سلاح قوی

ترجمه: رضا موسوی

سلاح قوی: صلح رو یک افسانه از ربات های غول پیکر و داستان جنگ سرد است. گرچه ممکن است تخیلی باشد، اما آیا میدانستید در اوایل دهه 1960 ارتش آمریکا به راستی رباتی غول پیکر داشته است؟ انهم با ان سطح فناوری

با “سوسک” آشنا شوید:

این ربات توسط صانیع جرید و به سفارش بخش پیشرانش و مواد رادیواکتیو شرکت جنرال الکتریک برای مرکز جنگ افزارهای ویژهِ نیروی هوایی آمریکا ساخته شد بود و در ابتدا قرار بود وظیفه نگه داری از ناوگان بمب افکن هایی با پیشران اتمی متعلق به نیروی هوایی را داشته باشد که البته بعدها پروژه ساخت این بمب افکن ها لغو شد. بر اساس اطلاعاتی که توسط نیروی هوایی امریکا از طبقه بندی خارج شده اند، پروژه کار روی این وسیله در 1959 آغاز و در 1961 کامل شد.

برخلاف ربات تخیلی بازی های ویدیوئی متال گیر (سلاح) ، سوسک روی 2 پا راه نمیرفت، سرنشین داشت و فاقد هوش مصنوعی بود وهرگز قصد نابودی جهان را نیز نداشت. اما تاریخچه، طراحی، ساخت و عملیاتی شدن آن بسیار شبیه یکی از ربات های مجموعه متال گیر بود، به خصوص آن که موجودیت سوسک همزمان با موجودیت ربات خیالی شاگوهود، یک ربات دیگر از دوران جنگ سرد، بود. شاگهود یک ماشین جنگی غول پیکر خیالی و ساخت شوروی درون مجموعه بازی های کامپیوتری متال گیرسالید و با فلسفه تمرکز روی جنگ افزارهای اتمی و وسواس های دوران جنگ سرد بود. شاگهود نیز توسط یک خلبان هدایت میشد و به شدت زره پوش بود. این ربات برای حرکت بهتر در زمین، به جای استفاده از شنی، از پیچ های چرخان مشابه پیچ ارشمیدس استفاده میکرد. ناگفته نماد سوسک روی شاسی سیستم پدافند هوایی متحرک M-42 داستر نصب شده بود.

با وجود اینکه شاگهود یک خطر برای امنیت جهانی محسوب میشد، به ویژه آنکه شوروی قصد فروش آن به دیگر کشورهایی که با آمریکا دشمن بودند را نیز داشت، سوسک کاملا برعکس آن بود. وظیفه اصلی شاگهود خدمت به عنوان یک بستر برای شلیک موشک اتمی بود، اما سوسک برای تعمیرو نگهداری موتورهای اتمی بود. البته پس از لغو شدن پروژه ساخت بمب افکن های اتمی، ارتش آمریکا از سوسک برای جمع آوری پسماندهای نشای از انفجار های اتمی (آزمایشی) استفاده کرد.

از آنجا که سوسک برای تعمیر موتورهای اتمی و قرار گرفتن در معرض پرتوهای رادیو اکتیو بود، میباست در برابر پرتوها و نفوذ آنها مقاوم میبود. همچنین سوسک قرار بود با هواپیماهایی بزرگ و با ارتفاع زیاد که قطعاتی بزرگ داشتند سروکار داشته باشد، به همین جهت پیکر بزرگی نیز داشت. طول سوسک 5.8 متر بود، 3.66 متر عرض داشت و ارتفاع خود ربات نیز به 3.35 متر میرسید. وزن ربات نیز بسیار بالا و 77 تن بود. از سوی دیگر سوسک برای انجام وظایف خود نیاز به دقت داشت و برای هرچه بهتر انجام دادن آن، 2 بازوی انبری داشت و به دلیل داشتن این 2 بازو “سوسک” نامیده شد. خلبان سوسک در یک اتاقک امن قرار داشت، بیرون این اتاقک یک زره فولادی به قطر 25.4 میلیمتر و درون آن نیز یک زره فولادی دیگر به قطر 12.7 میلیمتر داشت. یک زره دیگر با حداقل قطر تقریبا 305 میلیمتر از جنس سرب نیز دور تا دور اتاقک قرار داشت که خلبان را در برابر پرتوهای شدید و قدرتمند رادیواکتیو محافظت میکرد. علاوه بر این ها، شیشه اتاقک نیز 584.2 میلیمتر ضخامت داشت و از 7 لایه شیشه سرب کاری شده مجزا از یکدیگر ساخته شده بود.

کانوپی اتاقک هدایت این ربات ‪6.804 تن وزن داشت و خلبان برای ورود به اتاقک نمیتوانست به آسانی دریچه را باز کرده و وارد ربات شود. از این رو کانوپی با پمپ هیدرولیک بازشده و روی نگه دارنده های فلزی قرار میگرفت که این روند خود چند دقیقه وقت نیاز داشت. درون اتاقک با وجود اینکه تنگ بود، اما امکاناتی همچون مجموعه لوازم تلویزیونی، تهویه هوا و کولر و حتی یک زیرسیگاری نیز داشت. چراکه جمع آوری پسماندهای رادیواکتیو پس از یک هلوکاست هسته ای کاری پراسترس،زمان گیر، طاقت فرسا و سخت بود. ناگفته نماند اتاقک برای ابزارها و تجیهزات خود یک موتور مجزا داشت.

این غول رباتی از یک موتور 500 اسب بخاری نیرو میگرفت و روی سطوح سخت و سطوح صاف میتوانست به بیشینه سرعت 8 مایل بر ساعت (13 کیلومتر بر ساعت) دست یابد. سرعت بیشتر و لرزش های ناشی از آن باعث آسیب دیدن ابزار و سیستم های ظریف آن و مکانیک ها میشد. این ربات کند، اما در عوض بسیار قدرتمند بود و میتوانست تقریبا 39 تن بار را با بازوهای خود بلند کند. سوسک آنقدر قویبود که میتوانست یک سوراخ بسیار تمیز در دیوار بتنی ایجاد کرده و یا آن دیوار را بلند کرده و متلاشی کند. با وجود این قدرت بسیار زیاد، سوسک میتوانست کارهای بسیار ظریف نیز انجام دهد، زیرا هدف اصلی از طراحی آن انجام انجام وظایف سر.یسی . نگه داری بوده است. در نمایشگاهی عمومی در سال 1962، این ربات یک شانه تخم مرغ و همچنین یک عدد تخم مرغ را بلند کرده و بدون اینکه آن را بشکاند، تخم مرغ را با چنگک های خود نگه دارد.

این ربات قادر بود به ارتفاع های بسیار بالا نیز دسترسی داشته باشد. اتاقک خلبان و بازوهای ربات توسط 4 پیستون هیدرولیکی بالابرده میشدند و هنگامی که این پیستون ها به بیشینه بازشدگی خود میرسیدند، سوسک بیش از 8.2 متر ارتفاع داشت و بلدنتر از یک ساختمان بود.

شاید این سوال پیش آید که چرا ارتش آمریکا به ای تانک، از نمونه های جنگی چنین رباتی استفاده نمیکرد، دلیل این بود که سوسک چندان موفق عمل نکرد. از این ربات به ندرت استفاده میشد. سوسک دچار نشت هیدرولیک میشد، بازوهایش خراب میشدند، ژنراتورهایش از کار می افتادند و بسیار دچار اتصال کوتاه میشد. آزمایش های داخلی که توسط نیروی هوایی انجام میشددند نشان دادند این ربات همواره دچار از کارافتادگی مکانیکی میشود. بررسی ها نشان داد عملیاتی و در شرایط ایده آل نگه داشتن این ربات، نیازمند تعمیر و نگه داری بسیار بسیار زیادی است.

شاید بزرگترین شکست این ربات، نامناسب بودن آن برای خدمت عملیاتی بود. سوسک با تفکر اولیه انجام وظیفه های تعمیراتی و نگه داری طراحی شد و براساس محدودیت ها و استانداردهای نیروی هوایی ساخته شد. پس از لغو بمب افکن های اتمی، گرچه نقش های بالقوه دیگری برای سوسک در نظر گرفته شد ، اما البته این نقش ها سطح آمادگی وآمادگی عملیاتی بیشتری را طلب میکردند که سوسک نمیتوانست به آن دست یابد. از طرف دیگر ابعاد، وزن و سائل دیگر نیز این ربات را برای انجام آن نقش ها نامناسب میساخت.

پروژه های بعدی که برای ساخت ربات های نظامی اجرا شدند، روی کوچتر، سبک تر شدن، نگه داشت پذیری آسان تر و قابلیت کنترل از راه دور ربات ها تمرکز داشتند. امروزه میتوان میراث سوسک در ربات هایی مانند تالون و سگ بزرگ دید. ناگفته وضعیت فعلی سوسک نامشخص است و نیروی هوایی آمریکا از اعلام وضعیت آن خودداری کرده است.