پدافند هوایی

سامانه ضد بالستیک سافگارد

سامانه ضد بالستیک سافگارد

محمد جواد عسگرپور

سامانه ضد بالستیک سافگارد
ایالت داکوتای شمالی در خط مقدم جنگ سرد و هرم ۶ میلیارد دلاری که تنها ۲۴ ساعت کار کرد……
اگر به نزدیکی گرند فورک در ایالت داکوتای شمالی سفر کنید به یک پایگاه نظامی مخوف میرسید که سالهاست متروکه است…..

سامانه SAFEGUARD یک سامانه موشکی ضد بالستیک است که برای هدف قرار دادن موشک های بالستیک و ماهواره های شوروی ساخته شده بود

.
بعد از جنگ جهانی دوم و دو سال بعد یعنی در سال ۱۹۴۷ تنش بین ایالات متحده و شوروی به شدت بالاگرفت که به این دوران اصطلاحا جنگ سرد میگویند و در طول جنگ سرد هر روز احتمال جنگ اتمی بین بلوک شرق و غرب بود و در این بین بمب افکن های اتمی شوروی که به خاک آمریکا میرسیدند تهدیدی برای آمریکا بودند ولی آمریکا با احداث یک سیستم پدافندی یکپارچه در کنار نقش مکمل شکاری های رهگیر خود تا حدود زیادی تهدید بمبر های شوروی را خنثی کرد ولی مشکل بزرگتر موشک های بالستیک قاره پیما مجهز به کلاهک اتمی اتحاد شوروی بودند که یک تهدید به تمام معنا برای امنیت ملی آمریکا بودند

ایالات متحده در وحله اول سامانه پدافندی نایک اجکس را عملیاتی کرد ولی مدتی بعد معلوم شد که سامانه نایک اجکس قابلیت حمل کلاهک اتمی را ندارد پس شرکت های آمریکایی وسترن الکترونیک و مکدانل سامانه نایک هرکولس را بر اساس سامانه نایک اجکس طراحی کردند نایک هرکولس دارای موشک های مجهز به کلاهک اتمی بود ولی این سامانه تنها قابلیت مقابله با بمبر ها و جنگنده ها را دارا بود نه ماهواره ها و موشک های بالستیک بنابراین شرکت های وسترن الکترونیک و مکدانل داگلاس سامانه جدید نایک زئوس را طراحی کردند که برای هدف قرار دادن موشک های بالستیک ساخته شده بود و نایک هرکولس A برای هدف قرار دادن اهداف در داخل جو ساخته شده بود و مدل بعدی نایک زئوس B برای زدن اهداف در خارج از جو ساخته شده بود در نهایت سامانه نایک زئوس X ساخته شد که دارای رادار آرایه فازی بجای اسکن مکانیکی و دارای موشک های رهگیر سه مرحله ای بود که در نهایت این موشک های تحت عنوان SPARTAN شناخته شدند ولی قرار شد سامانه سنتینل جایگزین نایک ایکس شود ولی پرزیدنت نیکسون در نهایت با توسعه سامانه SAFEGUARD موافقت کرد سامانه SAFEGUARD یک سامانه ضد بالستیک بود که برای دفاع از شهر ها و پایگاه های نظامی آمریکا در مقابل حمله موشک های بالستیک شوروی استفاده میشد و قرار بود چندین سایت SAFEGUAD در سراسر ایالات متحده ساخته شود ولی با اجرای پیمان سالت ۱ بین پرزیدنت نیکسون رییس جمهور آمریکا و لئونید برژنف رهبر شوروی در سال ۱۹۷۲ محدودیت هایی برای تسلیحات در نظر گرفته شد که این محدودیت ها شامل حال SAFEGUARD هم شد و طی پیمان سالت قرار شد آمریکا تنها یک سایت SAFEGUARD داشته باشه و این یک سایت هم در پایگاه هوایی stanley mickelson در ایالت داکوتای شمالی بود که تنها برای محافظت از یک سایت موشک ها بالستیک مینوتمن ساخته شده بود سامانه safeguard از دو رادار بهره میبرد یکی رادار MISSLE SITE RADAR بود

ساختمان رادار

که بطور مخفف به رادار MSR شناخته میشداین رادار از نوع آرایه فازی بود که در طی برنامه نایک ایکس توسعه یافته بود ولی درنهایت به سیفگارد رسید (رادار آرایه فازی به راداری میگویند که دارای چندین ماژول گیرنده یا فرستنده است شاید بیش از هزار که هر کدام با فرستادن و دریافت امواج خود بتنهایی کار یک رادار را انجام میدهند با توجه به اینکه زیر یک ثانیه چند میلیون بار تغییر فاز میدهند و هرگز از یک نوع الگو تابش استفاده نمی کنند بنابراین اخلال روی آنها بسیار سخت است و این رادار ها چند کار را باهم خیلی بهتر انجام میدهند به علاوه این رادار ها اسکن مکانیکی ندارند و امواج را حرکت میدهند بنابراین بسیار سریع تر هستند ) این رادار MSR بر روی باند S در باند ۲ تا ۴ گیگاهرتز کار میکند این رادار برای کشف و رهگیری اهداف و هدایت موشک ها با امواج رادیویی استفاده میشد
رادار دیگر سامانه رادار perimeter acqusition radar است

که به طور مخفف PAR شناخته میشود این رادار در یک ساختمان هرمی شکل همانند اهرام ثلاثه قرار دارد این رادار بر روی باند UHF و از فرکانس ۳۰۰ مگاهرتز تا ۱ گیگاهرتز کار میکند این باند طول موج کمی دارد و دقتش پایین است ولی در مقابل ابر ها تاثیر پذیری کمی دارد و معمولا رادار هایی با این طول موج دارای آنتن های بزرگی هستند و در نقش پیش اخطار به کار میروند رادار PAR یک رادار آرایه فازی است که برای کشف و رهگیری اهداف بکار میرود ولی قابلیت هدایت موشک هارا ندارد

سامانه SAFEGUARD دارای دو نوع موشک مختلف است یکی موشک اسپارتا

که برای زدن موشک های بالستیک در حارج از اتمسفر بکار میرفت این موشک از نوع سوخت جامد سه مرحله ای است و توسط کمپانی وسترن الکترونیک و مکدونل داگلاس توسعه یافته بود دارای کلاهک اتمی W71 با قدرت ۵ مگاتن بود و قابلیت رسیدن به برد ۷۴۰ کیلومتر و ارتفاع عمل

۵۶۰ کیلومتر بود و موشک سیلو پرتاب و سوخت جامد بوده که توسط امواج رادیویی ازسال شده از رادار هدایت میشد و سرعتش به چهار ماخ میرسید.

سیلو موشک ها
موشک اسپارتان

موشک دیگر سامانه SAFEGUARD موشک SPIRINT بود که این موشک برای زدن اهدافی که از دست اسپارتان فرار کرده بودند ساخته شده بود و اسپیرینت برای زدن اهداف در درون اتمسفر ساخته شده بود این موشک توسط کمپانی مارتین ماریتا توسعه یافته بود موشک سوخت جامد دومرحله ای سیلو پرتاب بود و دارای کلاهک اتمی W66 بود و دارای برد ۴۰ کیلومتر و ارتفاع عمل ۳۰ کیلومتر بود و با امواج رادیویی ارسالی از رادار هدایت میشد و سرعتش به ۱۲۲۵۰ کیلومتر بر ساعت میرسید

.

مجموعه سیلو و رادار

سامانه SAFEGUARD در ایالت داکوتای شمالی مجهز به ۱۰۰ موشک رهگیر بود که همگی همانطور که گفته شد سیلو پرتاب بودند تنها سایت سیفگارد در ۱ اکتبر ۱۹۷۵ عملیاتی شد و کنگره تنها برای یک سایت توجیه اقتصادی ندید بنابراین برنامه اش لغو شد و این سامانه ۶ ملیارد دلاری تنها ۲۴ ساعت عملیاتی بود

نوشته های مشابه

دکمه بازگشت به بالا
بستن
بستن