تانک اریتی
در دهه 1970 ناتو رویکرد نظامی خود در نبرد زرهی را تغییر داد و تصمیم به نبرد زره با زره گرفت . غرب به سرعت تانک های وارد میدان کرد که یا با تانک های شوروی برابر بودند ویا در مواردی برتر هم بودند . تانک های چون چلنجر1، لئوپارد 2و ابرامز. ایتالیا کشوری که تا زمان جنگ دوم جهانی تانک تولید میکرد بعد از جنگ دست به وارد کردن تانک از امریکا و المان زد. در اواخر دهه 1980 ایتالیا به دنبال تانک جدید بود . این ارتش تعداد زیادی تانک لئوپارد 1 داشت که نیاز به جایگزینی داشتند . مدتی این کشور به دنبال لئوپارد 2رفت ولی در نهایت تصمیم به ساخت یک تانک بومی گرفته شد
ساخت پیش نمونه در سال 1991 اغاز شد و قرار بود در سال 1993 تحویل شود ولی تا سال 1995 دسته تولید نخست وارد خدمت نشد و در نهایت تا سال 2002 تمامی سفارشات تحویل شد. تانک جدید اریتی نام گرفت
اریتی دارای چهار خدمه است. رانند، فرمانده، توپچی و گلوله گذار.
راننده در جلوی تانک سمت راست قرار دارد و روی دریچه بالای سر خود دارای سه پیرسکوپ برای دید رو به بیرون است که پیرسکوپ مرکزی دارای سامانه دید منفعل حرارتی است
فرمانده و توپچی مانند تمامی تانک های غربی در سمت راست برجک قرار دارد. توپچی در جلوی برج و فرمانده در عقب. تانک دارای سامانه کنترل اتش ساخت شرکت گالیله است. این سامانه کنترل اتش از نوع OG14L3 TURMS شامل یک سایت اتش برای توپچی با یک دوربین دید حرارتی نسل دوم است که از یک مسافت یاب لیزری بهره می برد . این سایت توان اتش موثر در برد 2000 تا 2500 متر در روز و 1300 تا 1500 متر در شب را دارد.
همچنین فرمانده دارای یک سایت پانورماتیک در بالای سر برجک است که قابلیت دید 360 درجه ، 60 درجه به طرف بالا و 10 درجه به طرف پایین را دارد . سایت فرمانده نیز دارای سامانه دید حرارتی و مسافت یاب لیزری است و فرمانده میتواند کنترل توپ اصلی را از توپچی گرفته و اتش کند
تانک دارای یک موتور دیزل 12 سیلندر MTAC ساخت فیات ایتالیا است در عقب تانک است که 1247 اسب بخار قدرت فراهم میکند. با در نظر گرفتن وزن 54 تنی تانک ، اریتی دارای رانش به وزن 20 اسب بخار بر تن است که نسبت به دیگر تانک های غربی خیلی جنگی به دل نمی زند اگرچه کافی است . این تانک دارای یک گیربوس اتوماتیک المانی شش دنده است که چهار دنده رو به جلو و دو دنده رو به عقب است
تانک دارای هفت چرخ است و خورشیدی اصلی در در عقب قرار دارد و تانک میتواند با سرعت 65 کیلومتر بر ساعت در جاده دست یابد. تانک توان حرکت در شیب 60% را دارد و 550 کیلومتر برد دارد
اریتی دارای زره کامپوریت است که از مواد ترکیبی ساخته شده است جلوی برجک دارای شیب است ولی زره ان به مدرنی دیگر تانک های غربی نیست . برای نمونه زره ماژولار نیست و مقاومت زره چندان بالا نیست به گفته خود ایتالیای ها این تانک دارای میزان مقاومت 500 م م در برابر مهمات انرژی جنبشی از روبرو برجک است. در قیاس با ابرامز ام1 ای 1 این میزان 600 م م و در مدل های بعدی تا 800 م م افزایش یافته ویا لوپارد 2 ای 6 این میزان بی 800 تا 850 م م و برای تی 90 میزان 800 م م است. در واقع مقاومت زرهی اریتی مشابه تی 72 بی شوروی است از این رو اریتی در بین تانک های غربی کمترین میزان حفاظت را دارد. احتمالا تانک در برابر خروج گود(موشک های و راکتهای ضد تانک ) دارای میزان مقاومت 1100 م م است
تانک همچنین دارای یک هشدار دهنده لیزری و همچنین هشت نانجک انداز دودزا است که چهار عدد در هر سمت کنار برجک نصب شده است
توپ اصلی این تانک از نوع استاندارد 120 م م ناتو است .این توپ همان توپ ال 44 ساخت رای متال المان است که روی تانک ابرامز و لئوپارد نصب است ولی توسط خود Oto Melara در ایتالیا تولید می شود . این توپ تمامی مهمات های ناتو را شلیک میکند و توسط گلوله گذار دستی در سمت چپ برجک بارگذاری می شود.این توپ انواع مهمات های ضد زره انرژی جنبشی و خرج گود را اتش میکند و مهمات ضد تانک ساخت خود ایتالیا توان نفوذ در 600 تا 650 م م زره را در 2000 متر را دارد . توپ دارای سرعت اتش 10 تا 12 گلوله بر دقیقه است . تانک 42 گلوله حمل میکند که15 گلوله پشت برجک قرار دارد و مابقی در جلوی تانک کنار راننده قرار گرفته است
همچنین دو مسلسل توسط تانک حمل می شود که یکی هماهنگ با برجک اصلی و دیگر روی برجک که هر د.واز نوع ام جی 3 المانی با کالیبر 7.62 م م است . در مجموع 4000 گلوله برای این دو مسلسل حمل می شود
200 عراده اریتی تا سال 2002 تولید شد که همگی از نسخه سی 1 بودند. زمانی قرار بود 700 تانک ساخته شود ولی پایان جنگ سرد باعث تعویض برنامه شد . این تانک هرگز مشتری غیر خود ارتش ایتالیا پیدا نکرد. مشکلاتی از دید مقامات نظامی ایتالیا وجود داشت. قدرت موتور کم بود و به موتور فشار می امد و زمان بین خرابی ها کم بود. از طرفی تلاشی برای محدود کردن وزن به زیر 60 تن باعث کاهش زره شده بود اگرچه تلاش شد با افزایش شیب زیره بر اثر مهمات دشمن تاثیر بگذارند ولی همیشه در مورد اینکه این تانک در شرایط دشوار میدان نبرد بتواند دوام بیاورد مورد تردید بود .
از این رو ارتفائاتی رو نسخه تولیدی سی1 انجام شد. گشتاور موتور افزایش یافت و با ارتقا موتور رانش را به 1500 اسب بخار رساندند که رانش به وزن را از 20 اسب بخار بر تن به 26 اسب بخار بر تن رساند و همچنین مصرف سوخت کاهش یافت و تانک مجهز به زره واکنشی در مقابله با حملات راکتی و موشکی د ذ دو طرف بدنه و برجک شد که میزان مقاومت را افزایش داد. این نسخه با نام اریتی سی2 یا مارک2 شناخته می شود
همکنون ایتالیا به دنبال ساخت نسخه جدید این تانک است . این نسخه جدید در اینده عملیاتی خواهد شد دارای توپ بزرگتر ولی نامشخص با گلوله گذاری خودکار است و زره بیشتر از نوع کامپوزیت و ماژولار است. هنوز جزئیات از این نسخه فاش نشده است. ایتالیا در کنار 200 اریتی حدود 200 عراده تانک سبک چرخدار سنتارو با توپ 105 م م دارد و به تازگی 4 عراده نسخه مجهز به توپ 120 م م را سفارش داده است
مشخصات
طول:9.5 متر
وزن:60 تن در حالت کامل و 52 تن در حالت سبک
خدمه: 4 نفر
موتور: یک موتور دیزل 1270 اسب بخاره
رانش به وزن:21 اسب بخار بر تن در حالت سنگین
سلاح : یک توپ 120 م م با 42 گلوله و دو مسلسل 7.62 م م با 2000 گلوله
سرعت:65 کیلومتر بر ساعت در جاده
برد: 600 کیلومتر
ترجمه:عبدالحمید تارخ
منابع
http://www.tanks-encyclopedia.com/modern/Italy/Ariete-MBT.php
واقعا ایران اگر یه بودجه30میلیارددلاری درسال صرف ساختن زیرساخت های موردنیازمیکردمیتوانست الان به راحتی تانک تی14و
نفربرتی15وبومرنگ رو تولیدمیکردبه صورت 100%ایران حدودا به
خاطروسعت ودشمانش حدودا بین2500تا3000دستگاه تانکT14رو
درکنارهمین میزان نفربرتی15وبومرنگ رو تولیدمیکرد ولی افسوس
که حتی بودجه برای ارتقاه تی72هابه نسخه کرارهم بااماواگرمواجهه
هستش وگرنه میتوانستیم تعدادی تی72دست دوم ازروسهابخریم و
به ارتقاه کرار ارتقاهشون بدیم که باداشتن1500دستگاه کرارو1000تا
1500تی14قدرت زرهی کشورمون رو ارتقاه بدیم.
اریته خیلی بهتر از آرماتا محصوب میشود کشور ایتالیا مدفن ملیون ها جنگجویی گلادیاتور و سنچورین میباشد
پشم t14 هم نیست کمی مطالعه کافیه تا بدونی
خخخخ مگه میشه تی۱۴ تقریبا بی رقیبه این چیزی نیست در برابر توپ ۱۵۲ملیمتری تی ۱۴