در سال 1939 نیروی دریایی امریکا یک جنگنده بمب افکن ناو نشین میخواست . شرکت Vout یک طرح تک موتوره بر اساس موتور 18سیلندر XR2800 داشت که با نام مدل وی 166بی شناخته می شد و دارای 2000 اسب بخار قدرت بود.شرکت ووت برای افزایش استفاده از قدرت موتور جدید که در ان زمان در دست توسعه بود و بر روی بسیاری از هواگردهای ارتش امریکا طی جنگ جهانی دوم به کار رفت ،دست به کار گیری تیغه ملخ با گام متغییر زد. ملخ با گام متغییر به ملخی گفته می شود که ان نیز میتواند زاویه تیغه ها خود را تنظیم کند که در فزایش قدرت تاثیر بسیار دارد مانند تیغه ملخ بالگرد و یا هواپیماهای توربوپراپ فعلی
این تیغه ملخ سه سرعته بود یعنی قابل تنظیم در سه زاویه مختلف بود. ملخ ها در این طرح بسیار بزرگ بود و مشکلی که ایجاد می کردند این بود که جریان هوایی قدرتمندی که به عقب داده می شود با بال هواپیما برخورد کرده و اشفتگی به وجود می اورد که باعث افزایش تکان های و نا ارامی هواپیما می شد. ووت طرحی اجرا کرد که شامل تغییر در بال این هواپیما جدید با که باعث خلق یکی از منحصر به فرد ترین هواپیمای های تاریخ شد
بال هواپیما دارای شکستی در میانه بال در بخش نزدیک بدنه با 30 درجه زاویه است که یک شکل V با زاویه باز را تشکیل میداد که باعث می شود تا امواج بدون مزاحمت به طرف عقب حرکت کنند.
نیروی دریایی از این طرح ووت خوشش امد و خواهان ساخت چین پیش نمونه در ژوئن سال 1938 شد . نیروی دریایی خوهان این بوده جنگنده جدید مجهز به دو مسلسل 7.62 م م دو مسلسل 12.7 م م باشد
در اوائل سال 1939 ازمایشات تونل باد انجام شد و اولین پیش نمونه جنگنده جدید که ایکس اف4یو-1 نام داشت در 29 می سال 1940 پرواز کرد ولی طی ازمایشان این پیش نمونه مشکلات زیادی از جمله بد دستی در هنگام پرواز و تمایل عجیب به چرخش و از کنترل خارج شدند و حتی اولین پیش نمونه طی حادثه ای در هنگام فرود به شدت اسیب داد. ووت به سرعت تلاش در رفع اشکالات طرح داشت وتا حد زیادی موفق نیز شد . ولی مشکلات بعدی فرا رسید نیروی دریایی که تا کنون در هر بال یک مسلسل 7.62 و یک مسلسل 12.7 م م میخواست حالا می خواست درون هر بال سه مسلسل 12.7 م باشد که این به معنی کاهش سوخت قابل حمل درون بال بود از این رو ووت تصمیم به نصب یک مخزن سوخت بیشتر درون بدنه زیر کابین قرار داد. این کار باعث شد تا کابین باز کمی به عقب تر برود. به دلیل بزرگی موتور ار2800 ، کابین اف4یو به اندازه کافی عقب بود و دید رو به جلو کم بود (در واقعه دید رو به پایین در قسمت جلو) که این کار دید را باز کمتر کرد که در نتیجه در هنگام فرود خلبان چندان جلو را نمی دید. یکی از خلبان اف4یو به یاد می اورد که هر بار میخواست روی باند بنشینم دعا میکردم که کسی روی باند نباشد زیرا من اصلا باند را درست نمیدیدم
تا فوریه سال 1941 پرنده کاملا اماده نبرد بود و نیروی دریایی از کارایی ان راضی بود و دست به سفارش 884 فروند اف4یو-1زد که اولین نسخه تولید این پرنده بود. نسخه تولید دارای شش مسلسل 12.7 م م بود و دارای زره در اطرف کابین و موتور و مخازن سوخت بود و از طرفی شیشه جلو نیز تا کالبیر12.7 م م مقاوم بود. این پرنده از موتور ار 2800-8 با 2000 اسب بخار قدرت بهره می برد . پرنده جدید با نام کرسرنامید شده ولی همچنان برخی مشکلات خود ر یعنی دید کم رو به جلو و تمایل به از کنترل خارج شدن در سرعت پایین را داشت ولی نیروی دریایی نیاز به جنگنده ناو شنین داشت از این رو تولید ادامه داشت
هان طور که گفته شد اف4یو-1 اولین نسخه تولید بود . پرنده از ورق های الومینیومی ساخته شده بود ولی برخی بخش ها فولاد نیز به کار گرفته بود که در ان دوران مرسوم نبود . موتور کشیده و بزرگ ولی پر قدرت و اطمینان پذیر ار 2800 در جلو قرار داشت که مجهز به یک ملخ با گام متغییر با سه تیغه بود که ان نیز زد گلوله بود. اف4یو به خوبی زره پوش شد بود و عملا اکثر بشخ های ان در برابر گلوله های 12.7 م م مقاومت داشت .دارای سه ارابه فرود جمع شونده بود که شامل یک ارابه زیر هر بال و یک ارابه در انتهای هواپیما زیر دم بود .
تیم طراحی برای افزایش مسلسل های مجبور شده بود مخزن سوخت بال را بردارد اگرچه هر بال یک مخزن سوخت کوچک داشت ولی بخش عمده سوخت درون بدنه بود. بالهای برای اینکه روی ناو جای کمتری گرفته شود جمع می شودو به طرف بالا میرفت . همان طور که گفت شد دارای شش مسلسل بود که در هر بال شامل سه مسلسل که همگی در کنار هم نصب شده بودند. دو مسلسل اولی دارای 400 گلوله و مسلسل اخری (به طرف نوک بال) دارای 375 گلوله بود و میتوانست یک مخزن سوخت 662 لیتری را زیر بدنه حمل کند. این نسخه دارای بیشترین سرعت 671 کیلومتر بر ساعت بود و برد ان با مهمات کامل و یک مخزن سوخت خارجی 1600 کیلومتر بود
کابین در نسخه اولیه املا سطح بالای صافی داشت و فاقد هر برامدگی در بالای کابین بود و و دست کم به دو طرف بد نب د و کابین نیز همانند تمامی جنگنده های ان دوران بود . در مجموع 689 فروند نسخه اف4یو-1 تولید شد که برخی از نسخه های تولید اخر مجهز به نسخه قدرتمندتر موتور ار2800 با توان 2350 اسب بخار بودند
نسخه ای با نام اف4یو-1سی بر اساس این مدل ساخته شد که به جای شش مسلسل 12.7 م م دارای چهار توپ 20 م م شامل دو توپ در هر بال و هر توپ 120 گلوله بود. این توپ ها تاثیر بیشتر از جمله در حملات هوا به زمین داشت .200 فروند از این مدل ساخته شد که در بهار سال 1944 وارد خدمت شد و دارای کابینی حبابی شکل با دید بهتر رو به بیرون بود
نسخه اف4 یو -1 دی در اوریل سال 1943 وارد خدمت شد . این سه مشابه نسخهA بود ولی در نقش یک جنگنده بمب افکن دارای یک جایگاه خارجی زیر هر بال برای حمل یک بمب 450 کیلوگرمی زیر هر بال بود .1685 فروند از این نسخه تولید شد که طی خدمت زیر هر بال چهار ریل برای حمل چهار راکت 127 م م در مجموع هشت فراکت 127 م م نیز مجهز شد
اولین حضور اف4 یو بر میگردد به فوریه سال 1943 که در کنار جنگنده های پی38 در عملیات در اقیانوس ارام برای دفاع از جزایر سلیمان بر ضد ژاپنیها استفاده شد. تا میانه سال 1944 اف4 نقش یک شکاری را داشت زیرا از هم جنگنده های امریکا در اقیانوس ارام سریعتر بود و از طرفی موتور بسیار پر قدرتی داشت اگرچه به همان میزان نیز صدای بسیار بالای تولید میکرد به شکلی که ژاپنیها قبل از این که این پرنده را ببیند از وجود ان با خبر می شدند. اگرچه کرسر یک ناونشین بود ولی نسخه های تولید اف4یو-1 در مدلهای مختلف معمولا توسط تفنگداران دریایی از پایگهای زمینی به عملیات در می امد و در مجموع از 64000 عملیاتی که این نسخه انجام داد تنها 10000 پرواز ان از روی ناو هواپیما بر انجام شد. از میانه سال 1944 این پرنده در نسخه اف4 یو-1سی با تجهیز به بمب و راکت در نقش جنگنده بمب افکن به اهدف زمینی نیز حمله میکرد و کارایی کلی ان بسیار رضایت بخش بود به شکلی که بسیاری ان را بهترین جنگنده امریکا در جنوب شرقی اسیا میدانند که در به برتری جنگنده زاپنی زیرو پایان داد و حتی در یک برهه از زمان به تبادل اتش 1 به 11 رسد یعنی در ازاء سرنگونی 11 جنگنده زاپنی یک کرسر از دست رفت
با وجود این همیشه جای بحث بود که پر افتخار ترین جنگنده نیروی دریایی چه جنگنده ای بودف اف4 یو و یا هلکت . هلکت پرنده بی نظری بود ولی خوب بسیار ارزانتر از کرسر بود به شکلی که با پول یک کرسر میشد 5 هلکت خرید از طرفی هلکت سادتر بود و پرواز با ان مهارت کمتری میخواست در حالی که کرسر تنها زمانی موثر بود که یک خلبان خوب با ان پرواز می کرد . پرواز با کسرر مهارت می خواست به شکلی که گفته می شود نیمی از کرسر های از دست رفت طی جنگ دوم جهانی به دلیل مهارت کم خلبانان از دست رفتند
نیروی دریایی در نوامبر سال 1941 زمانی که این پرنده در حال گذراندن ازمایشات خود بود از ووت خواست تا یک نسخه شبانه این پرنده را نیز توسعه دهد.ووت بر اساس اف4یو1ف نسخه اف4 یو 2 را ساخت که دارای یک رادار AN/APS-4 از نوع موج سانتیمتری در بال سمت راست بود. این رادار درون بال نصب شده بود و یک برامدکی جلوی بال تشکیل داده بود که محل انتن رادار است و البته مسلسل های ان بال نیز حذف شده بود تا تعدل با بال دیگر بهم نخورد. تعداد کمی نو ساز این مدل ساخته شد ولی تعداد اف4یو 1 به نسخه یو 2 ارتقاء یافتند
نسخه دیگر و اخرین نسخه تولید کرسر نسخه اف4 یو-4 بود که دارای موتور قدرتمند تر R-2800-18W با توان 2000 اسب بخار بود و از یک ملخ با گام متغییربا چهار تیغه بهره می برد. این موتور این نسخه را به سرعت 718 کیلومتر بر ساعت نیز می رساند و ارتقا بالاتری را نیز برای هواپیما فراهم میکرد . دست کم 400 فروند از این نسخه تولید شد
اف4 یو بعد از جنگ دوم بهترین مدلهای خود را رو کرد. در واقع وقتی جنگ تمام شد نیروی دریایی خوهان جایگزینی هلکت های خود با اف4 یو شد.
اولین نسخه بعد جنگ اف4یو-5 بود که دارای موتور قویتر R-2800-3W با توان 2300 اسب بخار بود که با کمک چهار ملخ جدید سرعت هواپیما را به 743 کیلومتر بر ساعت رساند. این نسخه دارای شیشه کابین جدید بود که دید بهتری به خلبان میداد و صندلی نیز کمی بالاتر بود که باعث افزایش شدید رو به بیرون دید می شد . همچنین رادویی و دستگاه ناوبری پیشرفته تری داشت . این نسخه دارای چهار توپ20 م م با 947 گلوله بود .223 فروند از این نسخه ساخته شد
214 فروند از نسخه اف4-یو5-ان ساخته شد که نسخه رزم شبانه بود و دارای یک رادار در بال به شکل یک غلاف برجسته از نوع AN / APS-6 بود
در اواخر دهه 1940 با ورود جتها دیگر در رزم هوایی کرسر شانسی نداشت ولی در عوض از تمامی جتهای ان دوران برد بیشتری داشت از این رو نیروی دریایی برای نقش پشتیبانی سفارش یک نسخه خاص را داد که با نام اف4-یو6 شناخه می شد ولی به انAU-1 نیز میگفتند
این نسخه دارای موتور R-2800-83W با توان 2300 اسب بخار بود ولی در حالت کاملا بارگیر شده سرعتش به 400 کیلومتر میرسید زیرا سنگینتر بود. بخشی از سنگینی به دلیل داشتن زره بیشتر بود که حتی گلوله کالیبر 20 م م را دفع میکرد . زیر هر بال دارای چهار تیرک برای حمل راکت و در زیر بدنه دارای دو جایگاه برای حمل بمب بود از این رو می توانست همزمان هم هشت راکت و هم دو بمب450 کیلوگرمی را حمل کند . این نسخه نیز دارای چهار توپ20 م م بود. در مجموع 111 فروند از این مدل تا سال 1952 ساخته شد
اف4 یو در مدل های بعد از جنگ به شکل گسترده ای در جنگ کره استفاده شد. طی جنگ کره در مرحله اول به شکل کامل جنگنده یاک9 کمونیستها را حریف بود ولی بعد از مدتی با ورود میگ15 دیگر در برابر یک جت شانسی نداشت ولی با پایان جنگ بهترین جنگنده تهاجی جنگ دست کم در نیروی دریای بود که تقربیا تمامی عملیاتهای پشتیبانی هوایی نزدیک را انجام میداد اگرچه رقیبی چون ای 1 اسکای ریدر داشت که مهماتی بیشتری از ان حمل میکرد .
اخری نسخه تولید اف4 یو، نسخه اف4یو-7 بود که در سال 1952 برای فرانسه ساخته شد تا از ناوهای هواپیمابر فرانسوی عملیات انجام دهد. البته در فرانسه نیز نقش جنگنده پشتیبانی هوایی به ان داده شد . 94 فروند برای فرانسه ساخته شد که در جریان عملیات بر فراز کانال سوئز و نبرد در الجزایر از انها استفاده شد . ارژانتین ، نیروزلند و هندوراس نیز از دیگر دارندگان این جنگنده بودند
در مجموع 12571 فروند از این جنگنده ساخته شد که تا میانه دهه 1950 در ارتش امریکا در خدمت بود .اف4 یو کرسر بدون شک یکی از بهترین های تاریخ بود اگرچه شاید به انداز ماستانگ و یا تاندربلت مشهور نشد
شایان به ذکر است که کمپانی ووت در دهه 1960 بر اساس شکاری اف8 یک جنگنده تهاجمی با نام ای 7 کرسر 2 ساخت…
مشخصات
طول:10.26 متر
بلندی:4.50 متر
وزن خالی:4175 کیلوگرم
موتور: یک دستگاه موتور پیستونی پرات اندویتنی ار 2800 با توان 2000 تا 2300 اسب بخار
بیشترین سرعت در نسخه اف4 یو 4 عدد 718 کیلومتر بر ساعت
شعاع رزمی :550 کیلومتر
سلاح: چهار توپ20 م م و دارای هشت جایگاه زیر بال برای حمل بمب 450 کیلوگرمی و راکت 127 م م
ترجمه: عبدالحمید تارخ
منابع
http://www.airvectors.net/avf4u.html