موشک های ضد کشتی و سلاح های دریایی

سامانه موشکی دفاع ساحلی بال ساخت روسیه

سامانه موشکی دفاع ساحلی بال ساخت روسیه

گردآورنده: اکبر کمالی دولت آبادی

سامانه موشکی دفاع ساحلی روسیه بال به عنوان جایگزین سامانه‌های موشکی دفاع ساحلی ردوت

(نام غربی SSC-1 یا سپال) و روبژ SSC-3 یا Styx شوروی طراحی شد.

این سامانه توسط ارتش روسیه در سال 2004 بکارگیری شد. نام غربی آن SSC-6 یا Sennight است. این سیستم برای مشتریان خارجی نیز در نظر گرفته شده است.

سامانه دفاع ساحلی بال از موشک های کروز ضد کشتی Kh-35 استفاده می کند. این خودروی پرتابگر مبتنی بر شاسی تحرک بالا MZKT-7930 با پیکربندی 8 در 8 است و 8 کنیستر استوانه ای با موشک های کروز ضد کشتی Kh-35 را حمل می کند. Kh-35 یک موشک اسکیمینگ دریایی است. به آن 3M24 نیز گفته می شود. این موشک تقریباً عملکرد مشابهی با موشک های ضد کشتی فرانسوی Exocet و فرانسوی-ایتالیایی OTOMAT دارد. از نظر برد و قدرت تخریب، Kh-35 تقریبا برابر با موشک هارپون آمریکا قرار می گیرد. موشک یک کلاهک 145 کیلوگرمی با مواد انفجاری شدید (HE-FRAG) حمل می کند. موشک به گونه ای طراحی شده بود که قبل از انفجار در داخل کشتی به صورت افقی از میان دیوارها و محفظه ها عبور کند. این موشک برای درهم کوبیدن کشتی هایی با تناژ 5000 تن طراحی شده است. بنابراین باید در برابر ناوچه ها و ناوشکن های کوچکتر کارآمد باشد. Kh-35 دارای سیستم ناوبری اینرسی با رادار فعال در ترمینال پرواز خود است.

C:\Users\ALLAH\Documents\New folder\bal_l7.jpg

این موشک با سرعت مافوق صوت 10-15 متر از سطح زمین حرکت می کند. در مرحله پایانی پرواز، موشک به منظور غلبه بر سیستم های دفاعی متخاصم به ارتفاع 3-5 متری از سطح فرود می آید. این موشک با سرعت زیر صوت 950-0 101 کیلومتر در ساعت حرکت می کند. با این حال تخمین زده می شود که به دلیل سرعت مادون صوت، این موشک ضد کشتی را می توان نسبتاً رهگیری کرد، به ویژه توسط سیستم دفاع دریایی پیشرفته- در ابتدا سامانه دفاع ساحلی بال با موشک پایه Kh-35 ارائه شد که حداکثر برد آن 130 کیلومتر بود. جستجوگر رادار فعال آن 20 کیلومتر برد داشت. با این حال، در حدود سال 2015، ارتش روسیه یک موشک پیشرفته Kh-35U را به کار گرفت که نسخه تولید فعلی است. دارای موتورهای قوی تری است و سوخت بیشتری را حمل می کند.

در نتیجه برد آن تا 260 کیلومتر است. این موشک دو برابر برد نسخه ی پایه Kh-35 است. Kh-35U همچنین دارای سیستم های هدایت پیشرفته با به روز رسانی ناوبری ماهواره ای و جستجوگر حساس تر با برد قفل 50 کیلومتر است. Kh-35 برای یک Sea State 6 کارآمد است. این یک سلاح نسبتا ارزان قیمت است که برای هر موشک حدود 500000 دلار قیمت دارد. ارتش روسیه همچنین از سامانه موشکی دفاع ساحلی باستیون-پی مشابهی بهره می‌برد که در سال 2010 به کار گرفته شد. این سامانه موشک‌های P-800 Oniks با قابلیت‌های بیشتری را حمل می‌کند، اما تنها 2 موشک در هر خودروی پرتابگر دارد.

G:\46ef2e0ee16ecec813c260eb34ec1894.jpg

سامانه دفاع ساحلی بال موشک های خود را با زاویه ثابت پرتاب می کند. موشک ها را می توان با فواصل کوتاه چند ثانیه ای بین پرتاب ها پرتاب کرد. همچنین موشک ها می توانند از فاصله 10 کیلومتری دریا پرتاب شوند. و به برد 260 کیلومتر برسند. نمونه های اولیه بال بر اساس یک شاسی متحرک سنگین MAZ-543M با پیکربندی 8 در 8 ساخته شدند. اگرچه نسخه تولیدی مبتنی بر شاسی جدیدتر بلاروسی MZKT-7930 است. این خودرو از یک موتور دیزل توربوشارژ YaMZ-846 استفاده می کند که 500 اسب بخار قدرت دارد. با یک گیربکس 6 سرعته دستی کنترل می شود. این خودرو دارای سیستم چهار چرخ متحرک است و دارای سیستم باد کردن لاستیک مرکزی است. این خودرو ، حرکتی مناسبی دارد و می تواند خارج از جاده حرکت کند. خودروی پرتابگر توسط یک خدمه 3 نفره شامل فرمانده، اپراتور و راننده اداره می شود. یک سامانه استاندارد Bal شامل حداکثر 4 وسیله نقلیه پرتاب کننده با موشک، حداکثر 4 وسیله نقلیه بارگیری مجدد مرتبط و حداکثر 2 پست فرماندهی است. همه این اجزا بر اساس همان شاسی MZKT-7930 ساخته شده اند و می توانند برای مدت کوتاهی مجدداً مستقر شوند 10 دقیقه طول می کشد تا خودروهای پرتابگر برای شلیک از موقعیت جدید آماده شوند.

G:\0499a949afda0806b068c0d1dd423672.jpg
لانچر حامل موشک

G:\7ecbe3606f9c9070d5b07e8351a04893.jpg

خودروهای پرتابگر داده‌های هدف‌گیری را از خودروهای پست فرماندهی اختصاصی یا در عوض از منابع خارجی دریافت می‌کنند. یک سامانه بال می تواند تا 32 موشک کروز ضد کشتی پرتاب کند. این برای مختل کردن عملیات یک گروه بزرگ جنگی خصمانه کافی است. وسیله نقلیه بارگیری مجدد مجهز به جرثقیل است و یک مجموعه کامل یا موشک های بارگیری مجدد را حمل می کند. وسیله نقلیه پرتاب کننده ظرف 30-40 دقیقه دوباره بارگیری می شود. اجزای این سامانه موشکی دفاع ساحلی را می توان با هواپیماهای ترابری نظامی حمل کرد، با این حال آنها باید به اندازه آنتونوف An-124 یا An-22 باشند. انواع Bal-E یک نسخه صادراتی کاهش یافته است. این موشک از موشک های Kh-35E با برد 130 کیلومتر یا موشک های جدیدتر Kh-35UE با برد 260 کیلومتر استفاده می کند. Rubezh-ME یک نسخه سبک تر، ارزان تر اما در عین حال با قابلیت کمتر از Bal است. این سیستم دفاعی ساحلی به طور ویژه برای صادرات توسعه یافته است. یک خودروی پرتابگر مبتنی بر شاسی کامیون نظامی KamAZ 8×8 است و 4 موشک Kh-35UE را حمل می کند. اولین بار در سال 2019 به طور عمومی رونمایی شد.

بخشی از اتش بار سیستم BAL
بخشی از اتش بار سیستم BAL

G:\0499a949afda0806b068c0d1dd423672.jpg

مشخصات موشک ضد کشتی KH-35

توسعه اولیه موشک ضد کشتی Kh-35 در سال 1977 آغاز شد. توسعه آن در سال 1983-1984 به طور رسمی انجام شد. برنامه ریزی شده بود که این یک پاسخ شوروی به موشک های ضد کشتی نوظهور غربی، مانند Exocet فرانسوی، فرانسوی-ایتالیایی OTOMAT، و US Harpoon باشد. پرتاب های آزمایشی در سال 1985 آغاز شد. توسعه به دلیل پرتاب های ناموفق متعدد و مشکلات سیستم هدایت بسیار طولانی شد. Kh-35 اولین بار در سال 1992 به نمایش عمومی درآمد و برای مشتریان صادراتی پیشنهاد شد. اگرچه در آن زمان هنوز برای تولید آماده نشده نبود. در اوایل دهه 1990، پس از فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی، توسعه موشک به دلیل مشکلات مالی به تعویق افتاد. با این حال در سال 1994 هند این موشک ها را در قالب صادرات Kh-35E سفارش داد. این سفارش هند باعث شد تا توسعه و تولید موشک به سرانجام برسد. تحویل به نیروی دریایی هند در سال 1996 آغاز شد. موشک Kh-35 تنها در سال 2003 توسط نیروی دریایی روسیه در کنار سیستم موشکی ضد کشتی Uran اورانوس که از این موشک‌ها استفاده می‌کرد، بهره گرفت. در سال 2004 نیروی دریایی روسیه یک سامانه موشکی دفاعی ساحلی بال را به کار گرفت که از Kh-35 نیز استفاده می کرد. در سال 2005 توسعه یک نسخه هوایی از Kh-35 به پایان رسید که در ابتدا برای هواپیماهای گشت دریایی Il-38SD هند در نظر گرفته شده بود. از آن زمان، نسخه های پرتاب هوایی نیز به طور گسترده توسط ارتش روسیه استفاده می شود. در سال 2011 یک سامانه موشکی ضد کشتی مبتنی بر کنیستر با موشک های Kh-35 تولید شد.

C:\Users\ALLAH\Documents\New folder\Kh-35E_maq_maks2009.jpg

G:\Seeker_Kh-35E_maks2005.jpg

سایر اپراتورهای خارجی Kh-35 الجزایر، ترکمنستان و ویتنام هستند. Kh-35 جانشین موشک کروز ضد کشتی P-15 Termit نام غربی SS-N-2 Styx شد. عملکرد تقریباً مشابهی با Exocet فرانسوی و OTOMAT فرانسوی-ایتالیایی دارد. تولید Kh-35 بسیار ساده‌تر از P-800 Oniksو کالیبر و موشک ضد کشتی مافوق صوت جدید Tsyrkon (Zyrconium) است که در حال حاضر در حال توسعه است. این موشک ضد کشتی روسی یک سلاح نسبتا ارزان قیمت است. قیمت هر موشک حدود 500000 دلار است. Kh-35 دارای قابلیت ثانویه در برابر اهداف زمینی است. یک نوع کلاهک هسته ای از Kh-35 برنامه ریزی شده بود، اما به نظر می رسد که این موشک هرگز توسعه نیافته است.

Kh-35 دارای سیستم ناوبری اینرسی با رادار فعال در پروفایل پرواز خود است. حداکثر ارتفاع پرواز این موشک 5 کیلومتر است. اگرچه معمولاً 10-15 متر بالاتر از سطح حرکت می کند. جستجوگر رادار دارای برد قفل 20 کیلومتری است و موشک را به سمت هدف هدایت می کند. در مرحله پایانی پرواز، موشک به منظور غلبه بر سیستم های دفاعی متخاصم به ارتفاع 3-5 متری از سطح، پرواز می کند. موشک‌هایی که روی کشتی‌ها مستقر می‌شوند و توسط سامانه‌های موشکی دفاع ساحلی استفاده می‌شوند، مجهز به موتورهای تقویت‌کننده هستند. با این حال در اکثر موارد موشک های Kh-35 پرتاب شده از هوا، دارای موتور تقویت کننده نیستند. انواع Kh-35E یک نسخه صادراتی کاهش یافته است. این اولین نسخه تولید انبوه Kh-35 بود. این موشک را می توان بر روی کشتی ها یا بر روی سیستم های دفاعی ساحلی مستقر در خشکی مستقر کرد. در سال 1994 هند این موشک ها را سفارش داد. تولید در سال 1996 آغاز شد. تحویل به هند در همان سال آغاز شد. Kh-35EV نسخه اصلاح شده Kh-35 با برخی تغییرات در نظر گرفته شده برای نیروی دریایی ویتنامی است. KCT-15 یک نسخه ویتنامی از Kh-35E است Kh-35 نسخه تولید شده برای ارتش روسیه است. این موشک نسبت به Kh-35E عملکرد بهتری داشته است. در سال 2003 به تصویب رسید. بنابراین اساساً Kh-35 دیرتر از نسخه صادراتی کاهش یافته آن ظاهر شد. اوران (اورانوس) سامانه موشکی ضد کشتی شناور است که از موشک های Kh-35 استفاده می کند. موشک های مورد استفاده توسط این سامانه 3M24 نیز نامیده می شود. نام غربی این سیستم SS-N-25 یا Switchblade است. این موشک در سال 2003 توسط نیروی دریایی روسیه به خدمت گرفته شد. این موشک جانشین موشک کروز ضد کشتی P-15 Termit نام غربی SS-N-2 Styxشد. موشک ها از کنیستر های استوانه ای پرتاب می شوند. این کنیستر ها با شیب 35 درجه ثابت می شوند. بسته به کنیستر 2 یا 4 و((6 ))تایی استفاده می شود. این کانتینرها قابل بارگیری مجدد هستند. Uran-E نسخه صادراتی Uran است که از موشک‌های Kh-35E استفاده می‌کند. این موشک ها 3M24E نیز نامیده می شوند. در سال 1994 هند این سامانه موشکی ضد کشتی را سفارش داده بود.

عضویت در کانال تلگرامی جنگاوران برای آگاهی از آخرین مقالات و مطالب نظامی

 

منابع:

http://www.military-today.com/missiles/bal.htm

 

نوشته های مشابه

دکمه بازگشت به بالا
بستن
بستن