موشک های ضد کشتی و سلاح های دریایی

موشک های ضد کشتی ساخت شوروی/ روسیه

موشک های ضد کشتی ساخت شوروی/ روسیه

ای اس 1 کومت

ساخت و توسعه موشک ضد کشتی کروز هوا پرتاب کومت به سال 1947 بر می گردد که نیروی دریایی شوروی خواهان یک موشک  کروز ضد کشتی هوا پرتاب بود. در یک سری از ازمایشی  شبیه سازی مفهوم موشک جدید از میگ15 استفاده شد و از این رو در مرحله ساخت در سال 1949 زمانی که طراح اولیه این موشک داده شده موشک بسیار شبیه به میگ15 بود. دارای  همان بال و بدنه و یک موتور توربوجت . موشک جدید بعد از پرتاب در سطح 400 متری اب توسط یک رادار ارتفاع سنج پرواز با سرعت 1050 تا 1200 کیلومتر پرواز می کرد . تا فاصله ده کیلومتری توسط  پرتوی  تابیده  شده از رادار هوابرد هدایت می شد تا اینکه با نزدیک شدن به صورت رادار فعال عمل می کرد.موشک تا بخش پایانی به روش موج سوار  رادار هدایت می شد که یک پرتو رادار به هدف می تابید  و موشک  در همین پرتو تا رسیدن به هدف پیش می رفت . این روش بسیار  ضعیف بود زیرا در صورت خارج شدن موشک از پرتو رادار هدف را گم میکرد  .ازمایشات پروازی از سال 1951 با یک میگ 15 سرنشین دار برای ازمایشات تجهیزات اغاز شد و در سال 1952 ازمایشات  بدون سرنشین اغاز شد.موشک  در نهایت با نصب موتور توبوجت ار دی 500  در سال 1953 وارد خدمت شد و در سال 1954 بر روی نسخه های اولیه توپلوف16 نصب شد . بین سال های 1955 تا  1957 چندین ارتقا روی ای اس 1 انجام شد.موتور توربوجت کیلموف ار دی 500 بر روی جت  یاک 23 نصب شده بود و 3600 پاوند قدرت داشت. موشک  دارای برد 90 کیلومتر وزن کامل 3تن بود که از یک کلاهک 600 کیلوگرمی برخوردار بود. سرعت موشک   در مرحله عمل 1000 کیلومتر در ساعت بود

این موشک  بر روی توپلوف16 کا به کار رفت. توپلوف 16  کا دارای رادار کا1 ام با لقب کالبت ام می توانست  از 90 کیلومتر پرتو را برای هدایت موشک روی هدف قرار دهد ولی درنسخه بعد توپلوف مجهز به رادار کابلت ام2 میتوانست  پرتو را از 130 کیلومتر روی هدف قرار دهد  که البته برد موشک تنها 90 کیلومتر بود این موشک تا سال 1960 در خدمت بود. به غیر از نسخه هواپرتاب نسخه ساحل پرتاب ان با نام سی 2 اسپوکا نیز ساخته شد  و یک نسخه با نام اف سی ار 1 به عنوان موشک زمین به زمین  کروز با کلاهک اتمی نیز بر اساس  ان توسعه یافت.مصر و اندونزی از دیگر کاربران این موشک در نسخه هوا پرتاب بودند و بر روی توپولف16 بودند

ای اس 1 کومت

پی15 ترمیت

برای اشنایی با موشک پی 15 اینجا را کلیک کنید

پی15

کی اس ار 2(نام ناتو ای اس 5 کلت)

تست پروازی موشک جدید در سال 1958 انجام شد.موشک جدید همانند  ای اس 1 دارای  بال ثبات و پس گرا داشت شکل و دماغه ای متفاوت بود و به جای موتور توربوجت دارای موتور راکتی  سوخت مایع بود . موشک دارای سامانه رادار فعال بود بر  خلاف  ای اس  1 که موشک  موج سوار بود از این رو توان شلیک کن و فراموش کن داشت و دقت ان بسیار بود . کی  اس ار 2بر روی توپلوف 16 اس ار 2 نصب شد که دارای  رادار روبین بود و می توانست یک کشتی را از 200 کیلومتر کشف کند. موشک 200 کیلومتر برد و دارای سرعت 1250 کیلومتر در ساعت بود و یک کلاهک یک تنی را حمل می کرد و خود موشک 4 تن وزن و 8.5 متر طول داشت . موشک رادار  فعال بود بعد از کشف هدف توسط رادار بمب افکن پرتاب می شد موتور راکتی را روشن و به طرح هدف  وسیله خلبان خودکار پیش می رفت تا بتواند هدف را به توان رادار خود کشف کند.موشک دارای یک مخزن سوخت 900 لیتری و 550 لیتر اکسید کننده حمل می کرد و بعد از شلیک تا ارتفاع  ده کیلومتر اوج گرفت   در نزدیکی  هدف ارتفاع را به 400متری کاهش می داد و بعد از کشف هدف توسط  رادار موشک بر روی ان شیرجه میرفت.

نسخه ضد رادار این موشک  با یک رادار پیسو کی اس ار 11 ساخته شد و یک نمونه به عنوان هدف پرنده نیز توسعه یافت. موشک  بین سالهای 1960 تا 1990 در خدمت باقی   ماند و مصر نیز از در جنگ یوم کیپور  بهره  برد و 25 فروند از هر  دو نمونه ضد رادار و ضد کشتی را از توپلوف 16 خود استفاده کرد.

ای اس 5
ای اس 5

کی اس ار 5(با نام ناتو ای اس 6 کینگ فیش)

ساخت یک موشک  ضد کشتی مافوق صوت در سال 1962 اغاز شد. موشک جدید بین  سال 1964 تا 1969 ازمون های خود را پشت سر گذاشت و در نهایت  در سال 1969 وارد خدمت شد. کی  اس ار 5 دارای برد 300 تا 700 کیلومتر بسته به مدل،طول   ده متر  وزن 4تن بود و دارای  یک کلاهک یک تنی بود که میشد ان را به یک کلاهک اتمی 350 کیلوتنی تجهیز کرد.بلافاصله در سال 1973 کی اس ار 5 پی نسخه ضد رادار ان نیز ساخته شد. موشک دارای  موتور راکتی با سوخت اسید با 660 لیتر مخزن سوخت  بود. مخزن سوخت به صورتی  تعبیه شده بود که در صورت وجود سوخت در هنگام برخورد به قدرت تخریب کمک کند.

کی اس ار 5 از بمب افکن توپلوف 16 کی اس ار 2 پرتاب میشد اگرچه  برخی نمونه های توپلوف 95 مجهز به رادار روبین نیز توان پرتاب ان را داشتند . موشک بعد از پرتاب ارتفاعش را زیاد می کرد و به ارتفاع 18000 متری می رسید. زمانی که به نزدیک  هدف می رسید   ارتفاع خود کاهش داده  با رادار خود دست به جستجو  کشف  هدف می زد و در نهایت بر روی  هدف شیرجه می رفت. سرعت موشک در مرحله اخر به 3.5 ماخ نیز می رسید  . این موشک  توسط  نیروی  دریایی شوروی تا اوائل دهه 1990 مورد استفاده قرار می گرفت.این موش نسخه کوچکتر موشک خا22 برای پرتاب از توپلوف16 بود

ای اس 6
ای اس 6

خا 15(با نام ناتو ای اس 16 کیک بک)

موشک کروز اتمی خا 15 یک موشک مافوق صوت با سرعت 5 ماخ است که در مرحله اول جهت حملات اتی با یک کلاهک  300 کیلوتنی طراحی شده بود و از بمب افکنهای توپلوف 95 ام اس  توپلوف22 ام 3 و 160 پرتاب می شود. این موشک دارای یک موتور دو مرحله ای سوخت جامد است. موشک بعد از پرتاب تا ارتفاع 40000 متر بالا می رفت  و بعد به طرف هدف حمله میکرد.موشک دارای سامانه هدایت اینرسی بود.ولی در دهه 1970 نسخه ضد کشتی این موشک  با نام خا 15 اس  با یک کلاهک 150 کیلوگرمی  و سامانه رادار فعال با همان روش  حمله از بالا توسعه یافت و نسخه دیگری نیز با نام خا 15  پی با سامانه پیسو ساخته شد. این موشک  سریعترین موشک  روسها بود که 300 کیلومتر برد داشت اگرچه همانند  تمامی موشک  های ضد کشتی روسها در دهه 1970 تا 1990 زیر سایه  موشک  خا 22 قرار داشت . در کل خا 15 در نقش ضد کشتی به صورت محدودترین نسبت به دیگر موشک های  به کار رفت زیرا در اصل یک موشک کروز اتمی هوا به زمین بود.

خا 15

خا22(ای اس 4 کیک چک)

برای اشنایی با موشک خا22 اینجا را کلیک کنید

توپلوف22 ام3 مسلح به دو موشک ضد کشتی خا22. خا22 در راهبرد دریایی روسها برای حملات سنگین ضد کشتی به ناوگان دریایی دشمن اهمیت بسیار دارد

پی70 (با نام ناتو اس اس ان 7 استاربریگت)

شوروی در دهه 1950 موشک ضد کشتی زیر دریایی پرتاب  پی5 را به خدمت گرفت. این موشک  برای شلیک  باید زیر دریایی به روی اب می امد و زمان اماده  سازی برای پرتاب تا 30 دقیقه طول می کشید.در سال 1960 ارتش شوروی خواهان  موشکی جدید برای نسل جدید زیر دریایی های  دیزلش بود که بتوان ان را از لوله اژدر افکن اتش  و در زیر اب نیز پرتاب شود.موشک در سالهای 1963 و 1964 ازمایش شد ولی عملکرد ان راضی  کننده نبود .ایمنی پایین و همچنین مشکلاتی در زمینه  رادار باعث تاخیر   در برنامه شد ولی در نهایت  در سال 1968 وارد خدمت شد و توسط دو کلاس زیر دریایی چارلی 1 و پاپا به کار رفت.

موشک دارای یک موتور سوخت جامد و بالهای دلتای جمع شونده بود و میشد  ان را در عمق 30 متری از لوله  ازدر افکن پرتاب کرد.موشک در یک محفظه  کامپوزیت از لوله خارج می شد به روی اب می امد و بعد از لوله شلیک  میشد. تا ارتفاع 60 متری ارتفاع می گرفت و با سرعت صوت با خلبان خودکار و رادار ارتفاع سنج و یک سامانه پرداز انالوگ تا هدف پرواز میکرد تا اینکه توسط رادار  خود هدف را کسب کند.موشک 65 کیلومتر برد داشت و یک کلاهک 530 کیلومتری دارد.این موشک  تا سال 1992 و باقی بودن زیر دریایی  کلاس چارلی 1  در خدمت باقی ماند

موشک های ضد کشتی ساخت شوروی/ روسیه
پی 70

پی120 مالاخیت (با نام ناتوی اس اس ان9 سیرین)

موشکم    ضد کشتی با قابلیت پرتاب از زیر دریایی  و کشتی  که بر روی زیر دریایهای کلاس چارلی 2 و پاپاو دو کلاس قایق موشک انداز  انجوکا و سارانچا  نصب شد.هدف از طراحی این موشک ساخت نسخه  دوربردتر از پی70 و توسعه موشک  پی15 بود.موشک سوخت جامد و دارای  برد 70 تا 110 کیلومتر بود و همانند پی70 دارای سرعت زیر صوت است.

پی 120
پی 120

پی500و پی1000 بازالت (نام ناتو اس اس ان 12 سندبوکس)

موشک ضد کشتی برای پرتاب از شناور های  که در دهه 1970 عملیاتی شد  و اولین بار بر روی ناو هواپیما بر کیف در سال 1975دیده شد . این موشک  که از زیر   دریایی های کلاس اکو2 نیز پرتاب شد در زمان خود پیچیده ترین موشک ضد کشتی  جهان  بود. دارای  یک موتور سوخت جامد و 500 کیلومتر برد داشت. هدف می شد توسط بالگرد های چون کاموف 25 کشف شود و اطلاعات ان به زیر دریایی منتقل شود. موشک شلیک میشد و تا محدوده هدف به صورت خلبان خودکار پرواز می کرد و در صورت نیاز میشد ان را در اسمان تصحیح مسیر کرد.موشک را می شد به صورت چند تایی با هم شلیک کرد. یکی از ان ارتفا خود را افزایش میداد  مسیر پیش رو را با رادار اسکن می کرد و به عنوان لیدر  تصویر را در اختیار  دیگر موشک ها  همراه قرار می داد .موشک دارای سرعت 2.5 ماخ بود و در ارتفاع 30 متری پرواز میکرد. در اواخر جنگ سرد نسخه پی1000 با برد 700 کیلومتر ساخته شدند که با استفاده از تیتانیوم در بدنه و موتور قویتر برد افزایش یافته  بود.این موشک  همچنان در ارتش روسیه  به صورت محدود  در خدمت است ولی در خدمت با  موشک مسکوا جایگزین شده است.

موشک های ضد کشتی ساخت شوروی/ روسیه
پی 500

پی 270 موسکیوا  ( نام ناتو اس اس ان 22 سانبرن و یا خا 41)

برای اشنایی با سانبرن اینجا را کلیک کنید

خا 41

پی 700 گرانیت(نام ناتو اس اس ان 19 شیپ وریجک)

ساخت موشک پی700 در اواخر دهه 1960 در دستور کار قرار گرفت که قرار بود ان را بتوان از زیر دریایی های جدید هسته ای شوروی در دهه 1970 و ناو هواپیما بر جدید که بعدها تبدیل  به ناو کلاس کیوف  شد پرتاب شود.موشک در میانه دهه 1980 بعد از ازمایشات مختلف وارد خدمت شد و بر روی رزم ناو سنگین پتر کبیر، ناو هواپیما Admiral Nakhimov و زیر دریایی  کلاس اسکار نصب شد.

پی700 در دهه 1980 یک شبه  دریایی واقعی بود.موشک  را میشد در دسته های 4 تا 8 تایی شلیک کرد.  یکی از موشکها ارتفاع خود را بالا برده  مسیر را اسکن میکند اهداف  را کسب اولویت بندی میکند و بین دیگر موشک ها  تقسیم میکند. در صورت زدن موشک لیدر  ،یک موشک دیگر از دسته  جدا شده و به وظیفه  رهبری را عهده  می کرد. در  تاکتیک روسها شلیک 80 تا 120 موشک پی700 به طرف ناو   گروه امریکا  (ناو هواپیما و چندین ناو اسکورت ان)از زیر دریایی ها  بود که به همراه 20 تا 40 موشک  شلیک شده از بمب افکنها(مانند  خا 22) تا تمامی ناوگروه نابود شود   (هر زیر دریایی 24 موشک پی700 در سیلو مخصوص حمل میکرد که میشد تمام انها را طی یک دقیقه اتش  کرد). پی700 جزی از یک شبکه بزرگ رزمی بود شبکه یا که  توسط  ماهواره ها، بمب افکنهای دریایی  با رادار های کشف دوربرد، و بالگردهای گشت دریایی  برای شناسایی و در کنار ان موشک  های پی700 و پی500 در کنار خا 22 برای نابودی  هدف به کار می رفت . باید  اول هدف کشف و بعد ترتیب حمله داده میشد.پی 700 را می شد بدون اینکه در چنین شبکه ای به کار برد به تنهایی نیز شلیک  و به کاربرد.پی 700 دارای  برد 500 کیلومتر و یک کلاهک 750 کیلویی  برخوردار بود و دارای  سرعت 2.5 ماخ بود.

پی700 همچنان در خدمت نیروی دریایی است و بر روی شناورها و زیر دریایها نام برد همچنان در خدمت  است  اگرچه تا پایان دهه فعلی از خدمت خارج خواهد  شد.

پی 700
پی 700

پی800 اونیکس (نام ناتو اس اس ان 26 با نام صادراتی یاخونت)

موشک ضد کشتی  پی 800 با نام صادراتی یاخونت  در اواخر دهه 1980 توسعه یافت  ولی تا اوخر دهه 1990 وارد خدمت نشد. یاخونت که یکی از پیشرفته ترین موشک های  موجود است جهت جایگزینی موشک پی270 ماسکویتو(سانبرن) و پی700 توسعه یافت.موشکی مافوق صوت با برد 300 کیلومتر در نسخه صادراتی و 600 کیلومتر در نسخه در خدمت روسها که توان پرواز در ارتفاع ده متری سطح اب . سرعت عمل و ارتفاع بسیار پایین از یاخونت قاتلی واقعی ساخته است.طی یک همکاری بین روسیه و هند، هند نسخه  بومی با نام براهاموس  را توسعه داده است که قرار است یک نسخه تهاجم  زمینی  ان با برد بیشتر نیز در هند توسعه یابد.

موشک توان پرواز انتخابی را دارد . میتواند در ارتفاع بالا پرواز (ارتفاع 14000 متری) در مرحله اخر ارتفاع را کم کند و به هدف یورش ببرد (ارتفاع  ده متری) و یا به انتخاب کاربر تمام مسیر را در ارتفاع پایین طی کند که البته در این حالت برد موشک  از 300 کیلومتر به 120 کیلومتر کاهش می یابد . (تمامی موشک های  روسی از پی 270 به بعد اینچنین  بودند و حالت انتخابی دارند). موشک دارای  یک رادار ارایه  فازی غیر فعال  است که دارای  برد کشف 50 کیلومتری است.

در حال حاضر  پی800 تنها از شناورها شلیک میشود ولی نسخه هندی  در اینده از جنگنده های چون سوخوی 30  پرتاب خواهد شد.نسخه که با نام اونیکس شناخته می شد همکنون در ارتش روسیه در خدمت است،نسخه یاخونت  نسخه  صادراتی است که و اندونزی ان را خریداری کرده است . یک نسخه زمینی  پرتاب این موشک  با نام سامانه کا 300 پی باستیون وجود دارد که شامل  یک لانچر دو موشک  بر رو یک خودرو است . این سامانه شامل چهار پرتاب گر دو لول ، دو خودروی حمل رادار و ارتباطی ، چهار خوروی حمل موشک و بارگذار است.می توان از طریق شبکه کرد این پرتابگرها یک مرز ابی 600 کیلومتری را پوشش داد . این نمونه را سوریه خریداری کرده است.

برای خواندن مقاله ای کامل تر در مورد یاخونت اینجا را کلیک کنید

یاخونت
یاخونت

خا 31(نام ناتو ای اس 17 کیرپتون)

برای اشنایی با موشک خا 31 اینجا را کلیک کنید

خا 31
خا 31

3 ام 54 کلوب(نام ناتو اس اس ان 27 سیزیلر  )

برای اشنایی با موشک کلوب اینجا را کلیک کنید

خا 35(نام ناتو ای اس 20 کیاک)

برای اشنایی با موشک خا 35 اینجا را کلیک کنید

گرداوری:عبدالحمید تارخ

نام  بیشترین برد (کیلومتر) سرعت  کمترین ارتفاع پروازی (متر) سال خدمت وزن کلاهک موتور
ای اس 1 کومت 90 0.9 ماخ 600 1955-1961 600 کیلوگرم توربوجت
کی اس ار2 (ای اس 5) 200 1250(کیلومتر بر ساعت) 500 1958-1990 یک تن  و یا یک کلاهک اتمی 1 مگاتونی موتور راکتی سوخت مایع
کی اس ار 6(ای اس 6) 300 تا 700 3.5 ماخ 400 1963-1991 یک تن و یا یک کلاهک اتمی 350 کیلوتن تی ان تی موتور راکتی سوخت مایع
خا15(ای اس16) 300 5ماخ ؟ 1968-1991 150 کیلوگرم سوخت جامد
خا22 (ای اس 4) 600 2.5 ماخ 500 متر 1971-تاکنون یک تن ویا یک کلاهک اتمی 350 کیلوتنی سوخت  مایع
پی70 (اس اس ان 7) 65 1000 کیومتر بر ساعت 30 1968-1995 530 کیلوگرمی و یا یک کلاهک اتمی 200 کیلوتنی سوخت جامد
پی120 (اس اس ان 9) 110 1000 کیلومتر بر ساعت 30 1972- تاکنون 500 کیلوگرم و کلاهک اتمی توربوجت
پی500-پی1000 500-700 2.5 ماخ 20 1975-تاکنون یک تن و یا یک کلاهک اتمی 350 کیلوتنی سوخت جامد
پی700(اس اس ان 19) 500 2.5 ماخ 20 1979- تاکنون 750 کیلوگرمی و یا یک کلاهک اتمی 500 کیلوتنی رمجت
پی800 (یاخونت) 300 2.5 ماخ در نسخه صادراتی و 4.5 ماخ نسخه روسی 10 2002- تاکنون 250 کیلوگرم رمجت
خا 31 50 3.5 ماخ 15 1989-تاکنون 96 کیلوگرم سوخت جامد و رمجت
پی270 (خا41) 120 3 ماخ 20 1985-تاکنون) 320 کیلوگرم یا یک کلاهک اتمی 120 کیلوتنی سوخت جامد رمجت
3 ام 54 کلوب 300 کیلومتر نسخه صادراتی  و 600 کیلومتر نسخه روسی 2.9 ماخ 10 تا15 2005- تاکنون 200 کیلوگرم اوربوجت و در نسخه صادراتی توربوفن
خا 35 130 900 کیلومتر در ساعت 10 تا 15 2003-تاکنون 145 کیلوگرم توربوفن

نوشته های مشابه

همچنین ببینید

بستن
دکمه بازگشت به بالا
بستن
بستن