تسلیحاتتسلیحات نیروی های پیاده و سلاح های انفرادی

برنامه سلاح سازمانی آینده ارتش آمریکا (NGSW)

معرفی و بررسی برنامه سلاح های انفرادی سازمانی آینده ی ارتش ایالات متحده، NGSW

برنامه Next Generation Squad Weapon یا NGSW، برنامه تسلیحاتی در حال اجرای ارتش ایالات متحده برای جایگزینی سلاح های ام4 و ام249 است که اهداف بلند پروازانه و انقلابی را در عرصه سلاح های سبک دنبال می کند.
در این مقاله به جان و دل این برنامه، اهداف پیشروی آن، کاندیدا های انتخابی و مشکلات پیش روی آن ها می پردازیم.

نیاز های مدرن و اهداف برنامه NGSW

به صورت کلی برنامه NGSW را میتوان به دو قسمت مهمات نوین و سلاح های نوین تقسیم کرد که در هر دو قسمت ارتش ایالات متحده اهداف جالبی از هوشمند سازی تسلیحات انفرادی و ورود تکنولوژی به این حوزه تا مهمات سبک و ضد زره را دنبال می کند.

ابتدا به جان و دل این برنامه و اهداف و نیاز ها برای مهمات مدنظر در آن می پردازیم.

کشندگی بالاتر، دقت و برد بیشتر، وزن کمتر و… در دهه های اخیر کشور ها و سلاح سازان زیادی به دنبال دستیابی به اهدافی این چنینی در برنامه های توسعه تسلیحات و فشنگ های نوین دنیای سلاح های انفرادی بوده اند اما علیرغم شتاب بالای پیشرفت های علمی و ظهور تجهیزات جانبی پیشرفته و امکانات نوین در پلتفرم های تسلیحات سبک، بیش از 100 سال است که از آخرین تغییر بزرگ در مهمات نظامی (استفاده از باروت بی دود در مهمات) می گذرد.

از نظر ابعاد نیز از زمانی که کالیبر های بزرگ پس از جنگ جهانی دوم از میادین نبرد خداحافظی کردند و در کنار سطح کوچکی از کالیبر 7.62*51، کالیبر های تهاجمی با طول پوکه متوسط وارد میادین نبرد شدند و از زمانی که تفنگ های گلنگدنی جای خود را به تفنگ های اتوماتیک کم وزن و ظرفیت بالا دادند شکل میادین جنگ تغییرات زیادی داشته است اما خیلی وقت است که در دنیای سلاح های تهاجمی شاهد ظهور کالیبر موفق جدیدی آن هم به عنوان کالیبر سازمانی بدنه اصلی پیاده نظام کشور ها نبودیم.

اما با تغییر میادین نبرد به خصوص در دو دهه گذشته نیاز های مهم جدیدی ظهور کردند که اگر کشوری قصد دارد دست برتر را در این میادین داشته باشد باید به آن ها بپردازد.

نخستین نیاز، کاهش وزن مهمات و تسلیحات است؛
این نیاز شاید خیلی جدید نباشد و در واقع کاهش وزن یکی از دلایل اصلی حرکت ارتش های بزرگ از کالیبر های کامل مثل 7.62*51 به کالیبر های متوسطی مانند 5.56*45 بود که تا حد زیادی این مشکل را برطرف کرد اما در دنیای امروز بار سربازان مدرن بیشتر هر زمان دیگری در تاریخ است و نیازدوباره به کاهش وزن تجهیزات بیشتر از همیشه احساس می شود.

امروزه با مشخص شدن کارایی بالاتر سربازان حرفه ای و همچنین بالارفتن ارزش حفظ جان انسان ها، دیگر ارتش های مدرن از سربازان اجباری که تنها با یک تفنگ و چند خشاب به میدان جنگ فرستاده می شدند استفاده نمی کنند و در عوض تجهیزاتی مانند پوشش های حفاظتی انفرادی و جلیقه های ضدگلوله یکی از بدیهیات و اصلی ترین تجهیزات نیرو ها شده اند. پوشش هایی که در کنار حفاظت پر ارزششان، چند کیلوگرم وزن اضافی را به کاربر خود تحمیل می کنند.

حرفه ای تر شدن نیرو ها و بالارفتن حفاظت آن ها همچنین به معنای بقا پذیری بیشتر سربازان و نیاز به تجهیزات بیشتر برای زندگی در وضعیت اعزام و همچنین انجام ماموریت های پیچیده تر می باشد. درحال حاضر بسیاری از ارتش های مدرن با مشکل سنگینی بار سربازان دست و پنجه نرم میکنند و بسیاری از این تجهیزات علیرغم سنگینیشان قابل حذف و نادیده گرفته شدن نیستند.

بدیهیست که مهمات یکی از اصلی ترین بار های سربازان است که بیش از 40 درصد وزن محمول توسط آن ها را تشکیل می دهد. این موضوع بالاخص درخصوص تیربارچی های دسته ها که مجهز به تیربار های سبک و متوسط می باشند قابل توجه بوده و میتواند تا بیش از 60 درصد وزن محمول توسط سرباز را تشکیل دهد. در کنار اهمیت لجستیکی کاهش وزن مهمات، مشخص است که چرا یکی از اهداف برنامه NGSW، پرش از مهمات فلزی سنتی به مهمات نوینی که حداقل 20 درصد کاهش وزن را ارائه بدهند می باشد.

نیاز دومی که متوجه ارتش ایالات متحده می باشد کشندگی و برد بیشتر مهمات می باشد. کالیبر 5.56 سازمانی ارتش آمریکا اگرچه پتانسیل دقت بالایی را داراست، در فواصل بلند به سرعت انرژی خود را از دست داده و کشندگی آن دچار کاهش شدید می شود. از این نظر کالیبر 5.56 از سلاحی نظیر ام4 در برد 300 متری کاملا کشنده محسوب می شود و ارتش آمریکا به دنبال دو برابر سازی این برد است.

مسئله بهبود اثر بالستیک ترمینال و کشندگی بیشتر مهمات چیزیست که ارتش ایالات متحده برای مدت طولانی به دنبال آن بوده است و در سال 2010 و توسعه مهمات m855a1 در کالیبر 5.56 تقریبا نهایت پتانسیل این کالیبر با بدنه معمول به دست آمد و مشخص است که برای به دست آوردن نتیجه ای بهتر نیاز به تغییراتی بزرگ در مهمات می باشد.

سومین نیاز بسیار مهم که ارتش ایالات متحده با آن روبروست، نیازی نوین و برگرفته از تغییرات مهم چند سال اخیر میادین نبرد می باشد یعنی نیاز نفوذ به “پوشش های زرهی انفرادی ضد گلوله”.

اگرچه ارتش ایالات متحده اولین سازمان نظامی بود که پوشش های ضد گلوله نوین که توان مقابله با اصابت مستقیم مهمات تهاجمی را دارا بودند را به صورت سازمانی در ابتدای قرن بکارگیری کرد، اکنون و در پایان دهه دوم قرن 21م اگرچه هنوز نیرو های نظامی نظیر نیرو های مسلح کشور ما، ایران، هستند که از این پوشش ها بهره نبرده و یا در سطح محدود استفاده می کنند، اکثر کشور ها و ارتش های مدرن از جمله رقبای بزرگ ایالات متحده یعنی روسیه و چین پوشش های ضد گلوله را در سطح گسترده و سازمانی بکارگیری کرده اند و این خود تهدیدی برای ایالات متحده در نبرد زمینی می باشد.

همچنین با پیشرفت تکنولوژی پوشش های حفاظتی انفرادی و ارزان و در دسترس تر شدن بیش از همیشه آن ها، پدیده جالب و قابل توجهی به خصوص در منطقه خاورمیانه دیده میشود، آن هم مجهز شدن گروهک های تروریستی و چریکی به این پوشش ها است که خود تهدید دیگری برای ارتش های مدرن می باشد.

 

نمونه پوشش ضد گلوله (همراه با سرامیک های سطح 3) تولید شده توسط کارگاه های گروه های تروریستی سوری.

بنابراین اهداف برنامه NGSW در حوزه مهمات:

  • توسعه نسل جدید مهمات با دست کم 20 درصد کاهش در وزن
  • افزایش قابل توجه کشندگی، برد و دقت
  • و قابلیت نفوذ به پوشش های زرهی انفرادی سبک

می باشد.

در این راستا ارتش ایالات متحده خود دست به کار شده و با تجربه های قبلی، مرمی گلوله مد نظر خود را ارائه داده است که کالیبر 6.8 میلیمتری را دارا می باشد. این گلوله جدید در مدل معمولی گلوله 6.8 GPP نام گرفته است. (با گلوله 6.8 SPC شرکت رمینگتون که در سال های پیش با همکاری ارتش ایالات متحده توسعه داده شده بود اشتباه گرفته نشود.)

مرمی گلوله 6.8 GPP (سمت چپ) در کنار مرمی های سنتی کالیبر 7.62 و 5.56 ناتو

مطابق برنامه، گلوله جدید 6.8 میلیمتری ارتش ایالات متحده سرعت دهانه بسیار بالای 3000 فیت بر ثانیه/حدود 915 متر بر ثانیه (به عنوان مثال در مقایسه با 7.62*39 با سرعت دهانه 715 متر بر ثانیه) با مرمی 135 گرینی را با شلیک از طول لوله های متوسط و کوتاه خواهد داشت و بنا به برخی اطلاعات، قابلیت شکست دادن و نفوذ به پوشش های زرهی ضد گلوله انفرادی حتی سطح چهار ان آی ژ را تا فواصل 600 متری خواهد داشت که نسبت به گلوله های سنتی همرده حتی در مدل های نفوذگر هسته تنگستنی نیز برتر و بی رقیب خواهد بود.

این گلوله در پنج نسخه اصلی GPP یا چند منظوره، SP یا خاص منظوره (احتمالا با قدرت نفوذ بالاتر و هسته متفاوت)، نسخه RR یا برد کاهش یافته (با برد و نفوذ کمتر برای استفاده تمرینی در میادین تیر معمولی)، نسخه blank یا گازی برای آموزش و تمرین و مدل تریسر یا رسام توسعه خواهد یافت.

مرمی و کالیبر گلوله اما تنها قسمت کوچکی از برنامه مهماتی NGSW می باشد و درواقع قسمت های اصلی این برنامه به عهده شرکت کنندگان در رقابت می باشد که باید با توسعه پوکه و شارژ های نوین خود حول این گلوله جدید، رضایت ارتش ایالات متحده را به دست آورند.

این شرکت ها نیز با طرح های کاندیدی خود که در ادامه به صورت مفصل به آن ها می پردازیم رویکرد های بسیار جالبی از جمله گلوله های هیبریدی، گلوله های پلیمری و کیس تلسکوپی را پیش گرفته و طرح های بسیار جالب و متفاوتی را ارائه داده اند.

پس از مهمات، قسمت اصلی دیگر برنامه NGSW دو سلاح انفرادی مدرنی هستند که درصورت موفقیت به عنوان سلاح سازمانی ارتش ایالات متحده بکارگیری خواهند شد.

برنامه NGSW در بحث سلاح ها به دو سلاح NGSW-AR و NGSW-R تقسیم میشود که مخفف رایفل و اتوماتیک رایفل نسل آینده دسته ها می باشند و جایگزین سلاح ام4 به عنوان سلاح تهاجمی سازمانی و سلاح ام249 به عنوان تیربار سبک دسته خواهند شد.

M249 SAW

اهداف برنامه NGSW برای این دو سلاح:

  • کاهش وزن
  • افزایش دقت، برد و کشندگی در ترکیب با مهمات نوین
  • کنترل پذیری بالا با وجود مهمات قویتر و وزن کمتر
  • بهره از سیستم کنترل آتش سبک نوین
  • کاهش آثار صوتی و ظاهری (صدا و آتش دهانه) در کنار کاهش فشار عقبی و بازگشت مواد سمی به تیرانداز
  • امکان بهره گیری از تکنولوژی های نوین و ریل های هوشمند

برطرف سازی نیاز های فوق چالش های بزرگ و زیادی با خود به همراه دارد که از جمله مهم ترین آن ها بهره گیری از مهمات بسیار قویتر نسبت به مهمات سنتی که به معنای فشار بسیار شدید در مهمات و جان سلاح است و در عین حال عدم افزایش وزن سلاح و مهمات و حتی کاهش وزن در برخورد با این فشار بسیار بالاتر می باشد.

طرح های ارائه شده به این برنامه اما بسیار امیدوار کننده به نظر رسیده و موفق به رسیدن به تمامی اهداف فوق شده اند.

لازم به ذکر است قسمت مهم دیگری از برنامه NGSW که به سلاح ها در برطرف سازی نیاز های فوق کمک خواهند کرد، تجهیزات جانبی مدرن هستند که به عنوان یک بخش اصلی از سلاح ها در این برنامه در نظر گرفته شده اند، از جمله آن ها سوپرسور ها (صدا خفه کن) و سایت های نشانه روی و کنترل آتش مدرنی هستند که شرکت ها باید همراه طرح خود ارائه دهند.

تاریخچه، کمپانی ها و طرح های شرکت کننده در برنامه NGSW

برنامه NGSW به صورت رسمی در سال 2017 آغاز شده و دریافت ایده ها آغاز شد، اگرچه لازم به ذکر است که برنامه NGSW خود در ادامه یک برنامه معروف و بسیار قدیمی تر ارتش ایالات متحده به نام برنامه LSAT یا Lightweight Small Arms Technologies می باشد که با هدف دستیابی به مهمات و تیربار دسته ای سبک تر، از سال 2004 آغاز شده بود. پرچمدار اصلی برنامه LSAT طرح تیربار بدون پوکه و کیس تلسکوپی شرکت تکسترون سیستمز بود که تقریباٌ از آغاز تا پایان برنامه LSAT در حال همکاری نزدیک با ارتش ایالات متحده برای توسعه نسل آینده تیربار های سبک دسته و مهمات آن بود.

پروتوتایپ نهایی تیربار LSAT.

در سال 2018 برنامه NGSW عملا جایگزین برنامه LSAT شده و با درخواست دریافت کانسپت ها از طرف ارتش ایالات متحده 6 طرح اصلی از شرکت هایی نظیر فابریک نشنال، مارس و کوبالت، زیگ زاور، پی سی پی تاکتیکال، جنرال داینامیکس و البته تکسترون سیستمز به این برنامه ارائه شدند.

در سال 2019 مطابق برنامه زمانی تعیین شده برای NGSW از بین طرح های ارسالی، سه طرح برگزیده شدند تا برای لقب NGSW با یکدیگر به رقابت بپردازند. این سه طرح متعلق به شرکت های تکسترون سیستمز، جنرال داینامیکس و زیگ زاور بودند. این سه شرکت در ژوئن 2019 پیش نمونه های خود را برای فاز اولیه تست ها در اختیار ارتش ایالات متحده قرار دادند.

ارتش ایالات متحده از هرکدام از سه شرکت فوق 53 قبضه نسخه تهاجمی، 42 قبضه نسخه تیربار و 850 هزار گلوله نوین تولید این شرکت ها (مجموعا بیش از دو میلیون و پانصد هزار گلوله) را برای تکمیل تست های برنامه NGSW و تعیین برنده این برنامه تحویل خواهد گرفت. مراحل بررسی و تست ها در حال حاضر در پروسه انجام هستند و رقابت نزدیک و تنگاتنگی بین سه طرح فوق العاده جذاب و جالب این شرکت ها برقرار است.

بنابر برنامه زمانی، ارتش ایالات متحده قصد دارد که در سال 2022 نخستین واحد خود را به سلاح برگزیده برنامه NGSW مجهز کند. برای این برنامه در سال 2020 بودجه 50 میلیون دلاری تعیین شده بود و در جدیدترین درخواست منتشر شده توسط ارتش ایالات متحده به کنگره ایالات متحده برای بودجه سال آینده (2021)، برای برنامه NGSW بودجه 111 میلیون دلاری در نظر گرفته شده است.

اما بپردازیم به خود طرح ها

هر یک از سلاح ها و طرح های مورد ارائه در برنامه NGSW لایق یک مقاله مجزا و مفصل برای خود هستند و بررسی کامل و دقیق آن ها از حوصله این مقاله خارج است، لذا در این مقاله به معرفی کلی طرح ها و ویژگی های بارز هر یک از آن ها به صورت خلاصه می پردازیم.

  1. طرح شرکت تکسترون سیستمز (NGSW-CT)

همانطور که اشاره شد تکسترون سیستمز بیشترین سابقه در توسعه طرح برای برنامه NGSW را داراست، شرکت AAI که اکنون زیر مجموعه تکسترون سیستمز شده و طرح NGSW-CT را برای این برنامه ارائه داده است از اواخر سال 2003 درگیر برنامه LSAT بوده و سال ها برای راضی کردن متخصصین و فرماندهان ارتش ایالات متحده به قبول کردن طرح بسیار جالب سلاح و مهمات کیس تلسکوپی (CT) خود تلاش کرده است.

البته لازم به ذکر است با افزایش رقابت و پیچیده تر شدن نیاز ها در برنامه NGSW، اگرچه طرح اصلی NGSW-CT متعلق به شرکت تکسترون سیستمز می باشد، این شرکت از چند شرکت تسلیحاتی از جمله شرکت بنام آلمانی هکلر اند کخ و شرکت وینچستر نیز در ارائه این سلاح کمک گرفته است.

غرفه شرکت تکسترون سیستمز در نمایشگاه AUSA 2019 و نمایش پیش نمونه ها و نسخه های مختلف سلاح توسعه داده شده توسط این شرکت برای برنامه  NGSW و LSAT (لوگو شرکت های HK و وینچستر نیز در بالای غرفه دیده می شوند.)

اگر از علاقه مندان به برنامه های تسلیحاتی پیشرفته قدیمی بوده باشید، احتمالا با برنامه سلاح بدون پوکه ارتش ایالات متحده و سلاح G11 شرکت HK آشنایی دارید. این برنامه از جمله اقدامات بلند پروازانه ارتش ایالات متحده در راستای کاهش وزن مهمات بود که گلوله هایش نیاز به قسمت اضافی پوکه نداشتند و در واقع شارژ انفجاری خود بدنه گلوله را تشکیل میدادند و مرمی نیز درون خود مواد منفجره قرار داشت. سلاح G11 بخاطر مشکلات مهمات بی پوکه هرگز به جایی نرسید اما اینگونه مهمات در دسته مهمات کیس تلسکوپی قرار می گیرند، مهماتی که این بار شرکت تکسترون سیستمز مبنای طرح خود قرار داده است.

به طور کلی مهمات کیس تلسکوپی مهماتی هستند که در آن ها مرمی گلوله در احاطه مواد منفجره قرار دارد.

مدل شکاف خورده مهمات CT

مهمات CT شرکت تکسترون سیستمز که از زمان برنامه LSAT در حال توسعه هستند، مهمات بدون پوکه نیستند و کماکان نیاز به سیستم های اخراج پوکه دارند اما همانند مهمات بی پوکه امکان وزن بسیار کمتر نسبت به مهمات سنتی را دارا می باشند.

مهمات CT تکسترون سیستمز

 

تکسترون سیستمز نسبت به مهمات و پلتفرم تسلیحاتی خود بسیار خوش بین است و به نظر میرسد که ترکیب مهمات این شرکت و سلاح های مورد ارائه آن قابلیت های مهمی نظیر کاهش وزن، قدرت، برد و نفوذ بیشتر که مد نظر برنامه NGSW می باشند را به دست آورده باشند.

دو طرح سلاح های این شرکت نسبتا به یکدیگر شبیه بوده و یک نسخه رایفل در طرح سنتی خشاب خور و یک نسخه تیربار سبک بهره برنده نوار فشنگ توسط این شرکت ارائه شده اند.

سلاح های این شرکت اما اگرچه در ظاهر سنتی و معمولی به نظر میرسند، در واقع به نظر نگارنده پیچیده ترین مکانیزم داخلی را نسبت به دیگر طرح ها دارند و باید در نظر داشت که بهره گیری از مهمات کیس تلسکوپی به معنی نیاز به استفاده از مکانیزم تغذیه ای کاملا متفاوت است.

خوشبختانه تصاویری از پتنت های ثبت شده این سلاح ها منتشر شده است که به ما در فهم عملکرد داخلی این سلاح ها کمک می کنند.

پتنت سیستم تغذیه جالب این سلاح:

همچنین یک مدل سه بعدی در حالت برش خورده که نحوه کار این سلاح را به زیبایی نمایش می دهد:

یکی از موضوعاتی که در طرح شرکت تکسترون سیستمز جلب توجه می کند، وجود یک زائده در قسمت تحتانی جلوی خشاب می باشد که در برخی از تصاویر منتشره از این طرح حضور دارد، این قلمبی زیر سلاح در واقع مربوط به منبع تغذیه الکتریکی میباشد که برای بهره گیری از ریل های هوشمند یکپارچه مورد نیاز است.

همانطور که پیش تر اشاره شد بحث ورود تکنولوژی و سلاح هوشمند از جمله مواردیست که ارتش ایالات متحده قصد بررسی آن و بکارگیری در سلاح آینده خود را دارد، ریل های هوشمند نیز از جمله کانسپت هایی هستند که از اوایل دهه گذشته با مشارکت چند کشور دیگر ناتو و چندین شرکت الکترونیکی و تسلیحاتی مطرح شده و نمونه هایی از آن نیز ارائه شده اند.

بهره گیری از یک منبع تغذیه یکپارچه با سلاح، امکاناتی نظیر کاهش وزن تجهیزات جانبی (از آنجا که دیگر نیاز به استفاده از باطری های جداگانه نخواهد بود)، بهبود تعادل وزنی، امکان بهره گیری از قطعات الکترونیکی داخلی و همچنین مواردی مانند ارسال زنده اطلاعات و برقراری ارتباطات را ممکن خواهد کرد.

سامانه ریل هوشمند مورد استفاده در طرح تکسترون سیستمز به نظر ریل هوشمند شرکت تی ورکس می باشد که سال هاست در حال تحقیق و توسعه ریل های پیکاتینی هوشمند و منبع تغذیه یکپارچه بوده اند.

نمونه ریل هوشمند شرکت T works

در خصوص بحث تجهیزات جانبی در ادامه مقاله مفصل تر اهداف و قابلیت های طرح های نوین مورد ارائه به NGSW را بررسی خواهیم کرد اما در حد معرفی، به عنوان صدا خفه کن یا سوپرسور اگرچه اطلاعات دقیق از سوپرسور مد نظر تکسترون سیستمز در اختیار نیست، بر اساس برخی تصاویر به نظر میرسد این شرکت در حال همکاری با شرکت LMT برای تولید سوپرسور های پرینت سه بعدی برای طرح خود می باشد.

در جمع بندی طرح های مورد ارائه شرکت تکسترون سیستمز، این شرکت یک رایفل و تیربار در پلتفرم کانونشنال، بهره برنده از خشاب در رایفل و نوار فشنگ در تیربار و بر مبنای مهمات نوین کیس تلسکوپی ارائه داده است و امکان بهره گیری از تمامی امکانات جانبی مد نظر در برنامه NGSW، از جمله هوشمند سازی درونی سلاح را فراهم کرده است. بر اساس تصاویر منتشره از پتنت سلاح میتوان نتیجه گیری کرد که سلاح از سیستم گازی پیستون کورس کوتاه ساده بهره می برد.

طرح NGSW-CT در بین سه طرح اصلی که در ادامه به بررسی دو مورد دیگرشان نیز خواهیم پرداخت، پیچیده ترین عملکرد داخلی و بزرگترین تغییر در نوع مهمات را داراست و این موضوع تاثیر منفی در شانس موفقیت این طرح خواهد داشت اما باید در نظر داشت که علیرغم پیچیدگی و تحت سوال بودن سیستم تغذیه پیچیده و مهمات کیس تلسکوپی پلیمری مورد استفاده در این سلاح، این طرح قریب به دو دهه به صورت مستقیم در دست تحقیق و توسعه بوده و با اضافه شدن تجربیات شرکت های مهمات سازی وینچستر و تسلیحاتی HK، بعید است که این بار با طرحی غیرقابل اطمینان و بیش از حد آینده نگرانه طرف باشیم و شانس موفقیت بالایی را می توان برای این سلاح متصور بود.

2. طرح شرکت مهمات و سامانه های تاکتیکی شرکت جنرال داینامیکس (RM 277)

دومین طرحی که توسط ارتش ایالات متحده جهت ادامه توسعه و ارزیابی برای برنامه NGSW برگزیده شده است، طرح مورد ارائه زیر مجموعه مهمات و تسلیحات تاکتیکال غول تسلیحاتی آمریکایی، جنرال داینامیکس می باشد.

این شرکت در طرح خود ترکیبی از رویکرد های ساده و درعین حال غیر ارتدوکس و بی پروا را پیش گرفته است.

مهمات مد نظر شرکت جنرال داینامیکس برای طرح NGSW، مهماتی با طرح سنتی اما بدنه پلاستیکی می باشند. این مهمات کیس کمپوزیتی که در همکاری با شرکت مهمات سازی ترو-ولاسیتی توسعه پیدا کرده اند، ظاهر و عملکرد کاملا مشابه مهمات فلزی سنتی را اما با بدنه پلاستیکی دارا اند که بدیهیست به کاهش شدید وزن مهمات مطابق نیاز برنامه NGSW می انجامد.

مهمات کیس کمپوزیتی شرکت ترو ولاسیتی (گلوله 7.62 در تصویر)

مهمات کیس کمپوزیتی و بدنه پلیمری شرکت ترو ولاسیتی همانند تقریباٌ تمام دیگر طرح های دخیل در NGSW، در نوع خود بسیار جالب و قابل توجه هستند، ایده استفاده از پلاستیک به جای برنج و استیل در بدنه گلوله ها برای کاهش وزن، ایده جدیدی نیست و چندین طرح از کشور های مختلف پیش تر مطرح شده اند، نکته مهم اما نقاط ضعف این نوع گلوله ها است که از بکارگیری موفق آن ها تا به حال جلوگیری کرده است، مواردی نظیر حساسیت به دما، دفورمه شدن، مقاومت در مقابل فشار و…

با این حال شرکت ترو ولاسیتی به نظر مطمئن هست که مهماتشان نه تنها قابلیت تحمل فشار بسیار بالا تر از مهمات سنتی قبلی برای دستیابی به ویژگی های مورد نظر برنامه NGSW را داراست، بلکه همانند مهمات پوکه برنجی قابل بازیافت و استفاده مجدد نیز می باشند که برای مهمات پلیمری بسیار شگفت انگیز است.

اما سلاح های مورد ارائه توسط جنرال داینامیکس

سلاح های ورودی زیرمجموعه تسلیحات سبک جنرال داینامیکس به برنامه NGSW دو طرح بسیار مشابه بهم و برخلاف دیگر طرح های حاضر در برنامه، بهره برنده از پلتفرم بولپاپ یا پیش ماشه می باشند. درخصوص این دو سلاح نکات جالب فراوانی وجود دارد که بررسی دقیق آن ها در این مقاله نمی گنجد، اما به صورت کلی، هر دو طرح شرکت جنرال داینامیکس که با عنوان RM 277 معرفی شده اند، از پلتفرمی مشابه و سیستم یکسان چه در نسخه رایفل و تیربار بهره می برند که نسخه تیربار لوله سنگین تر و بلند تر و تفاوت های کوچک دیگر مورد نیاز برای یک تیربار سبک را دارد.

این سلاح از عملکرد گازی به نظر نوینی بهره میبرد که اگرچه اطلاعات دقیق از آن در دسترس نیست، شرکت جنرال داینامیکس آن را ترکیب بازگشت با ریکویل به کمک فشار گاز عنوان کرده است، عملکردی که به نظر در راستای کاهش لگد حاصل از شلیک مهمات قدرتمند نوین این سلاح بکار گرفته شده است.

استفاده از پلتفرم بولپاپ در این طرح از اقدامات جالب و تا حدی بی پروایانه جنرال داینامیکس است که مواردی مانند پیچیدگی تولید، نیاز به آموزش دوباره نیرو ها و ارگونومی ضعیف نسبت به طرح های کانوشنال آن را در نقطه ضعف قرار می دهد، جنرال داینامیکس اما اقدامات مهمی در راستای بهبود نقاط ضعف مهم طرح های بولپاپ با کمک شرکت معروف ایتالیایی برتا انجام داده است که مهم ترین آن سیستم پرتاب پوکه به سمت جلو و امکان تنظیم قنداق است که در نسخه نهایی این سلاح دیده می شود.

فیلمی از شلیک با این سلاح در تیزر رسمی معرفی RM 277، به سیستم فوروارد ایجکتینگ (پرتاب پوکه به سمت جلو) توجه داشته باشید.

در بحث تجهیزات جانبی اطلاعات زیادی از برنامه جنرال داینامیکس جهت استفاده از ریل های هوشمند و سیستم کنترل آتش نوین در دسترس نیست، اما از سوپرسور مورد استفاده این شرکت اطلاعات مهمی در دسترس است.

صداخفه کن مورد استفاده در RM 277، که در نمایش های اولیه سلاح به سبب ابعاد بسیار کامپکت و ظاهر غیر سنتی خود جلب توجه می کرد، ساخت شرکت آمریکایی دلتا پی می باشد.

همانطور که گفته شد سوپرسور ها یکی از قسمت های مهم برنامه NGSW می باشند، چرا که نه تنها امروزه میتوان آن ها را یکی از نیاز های بنیادی میادین نبرد مدرن دانست، بلکه به سبب استفاده از مهمات قدرتمند نوین، آثار ظاهری و صوتی (آتش دهانه و صدای حاصل از شلیک) در طرح های NGSW بسیار قابل توجه خواهند بود که بهره گیری از سوپرسور ها بیش از بیش مهم می کند.

با این وجود سوپرسور های سنتی نقاط ضعف مهمی دارند که آن ها را بیشتر جهت استفاده نیرو های عملیات ویژه جذاب می کند تا عموم پیاده نظام.

برای رفع حداکثری این نقاط ضعف، سوپرسور های پرینت سه بعدی شده هستند که به نظر آینده دنیای صدا خفه کن ها خواهند بود و شرکت دلتا پی نیز از پیشگامان در این عرصه است. درخصوص سوپرسور های پرینت سه بعدی شده در مقاله همه چیز درمورد صدا خفه کن ها مفصل تر پرداخته شده است.

بهره گیری از سوپرسور های پرینت سه بعدی شرکت دلتا پی به خصوص مدل جدید توسعه یافته برای این سلاح که به نظر از مکانیزم فلو ترو نیز بهره میبرد، کاهش حداکثری آثار صوتی و ظاهری سلاح با حداقل معایب را برای RM 277 فراهم می کند.

در جمع بندی، طرح RM 277 شرکت جنرال داینامیکس در نظر نگارنده پایین ترین شانس موفقیت نسبت به دو رقیب دیگر را داراست، اگرچه که عموم نیاز های مدنظر در برنامه NGSW را برطرف می سازد.

این طرح جنرال داینامیکس به واسطه پلتفرم بولپاپ خود بیشترین فاصله با سلاح سازمانی فعلی ارتش ایالات متحده و نتیجتا بیشترین نیاز به ری ترینینگ و آموزش دوباره نیرو ها را داراست، اگرچه بر خلاف دو طرح دیگر، این دو سلاح کاملا مشابه هم بوده و در صورت انتخاب، آموزش و کار با هردو برای نیرو ها یکسان خواهد بود، همچنین بهره گیری از پلتفرم بولپاپ امکان استفاده از طول لوله بسیار بلند تر نسبت به رقبا را فراهم می کند.

از نظر مهمات نیز همانند مهمات CT تکسترون سیستمز، مهمات کیس کمپوزیتی ترو ولاسیتی نیازمند راه اندازی از نو خط تولید مهمات نوین می باشد که از نظر هزینه چندان جذاب نیست، گرچه که در صورت عملکرد مناسب، ارتش ایالات متحده به نظر آماده پرداخت چنین هزینه هایی می باشد. این مهمات اما اگرچه به عنوان مهمات ساده پلیمری تا حد زیادی شگفت انگیز هستند، به نظر نگارنده احتمال دارد از پاشنه های آشیل این طرح باشند و عدم امکان بهره از فشار بسیار بالا در این مهمات ممکن است از دلایلی باشد که جنرال داینامیکس مجبور به استفاده از پلتفرم بولپاپ و طول لوله های بسیار بلند شده است.

مهم ترین مشکلات پلتفرم های بولپاپ توسط جنرال داینامیکس و برتا به دقت بررسی شده و تا جای ممکن رفع شده اند، در نسخه تیربار اما عدم استفاده از نوار فشنگ و عملکرد اوپن بولت (پایه آتش) موارد سوال برانگیزی هستند که تصمیم ارتش ایالات متحده برای انتخاب این سلاح سخت خواهند کرد.

3. طرح شرکت زیگ زاور (MCX spear و MG 6.8)

آخرین اما از نظر نگارنده، مهم ترین طرح شرکت کننده در برنامه NGSW، دو طرح سلاح های MCX Spear و MG 6.8 متعلق به شرکت پر آوازه زیگ زاور هستند.

شرکت زیگ زاور که از قدیم آن را به واسطه طرح های موفقی همچون تپانچه های سری P220 میشناسیم، در سال های اخیر به یکی از پیشرو ترین و نوآورترین شرکت های تسلیحاتی مدرن بدل شده و به خصوص با پرچمداری خود در عرصه ماژولاریتی، دل ارتش ایالات متحده را در برنامه هایی نظیر تپانچه سازمانی جدید این کشور (MHS) و برنامه سلاح تهاجمی سوپرس شده نیرو های ویژه این کشور (SURG) به دست آورده و قرارداد های بزرگی را برای خود فراهم کرده است.

عطش این شرکت برای به دست آوردن هرچه بیشتر قرارداد های ارتش ایالات متحده و ورود به عرصه های جدید تمامی نداشته و این شرکت برای برنامه NGSW بدون همکاری با شرکت های دیگر اقدام به توسعه تمامی قسمت های این برنامه توسط صنایع خود کرده است.

مطابق دیگر طرح ها، با رویکرد زیگ زاور به مهمات نوین NGSW بررسی را آغاز می کنیم.

شرکت زیگ زاور رویکردی جالب و به نوعی سنتی را نسبت به بحث مهمات پیش گرفته و با حفظ بدنه برنجی، با اضافه کردن پاشنه استیل به فشنگ ها، مهمات هیبریدی 6.8*51 میلیمتری خود را به برنامه NGSW معرفی کرده است.

همانطور که در تصویر به خوبی مشخص است، زیگ زاور مهمات جدید خود را با ترکیب بدنه برنجی، واشر پلاستیکی و پاشنه فلزی (از آنجا که محل ضعف فشنگ های برنجی در فشار بالا همواره پاشنه گلوله بوده و ضعف از این نقطه می تواند به انفجار درون چمبر سلاح بیانجامد.) ارائه داده است که امکان شارژ بسیار قویتر و تحمل فشار بالای مورد نیاز را فراهم می آورد. این گلوله ها همچنین، 20 درصد کاهش وزن را نیز مطابق درخواست NGSW نسبت به گلوله های سنتی فراهم می کند، اگرچه ممکن است از نظر کاهش وزن نسبت به رقبایی که رو به استفاده از پلیمر در گلوله ها آورده اند نرسد.

شرکت زیگ زاور آنقدر نسبت به مهمات جدید خود خوش بین و می توان گفت ذوق زده است که هنوز برنامه NGSW به جایی نرسیده این شرکت خط تولید تجاری مهمات جدید خود را آغاز کرده و عملا همین گلوله را تحت عنوان فشنگ .277 fury به بازار غیرنظامی عرضه کرده است که به لطف آن اطلاعات جالبی نسبت به عملکرد این گلوله در اختیار ما قرار دارد.

گلوله .277 زیگ در مقایسه با 6.5 کریدمور.

اما سلاح های مورد ارائه زیگ زاور برای NGSW:

شرکت زیگ زاور به لطف فعالیت های بسیار نوآورانه و ماژولار اخیر خود، دو طرح به نوعی از پیش آماده را برای پایه گذاری و مبنا قرار دادن طرح سلاح های خود در اختیار داشته و از آن ها بهره برده است.

برای طرح سلاح تهاجمی، همانطور که از نام اسلحه MCX Spear بر می آید، شرکت زیگ زاور مبنای کار را بر روی سلاح موفق MCX خود قرار داده که خوشبختانه پیشتر در جنگاوران در یک مقاله اختصاصی به معرفی مفصل این سلاح پرداخته ایم که ما را از توضیحات اضافی در خصوص این سلاح معاف می کند.

تصویری از قطعات داخلی سلاح از پتنت

 

درخصوص طرح تیربار سبک مورد نیاز NGSW اما طرح کمی پیچیده تر می باشد.

طرح MG 6.8 مورد ارائه زیگ زاور، به نوعی مدلی کوچک تر شده از طرح تیربار بزرگ SLMAG این شرکت می باشد که برای انتخاب به عنوان تیربار متوسط سبک برای ارتش ایالات متحده و در کالیبر 338 نورما مگنوم توسعه داده شده است. این تیربار نیز لایق یک مقاله مفصل و اختصاصی برای خود است اما برای آشنایی کلی با آن میتوانید به کانال تلگرام جنگاوران مراجعه کرده و پست های مربوط به آن را مطالعه کنید.

MG 338 یا همان SLMAG تیربار متوسط سبک شرکت زیگ زاور.
ام جی 6.8 تیربار سبک دسته زیگ زاور برای NGSW مجهز به تجهیزات جانبی کامل.

بدون آنکه بیش از اندازه در طرح MG 6.8 ریز شویم، بر اساس اطلاعات موجود، این تیربار یک تیربار سبک بهره برنده از عملکرد پایه آتشی یا اوپن بولت و سیستم گازی پیستون کورس کوتاه به همراه سامانه کاهش لگد می باشد. این سلاح وزن شگفت انگیز تنها 5.5 کیلوگرمی را در مقایسه با جرم 7.5 کیلویی M249 SAW ارائه داده و برخلاف عموم تیربار های هم رده، قابلیت شلیک تک تیر را نیز دارا می باشد.

این سلاح از قابلیت های ماژولار مهمی همچون، تغییر آسان کالیبر، امکان بارگذاری نوار فشنگ بدون بازکردن روکش، بازشدن روکش از کنار و امکان نصب انواع تجهیزات جانبی بهره می برد.

تصویر سه بعدی از مدل برش خورده MG 6.8 و قطعات داخلی آن

هر دو سلاح مورد ارائه زیگ زاور از کنترل های مشابه خانواده AR بهره می برند که در بحث آموزش و آشنایی سربازان کمک شایانی می کند.
در سلاح spear علاوه بر دستگیره آتش سنتی AR، یک دستگیره آتش جانبی نیز اضافه شده است که در مسلح سازی و رفع گیر در حین نشانه روی کمک می کند.
در MG 6.8 نیز نحوه مسلح سازی و کار با سلاح غیر از برخی قابلیت های بهبود یافته کاملا مشابه سلاح M249 می باشد.

زیگ زاور و ماژولاریتی

ماژولاریتی یکی از تخصص های زیگ زاور بوده و هر دو سلاح SPEAR و MG6.8 قابلیت بهره گیری از سه کالیبر مختلف 7.62 ناتو، 6.5 کریدمور و 6.8 نوین را دارا بوده و اصطلاحا مولتی کالیبر می باشند.

این قابلیت تغییر کالیبر از نظر لجستیکی و آموزشی اهمیت بالایی را دارا می باشد چرا که با توجه به قدرت نفوذ بالای مهمات نوین NGSW، اکثر میادین تیر رایفل استاندارد فعلی برای تمرین با این مهمات ایمن نمی باشند و امکان تغییر کالیبر به 7.62*51 علاوه بر دسترسی و ارزانی بیشتر، امکان تمرین در این میادین را فراهم می آورد. (اگرچه مهمات RR برد کاهش یافته نیز میتوانند در این میادین استفاده شوند.)

با توجه به این قابلیت، انتظار میرود که امکان تغییر آسان طول لوله و هندگارد سلاح نیز فراهم باشد که در نسخه های مورد استفاده نیرو های عملیات ویژه پر اهمیت خواهد بود.

اقدام جالب دیگری که زیگ زاور در عرصه ماژولاریتی در قطعات خارجی انجام داده است، بهره گیری از ریل پیکاتینی در قسمت اتصال قنداق سلاح است که اجازه تعویض هرچه آسان تر قنداق حتی در نسخه تیربار را نیز فراهم می آورد. قنداق اصلی سلاح نیز قنداق تلسکوپی تاشو از کنار می باشد.

تجهیزات جانبی

 

در حوزه تجهیزات جانبی مورد نیاز همانطور که اشاره شد شرکت زیگ زاور به تنهایی به توسعه این تجهیزات دست زده است و البته سال هاست که این شرکت زیر مجموعه و خطوط تولید اپتیک ها و سوپرسور ها را در اختیار داشته است.

آنطور که از نمایش های عمومی این دو سلاح به نظر میرسد، زیگ زاور برای Spear، قصد استفاده از اپتیک تانگو6-تی خود که از جمله اپتیک های LPVO هستند را دارد.

کاتالوگ اپتیک تانگو6 تی

برای MG 6.8 اما زیگ زاور سایت کنترل آتش و اپتیک جالب جدیدی را به نمایش گذاشته است که قابلیت های محاسبات بالستیکی و کامپیوتری را نیز دارا می باشد. این سامانه کنترل آتش با استفاده از لیزر یکپارچه خود محاسبات بالستیکی در فواصل مختلف را برای کاربر انجام داده و امکان شلیک موفق با نخستین تیر را فراهم می کند.

در حوزه سوپرسور ها نیز شرکت زیگ زاور خود یک رقیب مستقیم برای شرکت دلتا پی در حوزه سوپرسور های پرینت سه بعدی شده می باشد، شرکتی که در همکاری با جنرال داینامیکس در رقابت برنامه NGSW حضور دارد. زیگ زاور چند سالیست که تحقیقات خود در حوزه این سوپرسور ها را آغاز کرده و امسال نیز در نمایشگاه شات شو آخرین دستاورد های خود در این حوزه را نمایش داد که شامل سوپرسور های سری SLX توسعه یافته برای برنامه NGSW نیز میشد. این سوپرسور ها از نظر قابلیت ها مشابه سوپرسور های دلتا پی بوده و اطلاعات بیشتر را در مقاله سوپرسور ها میتوانید بیابید.

کاتالوگ سوپرسور های سری SLX

در جمع بندی ارائه های شرکت زیگ زاور، ما با طرح هایی کمی محافظه کارانه تر و در حد ممکن نزدیک به سلاح های سنتی مقابل هستیم اما به طور شگفت انگیزی، بهبود یافته. حتی از ظاهر سلاح ها مشخص است که زیگ زاور مطابق شهرت خود سطح کیفیت تولید بسیار بالایی را برای این سلاح ها بکار برده و درحالی که دو طرح دیگر حاضر در NGSW در نگاه اول هنوز در مرحله پیش نمونه به نظر میرسند، طرح های زیگ زاور کاملا آماده به خدمت به نظر می آیند.

این موضوع در مورد مهمات این شرکت نیز صدق کرده و میبینیم که زیگ زاور از راه حل خود بسیار خشنود بوده و حتی تولید تجاری مهمات خود را آغاز کرده است.

پیش از آنکه به جمع بندی نهایی مطلب برسیم جا دارد از سه طرح جالبی که موفق نشدند به برنامه NGSW راه یابند نیز یادی کنیم:

طرح شرکت های PCP tactical و دیزرت تک

 

 

طرح شرکت های مارس و کوبالت

طرح شرکت VK سیستمز

 

جمع بندی

پس از بیش از 50 سال خدمت در ارتش ایالات متحده، علیرغم بروزرسانی ها و بهبود های زیاد انجام شده طی سال ها بر روی پلتفرم AR-15، دیرتر یا زودتر باید منتظر نسل جدیدی از سلاح ها برای جایگزینی آن ها می بودیم. در این مدت ارتش ایالات متحده چند برنامه متفاوت جهت جایگزینی M16 و M4 را پیگیری کرده بود، اما همگی آن ها نهایتا با شکست مواجه شدند. اکنون برنامه NGSW، جدی ترین تلاش ارتش ایالات متحده در این راستاست که اگرچه هنوز درصد احتمال پایینی را میتوان برای شکست یا تعویق برنامه متصور شد، این موضوع حتمیست که حداقل قسمت هایی از این برنامه، باعث تحولات بزرگ در عرصه تسلیحات نظامی خواهند شد.

در نظر نگارنده همانطور که اشاره شد، شانس کمپانی زیگ زاور برای موفقیت در این برنامه به نسبت بالاتر میرسد، اگرچه که همه چیز بحث فنی نیست و در بحث تولید گسترده تسلیحات با هزینه ها و ایجاد شغل های فراوان، باید جنبه سیاسی و لابی گری ها را نیز در نظر داشت و از آنجا که طرح های دیگر حمایت چندین شرکت بزرگ را همراه دارند، در بحث لابی گری دست بالا را میتوانند داشته باشند.

از نظر قیمت، حدس بنده با توجه به اطلاعات موجود آن است که محصول جنرال داینامیکس چه در مهمات و چه در تولید هر قبضه، پایین ترین قیمت را خواهد داشت، اما در عوض در تمرین و آموزش بیشترین هزینه و تغییر را به ارتش ایالات متحده متحمل خواهد کرد.

طرح های تکسترون سیستمز و زیگ زاور از نظر قیمت احتمالا بهم نزدیک خواهند بود اما زیگ زاور در بحث آموزش دست بالا و کمترین تغییر و هزینه را خواهد داشت.

جنبه دیگری که درخصوص NGSW باید در نظر داشت بحث تاثیر این برنامه بر روی دیگر کشور های ناتو می باشد و در صورت موفقیت بسیار محتمل است که همانند کالیبر 5.56، بار دیگر مهمات جدید انتخابی آمریکا به دیگر کشور های ناتو نیز تحمیل شود (که البته اگه پولشو داشته باشند از خداشون هم باشه…). از این نظر نیز مهمات هیبریدی زیگ زاور از آنجا که پایه تولید آن همان بدنه برنجی باقی مانده است، شانس بالاتری برای تولید توسط صنایع دیگر کشور ها را داراست.

از نظر نگارنده بحث ورود تکنولوژی هوشمند و حتی صرفا ریل های با سیستم تغذیه یکپارچه، شاید هنوز برای استفاده نظامی راه بیشتری برای طی کردن داشته باشند و باید در نظر داشت، گیر و ایرادات در سلاح ها، صرفا در قطعات فیزیکی گاها خود به مقدار کافی برای کاربر اذیت کننده و پیچیده خواهند بود، حال اگر پای گیر های الکترونیکی و نرم افزاری نیز به میدان باز شود، خیلی مسائل دچار تغییر خواهد شد، از این نظر بنده این موضوع که در حال حاضر برنامه NGSW بدون چنین سیستم هایی به پایان رسیده و بکارگیری شود را محتمل می دانم.

در برنامه NGSW در بحث سامانه کنترل آتش و اپتیک ها امکان ورود برای شرکت های ثالث نیز فراهم است و ممکن است سایت های جالب دیگری از شرکت های مختلف به این برنامه راه یافته و انتخاب شوند.

سایت نشانه روی و کنترل آتش SMASH از شرکت اسرائیلی اسمارت شوتر که قصد شرکت در NGSW را داشته و همکاری هایی با شرکت زیگ زاور نیز داشته است.

در آخر برنامه NGSW هرچه که بشود یا نشود، نمونه ای از یک رقابت تسلیحاتی کم سابقه و به شدت جذاب برای علاقه مندان بحث تجهیزات انفرادی است که به واسطه دوران رسانه های آزاد و شفافیت (دست کم در ایالات متحده) امکان دنبال کردن آن برای ما فراهم شده است.

توجه به میزان نوآوری های بوجود آمده در این برنامه به واسطه وجود فضای آزاد رقابتی به جای فضای فاسد انحصاری میتواند برای صنایع دفاعی و غیر دفاعی در هر کشوری مفید واقع شده و شاید درس گرفتن از این موضوع باعث تغییر رویکرد فاسد انحصاری به فضای سالم رقابتی شود.

این مقاله همراه با ادامه برنامه NGSW بروزرسانی خواهد شد. همچنین اخبار مهم و فوری مرتبط با آن را می توانید در کانال تلگرام جنگاوران مطالعه کنید.

بروزرسانی 2 اردیبهشت 1399:

دریافت OTA از ارتش ایالات متحده توسط ورتکس اپتیکس به عنوان شرکت شخص ثالث جهت شرکت در برنامه NGSW برای سایت کنترل آتش سلاح آینده دسته های ارتش ایالات متحده (NGSW-FC)

بروزرسانی 19 تیر 1399:

دریافت OTA از ارتش ایالات متحده توسط شرکت L3Harris به عنوان شرکت شخص ثالث جهت شرکت در برنامه NGSW برای سایت کنترل آتش سلاح آینده دسته های ارتش ایالات متحده (NGSW-FC)

-انتشار تصاویر آخرین کانفیگ نمونه های تحویل شده به ارتش ایالات متحده توسط شرکت های دخیل در برنامه NGSW

نویسنده: محمد صالح هاشمی

امیدواریم که مطالب فوق برایتان مفید واقع شده باشد.

نوشته شده برای وب سایت جنگاوران

نوشته های مشابه

‫24 نظرها

  1. خیلی جالبه ترویستهای داعش هم جلیقه ضدگلوله سطح 3 تولید میکنن سوپر سور هم که تولید میکنن اونوقت تو یک کشوری هنوز این تجهیزات غیر ضروری ولاکچری بحساب میان

    1. داعش یه مشت احمق بودن
      اونی که تولید میکرد براشون همون ارباباشون بودن

  2. چه تفاوت‌های میان سلاح مورد نیاز پیاده نظام و نیروی‌های ویژه هست ؟

    1. سلاح سازمانی ی ارتش چون تعداد خیلی زیادی باید تولید بشه و معمولا سرباز ها هم اموزش یکسان و گروهی دارن باید قیمت مناسب درکنار جنس و کیفیت و کارایی بالا متانسب اون نیاز ارتش تولید ش ولی سلاح نیروهای ویژه چون این نیرو ها اموزش های خیلی سختی میبینن و شرایط نبردشون هم خیلی ضروری و پر استرسه مثل عملیات ترور ی شخص یا نجات گروگان یا نفوذ و جمع اوری اطلاعاتو اینا نیاز ب تسلیحات با کیفیت تر و کارایی بالا تر نسبت ب دیگر واحدهای معمولی ی ارتش دارن حتی بعضی نیروهای ویژه اسلحه خودشون رو مطابق با استاندارد های خودشون شخصی سازی و سفارشی میسازن تا نهایت کارایی رو براشون داشته باشه

  3. سلام، پس اون سلاح اسکار چی میشه؟ و چرا شرکتهای FN herestal و h&k تو این رقابت نیستن؟!

    1. فابریک نشنال که تومرحله مقدماتی حذف شده هکلر اندکخ هم که با تکسترون همکاری کرده اسکار یه سلاح بهبود یافته بر مبنای یه سلاحی قدیمیه وسلاح آینده نیست

  4. خیلی خیلی ممنون در مورد این مقاله زیبا هم مترجم و نویسنده گرامی و هم سایت وزین جنگاوران………..واقعا کلا نظر و دیدگاهم در مورد تسلیحات فردی دچار تغییر شد و اینکه ما خیلی خیلی عقب که نمیشه گفت اصلا نیستیم!! انحصار و غیرشفافیت سیستم ما هم واقعا به حق گفتید

    1. فعلا نیروهای مسلح ما با بودجه محدودی که دارن مشکلات به مراتب بزرگتری دارن که به نظرم تسلیحات فردی اولویت نداره

  5. یه سوال تکسترون همونیه که توی جنگنده اموزشی امریکا شرکت کرد؟؟ و اینکه به نظرم اینده همون تسلیحات بدون پوکه هستند که واقعا شیمست ها باید روی مواد اون کار کنندو شاید هزینه های بسیار کمتری هم داشته باشه

  6. حكايت سلاح سازماني امريكا هم مثل ارتش ما كش پيدا كرده از دهه 90 ميلادي دنبال جايگزيني ام4 بودند و برغم ارائه چندين پروژه مثل ام8 اما هنوزهم انجام ندادند ارتش ما هم به سلاح دستوپاگير توپ دستي دلبسته نميخاد طلاقش بده!

    1. سلام جناب تارخ یک سوال کوچک داشتم ممنون میشم اگر جواب دهید:
      توی سایت های خارجی نوشته آمرام مدل دی ۱۶۰ کیلومتر برد دارد شما می گویید ۱۸۰ کیلومتر؟

    2. باز ایالات متحده حرکت های جدی کرده اما به جایی نرسیده ، قابل قیاس نیست با ارتشی که G3 رو یک سلاح مدرن میدونه و به قولی فعلا با این بودجه تو نون شبش مونده چه برسه به تعویض سلاح سازمانی و … البته من مشکل رو فقط در بودجه هم نمیدونم چون به هر حال با حذف بعضی هزینه های اضافی همین کمبود هم تا حدودی رفع میشد ولی چه کنیم که گوش شنوایی نیست …

  7. باسلام و تبریک سال نو خدمت شما
    خواستم بپرسم امکان داره درباره اسلحه های شکاری هم مقاله بزارید.ممنون

    1. سلام من تخصصی در این زمینه ندارن کسی باشه بنویسه چرا که نه

  8. ممنون به خاطر مقالات خوبتون ، آقای هاشمی اگه وقت کردید تو تلگرام چند تا سوال پرسیدم اونا رو هم چک کنید ممنون.

  9. با سلام سال نو بر همگی مبارک یه سوال داشتم اقای تارخ داستان این تک تیرانداز ایرانی چیه صیاد رو میگم یادمه تو مقاله سایت نوششته بودید کیفیت عالی نسبت به نمونه اتریشی نداره ولی ماشالله دست همه هست ازسوریه بگیر تا افریقا لیبی چرا مثلا تک تیر انداز ساخت ترکیه دست مسلحین نیست ترکیه بیشتر طرف اوناست که ایا به خاطر قیمت چایین وتولید راحتشه پاسخ بدید ممنون

    1. سلام بر شما هم مبارک باشه
      خوب ای کی 47 هم دست همه است ولی اسکار و یا اچ کا 416 نه
      قیمتتتتتتتتتتتتتتت باعث میشه ای کی 47 چینی از نسخه روسی تو دنیا بیشتر باشه

  10. مقاله ی خیلی خوبی بود، کاش بعدا یه مقاله مفصل تر در مورد مهمات تلسکوپی و نحوه ی کارشون و اینکه چطور باعث افزایش قدرت و کاهش وزن میشن بنویسین. این برنامه خیلی جذاب و تاثیر گذار به نظر می آد.

  11. با سلام. لطفا در رابطه با برآورد هزینه تجهیز نیروهای نظامی ایران به تجهیزات انفرادی معمول در ارتش های مدرن از قبیل هلمت، پوشش ضد گلوله ، یونیفرم، سلاح و … و فرصت ها و موانع آن مقاله ای تهیه شود. با تشکر

  12. با سلام خدمت آقای تارخ. لطفا مقاله هایی هم برای کسانی که از بعضی از اصطلاحات سر در نمیارند بزارید. با تشکر.

دکمه بازگشت به بالا
بستن
بستن