پهپاد شناسایی برد بلند و بلند پرواز WZ-7

هواپیمای بدون سرنشین گویژو WZ-7 با نام مستعار اژده های پرنده یک پهپاد شناسایی با ارتفاع پروازی بالا و ماندگاری طولانی ساخت چین است. این پهپاد از طراحی منحصر به فردی به نام «بال‌های پیوسته دوتایی بهره می‌برد که ویژگی‌های خاصی را در عملکرد آن ایجاد می‌کند. طراحی این پهپاد بر اساس یاز ارتش چین به پرواز در ارتفاع بالا برای نظارت گسترده بر اقیانوس آرام و بخش‌هایی از اقیانوس هند انجام شده است شکل بال و بدنه آن برای پرواز در ارتفاع بالا و همچنین پروازهای طولانی ساخته شده

پهپاد دبلیو زد -7 توسط گروه صنایع هوانوردی چنگدو طراحی و توسط شرکت صنایع هوانوردی گویژو ساخته شده است. که طرح های دگیری مانند جت اموزشی رزمی جی ال9 را نیز در کارنامه خود دارد.مدل اولیه آن در نمایشگاه بین‌المللی هوانوردی و فضایی چین در سال ۲۰۰۶ به نمایش درآمد. اولین پرواز آن تا سال ۲۰۱۱ انجام نشده بود. تولید انبوه WZ-7 از سال‌های ۲۰۱۵ تا ۲۰۱۶ آغاز شد. در سال ۲۰۲۰، طراحی مجددی از WZ-7 مشاهده شد که شامل دم‌های V شکل یکی به سمت بالا و دگیری به سمت پایین بدود ، نازل موتور متفاوت با موتور توربوفن WS-13 و تغییراتی در باله زیرین و ساختار بادبان بود. پهپاد WZ-7 در نمایشگاه هوایی ژوهای در سال ۲۰۲۱ به‌طور رسمی توسط ارتش چین رونمایی شد و در سال ۲۰۲۲ نیز دوباره به نمایش درآمد.

پهپاد WZ-7 با طول ۱۴.۳۳ متر، عرض بال ۲۴.۸۶ متر و ارتفاع ۵.۴۱ متر، یکی از بزرگ‌ترین پهپادهای شناسایی جهان به شمار می‌رود. این پهپاد از طراحی بال‌های پیوسته دوتایی بهره می‌برد که باعث افزایش نسبت بالابری در نتیجه کاهش سوخت و افزایش ارتفاع و سادگی در کنترل پرواز می‌شود. ورودی هوای موتور در بالای بدنه قرار دارد و موتور در انتهای پهپاد نصب شده است. مدل اولیه این پهپاد از موتور توربوجت Guizhou WP-13 استفاده می‌کر.دموتور توربو جت دبلیو پی ۱۳ در واقع نسخه چینی موتور آر ۱۳ شوروی است .موتور دبلیو پی ۱۳ بر روی جت‌های جنگی جی ۷ که نسخه صادراتی آن به نام اف ۷ شناخته می‌شود و در ایران نیز خدمت می‌کند نصب شده است. این موتور موتور توربوجت با فناوری قدیمی است ولی به دلیل مصرف کم تعمیر و نگهداری ساده و اندازه کوچک آن را برای پهپاد مناسب کرده است. هواپیما سوخت زیادی را در بال و همچنین در مرکز میانه بدنه حمل می‌کند گفته شده برد آن در حالت شناسایی به ۷۰۰۰ کیلومتر می‌رسد که عملاً محدوده زیادی از اقیانوس آرام و هند را پوشش می‌دهد سرعت آن حدود ۷۰۰ تا ۷۵۰ کیلومتر عنوان شده است.

با وجود این یک نسخه تولیدی از این پهباد در سال ۲۰۲۳ به نمایش درآمد که تفاوت بسیاری با پیش نمونه اصلی داشت به شکلی که بسیاری‌ها این نسخه را نسخه نهایی و تولیدی نامیدند و برخی نیز نسخه ازمایشی در حالی که نسخه پیش نمونه دارای دم وی شکل به سمت بالا بود این نسخه دارای یک سکان عمودی است خروجی موتور نیز تغییر یافته و به نظر می‌رسد که موتور دیگری روی پهپاد نصب شده باشد

هواپیما بر روی سر خود دارای یک برآمدگی در جلو است که محل قرارگیری نتن ارتباط ماهواره‌ای است در جلو یر دماغه دارای مجموعه‌ای از دوربین‌ها است که می‌تواند جلو زیر و دو طرف را پوشش دهد و گفته شده می‌تواند مجموعه کاملی از تجهیزات الکترونیکی را به شکل غلاف صورتی نمی‌پنهان زیر بدنه حمل کند که شامل رادارهای روزنه ساختگی و یا دوربین‌های پیشرفته‌تر است

این پهپاد از سال ۲۰۱۸ وارد خدمت در نیروی هوایی چین شد و تعدادی از آن‌ها به مناطق خودمختار تبت، جزیره هاینان و پایگاه هوایی ییشونتون در نزدیکی کره شمالی منتقل شدند. در ۲۴ ژوئیه ۲۰۱۹، یک WZ-7 در حال حرکت در تنگه تایوان، ناو آمریکایی را تحت نظر داشت. در ۱۵ دسامبر ۲۰۲۲، گزارش‌هایی مبنی بر استقرار WZ-7 در نزدیکی مرز هند در تبت منتشر شد. در ۲۶ مارس ۲۰۲۴، یک WZ-7 پروازهایی را بر فراز دریای ژاپن انجام داد. بر اساس تصاویر ماهواره‌ای، احتمالاً WZ-7 از سال ۲۰۲۲ در دریای چین جنوبی مستقر شده است. در ۱۸ آوریل ۲۰۲۴، WZ-7 در حال پرواز بر فراز دریای فیلیپین غربی مشاهده شد که احتمالاً در حال نظارت بر استقرار سامانه پرتاب موشک تایفون توسط ایالات متحده در لوزون بود. مشخصا تمامی این پروازها توسط نسخه‌های اولیه با دم ویشک انجام شده مشخص نیست نسخه نهایی که دارای یک سکان عمودی است آیا عملیاتی شده و یا اینکه در نهایت طرحش رها شده و یا در دست توسعه است