موشک های ضد زیردریایی خانواده RPK

ترجمه و گرد آوری : الیاس امراء

اواسط دهه پنجاه میلادی
ایالات متحده آمریکا خواهان یک موشک بالستیک اتمی بلند برد می شود .
اما این موشک با دیگر موشک ها فرق دارد آنم این است که این موشک جدید باید زیردریایی پرتاب باشد .

(جنگ ، جنگ سردست و قدرت ها به دنبال برتری اتمی و ایجاد باز دارندگی هستن.
شاید مهمترین عاملی که باعث شد آمریکا و شوروی سابق تا مرز جنگ پیش بروند اما جرأت آغاز آنرا نداشته باشند همین باز دارندگی اتمی دو کشور بود. سلاح اتمی که خود بزرگترین عامل آغاز جنگ سرد بود ، بزرگترین عامل اجتناب دو کشور از جنگ مستقیم نیز بود . برای درک بهتر به بحران موشکی کوبا نگاهی بیندازیم در بحرانی که ارتش آمریکا در بالاترین سطح آمادگی جنگی خود تا به امروز یعنی دفکان 2 در آمد {در مجموع ارتش ایالات متحده آمریکا پنج سطح آماده باش نظامی دارد .
دفکان 2 بالاترین سطح آمادگی نظامی آمریکا تا به امروز وارد آن شده که طبق آن ارتش ایالات متحده باید آمادگی وقوع هرگونه حمله اتمی را داشته باشد و تمامی نیرو ها باید ظرف کمتر از 6 ساعت آماده درگیر شدن با دشمن باشند.
دفکان 1 بالاترین سطح آمادگی نظامی ارتش ایالات متحده آمریکا است که طبق آن جنگ اتمی قطعی ست و کلیه نیرو ها باید آماده هرگونه در گیری آنی باشند .} اما در نهایت با گفت و گو مشکل حل شد . و یا به وقایع گذرگاه چک‌پوینت چارلی که به خاطر اشتباه یک سرباز شوروی تبدیل به یک رویارویی زرهی میان شوروی و آمریکا شد ، تانک ها رو در روی هم و به فاصله فقط چند متر آماده یک جنگ تمام عیار بودند ، اما باز هم گفت و گو و ترس از آغاز یک جنگ تمام عیار اتمی مانع آغاز جنگ شد.)

19-f9b9a6dcccf334e5d17e95c8f1365fa7 — گذرگاه چک‌پوینت چارلی (تانک های شوروی و آمریکا رو در روی هم)

اما موشک های بالستیک اتمی دور برد آن زمان دو مشکل بزرگ داشتند. اول اکثرا سوخت مایع بودند و سوخت مایع ناپایدار بود و مدت زمان آماده به جنگ شدن طولانی داشتند و حمل سوخت برای این موشک ها توسط زیردریایی ها بسیار خطرناک بود
دوم قطر این موشک ها هم زیاد بود و قطر بالای آنها به منظره افزایش عرض و طول زیردریایی و وزن آن همچنین کاهش سرعت بود.

از این رو ایالات متحده آمریکا این موشک را با سوخت جامد و قطر کمتر می خواست و این به معنی طراحی گسترده موشک از ابتدا بود .

همچنین تا پیش از این زیردریایی ها برای شلیک موشک نیاز داشتن به سطح آب بیایند و این اصلا خوب نبود و باعث آسیب پذیر شدن زیردریایی در مقابل حملات هوایی میشد.
همچنین مدت زمان آماده شدن زیردریایی جهت شلیک موشک زیاد بود .
موشک جدید باید از زیر آب و در سریع ترین زمان ممکن شلیک شود.

همچینن ایالات متحده خواهان کلاهک های تقسیم شونده هیدروژنی بود تا موشک خوفناک تر شود.
اگرچه تولید و ساخت کلاهک تقسیم شونده هیدروژنی به طول انجامید و تا زمان آماده شدن آن یک کلاهک اتمی بروی آن نصب شد.

پروژه ساخت موشک پولاریس به شرکت لاکهید داده شد .
لاکهید در سال 1956 طراحی خود را آغاز کرد . در همین برهه زمانی بود در یک اجلاس محرمانه در جریان بود که در آن فیزیکدان ادوارد تلر ادعای توانایی طراحی و ساخته یک کلاهک اتمی هسته‌ای باقدرت یک مگاتن سبک و کوچک رادارد به گونه ای که موشک پولاریس توانایی حمل آن را داشته باشد .
ادوارد تلر پس از آن پروژه فشرده‌ای را جهت ساخت کلاهک مزبور آغاز کرد و در سمت دیگر دریادار رودریک آزگود سرپرست برسی تعداد زیردریایی های مورد نیاز نیروی دریایی برای حمل موشک پولاریس و همچینن نظارت بر طراحی موشک بود.
وی تخمین زد بین 40 تا 45 زیردریایی هرکدام با حمل 16 تیر موشک پولاریس پاسخ گوی نیاز ایالات متحده آمریکا است .
در نهایت 41 زیردریایی هرکدام با 16 تیوپ عمودی لانچر موشک پولاریس ساخته شد .
پروژه ساخت آنها با نام 41 زیردریایی برای آزادی شناخته می شود که در پنج کلاس زیردریایی خلاصه شده بود .

اولین کلاس ساخته شده کلاس جرج واشنگتن بود ساخت این کلاس در سال 1957 آغاز شد و تا سال 1961 پنج فروند زیردریایی از این ساخته شد.
این کلاس از زیردریایی از نسل پنجم زیردریایی های اتمی بود . هر پنج زیردریایی تا پایان سال 1985 باز نشسته شدن.
هر زیر دریایی کلاس جرج واشنگتن دارای 116.3 متر طول ، 10 متر عرض و 8.8 متر ارتفاع
16 تیوپ عمودی لانچر موشک پولاریس
6 تیوپ لانچر اژدر های 21 اینچی (533 میلیمتری) در مجموع توانایی حمل 12 اژدر
یک راکتور اتمی ، آب تحت فشار
112 خدمه داشت.

590609-N-XXXX-001 GROTON, Conn. (June 9, 1959) The ballistic-missile submarine USS George Washington (SSBN 589) slides down the ways during her launching ceremony at Electric Boat Division of General Dynamics Corporation, Groton, Conn. George Washington was originally scheduled to become USS Scorpion (SSN 589) but during her construction she was lengthened by the insertion of a 130-foot missile section and was finished as a fleet ballistic-missile submarine. George Washington was commissioned as the Navy's first nuclear-powered fleet ballistic-missile submarine on Dec. 31, 1959. (U.S. Navy photo/Released) — زیردریایی یو اس اس جرج واشنگتن (کلاس جرج واشنگتن)

کلاس دوم کلاس اتان آلن بود
ساخت این کلاس زیردریایی از سال 1959 آغاز شد و در مجموع 5 فروند از این زیردریایی تا سال 1963 ساخته شد .
این کلاس از زیردریایی از نسل پنجم زیردریایی های اتمی بود . هر 5زیردریایی تا پایان سال 1992 باز نشسته شدن.
هر زیر دریایی کلاس اتان آلن دارای 125.1 متر طول ، 10.1 متر عرض و 9.1 متر ارتفاع
16 تیوپ عمودی لانچر موشک پولاریس
4 تیوپ لانچر اژدر های 21 اینچی (533 میلیمتری) در مجموع توانایی حمل 12 اژدر
یک راکتور اتمی ، آب تحت فشار
130 خدمه داشت.
اتان آلن درواقع همان کلاس جورج واشنگتن بود که مورد باز طراحی و اصلاح واقع شده بود.

ussethanallenssbn-608 — زیردریایی یو اس اس اتان آلن (کلاس اتان آلن)

کلاس سوم کلاس لافایت بود
ساخت این کلاس زیردریایی از سال 1961 آغاز شد و در مجموع 9 فروند از این زیردریایی تا سال 1964 ساخته شد .
این کلاس از زیردریایی از نسل پنجم زیردریایی های اتمی بود . هر 9زیردریایی تا پایان سال 1994 باز نشسته شدن.
هر زیر دریایی کلاس لافایت دارای 130 متر طول ، 10 متر عرض و 8.60 متر ارتفاع
16 تیوپ عمودی لانچر موشک پولاریس
4 تیوپ لانچر اژدر های 21 اینچی (533 میلیمتری) در مجموع توانایی حمل 12 اژدر
یک راکتور اتمی ، آب تحت فشار
130 خدمه داشت.
کلاس لافایت درواقع همان کلاس اتان آلن بود که مورد باز طراحی و اصلاح واقع شده بود.

موشک های ضد زیردریایی خانواده RPK — زیردریایی یو اس اس لافایت (کلاس لافایت)

کلاس چهارم کلاس جیمز مدیسون بود
ساخت این کلاس زیردریایی از سال 1962 آغاز شد و در مجموع 10 فروند از این زیردریایی تا سال 1964 ساخته شد .
این کلاس از زیردریایی از نسل پنجم زیردریایی های اتمی بود . هر 10 زیردریایی تا پایان سال 1995 باز نشسته شدن.
هر زیر دریایی جیمز مدیسون دارای 130 متر طول ، 10 متر عرض و 8.69 متر ارتفاع
16 تیوپ عمودی لانچر موشک پولاریس
4 تیوپ لانچر اژدر های 21 اینچی (533 میلیمتری) در مجموع توانایی حمل 12 اژدر
یک راکتور اتمی ، آب تحت فشار
130 خدمه داشت.
کلاس جیمز مدیسون درواقع همان کلاس لافایت بود که بهبود پیدا کرده بود.

uss_james_madison_ssbn-627 — زیردریایی یو اس اس جیمز مدیسون (کلاس جیمز مدیسون)

کلاس پنجم کلاس بنجامین فرانکلین بود
ساخت این کلاس زیردریایی از سال 1963 آغاز شد و در مجموع 12 فروند از این زیردریایی تا سال 1967 ساخته شد .
این کلاس از زیردریایی از نسل پنجم زیردریایی های اتمی بود . هر 12 زیردریایی تا پایان سال 2002 باز نشسته شدن.
هر زیر دریایی کلاس بنجامین فرانکلین دارای 130 متر طول ، 10 متر عرض و 8.69 متر ارتفاع
16 تیوپ عمودی لانچر موشک پولاریس
4 تیوپ لانچر اژدر های 21 اینچی (533 میلیمتری) در مجموع توانایی حمل 13 اژدر
یک راکتور اتمی ، آب تحت فشار
130 خدمه داشت.
کلاس بنجامین فرانکلین درواقع همان کلاس جیمز مدیسون بود که بهبود پیدا کرده بود تا صدای آن کمتر شود .

uss_benjamin_franklin_ssbn-640 — زیردریایی یو اس اس بنجامین فرانکلین (کلاس بنجامین فرانکلین)

{هر 41 زیردریایی از پنج کلاس قرار بود با 24 زیردریایی از کلاس اوهایو جایگزین شوند . اگر چه فقط 18 زیردریایی از کلاس اوهایو ساخته شد (پس از پایان جنگ سرد پروژه ساخت 6 زیردریایی بعدی لغو شد)
اما امروز فقط 14 زیردریایی کلاس اوهایو موشک بالستیک قاره پیما اتمی حمل میکند. چهار زیردریایی دیگر با یک ارتقا مجهز به 154 موشک کروز تاماهاوک شدند}

در همین زمان در کیپ کارناوال ایالت فلوریدا آمریکا پروژه ساخت موشک پولاریس در جریان بود .
اولین پرتاب اولین نمونه های موشک پولاریس در سپتامبر 1958 انجام شد که شکست خورد . و دومین موشک در آوریل 1959 با موفقیت پرتاب شد اگر چه پنج تلاش بعدی در دسامبر 1959 با شکست رو برو بود .
در 7 ژانویه 1960 اولین موشک پولاریس با سیستم هدایت اینرسیایی با موفقیت از یک سکوی پرتاب در کیپ کارناوال شلیک شد .
چند روز بعد و در 20 ژانویه 1960 زیردریایی یو اس اس جورج واشنگتن (اولین زیردریایی تحویل داده شده از کلاس جرج واشنگتن) برای اولین بار دو تیر موشک بالستیک اتمی را از زیر آب شلیک می‌کند.

پولاریس یک موشک سوخت جامد دو مرحله‌ای بود که اولین نسخه از این موشک ، پولاریس ای-1 نام داشت و در سال 1961 وارد خدمت شد پولاریس ای-1 ، 8.7 متر ارتفاع ، 137 سانتیمتر قطر ، 13100 کیلوگرم وزن ، 1800 کیلومتر برد (یک برد 2200 کیلومتری نیز در برخی منابع وجود دارد) ، 1800 متر خطا و یک کلاهک اتمی با قدرت 600 کیلو تن تی ان تی داشت.

wmus_polaris-a1_launch_pic — زیردریایی یو اس اس جورج واشنگتن و شلیک موشک پولاریس ای-1

در 6 مه 1962 زیردریایی یو اس اس اتان آلن (اولین زیردریایی تحویل داده شده از کلاس اتان آلن) مجهز به موشک پولاریس ای-1 اولین تست کامل شلیک تا اثابت به هدف و انفجار اتمی آمریکا را انجام داد.(این تست اولین و تنها تست ایالات متحده در خصوص شلیک تا انفجار یک موشک استراتژیک اتمی بود)

نسخه بعدی پولاریس ای-2 نام داشت بهینه سازی شده ای-1 . موشک سنگینتر شده بود و کلاهک آن تغییر کرده بود. بردی معادل 2700 کیلومتر داشت همچنین دارای یک کلاهک اتمی با قدرت یک مگاتن تی ان تی بود .

در سال 1958 مشخص شده بود که نسخه اول موشک پولاریس بردی کمی دارد از این جهت از همان زمان پروزه توسعه پولاریس آغاز شد ، اولین پولاریس ای-2 در 11 نوامبر 1960 اولین آزامایش خود را پشت سر گذاشت و در 1961 وارد خدمت شد ، نسخه دوم بر روی زیردریایی های کلاس اتان آلن نصب شد. از دیگر دگرگونه های نسخه ای-2 سوخت آن بود

نسخه بعدی پولاریس ای-3 بود .
ای-3 بکلی دگرگون شده بود .

ای-3 برخلاف ای-2 که یک توسعه بود ، تغریبا یک طراحی جدید بود. مهندسین موشک را از اول طراحی کردند و سعی به رفع مشکلات آن کردند . هدف اینکار افزایش برد آن بود و مهدسین واقعا خوب عمل کردند و به هدف خود رسیدند. آنها سوخت موشک را بهبود دادند و موتور موشک در مرحله دوم را عوض کردند .

وزن و اندازه موشک افزایش پیدا کرده بود در عوض موشک به هدف نهایی ساخت خود رسید

در موشک از فایبرگلاس استفاده شده بود و سیستم هدایت اینرسیایی آن نیز ارتقا پیدا کرد بود و دامنه خطای آن تا 600 متر کاهش پیدا کرده بود و برد آن تا 4600 کیلومتر افزایش پیدا کرد بود ، و همچنین توانایی حمل سه کلاهک هیدروژنی با قدرت هرکدام 200 کیلو تن تی ان تی را داشت. نسخه ای ای-3 از سال 1974 جای گزین دو نسخه قبلی شد . پولاریس در نهایت در سال 1996 از خدمت خارج شد . اگرچه امروزه نسخه ای-3 که خلع سلاح شده به عنوان هدف تمرینی استفاده می شود . موشک جای گزین آن ترایدنت بود.

{دامنه خطا : یک دایره فرضی با شعاع مشخص برای هر بمب و یا موشک است که دور هدف فرض میشود و انتظار داریم بمب و یا موشک در آن به زمین به نشیند}

موشک پولاریس و پروژه 41 زیردریایی برای آزادی زنگ خطر را برای شوروی به صدا در می آورد .
و اینجاست که شوروی شدیدا نیاز مند تسلیحات مقابله با زیردریایی های آمریکا می شود.
شوروی میداند که بهترین راه مقاله با زیردریایی های آمریکایی ناوهای هلبکوپتر بر و هواپیمابر مجهز به هلیکوپتر های ضد زیردریایی هستن و این رو پروژه بلند بالای ناو های هواپیمابر و هلیکوپتر بر خود را آغاز میکند . {جهت آشنایی بهتر به تاریخچه ناوهای هواپیمابر شوروی مراجعه کنید}
اما این تنها پروژه نبود .
در سمت دیگر شوروی سابق می دانست توانایی ایجاد پشتیبانی هوایی در تعداد لازم را ندارد از این جهت پروژهای متعدد مقابله با زیردریایی های اتمی آمریکا را آغاز کرد .
از ترسناک ترین و مخرب ترین این پروژه ها پروژه موشک های ضد زیردریایی بود .

سال 1960 شوروی دستور طراحی تسلیحات جدید ضد زیردریایی را میدهد .
طراحی ویچر در 13 اکتبر 1960 آغاز شد و از همان ابتدا دارای دشواری ها و پیچیدگی های زیادی بود . ویچر یک موشک ضد کشتی است و خود این یک پیچیدگی بزرگ در طراحی این موشک بود .
این موشک حاصل همکاری دو شرکت موسسه فناوری های حرارتی مسکو
( Московский институт теплотехники)
و موسسه تحقیق و توسعه و ساخت استارت
(Научно-производственное предприятие «Старт» )
بود .
موسسه فناوری های حرارتی مسکو کار طراحی و توسعه موشک و موسسه تحقیق و توسعه و ساخت استارت طراحی لانچر موشک را اهده دار بود .

موسسه فناوری های حرارتی مسکو پیشتر کار تحقیق و توسعه موشک های بالستیک اتمی شوروی و امروزه روسیه را در دست داشته و دارد و از فعالیت های این شرکت در عمر توسعه می توان به توسعه موشک قاره پیما اتمی توپول-ام و یارس نام برد .
موسسه تحقیق و توسعه و ساخت استارت پیشینه درازی در طراحی پرتاب گر های راکت انداز های چند گانه شوروی و پرتاب گر های سامانه های دفاعی هوایی همچون تور داشته و دارد .

طراحی و ساخت موشک تا 1962 به طول انجامید و برای اولین بار در هین سال به طور غیر رسمی و جهت آزمایش برو ناو هلیکوپتر بر کلاس مسکوا سوار شد و تعداد تست بری روی آن انجام شد
و موشک با نام سامانه آر پی کا-1 ویچر وارد خدمت شد .
ویچر شامل دو بخش پرتاب گر و خود موشک بود .

دو پرتاب گر برای این موشک توسط موسسه تحقیق و توسعه و ساخت استارت ساخته شد .

اولین پرتاب گر با نام ام اس-18 شناخته میشود
این سیستم پرتاب شامل یک ستون اصلی نگهدارنده با قابلیت چرخش 360 درجه و دو بازوی نگهدارنده موشک متحرک محدود (احتمالا تا 90 درجه روبه بالا)
همچنین یک لودر خودکار عمودی با یک دریچه تحویل با هشت موشک (بعد از بار گذاری یک موشک ستون اصلی باید می‌چرخید تا موشک دوم نیز بار گذاری شود) و مجهز به سیستم های کنترل آب و هوا و سیستم آتش و نظارت بر آن و سیستم های کنترل پرتو های رادیواکتیو بود.

این پرتاب گر بروی ناوهای هلیکوپتر بر کلاس مسکوا نصب شد.

پرتاب گر دوم ام اس-32 نام داشت
ام اس-32 دقیقا مشابه ام اس-18 بود ، فقط سیستم های نظارتی و کنترل آتش ارتقاع داده شده بودند و همچنین تعداد موشک های ذخیره تا 16 موشک افزایش پیدا کرد بود.

اما موشک اصلی آن 82آر بود .
82آر یک موشک سوخت جامد دو مرحله‌ای بود . رفتار موشک همانند یک موشک بالستیک بود و ابتدا اوج می گرفت و بعد به سمت هدف شیرجه میزد .
کار زیادی بروی آیرودینامیک آن انجام شده بود . و موشک در مرحله اول خود دارای چهار بالچه تثبیت کننده بود و در مرحله دوم فاقد آن بود .
موشک دارای دو حالت انفجاری فیوز فشار و فیوز زمانی بود . حد اکثر برد درگیری 24 کیلومتری و حداقل برد درگیری 10 کیلومتری داشت .
عمق انفجار آن از صفر تا 200 متر بود و از یک کلاهک اتمی با قدرت 10 یا 5 کیلو تن تی ان تی استفاده میکرد و دانه تخریب 1.2 تا 1.5 کیلومتری و عمق تخریب تا 500 متری را داشت .

اگرچه موشک خالی از ایراد نبود
نامش موشک است اما عملا یک راکت است چون فاقد هدایت پذیری است و سیستم شلیک آن بر اساس قوانین بالستیک است . دامنه خطای بالایی 1200 متری دارد اگرچه برای آن کلاهک متعارف در نظر گرفته نشده اما بدون کلاهک نامتعارف اتمی خود فاقد کاری است.

در مجموع ویچر 6 متر طول ، قطر 540 میلیمتر ، 1800 کیلوگرم وزن بود و سعت 1.8 ماخی داشت.

آر پی کا-2
اتحاد جماهیر سوسیالیستی شوروی سابق موشک های ضد زیردریایی را فقط برای ناو ها طراحی نکرد ، و دست به طراحی مشابه برای زیردریایی های خود زد .
این پروژه بسیار پیچیده در 13 اکتبر 1960 آغاز شد. هدف آنها ساخت یک اسلحه ضد زیردریایی جدید برای زیردریایی های شوروی بود ، اولین طرح موشک در 1962 مطرح شد . طراحی این موشک توسط کارخانه شماره 9 ساخته شده .
کارخانه شماره 9 (زاوُد نُمِر 9) یک کارخانه تولید طراحی تسلیحات توپ خانه‌ای و استخراج نفت و گاز است ، که در سال 1932 و در شوروی سابق بیان گذاری شد این کار خانه طراحی کننده و سازنده مشهور ترین توپ های شوروی بود و امروز در رو سه نیز طراحی و ساخت توپ های جنگی این کشور را بر عهده دارد . به عنوان مثال این شرکت تولید و طراحی توپ زره کوب سنگین جنگ جهانی دوم اس آی اس-152 و تانک های مشهور شوروی از جمله تی-34 ، تی-72 و هویتزر مستا-اس و توپ تانک روسی تی-90 را بر عهده داشت.

در این میان وزارت دفاع شوروی دو هدف مشخص را ابلاغ میکند که طبق آن باید دو موشک با دو کالیبر متفاوت 533 میلیمتری و 650 میلیمتری توسعه داده شود .
این توسعه توسط شرکت اوکابه انجام شد .

شرکت اوکابه یک شرکت تولید و طراحی تسلیحات دفاعی شوروی بود این شرکت در سال 1947 تاسیس شد و در خصوص تسلیحات دفاعی شوروی وارد عمل شد ، این شرکت طیف گسترده ای از تسلیحات دفاعی را برای شوروی طراحی کرد . این شرکت پس از فروپاشی شوروی در سال 1991 کار خود را به عنوان یک شرکت مستقل ادامه داد تا اینکه در سال 2002 به شرکت آلماز آنتی پیوست.
این شرکت در زمان شوروی بروی توپ های ضد هوایی ، موشک های پدافند ، موشک های کروز ، راکت های ضد زیردریایی و موشک های ضد زیردریایی فعالیت داشت و امروز نیز دارد . از جمله دست آورد های این شرکت می توان به موشک کروز اس-10 گرانت و موشک پدافندی 9ام82 اشاره کرد . ( گرانت یک موشک کروز اتمی استراتژیک بود که توسط زیردریایی های شوروی حمل میشد ، و نسخه زمین پایه نیز داشت ، موشک 9ام82 یک موشک پدافند هوایی مورد استفاده در سامانه اس-300 وی است)

شرکت اوکابه در سال 1962 طرح توسعه را آغاز میکند و در همان سال بیلزارد-65 را مورد آزمایش قرار میدهد ، بیلزارد-65 یک موشک ضد زیردریایی با قطر 650 میلیمتر بود که ابتدا نتایج آن رضایت بخش نبود و توسعه آن را تا 1965 ادامه پیدا میکند ، در این میان شرکت اوکابه موشک بیلزارد-53 را از سال های 1965 تا 1968 معرفی و تحت توسعه قرار میدهد . و شرکت اوکابه حتی پارا فراتر میگذارند و نسخه ای از این موشک را برای ناوگان‌های سطحی نیز توسعه میدهد

این موشک ها تا سال 1969 در توسعه باقی می مانند و از 1969 به نام آر پی کا-2 وارد خدمت می شوند ، آر پی کا-2 خود دارای دو موشک 81آر و 83آر بود .
81آر یک موشک با کالیبر 533 میلیمتری و 83آر یک موشک با کالیبر 650 میلیمتری بود .

81آ مجهز به یک کلاهک 5 کیلو تن تی ان تی است و 83آر در خصوص کلاهک آن همچنان ابهاماتی وجود دارد ، در کل دو کلاهک برای آن تعریف شده یک کلاهک اتمی با قدرت 200 کیلو تن تی ان تی و دیگری یک کلاهک متعارف و بردی 45 تا 30 کیلومتری دارند ، این موشک های سوخت جامد از هدایت اینرسیایی استفاده میکنند و پروازی مشابه موشک های کروز داردند ، این موشک ها از زیردریایی ها توسط فشار هوا از تیوپ شلیک اژدر پرتاب میشود .
این موشک بروی رزمناو های سنگین کلاس اسلاوا و کایرف و ناوشکن های کلاس آدلیو و زیردریایی های کلاس آکولا ، اسکار ، تایفون ، دلتا ، کیلو ، بوران مورد استفاده قرار گرفته شده و می شود .

آر پی کا-3
همچنان در دهه 60 میلادی باقی میمانیم ، در این زمان شرکت دفاعی شوروی دست به طراحی توسعه تسلیحات جدید ضد زیردریایی زدند ، که تا اینجا دو شرکت و محصول آنهارا نام بردیم ، موشک جدید در دفتر توسعه طراحی رادوگا انجام شد .
رادوگا در همان سال 1960 کار بروی موشک ضد زیردریایی خود را آغاز کرد .

شرکت رادوگا در سال 1951 تاسیس شد و در خصوص طراحی تولید موشک های کروز و ضد کشتی فعالیت میکرد این شرکت درسال 2004 به دستور ریس جمهور وقت روسیه تبدیل به یکی از زیر مجموعه های شرکت طراحی و توسعه موشک های تاکتیکی روسیه شد .
از جمله ساخته های این شرکت میتوان به طراحی و ساخت موشک ضد کشتی پی-270
و توسعه موشک خا-59ام ئی اشاره کرد.

این شرکت براساس موشک ضد کشتی پی-120 شروع به طراحی موشک جدید زد . موشک پی-120 که خود در آن زمان درحال طراحی و توسعه بود خود توسعه‌ای بروی موشک پی-70 بود.
پی-120 از 1963 تا 1972 در دست توسعه بود و مدل های گوناگونی از آن تولید شد ، این موشک موشک در دو حالت کلی دارای دو کلاهک اتمی و متعارف بود.
این موشک بسته به مدل تا 15-150 کیلومتر برد داشته و بسته به مدل دارای سه حالت کنترل رادیویی ، رادار در دماغه موشک و حرارتی بود .

آر پی کا-3 در سال 1968 به بار نشست و دارای مدل های گوناگون بود ، از آنجا که موشک بر مبنای موشک پی-120 بود باعث کاهش قیمت تولید موشک میشد اما سیستم های موشک بسیار پیچیده و گران قیمت بود ،
نسخه اول موشک با نام 60آر دارای یک کلاهک تنظیم شونده فشار بود ، و کلاهک آن قدرتی معادل 5 کیلو تن تی ان تی داشت ، و مدل بعدی آن 70آر بود 70آر مدل اصلی موشک آر پی کا-3 بود ، این موشک دارای یک اژدر کوچک جدا شونده در دماغه خود ، اژدر در دماغه ای تی-2یو بود ،
نسخه بعدی 83آر بود ، در این نسخه تفاوت کمی وجود داشت و بیشتر تفاوت مرتبط با اژدر بود ، اژدر این موشک ئی ای-45-70ای بود ، این اژدر از یک سونار در دماغه خود بهره میبرد و برد آن کمی بیشتر بود ،

قیمت بالا و پیچیدگی این موشک باعث توقف تولید آن شد با اینکه موشک هم زمان با آر پی کا-2 وارد خدمت شد با پیچیدگی و حساسیت بالای خود باعث نارضایتی نیروی دریایی شوروی شد ، این موشک پس از گذشت تنها یک سال آرام آرام با موشک آر پی کا-2 جای گزین شد.

اما این پایانی بر این موشک نبود ، شرکت رادوگا از سال 1970 دست به توسعه موشک میزند و نتایج آن در سال 1973 به بار می نشیند ، موشک جدید باید نام آر پی کا-4 شناخته میشود ، آر پی کا-4 تفاوت های در نوع اژدر و سیستم هدایت داشت همچنین این موشک توانایی مقابله با اهداف سطحی را نیز دارد ، این موشک در همان سال 1973 وارد خدمت شد و امروزه نیز در نیروی دریایی روسیه فعال است، موشک دارای برد درگیری با اهداف سطحی بین 15 تا 90 کیلومتر و بین 5 تا 50 کیلومتر برد درگیری با زیردریایی ها را دارد . یکی از تفاوت های عمده آن با موشک های قبلی در هدایت آن است ، این موشک همانند آر پی کا-3 همچون یک موشک کروز حرکت میکند اما آر پی کا-4 برخلاف نسخه قبلی توانایی هدایت توسط یک اپراتور دوم را دارد ، به این گونه که اگر هدف توسط یک هلیکوپتر ضد زیردریایی همچون کاموف-27 دریافت شود توانایی هدایت این موشک را تا هدف دارد ، قابلیتی که موشک های قبلی فاقد آن بودند ، موشک در دماغه خود دارای دو نوع اژدر بود ، اولین کی تی-106یو و دومین آن ای تی-2یو ام بود ، تفاوت این دو در کلاهک بود ، نسخه دوم دارای یک کلاهک اتمی با قدرت 5 کیلو تن تی ان تی داشت ، و کلاهک اول یک اژدر کوچک متعارف بود

اما شرکت اوکابه بیکار ننشست و در سال 1970 دست به توسعه آر پی کا-2 زد ، همانند آر پی کا-2 توسعه در برای ساخت دو مدل 533 و 650 میلیمتری بود و موشک علاوه بر نیروی های سطحی برای نیروی زیر سطحی هم بود ، توسعه نسخه 533 میلیمتری آن در سال 1969 آغاز شد و توسعه نسخه 650 میلیمتری آن در سال 1970 آغاز شده بود ، هدف اصلی آن ساخت این موشک جدید و با قابلیت درگیری در برد بیشتر و مختص رزمناو های سنگین کلاس کایرف بود ، نسخه 533 میلیمتری آن که مختص رزمناو های کلاس کایرف طراحی و توسعه داده شده بود در سال 1980 و با پایان آزمایشات خود در سال 1981 وارد خدمت شد ، اما نسخه دوم آن با کالیبر 650 میلیمتری که برای زیردریایی های شوروی توسعه داده شده بود طراحی و توسعه آن تا سال 1983 به طول انجامید و پس از آن در سال 1984 وارد خدمت شد ، هر دو موشک دارای هدایت اینرسیایی بودند و پروازی بالستیک داشتند ، موشک از داخل تیوپ شلیک اژدر پرتاب میشود پس نیازی به طراحی پرتاب گر اختصاصی ندارد ، هردو موشک از یک اژدر کوچک در دماغه بهره میبردند ، اژدر در دماغه یک اژدر کوچک 400 میلیمتری به نام یو ام جی تی-1 که خود به تنهایی تا 8 کیلومتر برد دارد و توانایی حمل کلاهک های متعارف و نامتعارف با قدرت 5 کیلو تن تی ان تی را دارد . اژدر در دماغه خود دارای یک سونار بود و تنها تفاوت نسخه 533 میلیمتری با 650 میلیمتری برد آن بود ، نسخه 533 میلیمتری که برای ناوگان‌های سطحی توسعه داده شده بود دارای برد 50 کیلومتری بود این نسخه با نام آر پی کا-6 شناخته میشود ، اما نسخه 650 میلیمتری آن دارای برد 100 کیلومتری بود ، موشک از داخل تیوپ شلیک اژدر زیردریایی با استفاده از فشار هوا شلیک میشود و در بر ایمن موشک فعال میشود و تا هدف به صورت بالستیک حرکت میکند . این نسخه با نام آر پی کا-6 ام و یا آر پی کا-7 شناخته میشود.

نسخه بعدی آر پی کا-5 بود که خود با تغییرات فراوانی همراه شده بود .

طراحی موشک جدید توسط موسسه فناوری های حرارتی مسکو در سال 1969 آغاز شد و یک پروژه بلند پروازانه بود از همین جهت زمان تولید آن بسیار طولانی بود و در اصل آن را بر پایه آر پی کا-6 طراحی کردند. در سال 1980 طراحی و ساخت موشک تمام شد و موشک راهی تست های نهایی خود شد . در نهایت موشک جدید در سال 1982 وارد خدمت شد اگرچه از نوع کلاهک آن اطلاعاتی در دست نیست اما این موشک هدایت پذیری بود و برد درگیری 9300 متری داشت . نوع هدایت آن از نوع سیمی بود و اژدر آن یک سنار کوچک داشت . این موشک با نام 89آر شناخته میشود و از راکت انداز آر بی یو-10000 شلیک میشد و این سیستم تا سال 1999 در خدمت باقیماند و از اصلی ترین دلیل خروج از خدمت آن پیچیدگی بیش از حد آن و هزینه های آن بود که روسیه از پس آن بر نمیاد.

موشک مسیر پراوز شبه به یک موشک کروز داشت . موشک تا محل مورد نظر همانند یک موشک کروز پرواز میکند سپس به سمت حدف شبرجه میزند و اژدر خود را رها میکند . اژدر درای چطر فرود است و بعد ورود به آب با سونار خود دست به جست و جوی هدف میزند . اژدر دارای وزن 112 کیلوگرمی است و یک و ازاین جهت خظرناک است . اگرچه اژر آن کمی کند است و حد اکثر سرعت 20 متر در ثانیه دارد .

موسسه فناوری های حرارتی مسکو آر پی کا-5 را توسعه میدهد و اولین بار در سال 1987 آغاز میکند و اگرچه از همان ابتدا قرار بود این توسعه جنبه تحقیقاتی داشته باشد پس از فروپاشی شوروی متوقف شد و بعد آن در سال 1993 مجددا پروژه از سر گرفته شد لمل این بار پروژه برای ارتش روسیه بود و تا 1997 آزمایشات خود را تکمیل کرد و از سال 1999 رسما وارد ارتش روسیه شد . اما هنوز به صورت گسترده دیده نشده .
آر پی کا-9 همانند نسخه 1 پرواز بالستیک داشت و دو مرحله‌ای بود و همانند نسخه پنج دارای یک اژدر کوچک است . متاسفانه همچنان اطلاعات کلاهک این سامانه محرمانه است .
آر پی کا-9 دارای 5 متر طول ، 400 میلیمتر قطر دارد و حداکثر برد 20 کیلومتری دارد .
و به صورت دو تیوپ چهار تایی روی ناو نصب میشود .

اژدر کوچکی که بروی آر پی کا-9 نصب شده به نام ام پی تی-1یو شناخته میشود .

آر پی کا-9 دارای حداکثر برد درگیری 20 کیلومتری ، حداقل برد درگیری 1.6 کیلومتری ، حداکثر عمق درگیری 500 ، حداقل عمق درگیری 16 متر ، 800 کیلوگرم وزن ، 400 میلیمتر قطر و اژدر درونی
256 کیلوگرم وزن ، طول 3.05 متر و قطر 324 میلیمتری داشت.

در پایان و به عنوان آخرین سطر شاید برای شما همانند من سوال باشه چرا بازهم راه مقابله اتمی بود و بعدا متعارف شد اگرچه همچنان دقیق مشخص نیست ؟
جواب ساده بود ، در روی کاغذ و جنگ کلاسیک متعارف شوروی بخاطر ضعف هایی که در اقتصاد نسبت آمریکا داشت هرگز توانایی ایجاد برابری متعارف را نداشت ، از این جهت شوروی شدیدا نیاز به توازن داشت در جنگ احتمالی از خود دفاع کند . راهکار ساده بود . استفاده تاکتیکی از تسلیحات اتمی
این استفاده شوروی موثر نیز بود اما فقط برای دفاع و درحالت تهاجمی دارای ضعف هایی بود .
اما در آن زمان شوروی در تفکر حمله دریایی به آمریکا نبود و از همان ابتدا استراتژی دریایی خود را بر اساس دفاعی طراحی و ساخت و تا امروز استفاده میشود.

شاید برای شما سوالی پیش بیاید که اصلا چرا موشک ؟
خوب همه ما میدانیم که بخاطر کشش سطحی آب افزایش سرعت در زیر آب و یا حتی روی آب بسیار دشوار تر از آسمان است و نیاز بیشتری به نیرو دارد ، این اژدر های کند و بزرگ زمان کافی جهت انجام مانور را به زیردریایی های دشمن میدهد و همچنین زیردریایی های دشمن توانایی شناسایی شلیک شدن اژدر های شما را با سونار های قدرتمند خود دارند اما اگر آن خارج از آب باشد زیردریایی دشمن توانایی شناسایی آن را ندارد و همچنین موشک خارج از به سرعت صوت میرسد و حتی فراتر و دشمن نتها توانایی شناسایی آن بلکه حتی با شناسایی موشک زمان لازم جهت مانور را ندارد . این چیزی بود که شوروی سابق و روسیه بسیار روی آن حساب باز کرده بودند و مبالغ هنگفتی را صرف طراحی توسعه آن کرده اند و احتمالا میکنند .

امیدوارم مفید واقع شده باشه
در آخر هم جدول اول مربوط به مشخصات سه مدل موشک پلاریس و جدول دوم مربوط به آر پی کا-1 و 2 و 3 . 4و 5 و 6 و 7 و 9 است.

جدول موشک پولاریس

	پولاریس ای-1 (پولاریس ای)	پولاریس ای-2 (پولاریس بی)	پولاریس ای-3 (پولاریس سی)
طول	8.7 متر	9.45 متر	9.85 متر
قطر	137 سانتیمتر	137 سانتیمتر	137 سانتیمتر
وزن	13100 کیلوگرم	14750 کیلوگرم	16200 کیلوگرم
برد	1800کیلومتر (برخی منابع 2200 کیلومتر)	2750 کیلومتر	4600 کیلومتر
دامنه خطا	1800 متر	600 متر	600 متر
قدرت	یک کلاهک اتمی 600KT	یک کلاهک اتمی 1MT	یک کلاهک اتمی 1MT یا 3 کلاهک هیدروژنی هر کدام با قدرت 200KT

9641d6c1afa144c37e0ae58113a19fe6 — چپ به راست پولاریس ای-1 ، ای-2 و ای-3

جدول موشک های آر پی کا 1و2و3و4و 5 و6 و7و9

	آر پی کا-1	آر پی کا-2 533 م م	آر پی کا-2 650 م م	آر پی کا-3	آر پی کا-4	آر پی کا-5	آر پی کا-6	آر پی کا-7	آر پی کا-9
طول	6 متر	8.2 متر	11.3 متر	7.2 متر	7.2 متر	2.8 متر	8.2 متر	11 متر	5.5 متر
قطر	540 ملیمتر	533 میلیمتر	650 میلیمتر	550 میلیمتر	550 میلیمتر	282 میلیمتر	533 میلیمتر	650 میلیمتر	400 میلیمتر
سوخت	سوخت جامد دو مرحله ای	سوخت جامد دو مرحله ای	سوخت جامد دو مرحله ای	سوخت جامد دو مرحله ای	سوخت جامد دو مرحله ای	سوخت جامد دو مرحله ای	سوخت جامد دو مرحله ای	سوخت جامد دو مرحله ای	جامد دو مرحله ای
وزن	1800 کیلوگرم	1800 کیلوگرم	2200 کیلوگرم	2500 کیلوگرم	2500 کیلوگرم	280 کیلو گرم	2445 کیلو گرم	5500 کیلوگرم	800 کیلوگرم
کلاهک	یک کلاهک اتمی تنظیم شونده فشار با قدرت 5 kt	یک اژدر کوچک یا یک کلاهک اتمی تنظیم شونده فشار با قدرت 5 kt	یک اژدر کوچک با قطر 400 میلیمتر با برد 8 تا 10 کیلومتر	یک کلاهک اتمی تنظیم شونده فشار با قدرت 5 kt	یک اژدر کوچک با قطر 400 میلیمتر	یک اژدر کوچک – نا مشخص	یک اژدر کوچک یا یک کلاهک اتمی تنظیم شونده فشار با قدرت 5 kt	یک اژدر کوچک با قطر 400 میلیمتر با برد 8 کیلومتر	یک اژدر کوچک با کلاهک متعارف یا نامتعارف (برخی منابع نامتعارف 60 KT)
حداقل عمق عمل کرد	0	0	0	20 متر	20 متر	–	.	100 متر	16 متر
حداکثر عمق عمل کرد	200 متر	600متر	600 متر	500 متر	500 متر	–	600 متر	400 متر	600 متر
حداقل برد درگیری	10 کیلومتر	10 کیلومتر	10 کیلومتر	10 کیلومتر	10 کیلومتر	–	10 کیلومتر	10 کیلومتر	1.6 کیلومتر
حد اکثر برد درگیری	22 کیلومتر	35 کیلومتر	40 کیلو متر	55 کیلومتر	55 کیلومتر	9300 متر	50 کیلومتر	100 کیلو متر	20.5 کیلومتر