بالگرد بدون سرنشین MQ-8 فایر اسکات

بالگرد بدون سرنشین MQ-8 فایر اسکات

پهپاد های از دهه 1970 و حتی قبل از ان کم کم جای خود را در ارتشها باز کردند اگرچه فراگیر شدن پهپاد به دهه 1990 به بعد بر میگردد. اولین چیزی که از شنیدن پهپاد به ذهن انسان می رسد یک هواپیما است ولی واقعیت این است که ما بالگرد بدون سرنشین نیز در جهان داریم. البته هواپیما بدون سرنشین بخش عمده پهپاد ها را تشکیل میدهند زیرا انها میتوانند هر نقشی را بازی کنند و به صورت کلی پهپادها به عنوان وسیله شناسایی ساخته شدند که همواره نقش بوده که هواپیماهای سرنشین دار انجام میدادند تا بالگرد و حتی نسخه رزمی انها نیز به نوعی بخشی از وظیفه هواپیماهای سرنشین دار را انجام میدهند
ولی چرا نیاز به بالگرد بدون سرنشین است. دلیل ان کاملا مشخص است . پهپاد در نیروی های دریایی در نقش شناسایی چه شناسایی دریایی و چه ساحلی بسیار به کار می آید ولی شناورهای دریایی دارای فضای کافی برای بلند و فرود اوردن پهپاد را نداند. یکی از روش های معمول نیروی های دریایی شلیک پهپاد از روی سکو با کمک راکت کمکی و بازیابی ان با تور است یعنی پهپاد در پایان ماموریت به سرعت وارد یک تور در اسمان شده و متوقف و بازیابی می شود ولی نمی توان یک پهپاد بزرگ و حتی مسلح را با تور بازیابی کرد و این روش تنها برای پهپادهای کوچک موثر بود از این رو باید چاره دیگر اندیشیده میشد

در سالهای پس از سالهای 2000 نیروی دریایی امریکا در استانه خروج از خدمت پهپاد تک موتور پیستونی ار کی 2 بود. ار کیو 2 یک پهپاد کوچک که با کمک اسرائیل در دهه 1980 تکمیل شده بود و نیروی دریایی ان را از عرشه  ناو های جنگی خود شلیک میکرد و با تور بازیابی میکرد. نیروی دریایی در هنگام جایگزینی ان میخواست تا پهپاد جدید بتواند محموله شناسایی سنگین‌تری را حمل کند . بر اساس نیاز نیروی دریایی پهپاد جدید باید بتواند 90 کیلوگرم محموله را تا برد 200 کیلومتری حمل کند و از این رو به سرعت فهمید نمیتواند از یک هواپیما استفاده کند زیرا زیادی سنگین میشد و استفاده از تور غیر ممکن
از این رو نیروی دریایی خواهان یک هواگرد الگوی عمود پرواز شد و البته در مرحله اول به این مسئله اشاره نشده بود که منظور از عمود پروازی ایا طرحی مشابه یک بالگرد است ویا نه؟!سه شرکت در این مناقصه شرکت کردند. بوئینگ ، بل و نروث روپ گرومی و در نهایت نروث روپ پیروز شد . نروث روپ به نیروی دریایی یک بالگرد بدون سرنشین بر اساس بالگرد کوچک تجاری Schweizer 330 را پیشنهاد داد. این بالگرد یک بالگرد کوچک دو سرنشین با یک موتور توربوشفت 235 اسب بخاری بود . نسخه که گرومی پیشنهاد داده بود کمی کوچکتر و متفاوت بود و از یک موتور متفاوت  Rolls-Royce 250-C20 بهره می برد که سوخت جی پی 8 مصرف میکرد و ذخیره سازی ان درون ناو اسان تر بود
بر اساس پیشنهاد گرومی بالگرد بدون سرنشین دارای یک برجک اپتیک در زیر بدنه بود که دارای یک دوربین دید حرارتی، یک دوربین مدار بسته، یک مسافت یاب لیزری با توان نشان گذاری لیزری بود و دارای خط ارتباط داده برای هدایت ان از ناو اواکس ویا زیر دریای ویا هر منبع دیگر بود و حتی میتواند تصاویر خود را برای هر منبع نظامی ارسال کند و برد ان به 280 کیلومتر می رسید. از نظر نیروی دریایی و تفنگداران دریایی این بهترین گزینه بود. بالگرد جدید MQ-8A نامیده شد که تنها پیش نمونه ان تولید شد ولی نسخه تولید MQ-8B نامیده شد

اگرچه ازمایشات MQ-8A خوب پیش می رفت ولی نیروی دریایی خواهان این بود که ام کیو 8 به غیر از توان شناسایی توان اتش نیز برای پشتیبانی ویا نابودی اهدافی که توسط خود ام کیو8 شناسایی شده بود شد. از این رو نروث روپ بالگرد را کمی بزرگتر کرد و در حالی که نسخه اولیه دارای یک پروانه دو تیغه بود نسخه جدید مجهز به چهار تیغه شد و وزن ان به 1430 کیلوگرم در حالت سبک افزایش یافت و میتوانست 320 کیلوگرم محموله را حمل کند. بالگرد دارای دو بالچه در دو طرف شد تا بتوان یک محموله تسلیحاتی را با خود حمل کند
تسلیحات این مدل شامل تا دو موشک لیزری هلفایر می شد ولی از انجای که این تعداد کم بود نیروی دریایی روی این بالگرد بدون سرشنین نسخه هدایت لیزری راکت هایدرا را نصب کرد. این راکتها در یک غلاف چهار لول ( در مجموع دو غلاف با هشت راکت ) نصب می شدند و دارای برد 8 کیلومتر بود و با نشان گذاری لیزری دقت انها کمتر از دو متر بود. همچنین میتوانید به جای سلاح زیر هر بال یک محفظه بار با مجموع حمل 90 کیلوگرم بار برای حمل مهمات برای سربازان در میدان جنگ ویا هر تجهیزاتی که انها نیاز داشتند مورد استفاده قرار بگیرد
تجهیزات الکترونیک زیر دماغه ارتقا یافتند و شامل سامانه دید حرارتی با توان تعقیب خودکار هدف برای نشان گذار لیزری بود و سامانه دید حرارتی نیز به سامانه نسل سوم ارتقا یافت
این نسخه درسال 2006 میلادی تولید شد و در سال 2010 به مرحله اولیه عملیاتی رسید. طی یک سری تمرینات نشان داد همکاری بسیار خوبی میتواند با بالگرد های سرنشین داری چون سی هاوک نیروی دریایی و سوپر کبرا تفنگداران دریایی داشته باشد و در رشته‌ تمریناتی ام کیو8 هدف را پیدا میکرد و سوپر کبرا سر رسیده و انها را نابود میکردند. تصاویر این پهپاد توسط افسر اسلحه سوپر کبرا قابل دیدن بود انها هدف را مشخص میکرد و در صورت نیاز به ان حمله میکردند. در سال 2011 بر روی این پهپاد راکتهای هدایت لیزری نصب شد و در سال 2012 نیروی دریایی رادار باند ایکس روزنه ساختگی RDR-1700 را زیر بدنه این پهپاد نصب کرد که توان جستجوی 360 درجه را داشت و برد جستجوی ان به 80 کیلومتر می رسید . این رادار در حالت ابر ویا طوفان شن نیز میتوانست دست به نقشه برداری رادار از سطح زمین بزند و می تواند تا 20 هدف را تعقیب کند. نروث روپ طی قرار داد 33 میلیون دلاری در سال 2014 رادار AN / ZPY-4 (V) 1 را روی این پهپاد نصب کرد که توان تعقیب 200 هدف را داشت و برد جستجوی ان به 120 کیلومتر نیز می رسد . از این رو از این بالگرد برای جستجو و نجات در صورت نیاز، تصویر برداری رادار از مواضع دشمن نیز میتوان به خوبی استفاده کرد .
در سال 2017 برنامه  تجهیز ام کیو8 بی به سنسور تشخیص مین های دریایی برای کشف انها و خنثی سازی توسط بالگردهای مین روب  انجام شد . همکنون نیروی دریایی 30 فروند ام کیو 8 بی در خدمت دارد ولی برنامه نهایی خرید 160 فروند از این بالگرد است

MQ-8C Fire-X
نیروی دریایی از ام کیو 8 بی راضی بود ولی خواهان افزایش برد و قابلیت رزمی ان بود. از آنجایی که نیاز به بالگرد بزرگتر بود نورث روپ دست به یک ابتکار سریع و جالب زد. این ابتکار تبدیل بالگرد بل 407 به یک بدون سرنشین بدوت تغییر خاصی بود. بل 407 نسخه پیشرفته تر بالگرد مشهور و پر اوازه بل 206 جت رنجر است . بل 407 موتورهای قویتر دارد و همچنین دارای یک ملخ اصلی چهار تیغه است که پروازی آرامتری را فراهم میکند. در نسخه بدون سرنشین شیشه ها پوشانده شده  و یک سامانه هدایت از راه دور روی بالگرد نصب شده و در عقب بالگرد نیز تجهیزات کنترل قرار دارد
این نسخه دارای همان تجهیزات اپتیکی ام کیو 8 بی است ولی فاقد توان رزمی بوده ولی با با شعاع رزمی بیش از 1000 کیلومتر توانایی بیشتری دارد. این نمونه توان حمل تا 1300 کیلوگرم بار را در زیر بدنه به شکل اویخته دارد و از این رو میتوان بار بیشتر و  سنگیتری نسبت به 90 کیلو بار قابل حمل توسط ام کیو8 بی حمل کند و از این رو در مناطق جنگی میتواند دست به کمک رسانی نیز بزند

اولین پرواز این نمونه در 20 دسامبر سال 2012 انجام شد و گرومی یک قرار داد 262 میلیون دلاری برای توسعه 28 فروند ام کیو 8 سی بدست اورد . نیروی دریایی از عملکرد پرنده راضی بود ولی خواهان این شد که این پرنده بتواند سوخت بیشتر را حمل کند از این رو بخشی از فضای کابین سرنشین و بار به مخزن سوخت اضافی تبدیل شد تا بتوان تا 12 ساعت دست به پرواز بزند. در جولای سال 2013 تحویل این بالگرد به نیروی دریایی اغاز شد . در سال 2014 رادار روزنه ساختگی AN / ZPY-1 که روی ام کیو 8 بی نیز نصب شده بود روی این نسخه نیز  نصب شد. هر فروند از این بالگرد 18 میلیون دلار قیمت دارد و نیروی دریایی 96 فروند ان را تحویل گرفته است

مشخصات

ترجمه: عبدالحمید تارخ

منابع

http://www.northropgrumman.com/Capabilities/firescout

https://en.wikipedia.org/wiki/Northrop_Grumman_MQ-8C_Fire_Scout