جنگنده ها

هواپیمای پشتیبانی هوایی نزدیک IA 58 پوگارو

هواپیمای پشتیبانی هوایی نزدیک IA 58 پوگارو

در سال 1966 نیروی هوایی ارژانتین به دنبال یک هواپیمای ضد شوروی و پشتیبانی هوایی  سبک بود. این هواپیما برای پشتیبانی هوایی نزدیک و شناسایی  با نیروی زمینی  مورد نیاز بود و باید ارزان و با هزینه عملیاتی کم باشد زیرا  ارژانتین  بودجه محدودی داشت  و از طرفی در خود ارژانتین پیشبینی  میکرد  چنین طراحی باید  در امریکای جنوبی نیز مورد  استقبال قرار بگیرد زیرا  کشورهای امریکای جنوبی در ان زمان با جنبش های  کمونیستی  ویا کارتر های مواد مخدر  درگیر بودند

طراحی هواپیما در سال 1967 با شرکت برخی از مهندسین المان نازی فراری به ارژانتین اغاز شد و در سال 1968 بدنه به شکل گلایدر تست شد  . اولین نمونه در همان سال ساخته شد و در سال 1969 پرواز کرد و در سال 1975 وارد خدمت شد. این  هواپیما  FMA IA 58 Pucará نامیده شد

پوگارو یک هواپیمای دو موتور با بالهای در پایین بدنه است. در طراحی این هواپیما تلاش شد تا هواپیما  برای خدمه زمینی  به راحتی قابل تعمیر  باشد  بالهای در پایین بدنه طراحی شد تا قابل دسترس باشد و بتوان مخازن یکپارچه تری از سوخت درون ان قرار داد . هواپیما دارای دمی تی شکل است و دارای  سه ارابه فرود است که دو ارابه عقبی در غلافی زیر موتورها جمع می شوند

هواپیمای پشتیبانی هوایی نزدیک IA 58 پوگارو

هواپیما دارای دو موتور توربوپراپ توربومکا استازیو  است که هرکدام 975 اسب بخار بود. این  موتور در اصل یک موتور توربوشف برای بالگرد بود که نسخه پراپ  ان توسعه یافت  و نسخه توربوشف ان روی بالگرد های مشهوری  چون گازل، الوئت2 و 3  و نسخه پراپ ان نیز روی چند هواپیما از جمله پی سی 6 نصب شد.   هر موتور دارای  یک ملخ سه تیغه  از جنس فلز بود ولی بعدها طی ارتقا به نسخه کامپوزیت تعویض شد . پوگارو  میتواند به بیشترین سرعت 500 کیلومتر بر ساعت دست پیدا کند اگرچه سرعت کروز ان 430 کیلومتر بر ساعت است

هواپیما در پشت کابین بین دو  بال و همچنین در ریشه هر بال دارای  مخزن سوخت داخلی با ظرفیت  1260 لیتر سوخت داخلی است و البته میتواند زیر هر بال یک مخزن سوخت خارجی 300 لیتری را حمل کند. هواپیما فاقد لوله سوختگیری هوایی است

هواپیما دارای دو کابین پشت سر هم است  و علیرقم  اینکه این هواپیما هرگز نقش اموزشی نداشت ولی کابین دوم به عنوان یک ناظر  پرواز و همچنین دید بان در نظر گرفته شد بود زیرا یکی از وظایف هواپیما دادن گرو اتش برای توپخانه بود. هیچ نمایشگری درون کابین ها قرار نداشت و خلبان برای پرتاب بمب مجهز به یک مگسک الکترونیک بود ولی بعدها ارتقای یافت  و مجهز به اچ یو دی شد.  هر دو خلبان روی صندلی پرتاب شونده صفر صفر مارتین بیکر قرار داشتند هواپیما فاقد رادار بود و یک هواپیما روز پرواز بود و در نسخه تولید نیز هشدار دهنده رادار  و یا پرتاب کننده فلر نداشت

کابین قبل و بعد از ارتقاء

 پوگارو دارای چهار مسلسل 7.62 م م در دو طرف دماغه(دو عدد در هر سمت) و دو توپ 20 م م (یکی در ریشه هر بال) است  که حجم اتش قابل قبولی به ان خواهد داد . برای هر یک  مسلسل های 7.62 م م  225 گلوله  و برای هر توپ 20 م م 270 گلوله  حمل میکند.پوگارو دارای سه جایگاه خارجی است که یکی زیر بدنه و یکی زیر هر بال ولی برای اینکه بتوان سلاح بیشتری حمل کند جایگاه های  چند شعبه دارد  و میتواند چند سلاح زیر هر جایگاه حمل کند . این هوپیما  میتواند 1620 کیلوگرم سلاح را حمل میکند . چیدمان تسلیحاتی پوکار میتوان شامل تا 7 بمب  225 کیلوگرمی شامل سه عدد زیر بدنه  و دو عدد زیر هر بال و یا تا 12 بمب 113 کیلوگرمی که شامل شش بمب زیر بدنه و سه بمب زیر هر بال و یا سه بمب 500 کیلوگرمی و یا چهار بمب ضد باند شامل دو عدد زیر بدنه و یکی زیر هر بال و یا هفت توپ راکت 70 م م  شامل سه عدد زیر بدنه و دو عدد زیر هر بال هر تیوپ با 19 راکت (133 راکت) و یا پنچ تیوپ راکت 105 م م هر کدام با 7 راکت  شامل سه عدد زیر بدنه و یکی زیر هر بال  با 25 راکت  و یا یک غلاف توپ 30 م م در زیر بدنه و یا یا دو مخزن سوخت 300 لیتری ویا ترکیبی از انها را حمل کند

هواپیما دارای برد انتقالی  3710 کیلومتر است ولی با 1.5 تن سلاح و سوخت داخلی  برد  350 کیلومتر و با یک تن سلاح  800 کیلومتر است

پوگارو با بمب های 113 کیلوگرمی و مهمات خوشه ای زیر بال
پوگارو با راکت انداز 70 م م در تیوپ های 7 و 19 لول

مدل های مختلف

IA-58A: نسخه اصلی تولید که دارای دو صندلی بود و به عنوان یک جنگنده پشتیبانی  و همچنین  دیدبانی  استفاده شد

IA-58B: نسخه دو سرنشینه  بهبود یافته که به جای  توپ 20 م م دارای  توپ 30 م م بود  و سیستم ناوبری بهتری داشت . یک فروند از این نسخه تولید شد

IA-58C: نسخه تک سرنشینه رزمی  بر اساس درس های  اموخته شده از جنگ فالکلند مجهز به توپ30 م م  با توان حمل موشک  هوا به هوا و توان حمل سلاح و سوخت بیشتر.  در این نمونه کابین عقب برداشته شد و سوخت بیشتری جایش قرار داده  شد . قرار بود 15 فروند پوگارو موجود به این مدل ارتقا یابند ولی  به دلیل کمبود بودجه برنامه لغو شد

بین سالهای 1975 تا 1986 در مجموع 110 فروند از این هواپیما ساخته شد که ارژانتین و اورگوی به شکل نو  و سریلانکا و کلمیبا به شکل دست دوم ان را تحویل گرفدند . البته غیر ارژانتین هیچ کدام از دارندگان بیش از هفت فروند پوگارو در خدمت نداشتند

تا سال 1982 زمان اغاز جنگ فالکلند نیروی هوایی ارژانتین 60 پوگارو داشت . این هواپیما  باند کمی برای نشست و برخاست می طلبید از این رو در فرودگاه های کوچک فالکلند تنها هواپیمای رزمی این کشور بود . 12 فروند از این هواپیما قبل از اغاز نبرد در فالکلند از جمله در بندر استنلی مستقر شد . هواپیما مجهز به بمب راکت و غلاف مسلسل بودند و قرار بود در نقش شناسایی  و پشتیبانی  استفاده شوند . با اغازر نبرد  این هواپیما کاملا بی دفاع بودند. اسکای هاوک های  برخاستی توان رزم هوایی چندانی نداشتند   و میراژ ها ارزانتینی  نیز به دلیل فاصله بالا تا جزیره زمان درگ کمی داشتند از این رو به سرعت قربانی جنگنده های  عمود پرواز انگلیسی هارییر ها و سی هارییر های شدند. تعداد از انها حدود شش فروند طی بمب باران های و حملات راکتی هارییر ها روی زمین  از بین رفتند و تعدادی در اسمان شکار شدند . یکی از انها توسط استینگر  شلیک توسط نیروی زمینی   و یکی دیگر توسط توپ اسکای گارد شکار شد  ولی یکی  از پوگارو ها توسط سی هارییر مورد هدف قرار گرفت ولی توانست  جان سالم به در برد . تنها موفقیت انها در 28 می بود که یکی از این هواپیما یک بالگرد نیروی دریایی انگلستان از نوع Scout را با استفاده  از  مسلسل 7.62 م م به زیر کشید

بمب های 225 کیلوگرمی

سریلانکا نیز  چهار فروند پوگارو را خریداری  کرد و بین سال های  1993 تا 1999 بر علیه شورشیان این کشور  استفاده کرد. با تجهیز شورشیان  با موشک سام7 دو فروند این پروندها سرنگون شدند  ولی در کل کارایی انها رضایت بخش  اعلام شد و تلفات به دلیل نداشتن پرتاب کننده فلر بود

پوگارو در دهه 1990 مورد ارتقاء قرار گرفت. این ارتقا شامل نصب سامانه ناوبری  جی پی اس، هشدار دهنده رادار و پرتاب کننده  فلر، نصب اچ یو  دی برای پرتاب دقیق   بمب و راکت و همچنین مسافت یاب لیزری بود . همچنین این نسخه مجهز  به  نسخه تاخیری بمب مارک 82 برای بمب باران ارتفاع پایین شد

همچنین مدلی با نام IA-58D طی برنامه ارتقا در سال 2009 توسعه یافت که شامل کابین رنگی ، سامانه دید حرارتی و نشان  گذاری لیزری ، مخازن سوخت خارجی 1000 لیتری  و موتور 950 اسب بخاری است. اولین پیش نمونه این نسخه  که طی ارتقا مدل های قبلی به دست امده  در سال 2015 پرواز کرد و قرار است با ارتقائات انجام شده این هواپیما تا سال 2045 در خدمت باقی بماند

جالب است بدانید ایران در سال اخر جنگ با عراق به دنبال خرید 60 فروند از این هوپیما طی یک قرارداد 283 میلیون دلاره بود که مشخص نیست در نهایت چرا این برنامه لغو شد. احتمالا پایان جنگ و یا فشار خارجی بر ارزانتین مانع لغو خرید این پرنده شد . عراق نیز چند سال قبل از ان در میانه جنگ با ایران به دنبال خرید 20 فروند پوگارو بود

مشخصات

طول:14.25 متر

بلندی:5.36 متر

وزن خالی:4020 کیلوگرم

بیشترین وزن برخاستن:6800 کیلوگرم

موتور: دو دستگاه موتور توربوپراپ  Turbomeca Astazou با 978 اسب بخار قدرت

بیشترین سرعت:500 کیلومتر بر ساعت

بیشترین برد:3710 کیلومتر برد انتقالی و بین 370 تا 800 کیلومتر شعاع رزمی

ارتفاع قابل دسترسی:10000 متر

تسلیحات: چهار مسلسل 7.62 م م و دو توپ 20 م م و توان حمل 1.6 تن سلاح زیر بدنه و بال

ترجمه :عبدالحمید تارخ

منابع

http://www.airforce-technology.com/projects/fma-ia-58-pucara-counter-insurgency-aircraft/

http://www.globalsecurity.org/military/world/argentina/pucara.htm

http://www.planobrazil.com/fabrica-militar-de-aviones-ia-58-pucara

نوشته های مشابه

‫2 نظرها

  1. همچین هواپیمایی خیلی بدرد ایران و کلا خاورمیانه میخوره برای مقابله با گروه های مزاحم مرزی و قاچاقچی های محترم مرز افغانستان که مرزبانی رسما ازشون می‌ترسه و تا حد امکان درگیر نمیشه باشون.

  2. این هواپیما برای کشورهایی که بودجه نظامی محدودی دارند بسیار مناسب است.درست است که در میدان رزم امکان پشتیبانی از نیروهای زمینی را دارد ولی مهمتر از آن توان بسیار خوب این جنگنده برای مبارزه با اشرار و گروههای تروریستی است.حمل راکت و چندین مسلسل و توان هواپیما در پرواز با سرعت کم،باعث میشود این جنگنده به یک شکارچی بسیار چابک و خطرناک برای بالگردها تبدیل شود.درست است که جنگنده های جت سرعت بالایی دارند و حمل مهمات زیاد یکی دیگر از مزیت های آنها است.اما با تمام خوبی هایی که جنگنده های جت دارند ولی در مواجهه با بالگردها،مثل هواپیماهایی که از موتورهای توربوپراپ بهره میبرند موفق نیستند.خرید این جنگنده برای نیروی هوایی ارتش و سپاه مزیت های بسیاری دارد.تعمیرات راحت،هزینه های تعمیر و نگه داری مناسب این هواپیما و همچنین مناسب بودن قیمت خرید این هواپیما میتواند به خریداران این پرنده امکان خرید تعداد بیشتری را بدهد.این جنگنده در ایران میتواند جایگزین بسیار خوبی برای هواپیماهای پی سی-7 نیروی هوایی ارتش و توکانوهای سپاه شود.

دکمه بازگشت به بالا
بستن
بستن