بمب افکن اتمی B-52 استراتوفورترس
در سال 1946 نیروی هوایی امریکا خواهان یک بمب افکن اتمی شود که نسل بعدی بمب افکن های تازه این نیرو یعنی غول بی شاخ دم بی 36 باشد . بمب افکن جدید باید دارای برد مشابه ب36 ولی سرعت بیشتر داشته باشد .بوئینگ طرحی با نام مدل 462 را پیشنهاد داد که یک بمب افکن مشابه ب 29 ولی با شش موتور توربوپراپ بود که هر کدام 5500 اسب بخار در ان قدرت داشت.موتور مورد نظر موتور تی 35 بود که در سال 1947 اولین تست خود را روی یک ب17 انجام داد ولی قبل از ان در همان سال 1946 طرح مدل 462 از سوی نیروی هوایی به دلیل سرعت کم لغو شد.مهندسین بوئینگ در نهایت نسخه جدید با نام مدل 464 را مطرح کرد که مشابه طرح قبلی بود ولی چهار موتور به جای شش موتور داشت .طرح پیشنهادی که مدل 464-17 نام داشت نیروی هوایی را راضی نکرد زیرا از نظر انها چندان از ب36 سرتر نبود.دو نمونه دیگر در نسخه 464 پیشنهاد شد،464 -29 و 464 -36 که هر دو از موتور توربوپراپ تی 57 بود و نسخه 464 -36 دارای ملخ های پشت سر هم بود که بر خلاف هم می چرخیدند(مشابه توپلوف 95).در سال 1948 نیروی هوایی کل طرح 464-36 مشکلی نداشت ولی با موتور توربوپراپش چرا!! نیروی هوایی اینگونه معتقد بود که موتور توربوپراپ نمی تواند نیاز را که انان دارند برطرف کند از این رو خواهان نصب موتور توربوجت بودند.این مسئله تا حدی خدمه بوئینگ را عصبانی کرد زیرا انها سال پیش طرح استفاده از توربوجت را پیشنهاد داده بودند نیروی هوایی رد کرده بود. در نهایت تیم بوئینگ نظر خود را بر روی مدلی با توان استفاده از موتور توربوجت پرات اندویتنی جی تی 3 متمرکز کردند که یک موتور غیر نظامی بود. انها طی سه روز پیشنهادی جدید را روی کاغذ به نیروی هوایی دادند که مدل 464-49 نام داشت و دارای بالی با عقب رفتگی 35 درجه و هشت موتور جی تی 3 بود که به صورت دو به دو به هم چسبیده بودند.نیروی هوایی از طرح بسیار خوشش امد و با کمی تغییر در شکل کلی بدنه مدل 464-67 ساخته شد که نظر نیروی هوایی برای برای ساخت دو پیش نمونه جلب کرد. این نمونه جدید با نام ایکس بی 52 شناخته شدند که پیش نمونه ب52 شدند.نیروی هوایی در سال 1951 خواهان 13 فروند ب 52 ای شد ولی هنوز تا این مدل راه درازی باقی مانده بود.ایکس ب 52 اولین نسخه بمب افکن جدید در هنگام ازمونها روی باند صدمه دید و قبل از اینکه یک پرواز انجام دهد زمین گیر شد ولی در نهایت وای ب 52 در 15 اوریل سال 1952 یک پرواز سه ساعت به عنوان اولین پرواز خود انجام داد.ازمونهای پروازی بسیار بهتر از انتظارات بود و بدون هیچ مشکلی همگان را در نیروی هوایی راضی کرد . لقب این بمب افکن جدید استراتوفورترس بود.( Boeing B-52 Stratofortress)
مدلهای مختلف
ایکس بی 52/ ب52 ای و ب 52 بی
ایکس بی 52 اولین نمونه ب 52 شباهت های بسیار به ب 47 داشت و عملا میشود ایکس ب 52 را یک ب 47 بزرگتر دانست.این نمونه با بالی با 35 درجه عقب رفتگی دارای هشت موتور پرات اندوویتنی جی 57 بود که نسخه نظامی جی تی 3 بود.موتورها به صورت دو به دو در یک غلاف قرار داشتند و این به ان معنی بود که اتش گرفتن یک موتور باعث اتش گرفتن موتور دیگر و در نهایت یک فاجعه زیر بال. بال بمب افکن بالای بدنه بود ولی با پر کردن کامل باک های درون بال با ارتفاع بال به 3 متری زمین می رسید و هنگامی که وزنش خالی بود به 6.7 متری بالا میرفت. این بمب افکن 147000 لیتر سوخت حمل میکرد که مخازن در بال و بدنه تعبیه شده بود.
یکی از غیر معمول ترین طرح ها ،چرخ ها بودند.ب 52 دارای چهار ارابه فرود با هشت چرخ بود که چرخ ها دو به دو پس سر هم که تنها زیر بدنه قرار با 20 درجه زاویه نسبت به دماغه قرار داشتند از این رو هواپیما کچ بر می خاست و فرود میامد این یک راهکار برای فرود و برخاستن در باد مخالف و یا حتی با یک یا دو موتور از دست رفته است .نوک هر بال نیز یک چرخ جمع شوند کوچک دارد که برای کچ نشدن هواپیما از جمله زمانی که مخازن سوخت بال پر هستند و بالها به طرف پایین گرایش دارن استفاده میشود. قدرت موتورهای جت برق را از طریق ژنراتور تامین میکند و پمپ های هیدرولیک را به کار می انداخت و همچنین فشار هوای کابین و گرمای سیستم گرمایش درون کابین و بال را تامین میکند.در ایکس 52 و وای ب52 خلبان و کمک خلبان در یک کابین شیشه ای پشت سر هم می نشسته که شامل 12 چرخ میشد و مابقی خدمه در زیر کابین انها قرار داشتند .در سال 1954 ب 52 ای پرواز کرد و سه فروند ان جهت تکمیل ازمایشات ساخته شد. این نمونه دارای کابین کاملا جدید بود که در ان خلبان و کمک خلبان در کنار هم می نشستند دو نفر دیگر از خدمه یک طبقه پایینتر و دو نفر دیگه در همان طبقه عقبتر ولی برعکس مینشستند. یک توپ چی نیز در دم قرار داشت که مسئول کنترل چهار مسلسل هدایت راداری 12.7 م م بود.چهار خدمه که در طبقه بالا بودن دارای صندلی پرتاب شونده به طرف بالا و دو خدمه ای که در یک طبقه پایین تر قرار داشتند از پایین خروج اضطراری انجام میدادند و خدمه که در ب 52 ای تا اف دارای کابینی شیشه ای بر روی عقب بمب افکن پشت سکان عمودی بود فاقد صندلی پرتاب شونده بود ولی از انجای که کابین را میشد از هواپیما جدا کرد میتوانست از هواپیما خارج شود .موتور جی 57 اگرچه قدرت خوبی داشت ولی محبوب نیروی هوایی نبود. دود سیاه میداد و بسیار پر سرصدا بود و مخلوتی از چند مایع و ضد یخ تزریق در درون موتور لازم بود که در مخزنی در نوک بال حمل میشد .بی 52 ای در ازمون های زیادی حتی بعد از ورود به خدمت ب 52 شرکت کرد و در سال 1961 بازنشسته شد
ب52 بی بر اساس نسخه A ولی با کمی تغییرات ساخته شد.ب52 بی قرار بود دارای سامانه پرتاب بمب ام ای 2 شود ولی چون این سامانه با تاخیر اماده شد ،ب52 به سامانه پرتاب بمب کا3 ای مجهز شدند که متعلق به ب36 بود اگرچه بعدها ب52 بی به نسخه ارتقا یافته ام ای 6 ای تجهیز شد و همچنین در برخی نمونه های ب 52 بی دو توپ 20 م م به جای چهار مسلسل 12.7 م م برای دفاع از خود تجهیز شدند . دارای نسخه ارتقاء یافته موتور جی 57 مجهز به تیغه های فن تیتانیومی شد که سبکتر از نسخه قبلی این موتور با تیغه فولادی بود.50 فروند ب 52 بی ساخته شد که 27 فروند ان به ار بی 52 بی اصلاح شدند. این نمونه که تنها نمونه عملیاتی شناسایی ب52 بود مجهز به یک کپسول شناسایی بود که طی چهار ساعت میشد ان را روی ب52 نصب کرد. این کپسول در درون محفظه بمب قرار میگرفت و به غیر از چندین نمونه دوربین دارای جایگاه برای دو خدمه بود که در این کپسول قرار میگرفتند و دوربین ها را کنترول میکردند.از این رو یک ار ب 52 بی در واقع همان ب 52 بی بود ولی برای حمل کپسول تغییر پیدا کردند بودند. اینکه چند سال این کپسول در خدمت بود مشخص نیست ولی بعید است بیش از یکم دهه در خدمت باقی مانده باشد .ب 52 بی به عنوان اولین نسخه عملیاتی این بمب افکن به سرعت تبدیل به بازوی اصلی ارتش امریکا در تک اتمی شد و در سال 1956 اولین بمب هیدروژنی امریکا را افکند
ب52 سی
ب52 سی مشابه ب 52 بی با همان موتور بود با این تفاوت که مخزن زیر بال افزایش یافت و به 11365 لیتر افزایش یافت.همچنین توان حمل بمب در این مدل به 10900 کیلوگرم افزایش یافت و سامانه پرتاب بمب نیز ارتقا یافت.35 ب52سی در خط تولید سیاتل بوئینگ ساخته شد و هم نسخه های تولید سی برای حمل کپسول شناسایی تجهیز شده بودند ولی معلوم نیست ایا از این کپسول روی انها استفاده شد و یا نه ولی در کل هرگز نام ار بی 52 سی به انها داده نشد.اولین ب52 سی در اواخر سال 1956 تحویل شدند و برخی از نظر الکترونیک بعدها ارتقا نیز پیدا کردند.
ب52 دی
تفاوت چندانی با نسخه سی نداشت و تنها توان حمل کپسول شناسایی را نداشت و سامانه پرتاب بمب متعارف پیشرفته تری داشت .170 فروند از این مدل تولید شد که 101 فروند در سیاتل و با بقی خط تولید بوئینگ در ویجیتا بود
ب52 ایی(E)
از نظر ظاهری با نسخه قبلی تفاوتی نداشته و به شدت ارتقاء یافته بود. دلیل این ارتقا بهبود پدافند موشکی شوروی در اواخر دهه 1950 و ورود به خدمت سام2 بود که در هر ارتفاعی برای ب 52 خطر ناک بود.سامانه های جدید برای کارایی بیشتر بی52 در ارتفاع پایین بود که شامل سامانه ناوبری و سیستم بمب باران یک پارچه ای ان / ای اس کیو 38 که خود شامل یک سامانه اینرسی ، رادار ارتفاع و یک رادار بمب باران کور میشد.اگرچه این سیستم پیشرفته بود ولی قابل اعتماد نبود.این نمونه از سال 1958 وارد خدمت شد و در کل صد فروند از ان ساخته شد که شامل 42 فروند در سیاتل و ما بقی ویجیتا
ب52 اف
مشابه نسخه ائی ولی دارای موتور جی 57 -42 دبلیو با توان 13750 پاوند رانش بود مدلهای قبلی از موتور جی 57 پی 29 دبلیو با تون 12100 پاوند بهره می برد .در غلاف موتور تجدید نظر شده بود و هر غلاف دارای مخزن اب جدای داشت . 89 فروند از این نمونه ساخته شد که در سال 1958 عملیاتی شد که 44 فروند در سیاتل و مابقی در ویجیتا ساخته شد.
ب52 جی
ب52 جی را باید نسل دوم خانواده استارتو فرتس دانست. در این مدل میزان سوخت و مهمات به میزان قابل توجه ای افزایش یافت.میزان سوخت در بالها به 176507 لیتر افزایش یافت (از 147120 لیتر) و تانک های نوک بال کاهش یافتند ولی در کل میزان سوخت قابل حمل به 181808 لیتر افزایش یافت .برد شعاع عملیاتی از 5789 کیلومتر در نسخه دی به 7730 کیلومتر در نسخه جی افزایش یافت.توپی از عقب به جلو در کنار دیگر خدمه قرار گرفت و از سامانه هدفگیری ای ان /ای اس جی 15 و یک دوربین اپتیکی برای هدایت توپ از راه دور تجهیز شد.سامانه کنترول اب و هوا در کابین این مدل بسیار ارتقا یافت و پرواز را برای خدمه اسان تر کرده بود زیرا در نسخه های قبلی خدمه عرشه بالای گرمشان بود و دو خدمه عرشه پایینی یخ میزدند!!!!
دماغه ای از نوع طراحی شده دست و در زیر بال دارای یک جایگاه حمل تسلیحات برای حمل موشک کرزو اتمی ای جی ام 28 با برد 1260 کیلومتر شده بود.البته این قابیلت از 55 همین ب52 جی تولیدی اضافه شد.ای جی ام 28 که بردش به 1300 کیلومتر نیز میرسد که موشک کروز با موتور توربوجت و سرعت 2.1 ماخ بود اگرچه دقیق نبود ولی به عنوان یک سلاح اتمی دقتش چندان مهم نبود.
تمامی 193 فروند ب52 جی در ویجیتا ساخته شد و در سال 1961 تحویل انها اغاز شد.
ارتش امریکا در اوائل دهه 1960 انتظار داشت با دریافت ایکس بی 70 بتواند ب52 را جایگزین کند.ولی با ساخت دو فروند ایکس بی 70 این پروزه لغو شد. ارتش امریکا تصمیم گرفت نسخه جدید از ب52 را با کد ب52 اچ سفارش دهد که برای پرتاب موشک کروز اتمی جی ای ام 87 اسکای بولت با برد 1900 کیلومتر را حمل کند تا خلا ایکس بی 70 پر شود ولی این موشک طرحش لغو شد ولی ب52 اچ وارد خدمت شد.یکی از بزرگترین تفاوت های ب52 اچ با تمام مدلها تغییر موتور با موتور پرات اندوویتنی تی اف33 است.تی اف33 نیز مشکلاتی داشت ولی بسیار بهتر از جی 57 بود که سر صدای زیادی داشت و نیاز به تزریق اب برای خنک شدن داشت .مصرف سوختش 20% کمتر بود و تعمیر و نگهداری ان اسانتر بود. در واقع موتور های قبلی ب52 همگی توربوجت بودند ولی موتور جدید توربوفن بود و البته نصل اول توربوفن های ساخت امریکا. این موتور روی هواپیمای تجاری بوئینگ 707 نیز نصب شد .همچنین این مدل در انتهای بدنه مجهز به یک توپ 20 م م ولکان و یک رادار هدفگیری ای اس جی 21 بود با 1242 گلوله بود.102 فروند از این مدل ویچیتا ساخته شد و اخرین انها در سال 1962 تحویل و خط تولید ب 52 با تولید 744 بمب افکن بسته شد.
ارتقاء
ب52 همکنون نیز در خدمت است و تا سال 2040 نیز در خدمت باقی خواهد ماند ولی ب52 امروزه دست کم از نظر الکترونیک و تسلیحاتی هیچ شباهاتی به نسخه های تولید ندارد.
تا پایان دهه 1960 بسیاری از مدلهای ب52 از خدمت خارج شدند.نسخه های بی،سی و ائی تا سال 1971 بازنشسته شدند و نسخه اف نیز تا سال 1978 بیشتر در خدمت نماند.نسخه دی،جی و اچ در خدمت باقی مانند. در دهه 1970 ب52 دی بر اساس نیروی دریایی برای توان بمب باران دریایی تغییرات برای بمب باران متعارف کرد(البته همچنان در خدمت نیری هوایی باقی ماند).نسخه جی و اچ در اوائل دهه 1980 برای پرتاب بمب های خوشه ای تغییر یافتند.البته ب52 تا مدتها نقش متعارف کم و بی ارزشی داشت وهمواره یک حمل کننده سلاح اتمی بود. در دهه 1970 دست کم 270 ب52 مسلح به موشک کروز اتمی ای جی اتم 69 اصلیترین بمب افکن اتمی این ارتش بودند .از جمله نخستین تغییراتی که بر روی ب 52 اچ و جی انجام شد نصب دوربین دید حرارتی ای ان/ ای ای کی 6 و دوربین دید شبانه ای ان / ای وی کیو 22 که هر دو در زیر دماغه نصب بود و به خدمه کمک میکرد تا در ارتفاء پایین و دید نوری کم پرواز کنند. تصویر بر روی دو نمایشگر در درون کابین به نمایش در میامد.از دیگر ارتقاعات میتوان نصب سامانه جنگ الکترونیک ای ال کیو 117 با انتهای در زیر دماغه ، سامانه شناسایی الکترونیک ای ال ار 20 ای که یک سامانه جمع اوری امواج راداری دشمن است.گیرنده اخطار رادار ای ال ار 46 ،هشدار دهنده ای ال کیو 153 در ناحیه دم ،سامانه های جنگ الکترونیک و ایجاد اخلال چون ای تی ال 32 و 28 . همچنین نصب پرتاب گر شراره . در سال 1988 ای ال کیو 172 با نسخه 117 جایگزین شد.
در سال 1983 با خروج از خدمت ب 52 دی ،نسخه های جی و اچ همچنان در خدمت باقی ماند تا همچنان ارتقا پیدا کند.دو مدل جی و اچ در این دهه تغییرات دیگری نیز دیدند که شامل نصب سیم کشی استاندارد جدید و توان ضبط تصاویر دوربین های دماغه بود. با وجود تجهیز ب52 ها به سامانه های جنگ الکترونیکی پیچیده ولی در ارتش امریکا واقعا جای سئوال بود که ایا بمب افکن به این بزرگی در برابر اتش بارهای چون باک و یا اس 300 چقدر موفق خواهند بود. در نهایت ارتش امریکا متوجه شد باید برای حملات اتمی مجهز به موشک های دوربرد شود تا بتواند از خطر سامانه های جدید روسی رهایی یابد .سلاح جدید موشک کروز پیشرفته ای جی ام 86 بی ملقب به کلکوم بود. این موشک 2500 کیلومتر برد داشت و ب52 توان حمل 12 موشک کلکوم را داشت.در مرحله نخست در سال 1982 ، 98 فروند ب 52 جی به این موشک تجهیز شدند . در اواخر دهه 1980در نسخه متعارف کلکوم نیز بر روی ب52 جی و اچ نصب شد که توان متعارف ب52 را به شدت افزایش داد .همچنین در همان دوران 30 ب 52 جی و 19 ب 52 اچ مجهز به موشک ضد کشتی هارپون شدند .ب52 توان حمل تا هشت هارپون را داشت.از جمله ارتقات ب52 اچ در اواخر دهه 1980 نصب رادار ای پی کیو 156 در دماغه بود.
با فروپاشی شوروی و پایان جنگ سرد ب52 از حالت یک بمب افکن اتمی خارج شد. البته قبل از ان نیز با ورود بی1 بی لنسر نقش اتمی ب52 کمرنگ شده بود. در سال 1994 اخرین ب52 جی نیز از خدمت خارج شد تا ب52 اچ تنها نسخه در خدمت باشد.دلیل اصلی خروج از خدمت نسخه جی موتور جی 57 بود که بر اساس عملکرد تزریق اب کار میکرد که بسیار پر دردسر بود و اگر تزریق اب قطع میشد ممکن بود پرواز به خطر روبرو شود.در سال 1996 بوئینگ پیشنهاد تا با ارتقا ب52 اچ هشت موتور توربوفن تی اف33 را داشت و جای ان چهار موتور رولز رویس ار بی 211 قرار دهد.این موتور توربوفن بر روی بسیاری از هواپیماها مسافربری مدرن مانند بوئینگ 757 و 747 نصب شده بود ولی نیروی هوایی هزینه این کار را بسیار بالا براورد کرد. البته این مسئله بعدها اشتباه از کار در امد زیرا با در نظر گرفتن در خدمت ماند ب52 تا سال 2035 هزینه سالانه موتور تی اف33 میتوانست ان خرید و تغییر را توجیه کند. ولی در نهایت در سال 2021 میلادی نیروی هوایی تصمیم به نصب موتور اف130 روی ب52 برای خدمت انها تا سال 2050 و نصب موشک های جدید ای جی ایم158 ایی ار و موشک ماورای صوت ای جی ام183 با برد 1600 کیلومتر روی ب52 گرفت .
موتور جدید تا 50 درصد مصرف سوخت کمتری دارد که در مجموع این ارتقا باعث افزایش 40 درصدی برد هواپیما میشود همچنین نیروی هوایی شرط اصلی را اعتماد پذیری موتور عنوان و شرکتهای حاضر در مناقصه را ملزم نموده کیفیت موتور باید بگونه ای باشد که تا پایان دوره کاری نیاز به خارج نمودن موتور از غلاف بال نباشد
غیر این ارتقا قرار است ب52 مجهز به تسلیحات مدرنتری شود. بحث از خدمت خارج کردن موشک کروز کلکوم با برد بیش از 2000 کیلومتر است که چند دهه است به عنوان موشک کروز متعارف از ب52 در جنگ های مختلف شلیک شده ولی همکنون ارتش به دنبال جایگزینی ان به ای جی ام158 است. نسخه ایی ار این موشک950 کیلومتر برد دارد و نتنها از کلکوم کوچک تر است و امکان حمل تا 20 موشک درون بدنه فراهم می شود بلکه بسیار پنهانکار تر بوده که این مسئله فاکتور بسیار مهمی است .البته این اول ماجرا است زیرا نسخه برد بلند تر این موشک با برد حدود 1500 تا 1700 کیلومتر نیز تا پایان همین دهه تست می شود. همچین موشک ماورای صوت ای جی ام 183 با برد 1800 کیلومتر و سرعت نهایی 20 ماخ نیز که همکنون روی ب2 تست شده از جمله مواردی است که قرار است تا سال 2024 روی کل ناوگان نصب شود. این موشک فوق العاده سریع بوده و بر ضد پدافند بسیارموثر بوده کمتر سیستم پدافندی اسما میتواند با ان مقابله کند.
با به حاشیه رانده شدن ب52 در نبرد اتمی نصب سلاح های متعارف بر روی این هواپیما سرعت گرفت از جمله نصب موشک اسرائیلی پوپی با برد بیش از 75 کیلومتر و هدایت اپتیکی که به ان ای جی ام 142 در امریکا گفته شد و یا نصب بمب های هدایت ماهواره ای جی دی ای ام بر روی ب52 که در نقش متعارف قدرت فوق العاده ای به ب52 میداد.همچنین نصب غلاف نشان گذاری لیزری اسرائیلی لیتینیگ بر روی ب52 در سال 2007 به این بمب افکن توان پرتاب بمب های هدایت لیزری را داد و همچنین میتواند از این غلاف جهت ناوبری شبانه نیز بهره ببرد. همچنین بعد از پایان جنگ سرد توپ 20 م م دفاعی ب52اچ برداشته شد و روی ان پوشانده شد
تجربه جنگی
ب52 در تمام طول جنگ به صورت یک بمب افکن اماده باش اتمی در خدمت بود. همواره چند فروند ب52 مسلح به سلاح اتمی در هوا و یا زمین امده تهاجم اتمی بودند.اگرچه جنگ اتمی در نگرفت ولی در نقش متعارف بارها در جنگ به کار رفت. ب52 اولین حضور خود را در ویتنام تجربه کرد.با شروع جنگ ویتنام ، 28 فروند ب52 اف برای عملیات بمب باران مسلح به 24 بمب 340 کیلوی به ویتنام اعضام شد.46 فروند دیگر نیز در همان سال 1964 اعضام شد. در سال 1965 و 1966 نیز در کنار نسخه اف از نسخه دی نیز در ویتنام استفاده شد. بعد مدتی دوباره در سال 1972 از ب52 در جنگ استفاده شد. در مجموع ارتش امریکا 34 ب52 رو را در ویتنام از دست داد که شامل مدل های اف،دی و جی بود. بعد از ان ب52 بر ضد ارتش عراق در سال 1991 به کار رفت با اغاز عملیات بر ضد ارتش صدام در سال 1991 ،80 فروند ب52 جی در این عملیات به صورت مستقیم و غیر مستقیم حضور داشتند.ب52 از خاک خود امریکا، انگلستان و و جزیره دیگو گارسیا دست به عملیات برضد ارتش عراق زدند،برخی از ب52 جزایر گوام در اقیانوس ارام برخواسته و با رفت و برگشت بین این جزیره و عراق 34 ساعت را در پرواز بودند. در این عملیات ب52 با کمک موشک های متعارف کلکوم و همچنین بمب های خوشه ای و سقوط ازاد بر علیه اهدف راهبردی ویا نیروی زمینی عراق وارد عمل شدند. 1600 پرواز و 22725 تن بمب کارنامه ب52 در عراق را تشکیل میدهد.بعد از ان ب52 در نبرد سال 1998 بر ضد عراق ، 1999 بر ضد یوگسلاوی، 2001 میلادی بر ضد طالبان و در سال 2003 بر ضد عراق به کار رفت و صدها موشک کلکوم و انواع بمب های هدایت شونده و غیر هدایت شونده به کار برد .همچنان 76 فروند ب52 اچ در خدمت است
این بمب افکن همچنین از سال2013 بر ضد نیروهای داعش در سوریه بارها پرواز کرد
ارتش امریکا قصد دارد از ب52 اچ تا سال 2045 بهره ببرد یعنی بیشی از 90 سال از تولیدش.ب52 تبدیل به یک نماد امپراتوری امریکایی شده است.واقعیت این است که ب 52 به عنوان قدیمی ترین هواپیما در خدمت ارتش امریکا یکی از اماده ترین انها نیز است. برای نمونه در سال 2001 ، نرخ امادگی ناوگان ب1ب عدد 51% ، ناوگان ب 2 عدد 31 % و امادگی ناوگان ب52 عدد 80% بود.از طرفی هزینه هر ساعت پراز ب 52 عدد 72000 دلار، ب1ب 63000 دلار و ب2 عدد 135000 دلار است.البته ب52 همچنان ارتقا خواهد دید از جمله نصب موشک های کروز دوربرد ای جی ام 154 بی با برد 900 کیلومتر،نسخه های پیچیده تر بمب های هدایت ماهواره ای مانند بمب کم قطر جی بی یو 39 و دیگر سلاح های اینده ارتش امریکا است .
ب52 را باید یکی از بهترین طرح های تاریخ هوانوردی دانست که ان را باید نماد صنایع دفاعی امریکا و بهترین بمب افکن طول تاریخ دانست که احتمال خیلی بیش از بمب افکن های که بعد از ان وارد خدمت شدند در خدمت باقی خواهد ماند. ب52 یک سکوی پرتاب فوق العاده با برد زیاد است اگر نتواند مستقیم بر روی سر دشمن برود ،میتواند موشک های کروزش را روانه هدف کند.
گرداوری:عبدالحمید تارخ
مشخصات B52استراتوفورترس | |
تولید کننده | امریکا،بوئینگ |
تعداد خدمه | پنج نفر |
طول و ارتفاع | 48.05 متر و 12.04 متر |
وزن خالی | 83250 کیلوگرم |
بیشترین سرعت | 1000کیلومتر در ساعت |
برد | برد بدون مهمات 16232 کیلومتر ،برد رزمی 7210 کیلومتر |
سقف پرواز | 15000 متر |
موتور | هشت دستگاه موتور توربوجت پرات اندویتنی تی اف33 –پی3 با توان17000 پاوند |
رادار | ندارد |
تسلیحات | توان حمل 31500 کیلوگرم بمب شامل 84 بمب 227 کیلوگرمی ویا 18 بمب 1000 کیلوگرمی یا 51 بمب خوشه ای یا 51 بمب نفوذی ام117 یا 18 بمب هدایت ماهواره ای 900 کیلوگرمی ویا 180 بمب ماهواره ای کوچک جی بی یو 39 یا 20 موشک کروز AGM86C با برد 1100 کیلومتر، 18 موشک ای جی ام 154 و یا 12 موشک ای جی ام 158 ،هشت موشک ضد کشتی هارپون ویا هشت موشک هوا به زمین دور ایستای ای جی ام 142 |
تعداد تولید شده و قیمت | 774 فروند بین سالهای 195 تا 1962 تولید شد،قیمت برای مدلH 9.28 میلیون دلار به سال 1962 |