جنگنده هاهواپیماهای اموزشی

جنگنده تهاجمی میتسوبیشی اف1 و جت اموزشی میتسوبیشی تی 2

جنگنده تهاجمی میتسوبیشی اف1 و جت اموزشی میتسوبیشی تی 2

در دهه 1950 این دیدگاه در نیروی هوایی امریکا وجود داشت که  برای اموزش خلبانان جت های مافوق صوت باید یک جت اموشی مافوق صوت نیز وجود داشته باشد از این رو جت اموزش تی 38 که یک جت اموزی دو موتوره  مافوق صوت بود و بعدها بر اساس ان جنگنده اف5 ساخته شد در ان دوران وارد خدمت ارتش امریکا شد

نیروی هوایی ژاپن نیز در ان دوران  تحت تاثیر این ایده بود. ژاپن در اوائل  دهه 1960 جت شکاری اف104 استارفایتر را به خدمت گرفت و 210 فروند  ان را در میتسوبیشی  تولید کرد از این رو نیاز به یک جت اموزشی مافوق صوت داشت

ژاپن در دهه 1950 در مجموع 210 فروند جت اموزشی  تی 33 را تولید کرده بود و از اوائل دهه 1960 اولین  جت بومی ساخت خود بعد از جنگ جهانی  دوم یعنی جت اموزشی   فوجی تی1 را نیز عملیاتی کرده بود که بسیار  شبیه  جنگنده اف 86 بود که  300 فروند ان نیز در داخل ژاپن تولید شده بود(منظور اف86 است ). ولی نیاز به یک جت مافوق صوت بود. از جمله این که در اواخر دهه 1960 نیروی هوایی ژاپن  در حال برنامه ریزی  برای خرید و بعد تولید اف4 فانتوم نیز بود.

از این رو در اواخر دهه 1960 برنامه ای با نام اف ایکس برای به خدمت گیری  یک جت اموزشی مافوق صوت اغاز شد. در مرحله تست  دولت ژاپن فشار بسیار بر ارتش وارد می کرد که انها یا تی 38 ویا اف5 بی را در داخل ژاپن تولید کنند زیرا بسیار مقرون به صرفه بود ولی در  ارتش ژاپن خواهان توسعه یک  جت اموزشی مافوق صوت بودند تا بتوان با این کار  در ساخت یک جت اموزشی رزمی  مافوق صوت تجربه حاصل  شود زیرا فوجی تی 1 مادون صوت بود

میتسابیشی تی2
میتسوبیشی تی2

در سال 1967 با در نظر گرفتن افزایش سن جنگنده های اف86 که  با ورود اف104 دیگر در نقش جنگنده پشتیبانی  نقش بازی میکرد  ، نیروی هوایی خواهان یکی جنگنده تهاجمی هم بود  و این دید در ژاپن وجود داشت ک ه میشود با یک تیر دو نشان زد . در 8 فوریه سال 1967 نیروی هوایی به فوجی و میتسوبیشی  طی نامه ای اعلام درخواست برای ساخت  یک جت اموزشی مافوق صوت رزمی را داد که چند ماه بعد میتسوبیشی  برای این کار انتخاب شد

تیم طراحی  تشکیل شد و برای بازدید از طرح فرانسوی  انگلیسی جگوار راهی  انگلستان شد. جگوار در ان زمان به عنوان یک جنگند تهاجمی اموزشی در حال طراحی بود دقیقا همان چیزی که ژاپنی ها  می خواستند  و از این رو ژاپن می خواست  بر اساس ان طرح خود را پیش ببرد اگرچه سرنوشت جگوار تغییر بسیار کرد. تیم موتور رولز رویس جگوار را انتخاب کرد و به سرعت طرح پیش رفت و اولین جنگنده  که ایکس تی 2 نامه میشد در 28 اوریل سال 1971 پرواز کرد  و در 20 جولای به سرعت صوت رسید تا اولین جت مافوق صوت تاریخ ژاپن نیز ساخته شود. این جنگنده در سال 1975 وارد خدمت شد و در سال 1976 اولین دوره اموزشی با ان برگذار  شد(برای اشنایی با جنگنده جگوار اینجا را کلیک کنید)

تی 2 شباهات بسیاری به نسخه دو سرنشینه  جگوار دارد ولی با وجود شباهات ظاهری و موتور یکسان ولی تفاوت های اشکاری نیز با هم دارند.

 تی2 پرنده ای  است تمام فلزی که از الومینیوم  ساخته شده اگرچه در برخی نقاط  پر تنش از نظر میزان گرما از تیتانیوم نیز استفاده شده است. بال جنگنده در بالا نصب شده و 42.5 درجه پس گرایی دارد  و دم ان به میزان 9 درجه به طرف پایین خم شده است که شبیه طرح جگوار در این زمینه است. بال اصلی بر خلاف  جگوار که دارای  فلاپ دو تکه است دارای یک فلاپ یک  تکه است

2247945

 هواپیما همانند جگوار هیچ مخزن سوختی درون بال ندارد و تمام سوخت درون بدنه حمل می شود  و توان یک مخزن سوخت خارجی  830 لیتری را زیر هر بال را دارد . تی2 دارای سه ارابه فرود  تک چرخ بود که دو ارابه فرود عقبی  در قسمت پایین همانند جگوار یک شکستکی داشت

جنگنده دارای یک رادار  میتسوبیشی  الکترونیک J/AWG-11  می باشد که در واقع  همان رادار است که بر روی اف4 کا  فانتوم(نسخه انگلیسی فانتوم) نصب شده است که در ژاپن تحت  امتیاز تولید شد  که خود نیز بر اساس رادار ای دبلیو جی 10 جنگنده F-4J ساخته شده است. این رادار با کمی تغییر به جای استفاده در نقش هوا به هوا بیشتر در نقش تهاجمی و حتی ضد کشتی البته در نسخه رزمی اف1  به کار رفت

جنگنده دارای دو کابین پشت سر هم است که در کابین جلوی دارای یک اچ یو دی ساخت تامسون فرانسه ، سامانه شناسایی دوست از دشمن ، سامانه ناوبری اینرسی TACAN و هشدار دهنده راداری می باشد . خلبانان روی صندلی پرتاب شونده صفر صفر  ایی اس-7 جی  قرار میگرند که البته بر اساس صندلی مارتین بیکری که روی جگوار نصب شده ساخته شده است

هواپیما از دو دستگاه موتور توربوفن ایشکوا-هاریما  تی اف-40 -801 ای بهره میبرد که در واقع  موتور  انگلیسی رولز ریس ادور بود که در داخل ژاپن منتاژ شد که بر روی جنگنده های چون جگوار  نیز نصب است، این موتور اولین نسل  موتور های توربوفن انگلیسی بود و بسیار کارمدتر  بود و در قیاس با موتور جی 79 فانتوم بسیار کم مصرف تر نیز  بود. هواپیما دارای  دو وروی هوا به سبک  جگوار در دو طرف بدنه است که دارای  بخش متغییر در درون دهنه ورودی  است. هواپیما میتواند به سرعت  1700 کیلومتر بر ساعت دست پیدا کند و دارای بیشترین برد 2870 کیلومتر می باشد

دو نوع تی 2 ساخته شد . یکی نسخه تی 2 زد که T-2A  نیز خوانده می شد و  نسخه اموزی فاقد  سلاح بود و 59 فروند از ان ساخته شد و دیگری تی 2 کا که تی 2 بی نیز خوانده میشد که 31 فروند از ان ساخته  و نسخه مسلح این جنگنده بود

تی 2 بی یا تی 2 کا که نسخه مسلح تی 2 بود
تی 2 بی یا تی 2 کا که نسخه مسلح تی 2 بود

نسخه مسلح دارای  یک توپ داخلی ام61 بود. این توپ 6 لول 20 م م با سرعت اتش 4000 تا 6000 گلوله بر دقیقه  است که بر روی جنگنده های  امریکایی در خدمت ژاپنیها نیز نصب شده است  . همچنین دارای دو جایگاه جنگ افزاری  زیر  هر بال ،  یک در نوک هر بال و یکی در زیر بدنه در مجموع  هفت جایگاه خارجی داشت که می توانست  تا 2 تن سلاح شامل  تا دو موشک سایدواندر،   تا چهار  بمب 225 کیلوگرمی مارک 82 زیر بدنه  ویا تا دو بمب زیر هر جایگاه زیر  بالها  را حمل کند.

90 فروند تی 2 ساخته شده که تا سال 2006 در نیروی هوایی ژاپن باقی ماند تا اینکه با تی 4 جایگزین شد

جنگنده تهاجمی اف1

از انجایی که کشور ژاپن در میان اب ها  قرار دارد  نیاز به یک جنگنده تهاجمی ضد کشتی برای شلیک موشک های ضد کشتی به عنوان یک جنگنده تهاجم دریایی بسیار لازم بود از جمله اینکه زاپن با تهدید نیروی دریایی چین، شوروی و کره شمالی روبرو بود . اگرچه ژاپنی ها با تولید صدها فروند پی2 و پی3 در داخل توان گشت دریایی و ضد زیر دریایی بالای  داشتند ولی عملا هیچ جنگنده تهاجمی دریایی وجود نداشت. در اوائل دهه 1970  با توسعه طرح تی1  نیروی هوایی خواهان  به خدمت  گیری یک نسخه تک سرنشینه   تهاجمی برای شلیک موشک ضد کشتی شد.نسخه جدید در 3 جولای سال 1975 پرواز کرد و در سال 1978 وارد خدمت شد و اف1 نامیده شد

میتسابیشی اف1
میتسوبیشی اف1

 اف1 در قیاس با تی 2  دارای  همان بدنه بود ولی سازه ان تقویت شده بود  . در اف1 کابین دوم برداشته شده بود و جنگنده تک سرنشینه  بود  و به جای کابین دوم دارای سوخت بیشتری بود

هواپیما از یک رادار تهاجمی میتسوبیشی الکترونیک J/AWG-12 است که نسخه تهاجمی رادار  نسخه اموزشی است. این نسخه  توان کشف و درگیر با اهداف دریایی را نیز داشت و می توانست  دست به ناوبری ارتفاع پایین شبانه بزند. این رادار توان کشف یک کشتی را از 170 کیلومتری داشت و می توانست  پستی  بلندی های زمین   را تعقیب کند. هواپیما  دارای یک رایانه دیجیتال تهاجمی J / ASQ-1   بود که توان ناوبیر خودکار را نیز به جنگنده میداد.

از دیگر تجهیزات  الکترونیک اف1 میتوان به  سامانه تهاجمی J / AWA-1 برای قفل و هدایت موشک  ضد کشتی،  رایانه  داده های هوایی، ارتفاع  سنج رادیویی و همچنین  هشدار دهنده راداری J / APR-3  نام برد .

هواپیما دارای همان موتور ایشکوا-هاریما  تی اف-40 -801 ای است ولی نسخه نصب شده روی اف1  دارای 400 پاوند  رانش بیشتر  بود. البته به همان میزان  اف1 نیز سنگینتر  از تی 1 بود ولی در کل اختلاف وزن انها زیاد نبود. اف1   دارای  سرعت 1700 کیلومتر بر ساعت مشابه تی 1 بود ولی به دلیل حمل سوخت بیشتر دارای  برد انتقالی بیشتری بود و برد ان به سه  مخزن سوخت خارجی به 2870 کیلومتر می رسید و شعاع  رزمی ان  با دو موشک ضد کشتی ، دو موشک هوا به هوا، و یک  مخزن سوخت در یک پرواز در ارتفاع بالا،  تهاجم در ارتفاع پایین و برگشت به پایگاه  در ارتفاع  بالا  حدود 550 کیلومتر و با هشت بمب 225 کیلوگرمی  و دو مخزن سوخت  350 کیلومتر   بود. اف1 می توانست  در زیر بدنه نیز یک مخزن سوخت خارجی حمل کند که تی 2 چنین  توانی نداشت

اف1 دارای  جایگاه  های مشابه نسخه مسلح تی 2 یا همان تی 2 کا بود.  دارای یک توپ  داخلی ام61 با 750 گلوله بود که مخزن مهمات ان پشت  کابین قرار داشت .دارای هفت  جایگاه خارجی  بود و میتوانست  تا 2700 کیلوگرم  یعنی 700 کیلوگرم بیشتر از تی 2 سلاح حمل کند

اف1 مسلح به دو موشک ضد کشتی ای اس ام1 یا همان تایپ80
اف1 مسلح به دو موشک ضد کشتی ای اس ام1 یا همان تایپ80

ترکیب تسلیحاتی  این هواپیما می توانست  شامل  تا هشت بمب مارک 82 هر یک با وزن 225 کیلوگرم  و یا تا  چهار بمب خوشه ای سی بی یو 87  و یا تا شش  راکت  انداز 19 لول 70 م م و یا چهار راکت انداز  127 م م  باشد  . در نقش  ضد کشتی می توانست  تا دو  موشک ضد کشتی ای اس ام -1 که تایپ 80 نیز خوانده می شد را حمل کند . این موشک رادار فعال در سال 1982 وارد خدمت شد و برای اف1 طراحی شد و دارای برد 50 کیلومتر بود . این موشک تمام  مدت خدمت اف1 سلاح اصلی ضد کشتی این جنگنده بود  ولی در دهه 1990 بر روی این جنگنده موشک ضد کشتی   ای اس ام-2 تایپ 90 نیز   با برد بیش از 160 کیلومتر  و سامانه هدایت تصویر بردار فروسرخ نیز  هماهنگ شد . همچنین اف1 می توانست  برای دفاع  از خود بر روی نوک بال موشک سایدواندر را نیز حمل کند

اف1
اف1

اف2 در پایگاه  های هوایی  ژاپن در غرب این کشور  جای که تهدید   بمب افکن های  شوروی  با موشک های  کروز و شناور های شوروی  و کره شمالی  وجود داشت مستقر شد. اگرچه برد کم ان همیشه مشکل ساز بود (و عدم توان سوختگیریی هوایی) ولی برای اولین بار توان تهاجمی واقعی به نیروی هوایی بر فراز دریا  به  ژاپن  داد

77 فروند اف1  ساخته شد که تا سال 2006 در خدمت بود و سرانجام از خدمت خارج و با میتسوبیشی  اف2 جایگزین  شد

نام میتسابیشی اف1 میتسابیشی تی2
خدمه یک نفر دو نفر
طول 17.86 متر 17.85 متر
ارتفاع 4.48 متر 4.39 متر
وزن خالی 6356 کیلوگرم 6197 کیلوگرم
بیشترین وزن برخاستن 13647 کیلوگرم 12800 کیلوگرم
موتور دو دستگاه موتور توربوفن ایشکوا-هاریما  تی اف-40 -801 ای دو دستگاه موتور توربوفن ایشکوا-هاریما  تی اف-40 -801 ای
قدرت موتور بدون پس سوز:5115 پاوند

با پس سوز:7305 پاوند

بدون پس سوز:4710 پاوند

با پس سوز:7140 پاوند

بیشترین سرعت 1700 کیلومتر بر ساعت 1700 کیلومتر بر ساعت
برد انتقالی با سوخت داخلی :2870 کیلومتر

با سه مخزن سوخت خارجی 3300 کیلومتر

با سوخت داخلی :2600 کیلومتر

با دو  مخزن سوخت خارجی 3000 کیلومتر

برد رزمی با دو موشک ضد کشتی، دو موشک هوا به هوا و یک مخزن سوخت :550 کیلومتر در نسخه تی 2 کا به چهار بمب و دو مخزن سوخت 600 کیلومتر
ارتفاع پروازی 15240 متر 15200 متر
سلاح یک توپ 20 م م،  هفت جایگاه خارجی  با توان حمل 2700 کیلوگرم سلاح در نسخه تی 2 کا  توان حمل 2 تن سلاح

گرداوری:عبدالحمید تارخ

کابین اف1
کابین اف1

نوشته های مشابه

دکمه بازگشت به بالا
بستن
بستن