ناو های هواپیما بر هند
ترجمه و گردآوری : الیاس امراء
هند سالهاست در تلاش برای ساخت یک ارتش قدرتمند است ، از جمله این تلاش ها ، ساخت ساز ها و خرید های بزرگی در نیروی دریایی هند است ، هند قصد دارد نیروی دریایی خود را به یک نیروی دریایی جهانی تبدیل کند و اکنون طبق برخی از برآورد ها در منابع مختلف نیروی دریایی هند در جایگاه 5 جهان قرار گرفته است
هند طی چند دهه گذشته علاقه ای زیادی به ناو های هواپیمابر نشان داده است که از اوج این علاقه میتوان به پروژه ناو هواپیمابر اتمی هند اشاره کرد و در این مقاله شما را با ناو های هواپیمابر تا کنون به خدمت این کشور در آمده اند و ناو هواپیمابر آینده آنها آشنا خواهیم کرد
ای ان اس ویکرانت (آر-11) اولین ناو هواپیمابر نیروی دریایی هند بود ، این ناو در واقع از کلاس ناوهای هواپیمابر متوسط مجستیک نیروی دریایی سلطنتی بریتانیا بود ،
ناو های هواپیمابر متوسط کلاس مجستیک
در سال 1941 و جنگ جهانی دوم بود که نیروی دریایی سلطنتی بریتانیا برای ترمیم آسیب های وارده ب نیروی دریایی خود همچنین افزایش توانایی های آن گام برمی دارد .
بریتانیا خود قبل از آغاز جنگ جهانی دوم از توسعه دهندگان ناو هواپیمابر بود و این ناو ها در طول جنگ میدرخشند و کارایی بالای خود را در میادین نبرد اثبات میکنند در این زمان بود که نیروی دریایی سلطنتی بریتانیا خواهان یک کلاس ناو هواپیمابر جدید بود ، با تصویب طرح تولید ناو هواپیمابر جدید. فرآیند طراحی ناو آغاز میشود و فرایند ساخت کلاس جدید در 1942 آغاز میشود این کلاس با نام کولوسوس شناخته میشود ، بریتانیا دستور ساخت 10 ناو هواپیمابر ار کلاس کولوسوس را صادر میکند در اواخر 1942 کلاس کولوسوس برای حمل جنگنده های سریع تر و سنگینتر مورد باز طراحی قرار میگیرد این کلاس اصلاح شده را کلاس مجستیک نامیدند ، نیروی دریایی دستور ساخت 6 ناو هواپیمابر از کلاس مجستیک را میدهد با این حال فقط سه ناو هواپیمابر کلاس کولوسوس در اواخر جنگ جهانی دوم وارد خدمت میشوند و الباقی بخاطر داشتن سرعت ساخت کمتر به جنگ جهانی دوم نرسیدند ، در پایان دو سازه ابتدایی ناو های هواپیمابر کلاس کولوسوس مورد باز طراحی قرار میگیرد و به دو ناو ناو پشتیبانی لجستیک تبدیل میشوند .
و ساخت ساز الباقی ناو های هواپیمابر لغو میشود ، یکی از آنها نیز از کلاس مجستیک که دارای یک سازه نسبی بود اوراق میشود .
در نهایت بریتانیا دست به فروش و اجاره ناو های هواپیمابر خود میزند که از این میان ، 15 ناو هواپیمابر 9 تا از آنها را یا میفروشت و یا اجاره میدهد ، از جمله خریداران و مستاجر ها میشه به کانادا ، فرانسه ، آرژانتین ، هلند ، استرالیا و هند اشاره کرد .
یکی از این ناو ها اچ ام اس هرکول بود ، که چهارمین ناو هواپیمابر از کلاس مجستیک بود ، ساخت این ناو در اکتبر 1943 آغاز میشود و در سپتامبر 1945 به آب انداخته میشود این ناو پس از آن پروژه تکمیلش لغو میشود و در نهایت در 1947 توسط هند خریداری میشود ناو تا 1961 تکمیل و تحویل نیروی دریایی هند میشود
این ناو پس از به خدمت گیری در هند به نام ای ان اس ویکرانت تغیر نام میدهد تا اولین ناو هواپیمابر هند باشد ، این ناو پس از به خدمت گیری در جنگ های هند-پاکستان حضور میابد و در جنگ 1971 در یک نقش حساس وظیفه محاصره دریایی پاکستان را انجام میدهد ، این ناو هواپیمابر در دهه هشتاد میلادی دوبار مورد باز سازی و ارتقا قرار میگیرد ، در بار اول مابین سال های 1979 تا 1981 مورد تعویض دیگ های بخار ، رادار و سیستم های ارتباطی قرار میگیرد و در 1987 تا 1989 عرشه پرواز و فرود این ناو مورد طراحی مجدد قرار گرفت تا با یک سکوی پرش یا رمپ در ابتدای خود از جنگنده های سئی هریر میزبانی کند ، این ناو در نهایت در 1997 از خدمت خارج میشود و مدتی به عنوان یک موزه شناور فعالیت میکند اما در نهایت در سال 2014 اوراق میشود.
به طور کلی ناو های هواپیمابر ویکرانت
210 متر طول
39 متر عرض
7.3 متر ارتفاع
و 19 هزار تن وزن داشت و چهار دیگ بخار به دو توربین بخار به دو شفت با حداکثر قدرت 40 هزار اسب بخار نیرو می گرفت
این ناو توانایی میزبانی از 21-23 هواگرد را داشت
دومین ناو هواپیمابر هند ای ان اس ویرات (آر-22) بود ،این ناو هواپیمابر در واقع اچ ام اس هرمس از کلاس سنتئور نیروی دریایی سلطنتی بریتانیا بود، هرمس چهارمین ناو هواپیمابر از کلاس خود بود و با دیگر ناو های کلاس خود متفاوت بود ،
ناو های هواپیمابر کلاس سنتئور
کلاس سنتئور نیز همانند کلاس مجستیک در زمان جنگ جهانی دوم برای نیروی دریایی سلطنتی بریتانیا طراحی شدند ، سنتئور یک ناو هواپیمابر سنگین بود و مکمل پروژه مجستیک با این حال این کلاس نیز همانند مجستیک به جنگ جهانی دوم نرسید و با پایان جنگ جهانی دوم پروژه آن تعلیق میشود .
بریتانیا دستور ساخت 8 ناو هواپیمابر از کلاس سنتئور را در نظر می گیرد و ساخت 4 فروند از آن را کلید میزند اما با پایان جنگ جهانی دوم ساخت 4 ناو را لغو و کار بروی ناو را تعلیق میکند و به مدت تغریبا یک دهه همان گونه رها میشود و در نهایت با افزایش تهدیدات مرحوم شوروی بریتانیا مجددا کار بروی این ناو ها را آغاز میکند .
بریتانیا هر چهار ناو را تا پایان دهه پنجاه میلادی عملیاتی میکند . دو ناو ها تا دهه هشتاد در خدمت نیروی باقی میمانند و دو تای دیگر در دهه هفتاد از خدمت خارج میشوند .
همچنین این کلاس ناو هواپیمابر برای اولین بار با اصلاح طراحی به یک رمپ پرواز مجهز میشوند ، روپ خود یک ایده بریتانیایی است ، رمپ ارزانتر و ساده تر از منجنیق است و بریتانیایی ها را راضی میکند ، رمپ پس از بریتانیا در کشور های فراوانی مورد استفاده قرار گرفت ، شیوه عملکرد رمپ این گونه است که مقداری از انرژی جنگنده را در زاویه درست بر بردار عمود وارد میکند و باعث پرواز جنگنده از فاصله کمتر میشود ، اما رمپ یک مشکلی دارد و آن تناسب وزنی به قدرت در هنگام برخواست است ، مثلا جنگنده سنگین سوخو-33 که جنگنده ناو نشین مرحوم شوروی/روسیه توانایی برخاستن با یک لود سنگین را با استفاده از رمپ را ندارد که بخاطر نسبت وزن زیاد در نیروی تولیدی توسط موتور هایش است .
ساخت چهارمین و آخرین ناو ساخته شده از این کلاس که هرکس نام داشت در 1944 آغاز میشود اما در 1945 متوقف میشود و مجددا فرایند ساخت ساز آن در 1952 آغاز میشود و در 1953 به آب انداخته شد و در 1959 به خدمت نیروی دریایی سلطنتی در میآید ، این ناو در در خدمت بریتانیا مورد باز طراحی کلی عرشه قرار میگیرد و به یک سکوی پرش یا رمپ به آن اضافه میشود همچنین جزیره ناو نیز کمی تغیر کرد برای استفاده از رادر های جدید .
این ناو تا 1984 در خدمت نیروی دریایی سلطنتی باقی می ماند ، پس از آن به حالت رزرو میرود
در نهایت در 1986 به هند فروخته میشود ، هند نیز پس از به خدمت گیری این ناو آنرا ارتقا میدهد به موشک های پدافند هوایی باراک و سامانه دفاع نزدیک ای کی-230 مجهز میکند ، این ناو تا 2013 گل سر سبد نیروی دریایی هند بود ، در سال 2015 نیروی دریایی هند اعلام میکند در سال 2016 ویرات را از خدمت خارج میکند اما با این حال این ناو در 6 مارس 2017 از خدمت خارج میشوند و فعلا سرنوشتی نا معلوم دارد .
اما خوب ویرات رکوردی را از خود به جا گذاشت و به خواب رفت ، این ناو 27 سال برای بریتانیا و 30 سال برای هند فعالیت میکند و با 57 سال خدمت طولانی ترین میزان خدمت یک ناو هواپیمابر و یک ناو جنگی را بر گردن دارد.
این ناو به طور کلی دارای
226 متر طول
48 متر عرض
8.8 متر ارتفاع
دارای 28 هزار تن وزن است و از چهار دیگ بخار به دو توربین بخار به دو شفت با حداکثر قدرت 76 هزار اسب بخار نیرو می گیرد و تا 26 هواگرد را میزبانی میکند و برای دفاع از خود به دو توپ 40 میلیمتری ، دو سامانه دفاع نزدیک ای کی-230 و 16 سیلوی عمودی شلیک موشک های پدافند هوایی کوتاه برد باراک مسلح است.
ای ان اس ویکرام آ دی تیا
سومین ناو هواپیمابر هند ، ای ان اس ویکرام آ دی تیا امروزه گل سر سبد نیروی دریایی هند و تنهآ ناو هواپیمابر عملیاتی این کشور است ، این ناو نیز در واقع یک ناو هواپیمابر خریداری شده است
این ناو سابقا آدمیرال گورشکف نام داشت و یک ناو هواپیمابر از کلاس کیف است.
کلاس کیف اولین کلاس ناو هواپیمابر مرحوم شوروی بود ، اگر چه کلاس ناو های کیف را به زحمت میتوان یک ناو هواپیمابر به حساب آورد اما جدا از مشکلات کوچک و بزرگ کلاس کیف باید این رو هم مد نظر گرفت که این اولین کلاس ناو هواپیمابر مرحوم شوروی بود و این کشور سابقا فاقد هرگونه تجربه در ساخت ناو هواپیمابر بود ،
این ناو در زمان مرحوم شوروی باکو نام داشت که پس از فروپاشی شوروی ناو به روسیه رسید و به آدمیرال گورشکف تغیر نام داد.
این ناو ارتقاع یافته نسبی کلاس کیف بود از رادار های آرایه فازی بهره می برد و از دیگر تغییرات این ناو با دیگران بیشتر شدن پرتاب گران موشک پی-۵۰۰ از ۴ پرتاب گر دوتایی تایید به شش پرتاب گر دوتایی (از ۸ موشک به ۱۲ موشک) و تعویض موشک های پدافند اوسا و اشتورم با موشک پدافند کوتاه برد کین ژال (۹کا۳۳۰ تور دریا پایه)
کین ژال نیز همانند اوسا علاوه بر دریا یک سامانه پدافند زمینی نیز بود و همچنان در چندین کشور فعال است.
همچنین موشک های ویچر با دو پرتاب گر راکت های ضد زیردریایی آر بی یو-۶۰۰۰ اسمرچ ۲ و دو توپ دوقلو ۷۶ میلیمتری با دو توپ ۱۰۰ میلی متری تعویض شدند.
.
این ناو در سال 1994 پس از یک انفجار در اتاق دیگه بخار یک سال به حوضچه تعمیر رفت ، اما ناو پس از تعمیر زیاد در خدمت نماند و در 1996 از خدمت خارج و به حالت رزرو رفت .
در سال 2004 نیروی دریایی هند آدمیرال گورشکف را میخرد و در کنار آن قرارداد یک ارتقا سنگین را نیز برای اصلاح عرشه آن با روسیه میبندد این ناو پس از ارتقا به هند تحویل میشود و این کشور آن را 2013 با نام ای ان اس ویکرام آ دی تیا وارد خدمت میکند ،
گورشکف یک رزمناو هواپیمابر بود و تبدیل کردن آن به یک ناو هواپیمابر نیازمند باز کردن کامل تسلیحات سیستم های راداری بود ، علاوه بر آن برای نصب رادار های جدید جزیره ناو باید کمی تغیر میکرد ، همچنین دماغه ناو اصلاح و یک رمپ به آن افزوده میشد ، همچنین عرشه پرواز باید مورد بازسازی کامل قرار می گرفت تا تحمل پرواز جنگنده های متوسط میگ-29 را داشته باشد ، همچنین یک سیستم فرود نوری و سه رشته کابل فرود نیز برای ناو نصب شد .
عرشه پذیرایی و آسانسور ناو نیز مورد طراحی مجدد قرار میگیرند تا پذیرای جنگنده میگ-29 شوند.
ویکرام آ دی تیا توانایی میزبانی از 30 الی 36 هواگرد را دارد که از این میان میتواند به هلیکوپتر های کاموف-31 و کاموف-27 و جنگنده مکویان میگ-29کا اشاره کرد.
ویکرام آ دی تیا دارای 283 متر طول ، 59 متر عرض ، 10 متر ارتفاع و دارای وزن 44الی45 هزار تن است و برای دفاع از خود به 6 سامانه دفاع نزدیک ای کی-630 و سیلو های عمودی موشک های پدافند هوایی باراک 1و9 مسلح است و. از 8 دیگ بخار به چهار توربین بخار به چهار شفت با حداکثر قدرت 180 هزار اسب بخار نیرو می گیرد.
ناو هواپیمابر کلاس ویکرانت
ویکرانت چهارمین ناو هواپیمابر تاریخ هند و آینده هند است ، این ناو هواپیمابر اولین ناو هواپیمابر بومی هند نیز هست.
اما خوب ادامه ماجرا ، در بالا شما رو به صورت خلاصه با سه ناو هواپیمابر اول هند آشنا کردیم تا به ویکرانت برسیم ، طراحی ویکرانت مستقیما از ویکرام آ دی تیا مشتق شده و در واقع آن را میتوان اصلاح طراحی اساسی ویکرام آ دی تیا دانست ، ویکرام آ دی تیا از آنجا که درواقع ارتقا سنگین بروی کیف است ، کلاس کیف هم درواقع یک رزمناو هواپیمابر بود و از این بعد این ناو دارای نقایصی اساسی در طراحی است که حتی با یک ارتقا سنگین همانند ویکرام نیز رفع نمیشود ، از جمله این مشکلات توانایی های عرشه پذیرایی است ، همچنین مهندسی صحیح زره هستند ، برای درک بهتر این مسئله شما رو به یو اس اس لکسینگتون نیروی دریایی ایالات متحده ارجا میدم ، این ناو هواپیمابر از کلاس اسکس ساخته شده درواقع برای جنگ جهانی دوم بود اما بعد جنگ مورد ارتقا قرار گرفت ، توجه کنید لکسینگتون از بتن یک ناو هواپیمابر کامل بود ، این ناو پس از ارتقا که با نام ارتقای اس سی بی-125 شناخته میشود با ابعادی شبیه به ای ان اس ویکرام آ دی تیا توانایی میزبانی از 50 الی 56 هواگرد همچون اف-14 ، اف-18 ، اف-4 ، آواکس ائی-2 ، جنگنده ضد زیردریایی اس-3 توانایی میزبانی و رزمی بیشتری نسبت به ویکرام داشت ، و لکسینگتون آخرین ناو کلاس اسکس بود که در 1991 از خدمت خارج میشود و امروزه یک موزه شناور است.
برای همین طراحی مجدد ویکرام آ دی تیا از صفر و ساخت آن در قالب یک کلاس جدید میتوان توان رزمی بیشتر داشته باشد ، هند در سال 2004 و با خرید گورشکف و عقد قرارداد ارتقا بر مبنای ارتقا دستور ساخت ناو هواپیمابر بومی را میدهد ، طراحی ناو جدید تا 2009 تکمیل میشود و فرایند ساخت ناو آغاز میشود ، این ناو هواپیمابر در اوت 2013 به آب انداخته میشود و ابتدا انتظار میرفت که در سال 2017 وارد خدمت شود اما نیروی دریایی هند اعلام کرد این ناو در 2018 عملیاتی خواهد شد و دلیل این کار انجام آزمایشات بیشتر قبل از به خدمت گیری عنوان کرد ، با این حال که سازه ناو هواپیمابر ویکرانت تغریبا تکمیل شده است اما همچنان گمانه زنی هایی درخصوص آن وجود دارد
مثلا هنوز به طور قطع اعلام نشده این ناو از چند هواگرد میزبانی میکند و همچنین هنوز از سیستم های راداری و پدافندی آن نیز اطلاعی نیست ، اما انتظار میرود در بحث هواگرد ها از میگ-29کا استفاده کند ، اما در بخش دیگر هند در حال توسعه نسخه ای از جنگنده بومی خود ، تجاس برای استفاده در ناو هواپیمابر زده است و احتمالا از ترکیبی از این دو جنگنده استفاده خواهد کرد ، خوبی حضور دو جنگنده همچون میگ-29کا در کنار تجاس در کاهش هزینه های عملیاتی ناو است.
همچنین در زمان خرید رافال فرانسوی توسط هند ، شایعاتی منی بر خرید احتمالی رافال-ام (نسخه ناو نشین) برای ویکرانت نیز شد و ابهامی پشت ابهامی دیگر.
در بحث سیستم های دفاعی احتمال استفاده از سیستم های مشابه ویکرام است با تفاوت استفاده از توپ های 76 میلیمتری ایتالیایی
در بحث راداری ، با نظر به جزیره ناو و شباهت سیستم های راداری به ناوشکن کلکته احتمال میرود از رادار ام اف-استار ساخت رژیم صهیونیستی در کنار رادار ران-40ال ایتالیایی استفاده کند .
همچنین در بحث پیشران ناو ، گفته شده ناو به چهار موتور توربین گازی به دو شفت ، این موتور ها درواقع ال ام-2500 ساخت جنرال الکتریک آمریکا است ، هند پیشتر از این موتور برای ناو های محافظ کلاس شوالیک استفاده کرده است ، هرکدام از این موتور ها ما بین 40500 تا 47000 اسب بخار نیرو تولید میکنند ، جالبه بدونین این همون موتور ناو هواپیمابر کاوور ایتالیا است.
به طور کلی ناو هواپیمابر ویکرانت دارای 262 متر طول ، 60 متر عرض و 8.4 متر ارتفاع است و بالای 44 هزارتن وزن خواهد داشت.
ای ان اس ویشال
ویشال دومین ناو هواپیمابر بومی هند خواهد بود و گفته شده از کلاس ویکرانت است ، اما تفاوت عمده دارد ، درواقع هند اعلام کرده ویشال از رآکتور های اتمی نیرو خواهد گرفت ، و این به معنی افزایش نا محدود برد رزمی ناو خواهد بود .
هند امروزه درحال طراحی این ناو و رآکتور آن است ، هند گفته ساخت ساز این ناو را مابین سال های 2018 تا 2019 آغاز خواهد کرد و آن را تا 2025 عملیاتی خواهد کرد ، اما نکته بعدی در خصوص این ناو اینست که هند آن را یک سوپر کریر نامیده ، اعلام شده این ناو تا 65 هزارتن وزن خواهد داشت اگر چه از آنجایی که علام شده ناو از کلاس ویکرانت خواهد بود پس آن احتمالا در ابعاد ویکرانت باید باشد و محاسبه آن به عنوان یک سوپر کریر دشوار است. اما این احتمال نیز هست که ویشال اصلا از کلاس ویکرانت نباشد و دارای یک طراحی مجزا باشد ، همچنین برای آن تا امروز طرح های زیادی معرفی شده و با قاطعیت نمیتوان گفت ویشال واقعا از کلاس ویکرانت خواهد بود یا ن
البته ابهام های زیادی همچنان وجود دارد ، منجمله جنگنده های این ناو .
با این حال ناو هواپیمابر ویشال از نظر وزنی اگر به 65 هزار تن برسد تازه به کلاس کوزنتسف مرحوم شوروی و تایپ001ای چین میرسد .
ابهام بعدی درخصوص این ناو در واقع خود پیشران آن است ، شاید تفکر شما این باشد که هند فاقد رآکتور هایی برای نیروی دریایی خود باشد اما ، هند سابقا اقدام به اجاره یک زیردریایی اتمی از کلاس آکولا از روسیه کرده و با رآکتور های دریایی آشنایی نسبی پیدا کرده ، این کشور حتی دست به ساخت یک رآکتور برای نیرویی دریایی خود نیز زده است و از آن برای زیردریایی اتمی بومی خود استفاده میکند ، این زیردریایی اتمی حامل موشک بالستیک از یک رآکتور اتمی به یک توربین بخار به یک شفت با حداکثر قدرت 111 هزار اسب بخار نیرو میگیرد
زیردریایی های کلاس آری هانت
آری هانت اولین زیردریایی اتمی بومی هند است ، این زیردریایی درواقع بر مبنای افزایش توان بازدارنگی اتمی هند طراحی شده است ، این زیردریایی از نوع حامل موشک های بالستیک اتمی است با این حال فاصله زیادی تا تبدیل شدن به یک زیردریایی حامل موشک بالستیک اتمی دارد ، ساخت این زیردریایی درواقع حاصل تجربه هندی ها از بخدمت گیری زیردریایی اتمی از کلاس آکولا است ، این زیردریایی درواقع توسط هند از روسیه اجاره شده است و بانام ای ان اس چاکرا خدمت میکند .
آکولا یک زیردریایی تهاجمی است و حامل موشک بالستیک اتمی نیست ، اما هندی ها هم سابقه بخدمت گیری یک زیردریایی اتمی ، ساخت مونتاژ زیردریایی ، هم تکنولوژی شلیک سرد از عمق آب ، ساخت رآکتور و ساخت موشک بالستیک را در کارنامه داشتند و با ترکیب این موارد با یک دیگر در آری هانت متولد میشود .
هند پروژه عظیم ساخت و طراحی زیردریایی اتمی خود را در سال 2008 آغاز میکند و در سال 2014 با به آب اندازی اولین زیردریایی خود با نام ای ان اس آری هانت به نتیجه مورد انتظار میرسد ، این زیردریایی سال گذشته (2016) پس از گذراندن دوره ای از تست ها به خدمت فعال نیروی دریایی هند در آماده است.
آری هانت در طراحی شباهت هایی به کلاس آکولا-1 روسی دارد و میتوان اینگونه استنباط کرد که هندی ها در طراحی آری هانت از کلاس آکولا تحت خدمت شان الهام گرفته اند ، در وجه مقابل خبرهای ضد نقضی هم از حضور طراحان روسی به عنوان مشاور در کنار سازندگان آری هانت بگوش میرسد اما نمیتوان آنها را تایید و یا رد کرد.
این زیردریایی ها ن برای مقابله با پاکستان بلکه برای مشکلات هند چین ساخته شده است
آری هانت دارای یک رآکتور آب تحت فشار به یک توربین به یک شفت با حداکثر قدرت 111 هزار اسب بخار نیرو می گیرد ، از ابعاد واقعی این زیردریایی نمیتوان مطمئن بود .
اما احتمالا مابین 6000 تن وزن دارد تا 112 متر طول و تا 11 متر عرض دارد.
در بعد تسلیحات و تجهیزات ، ای ان اس آری هانت دارای یک سونار بومی ساخت خود هند ، شش تیوپ لانچر اژدر 533 میلیمتری دارد ، ای ان اس آری هانت دارای 12 سیلو عمودی لانچر موشک بالستیک است ،
این موشک بالستیک کا-15 نام دارد و با شلیک سرد از زیردریایی شلیک میشود و از سوخت جامد و دو مرحله بهره میبرد ، اما این موشک در رنج موشک های کوتاه برد و تاکتیکی قرار دارد و بیشینه برد آن 750 کیلومتر است که برای یک موشک بالستیک اتمی برد کوتاهی محاسبه میشود ، اما این رو هم در نظر بگیریم این اولین تجربه هند است در نتیجه انتظاری فراتر از کا-15 هم زیاد خوب نیست .
هند همچنین یک موشک بالستیک میان برد با بیشینه برد 2200 کیلومتر نیز در دست توسعه دارد و احتمالا برای زیردریایی های بعدی از کلاس آری هانت به تعداد چهار تیر برای هر زیردریایی عملیاتی خواهد شد.
هند ساخت 2 مین زیردریایی از کلاس آری هانت را آغاز کرده است و آن را نیز به آب انداخته و انتظار میرود وارد خدمت عملیاتی کند.
دومین زیردریایی آری داهامن نام دارد ، این زیردریایی دارای تفاوت هایی یا آری هانت است ، ازجمله این تغییرات حمل دو برابری موشک های بالستیک نسبت به آری هانت است .
هند قصد ساخت دو زیردریایی دیگر از این کلاس را دارد.
کلاس آری هانت را میتوان یک جهش بزرگ برای نیروی دریایی هند بحساب آورد
ابهام اینجاست چه رآکتوری به چه تعداد در ویشال استفاده خواهد شد ، احتمالا میرود دو رآکتور از نوعی در زیردریایی های کلاس آری هانت مورد استفاده قرار گرفته شده در ویشال نیز به کار گرفته شود ، اگرچه احتمال ساخت و یا توسعه یک رآکتور دیگر نیز وجود دارد و باید نشست و دید که هند چگونه ویشال را عملیاتی خواهد کرد .
در بحث بعدی هند گفته احتمالا در ویشال از منجنیق نیز استفاده خواهد کرد
بحث ها و احتمال های دیگری نیز وجود دارد ، زمانی گفته شده هند به دنبال منجنیق های الکترومغناطیسی از ایالات متحده است ، و در بخش دیگر گفته شده روسیه ناو هواپیمابر پروژه 23000ائی را به هند پیشنهاد داده .
با این حال هزینه خرید یک ناو هواپیمابر اتمی از خارج برای هند چیزی نزدیک به 12 میلیارد دلار خرج خواهد خورد احتمال آن بسیار کم است ، با این حال باید نشست و دید که چه اتفاقی در آینده خواهد افتاد .
منابع
http://www.militaryfactory.com
http://www.globalsecurity.org