جنگنده چند منظوره F/A-18 هورنت
در دهه 1960 جت های جنگی پیجیده تر و گرانتر شده بودند. نروث روپ برای تامین نیاز خارجی دست به توسعه اف5 زد. یک جنگنده ارزان چالاک و ساده اگرچه محبوبیت زیادی در خارج از کشور به دست اورد ولی در خدمت ارتش امریکا قرار نرفت. از نظر ارتش امریکا زیادی ساده بود.
نرث روپ در سال 1967 دست به توسعه یک نمونه بزرگتر و سنگینتر اف5 زد این طرح در اوائل دهه 1970 با نام ال ائی ار ایکس و در نهایت پی 530 شناخته شد. پی 530 دارای دو سکان عمودی و بال کشیده تر و موتوری قویتر بود و دارای ریشه بالی کشیده بود اگرچه تا حدی با اف5 فرق داشت ولی در کل فرزند اف5 حساب میشد.نروث روپ از طرح پی 530 یک ماکت در ابعاد واقعی ساخت و در نمایشگاه پاریس به نمایش گذاشت که به ان لقب کبرا را داد و بلافاصله کار بر روی دو نمونه دیگر یکی با کد پی 600 با دو موتور و دیگر با نام پی 601 با یک موتور را اغاز کرد.در سال 1972 نروث روپ می خواست یک نمونه پروازی از کبرا بسازد ولی این کار بسیار پر هزینه بود زیرا هیچ نیازی به چنین جنگنده در ارتش امریکا نبود ولی به زودی پنتاگون نیاز خود را به یک جنگنده چند منظوره با چالاکی بالا برای داگ فایت و توان انجام عملیات هوا به زمین را اعلام کرد که بتواند در خدمت جایگزین اف4 فانتوم شود.این فرصتی بود برای کبرا که به پرواز در ایند. این برنامه جدید خرید جنگنده در نیروی هوایی امریکا ال دبیلو اف نامیده شد. ال دبیلو اف در روز اول توسعه یک جنگنده ارزان تر از اف15 پیچیده برای صادرات بود زیرا اف15 برای اکثر خریدارن زیادی بزرگ گران بود ولی در خود ارتش امریکا نیز مشخص شده بود که ارتش نمیتواند جنگنده گران چون اف15 را جایگزین بسیاری از جنگنده های موجود بکند پس نیازی به یک جنگنده ارزان تر بود.
چندین شرکت در این مناقصه شرکت کردنند از جمله بوئینگ، جنرال دینامیک و نروث روپ. نروث روپ طرح دو موتوره پی 600 را به پنتاگون ارسال کرد که در 13 اوریل سال 1972 نروث روپ و جنرال الکترونیک برنده دور بعدی رقابت شدند و از انها خواسته شد تا از هر طرح دو فروند بسازند. طراح جنرال الکتریک وای اف16 نام گرفت و طرح نروث روپ وای اف17 نام گرفت که در 9 زوئن سال 1974 اولی پرواز خود را انجام داد تا وارد رقابت با وای اف16 شود.
وای اف17 شباهت به جدش اف5 داشت. دارای دو موتور به هم چسبیده و بالی نازک بود ولی تغیرات بسیاری هم داشت مثل محل ورودی هوا و یا کشیدگی ریشه بال در نهایت سنگینتر و بزرگتر از اف5 بود. دارای دو موتور توربوفن جنرال الکتریک وای جی 101 بود اگرچه از موتور جی 79 فانتوم قویتر نبود ولی یک نسل جلوتر بود(موتور فانتوم توربوجت بود)و نصف ان وزن و به صورت چشمگیری مصرف سوخت پایین تری داشت.المینیوم در بیشتر قسمت های بدنه به کار رفته بود و همچنین از سه ارابه فرود هر کدام با یک چرخ بهره میبرد.ورودی هوا همانند طرح کبرا در زیر ریشه کشیده بال قرار داشت و توان حمل سه مخزن سوخت خارج را داشت . کابین دید خوبی داشت و یک کابین حبابی بود ولی تمامی اجزای ان به غیر از یک نمایشگر تک رنگ تک منظوره انالوگ بود ولی دارای اچ یو دی نیز بود.مجهز به یک توپ داخلی ام 61 بود وتوان حمل سایندوندر و اسپارو را داشت . بردش انتقالی ان بیش از 4000 کیلومتر بود و سرعت در بیشترین حالت به 1.9 ماخ می رسید .
از اواخر سال 1974 هر دو هواپیما وارد ارزیابی شدند.و در نهایت در 13 ژانویه سال 1975 وای اف16 برنده رقابت شد.از جمله دلایل نیروی هوایی برای پذیرش اف16 دارا بودن یک موتور یکسان با اف15 که به تازگی وارد خدمت شده بود . با لغو پروژه به نظر می امد کار اف17 تمام شده است ولی در همان زمان داستان دیگری مطرح شد. نیروی دریایی طی برنامه وای اف ای ایکس به دنبال یک جنگنده بمب افکن برای جایگزینی اف4 فانتوم و ای 7 کروسیر خود بود. در مرحله اول پنتاگون فشار می اورد که نیروی دریایی باید نسخه ناونشین همان جنگنده ای را انتخاب کند که نیروی هوایی خریدار خواهد کرد ولی تجربه برنامه اف111 بی ثابت کرده بود این کار بی فایده است از این رو در در سال 1975 جنرال دینامیک یک پیشنهاد برای نسخه ناو نشین اف16 با نام ال تی وی 1600 را به نیروی دریایی پیشنهاد کرد و نروث روپ با همکاری با مکدانل داگلاس نیز همان وای اف 17 را با کمی تغییرات را به نیروی دریایی پیشکش کرد.در 2 مه سال 1975 نیروی دریایی وای اف17 را پذیرفت با نام اف18.
یکی از دلیل اصلی انتخاب وای اف17 این بار به جای اف16 در نیروی دریایی دو موتوره بودن ان بود که اطمینان پذیری بیشتری را به همراه داشت. طرح جدید یا همان اف18 یک طرح مشترک بین نروث روپ و مکدانل بود که 40 % نروث و ما بقی را مکدانل داگلاس بر عهده داشت.
نیروی دریایی دستور تولید 11 پیش نمونه شامل 9 تک سرنشینه و دو فرون دو سرنشینه را دارد. نسخه تک سرنشینه شامل دو نمونه اف18 و نسخه تهاجمی ای 18 بود.اف18 یک نسخه بزرگتر از وای اف17 بود اگرچه شباهت کلی زیادی بین دو طرح داشت ولی تفاوتها نیز بسیار بودند. اف18 بزرگتر دارای بدنه بزرگتر بود و البته سنگینتر نیز بود . نسخه ارتقاع یافته موتور وای جی101 با نام جی 404 روی اف18 نصب شد و دارای یک رادار چند منظوره با توان انجام عملیات هوا به زمین و هوا به هوا بود. تسلیحات بیشتری را حمل میکرد و البته برد کمتری داشت .اف18 که همینک هورنت لقب گرفته بود در 18 نوامبر سال 1987 پرواز کرد.
دلایل کاهش برد نسبت به وای اف17 افزایش وزن هورنت بود. هورت به صورت چشمگیر سنگینتر بود و نتنها برد کمتری بلکه چالاکی کمتری نیز داشت از طرفی با در نظر گرفتن تورم پیش امده در اواخر دهه 1970 در امریکا این طراح بیش از حد گران شد ولی طرح دیگری نبود و نیروی دریایی با در نظر گرفتن سن اف4 فانتوم هایش و ای 7 باید اف18 را میخرید.برای صرفه جوی در بودجه طرح ای 18 نسخه تهاجمی لغو و جنگنده جدید با افزایش قابلیت تهاجمی نام اف/ ای 18 را گرفت تا هر دو ماموریت و در اینده هر ماموریتی را انجام دهد.دو نسخه تولید هورنت شامل نسخه تک سرشنیه رزمی با نام اف / ای 18 ای و نسخه اموزشی رزمی دو سرنشینه با نام اف / ای 18 بی که اول قرار بود تی اف18 خوانده شود.اولین اسکادران عملیاتی نیروی دریایی با اف18 وی ام اف ای 314 بود.
نسخه ای با نام اف18 ال نسخه زمین پاییه هورنت توسط نروث روپ توسعه یافت که البته هرگز از یک طرح فراتر نرفت و عدم وجود سفارش خاصی در بازار لغو شد. این نمونه دارای دو جایگاه جنگ افزاری بیشتر ،سوخت بیشتر و توان حمل اسپارو در نوک بال بود .ایران در زمان رژیم گذشته این نسخه را بررسی کرد ولی سفارش نداد
از انجای که بین نروث روپ و مکدانل داگلاس قرار دادی امضا شده بود که طی ان نروث روپ نسخه زمینی پاییه این جنگنده با نام اف18 ال را توسعه و بفروشد مکدانل داگلاس نسخه دریایی ان مشکلی به وجود امد. هیچ کس نسخه زمینی پاییه را (اف18 ال)را سفارش نداد و سر نروث روپ که طرح را توسعه داد کلا رفته بود .نروث روپ از سهم فروش نسخه ناونشین که دست کم در نیروی دریایی فروش داشت سهم میخواست ولی مکدانل داگلاس سهمی نمی داد. کار به شکایت کشید ولی چیزی دست نروث روپ نگرفت و در نهایت به عنوان یک پیمانکار دوم طرحی وارد کارشد، که خودش توسعه داده بود.
اف18 ای و بی
اف/ ای 18ای یک طرح با کابین حبابی با دید بسیار خوب بود که از 17% فولادی،13% تیتانیوم ،10 درصد کامپوزیت و مابقی الومینوم ساخته شده بود.دارای دو موتور جنرال الکتریک اف 404 بهره می برد که 16000 پاوند با پس سوز رانش فراهم میکرد. برخلاف اف14 و اف15 که دو موتور از هم جداش داشتند هر دو موتور اف18 به هم چسبیده بود و دارای یک سامانه خاموش کردن اتش بد .دارای سامانه دیجیتال با سیم همانند اف16 و ورودی هوا به صورت D شکل در زیر ریشه بال بود.طرح D شکل باعث میشد تا بیشترین سرعت هورنت 1.8 ماخ باشد میشد با تغییرات پیچیده تر سرعت را افزایش داد و به بیش از دو ماخ رساند ولی جای تعجب است چرا هرگز این کار انجام نشد شاید اینکه به صورت عملی به ندرت جنگنده ها به چنین سرعت نیاز داشت .
فلاخ برای پرتاب از روی ناو به چرخ جلو بسته میشد و دارای یک قلاب در عقب میان دو موتور برای گرفتن کابل فرود روی ناو بود.دارای صندلی پرتاب صفر صفر مارتین بیکر انگلیسی بود و در زمان خودش بهترین کابین را داشت که متشکل از سه نمایشگر تک رنگ چند منظوره و یک اچ یو دی تشکیل شده بود.
اف/ای 18 ای دارای رادار پالاس داپلر ای پی جی 65 بود.بیشترین بردش 130 تا 150 کیلومتر ذکر شده و برد قفلش 65 کیلومتر.توان کشف اهداف دریایی را داشت و توان پایین نگری بسیار خوبی دارد و از توان رهگیری در زمان کاوش برخوردار است و میتوان ده هدف را رهگیری و با دو هدف درگیر شود(البته با موشک امرام نه اسپارو که تا دهه 1990 امرام در خدمت نبود). رادار پیشرفته ای بود و در زمان خودش پیشرفته ترین رادار چند متظوره ارتش امریکا بود.دارای سامانه هشدار دهنده راداری ای ال ار 50، پرتاب کننده شراره و پوشاله ای ال ائی 39 ، و سامانه جمینگ داخلی ای ال کیو 126 بود و سامانه های ناوبری و شناسایی دوست از دشمن داشت .
یک توپ 20 م م گاتیلینگ ام 61 در دماغه حمل میکند که دارای 560 فشنگ است و دارای سرعت اتش 4000 تا 6000 گلوله بر دقیقه است. این توپ به صورت کار گذاشته شده که لگد ان بر روی رادار تاثیر نداشته باشد.دارای یک جایگاه جنگ افزاری نوک هر بال، دو عدد زیر هر بال ، یکی کنار هر ورودی و یکی در زیر بدنه(در مجموع 9 جایگاه).میتواند در جایگاه نوک بال تنها موشک سایندوندر را حمل کند و توان حمل چهار اسپارو را داشت که دو تا در جایگاه های کنار ورودی و یکی زیر هر بال.توان حمل سه مخزن سوخت خارجی شامل یکی زیر هر بال و یکی در زیر بدنه را داشت .در یک گشت رزمی دفاع هوایی سه مخزن سوخت خارجی 1250 لیتری به همراه دو اسپارو(در گنار ورودی هوا) و چهار سایندوندر را حمل میکرد . توان حمل 7030 کیلوگرم سلاح شامل موشک های اپتیکی ماوریک( تا هشت تیره) تا چهار موشک ضد کشتی هارپون و یا نسخه کروز تهاجم زمینی ان اسلم ،و یا چهار موشک ضد رادار هارم ، و یا تا چهار بمب اپتیکی ای جی ام 62 والی و یا چهار بمب هدایت لیزری 225 کیلویی جی بی یو 12 و یا همین میزان بمب هدایت لیزری 900 کیلویی جی بی یو 10 و یا تا ده بمب مارک 82 و یا چهار بمب مارک 84 را حمل کند.با تمام مخازن سوخت داخلی و خارجی توان حمل 6060 لیتر سوخت را داشت.همچنین دارای یک لوله سوختگیری هوایی جمع شونده در سمت راست دماغه داشت.
هورنت همچنین میتواند غلاف های خارجی مختلفی را حمل کنند که معمولا در جایگاه های کنار ورودی حمل میکند.غلاف های مانند غلاف نشان گذاری لیزری ای اس کیو 173 و یا غلاف ناوبری شبانه با دوربین اپیتکی با توان نشان گذاری لیزری حرارتی ای ای اس 38
اف/ ای اف18 بی نسخه دو سرنشینه و اموزشی اف/ ای 18 ای بود که توان رزمی و الکترونیک کاملا مشابه نسخه تک سرنشینه داشت ولی شش درصد سوخت کمتری را حمل میکرد.ساخت یک نسخه شناسایی با نام ار اف18 نیز در دستور کار بود که به نتیجه ای نرسید.
اف/ ای 18 ای و بی هورنت یک جنگنده چند منظوره مناسب بود اگرچه در تمرینات به چالاکی اف16 نبود ولی در قیاس بین اف18 ای و اف16 ای ، این هورنت بود که بسیار پیشرفته تر بود و در رزم هوایی توان واقعی فامد(درگیری بیش از 15 کیلومتر با موشک اسپارو داشت). ولی در نبرد هوایی چه داگ فایت و چه فامد پایین تر از تامکت بود . طی ارزیابی نیروی دریایی هورنت از نظر میزان سلاح قابل حمل و برد و شعاع رزمی رزمی پایین تر از ای7 کروسیر بود ولی در عوض هورنت پیشرفته تر بود و یک جنگنده چند منظوره بود که نیاز به مدافع نداشت.در مجموع 371 فروند اف/ ای 18 ای و 40 فروند اف/ ای 18 بی ساخته شده . خط تولید این مدل در سال 1987 زمان تولید اف/ای 18 سی و دی فعال بود.
اف/ ای 18 سی و دی
اف/ ای 18 سی در سال 1986 پرواز کرد و از سال 1987 وارد خط تولید شد.این نمونه دارای تغبیرات داخلی بود تا ظاهری که شامل تغییر صندلی پرتاب،قابلیت شلیک نسخه تصویر بردار فروسرخ ماوریک(در نسخه قبلی تنها نسخه اپتیکی که توان استفاده تنها در روز را دارد)،توان حمل وشلیک موشک هوا به هوای رادار فعال امرام که نتنها توان شلیک کن فراموش کن را به هورنت داد بلکه میتوانست تا هشت موشک امرام را حمل کند(در قیاس با اسپارو 4 عدد)،سامانه هشدار دهنده ای ال ار 67 که میشد به عنوان یک سامانه جهت تایین محل دقیق رادار دشمن و شلیک موشک ضد رادار هارم نیز از ان بهره برد.سامانه پرتاب شراره و پوشاله ای ال ائی 47 ،سامانه جنگ الکترونیک داخلی ای ال کیو 165 از دیگر تجهیزات این نمونه است. همچنین نسخه سی دارای دارای پردازنده های پیشرفته تر و سریعتری نسبت به نسخه ای و بی بود.
بعد از تولید 137 فروند اف18 سی و 31 فروند اف18 دی درسال 1989 در خط تولید جای خود را به اف18 سی+ و دی+ داد.این نمونه برای عملیات شبانه در نظر گرفته شده بود و دارای کابینی با سه نمایشگر رنگی چند کاره و هماهنگ با دوربین دید در شب بود.همچنین این مدل مجهز به سامانه ناوبری شبانه و نشان گذاری لیزری ای ای اس 38 بود که البته بر روی اف18 ای و بی نیز بعدها نصب شد.اف18 سی+ و دی+ یک توان عملیاتی حملات شبانه در اختیار نیروی دریایی و سپاه تفنگدارن دریایی امریکا قرار میداد.از جمله نسخه دی+ که به دلیل دو کابینه بودن در ماموریت شبانه بسیار محبوب بود زیرا کابین عقب کار با سنسور های فروسرخ و سلاح های هدایت شونده را بر عهده می گرفت و هدایت توسط خلبان انجام میشد.همچنین از نسخه های تولیدی از سال 1992 به بعد موتور اف404 – جی ائی -402 با قدرت 17600 پاوند با رانش مجهز شد. این موتور قویتر برای نسخه صادراتی در نظر گرفته شده بود ولی نیروی دریایی خواهان ان شد.در سال 1994 نیز رادار ای پی جی 73 روی این دو نسخه نصب شد . ای پی جی 73 از نظر فاکتور چندان تفاوت با ای پی جی 65 نداشت تنها قابلیت اطمینان ان بیشتر بود.راداری های ای پی جی 65 باز شده بر روی نسخه های تولید اف18 سی و دی قبل از سال 1994 بر روی ای وی 8 بی تفنگداران دریایی نصب شد.
همچنین درسال 1991 سامانه اینرسی حلقه لیزری ای ان اس 39 بر روی این دو مدل نصب شده در نهایت در سال 1997 همگی با سیستم ناوبری جی پی اس تغییر کرد.این تغییر باعث شد تا هورنت ها توان حمل بمب های هدایت ماهواره ای را پیدا کنند . همچنین در برخی از مدلها از سال 1997 در برخی بخشهای بدنه از مواد جاذب امواج رادار یا رم برای کاهش میزان امواج برگشتی به کار رفت.همچنین با لغو پروزه اراف18 در دهه 1980 در دهه 1990 بر روی مدلهای سی و دی غلاف شناسایی ای تی ای ار اس نصب شد.
در مجموع 466 فروند اف/ ای 18 سی و 161 فروند اف/ ای 18 دی ساخته شد.
هورنت با وجود تمامی شایستگی ها موفقیت صادراتی نسبی داشت. هرگز نتوانست موفقیت اف16 را کسب کند زیرا از اف16 گرانتر و پیچیده تر بود.کانادا اولین مشتری اف/ای 18 ای و بی بود که 98 فروند اف/ ای 18 ای با نام سی اف18 ای و 40 فروند اف/ ای 18 بی با نام سی اف18 بی تولید کرد.اف 18 در کانادا جایگزین اف101 و اف104 شد . اف18 کانادا فرق زیادی با نسخه امریکا نداشت تنها دارای تفاوت های در سامانه ناوبری و همچنین غلاف شناسایی شبانه بود.اف18 کانادا مسلح به اسپارو و سایندوندر و بمب های هدایت لیزری و موشک هارپون شد . در جریان جنگ اول خلیج فارس 1 کانادا با هورنت هایش حضور داشت. با پایان جنگ سرد و کاهش بودجه نظامی تعدادی از هورنت ها به صورت ذخیره در انبار نگهداری شد و از سال 2000 به بعد فرایندی برای ارتقا هورنت به نسخه سی و دی اغاز شد.این ارتقا شامل نصب رادار ای پی جی 73 به جای رادار ای پی جی 65 ،سامانه ناوبری جی پی اس به جای اینرسی، سامانه شناسایی تشخیص دوست از دشمن جدید بود .همچنین نسخه کانادایی توان حمل موشک امرام را نیز پیدا کرد.تا پایان سال 2010 در مجموع 79فروند اف18 ارقاء یافتند.
استرالیا 57 فروند اف18 ای و 8 فروند اف18بی دریافت کرد و انها جایگزین میراژ 3 این کشور شد.در اواخر دهه 1990 هورنت ها استرالیا نیز ارتقا یافتند که شامل رادار ای پی جی 73 ،موشک امرام و سایندوندر ایکس بود و به غلاف ناوبری و نشان گذار لیزری لیتینینگ تجهیز شد.بین سال 2007 تا 2008 به سامانه هشدار دهنده راداری جدید مجهز شد.همچنین هورنت های استرالیا توان حمل دو سلاح پیشرفته دوربرد ای جی ام 154 و ای جی ام 158…استرالیا در سال 2021 اف18 هورنتهای خود را از خدمت خارج رد
اسپانیا نیز در دهه 1980 توانست 60 فروند اف18 ای و 12 فروند اف18 بی به دست اورد تا انها را جایگزین اف5 و اف4 خود در خط مقدم کند.در سال 1995 تا 1996 اسپانیا 24 فروند اف18 ای دیگر نیز به صورت دوم از نیروی دریایی امریکا تحویل گرفت.از سال 2000 به بعد اف18 اسپانیا تغیراتی همچون تجهیز به موشک امرام و موشک کروز تاروس ، سامانه ناوبری جی پی اس به جای اینرسی و دوربین دید در شب دریافت کرد.
اولین مشتری نسخه سی و دی کویت بود که درسال 1988 در مجموع 40 هورنت شامل 32 فروند نسخه سی و 8 فروند نسخه دی سفارش داد که تا سال 1992 و پایان جنگ خلیج فارس تحویل این کشور نشد.هورنت نسخه سی و دی دارای موتور مشابه نسخه امریکای ولی با رادار ای پی جی 65 بودند.هورنت در کویت جایگزین اسکای هاوک و میراز اف1 شد. هورنت های کویتی تنها اسپارو شلیک میکنند.سوئیس دیگر مشتری هورنت بود و 26 فروند نسخه سی و 8 فروند نسخه دی را سفارش داد که دو فروند مستقیم در مکدانل داگلاس تولید شد و با بقی به صورت کیت به سوئیس فرستاده شد تا در انجا تولید شود. اولین هورنت درسال 1996 تحویل این کشور شد.در سوئیس برای خرید هورنت یک همپرسی عمومی برگذارشد.هورنت سوئیس مجهز به رادار ای پی جی 73 هستند.فنلاند از دیگر مشتریان هورنت 57 فروند نسخه سی و 7 فروند نسخه دی سفارش داد که مجهز به سایندوندر نسخه ام و امرام و موشک کروز ای جی 154 هستند .مالزی کمترین میزان هورنت را به میان مشتریان سفارش داد که شامل هشت فروند بود . مالزی در میانه دهه 1990 با سفارش 8 فروند هورنت نسخه دی اخرین مشتری هورنت بود که مجهز به رادار ای پی جی 73 شدند و در یک ارتقا انها مجهز به سامانه نمایشگر پیشرفته بر روی کلاه خلبان شدند.
اولین حضور عملیاتی هورنت در عملیات الدرادو در سال 1986 در لیبی بود که مسلح به موشک هارم برضد پدافند لیبی وارد عمل شد. درسال 1991 در جنگ خلیج فارس حظور داشت و عملیات های زیادی بر ضد ارتش صدام انجام داد در این نبرد 190 فروند اف18 هورنت از نسخه ای/ بی / سی و دی شرکت داشت. در این عملیات هورنت تواسنت دو میگ 21 را سرنگون کند اگرچه یک فروند ان قربانی اتش یک میگ 25 عراقی شد.همچنین اف18 در عملیات بر ضد یوگسلاوی در سال 1999، عملیات بر ضد عراق در سال های 1998 و 2003 و همچنین ازاد سازی افغانستان درسال 2001 میلادی حضور داشت. هورنت در خدمت نیروی دریایی امریکا در سال 2018 میلادی خارج شد و جای خود را به سوپر هورنت داد
امروزه نسخه پیشرفته سوپر هورنت در خط تولید قرار دارد
مشخصات F/A18C هورنت | |
تولید کننده | امریکا، مکدانل داگلاس |
تعداد خدمه | 1 خدمه |
طول و ارتفاع | 17.1 متر و 4.7 متر |
وزن خالی | 10400 کیلوگرم |
بیشترین سرعت | 1915 کیلومتر در ساعت برابر با 1.8 ماخ |
برد | برد انتقالی با سه مخزن سوخت خارجی و سوخت داخلی3300 کیلومتر برد رزمی با دو موشک سایدویندر 2000 کیلومتر |
سقف پرواز | 15240 متر |
موتور | دو دستگاه توربوفن موتور جنرال الکتریک اف404 جی ایی402 با توان 11000 پاوند رانش وبدون پس سوز و 17750 پاوند با پس سوز |
رادار | یک دستگاه رادار چند منظوره پالس داپلر APG73 در مدل C با برد کشف130 تا 180 کیلومتر و توان درگیری شدن همزمان با دو هدف،توان کشف انواع اهداف هوایی و زمینی و تعقیب سطح عوارض زمین و نقشه برداری از سطح زمین |
تسلیحات | یک توپ 20 میلیمتری ام61 در دماغه،توان حمل 6215 کیلوگرم مهمات .دارای جایگاه حمل تسلیحات شامل دو جایگه نوک بال،دو جایگاه زیر هر بال، و یک جایگاه در زیر بدنه،توان حمل بمبهای 225 کیلوگرمی ،450 و900 کیلوگرمی،بمبهای لیزری GBU10/12/24/ بمبهای هدایت ماهواره ای ،موشک های ضد کشتی هارپوم و ضد رادار هارم و ضد سطح ماوریک موشک های کروز اسلم و جی سو و انواع بمب های خوشه ای و راکت،توان حمل موشک های هوا به هوای امرام،سایندوندر،اسپارو و اسرام |
تعداد تولید شده و قیمت | 1480 فروند (تولید هورنت به پایان رسیده)قیمت برای هر فروند 57 میلیون دلار به سال 2009) |
گرداری:عبدالحمید تارخ
سلام.متاسفانه تومواردعلمی حتی ی کامنت ب چشم نمی خوره.احسنت و درود ب نگارنده ی این مطالب مفید.استفاده کردم.صنعت هوایی انصافاپیچیده ست.ومن همواره متحیرازاین تکنولوژی.تبارک الله احسن الخالقین
ب امیدظهور.یاعلی
میشه هورنت رو به ای پی جی۷۹ مجهز کرد؟
بله
خب ارتقا بدنش دیگه!!
نه نیازی به ارتقا بدنه نیست
جناب تارخ عزیز
منظورم این بود که میشه به جای جایگزینی با جنگنده دیگه،
رادار و الکترونیک و نمایشگر ها و هشداردهنده را ارتقا داد و توانایی حمل سلاح جدید را بهش داد و ازش یه جنگنده بروز ساخت
بله میشه
هورنت کاملا در ارتش امریکا از خدمت خارج شده؟
سلام در سپاه تفنگدارن دریایی همچنان در خدمت است