10 کلاس برتر ناوشکن های عملیاتی حال حاضر

10 کلاس برتر ناوشکن های عملیاتی حال حاضر

ناوشکن ها یکی از پرتعداد ترین شناور های رزمی جهان هستند ، بیشینه  طولانی دارند اما به خوبی در جنگ هایی که حضور داشتند ، ثابت کردند خیلی بزرگتر از خودش را نیز میتواند به دردسر بیندازد .

اما یک نگاه بیندازیم به 10 کلاس ناوشکنی که ما اینجا لیست کردیم

شماره 11
ناوشکن های کلاس هورایزن
پروژه ساخت ناوشکن های کلاس هورایزن در دهه 90 میلادی و پس از کنسل شدن پروژه ان اف آر-90 ایتالیا و فرانسه برای ساخت یک کلاس شناور با وظیفه اصلی پدافند هوایی به توافق می رسند (ان اف آر-90 یا به عبارت دیگه ، ناو محافظ ناتو برای دهه 90 یک پروژه میان 8 کشور جهت ساخت یک ناو محافظ چند منظوره بود ک فرجام نرسید و درنهایت هرکشور ب دنبال طرح خود رفت ، جز ایالات متحده  این کشور بکلی برنامه را رها کرد)
ایتالیا و فرانسه از پایه شروع به طراحی یک پلاتفرم جدید میکنند ،
هدف از طراحی یک پلاتفرم با بازتاب های رادار و حرارتی پایین بود ، علاوه بر آن ناوشکن به صورت ماژولار طراحی و ساخته شد ، سیستم های تقسیم زره ناوشکن نیز مورد بازبینی قرار گرفت و با نظر ب خاطر جدید از نو طراحی شد
فعالیت هایی ک ب ضرر پروژه تمام شد ، هزینه پایانی طرح سر ب فلک کشید و پایان فرانسه ایتالیا طرح را با ساخت 4 ناوشکن ، 2 عدد برای فرانسه و 2 عدد ایتالیا رها کردند ، در عوض این دو کشور بر مبنای همان پلاتفرم کلاس هورایزن ، یک کلاس ناو محافظ ارزانتر تحت پروژه اف آر ائی ام ام یا همان ناو محافظ چند منظوره اروپایی طراحی و میسازند .
اما ناوشکن های کلاس هورایزن دارای 152 متر طول ، 20 متر عرض ، 5 متر آبخور و 7000 تن وزن دارد ، این ناوشکن ها از ترکیب موتورهای دیزل با توربین گازی نیروی میگیرند و دو شفت و پروانه محرک دارد  هر شفت محرک به یک موتور دیزل با قدرت  5000 اسب بخار متصل است و از آن برای رسیدن به سرعت کروز استفاده میکند و در طرف دیگه هر شفت به یک موتور توربین گازی با قدرت 27000 اسب بخار نیز متصل ک برای رسیدن ب حداکثر سرعت (54 کیلومتر در ساعت) استفاده میشوند ، این ناوشکن با سرعت کروز خود (33 کیلومتر درساعت) 11000 کیلومتر برد عملیاتی دارد

در بعد راداری ناوشکن های کلاس هورایزن به یک رادار چند منظوره آرایه فازی فعال ائی ام پی ای آر یا رادار چند منظوره آرایه فازی اروپایی :/  بروی برج اول راداری بروی جزیره ناو مجهز اند ، این رادار چند منظوره در باند سی فعالیت میکند و بیش از 300 کیلومتر برد دارد و رادار اصلی ناوشکن است ، این رادار تک دیش درون رادوم است و تا 85 درجه زاویه سرچ دارد و برای پوشش 360 درجه نیاز ب چرخش مکانیکی دارد  ، این رادار توان کشف همزمان 100 هدف و رهگیری 12 هدف رادار ، این رادار وظیفه اصلی هدایت موشک های پدافندی و سرچ سطحی و هدایت موشک های ضد کشتی ناوشکن را نیز برگردن دارد .
بروی برج دوم رادار یک رادار اس1850ام وجود دارد ک نسخه اصلاح شده از رادار اسمارت-ال هلندی است ، این رادار در باند ال فعالیت میکند بر ضد یک هواگرد 400 کیلومتر و برای موشک های بالستیک 1000 کیلومتر برد دارد ، این رادار نقش پیش اخطار را برای این کلاس ناوشکن دارد .

در نسخه ایتالیا یک رادار آر ای ان 30 نیز وجود دارد وظیفه این دارد سرچ سطحی است و تا 100 کیلومتر برد دارد و در باند ایکس فعالیت میکند ، همچنین چند رادار کنترل آتش آر تی ان 30 نیز بروی ناوشکن ها جهت هدایت آتش توپ های ناوشکن نصب شده است .

در بعد تسلیحاتی این ناوشکن ها بخوبی مسلح شده اند
در نسخه فرانسوی ناوشکن مجهز 6 مجموعه 8 سیلویی (مجموعا 48 سیلو) لانچر عمودی آ50 است ، این لانچر تک کاره و فقط برای پرتاب موشک های پدافندی استر 15 و 30 کارید دارد ، در جلوی جزیره و پشت لانچر های عمودی ناوشکن  2 توپ 76 میلیمتری اتوملار سوپر راپید نصب شده است .
برای نبرد سطحی ناوشکن ب 2 لانچر 4 تیوپی موشک اگزوست مسلح است و در کنار اینان به دو توپ 20 میلیمتری اف 2 و دو لانچر اژدر های 533 استاندار غرب نیز مجهز است .
نسخه ایتالیایی مشابه نسخه فرانسوی است با این تفاوت ک در پاشنه نیز یک توپ 76 میلیمتری اتوملار سوپر راپید نیز در اختیار دارد همچنین بجای موشک های اگزوست از موشک های اتومات و ب جای توپ 20 میلیمتری اف 2 از دو توپ 25 میلیمتری کی بی ای استفاده میکند .

ناوشکن در هر دو نسخه یک پد فرود و یک اتاق پذیرایی از بالگرد دارد ک توان پذیرایی از یک بالگرد را به ناوشکن میدهد .

اما این ناوشکن ضعف هایی نیز دارد ، ناوشکن های کلاس هورایزن حدود یک نیم بیلیون یورو قیمت دارند با این حال فاقد سامانه دفاع نزدیک اند ، همچین پرتابگر اژدر دارند اما سوناری برای کشف هدف و هدایت اژدر وجود ندارد :/ ، اما مشکل اساسی این ناوشکن در وظیفه اش است ، این ناوشکن یک ناوشکن پدافندی است برای این کار به 48 سیلوی تک کاره ای-50 در قالب 6 لانچر مجهز اند ، از این سیلو ها موشک های پدافندی استر 15 و 30 شلیک میشد ، این دو موشک هرکدام وظیفه خاص خود را دارند ، استر 15 وظیفه مقابله با موشک های ضد کشتی و دفاع از ناوشکن را بر عهده دارد و استر 30 وظیفه مقابله با هواگرد ها و موشک های بالستیک کوتاه برد .
کاری به استر 30 نداریم اما استر 15 علیرغم توانایی های بالای خود اما در مقایسه با هم کلاس های خود بزرگ است ، از این رو در هر سیلو تنها یک موشک استر 15 جای میگیرد
این کار باعث کاهش حجم آتش ناوشکن میشود ، به صورت متداول هورایزن 16 استر 15 و 32 استر 30 در اختیار دارد (یکم جلوتر متوجه ضعف وارده می شید)

شماره 10
ناوشکن کلاس تایپ 45 نیروی دریایی سلطنتی بریتانیا
بریتانیا نیز همانند فرانسه و ایتالیا جزئی از پروژه ان اف آر-90 بود و پس از لغو پروژه بسمت ساخت یک کلاس ناوشکن با وظیفه اصلی پدافندی حرکت کرد .
بریتانیا برنامه ریزی کرد ک اکثر قطعات این ناوشکن از ریز تا بزرگترین ها در داخل خود انگلستان تولید شود ، انگلیس عملا برای ساخت تایپ 45 از صفر شروع کرد .
بریتانیا در زمینه آلیاژ ها مجددا تحقیق میکند ، سیستم های راداری ، انتقال قدرت و کنترل میادین نبرد جدید طراحی میکند
در بحث پدافند این ناوشکن نیز همانند هورایزن به موشک های استر 30 و 15 مسلح است .
در واقع استر اصلیت فرانسوی دارد ، استر 15 در اواخر دهه 90 توست فرانسه برای ناو هواپیمابر شارل دوگل طراحی شد ، این موشک کوتاه برد وظیفه اصلی مقابله با موشک های ضد کشتی را داشته و دارد ، در زمان توسعه ناوشکن های هورایزن و تایپ 45 ، فرانسه ، ایتالیا و انگلیس برای این دو کلاس ناوشکن خواهان یک موشک پدافندی میان برد تا برد بلند با توانایی های بالا بودن
از این جهت ام بی دی ای با همکاری بی ای ائی سیستم بریتانیا و تالس فرانسه دست به توسعه پلاتفرم موشک استر 15 زدند با افزایش 70 سانتی متری طول و اصلاح موتور و سوخت جامد موشک ، برد موشک را تا 120 کیلومتر و سرعت آن را تا 4.5 ماخ افزایش دهند
موشک جدید ک استر 30 باشد حداکثر برد درگیری 120 کیلومتر دارد و برد مفید درگیری آن 80 الی 110 کیلومتر است و میتواند حداکثر با هدفی در ارتفاع 20 کیلومتری درگیر شود .

در ساخت تایپ 45 دو چیز اهمیت ویژه پیدا کرد ، یکی اصل اختفا و دیگری توان پدافندی این ناوشکن بود

اصول اختفا یک شناور شامل ، کاهش بازتاب های راداری ، حرارتی ، کاهش صدای تولیدی ، کاهش اثرات الکترومغناطیسی است
تایپ 45 اولین ناوشکن رزمی جهان بود ک عملا از تمام اصول در طراحی آن استفاده شد

بزرگترین بخش فعالیت بروی این ناوشکن سیستم انتقال قدرت آن است ، بریتانیا برای اولین بار بروی یک شناور رزمی از سیستم یک پارچه انتقال الکتریکی استفاده کرد
در سیستم انتقال قدرت یک پارچه الکتریکی دیگر چیزی ب نام شفت و کلاج گیربکس پر سر صدا وجود ندارد
در سیستم یک پارچه نصب شده بروی تایپ 45 دو ژنراتور توربین گازی و دو (در حال تبدیل ب 6) ژنراتور دیزل وظیفه تولید الکتریسیته دارند ، الکتریسیته تولیدی توسط یک سیستم توضیع جامع برق تمام ناوشکن و دو موتور الکتریکی متحرک ناوشکن را تامین میکند ، دیگر نیازی ب کلاج و گیربکس برای کاهش سرعت و خارج یا وارد کردن موتور ب دور محرک نیست و سیستم در صورت نیاز سرعت بیشتر انرژی وارده بر موتور الکتریکی را کنترل میکند
ناوشکن تایپ 45 در زمانی ک عملیاتی شد کم صدا ترین شناور رزمی جهان بود ، چیزی ک تا امروز تنها دو ورودی دیگر در آن موجود است ک یکی انگلیسی و دیگری آمریکایست

در بعد پدافند انگلیسی یک رادار توانمند برای تایپ 45 توسعه میدهد این رادار سمپسون نام دارد
رادار سمپسون یک رادار آرایه فازی است ک بصورت دو دیش درون یک رادوم کروی بروی برج اول راداری ناوشکن های کلاس تایپ 45 نصب شده است
رادار سمپسون بیشینه برد 400 کیلومتری دارد و یک دارتر چند منظوره است ، وظیفه اصلی این رادار هدایت موشک‌های خانواده استر و در آینده کَم است .
این رادار ب وسیله گردش مکانیکی پوشش 360 درجه ایجاد میکند و زمان پوشش 360 درجه ای آن 1 ثانیه است (دو صفحه راداری خلاف جهت هم قرار دارن) و سرعت چرخش مکانیکی این رادار 30 دور در دقیقه اس

رادار دیگر نصب شده بروی تایپ 45 رادار اس 1850ام است ، این رادار ک حاصل توسعه رادار هلندی اسمارت-ال است وظیفه پیش اخطار را در ناوشکن های کلاس تایپ 45 دارد این دار در باند ال فعالیت میکند و برای یک هدف هوایی همچون یک هواپیمای گشت دریایی 400 کیلومتر و برای یک موشک بالستیک 1000 کیلومتر برد دارد
این رادار بصورت تک دیش بروی ناوشکن قرار دارد و همانند سمپسون جهت ایجاد پوشش 360 درجه متکی ب حرکت مکانیکی است ، زمان پوشش 360 درجه این رادار 5 ثانیه است و سرعت چرخش آن 12 دور دردقیقه است

در کنار این سیستم راداری ناوشکن برای جنگ پدافندی ب 6 مجموعه لانچر ای-50 در جلوی جزیره ناو شکن مجهز است ، این 6 مجموعه به صورت دو بخش 3 لانچری در کنار یک دیگر قرار گرفته اند
ناوشکن تایپ 45 مجموعا 48 سیلو موشک در اختیار دارد و میتواند دراین سیلو ها از موشک های پدافندی استر 15 و 30 و در آینده موشک کَم بارگذاری کند

موشک کَم یک موشک کوتاه برد مختص درگیری با موشک های ضد کشتی است ک قرار است جایگزین استر 15 و موشک سئی ولف در نیروی دریایی سلطنتی شود
استر 15 موشک قابلی است اما این موشک ابعاد بزرگی دارد ، در سیلوی عمودی لانچر ای-50 تنها یک موشک استر 15 قرار میگیرد در حالی ک در همین سیلو میتوان 4 موشک کَم بارگذاری کرد
ساده تر بگم اگر در 16 سیلو 16 موشک استر 15 برای درگیری با 8 موشک ضد کشتی حمل شود میتوان در چهار سیلو 16 موشک کم برای مقابله با 8 موشک ضد کشتی کَم بارگذاری کرد و در عوض در 12 سیلوی دیگر ک خالی شده اند 12 موشک استر 30 دیگر جهت مقابله با هواگرد ها لود کرد

موشک کَم همانند استر 15 هدایت فعال راداری است برد آن 25 کیلومتر است و موشکی چابکتر نسبت ب استر 15 است

دیگر تجهیزات ناوشکن تایپ 45 شامل دو سامانه دفاع نزدیک فالانکس ، یک توپ اصلی دومنظوره 113 میلیمتری در سینه ناو دو توپ 30 میلیمتری برای مقابله با اهداف سطحی کوچک و پرتابگر های چف و فلر و سیستم های جنگ الکترونیک یک پارچه است
این ناوشکن برای انجام جنگ سطحی ب دو لانچر 4 سیلویی مایل مارک 141 جهت شلیک موشک هارپون مسلح است اگر چه هارپون بزودی از خدمت انگلیس خارج میشود و درحال حاضر نیروی دریایی سلطنتی در حال برسی دو موشک ای جی ام-158سی و ان اس ام جهت جایگزینی است (احتمالا ای جی ام-158سی خریداری شود)
و در پایان ناوشکن یک کد پذیرایی از بالگرد قرار دارد ک میتواند تا 2 بالگرد را میزبانی کند

اما تایپ 45 نیز عاری از ایراد نیست
تایپ 45 بار ها و بارها با سیستم انتقال قدرت یک پارچه خود ب مشکل بر خورده ، مهندسین همواره سیستم را بی نقص عنوان کردند و مشکل را بر گردن موتور های توربین گازی ناوشکن انداختند اما بعد ها اعلام شد نرم افزار منبع تغذیه اصلی نیز نقص داشت و محاسبات انتقال قدرت ناوشکن دارای مشکل است از جهت دو ارتقا برای ناوشکن تایپ 45 ایجاد میشود اولی اضافه کردن 4 ژنراتور دیزل ب ناوشکن در قالب دو دسته دوتایی به ارزش کلی یک ملیون پوند برای هر 6 ناوشکن
و ارتقا دوم تغیر ترم افزار منبع تغذیه و ارتقاء مداوم ترم افزار
مشکل دوم ناوشکن های کلاس تایپ 45 تک کاره بودن آن است ، یعنی ب معنای واقعی کلمه تک کاره بودن این ناوشکن علیرغم صدای کم و داشتن سونار بسیار قدرتمند فاقد لانچر اژدر است و برای انجام یک عملیات ضد زیردریایی متکی ب یک بالگرد است

ناوشکن کلاس تایپ 45 ب طور کلی 152 متر طول ، 21 متر عرض ، 7.4 متر آبخور ، 7300 تا 8100 تن وزن دارد و محدوده عملیاتی  13000 کیلومتری دارد

شماره 9
ناوشکن های کلاس هوبارت نیروی دریایی سلطنتی استرالیا

نیروی دریایی سلطنتی استرالیا با آغاز هزاره جدید به دنبال ساخت و بخدمت گیری یک ناوشکن چند منظوره با وظیفه اصلی پدافندی جهت تامین نیاز های جدید نیروی دریایی خود میرود ، استرالیا در نهایت به یک طرح بر مبنای ناو محافظ کلاس اف-100 نیروی دریایی اسپانیا رضایت داد
اسپانیا نیز جزئی از پروژه ان اف آر-90 بود از این جهت پس از لغو طرح به دنبال پروژه بومی خود رفت در این میان اسپانیا از کشتی سازی هونتینگتون انگلس ایالات متحده کمک میکرد و جهت کاهش هزینه های ساخت و به خدمت گیری ناو محافظ خود آن را مستقیما از ناوشکن های کلاس آرلی بروک مشتق میکند و با تفاوت های در سیستم انتقال قدرت ، تسلیحات و سازه ناوشکن
در واقع اسپانیایی ها سعی کردند تا جای امکان و تا جای که پلاتفرم آرلی بروک به آنها اجازه میدهد بروی سطح مقطع راداری ، حرارتی ، اثرات الکترومغناطیسی و صدای ناو کار کنند
استرالیا نیز همان ناو محافظ را میخواهد اما با کمی تغییرات و ابعاد و استقامت دریایی و به عبارت ساده تر تبدیل کردن اف-100 با همان حجم آتش و رزم به یک ناوشکن
استرالیا برنامه خود را از سال 2009 آغاز میکند و چندی پیش اولین ناوشکن ار کلاس هوبارت را عملیاتی میکند

هوبارت همانند اف-100 یک ناو چند منظوره با وظیفه اصلی پدافندی است و در این جهت در جلوی جزیره ناو یک لانچر عمودی 48 سیلویی مارک 41 قرار دارد ، و بروی جزیره چهار صفحه راداری اس پی وای-1 در واقع هم هوبارت و هم اف-100 از سیستم دفاع یک پارچه ایجیس استفاده میکنند (در خصوص ایجیس پیشتر توضیح دادم و اینجا نمیدم ، برای مطالعه ایجیس اینجا کلیک کنید) و رادار دیگر مورد استفاده در ناوشکن رادار کوتاه برد سرچ ارتفاع پست اس پی کیو 9بی است ک تا 37 کیلومتر برد دارد و همانگونه که گفته شد مخصوص سرچ ارتفاع پست است و در کنار این ها دو رادار هدایت آتش اس پی جی-62 نیز در اختیار دارد
استرالیا برای استفاده در نقش پدافندی برای این ناوشکن از ایالات متحده موشک اس ام 2 و ایسم سفارش میدهد ، استاندارد 2 بردی تا 160 کیلومتر و ضد هواگرد است و ایسم با برد 50 کیلومتر برای مقابله با موشک های ضد کشتی است
(در هر سیلو یک استاندارد 2 و یا 4 ایسم لود میشود)
در کنار آن ناوشکن به یک توپ 127 میلیمتری دو منظوره در سینه ناو ، یک سامانه دفاع نزدیک در پاشنه بروی اتاق پذیرایی بالگرد و در دو طرف یک توپ 25 میلیمتری نیز مجهز است در کنار آن یک سیستم جنگ الکترونیک ، پرتابگر های چف و فلر و پرتابگر فریبنده نولکا نیز به عنوان دیگر اعضای ایجیس در اختیار دارد
در جنگ ضد زیردریایی این ناوشکن به یک سونار توانمند دو لانچر 3 تیوپی مارک 32 و اژدر سبک ام یو-90 مجهز است
و در جنگ سطحی دو لانچر 4 سیلویی مایل مارک 141 جهت شلیک موشک هارپون دارد
در پاشنه یک اتاق پذیرایی از بالگرد نیز وجود دارد

این ناوشکن در مجموع 147 متر طول ، 18.6 متر عرض ، 5 متر آبخور و 7000 تن وزن دارد
این ناوشکن از ترکیب دیزل و توربین گازی برای حرکت استفاده میکند در این حالت از دو موتور دیزل هرکدام به قدرت 7500 اسب بخار به دو شفت به دو پروانه محرک برای رسیدن به سرعت کروز استفاده میشود و در صورت نیاز سرعت بیشتر از دو موتور توربین گازی ام ال 2500 هر کدام با قدرت 23000 اسب بخار برای رسیدن به حداکثر سرعت استفاده میشود
این ناوشکن با سرعت کروز خود تا 9500 تا 10000 کیلومتر برد دارد

شماره 8
ناوشکن کلاس کلکته نیروی دریایی هند

کلکته نماد تکنولوژی کشتی سازی هند است ، هند تا قبل از کلکته سابقه ساخت یک شناور رزمی در تناژ یک ناوشکن را به صورت بومی نداشت و از این رو کلکته اهمیت زیادی در نیروی دریایی هند دارد
هند زمانی که بسمت طراحی یک ناوشکن مدرن رفت گزینه های متعددی از همکاری با کشور های اروپایی بلاک غرب تا روسیه را پیش رو داشت اما هند برخلاف پروژه های ماقبل خود ، اینبار به سمت صنعت گران داخلی رفت ، بزرگترین چالش پیش روی هند آلیاژ ناو شکن بود ، آلیاژی که در عین سبکی مقاومت بالایی در مقابل عوامل خوردگی میداشت
هند در این زمینه نیز به کمک دانشگاهیان و آزمایشگاه های خود با صرف هزینه به موفقیت رسید و گام بعدی یعنی طراحی ناوشکن را برداشت
این ناوشکن نیز همانند دیگر شناور های مدرن هندی درواقع یک ترکیب بزرگ است ، این ناوشکن سازه هندی ، پدافند اسرائیلی ، راداری اسرائیلی و فرانسوی ، دفاع نزدیک روسی ، ضد کشتی روسی/هندی ، توپ خانه اصلی ایتالیایی و سیستم پیشران و تامین انرژی اوکراینی و هندی دارد

موتور های اصلی این این ناوشکن 4 موتور اکراینی ساخت کمپانی زوریا است که بصورت دو به دو تحت قالب سیستم انتقال قدرت ام-36 استفاده میشود ، این سیستم انتقال قدرت درواقع برای ناوشکن های کلاس دهلی طراحی شد و نسخه بهبود یافته آن بروی کلکته نصب شده است
این سیستم انتقال قدرت از چهار موتور یو جی تی 16000ام (دی تی 59) (موتور اصلی استفاده شده در رزمناو های کلاس اسلاوا) استفاده میکند
این مجموعه قدرت مجموعا 88هزار اسب بخار نیرو تولید میکند
و میتواند ناوشکن های کلاس کلکته را به حداکثر سرعت 63 کیلومتر بر ساعت برساند
این ناوشکن از دو موتور دیزل به چهار ژنراتور نیز با قدرت 4 مگاوات نیز برای تامین نیروی الکتریکی استفاده میکند ، این موتور ها و ژنراتور ها ساخت هند هستند

این ناوشکن یک ناوشکن چند منظوره است
در بحث پدافند این ناوشکن به 4 لانچر 8 سیلویی (مجموعا 32 سیلو) برای استفاده از موشک های پدافندی بارک-8 مجهز است ، این چهار لانچر مشکل بزرگ دارند و آن انعطاف است ، دو لانچر در جلوی جزیره با فاصله زیاد نصب شده است و دوتای دیگر با همان فاصله در پست اتاق پذیرایی بالگرد
باراک 8 یک موشک پدافندی میان برد/برد بلند این مختص مقابله با موشک های ضد کشتی است و هواگرد ها است ، این موشک 70 تا 90 کیلومتر برد دارد و سرعتش 2 ماخ است .
این موشک ساخت کمپانی رافائل رژیم صهیونیستی است

در جلوی جزیره و لانچر های پدافندی باراک ، دو لانچر 8 سیلویی (16 سیلو مجموعا) قرار دارد ، این لانچر هندی است و مختص شلیک موشک ضد کشتی برهموس است
برهموس ساخت مشترک هند و روسیه بر مبنای موشک ضد کشتی  پی800 اونیکس است ، این موشک همانند اونیکس 3 پلاتفرم پروازی متفاوت دارد
پلاتفرم اول پرواز در ارتقا بالا در کل مسیر و شیرجه بروی هدف است ، در این حالت موشک 2.8  ماخ سرعت دارد و در لحظه حمله شتاب موشک + است ، در این حالت موشک 300 کیلومتر برد داره
پلاتفرم دوم پرواز بخشی از مسیر در ارتفاع بالا با سرعت 2.8 ماخ است و پس از کسب هدف ارتفاع خود را تا 15 متری سطح دریا کم میکند و (35~45) کیلومتر پایانی تا هدف را در ارتفاع پایین پرواز میکند و در لحظه حمله شتاب موشک – است ، در این حالت موشک 280 کیلومتر برد دارد

پلاتفرم سوم ،  پرواز تمام مسیر در ارتفاع پست (15 متری سطح دریا) است ، در این حالت موشک 1.5 ماخ سرعت و 150~180  کیلومتر برد دارد

توپ اصلی ناوشکن ، ساخت کمپانی اتوملار ایتالیا است و نسخه نصب شده بروی ناوشکن ، سوپر راپید 76 میلیمتری است که یک توپ دو منظوره است که لقب سنگینترین سامانه دفاع نزدیک جهان را نیز یدک میکشد …

این ناوشکن همچنین 4 سامانه دفاع نزدیک ای کی-630ام در دو طرف دارد و 4 تیوپ لانچر اژدر 533 میلیمتری و دو سامانه راکت انداز ضد اژدر و ضد زیردریایی آر بی یو 6000 نیز دارد

در بعد راداری ناوشکن به سیستم راداری ام اف-استار ساخت رژیم صهیونیستی مجهز شده که یک رادار چند منظوره آرایه فازی است و رادار اصلی ناوشکن است ، این مجموعه شامل 4 صفحه رادار است که در چهار طرف برج اول راداری نصب شده اند ، این رادار تا 250 کیلومتر برد دارد و مسئول کفش اهداف سطحی و هدایت موشک های پدافندی را نیز دارد

رادار دیگر نصب شده بروی این ناوشکن ، رادار ال دبلیو-08 ساخت تالس است که یک رادار پالس داپلر باند ال است که نقش پیش اخطار را بازی میکند و تا 260~300 کیلومتر برد دارد

این ناوشکن از سیستم های جنگ الکترونیک و سونار ، سیستم مدریت میدان نبرد هندی ساخت کمپانی باهارات داینامیکس استفاده میکند که اطلاعات چندانی ازشان نیست

در مجموع این ناوشکن
163 متر طول
17.4 متر عرض
6.5 متر آبخور
7000 تا 8000 تن وزن دارد و برد عملیاتی آن 15000 کیلومتر است

شماره 7
ناوشکن های کلاس کونگو نیروی دفاع دریایی ژاپن

ژاپن با درک افزایش توان سطحی چین در منطقه شرق آسیا جهت حفظ توان دریایی خود ساخت بومی یک ناوشکن با وظیفه اصلی پدافندی را مد نظر قرار میدهد
ژاپن ناوشکن جدید را مستقیما از ناوشکن های کلاس آرلی بروک مشتق میکند این ناوشکن و ناوشکن بعدی ژاپن آتاگو را آرلی بروک ژاپنی نیز میگویند
ناوشکن کونگو دقیقا مشابه ناوشکن های آرلی بروک فلاگ1 است با کمی تفاوت

این ناوشکن یک ناوشکن چند منظوره است و در بحث پدافندی به سیستم دفاع یک پارچه ایجیس مجهز است و به لانچر چند منظوره مارک 41 یک 29 سیلویی در جلوی جزیره ناو و یک 61 سیلویی در پاشنه (مجموعا 90 سیلو) مجهز است
از این لانچر ها کنگو میتواند از موشک های پدافندی اس ام2 جهت مقابله با هواگرد ها ، اس ام 3 جهت مقاله با موشک های بالستیک و ایسم جهت درگیری با موشک های ضد کشتی استفاده میکند همچنین به یک سیستم جنگ الکترونیک ، پرتابگر های چف و فلر نیز مجهز است
در بعد راداری به قلب سیستم دفاعی ایجیس یعنی را رادار اس پی وای-1 مجهز است و برای هدایت آتش در کنار اس پی وای 1 از 3 رادار اس پی جی-62 نیز استفاده میکند
این ناوشکن به یک توپ اصلی دومنظوره 127 میلیمتری در سینه و دو سامانه دفاع نزدیک فالانکس در پاشنه و جلو ناوشکن استفاده میکند
این ناوشکن جهت مقابله با اهداف سطحی به 2 لانچر 4 سیلویی مایل مارک 141 جهت شلیک موشک هارپون دارد و یاموشک بومی این کشور یعنی تایپ 90

این ناوشکن یک سونار او پی اس 20 نیز دارد و به دو لانچر 3 تیوپی مارک 32 جهت پرتاب اژدر نیز مجهز است
همچنین جهت انجام جنگ ضد زیردریایی میتواند از لانچر مارک 41 موشک ضد زیردریایی رآم-139 نیز شلیک کند

این ناوشکن در مجموع 161 متر طول ، 21 متر ، 6.2 متر آبخور دارد و 7500 تا 9400 تن وزن دارد
این ناوشکن از ترکیب توربین گازی و گازی استفاده میکند در این حالت این ناوشکن به چهار موتور توربین گازی ام ال 2500 مجهز است و دو شفت به دو پروانه محرک دارد ، هر شفت محرک به دو موتور توربین گازی وصل است و برای رسیدن به سرعت کروز از یک موتور توربین گازی در هر شفت استفاده میکند و در صورت نیاز به حداکثر سرعت از هر دو موتور توربین گازی در هر شفت محرک استفاده میکند

شماره 6
ناوشکن های کلاس تایپ-52دی نیروی دریایی چین

ناوشکن تایپ 52دی اولین شناور رزمی چند منظوره نیروی دریایی چین است ، این ناوشکن در واقع حاصل اصلاح تسلیحاتی طراحی ناوشکن تایپ 52سی جهت تبدیل شدن به یک ناوشکن چند منظوره است
ناوشکن های کلاس تایپ 52سی یک ناوشکن با وظیفه اصلی پدافندی است که توسط نیروی دفاع دریایی چین جهت در برنامه بلند مدت توسعه نیروی دریایی خود ساخت شده است

ناوشکن های کلاس تایپ 52سی دارای 8 لانچر توسعه یافته از لانچر سامانه پدافندی فورت-ام روسی است این 8 لانچر در دو مجموعه کلی یک 6 عددی در جلوی جزیره ناو و یک 2 عددی قبل از پد پذیرای بالگرد است که مجموعا 48 سیلو در اختیار این ناوشکن میدهد ، این ناوشکن از این سیلو ها جهت شلیک موشک اچ اچ کیو-9 استفاده میکند ک خود گونه دریا پایه سامانه اچ کیو-9 است ، اچ کیو-9 نیز خود حاصل مهندسی معکوس سامانه دفاع هوایی اس-300 است ، موشک پدافندی سامانه اچ اچ کیو 9 ، 150 الی 200 کیلومتر برد دارد
در ناوشکن های کلاس تایپ-52دی سعی در اصلاح بخشی از جزیره ناو و کاهش بازتاب های دارای شده است ، همچنین رادار های چند منظوره اصلی ناوشکن با یک گونه جدید تر تعویض شده است اما بزرگترین تفاوت تایپ-52دی و سی در لانچر ها است

ناوشکن های کلاس تایپ-52دی از اولین نسل از سی ان-وی ال اس استفاده میکنند ، سی ان-وی ال اس یا همان لانچر عمودی چند منظوره چینی توان انجام طیف گسترده از عملیات ها را به ناوشکن تایپ-52دی میدهد
این لانچر در دو مجموعه 32 سیلویی یکی در جلوی جزیره ناو و یکی در پشت پد پذیرای بالگرد با لانچر های اچ اچ کیو-9 جایگزین میشوند

ناوشکن های کلاس تایپ 52دی ب لطف لانچر جدید علاوه بر توان پرتاب موشک های اچ اچ کیو-9 توان مسلح شدن به موشک های پدافندی اچ اچ کیو-16 و دی کا-10 ، موشک ضد زیردریایی سی وای-5 ، موشک های ضد کشتی وای جی-18 و وای جی-83 و موشک کروز تهاجمی سی جی-10 را نیز دارند

اچ اچ کیو-16 یک موشک پدافندی میان برد است ک درواقع نسخه دریا پایه موشک اچ کیو-16 است ، اچ کیو-16 نیز درواقع همان بوک روسی است ک در چین مهندسی معکوس و توسعه داده شده است ، این موشک 40 الی 70 کیلومتر برد دارد

دی کا-10 هم یک موشک پدافندی کوتاه برد با وظیفه اصلی مقابله با موشک های ضد کشتی اسم که خود نسخه دریا پایه از موشک هوا به هوای پی ال-12 است ، این موشک تا 50 کیلومتر برد دارد

سی وای 5 یک موشک ضد زیردریایی چینی توسعه پیدا کرده از سی وای 4 برای لانچر عمودی جدید است که در نوک خود یک اژدر کوچک دارد و تا 30 کیلومتر خود موشک برد دارد

وای جی 18 یک موشک ضد کشتی دور برد با توانایی حملات تهاجمی است که بر مبنای موشک کروز کلاب روسی در چین توسعه داده شده است ، این موشک رفتاری مشابه کلاب دارد و بین 200 تا 500 کیلومتر برد دارد.  این موشک در ابتدای پرتاب با سرعت 0.8 ماخ بسوی مکان هدف حرکت میکند و با رسیدن به برد مورد نظر با روشن کردن رادار خود و کشف هدف سرعت خود را تا 2.5 ماخ افزایش میدهد و ب هدف حمله میکند

وای جی 83 یک موشک ضد کشتی مادون صوت توسعه یافته در چین است (همان خانواده سی 802) ک بردی تا 180 کیلومتر و 0.9 ماخ سرعت دارند

موشک کروز تهاجمی سی جی-10 یک موشک کروز تهاجمی توسعه یافته در چین است ک تا 1500 الی 2000 کیلومتر برد دارد ، این موشک اگر چه چینی است اما گفته میشود پدرش خا-55 است.

دیگر طیف تسلیحاتی نصب شده بروی تایپ 52 دی
توپ دو منظوره 130 میلیمتری پی جی 38 ، یک سامانه دفاع نزدیک از خانواده تایپ 730 دقیقا جلوی جزیره (مجموعه اول لانچر های عمودی) و سامانه پدافندی کوتاه برد اف ال 3000ان با وظیفه اصلی مقابله با موشک های ضد کشتی در پاشنه بروی اتاق پذیرایی بالگرد

در بعد راداری تایپ 52 دی ، طیف گسترده دارد و از انواع رادار های کوچک بزرگ استفاده میکند ، رادار اصلی این ناوشکن ، چهار صفحه راداری چند منظوره آرایه فعال فازی تایپ 346 است ، این چهار صفحه بروی ساختمان اصلی جزیره ناو قرار دارند و بردی بیش از 300 کیلومتر دارند ، رادار دوم ؛ رادار تایپ 517 است ، این رادار در باند وی اچ اف فعالیت میکند و فلسفه آن ، کشف اهداف پنهان کار و پیش اخطار است ، این رادار بیش از 300 کیلومتر برد دارد
رادار سوم ، رادار تایپ 364 است ، این رادار وظیفه اصلی کشف اهداف هوایی و موشک های ضد کشتی را دارد
و رادار چهارم ، رادار تایپ 366 است که وظیفه سرچ سطحی را دارد

در مجموع این ناوشکن 157 متر طول ، 17 متر عرض ، 6 متر آبخور دارد و وزنی معادل 7000~7500 تن دارد
این ناوشکن از ترکیب دو موتور دیزل و دو موتور توربین گازی نیروی میگرد ، دو دیزل به دو شفت به دو پروانه محرک که برای رسیدن به سرعت کروز استفاده میشود و دو موتور توربین گازی که در صورت نیاز به سرعت بیشتر استفاده میشود

موتور های دیزل چینی اند اما موتور توربین گازی سر منشا اوکراینی دارد و در واقع مهندسی معکوس شده موتور یو تی جی 25000ام ای ساخت کمپانی زوریا است ، این دو موتور مجموعا 92هزار اسب بخار نیرو تولید میکنند

شماره 5
ناوشکن های کلاس آتاگو ، نیروی دفاع دریایی ژاپن

این ناوشکن در واقع اصلاح طراحی ناوشکن کونگو است ، کنگو مشکلی دارد آن هم عدم توان پذیرایی از بالگرد است ، از این رو مهندسین این ناوشکن را مورد باز طراحی قرار میدهد و برای جای دادن دو اتاق پذیرایی بالگرد در پاشنه ناو ، طول ناوشکن را افزایش میدهد

همچنین سیستم تسلیحاتی نیز تغییراتی پیدا میکند

ناوشکن همانطور که گفته شد در پاشنه دارای دو اتاق پذیرایی بالگرد میشود ، همچنین لانچر های مارک 41 ناو نیز تغیر میکنند و با یک نوع بهبود یافته تعویض میشوند ، جزیره ناو همچنین کمی کوچکتر و عقب تر از جزیره کلاس کنگو است
به این خاطر که لانچر 29 سیلویی مارک 41 جلویی ناو با یک لانچر 64 سیلویی تعویض شده است و در پاشنه و در پشت اتاق های پذیرایی بالگرد نیز یک لانچر 32 سیلویی مارک 41 قرار داده شده تا شمار سیلو های ناو به 96 برسد (6 تا بیشتر از کلاس کنگو)

این ناوشکن از همان تسلیحات ، سیستم راداری و پیشران ناوشکن آتاگو استفاده میکند
این ناوشکن
167 متر طول
21 متر عرض
6.5 متر آبخور
7700~10000 تن وزن دارد

شماره 4
ناوشکن های کلاس آرلی بروک
نیروی دریایی ایالات متحده

در اواخر دهه هشتاد میلادی بدنه نیروی دریایی این کشور را ناوشکن های کلاس چارلز اف آدام و اسپرینس تشکیل میداد ، دهه هشتاد میلادی  زمان اوج رقابت تسلیحاتی آمریکا و شوروی نیز بود در این زمان ایالات متحده خواهان یک کلاس ناوشکن جدید با توانایی انجام انواع عملیات های گشت ضد سطحی ، ضد زیردریایی و پدافند هوایی بود ، این کلاس جدید قرار بود جایگزین ناوشکن های چارلز آدامز و به مرور جای گزین کلاس اسپرینس شود .
جواب  انجام طیف گسترده انواع مختلف عملیات ها ، لانچر عمودی مارک-41 بود ، اما مارک-41 در آن زمان برای شلیک موشک ریم-66 استاندارد بنیانش شکل گرفته بود با درخواست نیروی دریایی ایالات متحده مورد باز طراحی قرار میگیرد تا موشک های تاماهاوک را نیز شلیک کند ، حاصل این باز طراحی لانچر عمودی امروزی مارک-41 است.
ساخت ساز ناوشکن های کلاس آرلی بروک در 1988 آغاز شد  و اولین ناوشکن از این کلاس در 1991 عملیاتی شد  ، فرایند ساخت این ناوشکن ها همچنان ادامه دارد با این حال ناوشکن های کلاس چارلز اف آدام و اسپرینس اکنون از خدمت خارج شده اند و جای خود رابه آرلی بروک داده اند.
ناوشکن های کلاس آرلی بروک فلاگ 1 ، دو لانچر مارک-41 ( یک 29 سیلویی در جلوی جزیره و یک 61 سیلویی در پاشنه) داشتند که مجموع 90 سیلو در اختیار میگذارد و در فلاگ2 به بعد دو لانچر مارک 41 ،  یکی 32 سیلویی در جلوی جزیره و یک 64 سیلویی در پاشنه دارند و میتوانند برای هرگونه عملیات طیف گسترده از تسلیحات از جمله
در هر سلول یک موشک پدافند هوایی میان برد ریم-66 استاندارد بلاک 2 با برد 160 کیلومتر ، موشک ضد بالستیک ریم-161 با برد 700 کیلومتر ، موشک پدافند هوایی برد بلند و ضد بالستیک ریم-174 استاندارد 6 با برد بیش از 300 کیلومتر و در هر سیلو 4 موشک پدافند کوتاه برد ریم-162 ایسم با برد 50 کیلومتر لود کند و برای مقابله تهدیدات زیر سطحی از موشک رام-139 و برای حمله به عمق خاک دشمن به موشک کروز تهاجمی تاماهاوک با برد بیش از 1700 کیلومتر لود شود.

فلاگ 1 همچنین فاقد توان پذیرایی بالگرد بود و فقط توان میزبانی بود ، طی باز طراحی فلاگ2 دو اتاق پذیرایی بالگرد نیز در پاشنه افزوده شد و ناوشکن طویل تر و سنگینتر شد .

در بعد راداری بعد از ناوشکن های کلاس تایکاندراگو (تحت اصلاح طراحی در زیر کلاس بانکر هل شدن رزمناو) دومین کلاس شناور آمریکایی بود که حامل مجموعه راداری اس پی وای-1 و سیستم دفاع یک پارچه ایجیس بود
در کنار رادار های ای پی وای-1 این ناوشکن در هر سه فلاگ دارای (فلاگ 3 در آینده خواهد آمد) دارای 3 رادار کنترل آتش اس پی جی-62 نیز هستند .

این ناو همچنین دارای
یک توپ 127 میلیمتری مارک 45 است ، این توپ در نسخه های گوناگون بروی این ناوشکن نصب شده است
یک سامانه دفاع نزدیک فالانکس
دو توپ-25 میلیمتری بوش مستر
دو لانچر مایل 4 تایی موشک ضد کشتی هارپون است.
ناوشکن ها کلاس آرلی بروک به طور کلی دارای
155 متوجر طول ، 20 متر عرض ، 9 متر ارتفاع و 9000 تن وزن دارد و از چهار موتور توربین گازی نیرو می گیرد.

 

شماره 3

ناوشکن های کلاس تایپ 55

نیروی دریایی چین

نیروی دریایی چین برنامه ای بلند مدت جهت تبدیل شدن به نیروی دریایی فرامنطقه ای را دنبال میکند و طبق این برنامه خود دست به توسعه ناوشکن های چند منظوره ، توسعه و ساخت سیستم های راداری چند منظوره و تسلیحات گوناگون با استاندار خاص میکند .
نماد این توسعه طلبی چین ناوشکن تایپ 52دی بود ، تایپ 52دی که اصلاح طراحی و تسلیحات ناوشکن کلاس تایپ 52سی بود ، اولین شناور چند منظوره نیروی دریایی چین بود ، ناوشکنی میتوان آن را برای انجام طیف گسترده از عملیات ها ، از پدافندی تا جنگ ضد زیردریایی مسلح کرد .

پس از ناوشکن تایپ 52 دی ، نیروی دریایی چین به سمت یک ناوشکن سنگینتر و مسلح تر جهت تامین نیاز های نیروی دریایی این کشور در عملیات هایی دور از خانه میرود .
پروژه مذکور به ناوشکن تایپ 55 ختم میشود .

علیرغم توانایی های بالای ناوشکن کلاس تایپ 52دی این ناوشکن ب تنهایی توانایی بردوش گرفتن بار توسعه نیروی دریایی چین را ندارد ، چین نیازمند یک ناوشکن سنگینتر و مسلحتر بود تا برای اجرای برنامه های آتی خود بر آن تکیه کند . از این رو ناوشکن کلاس تایپ 55 طراحی شد ، طراحی این ناوشکن شباهت هایی ب پلاتفرم ناوشکن تایپ 52 دی دارد و نشان از توسعه پلاتفرم تایپ 52 دی اما ب مراتب از آن بزرگتر است .
چین از سال 2014 اجرای پروژه ناوشکن جدید را آغاز میکند فرایندی ک در سال 2017 ب بار نشست و در 28 ژوئن اولین ناوشکن از کلاس تایپ 55 ب آب انداخته شد
در زمان ساخت ناوشکن های کلاس تایپ 52 دی سعی در اصلاح بخش هایی از طراحی جهت کاهش بازتاب های راداری ، حرارتی ، الکترومغناطیسی و صدای تولیدی این عمل در تایپ 55 نیز تکرار شده ب موجه آن شکل جزیره و برج راداری متفاوت دارد و خودسازی ناو نیز سعی شده یک تکه و تخت باشد

از همان زمان آغاز پروژه گمانه زنی ها و ابهامات پیرامون این ناوشکن سنگین زیاد بود ، از سیستم راداری تا تسلیحاتی اش
و حتی شمایل نهایی آن
اما بعضی از سوال ها در زمان به آب اندازی اولین ناوشکن رفع شد اما بخش عمده آن باقی ماند
این ناوشکن دارای 180 متر طول ، 20 متر عرض و حدود 6 تا 7 متر آبخور و تا 10 الی 12 هزار تن وزن است . این ناوشکن سنگین وزن از موتور توربین گازی چینی سی کیو 280 استفاده میکند .
چین بر سر ساخت ناوشکن های کلاس تایپ 52 موفق ب خرید موتور توربین گازی ال ام 2500 از ایالات متحده شد اما با تیره شدن روابط با ایالات متحده بر سر دریایی چین جنوبی فروش موتور از ایالات متحده منتفی شد ، چین این بار دست ب سوی روسیه میبرد اما چیزی ک روسیه بعد فروپاشی شوروی دارد ک در اختیار چین قرار بدهد دیگ های بخار است (فروش ناوشکن های کلاس سورمنی) ، چین بروی ساخت ناوشکن های تایپ 53 بی و سی اینبار ب سمت اوکراین میرود ، کشوری ک زیرساخت های ساخت موتور توربین گازی مانده از شورو را ب ارث برده ، چین موفق ب دریافت موتور جی تی 25000 از اوکراین میشود در ناوشکن های تایپ 52بی و در دو ناوشکن تایپ 52بی و دو ناوشکن اول تایپ 52سی نصب میکند اما ب سرعت درست ب هندسی معکوس و تولید داخل موتور جی تی 25000 میزند و در چهار ناوشکن بعدی کلاس تایپ 52سی از موتور مهندسی معکوس شده و تولید شده در داخل چین سی کیو 280 استفاده میکند ، از این موتور در ناوشکن های کلاس تایپ 52دی نیز استفاده میشود و بروی تایپ 55 نیز نصب شده است .
تایپ 55 دارای 4 موتور سی کیو 280 است و دو شفت و دو پروانه محرک دارد و از سیستم انتقال قدرت توربین گازی و توربین گازی استفاده میکند ب این معنی ک هر پروانه ب یک شفت و هر شفت ب مجموعه از گیربکس ها و از آن ب دو موتور توربین گازی متصل است ، در این حالت برای رسیدن ب سرعت کروز از یک موتور توربین گازی استفاده میشود و در صورت نیاز ب سرعت بیشتر موتور توربین گازی دوم نیز وارد دور میشود ، از این سیستم انتقال قدرت برای شناورهای سنگین استفاده میشود اما مشکلاتی نیز دارد از جمله تولید صدای نسبتا زیاد و اتلاف انرژی بیشتر نسبت به سیستم های انتقال قدرت جدید تر یک پارچه الکترونیک

ناوشکن در پاشنه خود دارای دو اتاق پذیرایی از بالگرد و یک پد فرود است و به یک توپ 130 میلیمتری ،  112 سیلوی عمودی ، یک سامانه دفاع نزدیک تایپ 1130 و یک سامانه پدافندی دفاع نزدیک اف ال 300ان مسلح است

ناوشکن دارای یک رادار  ارایه فازی فعال تایپ 346 با چهار انتن روی جزیره ویا همان ساختمان اصلی ناو است که دو انتن جلو و دو انتن عقب را پوشش میدهد   که پیش از این نیز روی ناوشکن تایپ 52دی نیز نصب شده است. این رادار دارای  چهار صفحه ارایف تخت در چهار طرف برجک اصلی است که 360 درجه را پشش داده 3456 گیرنده و فرستنده روی هر صفحه قرار دارد. بیشترین برد این رادار 400 کیلومتر است  البته این بیشترین برد کشف است و برضد یک جنگنده و یا شناور و یا موشک ضد کشتی برد انها کمتر بوده و بر ضد یک موشک بالستیک تا 900 کیلومتر نیز می رسد. نسخه نصب شده روی این  ناوشکن  نسخه تایپ 346 دی است که بیش از 5000 ارایه روی هر انتن خود دارد  و در سه  باند سی و اس(برای جستجو) و باند ایکس (برای درگیری) کار میکند از این رو همزمان هم نقش رادار جستجو را بازی میکند و هم رادار درگیری را . این رادار تا 120 درجه در دو سمت  و 9 درجه در ارتفاع را پوشش داده و میتواند  با بیش از 100 هدف در یک زمان درگیر شود

 

شماره 2
ناوشکن های کلاس سجونگ کبیر
نیروی دریایی کره جنوبی

سجونگ کبیر یک ناوشکن طراحی شده در کره جنوبی برای مقابله تهدیدات نیروی دریایی چین و انجام عملیات های رزمی در محدوده رزمی 10 هزار کیلومتری از سواحل کره جنوبی است ، این ناوشکن قدرتمند در بعد تسلیحاتی یک ناوشکن تا دندان مسلح است .
در بعد طراحی این ناوشکن نیز همانند کلاس آتاگو و کونگو نیروی دفاع دریایی ژاپن شباهت های فراوانی به ناوشکن های کلاس آرلی بروک دارند . و الهام گیری طراحان این ناوشکن از آرلی بروک کاملا مشهود است.
حتی در سیستم های راداری این ناوشکن از سیستم های مشابه ناوشکن آرلی بروک استفاده میکنند .

و اما تسلیحات ، این ناوشکن همانطور گفته شد اشتراکات فراوانی چه از نظر ظاهر و چه از نظر تسلیحات به ناو شکن های کلاس آرلی بروک دارد ، در این کلاس ناوشکن از سه لانچر عمودی استفاده شده است ، یکی از نوع مارک-41 آمریکایی با 48 سیلو در سینه ناو پشت توپ اصلی و یکی دیگر از نوع مارک-41 با 32 سیلو پشت جزیره ناو قرار دارند ، اما لانچر عمودی سوم یک سیستم لانچر ساخت خود کره جنوبی است و بانام سیستم لانچر عمودی موشک کره ای یا به اختصار کا-وی ال اس شناخته میشود ، این لانچر خود حاصل توسعه مارک-41 آمریکایی توسط کره جنوبی است که در آن فضای میان سیلو های لانچر کمتر شده همچنین بروی وزن آن نیز کار شده است ، ناوشکن های کلاس سجونگ کبیر دارای یک لانچر کا-وی ال اس با 48 سیلو است که پشت سر جزیره ناو و کنار لانچر 32 سیلویی عقبی مارک-41 قرار گرفته است.

ناوشکن های کلاس سجونگ کبیر مجموعا دارای 128 سیلو عمودی شلیک موشک است که توان آنها را برای هرگونه عملیات مورد نیاز تجهیز کرد ، کره جنوبی از ریم-66 استاندارد بلاک 2 با برد 160 کیلومتر به عنوان پدافند دریایی قالب استفاده میکند و برای مقابله با خطر بالستیک کره شمالی و چین از موشک های ضد بالستیک استاندارد 3 نیز بهره خواهد برد ، همچنین کره با همکاری کمپانی آلماز آنتی قصد توسعه یک موشک پدافندی میان برد مختص درگیری با موشک های ضد کشتی را نیز در دست کار دارد ، ناوشکن همچنین به موشک های کروز تهاجمی هایون مو-3 با برد 1500 کیلومتر و موشک های ضد زیردریایی رد شارک با برد 19 کیلومتر نیز مجهز است .
در پاشنه نیز دو اتاق پذیرایی بالگرد قرار دارد
سجونگ کبیر بیشتر توان رزمی را میان ناوشکن های عملیاتی حال حاضر جهان را دارد و وزن زیادی نیز دارد ، وزن این ناوشکن به 11000 تن میرسد و رسما وارد محدوده وزنی رزمناو ها شده ، بسیاری از صاحب نظران درواقع سجونگ را رزمناو مینامند تا ناوشکن

این ناوشکن همچنین به یک توپ 127 میلیمتری مارک 45 در سینه ناو ، یک لانچر پدافند کوتاه برد ریم-116 در جلوی جزیره ناو ، 4 لانچر 4تایی موشک های ضد کشتی اس اس ام-700 کا (یک موشک ضد کشتی ساخت کره جنوبی با برد 160 کیلومتر) ، یک سامانه دفاع نزدیک گل کیپر در پاشنه و بروی اتاق پذیرایی بالگرد و دو لانچر 3 تیوپه مارک 32 برای پرتاب اژدر های بلوشارک مسلح است.

سیستم راداری این ناوشکن همان گونه که بالا تر گفته شد کاملا مشابه ناوشکن های کلاس آرلی بروک است .

‍ ‍ ناوشکن های کلاس سجونگ کبیر دارای
165 متر طول
21 متر عرض
6.2 متر آبخور
11 هزار تن وزن هستند و از چهار موتور توربین گازی ال ام 2500 با مجموع قدرت 100 هزار اسب بخار نیرو میگیرد .

شماره 1
ناوشکن های کلاس زاموالت
نیروی دریایی ایالات متحده

زاموالت نامی که امروزه در زمینه دریایی زیاد شنیده میشود ، این ناوشکن امروزه پیشرفته ترین ناوشکن عملیاتی جهان محاسبه میشود و این را مدیون قرن ها توسعه نیروی دریایی در ایلات متحده است ، این ناوشکن برخلاف دیگر ناوشکن های هم زمان خود که از اصل اختفا (اختفا راداری ، صدایی ، حرارتی ، الکترومغناطیسی) استفاده میکنند ، کاملا بر اساس اصل اختفا طراحی شده است ، از جلو جزیره ناو تا پیشرانه .
برای مثال حجمه از تکنولوژی های بکار رفته در این ناو به سیستم پیشران این ناو اشاره میکنیم ، در این ناوشکن از سیستم یک پارچه محرکه الکتریکی یا به اختصار آی ائی پی (IEP) استفاده میکند ، اما این سیستم چگونه کار میکند ، این سیستم شامل طیفی از
موتور های دیزل و توربین گازی و یا ترکیب از این دو به تعداد معینی ژنراتور است ، در این سیستم برق تولیدی از ژنراتور ها صرف نیروی مورد نیاز خود ناو و حجم بیشتر آن به تعداد معینی از موتور های الکتریکی یا واتر جت های الکتریکی جهت ایجاد نیروی محرکه داده میشود ، مزیت این کار در حذف گیربکس ، شفت است که سر صدای زیادی تولید میکردند و اتلاف انرژی بیشتری هم نسبت به این سیستم دارند ، این شیوه نیروی محرکه از بریتانیا می آید و برای اولین بار از این سیستم در ناوشکن کلاس تایپ-45 استفاده شد . خود ناوشکن زاموالت علاوه بر استفاده از این سیستم بلکه از موتور های توربین گازی بریتانیای نیز استفاده میکند ، این توربین ها ساخت رولز رویس با نام ام تی-30  استفاده میکند که هرکدام 47500 اسب بخار معادل 35.8 مگاوات نیروی تولید میکنند ، این موتور توربین گازی خود بر مبنای موتور رولز رویس ترنت-800 طراحی شده است که خود موتور هواپیمای مسافربری بوئینگ 777 است این موتور نسبت به همتایان خود در جنرال الکتریک و پرات اند وتینی سبک تر است .

زاموالت علاوه بر دو موتور توربین گازی ام تی-30 ، دو ژنراتور توربین گازی کوچکتر نیز دارد که آنها هم ساخته رولز رویس هستن و تا 3.8 مگاوات نیروی تولید میکنند .

در بعد تسلیحاتی این ناوشکن از 20 لانچر 4 سیلوی مارک-57 استفاده میکند ، مارک-57 گونه توسعه یافته لانچر مارک-41 است و نسبت به مارک-41 انعطاف پذیری بیشتری دارد ، در مارک-41 لانچر ها از بلوک های مستقل 8 سیلویی تشکیل میشوند که به صورت پازل کنار یک دیگر یک لانچر بزرگتر را ایجاد میکردند ، در مارک-57 نیز این چنین است با این تفاوت که به جای مجموعه 8 سیلوی با یک مجموعه 4 سیلویی طرف هستیم ، این شیوه طراحی این امکان را میدهد که لانچر ها را در طرفین ناو و در زاویه های خالی نیز نصب کرد تا در آسیب های احتمالی تمام یک لانچر با ان مقدار سیلو از دور نبرد خارج نشود . همچنین وزن کمتر و توان تحمل فشار بیشتری هم نسبت به سیستم مارک-41 دارند .
در هریک از این سیلو ها میتوان طیف گسترده از تسلیحات را بار گزاری کرد از موشک های کروز تهاجمی تا پدافند هوایی کوتاه برد ایسم .
ناوشکن کلاس زاموالت در مجموع 80 سیلو عمودی دارد که در 20 لانچر در دو طرف ناو در جلو و عقب آن به صورت مستقل نصب شده اند .
این ناوشکن فاقد لانچر های مایل است و علاوه بر سیستم لانچر های عمودی به دو توپ 30 میلیمتری بوشمستر 2 در پشت جزیره ناو مجهز است ، این دو توپ درون دو غلاف قرار دارند که برای کاهش بازتاب های راداری طراحی شده اند .
در جلوی ناو نیز دو توپ 155 میلیمتری الکترومغناطیسی قرار میگیرد اگر چه این توپ مختص ناوشکن زاموالت طراحی شده است اما بخاطر پیچیدگی های فراوان و هزینه سنگین فعلا بیخیال آن شده اند و فعلا امروزه همچنان در حال تست توسعه قرار دارد
در نتیجه این ناوشکن از توپ های توسعه یافته 155 میلیمتری معمولی استفاده میکند
زاموالت دارای
180 متر طول
24.6 متر عرض
8.5 متر آبخور
14500 تن وزن است .
این ناوشکن از نظر وزنی در دسته رزمناو ها قرار میگیرد و در وجهی جالب تر حتی از رزمناو تیکاندراگو که امروزه به عنوان تنها رزمناو عملیاتی ایالات متحده است نیز سنگین تر است

اما با این حال از نظر تسلیحاتی با یک ناوشکن برابری دارد .
وظیفه اصلی که برای این ناوشکن تعریف شده است ، پدافند هوایی و حملات تهاجمی است.
این ناوشکن فعلا فاقد موشک های ضد کشتی است
موشک ضد کشتی در نظر گرفته شده برای این ناوشکن و آینده نیروی دریایی ایالات متحده ای جی ام-158سی است
این موشک نیز همانند خود زاموالت طبق اساس اختفا طراحی شده است و تا 370 کیلومتر برد دارد و برعکس موشک هارپون که مایل پرتاب است ، از سیلوهای عمودی نیز شلیک میشود  .
زاموالت با تجهیز به این موشک در بحث ضد کشتی نیز تبدیل به یک شکارچی ترسناک میشود .

یک چیزی هم بگیم که نگن نگفتیم ، همه می دونیم که بخاطر گردی زمین امکان کشف یک کشتی بیش از فاصله 120 کیلومتر توسط یک کشتی دیگه تغریبا وجود نداره ، پس برد 370 کیلومتری به چه دردی میخوره ؟
جواب سادست رهبری نبرد های ایالات متحده را آواکس ها برگردن دارد ، این رادار های قدرتمند و رهبران تغریبا امروزه در آسمان دریا ها عملا فاقد هرگونه تهدید هستند و میتواند خارج از برد از ناو و یا ناوگروهی از دشمن اقدام به شناسایی اهداف کند و از دیگر ناو ها و ناو شکن های نیروی دریایی ایالات متحده به عنوان سکوی آتش استفاده کند و موشک را تا فاز نهایی هدایت کند.

در بعد راداری زاموالت از چهار رادار فازی فعال اس پی وای-3 استفاده میکند ، این رادار خود حاصل توسعه رادار آرایه غیرفعال فازی اس پی وای-1 است ، این رادار آرایه فازی فعال درواقع اولین در نوع خود است که در نیروی دریایی ایالات متحده به کار گرفته شده است ، این رادار بیش از 300 کیلومتر برد دارد و در باند ایکس فعالیت میکند ، این رادار همچنین جانشین طیف گسترده از رادار های ناوبری ، کنترل آتش و کشف است و درواقع تمام این فعالیت ها توسط خود رادار انجام میشود . این رادار یکی از قدرتمندترین ها در نوع خود است و علاوه بر ناوشکن های کلاس زاموالت بروی ناو های هواپیمابر کلاس جرالد آر فورد نیز است نصب می شود ، همچنین تعدادی از ناو ها هواپیمابر کلاس نمیتز ، متخصصی عملیات آبی خاکی کلاس سن آنتونیو و ناو بالگرد بر چند منظوره عملیات خاکی (ال اچ دی) از کلاس وسپ نیز کاندید هایی برای دریافت این رادار معرفی شده اند.
زاموالت با داشتن سه صفحه راداری یک پوشش 360 درجه دارد

این رادار با قرار است قلب سیستم دفاع یک پارچه آینده نیروی دریایی ایالت متحده باشد ، ایالات متحده فعلا در حال توسعه یک سیستم یک پارچه دفاعی بر مبنای تجربیات ایجیس است و قرار است اولین شناور هایی که از این سیستم استفاده میکند ، ناوشکن های کلاس زاموالت باشند
با این حال تا زمان آمدن این سیستم ، سیستم دفاعی کلاس زاموالت ایجیس خواهد بود

این رده بندی توسط اینجانب انجام شده و براش دلایلی وجود داره

دلیل برتری تایپ 45 بر هورایزن ، درواقع قیمت ، سیستم راداری و سیستم پیشران است ، تایپ 45 یک سیستم راداری توامندتر نسبت به هورایزن دارد ، بخاطر سیستم پیشران ابتکاری خود نیز کم سر صدا تر است و هزینه ساخت و عملیاتی آن کمتر است

چرا هوبارت بر تایپ 45 برتری دارد

دلایل ، سیستم راداری ، توان رزمی است
تایپ 45 نیز از یک سیستم مدریت میدان نبرد استفاده میکند که حاصل همکاری فرانسه ، ایتالیا ، انگلیس و آمریکا است ، اما این سیستم همچنان کامل نیست و به کمال خود نرسیده و این در حالی که سیستم دفاعی ایجیس به کمال رسیده و حال جایگزین آن در دست کار برای آینده است

ناوشکن تایپ 45 تک کاره است و در جنگ ضد زیردریایی متکی اما هوبارت یک ناوشکن چند منظوره است و در صورت لزوم میتواند انواع مختلف عملیات ها از جنگ ضد زیردریایی یا تهاجم عمقی را انجام دهد و این چیزیست که تایپ 45 توان آن را ندارد

چرا کلکته از هوبارت برتر است
زیرا یک سیستم راداری ، پدافندی ، جنگ ضد زیردریایی و ضد کشتی عالی دارد اگرچه توان تهاجم را فعلا ندارد
اما توان جنگ سطحی آن بهتر از هوبارت است و در اصل اختفا و انتقال قدرت نیز بهتر از هوبارت است
با این حال کلکته یک مشکل دارد و آن هزینه عملیاتی بالای آن است اما هوبارت هم ارزان نیست و یک ناوشکن گران است

چرا کنگو از کلکته بهتر است

کنگو توان رزمی بسیار فراتر از کلکته دارد ، چه در پدافند و چه در جنگ ضد زیردریایی اما کنگو نیز همانند کلکته فاقد توان تهاجم عمقی است اما پتانسیل آن را دارد در حد بسیار فراتر از کلکته

چرا تایپ-52دی از کنگو بهتر است

کنگو گران است و نقص دارد ، کنگو نیز در جنگ ضد زیردریایی به مشکل میخورد و نیاز مند یک شناور دوم است تا در جنگ ضد زیردریایی به آن کمک کند
در عوض تایپ 52دی یک ناوشکن چند منظوره کامل است و طیف تسلیحاتی آن برای انجام انواع مختلف عملیات ها کامل است ، در سیستم پدافندی نیز این ناوشکن توانمندی زیادی دارد و در بعد هزینه ساخت ارزان تر از کنگو است

چرا آتاگو بهتر از تایپ52دی است
آتاگو اصلاح کنگو است و نقص کنگو را ندارد و یک ناوشکن کاملا مستقل برای انجام طیف گسترده انواع مختلف عملیات ها است و توانمند تر از کنگو است با این حال با این که در کاغذ توان انجام عملیات های تهاجم را دارد اما از آنجا که ژاپن موشک کروز تهاجمی دریا پایه برای ناوشکن هایش ندارد ، در این یک مورد لنگ میزند

چرا آرلی بروک از آتاگو بهتر است
آرلی بروک خود پدر آتاگو است ، آتاگو اگر چه طیف تسلیحاتی همچون آرلی ندارد اما توان رزمی نزدیک به آن دارد ، آرلی بروک توان رزمی بیشتری در قبال آتاگو دارد و طیف تسلیحاتی آن کامل است و این را در نظر بگیرید که آتاگو از نمونه صادراتی همان تجهیزاتی بهره میبرد که در آرای بروک استفاده میشوند ، دقیقا همان

 

چرا تایپ 55 از آرلی بهتر است

داستان توان رزمی است ، تایپ 55 عملا در رسته رزمناو است و توان رزمی فوق العاده بالایی دارد که قابل قیاس با آرلی نیست

چرا سجونگ کبیر از تایپ 55 بهتر است
داستان همان توان رزمی است ، جفت در رسته رزمناو اند و توان آتش تغریبا برابر دارن اما تایپ سجونگ طیف تسلیحاتی کامل تری دارد و تسلحات آن در کیفیت امتیاز بیشتری دارند تا تجهیزات چینی

و در نهایت چرا زاموالت از سجونگ کبیر بهتر است
دلیل واضح است ، زاموالت یک ناوشکن خفا کار است ، کشف یک شناور توسط یک شناور دیگر از برد بیش از 120 کیلومتر امکان پذیر نیز اما کشف زاموالت نیز در برد کمتر 120 چالش برانگیز خواهد بود ، این ناوشکن در کنار ناوشکن تایپ 45 و ناو  های هواپیمابر کلاس کوین الیزابت ، بیصدا ترین شناور های رزمی جهان اند و کشف آنها توسط سونار های غیر فعال دشوار تر است
همچنین زاموالت از یک سیستم راداری و مدریت میدان نبرد بسیار پیشرفته استفاده میکند که مشابه آن تاکنون در هیچ شناوری استفاده نشده است

نویسنده و گردآوری : الیاس امراء