیات با حضور نیروی هایی انگلیسی و کانادای انجام شد و در ان میان 115 فروند 190 در برابر 300 جنگنده اسپید فایر و تعداد کمی هاوکر هاریکن قرار گرفتند. طی عملیات 106 جنگنده انگلیسی در برابر 81 فروند 190 از دست رفت که نتیجه خوبی بود. ریجارد فوس فرمانده عملیات هوایی انگلیسی ها بعدها در نامه ای در مورد 190 در این عملیات می گوید به مراتب خطر ناک تر از میشراسمیت 109 بوده
در ژوئن سال 1942 به 190 عملیات جدید برای بمب باران برخی شهرهای انگلستان در جنوب غربی این کشور در ساحل کانال مانش انجام داد . در این عملیات ها 190 واقعا عالی ظاهر شد زیرا حملات در ارتفاع پایین و به سرعت انجام می شد و دفاع در برابر انها سخت بود . پرواز زیر پوشش رادار های انگلیسی دفاع را سخت کرده بود و انگلیسیها مجبور به پرواز طولانی گشتی در طول روز برای مقابله با 190 ها شدند. موفقترین این عملیاتها در 31 اکتبر سال 1942 انجام شد که در ان 70 فروند 190 موفق به رها کردن 30 بمب در شهر کانتربری شدند که 116 نفر کشته شدند. این بزرگترین عملیات جنگندهای المانی بعد از بر ضد بریتانیا بر فراز انگلستان بود
ولی در نهایت انگلیسی ها توانستند با استفاده از تاکتیک مختلفی از جمله دیدبان های هوایی و گشت هوایی جلوی این حملات را بگیرند به صورتی که در اوریل سال 1943 به تلافی بمب باران شبانه انگلیسی ها دو واحد 190 تلاش در بمب باران لندن کردند که تقریبا یک یک شکست فاجعه بار تمام شد و دو سوم 190 اعزامی از 50 فروند نابود شدند. از انجایی که از سال 1942 به بعد المانها توان فرستادن بمب افکن بر فراز انگلستان را به دلیل پوشش هوایی مستحکم نداشتند تمام امید ها برای بمب باران شهرهای انگلستان به 190 بسته شده بود
با اغاز عملیات در نرماندی و پیاده شدن متفقین در فرانسه 190 در روز نخست 770 پرواز انجام داد . طی سه روز نسخت عملیات هوایی 190 شامل بمب باران متفقین بود زیرا امید بود که انها درساحل زمینگیر شوند. از دست رفتن تعداد از انها باعث شد دو واحد دیگر به منطقه عزام شوند ولی بعد از گذشت چند روز و استقرار متفقین با در نظر گرفتن اینکه نیروی هوایی متفقین نیروی های المانی را زیر اتش گرفتند ، 190 در نقش دفاع هوایی به کار رفت. تا 20 روز بعد از عملیات در مجموع 200 فروند و تا پایان ماه ژوئن 230 فروند 190 از دست رفت که البته موفق به سرنگونی 173 هواگرد متفقین نیز شد. در کل طی 20 روز اول 551 جنگنده المانی سرنگون شد و 65 فروند نیز روی زمین از بین رفت ولی المانها خود مدعی از بین بردن 526 فروند جنگنده متفقین هستند
بخش دیگری از ماموریت 190 مقابله با بمب افکن های متفقین بود.از اواسط سال 1943 با رشد سریع بمب باران های متفقین 190 برای انجام عملیات پرواز شبانه بر ضد بمب افکنها شب پرواز استفاده شد.190 رادار نداشت و جنگنده شب پرواز نبود و تنها روش استفاده این بود که پشت سر جنگندهای رادار دار چون بی اف110 و یا یونکرز 88 راه می افتاد و به اهدافی که انها پیدا میکردند حمله کند. همچنین استفاده از منور ارتفاع بالا برای ادرس دهی از روی زمین نیز متداول بود. از جولای 1943 تلاش شد با کمک نورافکن های ارتفاع بالا از روی زمین بمب افکن را برای 190 روشن کنند تا ان دست به حمله بزند ولی در کل اصلا موثر نبود و به زودی برنامه پرواز شبانه 190 رها شد
در عوض از 190 برای حملات روزانه به بمب افکنها استفاده شد ولی به زودی مشخص شد که مسلسل های 7.92 و حتی توپ 20 م م برای سرنگون دژ پرنده امریکایها یعنی ب17 اصلا کافی نیست(برای اشنایی با ب17 اینجا را کلیک کنید)
از طرفی شلیک صدها مسلسل 12.7 م م دفاعی این بمب افکنها کار را برای 190 سخت کرده بود از این رو 190 تنها معمولا به ب17 صدمه وارد میکرد به جای انکه انها را سرنگون کند . به سرعت نیروی هوایی المان دست به نصب غلاف توپ زیر بال های 190 زد. این غلاف های دارای دو توپ 20 م م بودند که یک غلاف زیر هر بال نصب می شد. از این رو از انجای که نسخه دفاعی هوایی خود چهار توپ 20 م م ثابت داشت با کمک چهار توپ 20 م م دیگر به صورت غلاف توان اتش بیشتری بر ضد بمب افکن ها پیدا کرد . از نوامبر سال 1943 نیز توپ 30 م م روی 190 ها ازمایش شد . با نصب توپ 30 م م روش جدید توسط خلبانان المانی به کار رفت. از انجای که مهمات توپ 30 م م کم بود انها از 500 متری با مسلسل های 13 م م و توپ 20 م م به طرف ب 17 اتش می کردند (البته از عقب بمب افکن به ان حمله می کردند) تا با این شکل مسلسل چی بمب افکن را سردرگم کنند و وقتی که به 150 متری می رسیدند دست به اتش توپ 30 م م می زدند
اینکه 190 چند ب17 را سرنگون کرد مشخص نیست ولی انتظار می رود دست کم 500 ب17 را سرنگون کرده باشد در کل 190 انقدر که به نقش یک جنگنده بمب افکن به کار رفت نقش شکاری نداشت زیرا همواره مشکلات موتور BMW-801 در ارتفاع بالا مانع درگیر تمام یار در ارتفاع بالا با بمب افکن های متفقین می شد و پیروزی ها نیز معمولا توسط نسخه ارتفاع بالای 190 به دست امد
در جبهه شرق 190 بیشتر استفاده شد. زیرا در نقش جنگنده بمب افکن برای درگیر در خط مقدم با روسها از سال 1942 کاملا مناسب بود. در این جبهه دست کم بیش از 5000 هواپیمای روسی را سرنگون کرد. البته نمی توان این رقم بالا را پیروزی بزرگی برای 190 حساب کرد زیرا دست کم دو سوم این رقم را بمب افکن های شیرجه روی ایلیوشین 2 تشکیل میدهد که یک هواپیمای تک موتوره ساده بود که سرعت ان به سختی به 350 کیلومتر بر ساعت می رسید . ایلیوشین 2 پر تعداد ترین هواپیمای تاریخ بود و بیش از 40000 فروند ان ساخته شد
در مجموع فوک ولف 190 بهترین جنگنده بمب افکن نازیها و شاید کل جنگ بود اگرچه رقیب بسیار قدری چون پی 47 نیز داشت. اگر موتور بهتری داشت صدرصد موفقیت بیشتری به دست می اورد
مشخصات فوک ولف 190 –ای8
خدمه: یک نفر
طول:9 متر
بلندی:3.95 متر
وزن خالی:3.2 تن
بیشترین وزن برخاستن:4.9 تن
موتور: یک موتور شعاعی 14 سیلندر با 1700 اسب بخار
بیشترین سرعت:656 کیلومتر بر ساعت
برد: با توپ 800 کیلومتر
سلاح: در برخی مدلها دو مسلسل 13 م م در دماغه و چهار توپ 20 م م در بالها و برخی مدلها دو مسلسل 13 م م و دو توپ 30 م م
ترجمه: عبدالحمید تارخ
منبع: http://acepilots.com/german/fw190.html
