اسکادران متجاوز یا حریف ( aggressor)
برای اولین بار در منابع فارسی
✍️رضا آبشیرینی
اسکادران متجاوز یا اسکادران حریف در نیروی دریایی ایالات متحده و سپاه تفنگداران دریایی، اسکادرانی است که آموزش دیده است تا به عنوان یک نیروی متجاوز دشمن در تمرینات بسیار سطح بالا ایفای نقش نماید.
گروهان متجاوز از تاکتیک ها، تکنیک ها و رویه های دشمن برای شبیه سازی واقعی یک نبرد هوایی برای آموزش علیه نیروهای خودی استفاده می کنند.
از آنجا که استفاده از هواپیما و تجهیزات واقعی دشمن عملی نیست، از هواپیماهای جایگزین برای تقلید نقش دشمنان بالقوه استفاده می شود. اولین استفاده رسمی از هواپیماهای غیر مشابه برای آموزش در سال 1968 و توسط آموزشگاه پیشرفته نیروی دریایی (معروف به “TOPGUN) بود که از A-4 Skyhawk برای شبیه سازی عملکرد MiG-17 استفاده کرد و نتایج بسیار موثر اینگونه آموزش در نبرد هوایی تمرینی، منجر به انتقال این اسکادران نیروی دریایی مجهز به A-4 در هر پایگاه آموزشی شد.
تا نیروی هوایی ایالات متحده نیز بسرعت اقدام به تشکیل اسکادرانی مشابه در پایگاه Nellis مجهز به T-38 Talon کند.
جنگنده متجاوز F-16C نیروی هوایی ایالات متحده که طرح استتار شوروی را با چندین سایه آبی و خاکستری تقلید می کند
خلبانان اسکادران های متجاوز متشکل از بهترین و ماهرترین خلبانان هستند که در واقع شکست آنها در یک تمرین کار بسیار سختی حتی برای خلبانان با تجربه است. در واقع آنان بصورت مداوم در حال تمرین با گروه های مختلفی هستند که برای تمرین در مقابل آنان قرار می‌گیرند و این موضوع آنان را بشدت ورزیده و متبحر ساخته است.
لازم به ذکر است که امروزه دیگر تمرینات، تنها محدود به داگفایت نیست و ترکیبی از انواع تاکتیک های هوایی، تهاجمی، دفاعی ، حملات برعلیه سیستم های پدافندی، حملات دریایی و ….. را شامل میگردد تا یک خلبان در تمامی شرایط غیرقابل پیش‌بینی، آمادگی لازم برای اخذ تصمیم مناسب را داشته باشد.
ریشه ها
در جنگ جهانی دوم بسیار پیش می‌آمد که دو طرف بتوانند هواپیماهای یکدیگر را به غنیمت گرفته کرده و آنها را در نقش یک هواپیمای دشمن مورد بررسی و شناسایی توانمندی پروازی قرار دهند. آلمانی ها واحدی موسوم به Touring Zirkus Rosarius را با P-51، P-47 غنیمت گرفته شده تشکیل داده و حتی به خلبانان ارشد اجازه می دادند خودشان با هواپیمای دشمن پرواز کنند.
نیروی هوایی سلطنتی انگلستان با جنگنده های غتیمتی لوفت وافه (Bf-109 و FW-190s) واحدی ایجاد کرد که کاملاً آزمایش شده و سپس برای آموزش و آشنایی سایر خلبانان به پایگاه های نیروی هوایی آمریکا و انگلستان منتقل شدند.
نمود اینگونه تمرینات بصورت مدرن و حضور اسکادران اگرسور(متجاوز) به صورت بین المللی را میتوان در تمرینات cope thunder (کوپه تَندر) جستجو کرد تمرینی که با حمایت نیروی هوایی اقیانوس آرام از سال 1976 در پایگاه هوایی کلارک، فیلیپین آغاز شد. این تمرین که توسط سرتیپ ریچارد جی هد پایه ریزی گردید، به عنوان روشی ارائه می شود که در یک محیط آموزش واقعی، به جنگنده هایی از نیروی هوایی سراسر آسیا اولین طعم یک جنگ واقعی را ارائه میداد. این تمرین به سرعت به یک استاندارد و برنامه منظم تبدیل شد که اولین تمرین برای خلبانان تازه استخدام شده نیروی هوایی محسوب میشد.
اهمیت وجود اسکادران اگرسور
تا قبل از عملیات طوفان صحرا بر علیه عراق، کمتراز یک پنجم خلبانان جنگنده نیروی هوایی ایالات متحده یک نبرد واقعی را دیده بودند، در حالی که در سالهای اخیر درصد خلبانان با تجربه بسیار بالا رفته است.
با پایان یافتن جنگ در ویتنام که آخرین درگیری رسمی و شدید نیروی هوایی ایالات متحده بود، درصد بالایی از خلبانان جنگ را ندیده بودند. تجزیه و تحلیل نشان می دهد که بیشترین تلفات در یک جنگ در طی 8 تا 10 مأموریت اول یک خلبان رخ داده است. همچنان که این موضوع در شروع جنگ هشت ساله و ماه های اولیه جنگ، در تعداد بالای تلفات مشهود است. در نتیجه این آمار موضوع بسیار مهمی را گوشزد میکند که یک نیروی هوایی آماده میبایست خلبانان خود را همواره در معرض چالش های نزدیک به یک نبرد واقعی قرار دهد تا ضمن افزایش مهارت و کاهش استرس، ذهن او همواره و هر لحظه برای تمامی شرایط غیر قابل پیش‌بینی برنامه ای از قبل تمرین شده داشته باشد.
بنابراین، واضح بود که برگزاری اینچنین تمریناتی در سطح بالا نیازمند یک اسکادران تخصصی در ایفای نقش متجاوز است که علاوه بر اینکه از مهارت بالایی برخوردار باشند، انواع تکنیک های رزم هوایی، سرکوب پدافند، تهاجم زمینی و تهاجم دریایی را مسلط باشند. بنابراین تمریناتی همچون Cope Thunder فرصتی را ایجاد میکرد که خلبانان بتوانند هر چه بیشتر مهارت خود را افزایش دهند تا موجب افزایش شانس زنده ماندن آنها در محیط های رزمی شود. تمریناتی که بعدها با تعطیل شدن کوپ تندر هم اکنون در بالاترین سطح و در قالب Red Flag-Alaska ( پرچم سرخ آلاسکا) انجام میشود.
از زمان آغاز به کار اینگونه رزمایش ها، تاکنون هزاران خلبان از شاخه های ارتش ایالات متحده و همچنین نیروهای هوایی استرالیا، کانادا، فرانسه، آلمان، هند، ایتالیا، ژاپن، مالزی، مغولستان، هلند، نیوزلند، نروژ، لهستان، فیلیپین، سنگاپور، کره جنوبی، اسپانیا، سوئد، تایلند، ترکیه، اسرائیل، انگلیس و بسیاری کشورهای دیگر در قالب تمرینات چند ملیتی پرچم سرخ – آلاسکا با اسکادران های اگرسور روبرو و تمرین نموده اند.
هواپیماهای شرکت کننده در این تمرینات شامل A / OA-10 ، B-1B Lancer ، B-2 Spirit ، B-52 Stratofortress2 ، C-130 ، C-160 ، E-2 Hawkeye ، E-3 Sentry ، F-15C ، F-15E Strike ، F-16 Fighting Falcon ، F / A-18 ، F-22 Raptor ، F-35 ، EA-6B ، EA-18 ، KC-130 ، KC-135 Stratotanker ، KC-10 Extender ، HC-130 ، هلیکوپترهای مختلف و Panavia Tornado ، Hawker Siddeley Nimrod ، Vickers VC10 ، Aero L-159 Alca ، Sukhoi Su-30MKI ، Eurofighter Typhoon ، Mitsubishi F-2 و SEPECAT Jaguar و تعدادی دیگر را شامل گردیده است.
یک فروند جنگنده F-14A تامکت متعلق به آموزشگاه تاپ گان نیروی دریایی ایالات متحده است که کاملا شبیه با استتار تامکت های ایرانی رنگ آمیزی شده است.( برای تمرین و آمادگی چشمی خلبانان نیروی دریایی در مواجهه احتمالی با تامکت های ایرانی در خلیج فارس
هواپیماهای متجاوز مورد استفاده در ایالات متحده
هواپیماهای ساخت داخل (جنگنده هایی که در تعداد انگشت شمار در این نقش ظاهر شدند گنجانده نشدند)
اسکادرانهای متجاوز آمریكایی در ابتدا از جنگنده های كوچكی استفاده میکرد. نیروی دریایی از داگلاس A-4s و نیروی هوایی به همراه سپاه تفنگداران دریایی از نورثروپ F-5s در کنار T-38 Talons بهره می‌بردند که بسرعت نسخه F-5E/F نیز در دسترس قرار گرفت. همچنین نیروی دریایی و تفنگداران دریایی برای مدت کوتاهی 2 اسکادران جنگنده F-21 Kfir را در NAS Oceana (VF-43) و پایگاه هوایی Marine Corps Yuma (VMFT-401) اداره کردند که اینها سرانجام با مدلهای اولیه F / A-18A (نیروی دریایی ایالات متحده) و F-16N های ویژه (برای نیروی دریایی آمریکا) و F-16A (برای نیروی هوایی) جایگزین شدند. در پایان سال 2005 نیروی هوایی ایالات متحده تصمیم گرفت از جنگنده های قدرتمندتر و زهرآگین تری استفاده کند و اینچنین بود F-15 Eagle به عنوان یک هواپیمای متجاوز در کنار F-16 در پایگاه نیروی هوایی نلیس وارد خدمت شد. با این حال نیروی هوایی از اواخر سال 2014 شروع به حذف تدریجی جنگنده های اگرسور F-15 خود کرد و با غیرفعال شدن اسکادران 65 متجاوز، F-16C بار دیگر تنها نوع جنگنده متجاوز اختصاصی در پایگاه Nellis گردید. به شخصه معتقدم از آنجا که ایگل جنگنده اصلی استیلای هوایی ایالات متحده در کنار رپتور بود، این کشور تمایل نداشت این جنگنده در تمرینات با کشورهای دوست حضور و در مقابل آنها قرار گیرد، تا توانمندی و ضعف آن توسط حتی دوستان شناسایی شود.
جنگنده F-21A Kfir با رنگ آمیزی خاص خود دراسکادران VF-43
جنگنده های خارجی
هواپیماهای خارجی نیز به عنوان متجاوز در ایالات متحده مورد استفاده قرار گرفته اند که شاید بارزترین آن جنگنده کفیر اسرائیلی بوده باشد. در برهه ای ایالات متحده در قالب پروژه سری Constant Peg موفق به دستیابی جنگنده هایی همچون میگ -17، 21 و 23 واقعی شوروی گردید که نیروی هوایی ایالات متحده از آنها در قالب متجاوز سالها استفاده نمود که در مقاله ای جداگانه بصورت کامل بیان خواهد شد. هواگردهای خارجی مورد استفاده در قالب متجاوز به اینها محدود نبود و هواگردهای دیگری از جمله Mi-24 Hinds ، Mi-8 Hips ، Mi-2 Hoplites و An-2 Colts را شامل میشد.
سه جنگنده F-5E Tiger II از اسکادران 527 متجاوز آموزش تاکتیکی
پس از اتحاد آلمان شرقی و غربی تعدادی جنگنده MiG-29 نیز به آلمان رسید و قبل از فروش آنها به لهستان، متخصصین ایالات متحده از بازدید کنندگان منظم انها بودند و علاوه بر آن در تمرینات هوایی مشترک چه در آلمان و یا در ایالات متحده یک پای ثابت در تمرینات بودند تا در نهایت یک MiG-29 برای ارزیابی بیشتر به ایالات متحده قرض داده شد.
به واقع در همین تمرینات بود که غرب به قدرت Mig-29 پی برد تا جایی که خلبانان شرکت کننده از قدرت مانور و چالاکی این جنگنده حیرت زده بوده و اگر از فاصله دور موفق به شکار این جنگنده نمیشدند، در داگفایت در بیشتر موارد در مقابل این جنگنده شکست می‌خوردند تا جایی که بعدها در همین خصوص دستورالعملی صادر گردید که تحت هیچ شرایطی در یک جنگ واقعی با این جنگنده داگفایت صورت نگیرد و خلبانان سعی کنند نبرد را در فرای دید یکسره کرده و یا در صورت عدم موفقیت بسرعت از منطقه خارج شوند. میگ 29 برای اولین بار سیستم نشانه گیری کلاهخود را به دنیای غرب معرفی میکرد، سیستمی که در کنار چابکی در آن زمان جنگنده میگ 29 را در نبردهای نزدیک بسیار توانمند ساخته بود.
یک فروند F-16 در نقش SU-57 و با استتار مخصوص این جنگنده
نمایش ها و عملکرد اسکادران متجاوز
در حالی که هواپیماهایی که برای نقش متجاوز مورد استفاده قرار می گیرند معمولاً جنگنده های جت قدیمی تر هستند، اما همیشه چنین نبوده است. در اواسط دهه 1980 ، نیروی دریایی ایالات متحده تشخیص داد که A-4 و F-5 هایی که در تاپ گان پرواز می کنند، در شبیه سازی توانایی هوا به هوای جدیدترین جنگنده های شوروی مانند MiG-29 و Su-27 کافی نیستند. در این مرحله ، نیروی دریایی ایالات متحده مسابقه یا بهتر بگویم مناقصه ای را برای در اختیار گیری یک جنگنده توانمند در نقش متحاوز برگزار کرد که قادر باشد تهدیدات جنگنده های نسل چهارم MiG-29، Su-27 و Mirage 2000 را متجسم کند.
در این رقابت جنگنده جنرال داینامیک F-16C Falcon و Northrop F-20 Tigershark حضور داشتند. هر چند طبق بسیاری از مربیان آموزشگاه تاپ گان ترجیح می‌دادند F-20 به دلیل شباهت به هواپیمای F-5E Tiger گرفته شود، با این حال ، F-16 برنده این رقابت گردید. F-16C در این رقابت پیروز شد و F-20 نتوانست سفارش دیگری را بدست آورد. این امر، همراه با سایر قراردادهای از دست رفته، منجر به نابودی برنامه F-20 و حذف یک رقیب دیگر برای F-16 در بازار جنگنده های جهانی شد. F-16C هایی که توسط نیروی دریایی تهیه شده بود ، مجهز به رادار سبک تر AN / APG-63 بود که در F-16A استفاده می شد و دارای اسپار بال تیتانیوم مانند سایر F-16 بود و به سیستم اسلحه M-61 Vulcan مجهز نبود و در هر دو طرف ورودی دارای غلافهای عدسی دوقلو بود تا سطح مقطع راداری نسبتاً کوچک F-16 را بزرگتر کند (شبیه کردن آنها به جنگنده های روسی) هرگونه تجهیزات لازم برای نبردهای هوایی با برد بصری برداشته شد تا باعث افزایش توانایی و چابکی و توانایی جنگیدن آنها در داگفایت شود.(همچون میگ و سوخو) این F-16 ها F-16N نامگذاری شده بودند و 22 جنگنده تک صندلی و چهار فروند دوصندلی با نام TF-16N برای نیروی دریایی ایالات متحده ساخته شد تا از سال 1987 در آموزشگاه تاپ گان نیروی دریایی پرواز خود را آغاز کنند.
آنها همچنین در اسکادران هایVF-43 ، VF-45 و VF-126 که در آن زمان هنوز اسکادران های متجاوز فعال بودند ، پرواز می کردند.
نکته دیگر در مورد این جنگنده ها تقویت سازه آنها بود، چرا که مرتبا در پروازهای تمرینی با فشارهای سنگین G در مانورها و داگفایت ها مواجه بودند و نیاز بود از این طریق عمر مفید سازه افزایش یابد اما با این وجود پس از تنها چند سال کار، ترکهایی در بالها پیدا شد که منجر به زمینگیری ناوگان F-16 نیروی دریایی تا سال 1992 و بازنشستگی کامل F-16N تا سال 1994 گردید. در سال 2002 ، نیروی دریایی شروع به دریافت چهارده فروند F-16A و F-16B کرد که هواپیماهای کاملاً جدیدی بودند که در اصل برای پاکستان ساخته شده بود که با شروع برنامه هسته ای این کشور و تحریم ایالات متحده تنها تعدادی از آنها به این کشور واگذار و برنامه واگذاری متوقف شد و تصمیم بر آن شد که همه این 14 فروند توسط NSAWC برای استفاده توسط TOPGUN علاوه بر هواپیمای F / A-18A که قبلاً در NAS Fallon در حال فعالیت بود، اداره شوند.
هواپیماهای متجاوز در ایالات متحده به طور معمول در طرح های استتار رنگی، رنگ آمیزی می شوند ، که متناسب با رنگ بسیاری از هواپیماهای شوروی است و با رنگ های خاکستری مورد استفاده در بیشتر هواپیماهای جنگی عملیاتی ایالات متحده تضاد دارد. طرح های استتار که متشکل از سایه های زیادی از رنگ آبی (مشابه آنچه در جنگنده های سوخو استفاده می شود) یا سبز و قهوه ای اکثراً روشن (مشابه رنگ های مورد استفاده در هواپیماهای جنگی بسیاری از کشورهای خاورمیانه) رایج ترین هستند.
جنگنده EA-7L Corsair II نیروی دریایی آمریکا در نقش متجاوز با یک ستاره سرخ شوروی و شماره های قرمز آنها
مجموعه ای زیبا از پچ های اسکادران های مختلف اگرسور ایالات متحده
اسکادرانهای متجاوز در نیروهای مسلح ایالات متحده شامل اسکادران 18 متجاوز نیروی هوایی Eielson، اسکادران Eielson 64 تا زمان غیرفعال شدن در سپتامبر 2014 ، اسکادران 65 متجاوز در Nellis ، اسکادران VMFT-401 سپاه تفنگداران دریایی ایالات متحده در MCAS Yuma و اسکادران VFC-12 نیروی دریایی ایالات متحده در NAS Oceana، اسکادران VFC-13 در NAS Fallon و اسکادران VFC-111 در NAS Key West و همچنین آموزشگاه معروف نیروی دریایی ملقب به تاپ گان که به تنهایی یک اسکادران نیست، اما از هواپیماهای F-16A و F / A-18A / B / E / F به عنوان بخشی از مرکز حمله هوایی و جنگ هوایی (NSAWC) در NAS Fallon استفاده می کند و به استثنای هواپیمای NSAWC ، تمام اسکادرانهای متجاوز نیروی دریایی و تفنگداران دریایی آمریکا و واحدهای جز، متعلق به رزرو نیروی دریایی و رزرو تفنگداران دریایی هستند.
نیروی هوایی ایالات متحده همچنین اسکادرانهای 727 متجاوز را در انگلستان و فیلیپین اداره میکند. 527 یک واحد از نیروی هوایی ایالات متحده بود بود که ابتدا در RAF Alconbury سابق در نزدیکی کمبریج ، انگلیس و بعداً در RAF Bentwaters سابق در نزدیکی Ipswich فعالیت می کرد.
اسکادران 527 در ابتدا با F-5 پرواز میکرد، سپس بعداً به F-16 مجهز شد و در دریای شمال و در آلمان، اسپانیا و ایتالیا پروازهای تمرینی صورت میداد.
جنگنده های متجاوز در سایر کشورها
کانادا
کانادا یکی از کشورهایی ست که از سالیان دور در این خصوص اسکادران های متجاوز را در اختیار دارد. فرماندهی نیروی هوایی کانادا جنکنده CF-5 را در نقش متجاوز توسط اسکادران 419 در پایگاه کلد لیک، آلبرتا در اختیار داشت. این جنگنده از رنگهای شبه پیمان ورشو مشابه رنگهای هواپیماهای USAF / USN استفاده می کردند و با بازنشستگی CF-5 در سال 1995 این نقش برای این جنگنده نیز پایان یافت.
اسکادران 414 همچنینCF-100 ، CT-133 ، CC-117 و EF-101 را در نقش متجاوز جنگ الکترونیکی (EW) تا سال 2002 اداره می کرد. این اسکادران در سال 2009 دوباره شکل گرفت و این بار جت سبک تمرینی آموزشی Dassault / Dornier Alpha Jets متعلق به پیمانکار غیرنظامی سرویس های دفاع این وظیفه را بر عهده گرفت.
همچنین اسکادران های پشتیبانی ناوگان VU-32 و VU-33 با استفاده از CT-133 خود برای شبیه سازی تهاجم موشکی از دریا ، مانند Exocet ، برای شناورهای فرماندهی دریایی نیروهای کانادایی ، گاهی نقش دشمن را ایفا می کردند.
جنگنده Su-30MKK در نقش اگرسور در نیروی هوایی چین
جنگنده متجاوز در چین
مرکز آموزش و آزمایش پرواز (FTTC) در Cangzhou واقع شده است. FTTC در 3 هنگ سازماندهی شده است که هواپیماهای دشمن را شبیه سازی می کند.
هنگ 1 FTTC با J-10A / و JL-9 کار می کند.
هنگ دوم FTTC با J-7E ، J-8D / F و JL-9 کار می کند.
هنگ سوم با Su-30MKK عمل می کند.
در سال 2011 ، هنگ سوم FTTC برای تمرین با نیروی هوایی پاکستان به پاکستان سفر کرد
جنگنده میتسوبیشی F-15DJ اگرسور نیروی هوایی ژاپن
جنگنده متجاوز در ژاپن
گروه آموزش جنگنده های تاکتیکی در ژاپن در سال 1981 تاسیس شد و از هواپیماهای میتسوبیشی T-2 به عنوان متجاوز استفاده می کرد. از سال 1990 از هواپیماهای میتسوبیشی F-15J / DJ استفاده کرده است. این تیم در پایگاه هوایی کوماتسو در استان ایشیکاوا مستقر است.
جنگنده متجاوز در تایوان
چهل و ششمین اسکادران متجاوز در تایوان در سال 1972 با هدایت مشاوران نظامی آمریکا تاسیس شد. این تیم از سال 1972 تا 1977 از هواپیمای F-86 Saber ، از 1977 تا 1981 از F-5A / B Freedom استفاده می کند و اکنون از جنگنده F-5E / F Tiger II به عنوان متجاوز استفاده می کند ، این اسکادران در پایگاه هوایی Zhi-Hang در تایتونگ واقع شده است.
جنگنده متجاوز در اتحاد جماهیر شوروی
نیروهای هوایی اتحاد جماهیر شوروی برنامه ای را به نام 1521 مین مرکز رزمی آغاز کرد که در مری ترکمن SSR در سال 1970 آغاز شد. این برنامه به دلیل عملکرد ضعیف هواپیماهای عرضه شده توسط شوروی در ویتنام و خاورمیانه و برنامه های معادل آن آمریکایی انجام شد. قبل از آن واحدهای نیروی هوایی از برخی هواپیماهای شخصی در نقش های MV استفاده می کردند ، MV مخفف Modyeliruyemyiy Vrag است که به معنای دشمن شبیه سازی شده است.
این واحد همچنین به عنوان پایگاه هواپیمایی 1521 شناخته می شد و از 3 اسکادران تشکیل شده بود.
دو اسکادران نقش متجاوز را به عهده گرفتند. در ابتدا آنها از MiG-21 bis و MiG-23MLD استفاده می کردند. بعداً هر دو به MiG-29 مجهز شدند که شبیه سازی نقش F-15 را بر عهده داشتند
اسکادران سوم برای تمرین هدف قرار دادن، برای واحدهای تمرین کننده نیروی هوایی شوروی از هواپیماهای بدون سرنشین استفاده می کرد
وضعیت فعلی 1521 شناخته شده نیست چرا که در سال 1992 توسط ترکمنستان تصرف شد و گمان می رود پس از فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی منحل شده باشد (در این خصوص اطلاعات دقیقی در دسترس نیست)
اسرائیل
از مارس 2005 ، اسکادران 115، که به عنوان اژدهای پرنده یا اسکادران سرخ نیز شناخته می شود، اسکادران متجاوز نیروی هوایی اسرائیل است. این تنها اسکادران نیروی هوایی اسرائیل است که هواپیماها، بالگردها و همچنین دارایی های زمینی را به کار می گیرد. این واحد همچنین خدمات خود را به سایر کشورها ارائه می دهد.
انگلستان دو واحد را که نقش متجاوز را بر عهده دارند، اداره میکند که هر دو واحد BAE Hawk را در اختیار دارند.
جنگنده متجاوز در استرالیا
اسکادران 2 RNZAF در فوریه 1991 به NAS Nowra ، نیو ساوت ولز منتقل شد. A-4K Skyhawks این کشور در درجه اول به عنوان اهداف دفاع هوایی خدمت می کرد ، اما همچنین در DACT از F / A-18 Hornets استفاده می شد. این اسکادران در دسامبر سال 2001 منحل شد.
جنگنده متجاوز در ناتو و متفرقه
آلمان 24 جنگنده MiG-29 را از نیروی هوایی آلمان شرقی به ارث برد. آنها اسکادران JG73 “Steinhoff را تشکیل دادند که تا حدی به عنوان اسکادران متجاوز مورد استفاده قرار گرفت. نیروهای هوایی ناتو در تمرینات آموزشی ناتو فالکروم را با انواع غربی مقایسه و تمرین می کردند. بنابراین بسیاری از خلبانان غربی قادر به آموزش تاکتیک های جنگی علیه یک جنگنده واقعی روسی بودند که توسط خلبانان بسیار باتجربه به پرواز درآمده و مبارزات بسیار سطح بالایی اجرا میشد.
بین سالهای 1985 و اواسط دهه نود میلادی ، اسکادران 336 نیروی هوایی نروژ در تمرینات متعدد و دوره های DACT در نقش متجاوز استفاده شد.
در ایتالیا از سال 2015 با به خدمت گیری تایفون شروع با مربیان جت پیشرفته T-346A Master خود در نقش متجاوز ظاهر شدند.
برنامه نیروی مخالف یکپارچه ناتو (IOPFOR) به این معنی است که جنگنده های سبک وزن متعلق به سازمان خصوصی می توانند یک سرویس آموزش متجاوز برای ناتو ارائه دهند.
مصر اخیراً یک اسکادران متجاوز به نام اسکادران 95 متجاوز را که از F-16 های بلوک 52 استفاده می کند تأسیس کرده است.
جنگنده های متجاوز خصوصی و برون سپاری
در برخی از مأموریت های متجاوز به داگفایت احتیاجی نیست ، اما در عوض پرواز با پروفایل های نسبتاً ساده برای آزمایش قابلیت دستیابی و ردیابی رادارها، موشک ها و هواپیماها را شامل می شوند. برخی از این مأموریت ها به شرکت های خصوصی که هواپیماهای سابق ارتش یا جت های تجاری کوچک را در نقش متجاوز اداره می کنند، سپرده می شوند. از جمله این هواپیماها می توان به هواپیماهای L39 ، Alpha Jet ، Hawker Hunter ، Saab Draken ، BD-5J ، IAI Kfir ، A-4 Skyhawk ، MiG-21 و مدل های مختلف جت لیر اشاره کرد. تقریباً تمام خلبانانی که برای این شرکتها پرواز می کنند، تجربه پرواز با هواپیماهای جنگی را دارند یا افسران ارتش بازنشسته هستند و یا هنوز هم به طور همزمان در حال پرواز در رزرو، گارد ملی هوایی یا معادل دیگری هستند.
رنگ آمیزی های احتمالی جنگنده F-35 پس از ورود به اسکادران اگرسور
جنگنده F-35 اولین جنگنده نسل پنجم خواهد بود که در اسکادران اگرسور عضویت خواهد داشت و گفته میشود در آینده نزدیک این اتفاق صورت خواهد پذیرفت.
پایان
