ناوشکن های کلاس زوموالت یا Zumwalt Class کلاسی از ناوشکن های پنهانکار جدید آمریکا محسوب میشوند که حامل موشک های هدایت پذیر بوده و توان انجام طیف گوناگونی از ماموریت ها را دارا میباشند.البته در این کلاس نقش تخصصی برای درگیری و فوکوس بر روی اهداف زمینی پیش بینی شده است.
در اوائل دهه 1990 ارتش امریکا در حال به خدمت گیری ناوشکن ارلیک بورک بود(این ناوشکن هنوز هم تولید میشوند). از همان دوران برنامه ای برای جایگزینی این ناوشکن با نام سی دی 21 بود که قرار بود در قرن اینده وارد خدمت شود. این برنامه با تغیر نامی با نام جدید دی دی 21 مورد تائید قرار گرفت و چند شرکت در این رقابت شرکت کردند
قرار شد ارتش امریکا 1.5 میلیارد دلار برای این برنامه هزینه کند و 32 فروند از ان را به خدمت بگیرد . در سال 2001 میلادی برنامه به شکل موقت لغو شد زیرا هزینه برنامه افزایش یافته بود.اما در این سال دپارتمان دفاعی آمریکا با تجدید نظر در طرح DD-21 پروژه جدیدی را تعریف کرد که با نام DDX شناخته شد و در سال 2002 شرکت نروث روپ گرومن و جنرال داینامیک طی قرار داد 2.9میلیارد دلاری مسئول اجرای ساخت این ناوشکن جدید شدند.نورثروپ با همکاری شرکت ریتون تیم طلایی را در این پروژه تشکیل دادند که بعدا پیشنهاد تشکیل تیم آبی نیز از طرف این گروه داده شد که رهبری گروه جدید به عهده شرکت Bath Iron Works بود که زیر مجموعه شرکت معظم جنرال داینامیک محسوب میشود. تیم آبی به عنوان مقاطعه کار و تیم بررسی و تست ایجاد شد که علاوه بر جنرال داینامیک،شرکت لاکهید مارتین و بائی سیستمز و بویینگ را هم شامل میشد البته شرکت های کوچک و بزرگ زیادی به صورت شخص ثالث و یا مستقیم در ارتباط با نیروی دریایی آمریکا در این پروژه دخیل هستند که وظیفه ساخت بخش های مختلفی به عهده آنهاست و بر اساس قرار داد نیروی دریایی آمریکا کشتی اول یا فرماندهی با مشخصه DDG-1000 در صنایع جنرال داینامیک تکمیل شد و کشتی دوم نیز با مشخصه DDG-1001 و به اسم مایکل مانصور در صنایع دریایی نورث روپ در حال تکمیل میباشد.(در توضیح نامگذاری کشتی دوم اشاره ای بکنم که مایکل مانصور از نیرو های SEAL نیروی دریایی آمریکا بود که در سال 2006 در عراق کشته شد) در همان زمان برنامه تولید به دلیل افزایش قیمت از 32 فروند به 24 فروند و سپس به 10 و در نهایت به سه فروند کاهش یافت.با توجه به هزینه ساحت 1.4 میلیارد دلاری هر فروند و لحاظ کردن سه شناور و محاسبه هزینه 9.6 دلاری تحقیق و توسعه به قیمت سرسام آور 3.5 تا 4.4 میلیارد دلاری برای هر شناور میرسیم. ناو جدید زاموالت Zumwalt-class نامیده شد.در طراحی ساختار ناو و برداشت کلی طرح،پیشینه ذهنی طراحان مربوط به شناور های جنگی تاریخی Ironclad مربوط به قرن 19 میلادی میباشد که از طراحی هرمی شکلی برخوردار بودند.و از قاعده به سمت بالا باریک تر میشدند.
اولین فروند این ناو در سال 2011 به اب انداخته شد و در سال 2016 وارد خدمت شد
زاموالت یک ناوشکن 14798 تنی است که از نظر وزنی در رده یک رزم ناو سنگین قرار میگیرد ولی ارتش امریکا ان را یک ناوشکن تقسیم بندی کرده است و همکنون سنگینترین شناور رزمی امریکایها است(اگر ناو هواپیما بر را نادیده بگیریم) که دو برابر ناوشکن ارلی برک وزن دارد که دارای 185 متر طول ، عرض 24 متر و ارتفاع 8.4 متر است که 30 متر کشیده تر از کلاس اریک بورک است.
طراحی ناو با یک رویکرد آینده نگرانه صورت گرفته و با طراحی سیستم تامین قدرت یکپارچه مسیر برای توسعه های آینده هموار میباشد. این سیستم میتواند نیرو را به موتور های الکتریکی فرستاده یا نیروی مورد نیاز برای بحث آینده نگر ریل گان را فراهم کند که شلیک به وسیله القاء مغناطیسی صورت میگیرد.و یا نیروی طرح آینده نگر تر FEL یا لیزرهای الکترون آزاد را به عنوان سلاح بر روی عرشه تامین کند.
زیر ساخت محاسبات محیطی کشتی به عنوان منبع برنامه ریزی اولیه کشتی عمل کرده و تمام اطلاعات مورد نیاز سخت افزار های کشتی را فراهم میکند. این اتوماسیون توان در اختیارگیری سلاح ها و حتی کشف نشتی لوله ها و بدنه کشتی را داشته و میتواند به صورت اتوماتیک اقدام به ایزولاسیون مکان نشتی بکند.شناور با هدف کاهش خدمه و کاهش هزینه های عملیاتی در هر ماموریت نسبت به کشتی های هم رده طراحی شده است.این مطلب کاملا صحیح هست که هزینه تمام شده کشتی بالا بود ولی با محاصبه هزینه تمام شده در پایان عمر عملیاتی کشتی متوجه خواهیم شد که برای این شناور هزینه کمتری نسبت به هم رده های خود مصرف شده است.البته تولید در تعداد 3 شناور و هزینه تحقیق و توسعه که اشاره شد این اثبات را کمی زیر سوال میبرد.
طراحی بدنه به صورت Wave Piercing یا نافذ امواج میباشد که در مقابل موج های روبرو در آبهای طوفانی پایداری بیشتری نسبت به طرح های مرسوم دارد ونوسان کمتری متوجه شناور خواهد شد.
بدنه از جنس فولاد است ولی مواد ترکیبی زیادی در ان استفاده شده است .طراحی کلی سازه خارجی به صورت Tumblehome یا شبیه هرمی بود و بدنه کشتی دارای سطح شیب دار است و شبیه یک مثلث است و از کف ناو به طرف بالا که حرکت میکنیم ناو باریکتر می شود و پهن ترین بخش ناو قسمتی در زیر آب خور کشتی میباشد و از این نقطه پهن تا کف ناو به صورت طرح های مرسوم یا Flare میباشد که تا جای ممکن از مقاومت آب کاسته شود و دقیقا از این نظر بر خلاف دیگر شناورهای موجود است . بر اساس گفته بسیاری از کارشناسان این شکل بدنه که سطح اب خور پهنتر از بخش روی ناو است باعث کاهش سرعت می شود ولی بهترین راه برای کاهش سطح مقطعی ناو است. طراحی بدنه های Tumblehome جدید نسبت به طراحی های قدیمی که با نام Flare شناخته میشوند برعکس بوده و بازتاب انرژی خیلی کمتری را نیز خواهند داشت.به طور کلی طراحی گوشه دار و هرمی ناو آن را 50 بار پنهان کار تر از ناو هم اندازه خود کرده است به این معنی که اگر ناوی در این اندازه در فاصله X شناسایی شود. این ناو باید در فاصله ای 50 بار نزدیکتر از نمونه معمولی در رادار کشف مشاهده شود. و این مسئله توان شلیک اول را از دشمن خواهد گرفت.
اولین شناور از این کلاس یا Lead Ship با نام زاموالت شناخته میشود که اسم این کلاس را یدک میکشد.برای نامگذاری کشتی از نام آدمیرال سابق آمریکا المو زاموالت استفاده شده و اولین شناور با شماره بدنه DDG-1000 نام گذاری شده است.
شناورهای زوموالت برای جایگزینی برنامه DD-21 مد نظر قرار گرفت که خود به به تعداد 32 فروند برای جایگزینی 29 ناوچه الیور هازارد و ناوشکن های کلاس اسپورانس در نظر گرفته شده بود که با در نظر گرفتن تولید سه فروندی کلاس زوموالت نیروی دریایی نیاز به سفارش تعداد بیشتری از ناوگان آرلی بورک خواهد داشت.
در سال 2012 ساخت سومین شناور از کلاس زاموالت با نام Lyndon. B. johnson که 36 امین رئیس جمهور آمریکا بود آغاز شد و انتظار میرود پس از ورود به خدمت ناو مانصوری در سال 2017 ، ناو سوم نیز در سال 2018 وارد چرخه عملیاتی شود.
بر اساس بر آورد های نیروی دریایی آمریکا ناو اول امسال یعنی سال 2016 میلادی به توانایی های اولیه عملیاتی یا IOC خواهد رسید و به همین ترتیب ناو دوم در سال 2018 و ناو سوم در سال 2021 اتفاق خواهد افتاد.لازم به ذکر هست که توانایی های اولیه شناور های آمریکایی با بررسی های یگان تست و ارزیابی در نیروی دریایی آمریکا با انجام یک سری تست های سازه ای که شامل آزمایش شوک بر روی سازه و تجهیزات الکترونیکی است که در تصاویر شاهد انفجار در نزدیکی ناو بوده اید که با بررسی های تکمیلی تسلیحات در طی رزمایش ها همراه خواهد بود.
به گفته فرمانده نیروی دریایی امریکا با وجود اینکه زاموالت 40% بزرگتر از ناوشکن کلاس اریک برگ است ولی سطح مقطعی ان بسیار کوچکتر است (کلا ناور را نمیتوان از دید رادار مخفی کرد ولی میتوان اندازه ان را کوچک نشان داد تا دشمن در مورد توانایی ان فریب بخورد). اگرچه زاموالت ناپیدا نیست ولی کم پیدا است دست کم نسبت به دیگر شناورهای موجود جهان بهتر میتواند اندازه واقعی خود را مخفی نگهدارد. همچنین تلاش شده است تا هر چیزی را روی عرشه برای منعکس کردن امواج رادار بر روی عرشه مخفی کنند. برای نمونه دو توپ روی ناو درون محفظه ای قرار گرفته اند و هیچ سلاحی روی عرشه مشخص نیست. در یک پارچه ساختمان فرمانده ای نیز تلاش مشابه ای شده است و به شکلی ساخته شده تا امواج را به طرف اسمان منجرف کند تا کشف ان سخت تر باشد
در بخش انتشار صوتی ناو در زیر سطح نیز شناور در سطح زیر دریایی های کلاس لوس آنجلس میباشد.و از این حیث نیز برای زیر دریایی های دشمن نیز تا حدود زیادی در فواصل دور قابل شناسایی نخواهد بود.
تمامی بخشهای درونی ناو از موتورخانه تا درون اتاق فرمانده ای با عایق های حرارتی پوشانده شده و بعضی بخشهای دارای لوله داخلی زیر بدنه برای گرداندن اب برای کاهش امواج راداری است وبرخی بخشهای نیز با قرار داد دریچه های با پاشیدن اب روی بدنه میزان گرمای بیرونی را کاهش دهد
دربرنامه DDX برای پیشرانه نوعی موتور الکترومغناطیسی PMM پیشنهاد شد که از یک بخش آهنربای قدرتمند دائمی و دو بخش هماهنگ متناوب ساز بود. این سیستم نیاز به هزینه بسیار بالا و مدت زمان زیادی برای اعتبار سنجی این نوع موتور در یک شناور داشت.در این برنامه دو مسئله برای کنگره آمریکا نگران کننده بود یکی همین موتور با جهش فناوری بود و دیگری سیستم های راداری طرح.در فاز طراحی پروژه شرکت نورث روپ دست به طراحی بزرگترین موتور PMM زد که البته برداشت یا همکاری با شرکت لئناردو فینمکانیکا بود.اما این پروژه در آزمایشات نتوانست خود را مطمئن نشان دهد و نیاز به ارتقاعات فناورانه بیشتری داشت وبه موقع آماده نمیشد به همین منظور پروژه PMM کنار گذاشته شد.
طرح بعدی که ارائه شد ار طرف یکی از شرکت های تابعه جنرال موتور بود که تحت عنوان موتور القائی پیشرفته AIM شناخته شد.بود.موضوع موتور یکی از بحث بر انگیز ترین موارد این پروژه بود. به صورتی که بدنه ناو برای پیشرانه PMM برنامه ریزی شده بود ولی بعد از کشمکش های زیاد پیشرانه AIM مورد پذیرش قرار گرفت در صورتی که مشکلات فناورانه موتور PMM نیز بعدا رفع شد ولی طرح AIM دیگر پذیرفته شده بود.در صورتی که طرح دوم سنگین تر بود و فضای بیشتری نیاز داشت و به بخش های مجزای دیگری برای کنترل و کاهش صدا نیاز بود.و یک سوم ولتاژ مورد نیاز را تامین میکرد.
زاموالت اولین شناور نیروی دریایی آمریکا هست که نیروی پیشرانه آن تمام الکتریکی است. و نیرو و تحرک شناور تحت سیستم یکپارچه تامین قدرت IPS تعریف میشود که شامل دو موتوراصلی توربین گازی یا MTG و دو ژنراتور توربینی کمکی ATG برای موارد اضطرار و دو موتور الکتریکی القایی AIM میباشد که به پروانه های ناو متصل میباشند.موتور های اصلی یا MTG شامل دو موتور توربین گازی رولزرویس MT30 میباشد که در مجموع 78 مگاوات یا 105000 اسب بخار توان تولید میکنند (یک موضوعی رو عرض کنم که این موتور در قطعات 80 در صد با موتور هوایی Trent 800 که به صورت عمده در بویینگ 777 استفاده شده است مشابه میباشد) و در مواقع ضروری نیز دو ژنراتور توربینی RR4500 با توان 5100 اسب بخار استفاده میشود.نیروی برق حاصله به دو موتور القائی AIM متصل به پروانه ارصال میشود که از نظر تولید صدا بسیار بهینه میباشد.اما جالبی ماجرا به اینجا مربوط هست که موتور های القائی مورد اشاره در بالاترین دور خود تنها 20 مگاوات از نیروی 78 مگاواتی موتور اصلی را استفاده میکنند که نیروی 58 مگاواتی باقیمانده بسیار فراتر از زیر سیستم های الکترونیکی ناو میباشد و همانطور که در ابتدای مقاله اشاره شده نیروی اضافی باقی مانده میتواند در آینده در سلاح های مغناطیسی یا هر طرح دیگری مورد بهره برداری قرار گیرد.
زاموالت میتواند با بیشترین سرعت 56 کیلومتر بر ساعت یا 30 نات حرکت کند . برد زاموالت مشخص نیست ولی برخی منابع از برد 25000 کیلومتری سخن میگویند که با در نظر گرفتن مصرف کم ان به نظر درست می اید.
بخش کابین عرشه که به صورت مجزا شبیه یک هرم میباشد و از مواد کامپوزیت ساخته شده است بسیاری از سنسور ها و الکترونیک کشتی را در خود محصور کرده است.که در برهه ای نیز گفته شده بود که نورث روپ با آب بندی ساختار کامپوزیتی این سازه 900 تنی دچار مشکل شده است که متعاقبا از سوی شرکت سازنده این مسئله رد شد. استفاده از مواد کامپوزیت در این ساختار یکپارچه عظیم یکی از المان های اساسی در کنار الگوی طراحی متفاوت برای ایجاد سطح مقطع پایین میباشد.(البته هزینه سر سام آور استفاده از مواد کامپوزیت در این سازه نیروی دریایی را مجبور کرد تا برای ساخت شناور سوم DDG-1002 از بخش دریایی جنرال داینامیک بخواهد که این سازه بزرگ را به صورت فلزی بسازد که از این منظر ناو سوم الگوهای بازتاب راداری متفاوتی خواهد داشت) وجود سطوح پهن بر روی این کابین باعث شده تا متخصصین بتوانند سنسور های ریز و درشت را در روی این سطوح کار بگذارند رادار اصلی ناو رادار آرایه فازی AN/SPY-3 میباشد.اما در ابتدا برنامه به این صورت بود که رادار SPY-4 فعال در باند S که یک رادار افق نر میباشد. توسط لاکهید در حال گسترش برای استفاده در ناوشکن های زاموالت و ناو های هاپیمابر کلاس فورد بود که به صورت هماهنگ و در کنار رادار باند ایکس SPY-3 نصب میشد که در آن واحد توان کشف هوایی در باند ایکس و کاوش سطح به وسیله باند S داشت اما با افزایش هزینه ها. در سال 2010 اشتون کارتر مسول اکتسابات پنتاگون اعلام کرد که به علت افزایش هزینه ها از رادار SPY-4 در کلاس زاموالت بهره برداری نخواهد شد و قرارر بر این شد که رادار باند ایکس با ارتقاعاتی در بخش نرم افزاری و استفاده از دو برنامه سیستمی هم توان جستجو در هوا و هم سطح را داشته باشد و با این ارتقاء رادار SPY-3 به یک رادار MFR یا چند ماموریته تبدیل میشد.روش عمل رادار نیز به این صورت انجام میگیرد که در صورت نیاز به اسکن سطح رادار به نرم افزار مربوطه شیفت میشود و در این حالت در بخش اسکن هوایی دارای محدودیت خواهد بود و در اولویت اسکن هوایی نیز حالت برعکس روی خواهد داد. این رادار باند ایکس پیش از این نیز در ناو تیکانداروگو و اریک بورگ نصب شده و جزء از یک سامانه ضد موشک آجیس به حساب می اید ولی نسخه نصب شده روی زاموالت نسخه ارتقاء یافته است(نمونه موجود در شناور های ذکر شده از نوع AN/SPY-1 مباشد) که دارای پنچ انتن بر روی بدنه ساختمان ناو است. و برد ان به 210 مایل یا 320 کیلومتر می رسد. این رادار یک رادار چند منظوره برای کسب اهداف هوایی و دریایی است . این رادار توان کشف موشک های بالستیک را از چند صد کیلومتری و یک موشک کروز را از 50 کیلومتری دارد.تمام وظایف شناسایی و تعریف اهداف بر عهده این رادار باند ایکس میباشد و بعد از شناسایی اهداف را برای سلاح های SM-2,3 و موشک های ESSM آشکار کرده و آنها را تا لحظه اصابت رهنمون خواهد کرد. بنا بر تعریف ماموریتی این ناو که تاکید بر سرکوب اهداف زمینی دشمن است عمده ترین انتظار از رادار این سیستم تهیه امنیت منطقه ای میباشد ولی این سیستم پر قدرت میتواند در نقش های بزرگتر و شبکه محور نیز فعالیت کند همچنین زاموالت بر روی ساختمان اصلی دارای انتن رادار باند کی یو برای کشف اهداف ریز مانند موشک های کروز ارتفاع پایین، دوربین اپتیک حرارتی در بالای ساختمان اصلی ، یک سامانه یک پارچه نبرد ضد زیر دریایی از نوع AN/SQQ-90 که دو نوع سنار یکی سنار اصلی ناو در زیر دماغه از نوع AN/SQS-60 و سونار AN/SQS-61 قرار گرفته در بدنه و سونار یدک کشنده پشت ناو از نوع AN/SQR-20 را مورد استفاده قرار میدهد و اطلاعات انها را جمع اوری و به مرکز فرمانده ای میدهد . همچنین ناو دارای سامانه فریب اژدرنیز میباشد.سیستم توانایی بالایی در شناسایی اهداف و درگیری با آنها دارد.همچنین توان بالایی در محیط های آلوده به اخلال و جمینگ نیز گزارش شده که در صورت به کار گیری سیستم CEC یا همکاری مشترک با دیگر اجزای جنگ شبکه محور مقاومت بالایی در برابر اختلالات خواهد داشت اما بر آساس آخرین گزارشات ناو به آنتن های CEC نیز در نمونه DDG-1000 مجهز نشده است.
زوم والت دارای دو توپ 155 م م در قالب برنامه سیستم تسلیحات پیشرفته یا AGS است. این برنامه شامل یک توپ با نرخ اتش بالا و برد بسیار زیاد در حالی که دقت لازم را نیز داشته باشد . این سیستم شامل یک توپ 155 م م با گلوله گذاری خود کار است تا امواج رادار را برنگرداند و میتواند 10 گلوله بر دقیقه اتش کند . این توپ در راستایی افزایش برد اتش از مهمات های جدید LRLAP که یک مهمات هواسر شلیک است که بعد از شلیک میتواند تا برد 154 کیلومتر پرواز کند. این یک انقلاب در این زمینه است زیرا مهمات های 155 م م معمولی دارای 25 تا 30 کیلومتر هستند ولی این مهمات با بردی بیش از 150 کیلومتری و دقت 50 متر عملا یک موشک تاکتیک است تا توپخانه… این مهمات دارای خرج کمک راکتی است و بعد از شلیک اوج گرفته و بعد از ان بر روی امواج هوا سوار شده و به طرف هدفش با استفاده از جی پی اس حرکت میکند و با کلاهک 11 کیلوگرمی خود اهداف را نابود میکند.. سامانه گلوله گذاری خودکار است و هر دو توپ پشت سر هم قرار گرفته اند و دارای خزانه 750 گلوله ای هستند. برد بالا به این توپ اجازه اتش ایمن به طرف اهداف عمق خاک دشمن دست کم در پشت عقبه دشمن در ساحل را میدهد.لوله های توپ ها به وسیله آب خنک میشوند و هر توپ نرخ آتش ده تیر در دقیقه را دارا میباشد.لوله توپ بعد از شلیک به صورت مستقیم در محفظه جلویی توپ قرار میگیرد تا بازتاب راداری از لوله توپ نیز ساطع نشود.(یکی از علل تمرکز زیاد بر پنهان کاری این ناو به منظور نیاز به نزدیکی به ساحل دشمن میباشد.وحتی در طراحی بدنه نیز توانایی شناوری در آبهای کم عمق لحاض شده است.) البته بنا برگزارشات پناتاگون احتمال لغو استفاده از پرتابه های LRLAP نیز وجود دارد زیرا هر پرتابه قیمتی در حدود 800 هزار دلار دارد که هزینه زیادی را در صورت سفارش در تعداد بالا شامل خواهد شد و استفاده از موشکی کروز مثل تاماهاوک با دقت و سر جنگی بزرگتر بسیار با صرفه تر خواهد بود.به همین جهت نیروی دریایی در حال پیش بینی استفاده از ریل گان در حال توسعه توسط بائی سیستمز برای ناو سوم یعنی لیندون جانسون میباشد.
ناو دارای هشتاد سلول پرتاب موشک در جلوی و عقب ساختمان اصلی و در دو طرف بدنه کنار دیواره ناو است.این پرتابگر ها از نوع MK.57 میباشد که از نمونه مرسوم MK.41 بزرگتر میباشند و توانایی لود طیف متنوعتری از سلاح ها برای آن پیش بینی میشود.(همچنین پرتابگر های ام کا 57 توان پرتاب همه انواع موشک های استاندارد را دارند در واقع از انجای که وسط عرشه را توپ و زیر ان را خزانه توپ قرار گرفته و در عقب نیز محل فرود بالگرد است سیلو های پرتاب موشک در دو طرف بدنه قرار گرفته اند و با زره پوشش داده شده اند.یکی از تئوری های قرارگیری PVLS یا پرتابگرهای عمودی جانبی ایجاد حفاظ بیشتر برای پرتابه های توپخانه ای در مرکز کشتی میباشد که در صورت برخورد از جناحین به پرتابگر های موشکها باعث متفرق شدن نیروی انفجار و ممانعت از نفوذ به بخش پر خطر انبار پرتابه های توپخانه ای خواهد شد.در صورت انفجار در این بخش کشتی در لحظه ای نابود خواهد شد. این سیلو های برای پرتاب تسلیحات مختلف به کار می روند و بسته به ماموریت پر می شوند. اول قرار بود زاموالت 128 سیلو داشته باشد ولی باعث افزایش وزن به 16000 تن میشد از این رو سیلو ها به 80 سیلو کاهش یافت.زوم والت میتواند درون این سلیوها موشک های چون موشک کروز تاماهاوک با برد 1500 کیلومتر ، موشک های ضد زیر دریایی RUM-139 با برد 24 کیلومتر که شامل یک موشک با یک اژدر درون خود است و یا موشک های دفاع هوایی ریم 162 با برد 50 کیلومتر از موشک های هستند که از این سیلو پرتاب می شود . زام والت فاقد توان پرتاب موشک هارپون است و موشک ضد کشتی اصلی ان موشک AGM-158C با برد حدود 800 کیلومتر است یکه موشک کاملا هوشمند و شبکه محور است و میتوان ان را به شکل عمود نیز شلیک کرد. این موشک در سال 2017 تا 2018 یعنی زمانی که زوم والت به امادکی کامل رزمی می رسد وارد خدمت خواهد شد اگرچه همکنون نیز به تیراز پایین تولید می شود. از انجایی که موشک ای جی ام 158 سی توان حمله به اهداف زمینی را نیز دارد از این موشک در این نقش نیز میتوان استفاده کرد هرخانه از پرتابگر عمودی جدید توان نگهداری و پرتاب چهار موشک Rim-162 یا نمونه بروز موشک سی اسپارو را دارد که یک سیستم دفاع نقطه ای میباشد که از نظر تئوریک در کل توان حمل 320 موشک از این نوع وجود دارد. که در عمل اینگونه نخواهد بود.
همچنین زوم والت دو توپ 30 م م بوش مستر در عقب ناو حمل میکند که انها نیز دارای لوله جمع شونده هستند و از درون اتاق مسئول هدایت تسلیحات هدایت می شود در اوایل قرار بر این بود که برای درگیری با اهداف نزدیک و شناور های نزدیک شونده از توپ 57 میلی متری Mk.110 استفاده شود. ولی در سال 2010 آنالیزور ها و منتقدین طرح که در صدد بررسی طرح برای کاهش هزینه ها بودند متوجه شدند که استفاده از توپ Mk.46 هم به صرفه تر بوده هم توانایی بالاتری خواهد داشت و هم از نظر وزنی هم هر آتش بار دو تن سبکتر میباشد البته از نظر برد درگیری یک پس رفت مهمی حساب میشد ولی به هر جهت تصمیمی بود که از نظر متخصصین و نسبت به شرایط پیش آمده باید روی میداد. و دارای لوله پرتاب اژدر است که در دو طرف بدنه با باز شدن دریچه روی بدنه پرتاب می شود
همچنین زام والت میتواند در روی پد بالگرد خود پذیرای دو بالگرد ضد زیر دریایی همچون اس اچ 60 و یا سه بالگرد پهپاد ام کیو 8 را در بخش فرود عقب ناو حمل کند و یا در اشیانه درون ناو مخفی کند که برای کاهش بازتاب امواج رادار است پد بالگرد بسیار مقاوم طراحی شده و در شرایط طوفانی نیز میتواند پذیرای بالگرد بر روی عرشه خود باشد.
در بخش اتاق کنترل و فرماندهی ناو با نام مستعار Keds شناخته میشود و خدمه برای کنترل و اعمال فرمان از صفحه کلید های خاص و ترک بال ها که گوی های خاصی هستند برای اعمال دستورات استفاده میکنند همچنین در صورت لزوم میتوانند از تکنولوژی های تاچ اسکرین یا لمسی نمایشگر ها بهره ببرند. به طور کلی سیستم ها و تکنولوژی های استفاده شده در این بخش باعث کاهش بار کاری و نیاز به خدمه کمتر شده است
اتوماسیون این ناو باعث شده تا خدمه مورد نیاز در حالت حداقلی که بتوان با آن به انجام ماموریت پرداخت به عدد 130 برسد که در ناو های مشابه این کلاس این اعداد از 200 تا 330 در کلاس اسپورانس متغییر میباشد
بخش انبار مهمات و غذا و بقیه انبار های کشتی درون محفظه هایی در زیر محفظه مهمات توپخانه ای قرار گرفته اند و به صورت اتوماتیک جابه جا میشوند.
تمام بستر های محاسباتی و کامپیوتری ناو بر اساس طراحی شرکت جنرال الکتریک میباشند و بر اساس معماری تک بردی طراحی شده اند که در بسته های ضد شوک و ضد پالس های الکترومغناطیسی قرار گرفته اند و 16 سرور از قبل تهیه شده توسط شرکت مطرح IBM وظیفه هماهنگی و ایجاد شبکه در سیستم های مختلف ناو را بر عهده دارد.
زاموالت قرار بود روز اول هر فروند قیمتی در حدود 700 تا 850 میلیون دلار داشته باشد ولی امروزه قیمت هر فروند ان به 4 میلیارد دلار است(در دهه 1990 یک ناو هواپیما برد 1.5 میلیارد دلار بود). قرار بود 32 فروند زوم والت تولید شود ولی این هزینه انقدر بالا بود که در نهایت ساخت سه فروند ان تصویب شد. یک فروند ان با نام زوم والت همکنون در مراحل نخدمت است که با کد 1000 شناخته می شود و یکی دیگر که در اواخر سال 2018 تحویل شد و با کد 1001 شناخته می شود در حال ازمایش است و سومی نیز در سال 2019 تحویل خواهد شد.نیروی دریایی امریکا باید به دنبال طرح دیگری برای جایگزینی ناو های ارلیک بورک باشد اگرچه با ارتقائاتی که روی اریک بورک انجام شد تا بیست سال اینده نیز به خوبی توان خدمت دارند.بدون شک زام والت همکنون پیشرفته ترین شناور رزمی جهان است که دارای فناوری های بسیار پیشرفته ای است و به جهت فناوری در بخش دریا میتواند لبه فناوری دریایی آمریکا در بخش ساخت ناوها باشد.این طرح به جهت هزینه بالا در تعداد بالا عملیاتی نشد ولی اطلاعات فناورانه بسیاری را چه از نظر ساخت و چه در طول دوره خدمت خود و ارتقاعات بعدی که به عنوان یک بستر خواهد بود در اختیار کارشناسان نیروی دریایی آمریکا قرار خواهد داد تا در طرح های آینده خود مورد استفاده قرار دهند.
در 12 دسامبر سال 2015 ناو زوموالت در طی آزمایشات میدانی خود یک پیام کمک از گارد ساحلی آمریکا به منظور کمک رسانی به یک قایق ماهیگیری دریافت کرد که خدمه قایق در 74 کیلومتری ساحل پرتلند نیاز به کمک های پزشکی داشتند و هلیکوپتر گارد ساحلی توان دریافت مصدوم از قایق را نداشت. و در طی این ماموریت یکی از قایق های داخلی ناو به سمت شناور غیر نظامی حرکت کرد و مجروح را به ساحل منتقل کرد. این ماموریت را نیز میتوان به عنوان اولین ماموریت این ناو لحاظ کرد البته این ماموریت پیش بینی نشده ای بود و ناو در حالت عملیاتی نبود.
وزن کامل:14565 تن
طول:180 متر
موتور: دو موتور الکترونیکی و دو موتور توربین گازی
بیشترین سرعت:56 کیلومتر بر ساعت
خدمه:140 نفر
سلاح: دو توپ 30 م م، دو توپ 155 م م و 80 سیلو برای حمل موشک تاماهاوک، موشک ریم 162، موشک ضد زیر دریایی و ای جی ام 158
ترجمه:عبدالحمید تارخ و امیر رهبری
http://nationalinterest.org/feature/americas-lethal-zumwalt-class-destroyer-vs-russias-17191
http://www.news.com.au/technology/innovation/us-navy-gives-look-inside-futuristic-58-billion-zumwalt-destroyer/news-story/435043cf9b803243e5638b1bd867f8d8