اشنایی با محصولات نظامی جمهوری اسلامی ایران (بخش سوم )
اشنایی با محصولات نظامی جمهوری اسلامی ایران (بخش سوم )
اشنایی با محصولات نظامی جمهوری اسلامی ایران (بخش سوم )
تاریخ به روز رسانی شهریور 1396
مقاله ای که در زیر درمورد تولیدات نظامی ایران امده به نقل از منابع داخلی و خارجی است و هیچ کدام از مورد ذکر شده مورد تائید و یا رد سایت جنگاوران نیست
شایان به ذکر است ممکن است بسیاری از سلاح های که در ادامه به انها خواهیم پرداخت تنها از چند پیش نمونه و یک نمایش تلویزیونی فراتر نرفته باشد (به هر دلیلی )و یا اینکه به تولید انبوه رسیده باشد و البته از میزان تولید شده انها اطلاعی در دست نیست جزء تعداد به نمایش گذاشته شده و یا دیده شدن انها در رژه ها و نمایش های عمومی
تلاش شده تمامی محصولات به صورت کوتاه معرفی شود ولی ممکن است برخی محصولات از قلم افتاده باشد
حوت: حوت در واقع همان اشکوال روسی است که اولین بار در یک رزمایش در سال 1385 ازمایش شد. حوت یک اؤدر موشکی است سرعت این موشک معادل ۱۰۰ متر بر ثانیهاست که ۳ تا ۴ برابر بیشتر از سرعت اژدرهای معمولی است.
اين موشك با توليد حبابهاي بخار كه از نوك دماغه و پوسته خود خارج مي كند لايه اي از گاز در اطراف خود شكل مي دهد و بدين ترتيب خود را از تماس مستقيم با آب و پساي قابل ملاحظه ناشي از آن دور مي كند. از چالش هاي فني توسعه چنين موشكي مي توان به كاويتاسيون اشاره نمود كه لازم است ميزان حبابهاي كاويتاسيون براي حفظ و پايدار نگهداشتن لايه گاز اطراف موشك و نيز رسيدن به كمترين پسا كنترل شود. در همين رابطه توجه به تداخل گازهاي خروجي از راكت و نيز سطوح كنترل موشك با لايه گاز ايجاد شده در اطراف آن، پيچيدگيهاي اين مساله را روشن تر مي سازد. به ويژه زمان شروع به كار موتور و شرايط گذار (Transision) ناشي از آن از اين حيث قابل توجه است. سيستم هدايت چنين موشكي نيز با چالشهاي خود روبرو است. تغيير محيط سيال اطراف موشك، شكست امواج و نيز سرعت خودموشك از مواردي است كه هدايت آن را با مشكلات عديده اي مواجه مي سازد.
با وجود بزرگنمایی های که در مورد حوت در ایران میشود ولی اگر به نقش اصلی اشکوال نگاه کنیم مسائل زیادی مشخص میشود . اشکوال به عنوان یک اژدر ضد زیر دریایی ساخته شد و نه برای انهدام اهداف سطحی و حتی در خود شوروی به غیر از پرتاب از زیر دریای های معمولا اتمی هرگز از شناورهای شلیک نشد. اشکوال به دلیل نحوه عملکرد و تولید حباب صدای زیادی تولید میکنه به خوبی قابل کشف است ولی به دلیل سرعت بالایش فرار از دستش سخت است حتی اگر کشف شود . نسخه ایرانی احتمال از نسخه صادراتی E است که دارای برد 7 کیلومتر است . از سال 1385 تا کنون حوت در هیچ رزمایشی دیگر ازمایش نشده و خبری از ان نشد. احتمال دارد به دلیل برد کمش که استفاده از ان از قایق های اژدر افکن را بسیار دشوار میکند این برنامه کنار رفته باشد و جای خود را به موشک های کوتاه بردی اپتکی ضد کشتی داده باشد که خیلی اسان با قایق های تند روی ایرانی قابل هماهنگی است.( اشکال اگر چه سرعت بالای دارد ولی یک سوم اژدر 533 م م موجود در ایران برد دارد و همچنین اشکوال دارای سامانه هدایت داخلی اینرسی است و نسخه صادراتی اصلا سیستم هدایت ندارد و به صورت مستقیم به طرف یک هدف پرتاب میشود و از روش هدایت سونار استفاده نمیکند زیرا سر صدای تولید ان انقدر زیاد است که نمی شد از سیستم هدایت معمولی سونار استفاده کرد
اینکه ایران این سلاح را از کجا به دست اورده مدتها بحث های زیادی به همراه داشت ولی در سال 1388 نامه های در رسانه های غربی منتشر شد که از نامه های فوق محرمانه بوده وامروزه در اینترنت قابل دستراسی است و نشان دهنده مکاتبات ایرانیها با روسها بر سر تست این موشک در ایران و نتایج ان است. مشخص نیست چه کسی این سندها را منتشر کرد و چگونه به دست غربی ها افتاد. این اسناد نشان میدهد که حوت یا اشکوال مستیقم از روسیه خریدای شده است ویا با همکاری روسها ساخته شده است (http://www.jahannews.com/vdcjtxea.uqeahzsffu.html). عملا مشخص نیست حوت از چه شناوری ایرانی شلیک میشود و از سال 1385 تصویر از پرتاب ان منتشر نشد
رعد: نسخه تولید شده موشک ضد کشتی چینی اچ وای -2 در ایران. اچ وای 2 که در واقع نسخه تکامل یافته اچ وای1 است که کرم ابریشم از سوی ناتو خوانده میشد و خود نسخه چینی موشک پی 15 ساخت شوروی است. این موشک در زمان جنگ از چین وارد ایران شد و ایران چند بار با ان نفت کشتی ها و سکوی های نفتی را هدف قرار داد . در ایران دو نسخه از این موشک در خدمت است. نسخه اولیه که صاعقه گفته میشود و در واقع همان اچ وای 2 چینی است که دارای موتور راکتی سوخت جامد است , 130 کیلومتر برد دارد و نسخه بعدی رعد است. رعد دارای موتور توربوجت طلوع4 است که بر اساس موتور فرانسوی TRI60 ساخته شده که بر روی پهباد هدف ام کیو ام 107 که در زمان رژیم گذشته تحویل ایران شده است نصب بود. دو ورودی هوا در قسمت عقب موشک در رعد برای تامین هوایی مونور قرار دارد و انتهایی موشک کشیده تر است . موشک نور به غیر از موتور که با نسخه چینی تفاوت دارد دارای رادار متفاوت تری است و توان پرواز در 5 متری سطح اب را دارد. این موشک بزرگترین و در حالت حاضر دوربردترین موشک ضد کشتی ایرانی ها است که بردش به 360 کیلومتر می رسد . رعد از سکوی زمینی پرتاب میشود و از یک راکت سوخت مایع برای پرتاب از روی سکوی استفاده میکند و بقی راه را با موتور توربوجت خود پرواز میکند .موشک دارای یک کلاهک 315 کیلوگرمی است و از یک سامانه رادار فعال و یک کاونده فروسرخ برای مرحله اخر استفاده میکند. رعد موشک بزرگی است که 7.4 متر طول دارد و کشف و انهدام ان برای سامانه های ضدموشک ناو های دشمن اسانتر است و البته پیشرفته ترین موشک ضد کشتی ایران نیز نیست. تولید این موشک احتمال در ایران قطع شده. یکی از موثر ترین اهداف برای رعد سکوهای نفتی و نفتکش ها است (برای اشنایی با کرم ابریشم اینجا را کلیک کنید)
موشک فجر دریا: یک موشک اپتیکی بر اساس موشک سی کیلیر ایتالیایی که در زمان رژیم گذشته تحویل ایران شد ، طراحی شده است . این موشک دارای دوربین اپتیکی موشک ماوریک بود و از سی کینگ نیروی دریایی پرتاب میشد و به نظر می رسد برنامه ان رها شده و تعداد محدودی از ان تولید شده و با موشکهای پیشرفته تر جایگزین شد
کوثر: سری موشک های ضد کشتی کوثر ایرانی که از دریا و زمین پرتاب میشوند نسخه تولید شده تحت امتیاز چند موشک چینی در ایران می باشد
کوثر 1: سبکترین موشک ضد کشتی ایرانی بر اساس موشک سی 701 چینی. این موشک دارای هدایت اپتیکی است با پیشرانه سوخت جامد راکتی و با در نظر گرفتن وزن 100 کیلوگرمی ان به راحتی از هر لانچری قابل پرتاب است. کوثر دارای برد 25 کیلومتر و کلاهک 29 کیلوگرمی است و داشتن سامانه اپتیکی به این معناست که دست کم ناو توسط سامانه هشدار دهنده راداریش از ان اگاه نمیشود(اگرچه توسط سامانه های هشدار دهنده دیگر چون رادار و فروسرخ قابل کشف است). سرعت موشک حدود 900 کیلومتر بر ساعت است و از پرتابگر های زمین و همچنین قایق موشک انداز کلاس ذوالفقار شلیک می شود (یکی از دلایل احتمالی کنار رفتن حوت ترکیب این موشک با کلاس ذوالفقار است که بسیار موثر تر است).
کوثر 2: مشابه نسخه قبلی با این تفاوت که دارای سامانه هدایت اپتیک حرارتی است و از یک رادار میلی موجی برای انتهای مسیر بهره می برد . در این نسخه بعد از قفل موشک توسط دوربین اپتیکی روی هدف، و شلیک موشک ، موشک بعد از نزدیک شدن به هدف با رادار خود سطح دریا را اسکن کرده و هدف را کسب و با ان درگیر می شود. بر خلاف کوثر 1 که یک موشک اپتیک ساده بود و در شب و اب و هوایی بد نمی شود از ان استفاده کرد که در کوثر 2 این مشکل برطرف شده است . این موشک نسخه ایرانی موشک تی ال-10 چینی است
نصر: موشک ضد کشتی کوتاه برد دیگر که نسخه تولید شده موشک تی ال-6 چینی می باشد و دارای برد 35 کیلومتر و سرعت زیر صوت که دارای هدایت اپتیک حرارتی و در اخرین مرحله هدایت میلی موجی است.نصر از لانچر زمینی ، قایق های سریع موشک انداز ، بالگردها و همچنین جنگنده های فانتوم نیروی هوایی پرتاب شده و دارای کلاهک 150 کیلوگرمی است و خود موشک تنها 350 کیلوکرم وزن دارد و از یک پیشرانه راکتی سوخت جامد بهره میبرد . این موشک نیر همانند سری کوثر دارای پیشرانه راکتی سوخت جامد است. از این موشک میشود به دلیل داشتن سامانه هدایت اپتیکی، از ان بر علیه اهداف زمینی ثابت نیز استفاده کرد
بصیر: نسخه ارتقا یافته موشک نصر که دارای یک دوربین دید حرارتی است و دارای یک سامانه ارتفاع یاب بهتر برای پرواز در ارتفاع پاینتر. جزئیات زیادی از این موشک منتشر نشده ولی احتمالا از نظر برد و کلاهک همان موشک نصر است با کانده پیشرفته تر اپتیک حرارتی(این موشک را نصر بصیر نیر می نامند)
موشک ضد کشتی نصیر: نصیر نیز بر اساس نصر ساخته شد ولی تفاوتهای بزرگی نیز دارد برای نمونه نصر و بصیر دارای موتور راکتی هستند ولی نصیر همانند نور دارای موتور جت است و زیر بدنه نیز ورودی هوا دارد و دارای یک راکت سوخت جامد برای شلیک از روی لانچر زمینی و دریایی تا زمان روشن شدن موتور جت است. این نسخه از نصر کشیده تر است و احتمالا بردش بیشتر است زیرا برد نصر 35 و احتمالا برد بصیر نیز همان مقدار است ولی نصیر برد بیشتری دارد ولی مشخص نیست چه میزان (برخی منابع 120 تا 150 کیلومتر را حدس میزنن)
نور: نسخه تولید شده موشک سی 801 و سی 802 چینی در ایران. این موشک در دهه 1990 وارد ایران شد. در واقع ایران در دهه 1990 توانست هشت پرتابگر و 200 موشک سی 801 را دریافت کرد و بعد دست به مهندی معکوس ان با نام تندر زد که در نهایت نور1 نامیده شد .
نور1: نسخه اولیه دارای یک کلاهک 165 کیلوگرمی و برد 50 کیلومتر بود و از یک موتور راکتی سوخت جامد بهره می برد . نور1 دارای جستجوی مونو پلاس و سامانه فروسرخ برای مرحله نهایی است و میتواند در ارتفاع 20 تا 30 متری سطح اب در مراحل نهایی و 5 تا 7 متری در مرحله اخر پرواز کند. ایران موشک نور 1 را از جنگنده فانتوم و بالگرد های دریایی پرتاب کرده و از سکوی ساحلی و ناو نیز ان را شلیک کرده است. این موشک دیگر تولید نمیشود
نور2: نور2 نسخه ایرانی موشک سی 802 چینی است ولی تغییراتی نسبت به نسخه چینی دارد. این نمونه نیز از موتور مینی جت طلوع 4 استفاده میکند که ورودی هوای ان در زیر بدنه قرار دارد و نسخه اولیه دارای برد 120 کیلومتر بود و از رادار DM-3BMonopulse بهره می برد که ایران ان را روی موشک رعد نیز نصب کرده است . این موشک دارای ارتفاع پرواز 5 تا7 متر است و از هوا، ناو و ساحل پرتاب شده. در حال حاضر نور2 اصلیترین موشک ضد کشتی ایرانها است که از شناورهای بزرگ نیروی های مسلح پرتاب میشود و از فانتوم نیز چند سالی است شلیک میشود. ایران با ارتقاع موتور برد این موشک را به ادعای خود به 200 کیلومتر رسانده اگرچه برخی برد واقعی این نسخه را 170 کیلومتر می رساند . همچنین احتمالا ایران با کمک چین ارتقائاتی روی این موشک در زمینه الکترونیک برای پرواز در ارتفاع 3 تا5 متری سطح اب داده است. هر دو نسخه موشک نور مادون صوت هستند موشک به دلیل استفاده از موتور جت برای پرتاب از ناو یا زمین دارای یک بوستر پرتاب سوخت جامد است(برای اشنایی با سی 801 و سی 802 اینجا را کلیک کنید)
موشک ضد کشتی قادر: نسخه دوربرتر موشک نور2 است که دارای بدنه ای بزرگتر است ولی شکل کلی مشابه نور است. احتمالا این موشک بر اساس برخی ارتقائات بر روی برخی از موشک های نور2 تولید شده . برد این نسخه به 200 کیلومتر رسیده است و ارتفاع پروازی ان 3 تا 5 متر است . همچنین کلاهک موشک با افزایش وزن به 200 کیلوگرم رسیده و همچنان از موتور طلوع 4 استفاده میکند . همچنین گفته شده قادر ، توان پرواز در ارتفاع پایینتر و اوجگیری در مرحله اخر و حمله از بالا به ناو جنگی برای صدمه زدن به عرشه ویا ساختمان ناو را نیز دارد
ظفر: این موشک شباهت بسیار به موشک سی 704 چینی دارد و احتمال در ادامه موشک های ضد کشتی چینی این نسخه نیز در ایران با نام ظفر تولید شده. اگرچه ایرانها از برد این موشک اطلاعی نداده است ولی این موشک شباهت بسیار با کوثر دارد و دارای سامانه هدایت رداری است و برای پرتاب از شناور های کوچک طراحی شده و برد ان حدود 35 کیلومتر باید باشد(با در نظر گرفتن شباهت همه جانبه با سی 704). برای اشنایی با موشک های ضد کشتی چینی که در ایران تولید میشود اینجا را کلید کنید
موشک ضد کشتی قدیر : نسخه ای دیگر از خانواده موشک نور که بسیار شبیه قادر است و برد ان 300 کیلومتر اعلام شده است. خط تولید این موشک در اذر ماه سال 1394 با حضور سردار حسین دهقان وزیر دفاع و پشتیبانی نیروهای مسلح و امیر دریادار حبیب الله سیاری فرمانده نیروی دریایی ارتش جمهوری اسلامی ایران رو نمایی شد و موشک های کروز دریایی قدیر به نیروی دریایی ارتش جمهوری اسلامی ایران تحویل شد.
برای اشنایی با موشک های ضد کشتی چینی که موشک های ایرانی بر اساس ان ساخته شده اند اینجا را کلیک کنید
قایق تند رو کلاس اذرخش:این کلاس قایق تند رو مسلح در واقع قایق تند روی سی 14 جینا کت ساخت چین است که در سال 2002 وارد ایران شد و در ایران تولید شد. این قایق دارای طول 13.75 و سرعت 60 تا 80 کیلومتر است و دارای یک رادار جستجوی سطحی ساده با برد 25 تا 30 کیلومتر است. این قایق از دو موتور دیزل 1150 اسب بخاری قدرت می گیرد که هر کدام به یک پروانه وصل می باشد و معمولا بین 4 تا 8 خدمه دارد. کلاس اذرخش تنها مسلح به سلاح های غیر هدایت شونده است. در ایران در عقب قایق یک مسلسل 12.7 م م دوشکا، در بالای سر اتاقک خدمه یک راکت انداز 16 لول 107 م م و در جلوی بدنه یک توپ تک لول23 م م نصب است که در واقع نسخه تک لول توپ دو لول ضد هوایی زد یو 23 -2 است. این قایق ها عملا در شرایط طلاطم دریا ، چه با راکت و چه با توپ دارای برد اتش زیر 1500 متر انهم به صورت مستقیم می باشد(برای اشنایی با راکت 107 م م به بخش اول مقاله رجوع کنید)
قایق تند روی کلاس ذوالفقار: این کلاس قایق تند رو در واقع ساخت کره شمالی است که با نام ips-16 شناخته میشود. در ایران بعد از تولید مدتی کلاس پیکاب خوانده شد ولی با نام باور1 یک نیز شماخته میشود ، اگرچه این نسخه بر خلاف اذرخش توان حمل سلاح هدایت شونده را دارد. در نسخه اولیه که بر اساس نسخه کره ای ساخته شده دارای دو لوله اژدر 324 م م بود که به صورت پنهان درون بدنه جا میشد و برای پرتاب سر لوله پرتاب از قایق بیرون امده و اژدر پرتاب میشد . این اژدرهای هدایت سیمی بودند ولی به نظر می سرد با در نظر گرفتن خطر نزدیک شدن و پرتاب اژدر به یک ناوگروه در نهایت ایرانها دست به ساخت نسخه بعدی با نام کلاس ذوالفقار زدند کهی دارای همان بدنه و پیشرانه است ولی به جای اژدر مجهز به دو لانچر پرتاب موشک نصر و یا کوثر هستند. این نسخه در کره شمالی ips-18 خوانده میشود. کلاس باور1 و ذوالفقار دارای سرعت 95 تا 100 کیلومتر بر ساعت است و برد ان به 600 کیلومتر می سرد و معمولا از یک مسلسل 12.7 م م دوشکا نیز استفاده میکنند.گفته شده حدود 200 فروند از هر دو مدل در مجموع ساخته شده است
قایقا تند روی کلاس سراج: شناور بلیدرانر یکی از پرماجراترین ادواتی است که در سال های اخیر به سازمان رزم نیروهای مسلح کشور وارد شده است. این شناور در اصل به عنوان یک قایق تندروی مسابقه ای طراحی شده بود و رکورددار سرعت در قایق های کلاس وزنی خود و در واقع سریعترین آنها است و پس از این که مورد توجه فرماندهان نظامی سپاه قرار گرفته و از فروش رسمی آن به ایران ممانعت به عمل آمد، تلاش ها برای خرید آن از مسیر غیرمعمول آغاز گردید.
در اوایل سال 1388 پس از خریداری از یک کشور اروپایی، این قایق از طریق یک واسطه در آفریقای جنوبی به کشتی حامل کالا به مقصد ایران تحویل داده شد.
این شناوری در ایران مسلح شد و قابلیت حمل راکت اندازهای دریایی 107 میلیمتری 11 لوله ای پایدار شده، رادار جست و جوی دریایی با برد حدود 30 کیلومتر و تیربار 7.12 میلیمتری را به دست اورد . این شناور در آینده به پرتابگرهای موشک و اژدر نیز تجهیز شده و به طور گسترده در خدمت واحدهای عملیاتی در تمام آب های جنوبی ایران قرار می گیرد. بیشینه سرعت این قایق بیشتر از 70 نات (بیش از 130 کیلومتر بر ساعت) است و نمونه تولید شده آن، سراج 1 نامیده شده است.
قایق پرنده باور 2:این قایق پرنده اثر سطحی 2010 در نیروی دریایی سپاه پاسدران عملیاتی است و شباهت غیر قابل انکاری با قایق پرنده ایسکا دارد که در دهه 1970 در شوروی پرواز کرده است. قایق های پرنده یا ادوات اثر سطحی نوعی از وسائل دوزیست آبی-هوایی محسوب می شوند که ضمن قابلیت نشستن و بلند شدن از روی آب، با طراحی خاص خود از پدیده اثر سطحی استفاده کرده و قابلیت های عملیاتی خود را افزایش می دهند. با توجه به طراحی ویژه این وسائل می توان گفت قایق پرنده هواپیمایی نیست که به آن قابلیت آب نشینی داده اند بلکه قایقی (از نظر انتظارات عملیاتی) است که به آن قابلیت پرواز در ضمن استفاده از یک پدیده فیزیکی ساده را داده اند.این قایق برای گشت دریایی و شناسی دریایی ساخته شده و برخی منابع از شلیک موشک از درون محفظه درونی خبر میدهد ولی هرگز تائید نشده و به نمایش گذاشته نشده است. این قایق میتواند با سرعت 350 کیلومتر بر ساعت پرواز و تا ارتفاع 50 متری را دارد اگرچه ارتفاع معمول بین 0.5 تا 3 متر است . نسخه جدیدی از این قایق با نام باور4 نیز در نمایشگاه هوای کیش در سال 93 به نمایش در امد
هاورکرافت یونس:یک هاورکرافت کوچک که بعد جنگ با عراق طراحی شد که به عنوان یک هاورکرافت شناسایی و اموزشی به کار می رود
هواکرافت تندر: یک هاورگرافت متوسط با توان حمل 60 تفنگ دار دریایی که به صورت مستقیم بر اساس هاورکرافت انگلیسی اس ار . ان 6 ساخته شده که در زمان حکومت شاه تحویل ایران شد. این نسخه از نظر ظاهری کاملا مشابه است و توان حمل همان میزان تفنگدار را دارد . تندر دارای یک درب در جلوی برای ورود و خروج تفنگداران است و نسخه ایرانی مسلح به به راکت انداز 12 تایی 107 م م است و گفته شده میشود ان را به موشک ضد کشتی کوثر نیز تجهیز کرد که به غیر از نقش ترابری در نقش ضد شناور و پشتیبانی نیز از ان بهره برد. تندر توان حرکت با سرعت 95 کیلومتر بر ساعت را در دریا دارد
ناوچه موشک انداز کلاس سینا:این ناوچه موشک انداز بر اساس ناوچه کلاس کمان ساخته شده که در دهه 1350 شمسی توسط فرانسه تحویل ایران شد. ایران 12 فروند از این کلاس را تحویل گرفت که دو ناوچه از این کلاس با نام های جوشن و پیکان را طی درگیر با امریکا و عراق در دهه 60 شمسی از دست داد. ایران بعد از جنگ دست به ساخت این نسخه در ایران زد که مجهز به رادار و الکترونیک نوین شد. کلاس سینا بسیار شبیه نسخه کمان است و از تسلیحات تقریبا مشابه بهره می برد. دارای همان توپ 76 م م است که البته نسخه ایرانی فجر 27 روی ان نصب شده که در ایران مهندسی معکوس شده و از یک توپ 40 م م بوفرس در نقش دفاع هوایی استفاده میکند. همچنین با در نظر گرفتن اینکه تعداد انگشت شماری موشک هارپون در خدمت نیروی دریایی ایران بود سینا مجهز به چهار لانچر پرتاب موشک سی 802 (نور) است . در ایران برخی از کلاس کمان نیز به این موشک به جای هارپون تجهیز شدند و حتی یک فروند مجهز به موشک استاندارد شد(به بخش قبلی مقاله رجوع کنید). این ناو 275 تن وزن است و از چهار موتور دیزل با توان 14400 اسب بخار قدرت می گیرد . سه فروند از این ناو با نام های پیکان،جوشن و درفش ساخته شدند که دو ناو به یاد دو ناو غرق شده در جنگ پیکان و جوشن نامیده شدند ، همکنون در دریایی خزر وارد خدمت شدند
ناوچه کلاس موج: این ناوچه 1420 تنی همکنون بزرگترین شناور رزمی است که توسط ایران ساخته میشود. بر اساس رده بندی جهانی این شناور ناوچه است ولی در ایران ان را ناوشکن می خوانند در حالی که ناوشکن بیش از 7500 تن وزن دارد. این ناوچه برگرفته شده از ناوچه کلاس الوند است که در زمان رژیم گذشته تحولی ایران شده است . ناوچه کلاس موج توان حمل بالگرد را در قسمت عقب ناو دارد و از الکترونیک توسعه یافته در ایران بهره می برد ولی دقیقا ویژگی های الکترونیکی ان مشخص نیست. همچنین این ناوچه از دو موتور دیزل 10000 اسب بخاره قدره میگیرد که هر کدام به یک پروانه وصل هستند . در ساخت کلاس موج تلاش شده تا سطح مقطعی رادار کاهش یابد ولی اصلا با در نظر گرفتن شکل بدنه و فرم قرار گیری انها روی بدنه با انواع غربی و شرقی اصلا قابل قیاس نیست.ناوچه 95 متر طول و 56 کیلومتر بر ساعت سرعت دارد(برای اشنایی با کلاس کمان و سینا اینجا را کلیک کنید)
ناوچه کلاس جماران(جماران،دماوند، سهند)
برای اشنایی با کلاس جماران اینجا را کلیک کنید
ایران اولیه بار سه زیر دریایی کلاس کیلو را از روسیه دریافت کرد تا دارای زیر دریایی شود ولی پرتعداد ترین زیر دریایی انها زیر دریایی کوچک کلاس غدیر است
کلاس غدیر: زیر دریایی کوچک کلاس غدیر که از در سال 1385 وارد خدمت نیروی دریایی ایران شد بر اساس زیر دریایی یونو کره شمالی ساخته شده است . زیر دریایی کلاس غدیر دارای 120 تن وزن و طول 29 متر است که دارای 4 تا 7 خدمه است. زیر دریایی در قسمت عقب دارای یک موتور دیزل با یک شفت است و در میانه بدنه دارای اتاق خدمه می باشد و در جلو لوله اژدر و محل قرار گیری اژدر است و دارای یک رادار جستجوی سطحی در بالای برجک است . زیر دریایی تنها مسلح به دو لوله اژ در 533 م م و برای اب های کم عمق خلیج فارس و دریایی عمان مناسب است ولی در کل یک زیر دریایی ساحلی و برای ماموریت های چند ساعت و یا کمتر از یک روز به دلیل نداشتن فضای کافی برای استراحت خدمه مناسب است . تا کنون 21 فروند از این زیردریایی ساخته شده ولی از سال 2012 دیگر زیر دریایی تولید نشده که به معنی پایان تولید ان است
زیر دریایی کلاس نهنگ: دومین زیر دریایی ساخت ایران با وزن 350 تن که البته تصاویری محدودی انهم در خبر ها از ان منتشر شده و تا کنون تنها یک فروند از ان ساخته شده. بر اساس تصاویر دارای یک رادار جستجوی سطحی است و احتمالا دارای دو لوله پرتاب اژدر افکن
زیر دریایی کلاس فاتح:زیر دریایی 527 تنی فاتح به عنوان یک زیردریایی نیمه سنگین تلقی شده و تناژ آن در زیرسطح 593 تن است. این زیردریایی از نظر مشخصات عملیاتی بسیار برتر از غدیر بوده و توانایی حرکت در عمق 200 متر را به صورت عادی داشته و بیشینه عمق قابل دستیابی برای آن نیز 250 متر است. فاتح توان دریانوردی به مدت 35 روز را دارد که از این نظر نیز بهبود چشمگیری نسب به زیردریایی غدیر مشاهده می شود. سرعت سطحی فاتح 11 نات(20.35 کیلومتر بر ساعت) و در حالت غوطه ور 14 نات(25.9 کیلومتر بر ساعت) است. این زیردریایی توانایی حمل موشک های زیرسطحی، موشک های دوش پرتاب سطح به هوا و همچنین امکان حمل نیروهای تکاور و رساندن آنها به نقاط مورد نظر را نیز دارد. فاتح دارای 4 مقر پرتاب اژدرهای کالیبر 533 میلیمتری بوده و توانایی حمل 8 مین دریایی را نیز دارد و همچنین دارای دو اژدر رزرو است.زیرسطحی فاتح با برخورداری از سونار مختلف شامل انواع فعال(اکتیو) و غیرفعال(پسیو) امکان پویش محیط اطراف خود را داشته و می تواند عمق، سرعت و صوت را تشخیص داده و حتی علیه نیروهای غواص دشمن نیز به طور مؤثری عمل کند. تا کنون یک فروند از این زیر دریایی ساخته شده که همکنون در حال ازمایش است
گرداوری:عبدالحمید تارخ
منابع:
برخی عکسها از :http://www.military.ir و دیگر خبر گذاری های داخلی گرفته شده
http://www.globalsecurity.org/
http://www.iranintelligence.com/
مشرق نیوز
با ذکر نام و ادرس سایت درج مطلب بلامانع است
سلام آقای تارخ موشک رعد500 و خودروی رویین تن و پهپاد فرپاد را هم به لیست محصولات نظامی ایران اضافه کنید