تانک های موجود در نیرو های مسلح جمهوری اسلامی ایران
تانک های موجود در نیرو های مسلح جمهوری اسلامی ایران
تانک های موجود در نیرو های مسلح جمهوری اسلامی ایران
بروزرسانی:اسفند 1399
در این مقاله به تانک های موجود در نیرو های مسلح جمهوری اسلامی ایران که همکنون در خدمت هستند می پردازیم . برای کوتاه شدن این مقاله به تانک های که در طول تاریخ ارتش نوین ایران وارد خدمت شده و همکنون در خدمت نیست اشاره نمی شود. همچنین نفربرها و تانک های سبک در مقاله ای دیگر بررسی میشود
تمامی تانک های که در این مقاله اورده شده اند در مقاله های اختصاصی سایت معرفی شده اند از این رو با کلیک کردن روی اسم انها به مقاله اصلی رجوع کنید
این تانک 60 ساله که همچنان در خدمت ارتش ایران است . این تانک در سال 1958 تا 1959 به شکل دست دوم وارد ایران شد. ایران 400 دستگاه از این تانک را دریافت کرد که همگی از نوع ام 47 نسخه تولید بود ولی در دهه 1970 اکثر انها پیش از انقلاب ارتقاء یافته و به مدل ام 47 ام ارتقاء یافتند . این ارتقاء شامل نصب موتور دیزل ام 60 ای و نصب سامانه اتش تانک ام 60 ای 1 بود و همچنین کمک راننده که کنار راننده قرار داشت حذف شد و به جای ان میزان بیشتری مهمات 90 م م قرار گرفت.این ارتقاء در ایران روی تانک های ام 47 ایرانی و ارتش پاکستان انجام شد. ام 47 با سن 60 سال بین سال های 1951 تا 1953 تولید شد یعنی زمان جنگ کره. این تانک بر اساس نیاز جنگ کره ساخته شد و عملا در اواخر همان دهه 1950 با تانک ام 48 جایگزین شد ولی امروزه ایران همچنان این تانک را در خدمت دارد و تنها کاربر نظامی ان است.این تانک در جنگ ایران و عراق حضور داشت ولی به دلیل زره کم و کارایی کم توپ 90 م م بیشتری برای پشتیبانی اتش و اتش غیر مستقیم مورد استفاده قرار رفت. ایران حدود 130 تا 160 عراده ام 47 دارد. دو پروژه سبلان و تیام روی این تانک اجرا شد که در هر دو مورد شامل نصب توپ 105 م م، تعویض برجک و استفاده از سامانه اتش کت 72 ( نسخه تولید داخل سامانه EFCS-3) ولی مشخص نیست ایا این ارتقا روی چه میزان از این ناوگان انجام شده است. در نهایت همچنان تعداد زیادی ام 47 در ایران در خدمت هستند که مجهز به توپ 90 م م هستند که عملا تنها برای پشتیبانی نیروی پیاده انهم با سامانه اتش قدیم موثر هستند
اما ماجرای تانک های M48A5 باید به اوایل دهه 50 برگشت .هنگامی که کارخانه جات زرهی مسجد سلیما با موفقیت و با تکیه بر دانش و پرسنل داخلی تانک M47 را ارتقا داد و به سطح M رساند مورد توجه اکثر کشورها قرار گرفت برای مثال اسپانیا نیز بر اساس ارتقا ایران دو نوع ارتقا به نام های E1 E2 بر روی تانک های M47 خود انجام داد یا ارتش پاکستان تانک های M47 خود را به ایران فرستاد تا ایران ان تانک ها را به سطح M برساند. در همین راستا با رضایت پاکستانی ها از ارتقا ایرانی که بر روی تانک های خود اشتند دیگر تانک خود یعنی تانک M48A3 های خود را به ایران فرستادن تا انها رانیز به سطح A5 برساند . سطح A5 یک ارتقای بود که توسط خود امریکایی ها انجام شد و بسیار موفقیت امیز بود.ارتقای سطح A5 شامل تجهیز برجک با سیستم ارتباط رادیوی بهتر تعویض توپ 90 م م با توپ 105 م م و ارتقای سیستم سوخت رسانی بسته قدرت تانک .البته به سفارش پاکستان که می خواست از این تانک ها در مرزها خود با هند استفاده کند نیاز به شنی بهتر از شنی های پلاستیکی معمول بود( به دلیل کوهستانی بودن و لغزنده بودن منطقه) که ایران نیز خورشیدی تانک را به صورتی تراشید که بتوان از انواع شنی مختلف بر روی ان سوار شود.هنگامی که در تابستان 57 اخرین سری از تانک های M48 پاکستانی وارد مسجد سلیمان شد برای ارتقا به حوادث انقلاب منتهی و طول کشید و برای مدت ها نیز کارخانه جات به حالت تعطیل کامل بود تا تابستان 59 البته قبل از زمستان 57 و حوادث انقلاب تعداد 12 عدد از تانک ها ارتقای ان ها کامل انجام شده بود و اماده بارگیری بود و تعدادی نیز در مرحله های پایانی ارتقا بودن .اوایل تابستان 59 با قطعی شدن حمله ارتش عراق برای نیروی زمینی ارتش ستاد این نیروی در دو دستور مجزا اول تیپ اموزشی مرکز اموزش زرهی شیراز را که شامل 2 گردان رزمی و 1 گردان اموزشی بود به منطقه غرب کرخه تا مرز گسترش داد که این یگان های به گروه رزمی 37 مشهور شد و دستور دیگر بازگشت پرسنل کارخانجات مسجد سلیمان به و امادگی ان مرکز برای پشتیبانی فنی از یگان های نیروی زمینی در منطقه و خود شخص تیمسار فلاحی نیز بازدیدی داشت از این کارخانه جات و دستور اعزام تانک های پاکستانی به ستاد لشکر 92 و ارتقای باقیمانده تانک ها و اماده کردن ان ها برای جایگزینی با تانک های که در جنگ با عراق اسیب دیده اند.باشروع رسمی جنگ و امادن یگان های نیروی زمینی ارتش به منطقه اولین یگانی که این تانک های M48A5 را در اختیار گرفت گردان 144 پیاده از لشکر21 پیاده بود اولین ماموریت این گردن هجوم و به دشمن و انجام عملیات تاخیری یگان های عراقی مستقر بر جاده ماهشهر –ابادان برای جلوگیری از نفوذ به تمام جاده و محاصره کامل ابادان. این گردان 6 تانک M48A5 در اختیار گرفت و خدمه ان ها نیز از بین خدمه تانک M47M لشکر 77 خراسان انتخاب شده که زود تر از تجهیزات خود را به منطقه رسانده بودن متاسفانه تانک های مذکور در خیز اول هنگامی برای پشتیبانی گردان 144 پیاده امده بودن مورد هدف موشک های مایوتکای عراقی قرار گرفتند و 6 تانک از بین رفتند . بعدها البته بعد از شکست محاصره ابادان 4 تانک از این 6 تانک تعمیر و به خدمت بازگشت.بقیه تانک های که در کارخانه جات بود و 6 عراده دیگر که در لشکر92 بود در عملیات ثامن الائمه در اختیار گردان 246 تانک لشکر 77 پیاده قرار گرفت و تا پایان جنگ نیز در این گردان بود و حتی تا چند سال گذشته نیز دراین گردان حضور داشت(بخش مربوط به تانک ام48 نوشته اقا وریا حیدری)
ایران در سال 1969 دست به دریافت 460 عراده M-60A1 زد. این تانک در زمان خوب بهترین تانک امریکا بود و البته تانک بسیار قابلی بود. سامانه اتش مناسبی داشت و توپ 105 م م نیز که یکی از برترین توپ های نصب شده در تاریخ روی یک تانک بود. زره مناسبی داشت و دست کم برای مقابله با تانک های تی 55 و تی 62 عراق کافی بود(دست کم توپ 105 م م از پس انها بر می امد ). ایران از این تانک در جنگ با عراق استفاده کرد. تعداد زیادی از انها در جریان عملیات نصر به دست عراق افتاد(در کل حدود 200 تا 250 عراده تانک طی عملیات نصر یا از دست رفت ویا به دست عراق افتاد . این عملیات بزرگترین عملیات زرهی جنگ ایران و عراق بود که با شکست فاجعه باری تمام شد و کمر یگان زرهی ارتش شکست و دیگر ایران هیچ عملیات زرهی بزرگی نتوانست انجام دهد.در این عملیات حدود 250 تانک ایرانی در اعضاء 50 تانک عراق عمدتا تی 62 از بین رفت.(برای اگاهی بیشتر اینجا را کیک کنید ). بعد از جنگ 150 تا 180 تانک ام 60 باقی ماند . ایران یک پروژه با نام صمصام اجرا کرد که شامل ارتقاء سامانه اتش و نصب سامانه اتش کت 72 شد که دارای مسافت یاب لیزری، دید حرارتی نسل دوم، رایانه اتش بالستیک دیجیتال ، هشدار دهنده لیزری، دو جمر فروسرخ و نصب زره واکنشی در دو طرف برجک و نارنجک انداز دود زا است. مشخص نیست ایا این ارتقاء فراگیر بوده ویا نه ولی هنوز هم ام ۶۰ ارتقاء نیافته در کشور دیده می شود
خرید چیفتن به میانه سال های دهه 1340 شمسی بر میگردد زمانی که شاه از قدرت زرهی رو به روشد عراق نگران بود. عراق دست به خرید صدها عراده تی 62 زده بود که با توپ 115 م م خود به نظر می امد برتر از ام 60 با توپ 105 م م باشد(جالب اینکه تاریخ نشان داد توپ 105 م م از نظر قدرت نفوذ از 115 م م روسها برتر بود زیرا مهمات های بهتری حمل میکرد و خان دار بودنش باعث افزایش دقتش شده بود به شکلی که در بسیاری از کشورهای تی 62 ارتقایء یافته و توپ105 م م جای توپ115 م م را گرفت)
از این رو شاه به دنبال یک تانک جدید میگشت. در همان زمان پاکستان که متحد ایران نیز بود به دنبال تانک جدید میگشت و حتی طرف پاکستانی پیشنهاداتی برای تولید یک نوع تانک در داخل ایران و پاکستان به شکل مشترک پیشنهاد داد ولی از آنجایی که هر دو کشور زیر ساخت لازم را نداشتند شاه پیشنهاد می دهد که اول یک تانک به دلیل نیاز فوری وارد این دو کشور شود و بعد طی مدتی زیر ساخت اولید امده شود. راه ایران و پاکستان جدا شده و پاکستان به دنبال تایپ 59 و ایران به سراغ یک گزینه غربی رفت. شاه چندین تانک را بررسی کرد و در نهایت دست به سفارش چیفتن زد. در ان زمان اسرائیل نیز به دنبال چیفتن بود و دست به بررسی دو عراده از این تانک زد ولی جنگ سال 1967 بین اعراب اسرائیل و تحریم های فرانسه و انگلستان بر علیه اسرائیل مانع دست یابی اسرائیل به چیفتن شد و اسرائیل به دنبال تعداد بیشتری ام 60 رفت و در نهایت دست به توسعه مرکاوا زد.در ان زمان اسرائیل گزارشی از عملکرد و ازمایشات چیفتن به ایران داد و اعلام کرد چیفتن مشکلاتی دارد که باید رفع شود. شاه علیرقم اینکه تنها جنبه برتری چیفتن توپ 120 م م ال11 ان بود و زره کمی داشت دست به سفارش این تانک زد. شاه در خاطرات خود یکی از دلایل سفارش چیفتن را افزایش تراز تجاری میان ایران انگلستان نیز اعلام شد. شاه به دلیل روابط خوب با شرکت لیولند و اصلاح تراز تجاری خود با انگلستان این تانک را سفارش داد و اگرچه موارد بسیار بهتری چون ام ۶۰ ای ۳ را میتوانست انتخاب کند. شاه برنامه خرید تانک چیفتن را داشت و قرار بود در اواخر دهه ۱۹۷۰ دست به ارتقا چیفتن ها تحت برنامه شیر ۱ بزند و در نهایت دست به دریافت شیر ۲ در دهه ۱۹۸۰ بزند(تانکی که بعدها تبدیل به چلنجر ۱ شد) ولی شاه سرنگون شد و برنامه شیر ۱ و ۲ دست کم برای ایران به جای نرسید.
ایران بین سالی های 1971 تا 1975 در مجموع 751 عراده چیفتن شامل 707 عراد نسخه مارک3 و مارک5 دریافت کرد. چیفتن تانک پر حاشیه ای حتی برای خود انگلیسی ها .تانکی بود با موتور چند سوخته بسیار مستعد گرم کردن و گیر کردن که حتی گهگاه نیم ساعت نیز نمی توانست تانک را به پیش ببرد و بزرگترین مشکل این تانک بود حتی خود انگلیسها نیز باید با کاهش قدرت موتور و استفاده از قدرت کمتر طی مانورها با این تانک پیش می رفتند . زره ان از جمله در دو طرف کم بود و تنها نقطه مثبت ان توپ خان دار 120 م م ان بود که واقعا عالی بود و حتی در چلنجر1 نیز به کار رفت. البته بر اساس برنامه قرار بود این تانها به شیر 1 ارتقا یابند که شامل تعویض موتور و ارتقاء زره و سامانه اتش می شد ولی انقلاب مانع این برنامه شد و حتی یک سفارش بیش از صد عراده ای ایران نیز در نهایت لغو شد. چیفتن در جنگ کارایی بسیار بدی داشت . تعداد زیادی تنها طی عملیات نصر دست دشمن افتاد در حالی که موتور ها گیر کرده بود وتوان حرکت نداشتند .گفته شده در مجموع طی جنگ حدود 300 عراده چیفتن به دست عراق افتاد که اکثرا سالم بودند. بعد از جنگ ایران همچنان کمتر از 250 تا 300 عراده را در اختیار داشت. برنامه ای با نام مبارز اجرا شد که شامل تعویض موتور با موتور 1000 اسب بخاری و نصب مسافت یاب لیزری و سایت اتش بهبود یافته بود. این تانک که در حقیقت به روزرسانی بر روی تانک های چیفتن توسط جهاد خودکفایی نیروی زمینی ارتش جمهوری اسلامی ایران بود مواردی همچون ارتقای پیشرانه (به نمونه ای با توان بیش از 1000 اسب بخار) و نصب واحد قدرت کمکی ، افزودن لایه های زره اضافی به صفحات جانبی و پوشش دهنده کناره های شاسی ، تغییر در مخازن سوخت تانک و در نهایت نصب مسافت یاب لیزری و نمایشگر برای هدفگیری و نمایش مسافت تا هدف بود. این تانک هر چند یک ارتقای ناقص محسوب میشود و میتوانست موارد مهمی همچون زره افزودنی به جلو و کناره های برجک و جلوی شاسی ، جعبه دنده سیاره ای با سیستم معکوس کننده (جهت حرکت شنی ها در خلاف جهت هم در زمان گردش تانک و تسهیل عمل گردش) و ارتقای کلی سیستم کنترل آتش را نیز در بر داشته باشد با این حال از جهاتی همچون بهبود پیشرانه (و خصوصا رهایی از شر پیشرانه مشکل ساز چیفتن) یک ارتقای هر چند حداقلی اما قابل قبول در زمان خود بود که در نهایت از مرحله نمونه سازی فراتر نرفت و به فراموشی سپرده شد. یکی از به روزرسانی های نمایشی و غیر عملیاتی
ایران همچنان بر اساس منابع مختلف 100عراده از این تانک را در خدمت دارد که در لشکر زرهی قزوین تنها در خدمت هستند. خرید چیفتن همیشه یکی از بزرگترین انتقادات به شاه ایران بوده که همیشه در خرید سلاح انتخاب خوبی داشت ولی به نظر می رسد تنها راه شاه نیز بوده زیرا ایران مدتی دنبال لئوپارد1 المانی بود ولی با فروش ان مخالفت کرد. شاید بهتر بود تعداد بیشتری ام60 خریداری می کرد و بعد منتظر ابرامز می ماند ولی به هر حال در چنین حالتی نیز شاه به ابرامز و لئوپارد2 نمی رسید زیرا انقلاب شکل گرفت(ایران هرگز لئوپارد2 ویا ابرامز را سفارش نداد و این دو تانک به شکل گسترده بعد از انقلاب وارد خدمت شدند)
تانک تی 55 اولین تانک شرقی ایرانی و اولین تانکی بود که بعد از انقلاب وارد شد. در حالی که در مراحل نخست جنگ ایران به این دید به تانک نگاه کرد که هزینه زیادی دارد و در صورت نابودی جایگزینی ان سخت است از این رو تکیه خود را بر نیروی پیاده گذاشت ولی جنگ به سرعت ثابت کرد که هر جا عراق با نیروی زرهی خود تک میکند پیروزی است و تک های نیروی های پیاده ایرانی هم اگر با پیروزی باشد با تلفات بسیار همراه است زیرا تانک یک سلاح تهاجمی است از این رو سپاه پاسداران از سال سوم جنگ به سرعت به دنبال خرید تانک برای تشکیل یگان زرهی رفت تا بتواند در حملات از انها به عنوان نیروی خط شکن استفاده کند که واقعا هم ممکن نشد زیرا سپاه نه فرمانده زرهی داشت و نه زیر ساخت ان ، این سازمان تنها چند سال بود تشکیل شده بود . از انجای که تنها خرید تانک های شرقی ممکن بود این نیرو دست به خرید تانک تی55 و نسخه های چین ان زد.
نسخه اصلی تی 55 روسی از دو کشور به ایران رسید در یک برهه زمانی 65 عراده در سال 1362 از لیبی و در همان سال 120 عراده از سوریه تحویل شد. این تانک ها به شکل دست دوم تحویل ایران شد.ایران در ادامه به سراغ چین رفت که به هر دو طرف سلاح می فروخت و دست به سفارش 300 عراده تایپ 59 نسخه چینی تی 55 زد که در تا سال 1365 همه انها تحویل ایران شد. همچنین ایران طی سه سال اخر جنگ بین 300 تا 500 (در اکثر منابع 500 امده) تایپ 69 نسخه پیشرفته تر تایپ 59 مجهز به مسافت یاب لیزری از چین و یک یا دو منبع دیگر تحویل ایران شد. این تانک ها در ارتش و سپاه به خدمت گرفته شد و هسته یگان زرهی فعلی سپاه را تشکیل دادند
این تانک بعد از جنگ به تعداد زیاد از انواع روسی و چینی در ایران باقی ماند که در دهه 1370 شمسی ایران دست به ارتقا انها با نام سفیر 74 یا تی72 Z زد. این ارتقاء فراگیر ترین ارتقا انجام شده روی یک تانک ایرانی است زیرا به تعداد زیادی در پادگان و شهرهای مختلف دیده شده است. این ارتقاء شامل نصب توپ 105 م م به جای توپ 100 که توان شلیک مهمات های با توان نفوذ بین 450 تا 500 م م زره را دارد ، نصب سامانه اتش کت 72 مجهز به نشان گذار لیزری، رایانه اتش بالستیک دیجیتال ،سامانه دید حرارتی نسل دوم است که توان اتش موثر در روز تا برد 2000 متری را به تانک میدهد(در نسخه قبلی 800 تا 1000 متر بود) و نیاز به نورافکن فروسرخ را به دلیل داشتن سامانه حرارتی نسل دوم از بین می برد. همچنین این نسخه دارای زره واکنشی کنتاکت1 ، موتور جدید 780 اسب بخاری مشابه تی 72 ام۱ میباشد که رانش به وزن را افزایش داده است بر اساس منابع بین 200 تا 250 عراده تانک ارتقا یافتند زیرا ایران 200 موتور برای ارتقا این تانک ها از روسیه در سال 1993 خریداری کرد است . این تانک برای نبرد زرهی با تانک های مدرن کارایی ندارد ولی برای پشتیباتی اتش ویا درگیری با یگان های زرهی سبک همچنان موثر است و دست کم بهتر از نگهداری تی 55 به شکل قدیم است. البته هنوز در ایران تعدادی تی 55 نسخه های چینی ان به شکل قدیمی در خدمت است
برای اشنایی با تانک سفیر 74 اینجا را کلیک کنید
تی 62 نیز از جمله تانک های بود که ایران در زمان جنگ وارد کرد. ایران از سه کشور تی 62 وارد کرد اولین بار دست به وارد کردن 65 عراده تی 62 از لیبی در سال 1362 زد و یک سال بعد نیز 100 عراده از سوریه دریافت کرد که هر دو سری دست دوم بود و در قدم بعدی طی دو سال بعد ان دست به خرید 150 عراده تی 62 ساخت کره شمالی با نام چیونیما هنو زد. این تانک در جنگ استفاده شد ولی هرگز مورد توجه ایران قرار نگرفت زیرا چونیما هو کره که کیفیت بسیار بدی داشت و نسخه های روسی نیز بسیار پر هزینه تر بودند. کلا تی 62 هرگز تانک محبوبی در جهان نبود زیرا از نظر کارایی تفاوت چندانی با تی 55 نداشت از جمله اینکه در دهه 1970 مهمات های جدید توپ100 م م توان نفوذی برابر با مهمات های توپ115 م م داشتند و از طرفی تی 62 دو برابر قیمت داشت برای همین ایران رفته رفته این تانک را به شکل ذخیره در اورد و امروزه نیز ذخیره هستند و نه عملیاتی
ایران اولین بار در جنگ ایران و عراق با این تانک اشنا شدند. این تانک با توپ 125 م م و زره مناسب از همه تانک های جنگ برتر بود ..ار پی جی 7 به ان از روبرو اثری نداشت و در درگیری زرهی با نیروهای ما نیز دست برتر را داشت . البته به نظر می رسد تنها جنگی که در ان درخشید همان جنگ ایران و عراق بود زیرا در جنگ سال 1982 در لبنان (تی 72 اورال سوری) کارایی بدی در برابر مرکاوا مارک1 داشتند و در برابر ابرامز نیز در جنگ اول خلیج فارس با یک شکست بزرگ با از دست رفتن 300 تا 500 تی 72 طی سه رو درگیری در اعضای کمتر از هشت ابرامز شکست سنگینی خوردند. البته تی 72 یک نسل از مرکاوا مارک1 و ابرامز عقب بود. برای نمونه سامانه اتش ان دارای رایانه انلوگ بود ولی هر دو تانک دیگر دیجیتال برای همین برد اتش موثر تی 72 عراقی(و حتی خود روسی) در بهترین حالت 1300 متر بود ولی برای مرکاوا و ابرامز 2000 تا 2500 متر از طرفی سامانه دید شبانه تی 72 نسل اول منفعل بود(همه نسخه های این تانک) ولی و تانک دیگر نسل دوم حرارتی که برد درگیر انها 1500 تا 2000 متر بود ولی برای تی 72 عدد 800 متر. حالا بماند که ابرامز دارای مهمات اورانیومی بود که زره تی 72 توان مقابله با ان را نداشت
به هر حال تی 72 در اواخر دهه 1980 زمانی که ایران به دنبال نو سازی ناوگان زرهیش بود پر تعداد ترین تانک شوروی بود اگرچه اخرین ان نبود و تی 80 بهترین انها بود. ایران تصمیم به خرید تی 72 گرفت حالا یا تحت تاثیر کارایی ان در جنگ بود ویا اینکه از موتور توربین گازی پیچیده پر هزینه تی 80 ترسید دست به سفارش 1000 عراده از این تانک زد که قرار بود در ایران به شکل کیت تولید شود.104 عراده مستقیم تحویل شد و 318 کیت نیز در ایران تولید شد ولی به دلیل فشار امریکا بر روسیه برنامه لغو شد و کمتر از نیمی از سفارشات تحویل شد. ایران همچنین 104 عراده تی 72 ام 1و 37 عراده دیگر در سال 2002 از بلاروس از همین مدل را دریافت کرد. تی 72 تحویلی از روسیه ایرانی از نسخه S هستند که نسخه صادراتی تی 72 بی پیشرفته ترین نسخه تولید و در واقعه اخرین نسخه تولید این تانک است و نسخه تحویلی از لهستان و بلاروس نسخه ام1 نسخه صادراتی تی 72 ای است که عراق هم از ان استفاده میکرد و از نسخه اس ضعیفتر هستند و فاقد زره واکنشی .
تی 72 اس ایرانی مجهز به موتور 840 اسب بخاره و 155 قطعه زره واکنشی کنتاکت 1 است. این نسخه دارای مقاومت 540 م م در برابر انرژی جنبشی و 950 م م در برابر سلاح های خرج گود است. این تانک توان شلیک مهمات های با توان نفوذ در 450 تا 500 م م زره از نوع انرژی جنبشی و شلیک موشک لوله پرتاب ضد تانک ای تی 10 که در ایران با نام تندر مدتی تولید شد را دارد. این موشک لوله پرتاب در حال حاظر بهترین سلاح ضد تانک شلیک از تانک های ایرانی است که دارای سامانه هدایت لیزری و توان نفوذ در 850 م م زره است ولی باز برای نفوذ در تانک های چون ابرامز ویا لئوپارد 2 و یا مرکاوا کم است
ایران تی 72 های خود را ارتقاء داد برخی از نسخه های دست دوم خریداری شده از لهستان و بلاروس به سایت اتش کت72 شدند. همچنین ایران برخی از تی 72 خود را به زره توری ضد راکت تجهیز کرد که با نام تانک رخش شناخته می شود(فقط با اضافه کردن یک زره توری نام تانک عوض شد). همچنین ایران در اواخر دهه 1370 با بهبود رابطه خود با اکرایین پروژه ای با نام خرمشهر را رقم زد که شامل تعویض موتور و همچنین نصب برجک تانک تی 80 یو دی (نسخه تولید در اکراین) روی تی 72 بود که حفاظت زرهی ان افزایش یافته بود و سامانه اتش نیز ارتقا پیدا کرده بود. تنها چند عراده ارتقا یافت و برنامه تحت فشار خارجی بر اکراین لغو شد
ایران روی کاغذ باید حدود 600 عراده تی 72 کم بیش داشته باشد با وجود همه ضعف هایش این تانک ولی همکنون پرتعدادترین و پیشرفته ترین تانک ایرانیها به شکل عملیاتی است
برنامه ذولفقار1 بر میگردد به اوائل دهه 1370 شمسی و تلاش ایران برای ساخت یک تانک بومی . این برنامه با ترکیبی هر چیزی که در دسترس بود ایجاد شد . شاسی ام 48، توپ 2ای 46 تانک تی 72، موتور 780 اسب بخاری تی 72 ام1 که از روسیه خریداری شد و سامانه اتش ایافسیاس-۳ ساخت اسلوانی که در ایران با نام کت 72 تولید شد. تانک دارای برجکی است که در ایران طراحی شده و دارای سه خدمه است که گلوله گذار نیز مانند تانک های روسی خودکار است. این تانک دارای زره کامپوزیت و یا به گفته برخی منابه فولادی بود ولی هر چه بود فاقد زره واکنشی بود ولی از نظر سامانه اتش از تی 72 اس ایرانی برتری زیاد داشت . این که چه تعداد از این تانک ساخته شده مشخص نیست. ایران 104 موتور خرید ولی مشخصا این تانک هرگز به شکل فراگیر تولید نشد زیرا هرگز در یگان های زرهی ایرانی به شکل گسترده استفاده نشد و تنها در رژه نیروی های مسلح دیده می شود و به بجز برخی عکسها از ازمایشات ان در دهه 1370 و برخی نمایشگاه ها تصویر زیادی از ان نیست. برنامه این تانک با ساخت بین5 تا 10 عراده رها شد.
ایران در ادامه برنامه ای با نام ذولفقار2 را توسعه داد که از یک پیش نمونه فراتر نرفت و شبیه چیفتن بود ولی اقدام جدی بعدی ذولفقار3 بود. این تانک با یک موتور 1000 اسب بخاری تجهیز شده و شاسی نیز تغییر کرده و دارای هشت چرخ جاده است. شکل کلی بدنه و برجک شباهت بسیار به ابرامز دارد ولی دارای همان سامانه اتش کت 72 و توپ125 م م تی 72 است . میزان زره این نسخه مشخص نیست ولی مشخصا زره واکنشی ندارد ولی ممکن است روی ان قابل نصب باشد همچنین دارای هشدار دهنده لیزری و یک سیستم دید پانورماتیک با قابلیت 360 درجه است. البته مشکل اساسی ذولفقار مانند تمامی تانک های شرقی سامانه گلوله گذاری خودکار چرخفلکی است . به دلیل شکل قرارگیری مهمات درون خشاب چرخفلکی زیر برجک، نفوذ مهمات دشمن از هر سمت بدنه میتواند باعث اتش سوزی و انفجار شدیدی شود که حتی برخی موارد باعث کنده شدن برجک تانک میشود. این مسئله از جمله به دلیل داشتن زره کم در دو طرف بدنه بسیار مشکل ساز بوده و باعث بد نامی تی ۷۲ است. با وجود این استفاده از غیر کالبیر 125 م م برای ما ممکن نیست زیرا ما دو توپ در کشور تولید می کنیم ویا می کردیم یکی توپ105 م م و دیگری توپ 125 م و ومهمات استاندارد ایران نیز این دو کالیبر است از این رو استفاده و یا تولید توپ مشهور قدرتمند رایمتال 120 م م که روی تانک های چون ابرامز، لئوپارد و یا چندین تانک دیگر نصب است میسر نیست زیرا اصلا کالبیر ان در کشور وجود ندارد .
این تانک در واقع یک پکیج ارتق روی تانک تی 72 با الگو برداری از تی90 اس ام که شامل تعویض برجک با برجک جدید روی شاسی تی 72 که شامل نصب یک سایت اتش جدید برای توپچی با سامانه دید حرارتی نسل دوم که نسخه ارتقا یافته کت 72 باید باشد و توان اتش تا 2000 و یا 2500 متری را در روز به تانک میدهد ،در کنار سامانه اتش روزانه تانک تی72 برای شلیک لوله پرتاب، نصب هشدار دهنده لیزری روی برجک اصلی به شک یک میله بزرگ که به نارنجگ اندازهای دود زا متصل است و به شکل خودکار در صورت شناسایی لیزر روی تانک میتواند دست به پرتاب نارنجک دود زا بزند(این سیستم روی ذوالفقار هم نصب شد)،مسلسل هدایت شونده از درون تانک توسط فرمانده دارای یک مجموع اپتیکی شامل دوربین دید حرارتی، نصب نمایشگر رنپی برای فرمانده و توپچی جای چشمی قدیمی سایت اتش، نصب دوربین برای راننده که زاویه بازتری را پوشش میدهد.نصب زره واکنشی جدید تولید داخل در جلو و دو طرف برجک و جلو و دو طرف بدنه و نصب زره توری در دو طرف عقب بدنه.این زره به شکل کاملا یک دست بسیار بهتر از نسخه های اولیه و یا صادراتی تی90 در جلو و دو طرف برجک قرار گرفته اند.همچنین عقب برجک به سبک نسخه اس ام دارای محفظه مهمات ذخیره است ولی تانک همچنان دارای شاسی و موتور تی 72 و توپ125 م م روسی تی 72 است.همچنین نارنجک انداز دود زا نیز اصلاح شده و دو جفت نارنجک انداز دود زا شامل 5 لوله نارنجک انداز در هر سمت روی تانک نصب شده است .همچنین یک روپوش روی لوله نصب شده تا در برابر گلوله ها و مهمات های برخوردی به ان از جمله مهمات های که به جلوی برجک خورده و توسط زره واکنشی دفع می شوند محافظت بکند
در کل پکیج ارتقاء کرار یکی از بهترین ارتقائات روی تی72 است و تاثیر رزمی بالای روی تی 72 خواهد گذاشت البته باید دید چه تعداد تی 72 به این مدل ارتقاء خواند یافت و ایا در اینده این ارتقاء مارا به طرف تولید یک تانک کامل راهنمایی میکند و یا نه .همچنین باید دید ایا مهمات مناسب از جمله در بحث ضد زره برای این تانک در داخل در نهایت توسعه خواهد یافت و یا نه. این تانک همکنون پیشرفته ترین تانک موجود است دست کم بسیار بهتر از تی 72 موجود است و از نظر حفاظت زرهی پیشرفته بسیار خوبی داشته است و باب جدید در یگانهای زرهی ما میباشد. البته همچنان مشکلاتی چون استفاده ار سامانه گلوله گذاری خودکار پر ماجرا و به نوعی پر خطر، نداشتن اختلالگر فروسرخ دست کم طی تصاویری که منتشر شده و موتور قدیمی تی 72 که رانش به وزن را کاهش میدهد در کرار وجود دارد ولی به شکل طبیعی در مورد خشاب چرخفلکی نیمتوان کاری کرد زیرا مهمات استاندارد ما 125 م م روسی است و در مورد موتور هم باید دید در اینده چه می شود
و اما اینده
خوب همان طور که گفته شد در مراحل اولیه جنگ نیز ایران تکیه بر نیروی پیاده داشت زیرا تانک گران بود و جایگزینی ان سخت ولی بعد از اینکه معلوم شد جلوگیری از یک تک زره بدون تانک سخت است و از همه مهمتر انجام یک یورش بزرگ تنها با تکیه بر نیروی پیاده هم کوهی از تلفات به جا میگذارد سپاه به دنبال تانک رفت. بعد از جنگ بخش زرهی مانند همه بخش ها از توپخانه گرفته تا هواپیما بالگرد به نوعی تحت شعاع موشک قرار گرفت زیرا ایران تلاش در بازدارندگی با کمک موشک داشت ولی نبرد در سوریه خیلی درسها به ایران داد. نشان داد هواپیما و بالگرد برای پشتیبانی هوایی چقدر مهم است و تانک چه ارزش رزمی دارد. ارتش اسد در سوریه از تانک های قدیمی چون تی 55، 62 و 72 بهره میبرد. اگرچه تعداد زیادی از انها قربانی موشک تاو مخالفان شدند زیرا این تانک ها زره درست و حسابی ندارند ولی هر جا ارتش اسد پیروزی به دست اورد به واسته تانک هایش بود و حتی هرجا مخالفان هم پیروزی به دست اوردن با استفاده از تانک بود(خان طومار یکی از انها بود) . از این رو تفکر در ایران ایجاد شده که باید یگان زرهی بهسازی شود(کلا نبرد سوریه روی دو چیز در سطح جهانی تاثیر گذاشت یکی بازار تانک دیگری هواپیماهای پشتیبانی ولی تانک بدون پوشش هوایی به کار نمی اید ولی خوب همیشه هم ما با قدرتی مثل امریکا روبرو نیستیم که بتواند برتری هوایی را به دست بگیرد نمونش داعش)
در مرحله اول ناوگان فعلی قابلیت ارتقا دارند ولی کدام تانک
ام60 تعدادش کم است ولی این تانک هنوز قابل ارتقا است کما اینکه سابرا ترکی که توسط اسرائیل ارتقا یافته حتی از نظر حفاظت زرهی از تی 90 بهتر افتاده زیرا میزان مقاومت ان تا 1500 م م در برابر خرج گود افزوده شده و چند ماه پیش در یک رویاروی موشک کورنت شلیک شده از طرف داعش در شمال ترکیه را دفع کرد. این کار روی ام60 ما ممکن است ولی نیاز به ساخت ژره کامپوزیت ماژولار به سبک همان سابرا است و با در نظر گرفتن افزایش زره نیاز به تعویض موتور نیز است و در نهایت توپ 105 م م نیز برای نبرد زرهی منطقه ما کافی نیست نیاز به توپ بالاتر است که تنها توپ بالاتر در دستراس توپ 125 م م است که نیاز به تعویض برجک و طراحی برجک جدید دارد. شاید به نظر بیاید هزینه این کار زیادی است ولی حدود یک تا یک نیم میلیون دلار هزینه دارد.ه همچنین میتوان تی۵۵ ها را از این نیز بیشتر ارتقاء داد مانند تی۵۵ ام۶ که دارای توپ ۱۲۵ م م و زره کنتاکت ۵ است و یا الزرار پاکستانی
گزینه ارتقاء بعدی تی 72 است. میتوان با نصب یک سامانه اتش جدید برد اتش ان به راحتی تا برد تی 90 افزایش داد و با نصب زره کنتاکت5 نیز قدرت حفاظت ان در برابر خرج گود را دست کم از روبرو بدنه تا 1200 م م افزایش داد که بسیار به تی 90 نزدیک است. چنین ارتقا مشابه تی 72 ابجت 1989 و یا تی 72 بی 3 است که عملا شما صاحب تانکی با توان تی 90 ای و یا اس میکند. یادمان نرود که خود تی 90 نسخه ارتقا یافته تی 72 بود و پیش نمونه ان تی 72 بی ام نام داشت و ابرو ریزی تی 72 در جنگ اول خلیج فارس باعث تعویض اسم تانک شد از این رو رسیدن به تی 90 با تی 72 ممکن است چندین طرح ارتقا تی 72 در جهان انجام شد که برخی حتی از نظر سامانه اتش از دو نسخه نخست تی 90 هم بهتر بود بعدها به انها خواهیم پرداخت. البته نیاز به خرید مهمات بهتر نیز است در بحث درگیر زرهی ما مهماتی با توان نفوذ در 450 م م را داریم . این مسئله را بدانیم که کشوری چون ترکیه و یا عربستان و مهمات های انرژ ی جنبشی با توان نفوذ در بیش از 700 م م زره و یا پاکستان در حدود 600 م م زره دارد .(بخشی از این ارتقائات در برنامه کرار انجام شده است)
گزینه بعدی به خدمت گیری تانک جدید است که اینجا باز دو گزینه داریم: گزینه خارجی و داخلی
گزینه خارجی تانک های مانند تی 90 اس (نسخه صادراتی تی 90 ای) و یا تانک های چینی چون ام بی تی 2000 و 3000 است . ما گزینه دیگری نداریم زیرا از غرب که نمی توانیم خرید کنیم به دلیل شرایط سیاسی و از کشورهای جنوبی شرق اسیا مانند کره جنوبی و ژاپن نیز نمی تواینم زیرا تنها تحت فشار امریکا قرار میگریند (روسیه تحت فشار امریکا به ما نمی فروشد ولی به حال متحدان امریکا)
تی 90 و ام بی تی 2000 و 3000 به صورت مستقیم و غیر مستقیم از تی 72 بر گرفته شده اند. تی90 در زمان توسعه نامش تی 72 بی ام بود و ام بی تی 2000 و 3000 بر گرفته از تایپ 99 هستند که تایپ 99 نیز تحت تاثیر تی 72 ساخته شده. هر سه این ام بی تی ها دارای توپ 125 م م با گلوله گذاری خودکار هستند و وابسته به زره واکنشی خود.از نظر سیستم اتش نسخه های چینی بر اساس اطلاعات روی کاغذ بسیار بهتر هستند (کلا چین از نظر الکترونیک و اپتیک در حال پیش گرفتن از روسیه است از جمله در زمینه اپتیک در حالی که روسها برای اپیتک حرارتی به فرانسه وابسته است چین خودش تولید کننده و صادر کننده است و تنها کافی است به رادار های ارایه فازی فعال چینی نگاه کنید)
تی 90 اس و یا دو تانک چینی از نظر برتر در بین ده تانک برتر جهان در اخر لیست قرار دارند انها از نظر حفاظت بین 30 تا 50 درصد پاینتر از رقیبان مانند لئوپارد 2 ، مرکاوا ، چلنجر و یا ابرامز ام 1 ای 2 هستند که بیشتر هم بر می گردد به وابسته بدون به زره واکنشی تا زره کامپوزیت ماژولار مانند تانک های غربی. همچنین همان طور که در مقاله ای در همین هفته گفته شد توپ 125 م م نیز کارایی کمتر از نمونه غربی دارد ولی
در روسیه تانک تی 90 اس ام نیز است که از نظر حفاظت و دقت اتش جایگاه بسیار بهتری دارد و به صورت خاص قابلیت حفاظتی ان بالا رفته(البته باز با همان توپ) و یا ارماتا که برتری های آشکاری دارد اگر چه از نظر بسیار از کارشناس هنوز به لئوپارد 2 ای 7 نرسیده ولی واقعا تانک شایسته ای است و نیاز ما را براورده میکند
ما دو روش را می توانیم پیش بگیریم
اولی خرید 1200 تا 1500 تانک تی 90 اس و یا ام بی تی 3000 که حدود 5 میلیارد دلار هزینه در بر خواهد داشت و البته میتوان طی ده سال یا کمتر خریداری کرد و بعد در درازمدت می شود انها را ارتقا داد و زره و سیستم دفاع فعال مناسب روی انها نصب کرد ویا اینکه به دلیل نداشتن زیر ساخت لازم برای تعمیر و نگهداری تانک پیچیده ای چون تی 90 اس ام ویا ارماتا از جمله در زمینه الکترونیک و اپتیک ما در مرحله اول 500 تا 600 عراده تانک تی 90 اس خریداری کنیم زیرا همکنون در خط تولید است و بعد صبر کنیم و زیر ساخت لازم را تهیه کنیم ببینم سرنوشت تی 90 اس ام و ارماتا چه می شود
زیرا تی 90 اس ام که از طرفی خود روسها سفارشی ندارد و هند که گفته شده حدود370 عراده ان را سفارش داده نیز هنوز خبری از تحویل ان به گوش نمی رسید و دست کم هنوز خط تولیدی برای این نسخه در کار نیست که البته به گفته برخی منابع بر می گردد به تحریم روسیه زیرا بخش عمده سامانه اپتیکی تی 90 اس ام متعلق به تالس فرانسه است و از طرفی هم ارماتا تازه اول راه است فعلا نسخه صادراتی ندارد از این رو ما میتوانیم با دریافت تعداد چند صد عراده تی 90 اس خود را اماده و موقت تجهیز کنیم تا تکلیف این دو طرف مشخص شود و در صورت که مشکلی هم پیش امد تعداد بیشتری تی 90 اس و یا نمونه های چینی دریافت کنیم(البته در صورتی که تحریم ها بگذارند)
گزینه بعدی تولید در داخل است
تانک مثل هواپیما جنگی نیست که بگویم بسیاری از فناوری ان را نداریم (مانند موتور و اونیک ویا تجهیزات جوشکاری) و گیر اوردن انها هم تنها از کشورهای درجه یک ممکن باشد
تانک نیاز به توپ دارد ما توپ 125 م م را تولید می کنیم تنها می ماند مهمات خوب(البته کیفیت هم مهم است)، نیاز به موتور دارد که از چین روسیه اکرایین و یا برخی کشورهای اروپای شرقی قابل دسترس است، نیاز به سامانه اتش دارد اگرچه کت 72 سامانه انچنانی نیست ولی قابل ارتقا با کمک حتی بخش خصوصی ویا بخش های غیر نظامی است و تنها مسئله ساخت مواد لازم برای زره است
ایران دو طرح ذولفقار 1 و 3 را توسعه داد به ان پرداختیم.این تانک دارای توپ روسی ولی زرهی به سبک غرب هستند . ذولفقار3 زره اصلی بدنه است و نه زره واکنشی البته امتیاز خود را دارد. در تانک چون تی 90 با برخورد اولین مهمات دشمن به یکی از صفحه های زرهی واکنشی زره از بین می رود و برخورد مهمات بعدی به همان بخش به معنی برخورد به خود بدنه است که مقاومت چندانی نیز ندارد ولی در تانک های غربی ویا تانکی مثل ذولفقار برخورد به بدنه باعث از بین رفتن بخش های از زره نمی شود الا که مهمات کاملا نفوذ کند و حتی برخورد بعدی اگر در چند سانتیمتری برخورد قبلی باشد زره همچنان مقاومت خود را حفظ میکند البته هر کدام از روشها ویژگی خود را دارند
همان طور که گفته شد تی 90 اس و یا ام بی تی 2000 و 3000 تانک های خوبی هستند ولی تانک های در حد تانک های درجه یک غرب نیستند بدون شک ما توان ساخت تانکی به خوبی این تانک ها را داریم.
در نهایت
به شکل کلی قدرت در نیروی های مسلح جنبه های مختلف دارد که تنها حرکت در همه زمینها از جمله زمینه های که لازم و ملزوم هم هستند می توان به قدرت نظامی رسید. مثلا در کشور ما ناوگان نیروی هوایی فرسوده است در همه جنبه ها مثلا ترابری جنگنده اموزشی ، ناوگان بالگرهای فرسوده است در همه زمینه های ترابری شکاری کوچک و بزرگ….. برای همین شما نمی توانید تعداد مناسبی بالگرد تهاجمی پیشرفته بخرید و بفرستی میدان نبرد وقتی جنگنده مناسبی برای پشتیبانی از ان ندارید….شما نمیتوانی موشک ضد کشتی پیشرفته داشته باشی ولی یک شناور پیشرفته برای شلیک این موشک ذر اختیار نداشته باشد ..شما نمی توانید شناور رزمی پیشرفته داشته باشی ولی شکاری برای پوشش ان در برابر حملات هوایی نداشته باشی الا که یک شناور دفاع هوایی فوق العاده پیشرفته مانند تایپ 45 داشته باشی انهم باز در یک حمله فراگیر به ناو که ده ها جنگنده با موشک کروز و سلاح دوربرد شرکت داشته باشند شانس چندانی ندارد
در بحث نیروی زمینی از جمله نیروی زرهی داستان همین شکل است.. بارها گفته ام میتوان مثلا جلوی یک حمله کوچک زرهی را مثلا با یگانهای ضد زره با موشک ضد تانک گرفت ولی نمی توان جلوی یک دسته بزرگ زرهی که از پشتیبانی توپخانه برخوردارند و یا یگان شناسایی پیشاپیش دست زرهی هر تهدیدی را شناسایی و با اتش غیر مستقیم مورد هدف قرار میدهد و یک هنگ بالگرد نیز پشتیبانی انها است با موشک ضد تانک در افتاد.زیرا هیچ نیروی جلودار چنین یگان زرهی نیست زیرا همه چیز ان کامل است..(مخفی کردن تعداد زیادی نیروی پیاده با موشک ضد تانک را فراموش کنید ..ما در عصر دوربین دید حرارتی هستیم و همچنین حمله با پهپاد زمانی موثر است که دشمن دفاع هوایی نداشته باشد و یا یگان زرهی پدافند همراه نداشته باشد الا که بتوانید برتری هوایی را به سدت بگیرد و بعد وارد عمل شوید)..یک کشور اگر تانک میخواهد باید برای تجهیز تیپ و لشکر زرهی خود توپخانه نیز داشته باشد زیرا توپخانه بسیاری از تهدیدات پیش روی یک یگان زرهی و حتی پیاده را از بین می برد ، این تیپ و یا لشکر پدافند زمینی مناسب برای دفع هر حمله بالگرد و یا پهپاد وحتی جنگنده های تهاجمی نیاز دارد ، دارای نفربر مناسب برای نیروی پیاده برای تثبیت خطی که توسط نیروی زرهی شکسته شده داشته باشد، بالگرد ترابری و شکاری برای پشتیبانی اتش و لجستیک این نیروی داشته باشد و در کل دارای یک نیروی هوایی برای پوشش درست منطقه داشته باشد …یکی از اینها نباشد می شود عملیات نصر… البته شما برای یک لشکر و یا تیپ پیاده هم تک تک موارد گفته شده را میخواهید اصلا کاری به تانک ندارد
البته این مسئله در همه بخش های است.. در نکته شماره یک به ان پرداخته شد که شما بهترین سامانه و شبکه پدافندی داشته باشید در نهایت طی درگیر با یک قدرت نظامی درست حسابی که نیروی هوایی پیشرفته ای داشته باشد محکوم به شکست است فقط زمانش کم زیاد دارد (حالا حتی اگر اس 400 اس 300 تا اس 1000 اس چند هرار داشته باشید ) زیرا رکن اصلی دفاع هوایی جنگنده است….شما بهترین پدافند و جنگنده را داشته باشی هشدار به موقع نداشته باشی(با اواکس و یا شبکه رادار) باز کاری از پیش نمی برید و………………
از این رو تانک یک بخش از یک ارتش است….شما نمی توانید بهترین تانک دنیا را بدون پوشش دست کم پدافند متحرک پر قدرت به میدان بفرستید ..اگر بفرستی می شود نیروهای زرهی عراق در جنگ خلیج فارس که 4000 تانک و خودروی زرهی را از دست داد زیرا دفاع هوایی نداشت(کلا شما دفاع هوایی شامل نیروی هوایی قدرتمندی نداشته باشی انگار هیچ چیز نداری هر چه داشته باشی در اتش هوایی از بین میرود… سوریه جلوی چشم ما است که حضور چند ماه نیروی هوایی روسیه چه کرد)
چند نکته
این مقاله در مورد تانک های موجود در ایران و گزینه های پیش رو بود و در مورد جایگزین تانک با موشک بالستیک ، قایق تند رو، پهپاد و یا موشک ضد تانک نبود پس به خود زحمت کامنت بی مورد گذاشتن ندهید
همچنین نیاز به تانک در همه ارتش های جهان ثابت شده برای همین همه کشورهای دارای سبک به دنبال تانک هستند کسانی که نظریه جایگزین موشک با تانک را میدهد نیز کامنت های خود را برای کرملین و کاخ سفید مقام رهبری چین و….. بفرستند (تلاش کنید تانک را یک وسیله تنها ضد تانک نبینید زیرا تانک یک وسیله تهاجمی و یا دفاعی بر ضد هر تهدیدی روی زمین است)
عبدالحمیدتارخ
پاینده باد ایران
برای عضویت در اینستاگرام جنگاوران اینجا را کلیک کنید
مقالات مشابه
اشنایی با جنگنده های موجود در ایران
سلاح های تهاجمی ایران(سلاح انفرادی)
سامانه های پدافندی موجود در ایران
ناوهای جنگی و شناورهای موجود در نیرو های مسلح ایران
بالگردهای موجود در نیروهای مسلح ایران
تانک های موجود در خدمت نیرو های مسلح ایران
هواپیماهای ترابری و اموزشی موجود در ایران
توپها و راکتهای توپخانه ای موجود در ایران
موشک های بالستیک موجود در ایران
موشک های هوا به هوای موجود در ایران
تسلیحات هواپرتاب موجود در ایران
خرید های نظامی ایران در زمان جنگ با عراق
مقالات مشابه
گرداوری: عبدالحمید تارخ
برای پیوستن به کانال تلگرام سایت جنگاوران اینجا را کلیک کنید
درود بر شما. وقتی میگن تخصص یعنی این. بزرگترین مشکل ما اینه ک در کشورمون هیشکی سر جای خودش نیس. مثلا همۂ اختیارات ی باشگاه ورزشی رو میدن دست ی نظامی. یا مثلا در یکی از دولتهای گذشته معاون اقتصادی رییسجمهور دامپزشک بود. خب وقتی وضعیت اینجوریه نتیجۂ کار مشخصه. شاید این افراد حاضر باشن جونشونم فدای وطنمون بکنن ولی وقتی سر جای خودشون نیستن و جایی کار میکنن ک تخصص ندارن بیشتر از دشمن ب مملکت آسیب میزنن. مثل همون عملیات نصر.
خیلی خوب و کامل بود توضیحتون،تشکر
من اصلا ذهنیت و اطلاعاتی درباره این مسائل نداشتم
عالی بود
سوالی برام پیش اومد شما این اطلاعات رو از کجا اوردید، در جاهایی از مقاله چنان با جزئیات توضیح میدادید انگار عضوی از تیم اون پروژه بودید. کاش منابع و سند هم میذاشتید.
دوم تانک کرار رو یه تانک کاملا ایرانی معرفی کردند که به حساب مقاله شما دروغ گفتن.
به مقاله کرار رجع کنید اسناد لازم رو میبینید… کرار ارتقا روی تی72 است
آقای تارخ یک سوال:مشکل توپ ۱۲۵ میلیمتر در چیست؟
سوال۲:به نظر شما ما چرا آنقدر کپی میکنیم من واقعا خسته شدم هر جا چیزی تولید میشود الگو برداری از فلان چیز …… کپی فلان چیز …… وغیره……
سلام بیشتر مشکلش در سرعت دهانه و نوع مهمات است
خوب کپی بد نیست اگر درست کپی بشه و از روی چیز خوب کپی بشه
و البته سیستم بارگزاری چرخ و فلکی!
خوب اون یک مشکل خدادای است
با عرض سلام
آیا این امکان هست که توپ 125 میلیمتری را با بارگزاری دستی توسعه داد؟
سلام بله میشه
با عرض سلام
اگر ایران توانایی دسترسی به بازارهای جهانی را داشته باشد و از نظر بودجه نیز مشکلی نداشته باشد و از همه مهمتر،برای نوسازی؛انگیزه نیز باشد،ایران به چه مقدار تانک اصلی میدان نبرد،تانک سبک،نفربر شنی دار IFV،نفربر چرخدار8*8،هویتزر خودکششی شنی دار،هویتزر خود کششی چرخدار،هویتزر کششی،امرپ و خودرو های زرهی4*4 و 6*6 نیاز دارد؟
سلام تانک لئوپارد و یا ابرامز، نفربر پوما و یا لنیکس
با عرض معذرت
بیشتر از نظر تعداد مورد نیاز سوال داشتم
سلام ما دست کم1500 تانک و همین مقدار و یا بیشتر نفر بر زرهی میخواهیم البته با این سطح تهدید
ما با ید تانک بکنیم
با عرض سلام
همانطور که توپ105میلیمتری را بازسازی کردیم
آیا امکان بومی سازی توپ چیفتن هست یا نه؟
سلام والا ارزش نداره این کار..توپ125 م م برای ما بهتر است
از نظر دقت عرض کردم
خوب دقتش خوب است ولی مشکلات خودش را نیز دارد
میگم آقای تارخ بنظرتون قدرت نیروهای مسلح ایران در کل توی رتبه چند جهان قرار میگیره؟ آخه ازنظر من ایران از لحاظ موشک و دریا و هوا و زمین هیچ چیز قابل توجهی نداره و برد حداکثر موشکها دوهزار کیلومتره با کلاهک فوق ضعیف. دیگر تجهیزات رو که دیگه تبدیل به فسیل شدن
سلام والا اصلا نمشه یک رده بندی درست کرد زیرا واقعا نمیشه از کیفیت و سطح اموزش . امادگی یگانها اطلاع پیدا کرد
ایران رتبه ی 14 نظامی تو دنیاست پارسال رتبه 13 بود و رتبه ی 3 دریایی تو دنیا را داره ما هنوز موشک برد بلند یعنی قاره پیما نداریم چون هنوز ماهواره ای نتونستیم بفرستیم فضا
اون رتبه بندی که چرت پرت است کلا
با عرض سلام
آیا امکان نصب لانچر های سامانه باور بر روی نمونه دریایی است و آیا اینکه می توان بر اساس موشک کروز سومار و یا هویزه،نسخه عود پرتاب ضد سطح و عمود پرتاب ضد کشتی ساخت و با باور دریایی هماهنگ کرد و یک موشک عمود پرتاب حامل اژدر نیز ساخت،در ضمن موشک های مرصاد16 و باور2 و 3 موشک عمود پرتاب نیرو دریایی که قرار است رونمایی شود را نیز اضافه کرد تا یک نمونه چند منظوره داشت؟(خیلی رویایی شد)
سلام از شدنی میشه بله
بسیار ممنون(ولی جان من کسی چیزی رویایی تر بهتون گفته بود؟!)
سلام بله..سوار کردن اس300 روی زیپلین
خدا رو شکر
هنوز میتونم به خودم امیدوار باشم!
با عرض سلام
آیا می شود موشکی که قرار است در نیرو دریایی رونمایی شود و رادار چشم عقاب را طوری ارتقا داد که با باراک8 و رادار اسرائیلی ام اف استار برابر بشه؟
سلام والا بزارید رو نمایی بشود
چرا ایران به جای ارتقا دادنهای الکی دست به خرید تانک های پیشرفته نمی زند تا از آن ها کپی بزند؟
سلام نمیفروشند فعلا
سلام آقای تارخ
من اولین بار هست که سایت شما رو میبینم، شما احتمالا باید ارتشی باشید که انقدر اطلاعات دارید. از اینکه دغدغه اقتدار کشور و جان سربازهای مارو دارید ممنونم و از ته قلبم براتون آرزوی موفقیت میکنم.
با تشكر و قدرداني از جناب آقای تارخ
كه هميشه با كمال احترام به تمامي سوالات پاسخ گو بودند و با اخلاقي نيكو و رويي باز استقبال كردند و مشکلات کشور عزیزمان را بیان کردند ممنون از سایت خوبتون
تانک ذولفقار ترکیبی از تی ۷۲ و چیفتن هستش و همین طور ایران دارای تانک ام ۴ شرمن هم هستش
سلام کدوم ذالفقار می فرمائید
با سلام
ببخشید چرا چند وقتی مقاله در مورد ایران نمیزارید
سلام خوب مطلب جدید فعلا نیست مطالب قبلا کار شده مطلب جدید یا موضع جدید بیاد چشم
باسلام و درود. به نظر خودم دلیل اینکه تانک های عراقی در نبرد خلیج فارس تار و مار شدن این بود که تانک درجه ۲ و ۳ رو به اون ها میدادن و همین هم باعث گمراهی غربی ها شد. تی ۹۰ تانک قدرتمند و عالی هست همچنین تی ۷۲ ها (که البته تی ۹۰ همون تی ۷۲ بود) هم جایگاه پر افتخاری رو در دوران خودش ثبت کردن و میشه گفت ۲۵ سال بهترین تانک بوده
منظورم تی ۷۲ بیست پنج سال بهترین تانک بود*
سلام والا تی 72 تو هر جنگی وارد شده گند زده هرگز تانک موفقی نبود و اصلا در هیچ زمینه ای قابل قیاس با ابرامز نبود
سلام. بخاطر اینکه نسخه درجه پایین تانکا رو به خاورمیانه میدادن و این نسخه ها محکوم به نابودی بودن چون شوروی و روسیه فقط دنبال پولشون بودن