اخلالگرهای جنگ الکترونیک روسیه (2)
اخلالگر Topol E:
این اخلالگر زمین پایه روسی با هدف ایجاد اخلال مناسب بر روی آواکس ها و سیستم های الکترونیکی و قطع ارتباط واحد های الکترونیکی دشمن توسعه یافت. توپول-ئی قادر است تا بر روی رادارهایی نظیر APS-120/125/138/139/145 در هواپیمای E-2C اخلال ایجاد کند. این رادار در دو نوع توسعه یافت. تفاوت نسخه دوم این اخلالگر با نسخه های ابتدایی در دریافت بروزرسانی هایی برای مقابله با نمونه های جدیدتر هواپیمای E-2 است. بدین گونه که نسخه اول توانایی ایجاد اخلال در APS-145 را نداشت ولی با ایجاد بروزرسانی ها بر روی اخلالگر این قابلیت نیز به آن اضافه شد. این رادار قادر است تا در رنج 20 الی 1000 مگاهرتز فعالیت کند.
اخلالگر 1L245:
اخلالگر 1L245 یکی دیگر از اخلالگرهای زمین پایه روسی است که با هدف حفظ واحد های خودی از عملیات های الکترونیکی دشمن و همچنین پنهان سازی واحد های کوچک از دید رادارهای دشمن نظیر رادار آواکس ها و دیگر هواپیماها توسعه یافت. این اخلالگر نیز عملکردی مشابه با اخلالگرهای دیگر دارد و با ایجاد اخلال در رادارهای شناسایی رادارهای ثابت و متحرک (نظیر رادارهای هواپیماهای شناسایی) از اشیا کوچک در اطراف خود محافظت کرده و آن ها را از دید این رادارهای پنهان می دارد. تجهیزات این سامانه بر روی حامل MT-LBU-1 حمل می شوند
اخلالگر R-330U:
این اخلالگر از خانواده اخلالگر های مختل کننده 1کیلو واتی باند VHF می باشد که توسط TNIIR Efir توسعه یافته است. این اخلالگر قادر است تا در دو باند 30-42 مگاهرتز و 42 الی 60 مگاهرتز فعایت کند. با ارائه بروزرسانی هایی بر روی تجهیزات این اخلالگر در نسخه R-330U/T قادر به عمل تا محدوده 100 مگاهرتزی نیز شد! نسخه های قدیمی این اخلالگر بر روی حامل های Ural 375 حمل می شدند ولی نسخه های جدیدتر از حامل های KAMAZ 43101 و یا حتی حامل 6X6 نظیر К2-4320 6 x 6 و Ural 43203-31 استفاده می کنند. لازم به ذکر است که این سامانه از ژنراتور دیزلی ED-30 نیز بهره می برد.
این سیستم جهت یافتن و رهیابی کردن ارتباطات دشمن و همچنین ایجاد اخلال در باند VHF طراحی شده است. این اخلالگر همچنین قابلیت خاصی را جهت برنامه ریزی شدن یا حالت اتومات برای انتقال پیام های رمزی کوتاه را دارد.
اخلالگر R-934B:
این اخلالگر جهت ایجاد اخلال بر روی ارتباطات هوایی توسعه یافته است و می تواند در دو باند UHF و VHF کار کند. تجهیزات این سامانه بر حامل های MT-LBU و Ural 4320-31 حمل می شوند. این سامانه به مدت زمان 20 دقیقه برای عملیاتی شدن در میدان رزم نیازمند بوده و محدوده عملکرد 360 درجه ای دارد.
مرکز فرماندهی AKUP-1:
مرکز فرماندهی AKUP-1 که به 1L213M نیز شهرت دارد, یک خودروی کنترل و فرماندهی جهت کنترل جمرهای در منطقه است.این خودرو قادر است تا فعالیت های 9 اخلالگر حاضر در میدان نبرد را نظارت کرده و نظم ببخشد. (توانایی نظارت بر 3 اخلالگر SPN-2 و 6 اخلالگر SPN-4)
هر کدام از این سامانه ها شامل تجهیزات ارتباطی و یک ژنراتور دیزلی جهت تامین انرژی می باشند. نکته قابلی توجه راجع به این سامانه ها بقاپذیری آنها در میدان نبرد است به طوری که می توانند در درمای -50 الی +40 درجه سانتی گراد و تا رطوبت +98% به فعالیت خود ادامه دهند!
گردآوری و تالیف: مهدی زمانی
